Veritas Illustrat

Gewoon niet reageren op de vragen die je gesteld worden. Goed bezig!

Wat doen evolutionisten dan, warrige of geen antwoord geven, ík ga gewoon niet of weinig in op aannames.

Zucht, ik geef het op, tegen een muur praten is frustrerend.

Dan nog even tegen Antoon (Antoon schreef: ík ga gewoon niet of weinig in op aannames.) : is de hele bijbel geen 'aanname' dan?

We nemen aan dat de schrijvers van de evangeliën die we 'nu' lezen, de waarheid en niets dan de waarheid opgeschreven, of in ieder geval doorverteld kregen en geen sterke verhalen van 'volgelingen'.

We nemen aan dat de verhalen in het OT de waarheid zijn en geen mythische en heroische vertelsels van een priester klasse die op gezag van hun Koning de historie een flink beetje opleukte.

Ik moet jullie zeggen, dat ik dit op het randje vind. En het is jammer dat Antoon zich door Hitchens over de rand laat duwen. Dit onderwerp past gewoon niet binnen dit forum, want de leidraad zijn de twaalf leerredenen. Maar dat niet alleen: Hitchens maakt de fout die door elke denker van zijn niveau wordt gemaakt: hij denkt - en dat doen sommige christenen ook - dat de Bijbel een wetenschappelijk werk wil zijn. De Schrift is dat echter niet en dat pretendeert ze ook niet.

De Bijbel vertelt een geschiedenis. En dat gewoon in een taal die iedereen - van welk niveau van intellect dan ook of welke taal men ook spreekt - kan worden begrepen. Wat de Bijbel in elk geval niet doet, is 'bewijzen' dat iets zo of zo is gegaan. En, zoals gezegd, dat wil ze ook niet. In grote lijnen vertelt de Bijbel waar God met zijn schepping - en dan in het bijzonder met de mens - naar toe wil. Niet meer en niet minder. Daarnaast bestaat het grootste deel van de Bijbel uit, wat je zou kunnen noemen, de avonturen van het volk Israël. En waarom dit nu zo belangrijk is? Die avonturen leidden naar de Christus. En daar komt de rest van de mensheid in beeld.

Dat betekent dus dat sinds de komst van Christus de geschiedenis er in feite helemaal niet meer toe doet. Degene die God toezegt als Verlosser heeft zich geopenbaard! En nu zijn we alsnog in de gelegenheid om te lezen in de Bijbel 'hoe het zo is gekomen'. Maar dat verhaal is alleen maar interessant voor degenen die ook in het vervolg geloven: de Christus.

Mijn tip aan Forum credible: Richt een Forum op dat specifiek is gericht op het beantwoorden van vragen vanuit atheïstische hoek. Een soort apologetisch forum. En laat daar worden gestoeid over de 'Waarheid' van de Bijbel, maar laat je alsnog niet verleiden door Hitchens' c.s. om een discussie te voeren over het waarheidsgehalte van de Bijbel. Dat is bij voorbaat een verloren traject, want men WIL het niet weten, al druk je het iemand nog zo geforceerd door de strot.

je zult nooit het offer van Christus begrijpen, als je niet inziet dat Hij dat offer voor jou bracht.

Dat is niet waarom ik het offer van Christus niet begrijp. Ik zie namelijk wel in dat Jezus 'voor ons' is gestorven, ik begrijp alleen niet waarom dat nodig was.

De meeste christenen, die het offer van Christus benaderen, doen dat vanuit het standpunt van God. Zij denken dat Christus aan het kruis ging, omdat God dat wilde. Daardoor krijg je altijd van die onwezenlijke discussies over God goedheid of liefde in relatie (in gevecht?) met Zijn rechtvaardigheid en gestrengheid.

Maar het is een zeer grote misvatting om te denken, dat God wilde dat Jezus stierf; God wilde dat Hij weer opstond! Je schrijft dat je wel inziet dat 'Christus voor jouw gestorven is'. Het is echter zo, dat dat hele sterven van nul en generlei waarde zou zijn geweest, zonder de opstanding. Als Jezus niet was opgestaan, hadden wij nooit van Hem gehoord en waren we niet in staat geweest om, net als Jezus, in een volmaakte relatie met God de Vader te groeien. Want dat is waar het in feite om gaat. Daar vind je het antwoord op de waarom-vraag: onze relatie met God moest worden hersteld. Er is een deur geopend, waar eerst geen deur was.

Die relatie was onmogelijk geworden. En de mens is op geen enkele wijze (lees: nooit in eigen kracht) in staat om zelfs maar in de buurt te komen van een relatie met God. En daar komt Jezus in beeld. Hij heeft tijdens zijn leven en sterven, bewezen volkomen betrouwbaar te zijn. En dat heeft God beloond door Hem aan zijn rechterhand op de troon te laten plaatsnemen.

