De omweg via de naaste, zelfrealisatie of zelflediging?

[Hopper 813]

https://www.karlbarth.nl/omweg-naaste-zelfrealisatie/

 

Zelfrealisatie van de mens is in meer dan één opzicht niet een op zichzelf staande aangelegenheid. Altijd is men daarin ook blootgesteld aan de blik en het oordeel van anderen. Succes, eer en aanzien vragen om bevestiging en bijval. Daarom is er in het streven naar zelfverwerkelijking ook altijd de zorg om de eigen reputatie. Men wil naam maken in de wereld en ten diepste bij God. Wat en wie is men in het oog van de A(a)nder en hoe staat men te boek in de samenleving? De mens leeft voor het aangezicht van de ander en staat onder diens oordeel. Keert hij zich van hem af dan priemt de (vijandige) blik van de ander hem nog pijnlijk in de rug. Pantsert hij zijn huid en hart met onverschilligheid dan gaan gevoel en liefde als bron van zijn levensvreugde en levensgeluk teloor. Aan de medemenselijkheid valt niet te ontsnappen. Positief of negatief blijft de mens met de ander(en) verbonden. 

De weg van Jezus is daarbij een radicaal andere. Met zelfrealisatie heeft die overduidelijk niets van doen, des te meer met zelfontlediging. Jezus zoekt niet zichzelf en zijn eigen eer, maar is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden. Op diens doodlopende wegen is hij de mens (en de volken) gevolgd om die wegen te wenden en om de mens te bevrijden tot waarachtige menselijkheid, in zijn navolging. Sinds Christus en door hem heeft humaniteit een andere inhoud en betekenis dan bij de Grieken en dan bij de Joden in het NT. ‘Niemand geeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden.’ (Joh. 15:13) Dat is anders en het tegendeel van zelfverwerkelijking. Zijn leven verliezen in de belangeloze toewijding van de liefde. 

De weg van de Messias is geen weg van glorie en geluk en de weg van de messiaanse mens in zijn voetspoor is dat evenmin. Christenen zijn we niet om daarin bestaansvervulling en geluk te vinden, maar het betekent veeleer dat we het ongeluk, het leed en de nood van de naaste en de wereld in ons bestaan toelaten en niet ontvluchten. Alleen zo, bukkend onder de last van het menselijk bestaan en de menselijke schuld, aangedaan door compassie en gesteld in de (zware) dienst der gerechtigheid en van de verzoening is het messiaanse leven op de weg naar zijn bestemming en zijn toekomst geplaatst.

De liefde als agape drijft wel de vrees uit, namelijk de vrees om het leven te riskeren in de hachelijkheid van haar praxis, maar niet het (natuurlijke) verlangen naar lust en leven, naar bestaanvervulling en geluk.

Het moet gezegd zijn in de richting van onze humanistische en liberale cultuur, maar zeker ook in de richting van het humanistische christendom, dat de toon zet niet alleen in het protestantisme en katholicisme, maar zelfs in de evangelicale bewegingen. Hoe wordt mijn leven zinvol? Hoe word ik gelukkig? Hoe red ik mijn ziel en vind ik mezelf? Het zijn werkelijk ernstige en geen onwezenlijke vragen, maar toch varianten van de vraag naar de zelfrealisatie. 

21 januari bewerkt door Hopper

[Hopper 813]

58 minuten geleden zei Noel2:

Het is een vraag of mensen die anti-geloof zijn, of geloof willen beperken tot boekenkennis, iets hebben met ‘realisatie’. Daarbij moet je aan jezelf willen werken, of de dief in de nacht af willen wachten, in ieder geval willen veranderen. Probleem daarbij is dat mensen zichzelf vaak meer dan okay vinden en geen reden voelen om te veranderen. Ik denk dat als we aan de forumleden zouden vragen wie zichzelf in menselijke hoedanigheid geweldig vindt we een hoog aantal bevestigingen zouden krijgen. Het helemaal klaar zijn met mens-zijn en alles waar dat voor staat is iets dat misschien met de mildheid van de oude dag komt. En dan is er nog kans dat mensen hun eigen mildheid verzuchten met “was ik maar weer jong”.

