Ursa

Uit andere verzen blijkt wel dat Jezus geen moeite heeft om blinden in één keer te genezen. Dat is dus het probleem niet. Wat gebeurt hier dan wel? Ik vind het één van de interessantere genezingen, er zit een soort 'knipoog' in. Jezus weet natuurlijk wel hoe het oog werkt. Hij geneest dus eerst het gezichtsvermogen. De man heeft echter nog nooit dingen gezien maar weet wel hoe ze zijn ('ik zie mensen als bomen'). Ofwel Jezus scherpt zijn zicht of herstelt de link tussen oog en hersens, de informatieverwerking.

Kan best dat dit nergens op slaat hoor...

Als jij iets weet en dat iemand wilt bespreken, dan kaart je dat toch ook aan (en laat je zo subtiel weten dat je op de hoogte bent). Wat Jezus hier doet is eerder hen confronteren met hun gedrag.

Graag gedaan.

Op dinsdag 28 september 2010 13:10:42 schreef RaiN het volgende: verklaar je nader

Wel, als je een inhoudelijke politieke discussie wilt moet je daarvoor even een nieuw topic aanmaken.

Topic!

Aaaaargh!!

Op dinsdag 28 september 2010 07:34:25 schreef Hongerige Wolf het volgende: Het is inderdaad wel een beetje tekenend dat mensen vaak vooral smileys plaatsen wanneer ze lullige dingen zeggen. Vooral deze: . Het is zelfs zo erg dat wanneer iemand een gebruikt, ik automatisch mezelf afvraag of het niet stiekem een rotopmerking is. Beetje Pavlov-idee. Ik gebruik zelf nogal eens , omdat het anders heel vaak in verkeerde aarde valt wat ik zeg. Maar eigenlijk ben ik faliekant tegen deze dingen; ze zorgen er naar mijn idee voor dat lezers steeds luier worden. Waar is de tijd gebleven dat je een tekst zelf moest interpreteren, óók de ironie? Stel je toch eens voor dat we dat altijd deden, dan konden we Reve wel gaan herschrijven.

Dat zou mooi zijn, ware het niet dat er dan nóg meer meningsverschillen zouden ontstaan. Daarbij, de zgn. emoticons, of liever 'gezichtjes' hebben wel degelijk een functie in die zin dat ze, zoals Aegron ook al aangaf, uiting kunnen geven aan bepaalde gevoelens die in geschreven tekst misschien moeilijker over te brengen zijn. En dat simpel en direct: 'ik ben boos' heeft nu eenmaal minder uitstraling als

Dat neemt inderdaad niet weg dat emoticons soms in internetdiscussies gebruikt worden om een 'hard' betoog wat te verzachten. Wat mij betreft een onnodige tactiek en soms juist verwarring stichtend - en dat terwijl emoticons verhelderend bedoeld zijn!

Niet per se. Nieuwe woorden en leenwoorden dienen wel degelijk goed gespeld te worden. Zoals rugby'en etc.

Bah, ik heb er een hekel aan als er meerdere discussies door elkaar heen lopen. JoostG, jouw politieke mening heeft niets te maken met je rol als Admin op dit forum. Om je politieke mening te bespreken kunnen we een nieuw topic openen (ben het namelijk niet met je eens). Misschien is het een soort verdedigingsmechanisme, maar als je je functie hier en je politieke mening niet los kunt koppelen moet je daar nog maar eens goed over nadenken.

Tip van de dag.

Oewhee...

RaiN, ik kan een eind met je mee gaan, en JoostG heeft nu ook wel door dat zijn grap niet door iedereen gewaardeerd wordt. Maar het blijft een grap, en geen discriminatie. Kom toch. Als er geen humor meer in de politiek mag zijn wordt de sfeer er niet beter op.

Op dinsdag 28 september 2010 09:18:17 schreef Feebs het volgende: [...] Hehehehe, heb je haar avatar of dat kleine tekentje daarboven wel eens gezien??

Welk tekentje? Ik zie niks

Op maandag 27 september 2010 19:24:45 schreef Luxuria het volgende: [...]

Waarom nou weer zo'n ding erbij? Wees een vent en zeg wat je wilt zeggen!

Oh... uh...

Ai... ik zal er naar streven een ware spellingsstrijder in woord en geschrift te zijn!

Gegroet, ook ik ben spellingsfascist. Edoch ik schroom niet om nieuwe woorden uit mijn mouw te schudden. Men dient de taal levend te houden, nietwaar?

Daarnaast heb ik nog een vraagje, dat waarschijnlijk bovenstaand verhaaltje weer geheel ontkracht, of het nu 'overnieuw' of 'opnieuw' is. Gezien mijn culturele achtergrond ben ik geneigd tot het eerste, maar word ik tot mijn verdriet er op gecorrigeerd.

