Devootje

Ik heb God weer gevonden... ik was Hem geloof ik even kwijt... (nou ja, niet echt kwijt natuurlijk )

Laat mij maar even...

Denk jij dat God het forum leest? Probeer hier eens op te reageren. Als ik het uit zou leggen, zou je me toch niet geloven.

Hmmm, het ziet er naar uit dat ik door God op mijn vingers word getikt met mijn vorige post. Hij laat mij blijken dat ik Zijn liefde niet waardig ben. Dus ik denk dat ik mijn vorige post terug moet nemen...

Ik denk dat je God tekort doet als je Zijn liefde niet accepteert. Hij houdt onvoorwaardelijk van je. En als je je schuldig voelt, als je denkt aan dat je zondig zou kunnen zijn geweest, dan zal, als je Christus aanneemt of aangenomen hebt, je alle zonden vergeven worden in Zijn bloed. God is liefde. Dat mag je voelen. Mijn mening.

Voor mij is het bewijs voor God dat Hij consequent bewijst dat Hij niet bestaat als ik op bewijs hoop.

Maar Hij heeft je wel lief, en die liefde mag je (en moet je misschien wel) aanvaarden, toch? Je zegt: "U bent niet...", en wat er ook op de plek van de drie stipjes invult, mag je God's gedachten wel invullen? Voor mij is de liefde die ik ervaar van God (wat je ook zou kunnen betwisten) de bevestiging van dat Hij van mij houdt. (beetje pleonasme, maar goed)

Geeft niet

En ik moet nog even rechtzetten: Devootje = man.

Natuurlijk zou het goed kunnen wat je zegt in de voorgaande post. Maar zou dat dan niet voor elke christen moeten gelden?

Dat moet ik aannemen. Ik kan het niet bewijzen. Is dat een gevaar voor je geloof als Christen? Ik kon het me moeilijk voorstellen dat God me onvoorwaardelijk zou liefhebben. Maar nu ervaar ik dat wel.

Ik bekijk het altijd heel simpel: economische waarde ligt in grondstoffen en arbeid. Als er mensen zijn die relatief weinig werken en toch absurde bedragen ontvangen, dan gaat dat ten koste van grondstoffen en/of arbeid van anderen. Die moeten dan 'harder' werken voor minder. De Mammon is dus de rijkste 1% van de wereld.

Wat nu als narcisme en sociopathie breindeformaties zijn? Neem bijvoorbeeld iemand die een beroerte of andere hersenbeschadiging heeft. Die mensen kunnen drastisch veranderen. Wat is logischer: dat die mensen veranderen omdat de structuur van hun hersenen is veranderd, of omdat een kwade geest even zijn kans schoon zag om het brein van het slachtoffer in te sluipen? Ik zie narcisme en sociopathie in dezelfde orde. Sam Harris, neurowetenschapper, stelt voor om mensen met deze aandoening op een praktische manier onschadelijk te maken, dat wil zeggen: als ze een gevaar zijn voor de samenleving,

Dat is een goed punt hoor. Daar wil ik tegenover stellen dat ik de waarheid van Christus ervaren heb (en nog ervaar). Dat is mooi en gun ik je van harte. Ik stel ook niet dat het christendom buiten de waarheid staat. Het is er onderdeel van. Het goddelijke manifesteert zich op meerdere manieren. Ik weet niet precies hoe je dat laatste bedoelt. Ik wou nog zeggen dat de enige manier om een keuze te maken tussen denkbeelden die zeggen de waarheid te verkondigen falsifieerbaar onderzoek is of persoonlijke ervaring (revelatie).

Mij werd bij de Pinkstergemeente verteld (30 jaar geleden) dat "je niet zonder God kunt". Dat was ook mijn reden nu om Hem aan te nemen. Maar misschien is dat geen goede reden. Volgens mij moet de reden zijn dat je Christus aanneemt als je verlosser.

Het "probleem" is dat ik niet denk dat de bijbel het woord van God is.

Ik heb niet de behoefte om tekeer te gaan tegen het christelijk geloof. Misschien dat er een verband is tussen je lage zelfbeeld en je gevoelde noodzaak tot geloven. Ik ben tekeer gegaan omdat het leven soms zo overgesimplificeerd wordt door veel christenen. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat je je verstand weggooit als je gelovig geworden bent? Dan kun je net zo goed de rest van je leven ook weggooien! Maar kritiek is de vijand van blind geloof. Daar kom ik niet uit. Als God de waarheid is, moet Hij volgens mij bestand zijn tegen kritiek. Alleen, die kritiek komt niet van mij naar H

Ik snap dat je dat vindt. Mag ook onder het topic zelf gezet worden, als je dat wilt. Iets anders: ik vraag me af of het toegestaan is om om egocentrische redenen te geloven, namelijk, in mijn geval, omdat ik (zelf!) niet kan leven zonder God. Is dat egoïstisch?

Dat bedoel ik. Misschien is dat ook wel onzin.

Dat is een goed punt hoor. Daar wil ik tegenover stellen dat ik de waarheid van Christus ervaren heb (en nog ervaar). Dat is mooi en gun ik je van harte. Ik stel ook niet dat het christendom buiten de waarheid staat. Het is er onderdeel van. Het goddelijke manifesteert zich op meerdere manieren. Dat snap ik. Ik heb namelijk tot drie dagen geleden ook zo gedacht. Maar dit is echt een verandering in mijn leven. Ik ben altijd scepticus geweest en ben tekeer gegaan tegen het christelijk geloof. Maar ik kon niet zonder God. En Hij liet me niet vallen. Ik ga jou natuurlijk niet zeggen wat je mo

Doe geen moeite

Interessant. Ik denk dan aan mensen die de Mammon dienen. Jezus vertelt ons met die mensen twee mijl te lopen en naast je hemd ook je mantel te geven. Aan de andere kant vechten tijdens de (komende) apocalyps de dienaren van Mammon en God elkaar dood. Beats me...

Daar heb ik niet direct een mening over. Wat ik bedoelde met mijn beschouwing is het hebben van meerdere levens voor degenen die nog niet verlost zijn. Misschien dat Jezus daarbij op aarde een handje helpt, maar dat weet ik niet. Gefeliciteerd met je Credibakvisschap trouwens.

Ik lees hier ook veel dingen die ik klinkklare nonsens vind. Maar dat betekent niet dat ik niet gelovig blijf. Ik denk alleen dat er onder christenen ook meningsverschillen zijn, blijkbaar. En dat is goed: discussie.