Gelovige of ongelovige partner?

[mohamed 0]

Quote:

Op donderdag 11 september 2008 13:47:38 schreef JoostG het volgende: [...] Simpel. Er over praten. Mijn vriendin is ook niet gelovig en juist hierdoor hebben we soms erg leuke gesprekken over het geloof. Buiten dat gaan we binnenkort samen een cursus 'geloven' volgen (nu verwacht ik dat ik het meeste wel weet, maar ok ) Wat Stukje 2 zegt kan ik dan ook volledig beamen. Ok, het zit wat eenzaam in de kerk maar daar ging ik toch al naartoe voor Christus, niet voor de gezelligheid

De mijne vindt het vervelend om er over te praten.

[Stukje 2 0]

Quote:

Op donderdag 11 september 2008 13:44:05 schreef Alice D het volgende: Ik vraag me af in hoeverre je iets kunt opbouwen samen, als hij het belangrijste in je leven niet zal begrijpen.

Als ik dit zo lees lijkt het me bijna niet nodig om naast God ook nog een man te hebben die toch maar op de 2e plaats komt (ook leuk voor die man). Ik kom uit het roomse zuiden en daar zijn nog redelijk wat kloosters; is het leven als non niets voor je? Dan kun je je hele leven wijden aan God.

Het voorgaande is niet cynisch bedoeld.

Naar mijn mening is het heel goed mogelijk om iets waardevols op te bouwen met iemand, ook, of zoals JoostG al schrijft, JUIST als je door de andere levensovertuiging heeft, waardoor je je eigen ideeën even lekker tegen het licht kunt houden, iemand die je een spiegel voorhoudt, iemand die je kunt vertellen waarom je geloof zo belangrijk voor je is en op welke manier je daarmee omgaat.

Mijn vriendin (aanstaande vrouw) is gereformeerd vrijgemaakt en ik ben niet-gelovig en ik moet zeggen dat we hele leuke en interessante gesprekken hebben over het geloof, het niet-geloof en alle dingen die daar bij komen kijken. Ik heb al eens ergens anders geschreven dat zij juist gesterkt is in haar geloof door onze relatie en dat ik weer heel veel dingen heb geleerd van haar (en zij van mij).

Ik ga met haar mee en voel me er prima bij!

Zoals Joost zegt: praten helpt. En dan niet op een manier dat je hem wel eens gaat uitleggen waarom hij helemaal fout zit met z'n niet-gelovig zijn en waarom het belangrijk is dat hij bekeerd wordt, want meestal werkt dat averechts. Sta open voor elkaars ideeën, respecteer elkaars ideeën en kijk wat je van elkaar kunt leren. Uit ervaring weet ik dat het soms heel griezelig lijkt om je van vertrouwde en platgewalste paden te begeven, maar soms is het uitzicht meer dan de moeite waard (dit geldt ook zeker voor m'n aanstaande die als eerste en enige in haar gezin en familie met een niet-gelovig iemand (die getrouwd is geweest en kinderen heeft)thuis kwam).

@ Joost: wil je vriendin niet mee naar de kerk?

Alle wijsheid toegewenst en ook veel geluk als je toch voor die geweldige jongen mocht gaan!

---

Samengevoegd:

ps. vind je het helemaal eerlijk ten opzichte van die jongen dat je bij voorbaat al zegt dat hij toch niet zal begrijpen wat voor jou belangrijk is? Met die instelling zou het misschien inderdaad verstandiger zijn niet aan zo'n relatie te beginnen (om nog maar een keer flink op de zaken vooruit te lopen).

[JoostG 27]

Quote:

Op donderdag 11 september 2008 14:25:49 schreef mohamed het volgende: [...] De mijne vindt het vervelend om er over te praten.

Harder slaan!

[mohamed 0]

Quote:

Op donderdag 11 september 2008 15:52:29 schreef JoostG het volgende: [...] Harder slaan!