Wat jij - en ieder mens - dus moet beseffen, is dat ze nooit tot hun door God gegeven doel kunnen komen (in een hechte vader-zoon relatie) op eigen kracht, maar door te vertrouwen op Christus. Vandaar dat ik opmerkte, dat je moet 'inzien dat Hij dat offer voor jouw bracht'. En dat inzien is het gevolg van het besef: ik heb hulp nodig. Iemand die geen hulp nodig heeft, zal dan ook nooit inzien, dat Christus voor hem is gestorven.

Concreet: Jezus stierf voor jou en stond op voor jou, puur om jou te laten weten, dat je op Hem kunt vertrouwen als je in een Vader-zoon relatie (dat geldt ook voor de 'dochters' onder ons) met God wilt komen. Zonder Hem lukt je dat gewoonweg niet. En als je zo'n relatie helemaal niet wilt? Even goede vrienden, maar dan is Jezus blijkbaar niet voor jou gestorven.

Kom kom, de Schrift spreekt natuurlijk enkel in beelden, metaforen daarover hè? Ook al zijn er dan christenen die dat allemaal letterlijk willen nemen, de meeste christenen doen dat niet.

De meeste christenen geloven dus niet in een letterlijke hemel? Waar dan wel in exact?

Het raakt enigszins off-topic, geloof ik. Dat geeft mij de gelegenheid om even aan te haken. Laat ik de volgende knuppels in het hoenderhok gooien:

• je zult nooit het offer van Christus begrijpen, als je niet inziet dat Hij dat offer voor jou bracht.

• je zult nooit iets begrijpen van wat christenen onder 'de hemel' verstaan, als je niet inziet dat jij je er niet in bevindt.
  

• je zult nooit verlangen naar het eeuwige leven, als je niet bereid bent om Hem te accepteren, die de sleutels heeft.
  

Concluderend: je zult nooit God vinden, als je er niet van overtuigd raakt, dat Hij aan jouw leven ontbreekt. De Bijbel geeft een belofte: Zoekt en gij zult vinden. Dat impliceert wanneer je niet zoekt; je ook niet vindt.

Maar om op je punt terug te komen: wat is dan volgens jou gezaghebbend? ...

Gezaghebbend is de context. Alleen de Schrift hanteren met enkele zinnen daaruit volstaat niet en dat is wat de dominee ook aandraagt.

Maar wordt de Bijbel daarmee dan niet opnieuw 'tot een juk'? Namelijk wat de dominee ziet als de context?

Ik ben met je eens dat het in de Schrift gaat om context. Maar wat is dan in dat verband gezaghebbend? Geeft de Bijbel juist niet zelf de ruimte om zelf de context te ontdekken en dus je eigen gezag te creëren? Dat is toch precies wat er vandaag de dag gebeurt? Iedereen 'leest een eigen waarheid IN de Bijbel'. Dat doen de fundamentalisten - met name - ook.

Het punt is dat iedereen het gezag, dat hij uit de bijbel haalt, de ander probeert op te leggen. En dat is het juk waarvan je moet worden bevrijd. Met andere woorden: niet de Bijbel betekent een juk, maar de interpretatie ervan.

Ik denk dat er maar één manier is om daar aan te ontsnappen: en dat is de Bijbel te gaan zien als een persoonlijke, gezaghebbende, richtingwijzer. De Bijbel wijst de weg naar de Weg, de Waarheid en het Leven. Dat is Christus. Hij zegt: "mij is gegeven, alle macht in hemel én op aarde". Welk gezag gaat daar boven uit? Als je de Bijbel vervolgens het gezag geeft, dat alleen Christus toekomt, dan keer je in feite terug naar de wet. Naar een wet, die niet eens aan jou is gegeven, laat staan dat je je er aan moet houden.

Jezus heeft ons bevrijd van elk juk, maar Hij zegt wel: "neem mijn juk op. Dat is zacht en licht en absoluut niet zwaar om te dragen". Behalve als je ertegen gaat verzetten en je weer een ander juk laat opleggen.

Als god rustte op de zevende dag, maar niet letterlijk moe was, waarom heeft hij deze dag dan niet benut om de imperfecties in zijn schepping weg te werken?

Aan welke imperfecties denk je?

Zozo.. David Sorensen heeft zojuist via een Life Letter opgeroepen om Zijlstra te steunen vanwege het 'lafhartige verraad van Rolph Hendriks'..

Fittie binnen christelijke Nederland! Inclusief geroddel van mensen die zich 'geestelijk verheven' voelen...

