Rutgerza

Maar is het dan raadzaam om je af te scheiden en/of een einzelgänger te worden? En wat zou je daarmee bereiken? Wordt je geloof dan niet erg eenzijdig/individualistisch?

Intussen ben ik v.w.b. Arjen volkomen de draad kwijt. Naar mijn idee staan je posts vol tegenstrijdigheden en gaat het je alleen nog om het discussieren an sich. Welk punt wil je nu maken Arjen? Wees ns helder. Maar volgens mij is het wel duidelijk dat je van mening bent dat een moraal zonder een bron (Bron) geen inhoud heeft. Mijn vraag is waarom? Als je om je heen kijkt zie je toch dat het werkt, dus ik begrijp je weerstand niet?

Dit is in strijd met relatief moraal. Van wikipedia Een extreem relativistisch standpunt zou kunnen stellen dat niemand een moreel of ethisch oordeel mag of kan vellen over de daden van een andere persoon of groep, omdat dit betekenisloos zou zijn. De meeste relativisten gaan echter niet zo ver en hangen een meer gematigde versie van de theorie aan. In moreel relativisme bestaat er geen absoluut, concreet Goed en Kwaad, en wordt elk ethisch oordeel afhankelijk van en relatief aan verschillende percepties. De gematigde versie is al geloof. Eh, oke... maakt dat uit? Ik bekijk de wereld ge

Ja, volgens de evangeliën wel.

Eh ja, dat bedoelde ik ook samengevat weer te geven met dat 'goed' afhangt van de omstandigheden en zich kan ontwikkelen. Maar misschien was ik iets te beknopt. Dat die ontwikkelingen op verschillende plaatsen en onder verschillende omstandigheden anders verlopen is natuurlijk logisch. En die ontwikkelingen vinden niet alleen in je eigen leven plaats maar ook over 100-en jaren. Veel ideeën over 'goed' zijn al door onze voorvaderen ontwikkeld en die nemen wij over door cultuur en opvoeding. Wij kunnen er vervolgens ook weer (collectief) nieuwe gedachten over krijgen en aanpassingen maken, et

Pin me er niet op vast, ik kan het even zo gauw niet vinden, maar volgens mij worden ze ergens in het NT genoemd, niet bij naam maar wel hun 'dwaalleer' waar voor gewaarschuwd wordt. Noem het maar. Ik ga het niet voor je opzoeken. Sorry hoor, ik mag toch wel even om hulp vragen? Maar ik ben nieuwsgierig en heb nog even verder gezocht, ik denk dat ik het gevonden heb: 1 Johannes 4:2 De Geest van God herkent u hieraan: iedere geest die belijdt dat Jezus Christus als mens gekomen is, komt van God. 3 Iedere geest die dit niet belijdt, komt niet van God; dat is de geest van de antichrist, waa

Ik begrijp dat Paulus single bleef omdat hij er gewoonweg geen tijd voor had, altijd druk en onderweg en gezien zijn situatie zou zijn gezin continu gevaar hebben gelopen. Dus voor hem persoonlijk een verstandige keuze, maar verder denk ik: Paulus was zelf niet getrouwd dus wat kan hij weten van relaties? Ik krijg een beetje een 'schoenmaker hou je bij je leest' gevoel bij zijn mening over het huwelijk. Daarom heb ik er ook een beetje moeite mee hoe zwaar zijn woorden soms wegen bij hoe sommige christenen denken over relaties, alsof het vaststaande regels zijn in plaats van een goed bedoeld

Dat vind ik wel een interessante stelling. Eigenlijk een soort van: eerst zien dan geloven (letterlijk), breng eerst maar ns in de praktijk wat je gelooft, dan kun je ook beweren dat je een gelovige bent. Ik kan me voorstelellen dat dit voor veel gelovigen misschien wel een heftige stelling is, dat sommigen dat vrij radicaal vinden, of niet? Tja, jouw uitgangspunt roept natuurlijk wel vragen op. Want ook 'ongelovigen' kunnen een levenswandel hebben die 'goed' is. Zou jij (of God) die dan ook als gelovige aanmerken? Nog iets over het 1-2tje tussen Hitchens en Arjen. Erg interessant! Ik gelo

