Single-zijn!

[JoostG 27]

Lief gezegd, maar niet de praktijk

[Joëlle 0]

niet alleen lief gezegd, maar echt gemeend en k geloof 'r zeker in. Ook voor jou.

[Timon 0]

Quote:

Op maandag 30 juli 2007 22:27:27 schreef NienkeJ het volgende: zeker bij zo'n twijfelmiep als ik ben

Nienke een twijfelmiep?

hoe kom je er op?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 30 juli 2007 23:32:55 schreef JoostG het volgende: De angst begint net Kwestie van wat nare ervaringen waarbij 'het klikt niet' en 'ik ben niet verliefd' de boventoon voerden (vanuit de vrouwelijke kant, overigens). Ik ben niet iemand waar je verliefd op kunt worden, denk ik

Ok, mijn eerlijke mening? Je wil te graag. Daar komt het op neer denk ik. Want buitengewoon lelijk of vervelend ben je niet, dus daar ligt het niet aan, maar vraag me niet waarom, vrouwen voelen dat aan. Als je daarentegen overtuigd single kunt zijn, waarbij je ook veel om vrouwen kunt geven zonder dat daar steeds het 'voorwaardelijke' van een relatie om de hoek komt kijken, dan komt het vanzelf wel.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 06:43:21 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ok, mijn eerlijke mening? Je wil te graag. Daar komt het op neer denk ik. Want buitengewoon lelijk of vervelend ben je niet, dus daar ligt het niet aan, maar vraag me niet waarom, vrouwen voelen dat aan. Als je daarentegen overtuigd single kunt zijn, waarbij je ook veel om vrouwen kunt geven zonder dat daar steeds het 'voorwaardelijke' van een relatie om de hoek komt kijken, dan komt het vanzelf wel.

Hier heb ik het wat uitgebreider verwoord:

link

[JoostG 27]

Mja.. op zich heb ik het gisteren wat dramatisch verwoord en wil ik juist die éne (wellicht te) graag. Verder is het single zijn an sich best ok (al mis je soms het samen zijn en de aanraking).

Maar dat ene meisje, dat zo bereikbaar leek maar nu toch zo onbereikbaar is...

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 31 juli 2007 09:19:48 schreef JoostG het volgende: Mja.. op zich heb ik het gisteren wat dramatisch verwoord en wil ik juist die éne (wellicht te) graag. Verder is het single zijn an sich best ok (al mis je soms het samen zijn en de aanraking). Maar dat ene meisje, dat zo bereikbaar leek maar nu toch zo onbereikbaar is...

Lieve Joost, ik gooi er even wat inlegkunde tegenaan, wees dus niet verbaasd als ik de plank hier en daar mis sla.

Kijk, ik denk bij mezelf, je bent bijna dertig, en ergens begint het dan te kriebelen, volgens mij is dat tamelijk normaal, ik merk dat gevoel soms ook, al heb daar wel wat mee willen doen, redelijk succesvol geloof ik (al is dat niet mijn prestatie uiteraard. ). De kans bestaat dan dat je minder kritisch wordt naar eventuele levenspartners, of nog weer anders, dat het allemaal snel, snel, snel moet, en dat je ook bereid bent om zaken te accepteren van die ander, die je misschien eigenlijk niet zou willen acepteren.

Op zich ben je nog tamelijk gelukkig af denk ik (ik vermoed dat dit wat bevreemdend overkomt, maar ik meen het wel). Voordat ik weer terugkwam naar de Kerk, moest en zou ik altijd een relatie hebben, en mijn ongeluk was dat ik die dan ook daadwerkelijk altijd kreeg. Het was als het ware een vacature die koste wat kost opgevuld moest worden (pfff, nu moet ik even puberachtig lachen; 'in alle opzichten' Het was nog waar ook. ) en uiteindelijk werd ik daar doodongelukkig van, want

die meiden pasten meestal niet echt bij mij, omdat ik zelf, zeker achteraf gezien, niet op de juiste wijze in het leven stond, en dan trek je, half-onbewust, ook dezelfde types aan. Het is niet geheel ondenkbaar dat ons lieve Heer je juist daarvoor heeft behoedt, door deze prille liefde in de kiem te smoren, óf omdat het niet zo moet zijn, óf omdat de tijd er nog niet rijp voor is. Nu is die weg van zelfverbetering door genade iets wat je hele leven doorgaat, maar als je eenmaal in de lift zit, ook op dit specifieke onderwerp, dan ga je ook dezelfde types aantrekken, mensen die uiteraard ook niet volmaakt zijn, maar die er wel echt hard voor willen werken.