EDIT: tot mijn schaamte een dt-fout.

Blijft een interessant debat, dit. Aan de ene kant krijg je inderdaad chaos als iedereen er voor zichzelf op los interpreteert, wat ook gebeurt na de Reformatie (het 'mooiste' voorbeeld vind ik altijd nog de beweging van Jan van Leyden, die in 1533 Münster innam en aldaar het Nieuwe Jeruzalem uitriep). De pogingen van de hervormers om belijdenissen op te stellen is dan eigenlijk een poging tot orde brengen in de ontstane anarchistische chaos.

Aan de andere kant kan het ook gemakkelijk gebeuren dat de herder die de gemeente moet leiden, een huurling of zelfs een wolf is. Dan zit je ook met de gebakken peren.

Zelf waardeer ik de traditie die de gereformeerde kerken inmiddels opgebouwd hebben, omdat dat ook enige vastigheid biedt. Het is zo dat in principe elk lid bij de kerkenraad kan aankloppen met een andere interpretatie op basis van de Bijbel. En dat gebeurt ook nog wel eens. Als je niet in een KR zit heb ja daar weinig zicht op, als je er wel in zit zul je enige ervaring hebben met 'klaagbrieven' over vanalles en nog wat. Ergens is dat positief, binnen het kader van de gemeente, dat ieder lid kritisch kan kijken naar wat er gebeurt, met de Bijbel als toetssteen. Aan de andere kant kun je je afvragen of het mandaat wel eens vergeten wordt. In de Bijbel zie je op verschillende plekken dat de voorgangers/KR/oudsten verantwoordelijkheid hebben over hun schaapjes. Als ieder zijn eigen toetssteen slijpt is er weinig ruimte meer voor gezag.

Wellicht een wat late reactie, maar is dit wel zo? Ik baseer me volledig op de stof die ik nu bij de minor filosofie volg, dus mocht ik er naast zitten, ben benieuwd.

Naar mijn idee was het niet zozeer het doel van Thomas en voorgangers om het bestaan van God daadwerkelijk te bewijzen. In principe vond Thomas dat God niet te kennen is d.m.v. de empirie, dus dat zou onnuttig zijn. Wel probeerde hij met als basis de empirie argumenten te leven die het bestaan van God aannemelijker zouden maken. Bijv.: we nemen waar dat alles een oorzaak heeft en dat er dus een ketting van oorzaken is. Uiteindelijk komen we dus uit bij de eerste oorzaak, en "dat noemen wij God". Thomas hoefde God niet te bewijzen want hij geloofde al. Wat hij echter probeert, zoals velen voor hem, om een synthese te maken tussen het geloof en de rede. Zijn godsbewijzen zie ik dus vooral als een gedachte-experiment: wat als we met de rede God proberen te benaderen? Dat Thomas Anselmus' godsbewijs afwees is dan omdat die laatste de Platoonse lijn volgde en Thomas meer van de Aristotelische school was: kennis komt niet voort uit zuiver redeneren (waarop A's godsbewijs gestoeld was) maar uit de werkelijkheid.

Sowieso moeten beiden gezien worden in het kader van de scholastiek, waar men niet zozeer op zoek was naar bewijzen alswel de logica en de retorica beoefende. Anselmus kreeg bijvoorbeeld in zijn tijd al kritiek van ene Gaunilo (het meest prefecte eiland). Het ging er niet om of er een stellige uitspraak over het goddelijk wezen gedaan kon worden, maar om de logische redeneringen zelf.

Tenminste, dat is wat ik gehoord heb.

Oh Oh Cherso kijken is een vorm van zelfverheffing: 'gelukkig ben ik niet zo dom'. Dit zeg ik overigens zonder er al te veel van te hebben gezien, misschien moet ik de pilot maar eens gaan kijken.

Op onze vereniging ontstond overigens discussie, nadat een initiatief van Oh Oh Cherso kijken op soos geblokkeerd werd door de Senaat, omdat het programma niet zou passen bij het christelijk karakter van de vereniging. Rolt nog een mooie discussie uit...

Overigens (offtopic) @ Bonaventura: waar komt je citaat vandaan? En moet het niet 'reckoner' zijn?

EDIT: God-Emperor on Dune, natuurlijk... nice.

Bedoelen ze nou dat hij de letters weer wit moet maken?

Op woensdag 22 september 2010 17:03:43 schreef WonderfulStar het volgende: Ambia? Combinatie van, maar klinkt als een bandnaam

Ambient Sounds

@BookerT: lol

Nog eentje: A und A Terror Corps

Wat ik wel grappig vind is dat je hier, en eerder, de 'toe-eigening des heils' als een neutraal begrip gebruikt. Ik had altijd begrepen dat die term een verwijt inhield jegens de vrijgemaakten, die vanuit hun verbondsleer, zich het heil toe-eigenden. Deze kritiek kwam dan vooral voort uit samensprekingen met de CGK.