 

 

Ik denk het ook, dit onderwerp trekt geen volle zalen.  Wie neemt nog de ander als uitnemender dan zichzelf?   Alleen voor 'de ander' kunnen we ons zelf in de waagschaal zetten.

[Hopper 813]

2 uur geleden zei Noel2:

Levinas heeft het over het appèl van de ander. Die ander zal dan eerder in nood zijn. Het appèl van de ander in mildheid is minder populair. In tegendeel in radicale meningen worden mensen vaak gewaardeerd. Het spiegelen aan de ander gaat over extremen. 

Daarom is ook niets te vinden over mildheid in anderen, alleen over het vinden van mildheid in jezelf. Het is nochthans een belangrijke vraag hoe je mildheid in een ander herkent. Ik zoek er naar.

 

Je kunt alleen iets herkennen als je weet hoe het er uit ziet.  Zoals ik het zie dient de mens eerst de mildheid in zichzelf te realiseren.   Wat die mildheid (in ons zelf) in de weg staat zijn onze eigen angsten.    De mens dient dus een weg te vinden in hoe af te dalen in onze eigen angst.  Dat betekent een gewaarwording van de gevoelens welke in jezelf leven en deze bezien alsof ze van een ander zijn.  Je eigen innerlijk gevoelsleven bezien alsof het een ander betreft maakt dat afdalen mogelijk.  Omdat ik dan angst en andere gevoelens van eigenaar ontdoe. Dan herken je angst en andere gevoelens in de ander, maar die ander ben je zelf.  Dat gaat de kant op van zelflediging.

Deze wijze van werken -zo heb ik ervaren- bewerkstelligt het 'een ander als uitnemender achten dan mijzelf' omdat deze wijze van werken het mogelijk maakt om voor een ander pijn te lijden.  In de zelflediging is 'de ander' per definitie uitnemender, omdat het eigen gevoel veranderd van modus.   Ieder gevoel van liefde, mildheid, mededogen enz , daar ben ik dan niet langer de eigenaar van.  God schenkt mij deze gevoelens waar voorheen persoonlijke gevoelens van angst leefden.

Op deze wijze weet de mens hoe mildheid er uit ziet en is de mens in staat om dat bij een andere mens ook te herkennen (als beantwoording van je vraag).  In feite beschouw ik mijn eigen gevoel als dood.   Ik ben een gevoelloos mens, ontdaan van alle gevoelens van empathie, sympathie of antipathie.  Het oude gevoel moet eerst sterven voordat het nieuwe voelen kan intreden. Dan zijn er intermenselijke ontmoetingen mogelijk welke ik voordien niet voor mogelijk zou hebben gehouden.  Er zijn veel zaken in mensen welke ik nog niet begrijp.

Wellicht begrijp je nu waarom ik geen enkele hoop meer heb voor deze wereld en deze wereld ook niet lief heb.   En waarom Jezus ook van ons vraagt om de wereld niet lief te hebben.  Dat onpersoonlijke mededogen en mildheid in mij beschouw ik als afkomstig van de Vader.

[Hopper 813]

14 minuten geleden zei Noel2:

Ja okay, misschien heb ik het meer over een cognitieve mildheid. Waarvan je weet dat polariseren niet helpt, en extremen vermeden moeten worden. Waarvan je kan weten dat goed niet helemaal goed is en slecht niet helemaal slecht. Maar misschien moet dat wel eerst geopenbaard zijn, ingedaald, voordat je het kunt weten. In ieder geval beschrijf ik mijn eigen situatie. Verder is “logisch” dat je gelijkgestemden zoekt in een wereld vol andersgestemden.

Mildheid is i.m.o. niet cognitief, daar zit een stukje spraakverwarring wellicht tussen ons beiden.  Cognitie via zintuiglijke waarneming en het vervolgens verwerken van de informatie door het denken is mijn ding niet.  Ik zoek altijd de hogere afstemming binnen de geest.  Waarbij ik 'de zinnen' ook tot het domein van de geest reken.