Hehe goed idee!

[Stukje 2 0]

Quote:

Op donderdag 11 september 2008 13:47:38 schreef JoostG het volgende: [...] Ok, het zit wat eenzaam in de kerk maar daar ging ik toch al naartoe voor Christus, niet voor de gezelligheid

Misschien ook wat harder slaan?

[mohamed 0]

Quote:

Op vrijdag 12 september 2008 08:12:55 schreef Stukje 2 het volgende: [...] Misschien ook wat harder slaan?

[JoostG 27]

Quote:

Op donderdag 11 september 2008 14:32:31 schreef Stukje 2 het volgende: @ Joost: wil je vriendin niet mee naar de kerk?

Ja en nee. Onlangs hadden we een Credible-kerkmeeting waarbij zij niet mee is geweest. Ik kreeg toen wel een sms dat ze wel mee had gewild en ze wil ook nog een keer mee naar de evangelische kerk waar mijn teamleider voorganger is, een beetje vanuit een combinatie nieuwsgierigheid/respect.

Maar goed, ik ga tegenwoordig juist naar de katholieke kerk.

[mohamed 0]

Quote:

Op vrijdag 12 september 2008 08:26:29 schreef JoostG het volgende: Maar goed, ik ga tegenwoordig juist naar de katholieke kerk.

Jij was toch protestant eerst?

[JoostG 27]

Quote:

Op vrijdag 12 september 2008 08:30:22 schreef mohamed het volgende: [...] Jij was toch protestant eerst?

Officieel nog steeds, maar da's offtopic (en jij hebt geen uitgebreid profiel )

[mohamed 0]

Quote:

Op vrijdag 12 september 2008 09:06:51 schreef JoostG het volgende: [...] Officieel nog steeds, maar da's offtopic (en jij hebt geen uitgebreid profiel )

Weet niet hoe dat werkt.

Ik hoop dat je geen katholiek wordt en zal er voor bidden.

[Gast Anon_phpbb]

Hey hallo,

ik ben nieuw hier en zit al tijden met een dilemma. Hopelijk willen jullie je 'licht' er over laten schijnen.

Eerst even over mezelf, ik ben altijd christelijk opgevoed en geloof. Na wat problemen binnen de familie werd het iets minder en in die tijd ontmoette ik mijn vriendin. Zij was ook altijd christelijk opgevoed, maar was het op een gegeven moment zo zat geworden (werd gedwongen door ouders om te geloven en naar de kerk te gaan) dat ze al jaren niet naar de kerk was geweest.

Toen wij elkaar ontmoetten begon ik zelf net weer bezig te gaan met geloof, zij vond het ook interessant en we hebben een alpha en bèta cursus gedaan. Inmiddels lezen we in de bijbel en bidden we samen, maar... ze heeft nog steeds niet het idee dat ze 'echt' gelooft terwijl ik denk dat ik dat inmiddels wel doe, al is het nog heel klein. Nu zijn we 3 jaar verder en willen we graag trouwen, maar eigenlijk vinden we het een beetje schijnheilig om dat voor de kerk te doen als zij niet zeker is of ze gelooft. Wat vinden jullie?

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb 1,5 jaar iets met een niet-christen gehad en dat is niets voor mij! Ik moet mijn geloof kunnen delen met mijn partner, omdat het zo belangrijk voor mij is. Ik heb in die tijd veel gebid voor hem, en ik hoop nog steeds dat hij ooit tot geloof komt!

Nu heb ik ik net 7maanden gehad met een christen en dat beviel mij super! Ook kwam hij uit dezelfde kerk, dat is toch wel makkelijk! Bij hem kon/kan ik alles kwijt qua geloof.

Ik heb hem zelf ontmoet door een vriend, maar ik kende hem eigenlijk al wel.

