God en het lijden

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:30:52 schreef Barbapapa het volgende: [...] Kijk, dat is nu net een fout die telkens wordt gemaakt. Gód heeft niet onhandig gehandeld, de ménsen hebben het evangelie vaak maar gebrekkig verkondigd en daarop gehandeld. Gelukkig spreekt God in Zijn Woord over de vroege regen en de late regen. De vroege regen viel in de eerste eeuwen na Chr., de late regen begon de laatste eeuwen te vallen. Als ik het goed begrepen en onthouden heb, komt het beeld van het klimaat in Israel en is de late regen in het jaar daar ook heftiger en overvloediger dan de vroege regen. Maar misschien kunnen de geleerden op dit forum daar iets over schrijven.

Ja hoor, regen is een even goede maatstaf voor spiritualiteit als iedere andere. Volgende onderwerp: geloof in vergelijking met het huppelgedrag van dronken konijnen.

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 08 december 2008 17:46:06 schreef Timon het volgende: God is inderdaad de Geneesheer en bij machte alles te doen wat menselijk onmogelijk is. Je ziet dat Jezus veel mensen genas en Zijn striemen brachten ons genezing. Maar niet iedereen in de Bijbel genas, ook niet in het Nieuwe Testament. Jezus genas is Betsata niet alle mensen, maar één man (Joh 5:1-13) en er staat niks vermeld over het geloof van deze man of het gebrek daaraan bij anderen. En Epafroditus werd ziek en ging bijna dood (Fil 2:25-30). Hij is dan wel uiteindelijk weer genezen, maar Paulus hield er toch serieus rekening mee dat hij zou sterven.

Waar staat dat Paulus er serieus rekening mee hield dat hij zou sterven? Over de geschiedenis van Bethesda heb ik al eens geschreven.

Quote:

Niet iedereen genas in de Bijbel, zelfs niet in het NT, zelfs niet iedere zieke die bij Jezus in de buurt was. Dan is het niet alleen pastoraal gezien onjuist om een zieke voor te houden dat God hem per definitie in alle situaties van alle ziektes wil genezen, maar is het ook theologisch simpelweg onjuist. Een eenzijdigheid die al veel mensen enorm gekwetst heeft. Dan geneest God nog steeds en als je voor genezing bidt, is het ook goed om dat in geloof te doen. Maar het is niet zwak, ongelovig of onBijbels om ook te beseffen dat in de praktijk niet iedereen geneest en dat ook in de Bijbel dat niet het geval was.

In de Bijbel kun je lezen welke mensen wel/niet genazen en waarom wel/niet.

Ik noem mensen ook niet zwak/ongelovig/onBijbels.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:35:22 schreef Machiavelli het volgende: Maar wat bij baby's? Net geboren kinderen met een afwijking?

Eerder schreef ik al dat er een erfzonde/oerzonde is. Dus er zijn inderdaad zulke baby's geboren. (Hoewel ik geloof dat de werking van de erfzonde/oerzonde uit het leven van mensen weg kan gaan.)

[Machiavelli 0]

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:41:47 schreef Barbapapa het volgende: Eerder schreef ik al dat er een erfzonde/oerzonde is. Dus er zijn inderdaad zulke baby's geboren. (Hoewel ik geloof dat de werking van de erfzonde/oerzonde uit het leven van mensen weg kan gaan.)

Ah, het kind moet maar hard bidden?

[Eulogía 0]

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:36:30 schreef MarinusCopy het volgende: [...] Ja hoor, regen is een even goede maatstaf voor spiritualiteit als iedere andere. Volgende onderwerp: geloof in vergelijking met het huppelgedrag van dronken konijnen.

Feit is dat in de eerste eeuwen na Chr. de mensen in grote kracht van God leefden en dat de mensheid daarna afdaalde in geestelijke zwakheid en deze kracht de laatste eeuwen weer sterk aan het toenemen is.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:45:41 schreef Machiavelli het volgende: [...]Ah, het kind moet maar hard bidden?

Bij kinderen kan het leven van de ouders/verzorgers een rol spelen. Daarbij wil ik niet zeggen dat deze de schuld zijn van de afwijking, maar wel een rol kunnen spelen in het voorkomen van de afwijking of in de genezing door het werk van Jezus Christus.

[audacity 0]

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:30:52 schreef Barbapapa het volgende: [...] Kijk, dat is nu net een fout die telkens wordt gemaakt. Gód heeft niet onhandig gehandeld, de ménsen hebben het evangelie vaak maar gebrekkig verkondigd en daarop gehandeld.

God is dus afhankelijk van mensen???? Nu maak je God wel heel erg klein als je dat gaat lopen verkondigen.