Het is ook niet zo dat ik gelijkgestemden zoek, de kinderen Gods herkennen elkaar omdat zij verborgen zijn in elkaar.  De 'stemming' is wel gelijk, maar die stemming is niet cognitief.   Af'gestemd' zijn op cognitie of af'gestemd' zijn op de Vader, dat is een wereld van verschil.   Wonderen voltrekken zich gewoon in het dagdagelijkse leven, in 'de ander' die dezelfde blijkt te zijn als ik.

Ik polariseer niet noch niet-polariseer ik.   De dingen gaan vanzelf en openbaren zich ook  vanzelf.

23 januari bewerkt door Hopper

[Hermanos2 549]

7 minuten geleden zei Noel2:

Ja hmm, dat “herkennen’ van in elkaar verborgen zijnden maken dat Trump zoveel gesteund wordt bijvoorbeeld. Ik moet er maar op vertrouwen dat daarbij de wereld beter wordt.

Of wacht de wereld mag slechter worden. Toch moeilijk te accepteren. Het gaat menselijkerwijs om accepteren.

Waarom Trump er weer bij halen? Wij zijn toch allemaal voorstanders van democratie en kiesrecht. Nou, dan moet je ook de gevolgen daarvan accepteren. 

[Hermanos2 549]

2 minuten geleden zei Noel2:

Ik deed een Trumpje.

Dat doet Trump nu ook. In New Hampshire. 

[Barnabas 178]

De weg naar God en de weg naar de naaste is dezelfde. Maar men hoeft niet met iedereen om te gaan zoals ook Jezus alleen gezonden werd tot het volk van Israël en hij ook daar grenzen stelde ten aanzien van met wie hij omging. Hij koos zijn discipelen met zorg uit en nam hen in vertrouwen omdat zij dat waard waren maar de Farizeeën scheepre hij af met vergelijkingen omdat zij hem niet waard waren.

Daarom zegt Jezus ook dat wie zichzelf niet verloochend die kan zijn discipel niet zijn. Dit staat in verband met het opnemen van je kruis, oftewel het aanvaarden van het lijden dat het dienen van de waarheid met zich meebrengt zoals Jezus zegt tegen Petrus dat hij fout zit wanneer hij Jezus van zijn werk probeert af te houden.

Markus 8:31-36: "En Hij begon hun te onderwijzen dat de Zoon des mensen veel moest lijden en verworpen worden door de oudsten en overpriesters en schriftgeleerden en gedood worden en na drie dagen opstaan. En dit woord sprak Hij vrijuit. En Petrus nam Hem apart en begon Hem te bestraffen, maar Hij keerde Zich om en terwijl Hij Zijn discipelen aankeek, bestrafte Hij Petrus en zei: Ga weg achter Mij, satan, want u bedenkt niet de dingen van God, maar die van de mensen. En toen Hij de menigte met Zijn discipelen bij Zich geroepen had, zei Hij tegen hen: Laat wie achter Mij aan wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden. Want wat zal het een mens baten als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt?"

Het lijden is onderdeel van het leven van een christen omdat wie zichzelf verloochent niet mee doet aan de werken van het vlees maar gaat over naar het koninkrijk van God waarin de waarheid is en waar het licht schijnt dat de kwaden niet willen verdragen en daar strijd om leveren. Daarom zegt Jezus ook dat hij niet gekomen is om vrede te brengen maar het zwaard (Mattheüs 10:34). Het vlees verloochenen betekent om te strijden tegen de verlangens van de zonde. Wanneer men probeert de zonde te vermijden door zichzelf te ontledigen gooit men daarmee ook zijn bestaan weg. Het niet meer kunnen reageren op prikkels waardoor men meedoet. Daarom zegt Jezus om zijn leven af te leggen omwille van Jezus. Dat is tevens het verloochenen van jezelf en het opnemen van je kruis, dat is gelijk aan het aanvaarden van het lijden. Wie het lijden aanvaart die leeft omdat de wijsheid verdriet vermeerdert omdat het leven in waarheid het aanvaarden van medelijden en verdragen van de mens inhoudt. Daarom staat er dat Jeuzs een man van smarten zou zijn (Jes 53:3). Wie dat doet zal leven zoals Jezus leefde die ook de zondaar niet ontkende maar de mens in hem zag en hem omarmde omdat het vlees tegen de geest ingaat en wil zondigen en daarom van Jezus afwijkt. Maar wie het leven wil behouden moet het vlees afleggen omwille van Jezus en omdat het omwille van Jezus is zal Jezus degene zijn die nieuw leven brengt in je ziel.

