Citaat van de dag

[Piebe 84]

Op 15-10-2022 om 06:30 zei Modestus:

Hebreeën 12:14

Mattheüs 5:48

Hebr spreekt van vrede en Mat 5,48 was gericht aan de discipelen - die later de heilige Geest kregen - maar dus niet aan de gewone christen van alle tijden waar ik het over had.

Los van de Bijbel moet men wel erg krampachtig denken om vol te houden dat de doorsnee christen perfect moet zijn, want het lukt helemaal niemand. Zelfs onder degenen die hun levens volledig wijden aan God zijn de imperfecties legio. Wat je dan dus eigenlijk zegt is dat de christen een worst wordt voorgehouden die hij nooit krijgen kan en gedoemd is om te falen. Misschien dat daarom het gezang van monniken zo'n geklaag is, ze zijn zwaar depressief omdat ze geloven niets goed te kunnen doen.

17 oktober 2022 bewerkt door Piebe

[Modestus 137]

21. Hij die het gebed cultiveert, moet strijden met alle ijver en waakzaamheid, alle uithoudingsvermogen, alle strijd van ziel en lichaam, zodat hij niet traag wordt en zich overgeeft aan afleiding van gedachten, overmatige slaap, lusteloosheid, zwakte en verwarring, of zich verontreinigt met onstuimige en onfatsoenlijke suggesties, zijn geest overgevend aan dit soort dingen, tevreden met alleen maar staan of knielen voor een lange tijd, terwijl zijn intellect ver weg dwaalt. Want tenzij iemand is getraind in strikte waakzaamheid, - zodat hij, wanneer hij wordt aangevallen door een stroom van nutteloze gedachten, ze allemaal beproeft en zift, altijd verlangend naar de Heer, - wordt hij gemakkelijk op vele onzichtbare manieren door de duivel verleid. Bovendien kunnen zij die nog niet in staat zijn om te volharden in het gebed gemakkelijk arrogant worden, waardoor de machinaties van het kwaad het goede werk waarmee ze bezig zijn, vernietigen en maken ervan cadeau aan de duivel.

[Modestus 137]

De motivatie van een ziel is op de juiste manier geordend wanneer haar verlangende kracht ondergeschikt is aan zelfbeheersing, wanneer haar opruiende kracht haat afwijst en vasthoudt aan liefde, en wanneer haar intelligentievermogen, door gebed en spirituele contemplatie, op weg is naar God. (Maximus de Belijder)

[Modestus 137]

1. Liefde is een heilige staat van de ziel, die haar in staat stelt kennis van God boven al het geschapene te waarderen. We kunnen zo'n liefde niet blijvend bezitten zolang we nog aan iets werelds gehecht zijn. (blz. 280)

[Modestus 137]

