Floes

Diëten is iets wat mij totaal niet kan bezighouden. Ben op dat vlak (en volgens mijn vriend wel op meer vlakken) een vrij atypische vrouw Ik sport veel en daarmee probeer ik alles gewoon op peil te houden. Verder wil ik veel eten, goed eten en vooral genieten van eten. Dieet is dus niks voor mij. 12 kilo is wel erg veel, knap! Ik maak wel dezelfde bedenkingen als sommigen voor mij.

Good point, Dubito. Wellicht is hij dood, maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat de VS massa's info achterhoudt. Nu ja, we hoeven ook niet alles te weten, maar ik vind er een bijzonder raar sfeertje/geheimzinnigheid rond hangen. Maar dat kan ook aan mij liggen.

"Schijnt" dat zijn zoon (één van de vele neem ik aan) ook is doodgeschoten. Er schijnt zoveel, maar wat weten we nu eigenlijk zeker?

Ik vroeg me zonet af of hier niet mogelijk is dat ze hem hebben gevangen, weggestoken in een donker martelhokje en de mededeling verspreid hebben dat hij dood is? Zodat niemand hem zou komen zoeken? Of zoiets...? Of is dat te veel intrige en fictie?

Er zijn fake beelden verschenen, zal vast zoiets zijn. Het Witte Huis heeft nu toch bevestigd dat er geen publicatie komt van foto's. Ach, even wachten op wikileaks en we krijgen het wel onder onze neus.

Ik zag ook dat de gewone versie van Het Boek niet echt werd aangeraden. Maar Het Leven is gewoon in mijn ogen een prachtig en gewoon handig boek, met tekst en heel veel uitleg. Ben dan meer van plan om de tekst van de NBG te lezen met de voetnoten en dergelijke van Het Leven. Denk dat dat een mooi combi is. In de bijbelstudie gebruikt men ook de NBG en de uitleg die we krijgen, komt toch heel erg overeen op inhoudelijk vlag met die van Het Leven.

Ik weet dat in Het Leven de tekst van Het Boek gebruikt wordt. Ik weet dat die wel aangepast is geweest, want ik heb bepaalde delen vergeleken met de originele tekst van Het Boek en er zitten goede veranderingen in. Ik weet dat de originele Boek-versie niet zo hoog aangeschreven wordt, althans, dat maak ik toch op uit dingen die ik op internet las, ervaringen. Toch heb ik voor deze versie gekozen omdat in Het Leven ongelooflijk veel voetnoten/verklaringen staan en ongelooflijk veel verwijzingen. Ook de samenvattingen, sleutelverzen, biografietjes, landkaartjes trokken me nogal aan. De tekst is

Ik heb heel erg gemengde gevoelens bij deze gebeurtenis. Enerzijds vraag ik me af of het wel echt waar is, maar goed, ik trek van nature redelijk veel in twijfel. Misschien is mijn twijfel absoluut onterecht. Anderzijds ben ik opgelucht dat ze hem nu eens hebben kunnen pakken. Ik kan er niet blij om zijn, het maakt me zelfs vrij ongerust. Ik kan me voorstellen dat er wraakacties gaan komen en dat de leiding echt niet zomaar zal instorten. Ok, ze hebben dit kopstuk nu, maar wat betekent dat nu? De hele organisatie staat er nog altijd, die valt echt niet bij het ombrengen van 1 man. Ik kan me

Ik probeer dagelijks te lezen en meestal lukt dat, ik lees meestal voor ik ga slapen of 's morgensvroeg, een minuut of 20-30. Als ik vakantie heb, lees ik wel veel meer, dan kan het toch tot enkele uren per dag oplopen.

Ik gebruik vooral Het Leven (Het Boek), dat is dan geen vertaling (parafrase) maar wel een erg handig en fijn boek. Verder heb ik een NIV study bible en ik ben van plan om me in de nabije toekomst een NBG aan te schaffen, want die wordt in onze gemeente het meest gebruikt en dat is toch handiger dan.

Wat Loenatiek schrijft, kan ik toch wel beamen. Ik heb in een vorige relatie keihard gemerkt wat er gebeurt als iemand toneel speelt. Mijn toenmalige vriend was een kei in toneelspelen: deed zich stoer en zeker voor, kon heel charmante dingen zeggen... Maar als puntje bij paaltje kwam, had ik te maken met iemand die eigenlijk continu tegen me loog om... tja waarom eigenlijk? Het ging echt zo ver dat hij hele toneelstukjes speelde voor mij met telefoontjes en dergelijke die er niet waren, puur om zijn bedrog en verslavingen te verbergen. Het heeft me erg gekwetst destijds om te merken dat ik h

Bij mijn weten is het het spreken van een andere taal dan de taal of talen die je kent. Het is één van de gaven die de Heilige Geest ons geeft. Het gebeurde met de apostelen toen zij vervuld raakten van de Heilige Geest, toen Jezus voor hen verschenen was. De bijbel geeft daar ook een aantal voorschriften voor.

Weltschmerz

Ik heb je zin verkeerd begrepen door het gebruik van je tweede komma die eigenlijk overbodig is en je zin een andere betekenis geeft Sorry, beroepsmisvorming. Maar nee, dat is dus geen soort gelijk moment. Het gaat tot nu (tot wat ik heb meegemaakt) niet over persoonlijke zaken.