Quote:

Gelukkig spreekt God in Zijn Woord over de vroege regen en de late regen. De vroege regen viel in de eerste eeuwen na Chr., de late regen begon de laatste eeuwen te vallen. Als ik het goed begrepen en onthouden heb, komt het beeld van het klimaat in Israel en is de late regen in het jaar daar ook heftiger en overvloediger dan de vroege regen. Maar misschien kunnen de geleerden op dit forum daar iets over schrijven.

aangezien dit iets typisch is wat binnen bepaalde charismatische kringen zo wordt uitgelegd, zou ik graag jouw uitleg willen horen.....in een nieuw topic wellicht.

[Eulogía 0]

Quote:

Op zaterdag 13 december 2008 11:06:00 schreef Marlies het volgende: God is dus afhankelijk van mensen???? Nu maak je God wel heel erg klein als je dat gaat lopen verkondigen.

God is Almachtig, maar heeft door de geschiedenis Zelf vaak door Zijn liefde laten zien dat Hij van Zijn Almacht graag veel delegeerde aan Zijn kinderen:

- het paradijs was van God en de mensen waren van God, maar God gaf Zijn paradijs graag aan de mensen zodat de mensen er over zouden heersen;

- God gaf Zijn eigen Zoon en liet Hem alle Heerlijkheid afnemen zodat Hij een nederig mens werd Dat kwam om de mensen te dienen. Hij liet Zich alles afnemen en gaf het allemaal aan de mensen: gezondheid, rijkdom, vrijheid, redding, vrede, rust, blijdschap enz.;

- nadat de duivel onttroont was, had Jezus opnieuw alle macht in hemel en aarde, maar gaf weer grote kracht aan de mensen: de Heilige Geest werd gegeven aan de mens en de macht om demonen uit te drijven, in tongen te spreken, slangen op te pakken, iets dodelijks te drinken, te genezen, tekenen te doen (Mar. 16:17-20) en bovennatuurlijke wijsheid, kennis, geloof, krachten, profetie, onderscheid en uitlegging van tongentaal (1 Kor. 12:8-12).

[audacity 0]

Quote:

Op zaterdag 13 december 2008 11:43:28 schreef Barbapapa het volgende: [...] God is Almachtig, maar heeft door de geschiedenis Zelf vaak door Zijn liefde laten zien dat Hij van Zijn Almacht graag veel delegeerde aan Zijn kinderen: - het paradijs was van God en de mensen waren van God, maar God gaf Zijn paradijs graag aan de mensen zodat de mensen er over zouden heersen; - God gaf Zijn eigen Zoon en liet Hem alle Heerlijkheid afnemen zodat Hij een nederig mens werd Dat kwam om de mensen te dienen. Hij liet Zich alles afnemen en gaf het allemaal aan de mensen: gezondheid, rijkdom, vrijheid, redding, vrede, rust, blijdschap enz.; - nadat de duivel onttroont was, had Jezus opnieuw alle macht in hemel en aarde, maar gaf weer grote kracht aan de mensen: de Heilige Geest werd gegeven aan de mens en de macht om demonen uit te drijven, in tongen te spreken, slangen op te pakken, iets dodelijks te drinken, te genezen, tekenen te doen (Mar. 16:17-20) en bovennatuurlijke wijsheid, kennis, geloof, krachten, profetie, onderscheid en uitlegging van tongentaal (1 Kor. 12:8-12).

Jouw theologisch wereldbeeld draait dus eigenlijk om de mens ipv om God.......het gaat alleen maar om wat God aan mensen geeft.....tja

[Eulogía 0]

Alles draait om God. God gaf dit alles aan de mens. Je trekt de verkeerde conclusies. Het gaat niet om mijn theologisch beeld, het gaat erom wat in de Bijbel staat. Hierboven heb ik geschreven wat in Mar. 16, 1 Kor.12 en Genesis staat. Het gaat dus niet om mijn beeld, maar wat in de Bijbel staat.

Daarnaast geloof ik niet dat alle geestelijke activiteit eeuwenlang stil heeft gelegen. Zoals ik eerder schreef, zijn er alle eeuwen door christenen geweest die genezingen, wonderen, tekenen, krachten enz. deden.

Ook nu nog is het volle evangelie nog maar beperkt zichtbaar. Maar het neemt in steeds grotere kracht toe tot aan de wederkomst van Christus.

[audacity 0]

Quote:

Op zaterdag 13 december 2008 11:54:11 schreef Barbapapa het volgende: Alles draait om God. God gaf dit alles aan de mens. Je trekt de verkeerde conclusies. Het gaat niet om mijn theologisch beeld, het gaat erom wat in de Bijbel staat. Hierboven heb ik geschreven wat in Mar. 16, 1 Kor.12 en Genesis staat. Het gaat dus niet om mijn beeld, maar wat in de Bijbel staat.

het gaat niet om wat er in de bijbel staat, maar om hoe jij de bijbel interpreteert. Maar zullen we het weer over God en het lijden hebben.