@ Arjen: Er is wel een soort van absoluut moraal. De vraag is waar die vandaan komt? De een denkt dat God het heeft bedacht. De ander beweert dat dat voortkomt uit overlevingsdrang of instinct. Hoe dan ook: we willen als individu en als soort (over)leven. Nu zijn we het daar als mensen over het algemeen ook wel over eens, of we nu vinden dat een God dat heeft bedacht of niet. Dus die moraal is wel universeel en dient tevens als basis voor leef- en gedragsregels, met als voorbeeld (7 van) de 10 geboden.

Oh haha oke, ik hoopte dat ik mezelf wat verduidelijkte maar dat viel ff tegen Ik besef dat ik wat kort door de bocht ben en er veel meer nuance is. Maar wat ik probeer duidelijk te maken is, dat ik het oneens ben met de gangbare christelijke definitie van het begrip zonde. Zonde wordt zo'n beetje neergezet als een bijna tastbaar voorwerp, als een soort van tabernakel die je bij aanraking direct om het leven brengt. Een misstap en je mag direct in de hoek, en zie maar dat je er weer uitkomt. En niemand weet eigenlijk nog waarom, maar het is nu eenmaal zo... Tenminste, dat gevoel krijg ik er

Bedankt voor de verduidelijking Ed, maar ik begrijp nog steeds niet helemaal wat je ermee bedoelt te zeggen wat betreft dit topic of de post van ZENODotus. Wil je zeggen dat, omdat hij door de JG's is uitgestoten, hij daarmee op de goede weg zit? Dat dat erbij hoort zeg maar? Er worden toch zoveel minderheden vervolgd in de wereld, daarin hebben christenen toch geen uitzonderingspositie?

Dat geldt alleen als je gelooft in een absolute moraal. Wat wij goed of fout vinden daarvan is bewezen dat het onderhevig is aan verandering. Ja, ik wist dat ik een nuance vergeten was! De metafoor van Arjen zou daar inderdaad voor kunnen opgaan, ik denk alleen niet dat dat de bedoeling was (of wel?). Mijn uitgangspunt voor 'zonde', waar het hier om gaat, is: dat wat niet goed is voor (het voortbestaan van) de mens (en wat breder getrokken: de aarde). En dan de mens als biologisch, sociaal wezen. In dat licht kun je volgens mij toch een heel eind komen met 'algemene regels', gewoonweg omd

Leuke metafoor, maareh... nee. Iets is niet goed voor je of wel goed voor je. Niet een beetje meer goed of heel veel meer slecht dan gister of morgen of dan toen ik in de kerk of in de kroeg zat, of aan de keukentafel een broodje zat te smeren. Je perspectief erop verandert misschien als je meer of minder met je geloof bezig bent, maar dat doet niets af aan dat iets wel/niet goed is.

Genoeg over voetbal!! Ik wil nog even op de post van Robert Frans en Eclammers ingaan. Ik herken het gevoel van Eclammers wel over de kerk met z'n geschiedenis van ellende. Vaak komt dat gevoel ook voort uit persoonlijke botsingen met de kerk en degenen die daarvoor staan, is mijn ervaring. Maar ik volg de post van Robert Frans ook wel. Toevallig was ik op zoek naar een bijbelpassage uit het NT en scrolde zo langs de brieven. En hoe vaak wordt wel niet gewaarschuwd voor mensen met kwalijke bedoelingen en een slechte levensstijl in de gemeente! En wordt uitdrukkelijk gezegd dat die niet thui

Ja ik ben t ook met je eens en onderstreepte dat ook nog ns, ik reageerde niet zozeer op jou in het bijzonder maar meer op het gevoel wat ik kreeg bij de posts erboven

Daar heb je wel een punt resog. Ik vind ook dat je bepaalde zaken niet hoeft te verbloemen om je geloof er beter uit te laten zien. Als je zegt te geloven in wat er in de Bijbel staat dan dus ook à lles wat erin staat (lijkt me). En het staat er, dus... leg dat maar ns uit (?)