Als ik nu weer iemand ontmoet die niet christenlijk is en ik zou er verliefd op worden, dan wil ik hier echt niets mee doen. (maar zeg nooit, nooit, misschien val ik er toch wel voor). Ik hoop ook echt dat ik een partner krijg waar ik het mee kan delen, anders red ik het denk ik echt niet!

[Dubito 0]

Quote:

Op donderdag 23 oktober 2008 14:48:21 schreef matta het volgende: Hey hallo, ik ben nieuw hier en zit al tijden met een dilemma. Hopelijk willen jullie je 'licht' er over laten schijnen. Eerst even over mezelf, ik ben altijd christelijk opgevoed en geloof. Na wat problemen binnen de familie werd het iets minder en in die tijd ontmoette ik mijn vriendin. Zij was ook altijd christelijk opgevoed, maar was het op een gegeven moment zo zat geworden (werd gedwongen door ouders om te geloven en naar de kerk te gaan) dat ze al jaren niet naar de kerk was geweest. Toen wij elkaar ontmoetten begon ik zelf net weer bezig te gaan met geloof, zij vond het ook interessant en we hebben een alpha en bèta cursus gedaan. Inmiddels lezen we in de bijbel en bidden we samen, maar... ze heeft nog steeds niet het idee dat ze 'echt' gelooft terwijl ik denk dat ik dat inmiddels wel doe, al is het nog heel klein. Nu zijn we 3 jaar verder en willen we graag trouwen, maar eigenlijk vinden we het een beetje schijnheilig om dat voor de kerk te doen als zij niet zeker is of ze gelooft. Wat vinden jullie?

Ik denk dat er hele volkstammen 'voor de kerk' trouwen en vervolgens die kerk nauwelijks meer van binnen zien behalve met Kerst. Dus wat dat betreft hoef je het niet te laten, zeker niet als omgeving en familie er prijs op stelt. (De dominee/ pastoor snapt dat ook wel, die heeft ook niet zijn ogen in zijn zak) De kerk speelt nu eenmaal een belangrijke rol in onze cultuurhistorie, en juist bij gebeurtenissen als trouwerijen komt die rol wel naar boven.

Je kan ook gewoon met die voorganger gaan praten, dat is hun werk! Hij/zij zal je met open armen ontvangen en het echt niet erg vinden als 1 partner aangeeft wel te geloven en de ander niet.

Het belangrijkste (vanuit jullie oogpunt) is wat jullie zelf willen. Het is jullie trouwdag, dus laat je niet door anderen voorschrijven hoe je dat doet.

[Étoile 0]

Quote:

Op donderdag 23 oktober 2008 14:48:21 schreef matta het volgende: Hey hallo, ik ben nieuw hier en zit al tijden met een dilemma. Hopelijk willen jullie je 'licht' er over laten schijnen. Eerst even over mezelf, ik ben altijd christelijk opgevoed en geloof. Na wat problemen binnen de familie werd het iets minder en in die tijd ontmoette ik mijn vriendin. Zij was ook altijd christelijk opgevoed, maar was het op een gegeven moment zo zat geworden (werd gedwongen door ouders om te geloven en naar de kerk te gaan) dat ze al jaren niet naar de kerk was geweest. Toen wij elkaar ontmoetten begon ik zelf net weer bezig te gaan met geloof, zij vond het ook interessant en we hebben een alpha en bèta cursus gedaan. Inmiddels lezen we in de bijbel en bidden we samen, maar... ze heeft nog steeds niet het idee dat ze 'echt' gelooft terwijl ik denk dat ik dat inmiddels wel doe, al is het nog heel klein. Nu zijn we 3 jaar verder en willen we graag trouwen, maar eigenlijk vinden we het een beetje schijnheilig om dat voor de kerk te doen als zij niet zeker is of ze gelooft. Wat vinden jullie?