[LodewijkNapoleon 0]

Hier ook even een crosspost, en spam ik even een stuk over het lijden van Adolphe Monod. Wat ik heel typisch vind, is dat je in het stukje veel Barbapappa taalgebruik ziet voorkomen, maar dan nét even op een andere manier, waardoor er toch een geheel ander beeld ontstaat.

KLIK

@Barbapappa, wat vind jij van het stukje?

[Eulogía 0]

Ik moet denken aan het volk Israel dat was bevrijd uit Egypte. Alle christenen zijn ook op die manier bevrijd van de dood en de hel.

Het volk Israel was maar enkele dagen reizen verwijderd van het Beloofde Land. Maar voor dit volk was het nodig om eerst nog te vertrouwen op God om het land in te kunnen nemen. Daarom waren ze heel lange tijd in de woestijn. Vertrouwden ze Hem, dan ging het goed. Vertrouwden ze Hem niet goed, dan ging het niet zo goed met hen. En als ze ernstig de fout in gingen, dan stierven ze in de woestijn en kwamen ze het Heilige Land niet binnen.

Zo geldt het ook voor christenen. Christenen zijn heel weinig verwijderd van genezing en hebben het zo voor het grijpen. Maar er zijn christenen die eerst nog moeten leren op Hem te vertrouwen. En ook bij het uiteindelijk binnengaan van het beloofde land, is het belangrijk om niet bang te zijn voor de reuzen, maar zoals Jozua en Kaleb stoutmoedig te zijn om het land te veroveren.

Dit is niet als veroordeling bedoeld. Het is niet de bedoeling dat mensen het negatief naar zichzelf trekken door te zeggen 'Oh, dus ik heb weinig vertrouwen, dus ik moet eerst door een woestijn?' Nee, geloven in God is een keuze en mensen kunnen ervoor kiezen door te zeggen: 'Ik besluit God volkomen te vertrouwen en de korte weg van genezing te gaan en het Beloofde Land van overvloed snel in te gaan.' Op die manier kunnen alle steden worden ingenomen van gezondheid, voorspoed, vrede, rust, blijdschap, vrijheid enz.

[LodewijkNapoleon 0]

Barbapapa, gewoon zodat het voor mij wat duidelijker is; zat Adolphe Monod nou op het verkeerde spoor? Of gedeeltelijk? Zou je er iets nader op in willen gaan waar de visie van hem en jou overeenkomen en waar ze verschilt?

[Eulogía 0]

Ik denk dat hij op het goede spoor zat wat betreft de analyse die hij maakt.

Lijden kán ertoe leiden dat mensen hun houvast meer zoeken bij God; of het nu lijden door ziekte of lijden door vervolging is.

Maar lijden door ziekte kan er ook toe leiden dat mensen juist hun vertrouwen op God kwijtraken en zich tegen Hem keren.

Als mensen gezond zijn, kunnen ze volop werken in Gods koninkrijk. En als mensen genezen van een ziekte, kunnen ze getuigen van Gods goedheid, kracht en liefde.

Ik denk dat zijn analyse over het woestijnleven klopt. Ik wil daarnaast alleen vertellen over een andere weg en over het ingaan van het land en over het veroveren van Gods zegeningen.

Was het leven in de woestijn per sé verkeerd? Nee. Maar er was een beter leven voor Gods volk weggelegd.

Is het leven van veel christenen op dit moment per sé verkeerd? Nee. Maar christenen kunnen er vandaag voor kiezen om het woestijnleven achter zich te laten en met vrijmoedigheid en stoutmoedigheid de beloften in ontvangst te nemen.

Joz 1,6

6 Wees sterk en moedig, want gij zult dit volk het land doen beërven, dat Ik hun vaderen gezworen heb hun te zullen geven.

[LodewijkNapoleon 0]

Maar heeft Monod in jouw ogen dan niet juist de woestijn achter zich gelaten?

[Ds Dre 0]

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:45:42 schreef Barbapapa het volgende: [...] Feit is dat in de eerste eeuwen na Chr. de mensen in grote kracht van God leefden en dat de mensheid daarna afdaalde in geestelijke zwakheid en deze kracht de laatste eeuwen weer sterk aan het toenemen is.

Enig idee hoe het kwam dat de mensheid in geestelijke zwakheid afdaalde? Behoor jij tot degene waarbij de kracht weer sterk aan het toenemen is?

[Eulogía 0]

Quote:

Op zaterdag 13 december 2008 16:11:16 schreef Pius_XII het volgende: Maar heeft Monod in jouw ogen dan niet juist de woestijn achter zich gelaten?

Ik kan hem niet helemaal op deze tekst beoordelen, maar als ik het goed gelezen heb, zie ik het als iemand die in de woestijn leeft en daar een goed vertrouwen op de Heer leert te hebben of heeft. (Al blijft het natuurlijk beeldspraak waar ik het over heb. Ik weet nooit van een ander waar iemand zich precies in het geestelijk leven bevindt.)