22. Tenzij nederigheid en liefde, eenvoud en goedheid ons gebed regelen, kan dit gebed - of liever, deze schijn van gebed - ons helemaal niet baten. En dit geldt niet alleen voor het gebed, maar voor alle arbeid en ontberingen die worden ondernomen ter wille van de deugd, of dit nu maagdelijkheid, vasten, waken, psalmdienst, dienst of enig ander werk is. Als we niet zien in onszelf de vruchten van liefde, vrede, vreugde, eenvoud, nederigheid, zachtmoedigheid, argeloosheid, geloof, verdraagzaamheid en vriendelijkheid, dan verdragen we onze ontberingen zonder enig doel. We accepteren de ontberingen om de vruchten te plukken. Als de vruchten van liefde niet in ons zijn, is onze arbeid nutteloos. In zo'n geval verschillen we in niets van de vijf dwaze maagden: omdat hun hart hier en nu, in dit huidige leven, niet gevuld was met geestelijke olie - dat wil zeggen met de kracht van de Geest die werkzaam is in de deugden waarvan we hebben gesproken - ze werden dwazen genoemd en werden verachtelijk uitgesloten van de koninklijke bruidskamer, zonder enige beloning te genieten voor hun inspanningen om hun maagdelijkheid te behouden (vgl. Matt. 25:1-13). Wanneer we een wijngaard cultiveren, wordt al onze aandacht en arbeid gegeven in de verwachting van de wijnoogst; als er geen wijnoogst is, heeft al ons werk geen zin. Evenzo, als we door de werking van de Geest in onszelf niet de vruchten van liefde, vrede, vreugde en de andere eigenschappen die door de heilige Paulus worden genoemd (vgl. Gal. 5,22) waarnemen en kunnen dit niet met alle zekerheid en geestelijke bewustzijn bevestigen, dan is onze arbeid ter wille van de maagdelijkheid, gebed, psalmdienst, vasten en wake nutteloos. Want, zoals we zeiden, onze inspanningen en ontberingen van ziel en lichaam moeten worden ondernomen in afwachting van de geestelijke oogst; en wat de deugden betreft, bestaat de oogst uit geestelijk genot en onvergankelijk genoegen dat in het geheim door de Geest actief is gemaakt in trouwe en nederige harten. Dus het werk en de ontberingen moeten worden beschouwd als het werk en de ontberingen en de vruchten als vruchten. Mocht iemand door gebrek aan geestelijke kennis denken dat zijn werk en ontberingen vruchten van de Geest zijn, dan zou hij moeten beseffen dat hij zichzelf voor de gek houdt en zichzelf op deze manier de werkelijk grote vruchten van de Geest berooft.

[Modestus 137]

23. De persoon die zich volledig aan de zonde heeft overgegeven, geeft zich met genot en plezier over aan onnatuurlijke en schandelijke hartstochten - losbandigheid, onkuisheid, hebzucht, haat, bedrog en andere vormen van ondeugd - alsof ze natuurlijk zijn. De oprechte en vervolmaakte christen daarentegen neemt met veel plezier en geestelijk genoegen, moeiteloos en zonder belemmering deel aan alle deugden en alle bovennatuurlijke vruchten van de Geest - liefde, vrede, geduldig uithoudingsvermogen, geloof, nederigheid en het hele echt gouden melkweg van deugd - alsof ze natuurlijk zijn. Hij vecht niet langer tegen de hartstochten van het kwaad, want hij is er door de Heer totaal van verlost; terwijl hij van de gezegende Geest de volmaakte vrede en vreugde van Christus in zijn hart heeft ontvangen. Van zo iemand kan worden gezegd dat hij de Heer aanhangt en één geest met Hem is geworden (vgl. 1 Kor. 6:17).

[Modestus 137]

24. Zij die zich vanwege hun geestelijke onvolwassenheid nog niet volledig aan het gebedswerk kunnen wijden, moeten zich ertoe verbinden de broeders met eerbied, geloof en vrome vreze te dienen. Ze zouden dit moeten doen omdat ze zo'n dienst als een goddelijk gebod en een geestelijke taak beschouwen; zij moeten geen beloning, eer of dank van mensen verwachten, en zij moeten elke klacht, hoogmoed, nalatigheid of traagheid schuwen. Op deze manier zullen ze dit gezegende werk niet bezoedelen en bederven, maar door hun eerbied, vreze en vreugde zullen ze het aanvaardbaar maken voor God.

[Modestus 137]

25. De Heer daalde af naar het menselijke niveau met zoveel liefde, goedheid en goddelijk mededogen voor ons, dat Hij het op Zich nam om de beloning van enig goed werk niet over het hoofd te zien, maar om ons stap voor stap van de kleine naar de grote deugden te leiden, zodat zelfs een kopje koud water niet onbeloond mag blijven. Want Hij zei: 'Als iemand zelfs maar een kop koud water aan iemand geeft in de naam van een discipel, ik zeg u waarlijk dat hij niet onbeloond zal blijven' (vgl. Matt. 10:42); en elders: ‘Wat je aan een van dezen hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan’ (vgl. Matth. 25:40). Alleen de handeling moet worden gedaan in de naam van God, niet om eer van mensen te ontvangen: de Heer zei, 'gewoon in de naam van een discipel', dat wil zeggen in de vreze en liefde van Christus. Degenen die goed doen met uiterlijk vertoon worden categorisch berispt door de Heer: 'Ik verzeker u, zij hebben hun beloning reeds ontvangen' (Matt. 6:2).