Welkom op het forum . Ik vind het in ieder geval mooi om te zien dat jullie er zo serieus mee bezig zijn. Wat is 'echt' geloven volgens jullie? Dat je nooit meer twijfelt? Of altijd aan God denkt? Dat je een bepaalde limiet aan bijbellezen haalt? Zijn jullie trouwens al lid van een kerk? Anders zou je daar eens kunnen beginnen misschien, een gemeente zoeken waar jullie meer kunnen groeien en leren. Als je écht twijfelt aan of je wel gelooft of niet, of of God wel bestaat of niet, maar je bid wel, vraag God dan om je geloof te geven en om je te helpen in je twijfel.

Als jullie beiden graag willen dat God jullie huwelijk zegent, lijkt het me dat jullie rustig voor de kerk kunnen trouwen, zonder gewetensbezwaren .

[Kurt 0]

Daarbij doe je het voorkomen alsof iedereen maar hetzelfde moet voelen en/of ervaren als jij. Andere mensen kunnen er heel anders mee omgaan, of niet? Waarom 'waarschuwen'? Moet iedereen dat niet gewoon voor zichzelf uitzoeken?

[hopeloos 0]

Tja.. Ik denk dat het per relatie erg kan verschillen idd. Wat je hier bv noemt:

Quote:

Maar ondanks dat ik dit besloten had, had ik het er erg moeilijk mee... als ik van de kerk kwam, kon ik nooit met hem bespreken wat ik er van vond of ervaren had/opbouwend vond. Verder samen met hem bidden zat er ook niet in. Als ik zelf had gebeden voor dingen of samen met anderen en dit gebed was verhoord, zeg maar, kon ik dit ook niet bespreken met hem. Probeerde ik dit wel te doen, dan liep het toch alleen maar uit op een discussie.

Als ik naar mijn eigen relatie kijk, dan kan ik al deze dingen wel met m'n man (terwijl hij toch echt niet christelijk is).

Het heeft niet alleen te maken met het verschil christelijk-niet christelijk, maar ook met de moeite die je erin wilt steken om de ander echt helemaal te leren kennen (en de mate waarin je elkaars denkbeelden respecteert).

[Stukje 2 0]

Quote:

Op maandag 13 juli 2009 14:57:50 schreef sanne123 het volgende: Als ik alles zou kunnen terugdraaien dan had ik dit gedaan en was ik nooit een relatie met hem begonnen... het heeft mij namelijk alleen een hoop ellende gekost en pijn gedaan.

Als ik dit zo lees, moet het wel een enorme klojo van een vent zijn geweest: je zou het liefst je hele relatie met hem terugdraaien en je relatie met hem heeft je alleen maar ellende gekost en pijn gedaan.

Gelukkig zit er meestal meer dan 1 kant aan een verhaal. Je ex-vriend heeft er misschien wel heel erg veel moeite mee gehad dat jij alle geweldige dingen van de evolutie niet zag: hoe mooi dieren en planten aangepast zijn aan de omgeving waarin ze leven, hoe nog dagelijks in de natuur vele aanpassingen plaatsvinden door mutaties (lees: evolutie) etc. In je verhaal heb ik niet gelezen dat hij heeft geprobeerd je van je geloof af te praten, dus het komt nu op mij over dat hij zich op dat vlak hoe dan ook zou moeten aanpassen aan jou.

Ik heb nu anderhalf jaar een relatie met een gelovige vrouw en voor mij is het een verrijking om te ervaren wat het geloof voor haar betekent. Voor haar is het ook een verrijking om af en toe met de neus op bepaalde feiten gedrukt te worden, wat er alleen maar toe heeft geleidt dat ze nog bewuster is van haar geloof. Uit bepaalde dingen komen we niet uit, maar dat is volgens mij ook niet nodig, waarom zou ik haar moeten overtuigen van de pracht van muziek van Vivaldi als ze daar helemaal niets mee kan? Dit geldt ook voor geloof, naar mijn mening.