En wat wil je daarmee zeggen Ed?

Pin me er niet op vast, ik kan het even zo gauw niet vinden, maar volgens mij worden ze ergens in het NT genoemd, niet bij naam maar wel hun 'dwaalleer' waar voor gewaarschuwd wordt.

Maar is dat respect dan ook niet wederzijds? Je mag hem/haar toch ook respecteren in het niet-geloven? Het is zijn/haar keuze en die weegt net zoveel als die van jou.

Maar wat zijn nu de zaken waar iedereen (de meesten) het wel over eens is? En is dat voldoende zeg maar? Kun je daarmee zeggen: iedereen die minimaal dit gelooft is echt christen en 'gered'? En zijn de overige zaken dan echt bijzaak, is dat dan echt niet zo belangrijk? Je kunt je misschien helemaal nergens bij aansluiten, maar loop je dan niet een beetje voorbij aan de intentie van Gods gemeente: het samen beleven en beleiden van je geloof, elkaar steunen, etc? Is het dan niet beter om je ergens bij aan te sluiten, ondanks de (menings)verschillen? Of gaat dat niet? En ik vraag me af of God

Ik heb überhaupt een probleem met het onderscheid tussen goed en kwaad, ofwel het zwart/wit denken. Gewoonweg omdat er vooral veel ellende komt van deze denkwijze. Er is geen enkele nuance meer te maken, wat goed is en wat kwaad wordt neergezet als absolute, onwrikbare waarheden. Of anders gezegd: wat de kerk vindt is goed, de rest is fout. Ik kijk er liever wat genuanceerder naar. Ik neem aan dat God het beste voor had/heeft met wat Hij heeft gemaakt. Hij weet ook wat goed is voor het voortbestaan van de mensheid en wat niet, Hij weet immers hoe we in elkaar steken. Hij stelt dan ook bepaal

Ik meen ook dat de discussie niet gaat om het al of niet bestaan van Jezus de Messias, maar over de passages en profetieën uit de Bijbel (die over hem gaan). Daarbij is datering van wanneer deze passages zijn geschreven toch wel van belang. Maar als we dan ook nog moeten discussiëren over welke dateringen dan betrouwbaar zijn, wordt het wel een erg lastige discussie. Als we de wetenschap al niet kunnen vertrouwen die daarin is gespecialiseerd, haak ik een beetje af. Je moet toch ergens vanuit kunnen gaan?

Dat is even lastig te volgen... ik dacht dat liefde per definitie niet egoïstisch is maar juist op de ander gericht. maar nu schets je een volmaakte God als iemand die (geen) liefde nodig heeft...?

Maar hoe belangrijk zijn die verschillen nou? Uit de meeste reacties in dit topic lijk ik op te kunnen maken dat het eigenlijk allemaal niet zoveel uitmaakt. Maar als je soms christenen onderling hoort praten over andere stromingen, is het toch vaak degenererend, alsof zij toch wel 'het' geloof hebben en de meeste 'zekerheid' hebben. En in discussies kan het er hard aan toe gaan, over hete hangijzers gesproken, ook hier op dit forum. Het komt mij zo een beetje tegenstrijdig over.

Het ging toch over profetieën? Ik weet er het fijne niet van, maar een theologiestudent heeft mij eens vertelt dat van een aantal profetieën toch in elk geval wel bekend is dat deze later zijn opgeschreven dan de gebeurtenis zelf, maar geschreven zijn in de context of een 'pseudoniem' van een periode daarvoor. Voor zover ik weet is van veel Bijbelboeken de exacte datum van oorsprong (nog) niet bekend en vaak van latere oorsprong dan het lijkt. Maar de theologie is nog steeds in ontwikkeling en er worden nog steeds nieuwe dingen ontdekt, dus wie weet...