[Modestus 137]

26. Eenvoud ten overstaan van anderen, argeloosheid, wederzijdse liefde, vreugde en nederigheid van welke aard dan ook, moeten worden vastgelegd als het fundament van de gemeenschap. Anders, door anderen te kleineren of over hen te mopperen, maken we onze arbeid nutteloos. Hij die onophoudelijk in gebed volhardt, mag de man die daartoe niet in staat is, niet kleineren, noch mag de man die zich wijdt aan het dienen van de behoeften van de gemeenschap klagen over hen die zich aan het gebed wijden. Want als zowel de gebeden als de dienst worden aangeboden in een geest van eenvoud en liefde voor anderen, zal de overvloed aan hen die toegewijd zijn aan het gebed de ontoereikendheid compenseren van hen die dienen, en vice versa. Zo blijft de gelijkheid die de heilige Paulus aanprijst in stand (vgl. 2 Kor. 8:14): wie veel heeft, hoeft niet over te hebben en wie weinig heeft, heeft geen gebrek (vgl. Exodus 16:18).

25 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

27. Gods wil wordt gedaan op aarde zoals in de hemel wanneer we, op de aangegeven manier, elkaar niet kleineren, en wanneer we niet alleen zonder jaloezie zijn, maar we met elkaar verenigd zijn in eenvoud en in wederzijdse liefde, vrede en vreugde, en beschouwen de vooruitgang van onze broeder als de onze en zijn mislukking als ons verlies.

[Modestus 137]

28. Hij die traag is in gebed, en traag en nalatig in het dienen van zijn broeders en in het uitvoeren van andere heilige taken, wordt door de apostel uitdrukkelijk een leegloper genoemd en veroordeeld als zelfs zijn brood onwaardig. Want de heilige Paulus schrijft dat de leegloper geen voedsel mag hebben (vgl. 2 Thess. 3:10); en elders wordt gezegd dat God haat luiaards, dat de luiaard niet te vertrouwen is, en dat luiheid groot kwaad heeft geleerd (vgl. Prediker 33:27). Ieder van ons dient dus de vrucht te dragen van een handeling die in Gods naam wordt verricht, zelfs als hij zich ijverig heeft ingezet voor slechts één goed werk. Anders zal hij totaal onvruchtbaar zijn, en zonder enig aandeel in eeuwige zegeningen.

[Fundamenteel 1.017]

14 uur geleden zei Modestus:

28. Hij die traag is in gebed, en traag en nalatig in het dienen van zijn broeders en in het uitvoeren van andere heilige taken, wordt door de apostel uitdrukkelijk een leegloper genoemd en veroordeeld als zelfs zijn brood onwaardig. Want de heilige Paulus schrijft dat de leegloper geen voedsel mag hebben (vgl. 2 Thess. 3:10); en elders wordt gezegd dat God haat luiaards, dat de luiaard niet te vertrouwen is, en dat luiheid groot kwaad heeft geleerd (vgl. Prediker 33:27). Ieder van ons dient dus de vrucht te dragen van een handeling die in Gods naam wordt verricht, zelfs als hij zich ijverig heeft ingezet voor slechts één goed werk. Anders zal hij totaal onvruchtbaar zijn, en zonder enig aandeel in eeuwige zegeningen.

Oei dat is vandaag op mij van toepassing.  

wakey wakey

[Modestus 137]

God zegene je.