Ik ken niets van de "gereformeerde traditie", die term heb ik hier in België nog nooit uitgesproken gehoord, enkel hier en daar wat over gelezen, maar het onthouden is nog wat anders Ik begrijp je zin niet zo goed... hardop... in stilte...

Olorin, maar daar behoefte aan hebben, heb ik ook. Enkel niet luidop in aanwezigheid van andere mensen.

Dat dus helemaal niet. Als er iets is wat ik durf, is het dat wel. Bij niemand heb ik daar moeite mee. Zowel bij positieve als bij negatieve gevoelens. Aanvulling: ik denk dat dit me misschien zo diep raakt, dat ik bang ben net omdat ik mijn emoties zo makkelijk uit. Dat het een overload kan worden of zo. Als m'n vriend luidop bidt, wordt ik ook heel erg diep geraakt en daar gaan altijd emoties mee gepaard. En het is nu niet zo dat ik een overemotioneel persoon ben of bij het minste moet huilen of zo, maar bij dit dus.. wel. Eulogia, wat je zegt, raakt me wel. Allemaal al bedankt voor de r

Momenten waarop ieder het woord mag nemen, zijn er vrij vaak bij ons. Die worden vanzelf ingevuld en daarbij voel ik ook niet dat het van mij "verwacht" wordt. Maar in die groepjesmomenten voel ik dat wel. Ik weet dat men het mij niet zal "aanrekenen", maar toch voel ik ergens een lichte druk. Het is wat je zegt en dat geloof ik ook: Hij weet wat ik denk, dus waarom "moet" dat zonodig luidop? Nogmaals: iedereen in de gemeente (of zo goed als iedereen ) zal me zeggen dat niets "moet", maar toch... Luidop alleen bidden, dat lukt me dus wel. Dan voel ik me soms ook emotioneel worden, niet altij

Ik zit nu sinds oktober/november (weet het niet meer precies) met een stuk of 7-8 gelovigen samen voor een bijbelstudie. Ik ken ze ondertussen dus wel vrij goed en het is echt een fijn groepje. Maar zelfs dan nog, zou ik het nu niet kunnen in dat groepje. Ik denk dat ik jaren ga nodig hebben. Praten over het geloof doe ik wel heel veel en daar heb ik dan weer geen moeite mee. Ik stel ook alle vragen die in me opkomen. Ook dingen die georganiseerd worden, ik doe daar graag en zo goed als ik kan mee mee. Maar luidop bidden, brug te ver precies Toevoeging: met mijn vriend luidop bidden, lukt m

Heb besloten er maar eens een topicje rond te maken. Ik hoop dat het juist staat, anders mogen jullie het verplaatsen hoor. Ik ben katholiek opgevoed en in de mis werd er bij ons eigenlijk nooit luidop persoonlijk gebeden. In de evangelische gemeente waar ik nu kom, wordt dat wel eens gedaan. Zo werd er een tijdje geleden gevraagd om in kleine groepjes te zitten, iemand te kiezen die je kent en niet tot geloof gekomen was en daar samen luidop om beurt voor te bidden. Ik ging mee met m'n vriend in een groepje zitten, koos iemand uit, maar daar bleef het voor mij bij, als het over het luidop-ge

Er is een dienst morgenavond, maar ons bijbelstudiegroepje heeft unaniem besloten dat we onze laatste bijbelstudie laten doorgaan, dus naar die dienst ga ik niet. De studie was normaal gezien vorige week afgelopen, maar het onderwerp kon toch niet volledig behandeld worden, dus nog een keertje extra. Zondagochtend is er ook weer dienst (zoals altijd) en die gaan we wel bijwonen. Het is de eerste keer dat ik Pasen in deze gemeente meemaak, dus ik weet niet hoe het precies "anders" zal zijn.

Er komen heel veel gedachten in me op en ik krijg het niet zo geordend. Waar ik persoonlijk enorm mee zou zitten, is dat ik zelf niet eens zou willen dat mijn toekomstige beloftes maakt naar God toe, een stukje toneel gaat spelen, terwijl hij niet gelooft. Verlangen van hem dat hij daarin meegaat zonder dat hij het gelooft/dat eigenlijk wil..? Ik zou me erg schuldig voelen, alsof ik heel bewust één grote leugen voor God laat afspelen onder mijn druk, terwijl ik me daar heel bewust van ben.

Het kruisje dragen is niet om zich/anderen er aan te herinneren wat voor dood er heeft plaatsgevonden, maar waarom die dood heeft plaatsgevonden, met welk doel. Ik draag persoonlijk (nog) geen kruisje, maar als ik er eentje tegenkomst die ik leuk vind: waarom niet dan? Het is voor niemand een verplichting/aanbeveling, gewoon een eigen vrije keuze.

Een tijdje geleden heb ik dit boekje aangeschaft. Het bevat veel leuke knutselideetjes per bijbelverhaal of thema. Heb het uitgeleend aan m'n schoonmoeder die het ook moeilijk vond om telkens ideeën te krijgen voor de kinderen.

Ik ben een paar jaar geleden eens begonnen met aquarel. Geen landschappen en bloemetjes voor mij, maar diertjes. Ik heb er echter geen (mentale) energie voor om iets af te werken waar ik lang aan bezig moet zijn. Gevolg: het volgende ligt hier al een jaar of 2 en het is nog niet af. Het is het derde wat ik gemaakt heb, de andere 2 waren klein (een my little pony en een vogeltje), maar die moet ik eens gaan zoeken.