---

Samengevoegd:

Quote:

Op zaterdag 13 december 2008 17:54:50 schreef Ds Dre het volgende: Behoor jij tot degene waarbij de kracht weer sterk aan het toenemen is?

Ja.

Quote:

Enig idee hoe het kwam dat de mensheid in geestelijke zwakheid afdaalde?

Meerdere zaken. Verlies aan kennis en geloof en toename van angst en onzekerheid. Toename van politieke macht bij kerkleiders. Kerkleiders bepaalden wie het Woord mochten lezen en hoe het Woord moest worden uitgelegd. Leken werden onwetend gehouden en werd geleerd niet te functioneren in de gaven van de Heilige Geest. Geleerd werd dat je daarvoor bijzonder geroepen moest zijn. Er werd dus een tweedeling geschapen tussen kerkleden en 'heiligen', terwijl alle gelovigen heiligen zijn en de werken moeten doen die Jezus deed en grotere werken nog. De zendingsopdracht was niet alleen voor enkele bijzondere mensen, maar voor alle gelovigen.

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 08 december 2008 17:46:06 schreef Timon het volgende: Barbapapa, je geeft er telkens weer blijk van sprekers na te praten, maar het niet helemaal doordacht te hebben.

En nog hierop gereageerd..

in eerste instantie heb ik wel alles van sprekers geleerd (en uit de Bijbel en van de Heilige Geest), maar de kracht van God moet eerst wel in het leven van iemand werken, voordat iemand ook echt hierover kan meepraten. En ik heb de kracht van God meermalen in mijn leven meegemaakt op verschillende gebieden (bevrijding, genezing, voorspoed, bescherming enz. enz), waardoor ik weet waarover ik praat. Ik heb in mijn leven ondervonden dat hetgeen deze sprekers zeggen, de waarheid is.

[Ds Dre 0]

Quote:

Op maandag 15 december 2008 01:07:58 schreef Barbapapa het volgende: de kracht van God moet eerst wel in het leven van iemand werken, voordat iemand ook echt hierover kan meepraten.

Houdt dat in dat de rest maar moet zwijgen als de kracht van God in iemands leven niet werkt? Wat houdt die werken volgens jouw precies in?

[Annatar 0]

Uit het Geestelijk Hooglied van St. Johannes van het Kruis:

Mocht men toch volledig begrijpen, dat men niet kan doordringen in de dichte rijkdom van Gods wijsheid - die veelzijdig is - tenzij door op vele wijzen binnen te dringen in de dichtheid van het lijden. Mocht de ziel hierin haar troost zoeken en hiernaar verlangen! Mocht men toch inzien dat een ziel, die werkelijk naar Gods wijsheid verlangt, allereerst het lijden verlangt, om in het compacte lijden van het kruis door te dringen.

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 15 december 2008 06:56:37 schreef Ds Dre het volgende: [...] Houdt dat in dat de rest maar moet zwijgen als de kracht van God in iemands leven niet werkt? Wat houdt die werken volgens jouw precies in?

Nee, ik bedoel niet iets naar anderen.

Ik bedoel dat ikzelf durf te zeggen dat ik hierover mag meepraten, omdat ik Zijn kracht in mijn leven heb ervaren. Dat zegt niet over hoe goed ik wel/niet ben, maar dat zegt iets over hoe goed God is.

Maar anderen mogen er ook over praten. En God wil in het leven van iedereen met grote kracht werken.

Bij die werken moet ik bijvoorbeeld hieraan denken.

Hand 10,38

Jezus uit Nazaret met de heilige Geest heeft gezalfd en met kracht heeft bekleed. Hij trok als weldoener door het land en genas iedereen die in de macht van de duivel was, want God stond hem bij.

Het zijn dezelfde werken die Hij in het NT deed en nog doet.

Joh 14,12

Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, wie in Mij gelooft, de werken, die Ik doe, zal hij ook doen, en grotere nog dan deze, want Ik ga tot de Vader

---

Samengevoegd:

Quote:

Op maandag 15 december 2008 09:04:12 schreef Bonaventura het volgende: Uit het Geestelijk Hooglied van St. Johannes van het Kruis: Mocht men toch volledig begrijpen, dat men niet kan doordringen in de dichte rijkdom van Gods wijsheid - die veelzijdig is - tenzij door op vele wijzen binnen te dringen in de dichtheid van het lijden. Mocht de ziel hierin haar troost zoeken en hiernaar verlangen! Mocht men toch inzien dat een ziel, die werkelijk naar Gods wijsheid verlangt, allereerst het lijden verlangt, om in het compacte lijden van het kruis door te dringen.

Wordt hiermee ziekte bedoeld of lijden om Jezus' wil ter verbreiding van het evangelie?

[Ds Dre 0]

Ergens onderweg is de beweging van Jezus Christus veranderd in een ‘beschaafd’, risicoloos christendom, schrijft Erwin McManus in zijn prikkelende boek The Barbarian way (Roekeloze gehoorzaamheid). Maar zo is het nooit bedoeld.