29. Wanneer mensen zeggen dat het onmogelijk is om perfectie te bereiken, voor eens en voor altijd vrij te zijn van de hartstochten, of om volledig deel te nemen aan de Heilige Geest, moeten we de Heilige Schrift tegen hen citeren, hen laten zien dat ze onwetend zijn en spreken vals en gevaarlijk. Want de Heer zei: 'Word volmaakt, zoals uw hemelse Vader volmaakt is' (Matt. 5:48), volmaaktheid die totale reinheid aanduidt; en: 'Ik verlang dat deze mannen bij mij zijn waar ik ook ben, zodat ze mijn heerlijkheid kunnen zien' (Johannes 17:24). Hij zei ook: 'Hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen niet voorbijgaan' (Matt. 24:35). En de heilige Paulus zegt hetzelfde als Christus als hij schrijft: ‘. . . opdat wij iedere mens volmaakt zouden stellen in Christus' (Kol. 1:28); en:'. . . totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en de kennis van de Zoon van God, tot een volmaakt mens, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus' (Ef. 4:13). Dus door te streven naar perfectie komen twee van de beste dingen tot stand, op voorwaarde dat we ijverig en onophoudelijk strijden: we proberen deze perfecte mate en groei te bereiken; en we worden niet overwonnen door ijdelheid, maar beschouwen onszelf als kleinzielig en gemeen omdat we ons doel nog niet hebben bereikt.

28 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

30. Zij die de mogelijkheid van perfectie ontkennen, brengen de ziel op drie manieren de grootste schade toe. Ten eerste geloven ze duidelijk niet in de geïnspireerde Schrift. Omdat ze zich niet het grootste en meest volledige doel van het christendom eigen maken en er dus niet naar streven het te bereiken, kunnen ze geen verlangen en ijver hebben, geen honger en dorst naar gerechtigheid (vgl. Matt. 5:6); integendeel, tevreden met uiterlijke vertoon en gedrag en met kleine prestaties van dit soort, laten ze die gezegende verwachting varen, samen met het streven naar perfectie en de totale zuivering van de hartstochten. Ten derde, denkend dat ze het doel hebben bereikt wanneer ze een paar deugden hebben verworven, en terwijl ze niet naar het ware doel streven, zijn ze niet alleen niet in staat om enige nederigheid, armoede en berouw van hart te hebben, maar zichzelf rechtvaardigend op grond van het feit dat ze al zijn aangekomen, doen ze geen moeite om vooruitgang te boeken en elke dag te groeien.

[Modestus 137]