Daarnaast is 'verbondsautomatisme' inderdaad meer een term van critici. Misschien niet zozeer een verwijt, alswel een waarschuwing voor automatisch lidmaatschap. Dat het verbond centraal staat in de GKv is mij wel bekend, al hoor je tegenwoordig ook andere geluiden. Al een poosje is het bijvoorbeeld 'in' om te spreken van een relatie aangaan met God (en dan te focussen op het begrip relatie). Je zou kunnen zeggen dat het perspectief is verschoven van de groep (verbond) naar het individu (relatie).

Ik herken sowieso de typische stokpaardjes die elke geloofsgemeenschap zeker heeft.

Ik dacht dat hij op Justin Timber leek?

Ook een mooie van een congres, n.a.v. een lezing met een boom als metafoor:

'Om nog even door te zagen op die boom...'

Ik weet niet of een vergelijking tussen twijfel en ziek zijn heel handig is. Dan definieer je twijfel als iets negatiefs. Eerder in dit topic is al aangegeven dat twijfelen positieve gevolgen kan hebben. Sterker nog, is bekering ook niet een vorm van twijfel?

Afgezien daarvan, mijn ervaring is dat juist de mensen die twijfelen bewust met hun geloof bezig zijn. Oftewel, ze hebben een hoge potentie van oprecht geloof. Dat twijfel daar soms een 'symptoom' van is, kan gebeuren. Zoiets negatief duiden, zo van: 'daar moet je zo snel mogelijk van af' is dat negeren denk ik. Ik heb eerlijk gezegd liever iemand die twijfelt dan iemand die een vormgeloof aanhoudt zonder al te veel na te denken.

Nog een zijpaadje/anekdote: laatst nog een preek gehad over ziekte, en wat voor nut ziekte ook kan hebben. Dat het je aan het denken kan zetten, dat God het soms gebruikt om je iets te leren. Conclusie: het gaat niet primair om het beter worden, maar om de eer van God. Denk bijv. aan Paulus' doorn in het vlees.

Ik ben er zeker mee eens dat twijfel niet eeuwigdurend kan zijn. Daarin is het goed op jezelf te letten, dat je niet twijfelt om het twijfelen. Voor sommigen kan het moeilijk zijn zichzelf aan God over te geven, en dan is twijfel een mooi excuus. Oprechte twijfel kun je echter beter oplossen/bespreken dan negeren.

Als je bijv. moeite hebt met wetenschappelijke inzichten kun je de HG bidden om meer geloof. Maar als je die twijfel niet afdoende 'bedandelt' zal hij blijven terugkomen.

@ Eulogía: wat ik niet snap is dat je zo ageert tegen twijfel. Je haalt zelf teksten aan waarin opgeroepen wordt geduldig te zijn met twijfelaars. Dat twijfel niet het ideaal is, zal iedereen (behalve de agnosten dan) beamen. Ideaal is wanneer we God mogen kennen van aangezicht tot aangezicht, zodat we niet eens meer hoeven te twijfelen. Het is denk ik ook daarom dat Jezus zijn discipelen 'kleingelovigen' noemt, omdat ze zo dicht bij God zijn en de wonderen van Zijn Koninkrijk zien, maar alsnog twijfelen...

Twijfel hoort bij het geloofsleven, al was het in een bepaalde levensfase. Het zal ongetwijfeld ook verschillen per persoon. Maar als je de twijfel in jezelf gaat ontkennen, dan maak je jezelf kapot. Twijfel kan ook een bedoeling hebben, dat je eerst ergens doorheen moet voor je jezelf aan God kunt geven. Het doel is om dichter bij God te komen. Ik heb altijd geleerd dat God een God van relatie is: Hij wil graag met ons omgaan. Hij geeft ons ruimte. We mogen (een tijdje) twijfelen. Tegelijk belooft Hij ons Zijn Geest.

God is niet een God die je geloofstwijfel of -crisis oplost met een 'toverspreuk', maar een God die meegaat in dat donkere dal en aan het eind staat te wachten en Zijn hand uitstrekt om je er uit te helpen.

.

'Plempen' was inderdaad een ongelukkige woordkeus. Excuses daarvoor. Ik zal het even veranderen.

Ik ben lid van dit forum.

@ RaiN: de bedoeling is duidelijk, gaat niet werken. Als je hier enkel komt om te schoppen, kun je dat beter ergens anders gaan doen. Voor de rest ben je gewoon welkom, dacht ik zo.