Wat is het goede nieuws van het Evangelie? De verfijnde en beschaafde versie klinkt ongeveer zo: ‘Jezus is gestorven en uit de dood opgestaan opdat wij een leven zouden leiden van grenzeloos comfort, zekerheid en luxe’. Dit klinkt natuurlijk wel erg extreem. Deze versie leiden tot een tam soort geloof. Er wordt met de eeuwigheid nauwelijks rekening gehouden.

De oproep van Jezus is veel barbaarser dan deze versie. Het is een oproep om in deze wereld te leven als burgers van een totaal ander koninkrijk. In zijn oorspronkelijke vorm kan het goede nieuws nooit worden gescheiden van de uitnodiging van Jezus: ,,Kom, volg Mij’’. Hij heeft nooit gelogen over de gevaren en de kosten die daaraan zijn verbonden. Hij vertelde hun van tevoren: ,,Ik zend jullie als schapen onder de wolven. Wees dus scherpzinnig als een slang, maar behoud de onschuld van een duif’’ (Matteüs 10:16).

Tegen allen zei hij: ,,Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op zich nemen en mij volgen. Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen; maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Wat heeft een mens eraan als hij de hele wereld wint, maar zichzelf verliest of schade toebrengt?’’ (Lucas 9:20-25).

Waar slechts weinigen gaan

De oorspronkelijke oproep was geen oproep tot een brave godsdienst. Het was een barbaarse oproep tot een barbaarse levensstijl. Petrus begreep dat, en het kostte hem moeite daaraan te voldoen. De woorden van Jezus over de liefde staken het oervuur van Petrus’ geloof aan, en in zijn verlangen om Jezus zelfs tot in zijn dood te volgen, verklaarde hij tegenover Hem: ,,Misschien zal iedereen u afvallen, ik nooit!’’

Jezus’ eenvoudige reactie was: ,,Ik verzeker je: deze nacht zul je, nog voor de haan gekraaid heeft, mij driemaal verloochenen’’ (Matteüs 26:31-35).

Inderdaad, Petrus’ poging faalde, maar hij begreep waar Jezus om vroeg. Liefde en offers gaan hand in hand. De barbaarse levensstijl draait niet om geweld, aangedreven door wraak en haat. De barbaarse levensstijl draait om liefde, zichtbaar gemaakt in opoffering en dienstbaarheid.

(…)

Het is een riskante zaak

De beschaafde variant van het christendom beweert dat we met God een groepsreis hebben afgesproken. Iedereen krijgt dezelfde behandeling: een VIP-behandeling. Je krijgt rijkdom, comfort, zekerheid en veiligheid. Het zal goed met je gaan als je God ontvangt. Iedereen krijgt de Johannes-behandeling. Een Petrus-behandeling is er niet bij. Het resultaat en bewijs van je geloof is een leven zonder risico’s. Ironisch genoeg was het geloof voor de vroege kerk juist een gevaarlijke zaak.

Hebreeën 11 is bekend geworden als het hoofdstuk over de ‘geloofsgetuigen’. Het begint met de verklaring: ‘Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen’ (vs. 1-2).

In het hoofdstuk daagt de schrijver ons uit, door ons te wijzen op de kracht en vitaliteit van het oude geloof. Hij wijst op individuen als Abel, Henoch, Noach, Abraham, Jozef en Mozes. Hij verwijst zelfs naar een aantal verrassende geloofshelden zoals Rachab en Simson. In zijn samenvatting van de heldendaden legt de schrijver hun verdiensten uit. Hij vertelt ons: ‘…die door hun geloof koninkrijken overwonnen, gerechtigheid lieten gelden, en kregen wat hun beloofd was; die leeuwen de muil toeklemden, aan vuur de laaiende kracht ontnamen en ontkwamen aan de houw van het zwaard; die hun zwakheid krachtig overwonnen, in de oorlog machtige helden werden en vijandelijke legers op de vlucht joegen. Vrouwen kregen hun doden terug doordat die uit de dood opstonden’ (Hebreeën 11:33-35).

Dit zijn de dingen waar we allemaal aan denken wanneer we ons gelovige vrouwen en mannen voorstellen. Wanneer we uit geloof leven, sterven we niet door het zwaard. Wanneer we uit geloof leven, winnen we ieder gevecht en overwinnen we elke vijand. Wanneer we uit geloof leven, blijven leeuwenmuilen gesloten, verliezen beulen hun baan en ziet het er niet best uit voor magere hein.

Maar daar houdt het geloof niet op. Was dat maar waar! Het leven zou veel eenvoudiger zijn. Maar in werkelijkheid begint het hier pas. Deze korte lijst van gelovigen (met de nadruk op korte) wijst ons niet op de regel, maar op de uitzondering op de regel. Deze mannen en vrouwen worden juist genoemd, omdat hun leven zo buitengewoon was en de afloop zo ongebruikelijk. Natuurlijk kan God nog steeds zo werken. Waar het om gaat, is dat Hij nog maar net is begonnen. Hij wil een veel dieper en grondiger werk in ons en door ons heen doen.