31. Mensen die denken dat het onmogelijk is om door de Geest de 'nieuwe schepping' van het reine hart te bereiken (vgl. 2 Kor. 5:17) worden door de apostel terecht en expliciet vergeleken met hen die vanwege hun ongeloof onwaardig werden bevonden om het beloofde land binnen te gaan en wiens lichamen daarom 'in de woestijn bleven liggen' (Hebr. 3:17). Wat hier uiterlijk beschreven wordt als het beloofde land, betekent innerlijk die verlossing van de hartstochten die de apostel als het doel van elk gebod beschouwt. Dit is het echte beloofde land, en ter wille daarvan zijn deze figuurlijke leringen overgeleverd. Om zijn discipelen te beschermen tegen het toegeven aan ongeloof, zegt de apostel tot hen: 'Zorg ervoor, mijn broeders, dat niemand onder u een boos hart van ongeloof heeft en zich afkeert van de levende God' (Hebr. 3:12). Met ‘zich afkeren’ bedoelt hij niet de ontkenning van God maar ongeloof in Zijn beloften. Terwijl hij de gebeurtenissen in de joodse geschiedenis allegorisch interpreteert en hun ware betekenis aangeeft, zegt hij: ’Want sommigen waren opstandig toen ze het hoorden, maar niet allen die door Mozes uit Egypte waren gehaald. En op wie was God veertig jaar lang boos? Was het niet op hen die gezondigd hadden, wiens lichamen in de woestijn waren achtergelaten? En aan wie zwoer Hij dat zij Zijn rust niet zouden ingaan, tenzij het degenen waren die weigerden te geloven? We zien dus dat het vanwege hun ongeloof was dat ze er niet in konden' (Hebr. 3:16-19). En hij vervolgt: ‘Laten we dan bevreesd zijn: hoewel de belofte om Zijn rust in te gaan nog steeds geldt, kunnen sommigen van jullie ervan worden uitgesloten. Want wij hebben de goddelijke boodschap gehoord, net als zij; maar de boodschap die ze hoorden deed hun niets, omdat ze niet vergezeld ging van geloof van hun kant. Wij echter, die geloof hebben, gaan Gods rust in' (Hebr. 4:1-3). Kort daarna trekt hij dezelfde conclusie: 'Laten we er daarom naar streven om die rust in te gaan, zodat niemand zal vallen door dit voorbeeld van ongeloof te kopiëren (Hebr. 4:11). Welke ware rust is er voor christenen anders dan verlossing van de zondige hartstochten en de volste actieve inwoning van de Heilige Geest in het gezuiverde hart? En de apostel spoort zijn lezers daartoe opnieuw aan door te verwijzen naar het geloof: 'Laten wij dan naderbij komen met een waarachtig hart en in de volle verzekerdheid van het geloof, ons hart gereinigd van een slecht geweten' (Hebr. 10:22). En nogmaals: ‘Hoeveel te meer zal het bloed van Jezus ons geweten zuiveren van dode werken, zodat wij de levende en ware God kunnen dienen’ (vgl. Hebr. 9:14). Vanwege de onmetelijke zegeningen die God met deze woorden aan de mensen heeft beloofd, moeten we onszelf opdragen als dankbare dienaren en acht geven op hetgeen is beloofd als waar en zeker. Op deze manier, zelfs als we ons door traagheid of zwakte van vastberadenheid niet voor eens en altijd aan onze Maker toevertrouwen, of als we niet streven om tot de grootste en meest perfecte mate van deugdzaamheid te komen, niettemin door een oprechte en onvervormde wil en een gezond geloof kunnen we een zekere mate van genade verkrijgen.

30 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

32. Gebed op de juiste manier gecombineerd met begrip is superieur aan elke deugd en elk gebod. De Heer Zelf getuigt hiervan. Want in het huis van Martha en Maria stelde Hij Martha, die zich bezighield met de zorg voor Hem, tegenover Maria, die aan Zijn voeten zat vreugdevol de ambrozijn van Zijn goddelijke woorden te drinken. Toen Martha klaagde en een beroep deed op Christus, maakte Hij haar duidelijk wat voorrang heeft, door te zeggen: 'Martha, Martha, je maakt je druk en bezorgd over veel dingen; er is maar één ding nodig: Maria heeft het beste gekozen en dat kan haar niet worden afgenomen' (Lucas 10:41-42). Hij zei dit niet om de daden van dienstbaarheid in diskrediet te brengen, maar om duidelijk te onderscheiden wat hoger is van wat lager is. Want hoe kon Hij Zijn goedkeuring niet geven aan dienstbetoon, terwijl Hij Zelf zo'n dienst verrichtte door de voeten van Zijn discipelen te wassen, en er zo ver van verwijderd was het te verdisconteren dat Hij Zijn discipelen opdroeg zich op dezelfde manier tegenover elkaar te gedragen (vgl. Johannes 13: 4-16)? Bovendien kozen de apostelen zelf ook het gebed en begrip uit als de hogere vorm van het werk, toen ze onderdrukt werden door aan tafel te dienen. ‘Het is niet juist’, zeiden ze, ‘dat wij het woord van God verlaten om aan tafel te dienen. Laten we voor deze dienst uitverkoren mannen aanstellen, vol van de Heilige Geest; we zullen ons wijden aan de bediening van de Logos en aan het gebed' (vgl. Handelingen 6:2-4). Op deze manier stelden ze de eerste dingen boven de secundaire, hoewel ze erkenden dat beide voortkomen uit dezelfde gezegende wortel.