Hij kan zich er maar beter niet tegenaan bemoeien. Waar 2 vechten hebben 2 schuld.

Ik ken Jan Zijlstra persoonlijk. Al vanuit de tijd dat hij nog als jonge man bij wijlen Johan Maasbach werkzaam was. Ik heb Jan leren kennen als een zeer gedreven man met het hart op de juiste plaats. Maar - zoals dat met heel veel 'dienaars' in het Koninkrijk van God gaat - ze voelen zich verplicht om de roeping en bediening die ze ervaren, waar te maken. Te bewijzen, dat ze de juiste man zijn op de juiste plaats.

Jan komt er nu achter dat roeping en bediening slechts van Eén persoon afhangt: Degene die roept. Daarna hoef je alleen maar te gaan waar Hij wil dat je gaat. En dat is tegelijkertijd het moeilijkste dat er is.

Ik schreef naar aanleiding van dit onderwerp op CIP het volgende:

"En hij trok zich noodgedwongen terug in gemeenschap met Hem. De gemeenschap, die hij in al die jaren door drukte op de tweede plaats was gaan stellen. Er werd immers zo veel van hem verwacht?

Maar nu was hem alles ontnomen. Alles dat in de weg stond om Hem werkelijk - van aangezicht tot aangezicht - te kennen. Hij zonk op z'n knieën en bad: "Vader niet mijn wil maar Uw wil. Zegt U nu maar hoe het verder gaat". En hij viel in een genezende slaap in de armen van zijn Heer.

De volgende dag voelde hij zich als herboren. Nieuwe ronden en nieuwe kansen: "Gaat U maar, Heer, ik wil volgen".

Moge de Heer Jan Zijlstra zegenen. En ook degenen die gedwongen werden, zich via de wereldlijke rechter te verantwoorden. Het is op zichzelf een slechte zaak als christenen via de wereldse rechtspraak hun gelijk moeten halen. Blijkbaar is er dan toch - bij beide partijen - weinig vertrouwen in Hem die alle dingen in zijn handen houdt.

Maar moge de Heer ook hen zegenen, die zich staande aan de zijlijn bezondigen aan wat een slecht gebruik is in Nederland: de beste stuurlui staan aan de wal.

Gods rust betekent dat hij niet meer aan het scheppen is, dat is volgens Genesis trouwens af.

We zitten in de periode van Gods rust, maar of we "geestelijk" Gods rust zijn ingegaan is nog zeer de vraag.

(Hebreeën 4:10) . . .Want wie [Gods] rust is ingegaan, heeft ook zelf gerust van zijn eigen werken, zoals God van de zijne.

Het is voor een nieuwkomer altijd lastig om deel te nemen aan een gesprek, want je valt er altijd middenin. Excuses daarvoor.

Ik haak aan bij dit bericht, omdat het als eerste iets zegt over het waarom van de rust van God. En dat het natuurlijk niets te maken heeft met vermoeidheid.

God heeft Zijn schepping afgerond in 6 dagen en vervolgens 'rust' Hij. Het tot rust komen van God heeft dus betrekking op Zijn scheppingswerk. Je kunt daaruit de conclusie trekken, dat God niet meer schept (vanaf dat moment) en de schepping dus als het ware zijn gang laat gaan. Dat impliceert dat de schepping zich op dit moment nog altijd in de fase van Gods rust bevindt. Wat overigens niet wil zeggen, dat God niet werkt. Hij schept niet, maar werkt wel. Dat impliceert ook, dat Christus is gekomen als resultaat van het scheppingswerk. Met andere woorden: in de schepping is de komst van de Zoon al begrepen. Hij is dus geen nieuwe schepping, maar voortgekomen uit de wil van de Vader. Dat klinkt wat gecompliceerd, maar het gevolg is in elk geval, dat de Zoon ons in de rust van de Vader kan brengen. (zie Hebr. 4:10).

Rust is een situatie: Zie zo, dat zit er op. Nu valt er niets meer te doen. Het is nu afwachten hoe het zich gaat ontwikkelen. Dat ontwikkelen is conform de wil van God, daarom rust Hij ook; er hoeft niets te worden gecorrigeerd. Het is het rusten van de boer, die heeft gezaaid en nu alleen nog maar hoeft te wachten op de wasdom. Hij kan zich nu in alle rust terugtrekken op de waranda en zich voorbereiden op de komst van de maaier.

Het probleem is echter de boze, die het werk - dat al van eeuwigheid is voorbereid - in de war probeert te schoppen. God waakt dus terwijl Hij rust, want Hij wil niet dat er iets verloren gaat van waar Hij in zes dagen zo Zijn best voor heeft gedaan: en Hij zag dat het zeer goed was.