 

[Hopper 813]

3 uur geleden zei Noel2:

Ja hmm, dat “herkennen’ van in elkaar verborgen zijnden maken dat Trump zoveel gesteund wordt bijvoorbeeld. Ik moet er maar op vertrouwen dat daarbij de wereld beter wordt.

Of wacht de wereld mag slechter worden. Toch moeilijk te accepteren. Het gaat menselijkerwijs om accepteren.

We zien in 'de ander' wat we zelf zijn.  Doch er is maar één Christus.  Dus wie wat in Trump ziet, zegt daarmee ook wat over zichzelf.

[Hopper 813]

48 minuten geleden zei Noel2:

Ik kan er wat in zien, en het toch oneens zijn. Maar goed niet gehinderd door veel realiteitszin. Als “mijn wil” uitkomt, blijkt er steeds een addertje onder het gras. De onzichtbare hand lijkt de troeven te hebben.

Van nature spiegelt de mens zich aan  andere mensen.  Dat doen mensen niet met de ratio, maar met hun gevoel.  Het is een bekend gezegde: Zeg mij wie uw vrienden zijn en ik zal zeggen wie u bent.  Maar andersom ook natuurlijk: zeg mij wie uw niet-vrienden zijn en ik zal zeggen wie u niet bent.    Iemand als Trump zou ik nooit toelaten tot mijn vriendenkring, ik ga liever een blokje om.

Of men zegt wel eens van iemand die op het slechte pad is geraakt dat hij de verkeerde vrienden had.  Tja, die heeft zo iemand dan wel eerst zelf uitgezocht.  Daarom luister ik nooit naar mooie praatjes, daar verschuilen mensen zich achter.  

Maar van 'de Christus' is er maar één, dat blijkt uit verschillende teksten.   Het Ik in Mijn Vader , en gij in Mij, en Ik in u bijvoorbeeld of het niet-onderscheiden van de geestelijke mens bij Paulus.    Wil 'de Christus' in de mens gaan leven (de levende Christus) dan zijn private gevoelens zoals jaloezie, afgunst, haat e.d. niet meer mogelijk, dan heeft de mens de zin van Christus niet.   Christus is ongespiegeld. (enkelvoudig)

De Christus zal in de mens zelf tot leven moeten komen, anders heeft geloof helemaal geen zin.  Voor de natuurlijke mens is er geen hoop.  De natuurlijke mens die zo graag spiegelt.

24 januari bewerkt door Hopper

[Hermanos2 549]

17 uur geleden zei Noel2:

Mijn zegen heeft ie niet.

Hij is inmiddels te oud. Graag een jonger iemand op die post. Man of vrouw dat boeit niet. Als het maar een republican is. 

[Hermanos2 549]

44 minuten geleden zei Noel2:

Wat zijn de normen en waarden van republikeinen? Ik geloof dat ze teveel destructieve neigingen hebben, en geen constructieve neigingen.

Dat geloof moet je dus echt laten varen. Onder Trump ging het goed met Amerika. Obama en Biden zijn er niet goed mee omgegaan. 