[Modestus 137]

33. De tekenen die vergezellen hen die zich willen onderwerpen aan de Logos van God en die goede vruchten voortbrengen zijn: zuchten, huilen, verdriet, stilte, hoofdschudden, gebed, stilheid, volharding, bitter verdriet, verdrukking van het hart dat opkomt van religieuze toewijding. Bovendien tonen hun daden waakzaamheid, vasten, zelfbeheersing, zachtmoedigheid, verdraagzaamheid, onophoudelijk gebed, studie van de Goddelijke geschriften, geloof, nederigheid, broederlijke genegenheid, onderwerping, rigoureus zwoegen, ontberingen, liefde, vriendelijkheid, hoffelijkheid en de som van al het licht, dat is de Heer. De tekenen die vergezellen hen die geen vrucht van het leven voortbrengen, zijn lusteloosheid, dagdromen, nieuwsgierigheid, gebrek aan aandacht, mopperen, instabiliteit; en in hun daden vertonen ze vraatzucht, woede, toorn, achterklap, verwaandheid, ontijdig gepraat, ongeloof, wanorde, vergeetachtigheid, onrust, smerige gierigheid, hebzucht, afgunst, partijdigheid, minachting, praatziekte, zinloos gelach, eigenzinnigheid en - de som van alles - duisternis, dat is satan.

[Modestus 137]

34. In overeenstemming met de goddelijke voorzienigheid werd de duivel niet meteen naar de hem toegewezen Gehenna gestuurd, maar zijn vonnis werd uitgesteld om hem de vrije wil van de mensen te laten testen en beproeven. Op deze manier bevordert hij onbedoeld grotere volwassenheid en gerechtigheid in de heiligen door hun geduldige volharding te bevorderen, en zo is hij de oorzaak van hun grotere glorie; en tegelijkertijd rechtvaardigt hij door zijn boosaardigheid en zijn samenzwering tegen de heiligen zijn eigen straf nog meer. Zo ook wordt de zonde nog meer zondig, zoals de heilige Paulus het stelt (vgl. Rom. 7:13).

2 november 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

35. Door Adam te misleiden en zo de heerschappij over hem te verwerven, beroofde de duivel hem van zijn gezag en riep zichzelf uit tot heer van deze wereld. Want in het begin stelde God de mens aan om de heer van deze wereld en de meester van de zichtbare dingen te zijn (vgl. Gen. 1:26). Daarom had vuur geen macht over hem, water verdronk hem niet, geen dier verwondde hem, giftige slangen hadden geen effect op hem. Maar toen hij eenmaal was bedrogen, gaf hij zijn heerschappij over aan zijn bedrieger. Om deze reden worden tovenaars en magiërs wonderdoeners, door het gebruik te maken van duivelse energie en met Gods toelating: ze hebben macht over giftige slangen en ze dagen vuur en water uit, zoals werd geïllustreerd door de volgelingen van Jannes en Jambres die tegen Mozes waren (vgl. Exodus hoofdstukken 7-8; 2 Tim. 3:8), en door de Simon die weerstand bood aan de hoofdapostel Petrus (vgl. Handelingen 8:18-24).

[Modestus 137]