Als ons geloof is geworteld in de Schrift, moeten we ook oog hebben voor de ‘anderen’ uit dit hoofdstuk. Wie zijn die ‘anderen’? Dat weten we niet precies. We weten alleen hoe het geloof zijn uitwerking had in hun leven. Wilde Jezus ons dáár niet op voorbereiden? Tegen zijn discipelen zei Jezus: ,,Wanneer de wereld je haat, bedenk dan dat ze mij eerder haatte dan jullie… Een slaaf is niet meer dan zijn meester’’ (Johannes 15:18-20). Petrus ging verder op dit thema in toen hij ons waarschuwde: ,,Wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks. Hoe meer u deel hebt aan Christus’ lijden, des te meer moet u zich verheugen’’ (1 Petrus 4:12-13).

Hebreeën gaat in vers 35 verder met het beschrijven van de geloofshelden. Nadat hij ons heeft verteld dat vrouwen hun doden terugkregen, opgestaan uit de dood, verklaart de schrijver: ‘Anderen werden gemarteld tot de dood erop volgde en wilden van geen vrijlating weten, omdat ze uitzagen naar een betere opstanding. Weer anderen kregen te maken met bespotting en geseling, zelfs met arrestatie en gevangenschap. Ze werden gestenigd of doormidden gezaagd, of stierven door een moordend zwaard. Ze zwierven rond in schapenvachten of geitenvellen, berooid, vernederd en mishandeld. Ze doolden door verlaten oorden en berggebieden en verscholen zich in grotten en holen onder de grond. Ze waren voor de wereld te goed. Al deze mensen, die van oudsher om hun geloof geprezen worden, hebben de belofte niet in vervulling zien gaan omdat God voor ons iets beters had voorzien, en hij hen niet zonder ons de volmaaktheid wilde laten bereiken’ (Hebreeën 11:35-40).

De anderen kregen te maken met een heel ander gevolg van het geloof. Hun leven was op zijn zachtst gezegd veel minder begerenswaardig dan het leven van degenen die we kennen als de Bijbelse beroemdheden. Zij gaven evenzeer blijk van een welbesteed leven, in de kracht en aanwezigheid van God. Ze werden allemaal geprezen om hun geloof. Hoewel de namen van de eerste groep gelovigen door de geschiedenis heen bekend zullen blijven, blijven de anderen naamloos. Niet omdat ze minder gelovig waren, maar omdat het er zoveel meer waren.

Allemaal kozen ze en gingen ze de barbaarse weg, en allemaal werden ze gelukkig genoemd, omdat ze geen aanstoot namen aan Jezus. Ze vertrouwden hun leven aan Jezus toe, en verloren onderweg hun leven. Maar als je hen zou kunnen ondervragen, zouden ze stuk voor stuk volhouden dat ze, zelfs in hun lijden en moeilijkheden, ten volle leefden. Ze waren niet teleurgesteld in God, omdat ze begrepen wie Hij was. Ze begrepen zijn oproep en kozen er vrijwillig voor. Johannes de Doper zou zich bij hun groep aansluiten. Sommige barbaren overleven de nacht in de leeuwenkuil, anderen sterven tijdens hun donkerste nacht en worden wakker in de eeuwigheid.

Zeer riskante ondernemingen

Denk jij dat Johannes de Doper zich veilig voelde in het centrum van Gods wil, terwijl Jezus druk bezig was met het verkondigen van het Goede Nieuws aan anderen en hem in de gevangenis liet zitten? En denk je dat Johannes, toen hij op het punt stond zijn hoofd te verliezen vanwege zijn trouw aan de Zoon van God, zich overweldigd voelde door de beschermende hand van God?

Als je het veiligst bent in het centrum van Gods wil, hoe leg je dan het leven en de bediening van Stefanus uit? Eén preek, en daarna gestenigd. Was hij echt zo slecht? Als je het veiligst bent in het centrum van de wil van God, waarom is het bijbelse woord voor getuige dan eigenlijk het woord voor martelaar?

Als je het veiligst bent in het centrum van Gods wil, hoe leg je dan de ervaringen van Paulus uit? Paulus wandelde met God en, waar het centrum van de wil van God ook mag zijn, Paulus moet er minstens een paar keer in zijn leven zijn geweest. Toch vertellen zijn dagboeken niet over een leven van veiligheid en zekerheid, maar over een leven vol avontuur en gevaar. Paulus zei over één van zijn reizen: ,,Ik heb vaker gevangen gezeten, heb veel meer lijfstraffen ondergaan, ben vaker in doodsgevaar geweest. Door de Joden ben ik vijfmaal met veertig min één zweepslagen gestraft, ik ben driemaal met stokslagen gestraft, ik ben eenmaal met stenen bekogeld en heb driemaal schipbreuk geleden. Eén keer heb ik een heel etmaal op zee rondgedreven. Voortdurend was ik onderweg, bedreigd door rivieren, rovers, volksgenoten en vreemdelingen, in gevaar in de stad, in de woestijn, op zee en te midden van schijngelovigen. Ik heb gezwoegd en geploeterd, vaak zonder te slapen, hongerig en dorstig, vaak zonder te eten, verkleumd en zonder kleren’’ (2 Korintiërs 11:23-27).

