Want alzo lief ...

[Hetairos 420]

Een overdenking rond de meestbekende tekst uit het Nieuwe Testament

Voor veel christenen en niet-christenen is de tekst in Johannes 3 zelfs zo bekend, dat ze niet de moeite nemen om goed te lezen, wat er nu eigenlijk staat. Dat geldt waarschijnlijk niet alleen voor deze tekst, maar voor vele andere uit de Bijbel. Ze zijn verworden tot dogma’s en holle teksten (gemeenschappelijk beleden interpretaties van groepen en kerken/demonatie’s) , zodat ze het hart niet meer bereiken.

Citaat

"Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe."

Johannes 3:16 (NBG1951)

Want alzo lief …

Het woord “alzo” verwijst naar het schrift gedeelte dat u vindt in de verzen 14 en 15 hiervoor: (NBG1951) "En gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, zó moet ook de Zoon des mensen verhoogd worden, opdat een ieder, die gelooft, in Hem eeuwig leven hebbe". De geschiedenis van de slang die wordt verhoogd, vindt u weer in Numeri 21:5-9 (HSV). Daar klaagt het volk Israël tot God en Mozes: “Waarom hebt u ons uit Egypte laten vertrekken om te sterven in de woestijn? Want hier is geen brood, ook geen water, en onze ziel heeft een afkeer van dit waardeloze brood”. Met het ‘waardeloze brood’ wordt het manna bedoeld. Het gevolg van de ondankbaarheid is dat er gifslangen onder het volk worden gezonden en er velen sterven ten gevolge van de beten. Het volk komt dan tot inkeer en zegt tegen Mozes: “Wij hebben gezondigd, want wij hebben tegen de HEERE en tegen u gesproken. Bid tot de HEERE dat Hij de slangen van ons wegneemt”. Opmerkelijk is dat God niet de slangen wegneemt, maar de gevolgen. God zegt tegen Mozes: “Maak u een gifslang en zet hem op een staak. Het zal gebeuren dat ieder die gebeten is, in leven zal blijven, als hij daarnaar kijkt”.

Het is deze geschiedenis, waarnaar de woorden: “Want alzo lief” verwijzen. In de grondtekst wordt voor “alzo” een woord gebruikt, dat betekent: op deze manier of net zo. Je zou dus kunnen zeggen: “op dezelfde wijze, dus net zo als God de koperen slang gaf, die behoud betekende voor een gedeelte van Israël (d.i. zij die hun geloof lieten zien, door naar de slang te kijken!), … heeft Hij zijn Zoon gegeven, opdat … enz.

… heeft God de wereld gehad,

God heeft heel de wereld lief. De wereld is in dit verband het geheel van menselijke samenlevingen. En de wijze waarop God zijn liefde toont, is in het geven van zijn Zoon, Jezus Christus. Anders gezegd: de gave van de Zoon, impliceert het behoud van de wereld. Behoud, in de zin van redding voor de ondergang. De wereld dreigt ten gevolge van de destructieve invloed van het rijk van de duisternis op de menselijke samenlevingen ten onder te gaan. De komst van Jezus heeft tot gevolg, dat aan die neerwaardse spiraal een einde is gekomen. De heerschappij over de schepping is overgegaan in handen van Degene die haar rechtens toekomt: de eniggeboren Zoon van God, Jezus Christus. De implicaties van de komst van Christus kunnen dus niet worden overschat. Zonder Christus is de wereld reddeloos verloren; in Christus is de wereld behouden. Als we dit gegeven tot ons door laten dringen, gaan we iets zien van de omvang van Gods liefde, die wordt getoond in de komst van Christus. Jezus is dus geen doekje voor het bloeden voor hen die daar behoefte aan hebben, maar Hij is de grond en de reden, waarom de schepping er überhaupt nog is. Zou Jezus niet zijn gekomen, dan was er van de schepping niets overgebleven. Om die reden wordt ook gezegd, dat God zijn Zoon uitzond in de volheid van de tijd: Galaten 4:4 (NBG1951) „Maar toen de volheid des tijds gekomen was, heeft God zijn Zoon uitgezonden, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet“.