36. Toen de duivel Adams oorspronkelijke heerlijkheid van het gezicht van Mozes zag schijnen (vgl. Exodus 34: 30-31), werd hij tot het uiterste getroffen omdat hij hierin een teken zag van de komende vernietiging van zijn koninkrijk. De woorden van de heilige Paulus: 'De dood heerste van Adam tot Mozes, zelfs over hen die niet gezondigd hadden' (Rom. 5:14), kunnen hiernaar verwijzen. Naar mijn mening behield het verheerlijkte gezicht van Mozes het type en voorbeeld van de eerste mens die door de handen van God was geschapen. Het is om deze reden dat toen de dood - dat wil zeggen de duivel, die de doodsoorzaak is - het zag, vermoedde hij dat zijn koninkrijk zou vallen, zoals in feite gebeurde met de komst van de Heer. Echte christenen zijn daarom zelfs in dit huidige leven door deze heerlijkheid omgeven; en innerlijk hebben ze de dood opgeheven, dat wil zeggen de schandelijke hartstochten, die niet in hen kunnen werken, omdat de heerlijkheid van de Heilige Geest volledig en bewust in hun ziel schijnt. In de opstanding is bovendien de dood volledig afgeschaft.

4 november 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

37. Toen de duivel vrouw als zijn handlanger gebruikte, bedroog hij Adam, hij beroofde hem van de heerlijkheid die hem omhulde. Zo bevond Adam zich naakt en bemerkte hij zijn misvorming, waarvan hij zich tot dat moment toe niet bewust was geweest sinds hij zijn geest had verrukt met hemelse schoonheid. Na zijn overtreding, daarentegen, werden zijn gedachten laag en materieel, en de eenvoud en goedheid van zijn geest waren verweven met kwade wereldse zorgen. De sluiting van het paradijs en de plaatsing van de cherubs met het brandende zwaard om zijn binnenkomst te voorkomen (vgl. Gen. 3:24), moeten als feitelijke gebeurtenissen worden beschouwd; maar het zijn ook werkelijkheden die elke ziel innerlijk ontmoet. Een sluier van duisternis - het vuur van de wereldse geest - omringt het hart en verhindert het intellect om met God te communiceren en de ziel om te bidden, de Heer te geloven en lief te hebben zoals het wenst te doen. Al deze dingen kunnen uit ervaring worden geleerd door hen die zich werkelijk aan de Heer toevertrouwen, volharden in gebed en ijverig strijden tegen de vijand.

[Modestus 137]

38. De vorst van deze wereld is een roede van kastijding en een plaag voor beginners in het spirituele leven. Maar zoals gezegd, hij brengt ze grote glorie en extra eer vanwege de kwellingen en beproevingen die ze doorstaan. Op deze manier helpt hij hen om de staat van volmaaktheid te bereiken, terwijl hij een nog grotere en zwaardere straf voor zichzelf voorbereidt. Kortom, er wordt door hem iets zeer heilzaams tot stand gebracht: zoals gezegd, het kwaad, hoewel het slechte bedoeling heeft, draagt bij aan het goede. Want in zielen met een goede bedoeling resulteert zelfs dat wat schadelijk lijkt in iets goeds. Zoals de heilige Paulus zegt: 'Alle dingen werken ten goede voor hen die God liefhebben' (Rom. 8:28).

[Modestus 137]

39. Het is om deze reden dat de roede van tuchtiging werd toegestaan, zodat daardoor, als in een oven, de vaten rigoureuzer konden worden gestookt; maar zij die niet opgewassen zijn tegen de beproeving, omdat ze gemakkelijk te breken zijn, worden als defect verworpen, omdat ze de hitte van het vuur niet kunnen verdragen. Als een dienaar en de schepping van de Heer, beproeft en kwelt de duivel mensen, niet zoals hij denkt of wenst, maar in de mate waarin zijn Meester hem toestaat. Omdat God de exacte aard van alles kent, staat God toe dat elke persoon overeenkomstig zijn kracht wordt beproefd. Zoals de heilige Paulus zegt: 'Je kunt op God vertrouwen dat Hij je niet boven je kracht laat beproeven, maar met de beproeving zal Hij een uitweg bieden, zodat je die kunt doorstaan' (1 Kor. 10:13).

