Levens van de heiligen voor elke dag

[Modestus 137]

11 oktober

Zondag na 10 oktober Gedachtenis der 367 heilige vaders van het zevende oecumenische concilie te Nicea, van 24 september tot 13 oktober 787, waar op grond van de Heilige Schrift en het getuigenis van de vaders werd vastgesteld dat het goed is de iconen, evenals het heilig Kruis, op de juiste wijze te vereren.

De heilige Filippus, apostel uit de zeventig. Hij behoorde tot de zeven diakens die door de apostelen waren aangesteld (Hnd.6:5).
Hij kwam uit Caesarea in Palestina en had vier dochters die de gave van profetie verkregen hadden.
Filippos predikte in Samaria. Tot degenen die hij bekeerd heeft behoorden Simon Magus en de eunuch van de koningin van Ethiopië, Kandake.
Hij werd aangesteld tot bisschop van Tralies in Lidië. Daar heeft hij een kerk gebouwd en is hij in vrede ontslapen.

De heilige Theofanes de Getekende, de jongere broer van de heilige Theodoros de Getekende (27 december) met wie hij veel geleden heeft tijdens de iconenstrijd. Hij was geboren in 778 in Palestina en hun ouders leerden hun vooral de deugd der gastvrijheid. De beide broeders werden monnik in het klooster van de heilige Sabbas, waar zij ook priester werden gewijd. Tijdens de vervolging die Griekenland innerlijk verdeelde, vielen de Saracenen Palestina binnen en ook het Sabbas-klooster kwam onder Arabisch bewind. De beide broers werden, samen met hun geestelijke vader, de heilige Michaël Synkellarios, naar Rome, en vervolgens naar Constantinopel gezonden, om hulp te vragen bij de keizer, Leo de Armeniër (813-820).
Deze bewonderde hun moed en hun wijsheid en poogde hen over te halen tot zijn partij. Toen dit niet lukte liet hij hen folteren en in ballingschap zenden, waarbij het aan iedereen op doodstraf verboden werd hen ook maar met het geringste te hulp te komen.
Korte tijd daarna werd de keizer echter vermoord, en de vervolging flauwde af, maar vlamde onder Theofilos (829-842) weer op met nog grotere hevigheid. Theodoros en Theofanes werden opnieuw en telkens weer gefolterd en tenslotte op hun voorhoofd gebrandmerkt met de tekst van hun vonnis: vandaar hun bijnaam. Zij werden nu verbannen naar Apamea in Bithynië, waar Theodoros stierf aan de gevolgen van de mishandelingen. Zijn lichaam werd weggeworpen en mocht niet begraven worden.
Toen onder keizerin Theodora en haar zoon Michaël op het 7e oecumenische concilie de iconenverering tot geloofsgoed was verklaard, werden de bannelingen teruggeroepen. Theofanes werd in 842 bisschop van Nicea, en daar is hij gestorven in 847. Hij was ook een groot hymnen-dichter en hij heeft meer dan 140 canons op zijn naam staan.

De heilige Zenaida en Filonilia, twee zusters uit Tarsos en bekeerlingen van de apostel Paulos. ln Demetrias verpleegden zij de arme zieken en schenken hun vaak genezing. Daarbij verkondigden zij Christus, de Arts van zielen en lichamen; daarom werden zij door steniging ter dood gebracht.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-646/

 Zondeval en verdrijving uit het paradijs

 

[Modestus 137]

12 oktober

De heilige martelaren Probos, Tarachos en Andronikos‚ ter dood gemarteld in het jaar 304, onder Diokletiaan en Maximiaan. Eerst in Tarsos, en later in Mopsuestia en Anazarbos, waar zij tenslotte in het circus werden afgemaakt, toen de wilde dieren weigerden hen verder kwaad te doen. De uitvoerige notariële akten (14 gedrukte pagina’s) zijn bewaard gebleven en tonen de onmenselijke wreedheid van steeds nieuwe martelingen en de ongebroken moed van de belijders.
Hun lichamen werden bewaakt, maar tijdens het nachtelijk duister en onder geweldig noodweer slaagden drie christenen erin de lichamen weg te nemen en in een grot te begraven. Zij hebben het relaas van de akten aangevuld en geven als hun plan te kennen dat zij de rest van hun leven in deze grot wilden verblijven.

De heilige bisschop-martelaren Cyprianus en Felix behoorden tot de slachtoffers van de grote vervolging van de Vandalen-koning Hunerik. Bisschoppen en priesters werden toen bij duizenden opgedreven naar een concentratiekamp in de woestijn, waar zij die niet onderweg gestorven waren, op ellendige wijze aan hun einde kwamen.
Cyprianus, bisschop van Uniziba‚ een plaats waar de stoet doortrok, gaf alles wat hij bezat om hun hulp te bieden. Kort daarna werd hij eveneens gearresteerd en met de anderen in ballingschap gezonden.
Felix was 40 jaar bisschop geweest van Abbirita, en in zijn ouderdom volkomen verlamd geraakt. Ook hij mocht niet achterblijven, en werd als een zak meel dwars over de rug van een muilezel gebonden en zo meegevoerd.
Onderweg moesten allen overwinteren, opeengeperst in een veel te kleine gevangenis, zonder enige hygiënische voorzieningen, zodat men kniediep door het vuil moest waden. Hun verdere tocht kwam als een bevrijding, en zij werden begeleid door de gelovigen uit de omgeving, die toestroomden met brandende kaarsen in de handen, om de processie der martelaren te eren. Sommigen trokken mee naar het oord van hun ballingschap en wilden niet van hen scheiden, welk lot hun ook wachtte. Want zij waren verzekerd van de eeuwige heerlijkheid die zou volgen na de ellende van deze aardse tijd.