Maar goed, gezien alle pijn en ellende die deze dropstaaf jou heeft bezorgd, kun je als buitenstaander alleen maar concluderen dat jij het enige juiste hebt gedaan.

[Esther 0]

Admod note: Off-topic reacties verwijderd.

[JoostG 27]

Quote:

Op maandag 13 juli 2009 16:26:45 schreef Stukje 2 het volgende: [...] Als ik dit zo lees, moet het wel een enorme klojo van een vent zijn geweest: je zou het liefst je hele relatie met hem terugdraaien en je relatie met hem heeft je alleen maar ellende gekost en pijn gedaan.

Nee hoor, dat staat er helemaal niet en haal je alleen aan omdat je het niet met haar eens bent. Wat ze zegt is dat ze erg veel ellende en verdriet heeft gehad van het feit dat de relatie met een niet-gelovig iemand gewoon niet ging, niet dat de jongen in kwestie nou zo'n vreselijke vent was.. Ik vind het jammer dat je Sanne op deze manier een schuldgevoel aan wilt praten.

Zelf wil ik haar post beamen. Het kan vreselijk veel pijn doen om een relatie te hebben met iemand die niet gelooft, ook al hou je nog zoveel van die persoon (of misschien juist omdát je veel van die persoon houdt). Meestal is er gewoon een behoorlijk verschil van denken (wereldbeeld, bijvoorbeeld) en zit je dus niet op 1 lijn.

Hopeloos mag zich gelukkig prijzen dat zij 1 van de uitzonderingen heeft/is in dit verhaal (haar man is dan ook een erg sympathiek en meegaand persoon, dat scheelt ook een hoop) maar ik vind Sanne's 'waarschuwing' wel op z'n plaats, als je er maar ontvankelijk voor bent.

[Propje 0]

Quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 11:01:07 schreef JoostG het volgende: [...] Zelf wil ik haar post beamen. Het kan vreselijk veel pijn doen om een relatie te hebben met iemand die niet gelooft, ook al hou je nog zoveel van die persoon (of misschien juist omdát je veel van die persoon houdt). Meestal is er gewoon een behoorlijk verschil van denken (wereldbeeld, bijvoorbeeld) en zit je dus niet op 1 lijn.

[Stukje 2 0]

Quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 11:01:07 schreef JoostG het volgende: [...] Nee hoor, dat staat er helemaal niet en haal je alleen aan omdat je het niet met haar eens bent. Wat ze zegt is dat ze erg veel ellende en verdriet heeft gehad van het feit dat de relatie met een niet-gelovig iemand gewoon niet ging, niet dat de jongen in kwestie nou zo'n vreselijke vent was.. Ik vind het jammer dat je Sanne op deze manier een schuldgevoel aan wilt praten.

Het is altijd fijn als iemand anders gaat uitleggen hoe iemand iets heeft bedoeld. Interpretatie wordt plotseling waarheid.

Ze stelt in het slot van haar verhaal dat ze alleen maar een hoop ellende en pijn heeft overgehouden aan deze relatie. Ik kan dan niet anders dan concluderen dat die relatie haar op geen enkele wijze iets positiefs heeft gebracht.

Op welke manier zou ik haar een schuldgevoel proberen aan te praten? Ze staat helemaal achter haar beslissing en is overtuigd van de juistheid hiervan. Trouwens, als ik uit de tekst van haar verhaal denk te kunnen opmaken dat haar ex een dropstaaf is, verandert dat toch niets aan haar mening over hem. Als ze van mening is dat hij de geweldigste vent ter wereld is, zou ze het gewoon lekker oneens met me kunnen zijn maar klopt haar bewering niet dat ze alleen maar negatieve dingen aan de relatie met die jongen heeft overgehouden. Als die jongen inderdaad een dropstaaf is, dan klopt mijn veronderstelling wel en wordt Sanne in haar keuze gesteund en dat lijkt me een positief iets.