De tijd waarin we als mensheid leven, is niet van onszelf maar van Christus. En dat geldt niet alleen voor hen die dit geloven, maar dit geldt voor allen. De hemelse Vader heeft zijn Zoon alles in handen gegeven. Alle levens van alle mensen behoren in feite Hem toe. Hij heeft elk leven gekocht door Zijn leven te geven aan het kruis van Golgotha. Jezus is er voor alle mensen. Omdat de komst van Jezus een uiting van Gods liefde is, wordt er geen onderscheid gemaakt. De komst van Christus is de genade, die geldt voor alle mensen. Of men dit nu inziet of niet. Het gevolg is, dat ieder mens, in heden of toekomst, kan voor Jezus kiezen als verhoogde Heer. Hierbij maakt het niet uit met welk motief of hartsgesteldheid je dat doet. Dat is de genade.

Maar, omdat het genade is, betekent de komst van Jezus niet dat iedereen automatisch behouden is. Het betekent wel, dat redding voor elk mens beschikbaar is. Jezus heeft de macht van de slang gebroken, daardoor is elk mens nu vrij om voor Hem te kiezen. Maar met de keuze voor Hem, begint het pas. Die keuze voor Jezus Christus, doe je op grond van eigen overwegingen. Maar het is een leugen om te denken, dat je er dan automatisch bent!

opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.

De komst van Jezus waarborgt, dat ieder mens nu kan kiezen. Jezus heeft, doordat Hij verhoogd is, vrijheid van keuze bewerkt voor elk mens op deze wereld. Echter de slang is er nog altijd. Hij kan niet meer ten dode bijten, want dat heeft Christus nu onmogelijk gemaakt. Maar de mens is nog altijd verleiden te blijven eten van de boom van kennis van goed en kwaad. De boom van kennis, die model staat voor de mens, die z’n eigen doelen stelt en zelf wil bepalen hoe hij z’n eigen leven leidt. Voor Christus kon de mens niet anders; na Christus is het een keuze geworden.

De mensen leefden vóór de komst van Christus collectief onder een sluier van het rijk der duisternis; Jezus heeft dit sluier vernietigd: Jesaja 25:7 (NBG1951) „En Hij zal op deze berg de sluier vernietigen, die alle natiën omsluiert, en de bedekking, waarmede alle volken bedekt zijn“. Als we dit tot ons door laten dringen, gaan we iets zien van de grootsheid van Jezus Christus. Sinds Zijn overwinning op het rijk der duisternis, is er een mens in de hemel aanwezig voor de troon van God. Hij pleit daar als Hogepriester voor degenen die nog zuchten onder het juk van het rijk der duisternis: Hebreeën 3:1 (NBG1951) „Daarom, heilige broeders, deelgenoten der hemelse roeping, richt uw oog op de apostel en hogepriester onzer belijdenis, Jezus“. Dat sluier is een beeld van de collectieve verduistering die sinds de overtreding van Adam over heel het menselijk geslacht was uitgesponnen. Nu echter dat sluier is vernietigd, is de lucht zodanig opgeklaard, dat het licht van God weer door ieder mens gezien kan worden.

De gave van de Zoon heeft een doel: het eeuwige leven voor een ieder die het vertrouwen op Hem stelt. Dat eeuwige leven komt sinds de komst van Christus, binnen bereik van elk mens. Maar, zoals de onze tekst ook aangeeft, het doel is dat een ieder, die in Hem gelooft, eeuwig leeft. De tekst zegt echter ook, dat áls je in Hem gelooft, dat daarmee het gevaar alsnog verloren te gaan, niet is geweken. Om deze reden gaat de Satan nog altijd rond als een briesende leeuw, zoekende wie hij kan verslinden: 1 Petrus 5:8 (NBG1951) „Wordt nuchter en waakzaam. Uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden“.

De komst van Jezus betekent dus dat de mogelijkheid aan het eeuwige leven deel te krijgen, nu binnen het bereik is gekomen van ieder mens. Het enige dat ze moeten doen om daadwerkelijk aan dat eeuwige leven deel te krijgen, is op Hem vertrouwen. Dat is de betekenis van het woord: “opdat” of “met het doel, dat …”. Als het geloven in Jezus betekent dat je automatisch deel hebt aan het eeuwige leven, had er niet gestaan: opdat, maar zodat.

Deze uitleg heeft grote implicaties voor iedereen die denkt, dat het aannemen van Jezus voldoende is om deel te krijgen aan het eeuwige leven. Echter, met het aannemen van Jezus begint het pas. Daarom is het ook geen goed idee om er te lang mee te wachten. Wat je motieven ook zijn, de keuze voor Christus moet je zo snel mogelijk in je leven maken. Tijdens de rest van je leven, kan de Heilige Geest je dan laten zien, wat er allemaal binnen je bereik is gekomen en waar dat eeuwige leven concreet uit bestaat. Echter de slang zal je geen rust gunnen en zal proberen je alsnog te verleiden, te (blijven) eten van de boom van kennis. Dan blijf je, ondanks je keuze voor Christus, toch hangen in een leven waarin de wet het voor het zeggen heeft. En een gelovige die blijft hangen in een wettisch denken, zal nooit deel krijgen aan het eeuwige leven.