Had iemand soms vergeten Paulus te vertellen hoe veilig het was in het centrum van Gods wil? Want als hij dat wel had geweten, zou hij zijn leven hebben bijgestuurd. Gevaar zou de eerste aanwijzing zijn geweest dat hij zich buiten het centrum van Gods wil bevond… Tenzij hij een barbaar was, natuurlijk. Paulus had de barbaarse oproep gehoord. Hij wist precies wie Jezus was en wat het leven inhield waartoe hij werd geroepen.

(…)

Ook wij moeten de barbaarse weg uit de beschaving zien te vinden. Hoe komt het dat we zo’n waanbeeld hebben van het geloof waartoe Jezus ons oproept? Ergens onderweg is de beweging van Jezus Christus veranderd in beschaafd christendom. We hebben een godsdienst ontwikkeld waarin we de naam van Jezus Christus gebruiken, en onszelf ervan overtuigen dat het Gods grootste verlangen is ons te laten leven in een geestelijk bubbelbad. Zonder risico’s, zonder opoffering, zonder iets te verliezen of iets om ons zorgen over te maken. Jezus is niet gestorven om ons te verlossen van de dood, maar om ons te bevrijden van de angst voor de dood. Jezus is gekomen om ons te bevrijden, zodat we eerst kunnen sterven om daarna te kunnen leven. Jezus Christus wil ons op plaatsen brengen waar alleen gestorven mannen en vrouwen kunnen komen.

Ik vraag me af hoevelen van ons de barbaarse weg zijn kwijtgeraakt en verbitterd zijn tegenover God, verward in hun geloof omdat God hen niet helpt op de manier waarop wij vinden dat Hij dat zou moeten doen. Is het mogelijk dat de kerk haar allesveranderende kracht heeft verloren, omdat we mensen uitnodigen tot comfort, veiligheid en zekerheid in plaats van tot Jezus Christus? We hebben een godsdienstige cultuur gecreëerd waarin de meest verkochte geestelijke literatuur zich erop richt hoe we nog meer kunnen worden gezegend. We zijn al de meest gezegende samenleving in de geschiedenis van deze planeet. Misschien moeten we een heel grote stap terug doen, terug naar het moment waarop de beweging van Jezus Christus begon.

De oorspronkelijke oproep van Jezus was zo eenvoudig, zo helder, zo duidelijk: ,,Volg Mij.’’ Hij wil dat we ons leven overgeven aan Hem en Hem volgen naar het onbekende. En als dat een leven vol lijden, moeilijkheden en teleurstellingen betekent, is het dat waard, omdat het navolgen van Jezus Christus beter is en meer voldoening geeft dan een leven met alles wat de wereld biedt, maar zonder Hem. Zijn we dat vergeten? Zijn we zo beschaafd en bezadigd geworden dat de voordelen van ons geloof belangrijker voor ons zijn dan de Weldoener van ons geloof?

Hoevelen van ons bevinden zich in dezelfde situatie als Johannes de Doper, in de vuurproef waarin God vraagt: ,,Ben je bereid alles te verliezen ten behoeve van Mij, zodat je alles kunt krijgen dat ik jou verlang te geven? Ben jij bereid om, in plaats van een lang leven te hebben, een leven te leiden dat het waard is om te worden geleefd?’’

Het bovenstaande fragment is een verkorte bewerking van het tweede hoofdstuk van ‘Roekeloze gehoorzaamheid’ (oorspronkelijke titel: The Barbarian Way) van Erwin McManus, Uitgeverij Gideon, Hoornaar 2008.

Bron: CV•Koers

[Timon 0]

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:45:42 schreef Barbapapa het volgende: Feit is dat in de eerste eeuwen na Chr. de mensen in grote kracht van God leefden en dat de mensheid daarna afdaalde in geestelijke zwakheid en deze kracht de laatste eeuwen weer sterk aan het toenemen is.

Nee hoor, geen feit. Eerder jouw beperkte blik op de geschiedenis. Zeker in charismatische kringen kom je die gedachte veel tegen. Dat de eerste christenen een soort superchristenen waren die wonderen deden bij bosjes, een intieme relatie hadden met God en radicaal anders waren dan de wereld om hen heen. Eeuwenlang is de kerk niets meer dan een corrupt clubje zelfgerichte figuren geweest en nu heb je de evangelischen, pinksters en charismatischen die weer in die kracht van de Heilige Geest en die relatie met God wandelen.