[Hopper 813]

1 uur geleden zei Noel2:

Ik geloof wel in een bepaalde dualiteit. Dat je Christus in je kunt hebben, maar dan toch meer gericht bent op destructiviteit dan op constructiviteit. Als het goed is weet de Christus het evenwicht te bewaren, maar alsnog neigt het hart de ene kant op of de andere kant. Van Christen hoor ik dan bijvoorbeeld politiek tegen het klimaat, die klimaatveranderingen verergeren. Hun tactiek is ontkennen. Mijn hart neigt dus de andere kant op, en ik ben gedoemd ontevreden te blijven omdat je dan het “evenwicht” niet kunt accepteren.

Ik kan het begrijpen, maar de wil niet accepteren.

Heel veel christenen zijn erg bezig met wereldse zaken.   Die denken dat ze vanuit hun geloof tegen abortus, homo's en zo moeten zijn.    Je moet aandachtig lezen wat er in de Bijbel staat.    De mens mag natuurlijk wel een mening hebben over wereldse zaken (dat hebben we allemaal) , maar al wat in de wereld is, is niet uit de Vader.    (Johannes 2:16-17)

Ik heb als mening dat Trump een ramp voor de wereld is.  Zou ik begeren dat Trump een smadelijke nederlaag lijdt dit jaar, dan keer ik me af van de Vader.  Het begrip 'begeren' is een toestand van mijn eigen geest.  Waaruit we onmiddellijk kunnen concluderen dat 'de Christus' geen zaken begeert.  Dat geldt voor ieder 'werelds' onderwerp.  Je mag als mening hebben dat het klimaat veranderd (die mening heb ik) , maar ik mag geen wereld begeren waarin men actief de klimaatverandering aanpakt.  

Zodoende hou ik mijn hart juist leeg!  Niet omdat ik ongeïnteresseerd ben in de wereld, maar omdat mijn hart is afgestemd op (de liefde van) de Vader.  De Vader is een levende Vader, maar de Vader kan alleen plaats nemen in het mensenhart als de wereldse begeerte is verdwenen.

Aan idealisme doe ik dus niet, ik begeer geen toekomstige wereld met allerlei zaken erin die ik wens.  Alleen dan leeft de mens in 'het moment' en accepteert alles wat er zich aandient in het moment.  Deze leefwijze heeft mijzelf veranderd, de wereld daar heb ik geen invloed op.  Het aloude adagium, verbeter de wereld en begin bij jezelf.

Ik ontken de wereldse problemen niet.   Die problemen komen voort uit zelfzucht, omdat de mens zijn eigen wil doet en niet de Vaderwil.  Zo lees ik het verhaal van de zondvloed ook.   Zo'n verhaal is waar, maar niet waar gebeurd.  Noach moest een ark bouwen en zich middels de ark afzonderen van 'de wereld'.  De zondvloed verteld eigenlijk hetzelfde als in Johannes 2:16-17.

Maar ja, veel gelovigen nemen de verhalen te letterlijk en gaan dan allerlei rare politieke standpunten innemen omdat ze denken dat God dat wil.  (Trumpchristenen bijvoorbeeld)

[Hermanos2 549]

24 minuten geleden zei Hopper:

Je moet aandachtig lezen wat er in de Bijbel staat.

Het begrip 'begeren' is een toestand van mijn eigen geest.  

Waaruit we onmiddellijk kunnen concluderen dat 'de Christus' geen zaken begeert.  

Filippenzen 1:23... ik heb de begeerte... 

1 Thessalonicenzen 2:17... met grote begeerte... 

Lucas 22:15... ik heb er vurig naar verlangd... 

Waarom moet men nu ineens aandachtig lezen terwijl je van de week nog stelde dat de letter (complete bijbel) doodt?

[Hopper 813]

9 uur geleden zei Hermanos2:

Filippenzen 1:23... ik heb de begeerte... 

1 Thessalonicenzen 2:17... met grote begeerte... 

Lucas 22:15... ik heb er vurig naar verlangd... 

Waarom moet men nu ineens aandachtig lezen terwijl je van de week nog stelde dat de letter (complete bijbel) doodt?