Hier wordt ook de enorme verantwoording zichtbaar van de Kerk. In de loop van de eeuwen heeft ze haar leden wijs gemaakt, dat het deel hebben aan Christus - en dus het deel hebben aan het eeuwige leven - gelijkwaardig is aan het lidmaatschap van de Kerk. Ze noemt zichzelf de ark van het verbond. Maar niet de Kerk is de ark van het verbond, maar Christus. Een gelovige die zich hecht aan Christus en dus eens Geestes met Hem wordt, is de ark van het (nieuwe) verbond binnen gegaan. Het lidmaatschap van de Kerk, in welke vorm dan ook, doet helemaal niets ter zake. De enige taak die voor de Kerk overblijft, is de gelovige aan te moedigen met Christus één te worden en in Hem te groeien totdat het volle Zoonschap ook in hem of haar zichtbaar wordt. Elke andere taak leidt af van waar het werkelijk om gaat. Een dergelijke boodschap kost waarschijnlijk leden: Johannes 6:66 (NBG1951) „Van toen af keerden vele van zijn discipelen terug en gingen niet langer met Hem mede“, maar degenen die overblijven zullen nu werkelijk de kans krijgen het Koninkrijk van God binnen te gaan: Johannes 6:67-69 (NBG1951) „Jezus zeide dan tot de twaalven: Gij wilt toch ook niet weggaan? Simon Petrus antwoordde Hem: Here, tot wie zullen wij heengaan? Gij hebt woorden van eeuwig leven; en wij hebben geloofd en erkend, dat Gij zijt de Heilige Gods“.

3 juli bewerkt door Hetairos
Correcties

[Petra. 716]

55 minuten geleden zei Hetairos:

God heeft heel de wereld lief.

Jezus is er voor alle mensen. Omdat de komst van Jezus een uiting van Gods liefde is, wordt er geen onderscheid gemaakt. De komst van Christus is de genade, die geldt voor alle mensen. Of men dit nu inziet of niet.

 Dat is de genade.

Idd. Mooi epistel hoor! 

En daarvoor maakt het niet uit wat je zelf al of niet kiest.  Je hebt niet te kiezen, je wordt gekozen.  Het zijn immers niet je eigen daden waar je je op kunt laten voorstaan. 

 

 

 

3 juli bewerkt door Petra.

[Robert Frans 1.653]

Citaat

De komst van Jezus betekent dus dat de mogelijkheid aan het eeuwige leven deel te krijgen, nu binnen het bereik is gekomen van ieder mens. Het enige dat ze moeten doen om daadwerkelijk aan dat eeuwige leven deel te krijgen, is op Hem vertrouwen. Dat is de betekenis van het woord: “opdat” of “met het doel, dat …”. Als het geloven in Jezus betekent dat je automatisch deel hebt aan het eeuwige leven, had er niet gestaan: opdat, maar zodat.

Het gebeurt niet vaak dat je een protestants gelovige dit ziet aanhalen, dus mooi om dat hier te zien. Want 'opdat' betekent inderdaad een doel, geen gevolg. Bekering en vertrouwen is iets wat je je leven lang doet, soms met pijn en soms met vreugde. Soms gaat alles heel gemakkelijk en straalt de hemel je tegemoet, soms is zelfs het kleinste schietgebed al een enorme moeite en lijkt de hemel van koper. Maar door volharding, soms tegen beter weten in, wordt je steeds meer voorbereid op het eeuwig leven.

Citaat

 

Hier wordt ook de enorme verantwoording zichtbaar van de Kerk. In de loop van de eeuwen heeft ze haar leden wijs gemaakt, dat het deel hebben aan Christus - en dus het deel hebben aan het eeuwige leven - gelijkwaardig is aan het lidmaatschap van de Kerk. Ze noemt zichzelf de ark van het verbond. Maar niet de Kerk is de ark van het verbond, maar Christus.