Punt is dat duidelijk blijkt uit de brieven van Paulus dat er van alles mis ging in de eerste gemeenten. Ontucht, egoisme, leugenachtigheid, hoogmoed... Je leest al die problemen terug in de brieven.

En tegenwoordig zie je in de charismatische hoek naast een aantal heel mooie dingen ook een hoop theologische onjuistheden. Dingen die eruit voortkomen dat de Bijbel vaak niet in de historische context gelezen wordt, maar dat het een allegorische betekenis aangemeten krijgt. Je ziet pastorale blunders van walvisformaat door mensen voor te houden dat het de Bijbelse leer is God iedereen ten alle tijde wil genezen en dat wanneer dit niet gebeurt, het praktisch altijd aan de persoon zelf ligt. Of nog maar niet te spreken over de gerichtheid op comfort, luxe en geld die vaak met een geestelijk sausje wordt geserveerd.

Toch werkt God ook in de evangelische en charismatische kringen, daar niet van. Maar dat is vaak eerder ondanks dan dankzij het grondpersoneel. Net als in alle andere denominaties, waar God ook aanbeden wordt en tegelijkertijd christenen de stomste dingen doen.

Vroeger deden christenen domme dingen en maakten ze fouten, tegenwoordig is dat nog steeds zo. Om nu de huidige tijd en de tijd van de eerste kerk alleen maar te kijken naar de positieve dingen, terwijl je de tussenliggende periode alleen kijkt naar het kwaad dat christenen hebben aangericht, is dan ook niet eerlijk. Een vorm van hoogmoed waarmee je jezelf boven generaties van christenen verheft die God oprecht zochten, ondanks hun fouten.

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 05 januari 2009 18:09:00 schreef Timon het volgende: [...] Nee hoor, geen feit. Eerder jouw beperkte blik op de geschiedenis. Zeker in charismatische kringen kom je die gedachte veel tegen. Dat de eerste christenen een soort superchristenen waren die wonderen deden bij bosjes, een intieme relatie hadden met God en radicaal anders waren dan de wereld om hen heen. Eeuwenlang is de kerk niets meer dan een corrupt clubje zelfgerichte figuren geweest en nu heb je de evangelischen, pinksters en charismatischen die weer in die kracht van de Heilige Geest en die relatie met God wandelen. Punt is dat duidelijk blijkt uit de brieven van Paulus dat er van alles mis ging in de eerste gemeenten. Ontucht, egoisme, leugenachtigheid, hoogmoed... Je leest al die problemen terug in de brieven.

Ook in de moderne tijd zijn er mensen geweest die in ontucht, egoistisme, leugenachtigheid en hoogmoed leefden en toch wonderen, tekenen, krachten en genezingen deden. Het feit dat mensen wonderen doen, maakt hen dus ook niet beter dan anderen. Mensen kunnen geestelijk onvolwassen zijn en toch wonderen doen. Ook de discipelen deden al wonderen terwijl ze nog volop in de leer bij Jezus waren.

Het is dus ook onterecht als mensen op dit forum denken dat ik charismatischen beter vind dan anderen. Misschien voelen mensen zich zelf minder dan anderen, maar ik zeg dat niet.

Ik wil juist benadrukken dat het doen van wonderen voor alle christenen bedoeld is, niet alleen voor een elite.

---

Samengevoegd:

Quote:

Op maandag 05 januari 2009 18:09:00 schreef Timon het volgende: En tegenwoordig zie je in de charismatische hoek naast een aantal heel mooie dingen ook een hoop theologische onjuistheden. Dingen die eruit voortkomen dat de Bijbel vaak niet in de historische context gelezen wordt, maar dat het een allegorische betekenis aangemeten krijgt. Je ziet pastorale blunders van walvisformaat door mensen voor te houden dat het de Bijbelse leer is God iedereen ten alle tijde wil genezen en dat wanneer dit niet gebeurt, het praktisch altijd aan de persoon zelf ligt. Of nog maar niet te spreken over de gerichtheid op comfort, luxe en geld die vaak met een geestelijk sausje wordt geserveerd.

Omdat ik mijzelf christen noem en mijzelf niet in een hokje van 'charismatisch' vastzet, hoef ik dit vast ook niet te verdedigen.

[Andere Jas 2]

Net zoals de rest van de charismatische christenen die zichzelf christen noemen en zichzelf niet in het hokje charismatisch vastzetten.

[Aviator 0]

Quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:45:42 schreef Barbapapa het volgende: Feit is dat in de eerste eeuwen na Chr. de mensen in grote kracht van God leefden en dat de mensheid daarna afdaalde in geestelijke zwakheid en deze kracht de laatste eeuwen weer sterk aan het toenemen is.

Graag zie ik voor deze "feit" ook de onderbouwing om die feit te bevestigen...