Exoterisch leest men letterlijk, esoterisch is gericht op het innerlijke.   Exoterisch gelooft men eigenlijk meer in een hiernamaals, waar 'ik' moet existeren.  Esoterisch is er voor 'ik' geen enkele bestaan na de dood.  Het vergankelijke (ik) zal het onvergankelijke niet beërven.   Alleen 'in Christus' is er existeren mogelijk, maar dat staat los van 'ik'.  Zelflediging/zelfverloochening is de Weg welke Jezus is.

[Hermanos2 549]

17 minuten geleden zei Hopper:

Exoterisch leest men letterlijk, esoterisch is gericht op het innerlijke.   Exoterisch gelooft men eigenlijk meer in een hiernamaals, waar 'ik' moet existeren.  Esoterisch is er voor 'ik' geen enkele bestaan na de dood.  Het vergankelijke (ik) zal het onvergankelijke niet beërven.   Alleen 'in Christus' is er existeren mogelijk, maar dat staat los van 'ik'.  Zelflediging/zelfverloochening is de Weg welke Jezus is.

Och ja sorry. Helemaal vergeten. 

[Hopper 813]

22 minuten geleden zei Noel2:

Het is duidelijk. Voor wat betreft de Waarheid is het wel altijd onzeker of anderen niet een waarheid hebben die ook recht heeft om er te “zijn”.

V.w.b. Waarheid ga ik van een transcenderende (zelfoverstijgende) Waarheid uit.  Een eigen mening of geloofsopvatting is daarmee nooit waar.  Jezus sprak dat hij Zelf die Waarheid is, een dergelijke Waarheid dient dus niet van mijzelf uit te gaan.

Er zijn dus twee niveau's van waarheid.  Als ik zeg: "Amsterdam is de hoofdstad van Nederland" , dan is dat een intellectuele en relatieve waarheid.   Maar Jezus is een geestelijke en universele Waarheid.  Boven alle twijfel verheven.

Dat laat niet onverlet dat anderen ook hun eigen waarheden mogen debiteren.  Als ik het er mee eens ben knik ik instemmend en als ik het oneens ben dan spreek ik tegen.

[Hopper 813]

27 minuten geleden zei Noel2:

Het gaat er om wat mensen als waarheid ervaren. Dat is vaak een mening of geloofsopvatting. De mening is politiek. Het past bij iemands gerichtheid. Het bepaalt of mensen vrienden zijn of niet. Het gaat om wel of niet gedeelde belangen. Het belang van de Waarheid is niet duidelijk. Mensen kunnen zich niet voorstellen dat gevoeligheid voor lijden stopt tijdens het leven. Existentiële bevrediging is voor hen in geluk en lijden, in genot en pijn. Niet in zelflediging. Leegte is voor hen dood en afschrikwekkend. Ze willen niet verlost worden. 

Van hen die verlost zijn hoor ik dat niets beter is. Soms is dat overtuigend, of is iemand volkomen wanhopig. Dan laat je los. Misschien bevat de Bijbel woorden waarmee je los wilt laten. Maar vaker houden mensen vast aan woorden, die een mening voeden.

  

Ja, dat is zo.   Mensen identificeren zich met hun overtuigingen.    En zoeken bevrediging in de wereldse zaken.   Naastenliefde is dan niet meer dan wat geld storten of eens een klusje voor iemand doen.   Wat heeft een mens aan zelflediging?  Antwoord: niks.  Je kan er per definitie niet beter van worden, want het zelf is dan leeg van begeertes.   Ook al zou je alle schatten van de wereld krijgen na de zelflediging, je hebt er niks aan, want je begeert ze niet.

Geluk en lijden zijn elkaars tegendelen.  We kennen het allemaal wel, we houden van onze ouders, partner of kinderen.  Dat brengt geluk met zich mee.  En lijden als ze dood gaan.  Het ene tegendeel brengt het andere voort.   Dan kan zo'n leeghoofd als ik wel praten over het opgeven van alle begeertes, maar daar trapt niemand in.  Toch is het wat Jezus zegt.