Eigenlijk niet. Christus is niet de ark, maar het Woord zelf dat in de ark wordt bewaard. Daarom noemt de kerk zich onder meer de nieuwe ark van het verbond, omdat zij het Woord tegenwoordigstelt. Zij wil hiermee niet Christus' plaats innemen, maar Christus zijn plaats laten innemen.
En de kerk is inderdaad een zichtbare, aanwijsbare, concrete gemeenschap van gelovigen, die de sacramenten viert, het evangelie verkondigt, haar gelovigen onderricht, ononderbroken bidt en mensen in allerlei vormen van zowel materiële als geestelijke nood helpt. Daarom schreef Paulus zijn brieven ook aan concrete gemeenschappen of aan herders daarvan, niet aan individualistische gelovigen die samen in hun eentje een soort van virtuele kerk zouden vormen.

Citaat

Een gelovige die zich hecht aan Christus en dus eens Geestes met Hem wordt, is de ark van het (nieuwe) verbond binnen gegaan. Het lidmaatschap van de Kerk, in welke vorm dan ook, doet helemaal niets ter zake. De enige taak die voor de Kerk overblijft, is de gelovige aan te moedigen met Christus één te worden en in Hem te groeien totdat het volle Zoonschap ook in hem of haar zichtbaar wordt. Elke andere taak leidt af van waar het werkelijk om gaat. Een dergelijke boodschap kost waarschijnlijk leden: Johannes 6:66 (NBG1951) „Van toen af keerden vele van zijn discipelen terug en gingen niet langer met Hem mede“, maar degenen die overblijven zullen nu werkelijk de kans krijgen het Koninkrijk van God binnen te gaan: Johannes 6:67-69 (NBG1951) „Jezus zeide dan tot de twaalven: Gij wilt toch ook niet weggaan? Simon Petrus antwoordde Hem: Here, tot wie zullen wij heengaan? Gij hebt woorden van eeuwig leven; en wij hebben geloofd en erkend, dat Gij zijt de Heilige Gods“.

De opdracht van de Kerk is het werkelijk tegenwoordigstellen van Christus in de sacramenten, het gebed en de naastenliefde. De kerk is het Lichaam van Christus, waarmee Hij onder ons woont, ons onderricht, onze zonden vergeeft, ons geneest van het lijden, ons bij het ene Offer aanwezig laat zijn, et cetera. Alles wat zij in hoofzaak doet ís hetgeen waar het werkelijk om gaat. Jouw lichaam leidt ons toch ook niet af van jouzelf, als je het gebruikt om mee te spreken en te handelen?

Interessant ook dat je Johannes 6 aanhaalt, dat nu precies over de eucharistie gaat. Mensen konden niet bevatten dat ze werkelijk Jezus' lichaam en bloed moesten eten en drinken voor eeuwig leven en dáárom liepen ze van Hem weg. En daar Jezus hen niet corrigeerde en voor het eten zelfs een Hebreeuws woord gebruikt dat beter te vertalen is met 'kauwen', was hun verstaan blijkbaar geheel correct. Jezus' lichaam en bloed eten om eeuwig leven te krijgen? Lijkt mij toch een stevig gevalletje 'daar gaat het werkelijk om'...

[Bekeerling14 35]

8 uur geleden zei Petra.:

Idd. Mooi epistel hoor! 

En daarvoor maakt het niet uit wat je zelf al of niet kiest.  Je hebt niet te kiezen, je wordt gekozen.  Het zijn immers niet je eigen daden waar je je op kunt laten voorstaan. 

ioH Petra, wat vind je er zo mooi aan dan?

Tevens is het zo dat als je gekozen word er ook mensen zijn die niet gekozen worden. Wat veel gelovigen vergeten, die willen graag denken dat God Liefde is. Stel dat je dus geboren word om niet verkozen te worden. Dat is erger dan wat dan ook. 

Geloven moet je, is dat geen daad? Tevens geloven veel mensen gewoon omdat ze geboren zijn in een gelovig gezin. Die doen dan voor de rest weinig en eindigen ook gelovend. Terwijl mensen die wel iets doen (boeken lezen, wijsheid opdoen etc) moeilijker geloven of niet kunnen geloven. Omdat ze weten hoe de Bijbel tot stand is gekomen, hoe de Joden dachten (die geloofden niet in de hel, en ook niet in uitverkiezing etc). Dus God zou dan geestelijk luie mensen belonen en geestelijk niet luie mensen verwerpen?

Ik heb het idee dat jij alles wat gelovigen zeggen prachtig en mooi vind. Maar mensen die vanuit geloof tot ongeloof zijn gekomen weten beter hoe de rand van de hoed in elkaar steekt. Wees niet naief met dit soort dingen.