Dus dan zou ik zeggen, verwerk dit met dit meisje, laat haar sowieso tijdelijk helemaal met rust, en ga aan jezelf werken op dit onderwerp, zodat die rouwstemming er in ieder geval af gaat.

[Light Jr. 0]

Idd is het zo dat vrouwen het aanvoelen als je te graag wil. Dan voelen ze zich niet meer zo bijzonder als je bij je zijn. Als je te graag wil dan neem je (te) snel genoegen met een meisje. En dat voelt ze.

Als je als single happy en levenslustig bent, en dan toch bereid bent een relatie aan te gaan is dat omdat het echt iets toevoegt, dat betekent iets.

Enniewee, ik ben ook nog altijd single en ik zie dat ook niet zo snel veranderen. Om de een of andere reden kom ik nooit meisjes tegen die echt in aanmerking komen. Ik vind ze eigenlijk nooit leuk. Wel sympathiek ofzo, kan goed met ze praten etc., maar een relatie? No way.

De laatste 10 jaar was er welgeteld 1, maar die is zo onbereikbaar dat ze net zo goed tussen de koppensnellers in Papua-Nieuw Guinea had kunnen wonen.

Ik ga desondanks pas iets beginnen als het echt goed is. Als ik het niet helemaal in iemand zie zitten doe ik haar te kort, en dan verdient ze beter, iemand die haar wel alles geeft uit volle overtuiging.

Ik denk dat ik last heb van m'n perfectionisme, ik eis erg veel van mezelf en ik eis ook veel van een relatie.

[Hyper_Maris 0]

Ik ben 19 en ook single. Ik heb 2 korte relaties gehad, ik was bijna 17 en bijna 19 jaar. Bij de eerste was ik echt verliefd, bij de 2de achteraf gezien niet echt, ik nam mezelf in de maling, wilde het graag, wilde graag een vriend, nog steeds btw. ik zie als ik een jongen ontmoet en spreek op msn hem vaak ook als evt vriend, heel irri, probeer het ook niet (meer) te doen......Herkennen jullie dit?

Ik herken wel wat Joost zegt. maar de ware komt echt wel. De 1 is 16 de ander 35 als hij/zij hem/haar vind! Maar we moeten op God vertrouwen. Hij weet ons plan enz. Hij weet wie goed genoeg voor ons is...Hij zal het ook zeker duidelijk maken, zeker als je er om vraagt!!

Heb geduld.........ow en dat is zo moeilijk, I know, vind het liefst ook liever vandaag dan morgen mijn ware...maar ik weet ook dat hij wel komt! ik moet eerst denk ik mezelf goed accepteren enz, voor dat ik er klaar voor ben, maar miss ook niet en vind God dat het morgen tijd voor is, ik denk iig niet dat het toeval is als je ej man/vrouw tegen komt. Het is alleen jouw keuze wat je er mee doet zeg maar, leg het dus bij Hem neer en je weet het. Ik kreeg ook een 'goed' gevoel toen ik het had uit gemaakt en dat had me eerste ex ook toen hij het met mij uitmaakte, tuurlijk is het niet leuk, maar op de lange termijn zie je dat hij/zij toch niet bij je past! je moet er alleen zelf ook moeite voor doen, het is niet zo dat jouw ware aanbelt en zegt ik ben je ware trouw met me was het maar zo makkelijk, maar dan zou het lang niet zo leuk zijn!!

Suc6 en het komt goed, heb vertrouwen in de Heer!

[Timon 0]

Quote:

Op woensdag 08 augustus 2007 13:03:55 schreef Hyper_Maris het volgende: ik zie als ik een jongen ontmoet en spreek op msn hem vaak ook als evt vriend, heel irri, probeer het ook niet (meer) te doen......Herkennen jullie dit?

als je jongen door meisje vervangt herken ik het wel een beetje. Niet altijd natuurlijk, dat hangt ook enigszins samen met de looks en de uitstraling van diegene, maar ik probeer het inderdaad niet zo te zien. Ik heb in ieder geval niet dat ik na het eerste contact al helemaal toekomstplannen formeer ofzo, maar onbewust kijk je wel even of iemand die je leert kennen bij je past ofzo...

[Propje 0]

Quote:

Op woensdag 08 augustus 2007 11:56:48 schreef Light Jr. het volgende: Ik ga desondanks pas iets beginnen als het echt goed is. Als ik het niet helemaal in iemand zie zitten doe ik haar te kort, en dan verdient ze beter, iemand die haar wel alles geeft uit volle overtuiging. Ik denk dat ik last heb van m'n perfectionisme, ik eis erg veel van mezelf en ik eis ook veel van een relatie.

dikke vette co-sign... ik herken dit maar als te goed! (verander 'haar' ff in hem)