[Modestus 137]

40. Zoals de Heer bevestigt, zal de persoon die zoekt en klopt en die het vragen nooit opgeeft, verkrijgen wat hij vraagt (vgl. Matth. 7:8). Alleen hij moet de moed hebben om voortdurend met verstand en tong te smeken, en meedogenloos aan God vast te klampen met lichamelijke aanbidding; en hij moet zich niet in wereldse dingen verstrikken of zich overgeven aan kwade hartstochten. Hij die zei: 'Wat je ook in gebed vraagt, gelovend, zul je ontvangen' (Matt. 21:22), is geen leugenaar. Zij die zeggen dat "zelfs als je alle geboden vervult in de hoop om genade te verkrijgen in dit huidige leven, zul je niets bereiken," zijn onwetend en wat ze zeggen is verkeerd en in strijd met de goddelijke Schrift. Er is geen onrechtvaardigheid in God waardoor Hij Zijn verplichtingen niet zou nakomen als wij de onze nakomen. Alleen jij moet ervoor zorgen dat wanneer de tijd komt waarop je ziel je ongelukkige lichaam verlaat, je nog steeds bezig bent met spirituele strijd, doorzettend, wachtend op de belofte, volhardend, vertrouwend, zoekend met onderscheidingsvermogen. Wees niet ongelovig als ik zeg dat je met vreugde en vertrouwen zult uitgaan en dat je waardig zult worden bevonden om het koninkrijk van God te zien. Inderdaad, als je ziel gelouterd is door je geloof en vurigheid, ben je al in gemeenschap met God. De persoon die begerig naar een vrouw kijkt, heeft in zijn hart al overspel met haar gepleegd (vgl. Mattheüs 5:28), en zelfs als hij zijn lichaam niet heeft bezoedeld, wordt hij al als schuldig aan overspel beschouwd. Evenzo geniet de persoon die het kwaad uit zijn hart verdrijft en die God met verlangen, smeking, ijver en liefde aanhangt, reeds gemeenschap met God, en heeft zelfs nu van God dit grote geschenk ontvangen, dat hij ijverig en toegewijd kan volharden in gebed. Als het geven van een beker koud water niet onbeloond blijft (vgl. Matt. 10:42), hoeveel te meer zal God dan geven wat Hij heeft beloofd aan hen die zich dag en nacht aan Hem toewijden?

8 november 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

41. Hen die zich zorgen maken over wat er met hen zal gebeuren als ze op een dag vol haat zijn tegen hun broeder, of beseffen dat ze onvrijwillig in de greep zijn van een andere kwade hartstocht, moet worden verteld dat ze zonder onderbreking moeten strijden tegen de duivel en kwade gedachten. Want waar de duisternis van de hartstochten en de dood - dat wil zeggen de wil van het vlees - de scepter zwaaien, is het onmogelijk dat een slechte vrucht zich niet manifesteert, zichtbaar of onzichtbaar. Een lichamelijke wond, - ook al scheidt die maar een beetje wondvocht, - zweet vocht uit en ettert of is gezwollen en zwelt het op, totdat hij volledig is genezen. Dit is zelfs zo wanneer het wordt behandeld en wanneer geen remedie bewust wordt weggelaten. Maar als de ettering wordt verwaarloosd, kan dit leiden tot het verderf van het hele lichaam. Op dezelfde manier zullen de hartstochten van de ziel, zelfs als ze veel aandacht krijgen, in de ziel blijven smeulen totdat ze met standvastige ijver uiteindelijk genezen worden door de genade en medewerking van Christus. Want er is een zekere verborgen vervuiling en een vreemde duisternis van de hartstochten die, ondanks de zuivere natuur van de mens, als gevolg van Adams overtreding in de hele mensheid zijn binnengedrongen; en ze verduisteren en verontreinigen zowel lichaam als ziel. Maar net zoals ijzer, wanneer het wordt gebakken en geslagen, wordt gezuiverd, of goud vermengd met koper of ijzer wordt afgescheiden door vuur, zo wordt door de meest zuivere Passie van de Verlosser de ziel, gestookt en getroffen door de Heilige Geest, gereinigd van elke hartstocht en van zonde zelf.