Rutgerza

Je hoort het te lezen zoals het is bedoeld. Zoals de schrijver het bedoeld heeft. En ja, dat is wat lastig te achterhalen na al die jaren. Maar er zijn mensen die ervoor gestudeerd hebben en vaak een heel eind komen.

Het gaat misschien compleet off-topic maar ik denk dat de wijze waarop onderscheid tussen mens en dier wordt gemaakt wel de oorzaak is van hoe de mensheid met dieren omgaat. En het is niet te wijten aan religieuze misvattingen alleen, het komt immers over de hele wereld voor. Het gaat om de algemene visie van de mens op dieren en de verhoudingen tussen deze twee. Zolang die niet verandert zal de behandeling van dieren ook niet veranderen. Ik denk daarom dat het heel belangrijk is om deze situatie goed in beeld te hebben terwijl deze discussie gevoerd wordt. Want zolang deze situatie niet veran

Ik denk dat je jezelf twee vragen kunt stellen: - Wat zegt de bijbel erover? - Wat vind ik er zelf van? Op het laatste heb je zelf al antwoord gegeven: je hebt er moeite mee. En ik denk dat ik wel antwoord kan geven op het eerste: helemaal niets. Maar zelf denk je er anders over, dus ik ben wel benieuwd waarom je dat denkt? Persoonlijk denk namelijk dat het puur een ethische vraag is die iedereen voor zichzelf persoonlijk mag beantwoorden.

Valt er ook wat voor te zeggen om gewoon niet te kiezen? Ik bedoel, kun je ook zeggen: ik geloof in God en dat Jezus Christus zijn Zoon is en mij verlost heeft van zonden. En voor de rest alle geloofsovertuigingen gewoon in het midden laat? Daar dus bewust niet in kiezen? Maakt het uit?

Maar is de realiteit wel in orde? We heersen niet allen over ze, we bezitten ze en doen ermee wat we willen. En zijn we werkelijk superieur? En als dat zo is, werkt dat wel zo goed uit? Of zijn we slechts een product van ons eigen (jagers) instinct? Want wat doen we nu eigenlijk echt met onze hersens en wat we ermee bedenken? 'People like shiny things' hoorde ik laatst heel treffend gezegd worden in een documentaire. En dat lijkt vaak wel het enige wat ons in de praktijk onderscheid van andere dieren: dingen verzamelen die we mooi vinden. Maakt ons dat zoveel beter dan de rest?

Dat komt me wel erg boeddhistisch over...

Ik ga wel en beetje mee in de gedachtegang van de TS... het verhaal roept wel wat vragen op over de motieven van God. Voor mijn gevoel wringt het een beetje. Bij het verhaal over de zondeval krijg ik namelijk een beetje het gevoel van: als iemand je vraagt niet aan een olifant te denken, denk je automatisch aan een olifant. Had God het ze wel moeten zeggen? Als je zegt: 'die boom, daar moet je niet aankomen,' terwijl je daarvoor niet van het bestaan afwist, maakt het je toch automatisch nieuwsgierig naar die boom? En bovendien: dat te zeggen heeft ze in principe toch al een besef van goed/kwa

Even voor de (mijn) duidelijkheid: je wil in deze discussie dat we er dus even vanuit gaan dan een ziel bestaat?

Maar als nu de ander gelijk blijkt te hebben? Zou je dan overstappen? Of het bij je eigen geloof houden? En zou je 'redding' er vanaf hangen?

Er worden toch wel wat achterhaalde meningen over dier vs. mens gegeven, zaken die door onderzoek allang anders gebleken zijn. Onderzoek maakt steeds meer duidelijk over de kwaliteiten van diverse dieren en de verschillen tussen mens en dier worden steeds vager. Ik denk overigens ook dat het begrip 'ziel' een beetje achterhaald is, in die zin dan dat de ziel iets losstaands van het lichaam zou zijn. Volgens mij is het begrip ziel eerder een verzamelnaam voor begrippen als 'bewustzijn', 'rede', 'emotie', 'moraliteit', e.d. Helaas blijft de mens zich nog steeds superieur gedragen boven (ander

... en nog meer meningen over wie God is en wat en hoe een christen nu eigenlijk hoort te geloven. Ik denk dat dit forum zo ongeveer leeft vanwege alle verschillen binnen het christendom. Soms zijn de verschillen klein en subtiel maar vaak ook groot en onoverkomelijk. En iedereen is overtuigd van zijn/haar eigen gelijk. In jouw beleving is jouw geloofsovertuiging de beste of toch in elk geval helemaal niet slecht. Maar vraag je je dan niet weleens af wie er nu eigenlijk écht gelijk heeft? En stel dat die ander toch meer gelijk heeft dan jij? Stel dat je het mis hebt! Wat zou dat voor gevolge

Een klein groepje gnostische christenen toch niet, die denken het tegenovergestelde.