Ik beweer niet te weten wat iemand met zijn of haar verhaal bedoelt, maar breng het als een als....dan-veronderstelling.

De opmerking dat het jammer is dat ik iemand een schuldgevoel probeer aan te praten is ook zo'n voorbeeld van interpretatie. Het ging me er namelijk niet om om iemand een schuldgevoel aan te praten, maar om te laten zien dat er meer dan 1 kant aan een verhaal zit. Meningen die als waarheid worden gebracht vind ik best irritant, maar goed, daar slaap ik geen nacht minder om.

[Russell Nash 0]

Ik ben erg benieuwd naar de andere kant van het verhaal, die van Sanne's ex-vriend. Wat zouden zijn ervaringen zijn geweest?

Wat me erg tegenvalt aan haar verhaal is het volgende:

Quote:

Ook denk ik dat als God echt wil dat wij bij elkaar horen, dan zal mijn ex zich uiteindelijk toch nog bekeren en komen we misschien alsnog bij elkaar en anders is er voor mij een andere man die veel beter bij mij past.

Met andere woorden, je ex had zich maar aan jou aan moeten passen. Ik vind het beangstigend dat iemands religieuze overtuiging voor jou blijkbaar zwaarder weegt dan diens persoonlijkheid. Zijn er geen andere mensen in je omgeving met wie je over je geloof kan praten?

[Nunc 0]

Quote:

Op donderdag 23 oktober 2008 14:48:21 schreef matta het volgende: (..) Toen wij elkaar ontmoetten begon ik zelf net weer bezig te gaan met geloof, zij vond het ook interessant en we hebben een alpha en bèta cursus gedaan. Inmiddels lezen we in de bijbel en bidden we samen, maar... ze heeft nog steeds niet het idee dat ze 'echt' gelooft terwijl ik denk dat ik dat inmiddels wel doe, al is het nog heel klein. Nu zijn we 3 jaar verder en willen we graag trouwen, maar eigenlijk vinden we het een beetje schijnheilig om dat voor de kerk te doen als zij niet zeker is of ze gelooft. Wat vinden jullie?

Als jullie allebei niet geloven, dan zou het schijnheilig zijn om in de kerk te trouwen. Dat zou ik dan ook niet doen, hoe graag de familie het ook ziet. De familie wil namelijk niet "dat jullie in de kerk" trouwen, maar dat jullie "gelovig" trouwen. (Tenminste, dat mag ik hopen).

Maar jij wel gelooft en je partner niet (of het niet echt weet), dan is het niet hypocriet als jij in de kerk wilt trouwen. Dat wil jij immers, dus daar is niks schijnheiligs aan. Wel is het belangrijk dat duidelijk is dat je partner niet gelooft, of niet weet of ze gelooft of niet. Bij een trouwdiens word je gevraagd om antwoord te geven op vragen, en daarmee doe je een belofte. Het zou schijnheilig zijn als je daar als niet gelovige wel ja op zou zeggen. Maar vaak zijn er aangepaste vragen voor partners die niet geloven of van een andere kerk lid zijn, etc. Dan is voor iedereen duidelijk hoe de zaken staan.

n.b. ik denk niet dat het handig is om als gelovige met een ongelovige te trouwen (het "ongelijke span" etc) maar ik denk niet dat dat voor jullie een reden is om uit elkaar te gaan. Jullie lijken er tot nu toe goed mee om te kunnen gaan, en zij is in ieder geval niet tegen geloven, maar weet het allemaal nog niet.

[Stephanie1990 0]

Mijn vriend gelooft niet.

We hebben een jaar en aan het begin zei ie dat ie wel geinteresseerd was en op zn eigen manier geloofde.

Maar nu opeens wil hij er maar weinig mee te maken hebben en ik zit er nu (verschrikkelijk) mee.

Dacht dat de liefde het zou overwinnen.

[Eulogía 0]

Hallo Stephanie, Bid je ook dat hij tot geloof mag komen?