[Hopper 813]

11 minuten geleden zei Noel2:

Jezus betekent in de naam zoiets als “de Heere is redding”. Uiteindelijk is de “doelgroep” voor de redding alle in de wereld verloren mensen. Nu zullen er best veel mensen zijn die zichzelf in de wereld niet als verloren beschouwen. Die juist denken dat ze macht en controle hebben. Mogelijk denken juist ook Christenen dat ze met hun geloof macht en controle hebben, of met hun boek der boeken. Het idee loslaten dat je macht en controle hebt doe je niet zomaar. Daarom is het ook praktisch onmogelijk iemand te overtuigen met denkbeelden.

In mijn optiek gaat het om ware kennis.   Als mens hebben we het vermogen om na te denken over onze ervaringen, gedachten en emoties.  Bij mijn geboorte was ik 'maagd' en al die kennis omtrent mijn eigen leven kan ik overdenken.   Dat waar de meeste mensen zo aan gehecht zijn is in feite niet meer dan de som van hun eigen ervaringen, gedachten en emoties, dat is hun -voor iedereen unieke- zelfbeeld.  Dit zelfbeeld is in feite intellectueel en emotioneel samengesteld met behulp van de zelf-wereld verhouding.  (Ik die in de wereld existeert)

De weg die Jezus wijst (En iedereen mag het daarmee oneens zijn) is nu juist om de omgekeerde weg af te leggen: weer 'maagd' worden.  (Als de kinderen zijn)  Onthechten aan de zelf-wereld verhouding (Johannes 2:16-17).  Maar dat kan de mens niet alleen doen.  Zolang de mens in een uiterlijke Jezus gelooft komt er natuurlijk niemand helpen, de uiterlijke Jezus is 2000 jaar geleden vertrokken.   Het Woord dient in de mens zelf te spreken, God die Zichzelf in de mens uitspreekt.    Maar als je daar een beeld bij maakt, dan zit je al weer in de uiterlijke Jezus.

Jezus is niet alleen de Waarheid, Jezus is ook de Weg.  Het gaan van de Weg doet er ook toe.  Niet om ergens aan te komen, maar om diezelfde 'maagd' vrouw te laten worden, vrouw draagt vrucht.   Zoals ik Jezus versta dienen we eerst de oude mens af te breken, voordat de nieuwe mens vrucht kan dragen.

[Hopper 813]

4 uur geleden zei Noel2:

De blijde boodschap. Vrucht dragen door Jezus. Het zal moeilijk zijn met het gemis door te leven, en dan ook nog te verdorren. Toch denk ik zoiets voor mezelf. Ik probeer er maar niets bij te denken.

Vrij zijn van begeerte is ook bevrijding.  Hebzucht deed mij altijd maar achter onvervulde wensen aan rennen als een of ander achterlijk wezen.  Jezus neemt letterlijk de last van je rug af.  Ieder moment kan ik me daar nog over verwonderen.  De mens wordt niks aangedaan, de mens doet zichzelf wat aan.  Leven zonder toekomst is ook leven zonder zorgen, zonder angst.  Zaken als zorgen of angst liggen immers in de toekomst.  Zie verder ook de zaligsprekingen.

Arm van geest is idd 'er niets bij denken'.   Immers , de toekomst kun je alleen denken, je kunt er nooit zijn.   De Waarheid waar Jezus over spreekt is van een dermate eenvoud, dat het ronduit verbazingwekkend is.

Zie verder ook de zaligsprekingen.

 Zalig zijn zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.   Staat er geschreven.  En dat klopt helemaal.  De hebzuchtigen worden gekweld door hun eigen begeertes.   Zij die daar vrij van zijn leven onbezorgd.   Ieder mens krijgt wat hem toekomt, geen enkele twijfel mogelijk.

Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.   Van de liefde des Vaders gaat een troost uit die het voorstellingsvermogen ver voorbij gaat.

25 januari bewerkt door Hopper