Het centrale klooster topic

[Thorgrem 430]

Wat vinden de protestantse broeders en zusters eigenlijk van kloosters en waarom?

Zijn jullie wel eens in een klooster geweest, en hoe voelde dat, wat vond je ervan enz enz.

[Étoile 0]

ik alleen bij de broederschap in Taizé, maar dat wisten jullie vast al. Al is het wel overweldigend fijn daar. Maar dat is niet echt ín een klooster.

Op zich vind ik het klooster een heel goed.. euhm ..tsja.. hoe noem ik dat, 'ding'. Je maakt een plaats waar mensen zich terug kunnen trekken om bij de Heer te kunnen zijn en om over Hem te leren, zónder de afleidingen van het dagelijks leven. Maar ik weet niet of het geod is om áltijd in afzondering te leven.

edit: ik weet het, niet zo'n bijster uitgebreide post.

[Johan 0]

Ik ben zelf nog nooit in een klooster geweest. Het lijkt me wel mooi omdat je daar verder niks aan je hoofd hebt en je gedachten bij God kan besteden (Wat karin net zei).

Maar om voor altijd te gaan leven in een klooster lijkt me niet wat. Het lijkt me zo dat je helemaal van de wereld af leeft (niet alles natuurlijk).

[emopunk 0]

Ik ben één keer in een klooster geweest en dat was meteen op de mooiste locatie die er is: Meteoara in Griekenland!

Het lijkt mij ook heel fijn om ergens te zijn waar je geen afleiding hebt en je helemaal op God kunt richten.

Maar wat ik me alleen een beetje afvraag: wat heeft de rest van de wereld eraan als jij in een klooster zit?

[Raido 0]

Je bid voor de wereld? Je strijd een geestelijke strijd terwijl anderen werken (bijvoorbeeld). Daarnaast zit je nooit alleen maar in een klooster maar doe je ook werken, verzorgt zieken en andere dingen.

Ik zit er soms over te denken om later een bezinningsoord te beginnen voor vermoeide christenen op reis naar de eeuwigheid, een huis voor toerusting ergens in een mooie maar onherbergzame streek waar je moet werken om te leven, leven om te werken. En verder in gemeenschap met je broeders zoekt naar God..

[Robert Frans 1.653]

Quote:

Op woensdag 01 november 2006 20:57:59 schreef emopunk het volgende: Maar wat ik me alleen een beetje afvraag: wat heeft de rest van de wereld eraan als jij in een klooster zit?

In de zesde, zevende en achtste eeuw staken een heleboel kluizenaars vanuit de Wales de zee over naar Bretagne, in Frankrijk. Daar zochten ze een stil plekje om eenzaam hun tijd met God te besteden. Kluizenaars dus. Volgens de bevolking aldaar leken het wel magiërs, die dicht bij de natuur leefden en haar geheimen kenden. Mensen gingen voor hulp en raad naar deze eeuwig zingende bidders.

Zo is er ook een verhaal over ook een kluizenaar bij wie een jonge vrouw kwam, met een heel ziek kind op de arm, die blauw en bruin aanliep. Volgens de overlevering zorgde een boze geest ervoor dat het voedsel bij het kind er wel inging, maar er niet meer uit. De vrouw was wanhopig en duwde het kind in de armen van deze kluizenaar, van wie ze de taal niet sprak. Zonder zijn psalmgezang te onderbreken nam de kluizenaar het kind in zijn armen en streelde het kind afwisselend over de buik en het hoofd. Daarbij nodigde hij de vrouw uit om zo goed als ze kon met hem mee te zingen.

Dit bleef hij ononderbroken doen, ook toen de avond viel. Maar er veranderde nog niets. De kluizenaar at niet en hij sliep niet, en zo brak de nieuwe dag aan. En ook die tweede dag at en dronk hij niet. En de nacht daarop sliep hij weer niet. Al die tijd bleef hij zijn gebeden reciteren en het kind strelen en troosten. Zijn dagelijkse dingen bleef hij gewoon doen, maar nu met een kind op de arm. Het kostte hem geen bijzondere moeite, het vasten en bidden was normaal voor hem.

Toen de derde dag aanbrak gaf de boze geest het op en verliet het kind. Alle vuiligheid kwam toen naar buiten. Dat deerde de kluizenaar niet, want hij had sowieso al een natuurlijke laag vuil op zijn huid ter bescherming tegen de kou. Het kind knapte zoenderogen op en tenslotte kon de kluizenaar de toen enorm blije vrouw een kerngezond kind in de armen leggen. Hij beduidde haar dat zij moest blijven zingen zoals hij haar nu geleerd had. Door het aanhoudende, rustige gebed van de kluizenaar werd het kind genezen.

Met onze westerse blik zouden we zeggen: het kind had last van ernstige obstipatie en door de kalmerende liefkozingen van de kluizenaar kon het kind uiteindelijk ontspannen en alles eruit laten lopen. Maar wat geeft het? Je ziet wel hoe de kluizenaar in feite "niets bijzonders" deed, maar daarom juist het leven van het kind redde. En zo zijn er wel meer bijzondere verhalen van kluizenaars en ook monniken.

Wat is nuttig? Evangelisten als Rick Warren zien totaal geen nut in kloosters en in het kluizenaarsleven. Nee, je moet aktief en doelgericht aan de slag in je gemeente. En het liefst binnen veertig dagen concreet resultaat boeken. Je moet sociaal zijn en jezelf voortdurend onder de mensen begeven. Maar God laat hier zien dat het ook anders kan en dat Hij ook anders werkt dan wij wel zouden willen. Een aan God gewijdde levensstijl zoals monniken en kluizenaars naleven, is juist van onschatbare waarde.

[emopunk 0]

Het was geen discussiepunt van mij waarin ik wilde beweren dat het slecht is om in een klooster te gaan zitten omdat je je onder de mensen moet begeven, maar ik vroeg het me gewoon even af... Maar thanks, het is me al wat duidelijker nu!

[Thorgrem 430]

Dan ben ik blij dat je het gevraagd hebt en dat je nu misschien een wat beter beeld hebt van mensen in kloosters. Vragen kan geen kwaad toch.

Overigens kunnen andere ook dit topic gewoon gebruiken voor hun vragen met betrekking op kloosters en kloosterlingen.

[LaRosa 0]

@ Robert: wat een prachtig verhaal!

Ook vanuit mijn vak gezien: de kluizenaar is hier eigenlijk aan het 'vasten tegen God', iets wat Patrick ook deed, en in de keltische cultuur bij gewone heren een normale manier was om je zin te krijgen. Leuk

[Freefly4fun 0]

Ik ben zo'n jaar of 10 geleden toen ik nog niet geloofde een weekend in een klooster geweest. Nu geloof ik wel en ga ik weer terug voor een weekend om eens een aantal dingen op een rijtje te zetten en dat kan daar in een heerlijke rust. Mijn vroegere godsdienstleraar van de middelbare school is daar nu ingetreden bij de Norbertijnen en het lijkt me leuk om hem weer eens te zien. 't is trouwens de Abdij van Berne. Iemand er wel eens geweest?

[Thorgrem 430]

Nee nog nooit geweest.

Maar wat leuk dat een oud leraar daar nu zit. Ik denk dat hij je wel het nodige over kloosters en geloof kan vertelen.

Ik vind een klooster een heerlijke plaats om tot rust te komen en om dingen helder te krijgen of op een rijtje te zetten.

Ook al ben ik er maar even, ik kom er altijd heerlijk tot rust, ook al is het maar voor een half uurtje (dagsluiting).

Laat je weten hoe het was als je geweest bent?