1 Samuel 15:3 Ik schreef gewoon wat verschillende ideeen op bij deze discussie. Want ik vraag me af of we wel echt kunnen vaststellen wat (en wie) nu goed is of slecht, wat rechtvaardig is of niet? Het is gewoon een heel lastige discussie want het is maar net wat je definitie van goed/slecht is. Is God goed? God zegt van zichzelf dat hij goed is, maar wat verstaat hijzelf onder 'goed'? En is dat hetzelfde als wat wij goed vinden? En is hij altijd goed, of soms ook niet? Of is wat hij doét goed? En is dat per definitie goed voor ons? Of alleen voor hemzelf, of misschien voor het hele heela

Trek daarom op tegen de Amalekieten en versla ze. Wijd al hun bezittingen onvoorwaardelijk aan de HEER. Spaar ze niet, maar dood alles en iedereen: mannen en vrouwen, kinderen en zuigelingen, runderen en schapen, kamelen en ezels. Nu vraag ik je, lees dit met je gevoel en je boeren verstand en wat is het eerste wat in je opkomt? Voor mijn gevoel is dit gewoonweg een opdracht voor brute afslachting. De eerste twee categorieën kun je ter verantwoording roepen voor hun daden, de overige zes niet (sterker nog: wat kunnen ze misdaan hebben?). Als deze opdracht van godswege komt vind ik dat God o

Zie hier, de oplossing: http://www.biblija.net/biblija.cgi

Waar ik me over blijf verbazen is waarom de kerk toch zoveel moeite blijft hebben met seks? Wat de bijbel er feitelijk over zegt is toch echt heel beperkt, dus waarom zo ingewikkeld? Zolang je ontspannen blijft over (je eigen) sexualiteit en een beetje blijft nadenken, valt t allemaal wel mee.

Ik zie van alles als ik niet nuchter ben. Maar dat heeft over het algemeen niets met demonen te maken.

Hier kan ik dan niet zoveel mee (Psalm 1 en 1 Corinte 13 zijn mooi, maar de rest...). Als ik deze teksten lees komen ze van iemand die erg depressief is en een slecht zelf-/mensbeeld heeft. Dat kan toch niet gezond zijn? Ik zou hem/haar eerder adviseren er even lekker tussenuit te gaan of anders met een psycholoog te gaan praten. Of ben ik nu te nuchter?

Ja ik weet het. Je zou bijna denken dat het wel echt moet zijn, want je ervaart het als dat het zomaar (met jou) 'gebeurt'. Maar de waarheid is net even anders... ik denk dat degenen die ermee bezig zijn er ook wel echt in geloven, maar dat is misschien ook wel een voorwaarde en het maakt het misschien ook wel 'gevaarlijker'. Gevaarlijker in de zin van, dat het een loopje met je kan gaan nemen. Wat er namelijk gebeurt is dat er samengevat een soort van hypnose plaatsvindt, dat kan zowel individueel als met groepen (massahypnose/-hysterie). Onder bepaalde omstandigheden, de juiste sfeer, met d

Oh maar het geeft op zijn minst vermakelijk tijdverdrijf, toch? Dus openbaringen geeft een beschrijving van wat er in onze sterrenhemel gebeurt?

Ja natuurlijk, laten we het gewoon bij de algemeen aanvaarde opvatting van het begrip bewijs houden. Heeft het ook niet te maken met je eigen beeld van God? De een gelooft dat God afstandelijk is en de natuur zijn gang laat gaan en alleen ingrijpt op de hoogst noodzakelijke momenten. De ander ziet God als iemand die zich met elk individu bezig houdt en zich ook in het dagelijks leven mengt. De eerste groep zal dan ook weinig gebeurtenissen als een wonder ervaren, de tweede zal dat veel eerder doen.

Ik ben ook wel erg nieuwsgierig naar de persoonlijke redenen waarom men gelooft/is gaan geloven. Tot nu toe lees ik vooral over dat het je rust en vrede geeft, maar ik kan me voorstellen dat de redenen zeer divers kunnen zijn.

Rustig aan mensen, denk om je hart... het is maar een forum dus neem het niet te persoonlijk op alsjeblieft. Eerlijk gezegd vatte ik de 'documentatie' ook op als dat er gedetailleerde, betrouwbare documentatie zou zijn over wonderen en genezingen. Maar het is duidelijk dat het anders bedoeld was. Naarmate de discussie vordert wordt ik toch bang dat we nooit zullen kunnen bewijzen of iets een wonder is of een verklaarbare gebeurtenis. Ik krijg het gevoel dat het begrip wonder eigenlijk iets subjectiefs is: wordt iets als een wonder ervaren? Is de gebeurtenis van zodanige impact en zo onverwach

Hm daar zou ik dan weleens wat van willen lezen. Waar kan ik daarvoor terecht?

Precies. Ik doel in mn vorige post ook op hoe ze in de praktijk hun geloof beleven, niet zozeer de oorspronkelijle theologie erachter. En die 'goede werken' vertalen zich voor hen in het ontwikkelen en onderhouden van een persoonlijke relatie met God, door zijn Geest Hem steeds beter leren kennen, zijn wil ontdekken en daarnaar leven en zodoende steeds meer op Hem gaan lijken. Dat lijkt me hard werken.