De heilige Fiëch, bisschop van Sletty‚ 5e/6e eeuw. Hij was katechumeen, weduwnaar met één zoon, en volgeling van de hoofd-bard Dubtach, de vriend van de heilige Patrick. De barden waren de priesterlijke zangers van het oude Ierland en zij herkenden al spoedig de heilige Patrick als een der hunnen. Zij kwamen tot het christendom “en toen werd hun zang zo lieflijk‚ dat de engelen zich over de rand van de hemel bogen om ernaar te luisteren”‚ zegt de oude kroniek. Ook de bescheiden, God-vrezende Fiëch werd door de heilige Patrick ondervraagd, en gereed geacht voor de doop. Niet lang daarna wijdde hij hem bisschop. Hij stond ook aan het hoofd van het klooster Domnach-Fiëch, en van het klooster dat hij gesticht had in Sletty‚ waar ook zijn bisschopszetel was.
De heilige Fiëch behaalde een uitzonderlijk hoge leeftijd, zodat hij 60 van zijn leerlingen overleefde. Zijn leven beslaat daarom praktisch de gehele 5e eeuw, en hij is dan gestorven in het begin van de 6e.

De heilige martelaar Maximiliaan, bisschop van Lorch in Stiermarken‚ het huidige Slovenië. Hij was door paus Sixtus ll (257-258) als missionaris naar Pannonië gezonden en had een groot zendingswerk tot stand gebracht. Hij bouwde de kerk van Lorch, waar hij ook bisschop werd en gestorven of te Cilli gedood is, tegen het einde van de 3e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-647/

 De moord van Abel door Kaïn

[Modestus 137]

13 oktober

De heilige Karpos (Carpus), bisschop van Thyatira, met zijn diaken Papilas, diens zuster Agathonike, en Agathodoros die zich vrijwillig bij hen had gevoegd. Karpos had geweigerd om de heilige altaarvaten in te leveren, zoals bij keizerlijk edict door Decius bevolen was. Hij werd met zijn diaken gearresteerd en voor het gerecht gebracht. Toen zij Christus niet wilden verloochenen werden zij op allerlei manieren gefolterd en tenslotte in Troas gedood op de brandstapel. Agathodoros werd door de beulen doodgeslagen. Agathonike wierp zich bij haar broeder in het vuur om deel te hebben aan zijn heerlijkheid die zij in een visioen had aanschouwd. Zij hebben geleden in Sardes en zijn tenslotte gedood in Pergamon, in 251.

De heilige martelaar, de diaken Benjamin die voor het geloof geleden heeft in Perzië, tijdens de regering van koning Jezdegerd (399-420). Deze wilde een einde maken aan het christendom in zijn gebied en liet alle leidinggevende personen gevangen nemen. Benjamin, een succesrijk prediker, was een der eerste slachtoffers. Na heftig gegeseld te zijn werd hij in de gevangenis geworpen.
Twee jaar later vroeg een gezant van de byzantijnse keizer zijn vrijlating. Dit werd verleend op voorwaarde dat Benjamin zich van alle bekeringsactiviteit zou onthouden, maar deze hervatte onmiddellijk zijn prediking.
Enkele jaren werd hij met rust gelaten, maar toen werd hij opnieuw gearresteerd en onder sadistische folteringen ter dood gebracht.

De heilige Niketas uit Paflagonië in Klein-Azië, was geboren in 763. Zijn ouders zonden hem op zeventienjarige leeftijd naar Constantinopel om als eunuch dienst te doen aan het hof. De regentes, de keizerin-weduwe, had oog voor zijn bekwaamheden en verhief hem in de adelstand, patriciër, en benoemde hem tot generaal over het leger in Sicilië.
Maar Niketas was door dit alles niet werkelijk geboeid: zijn diepste verlangen was om monnik te worden, een eenvoudig leven te leiden met een helder doel: in rechtstreekse verhouding staan tot God; en heel de gecompliceerdheid van de wereldse verhoudingen te verlaten. Hij vroeg dan ook telkens weer verlof om zich uit zijn ambten terug te mogen trekken, maar de opeenvolgende keizers hadden zijn talenten te hard nodig en hielden hem vast. Eerst keizer Michaël (811-813) stond hem toe monnik te worden mits hij Constantinopel niet zou verlaten, zodat hij beschikbaar zou blijven als raadsman in moeilijke kwesties.
Op 50-jarige leeftijd werd hij monnik en belast met de leiding van het klooster aan de Gouden Poort. Onder Leo de Armeniër nam de vervolging omwille van de iconen weer in hevigheid toe. Om niemand in moeilijkheden te brengen trok Niketas zich met enkele monniken terug in het door hem gestichte kloostertje een eind buiten de stad. Hij werd echter toch aangebracht en werd veroordeeld tot verbanning met het uitdrukkelijk verbod dat iemand hem zou helpen, zodat hun groepje voortdurend op de vlucht was van de ene plaats naar de andere.
In Katissia, diep in de binnenlanden, vonden ze eindelijk een plek om een kerkje en een onderkomen te bouwen. Daar is Niketas in vrede ontslapen in 848, in de ouderdom van 75 jaar. Bij zijn relieken gebeurden vele wonderen.

De heilige martelares Chryse in het dorpje Zlatina in Bulgarije. Zij was een knappe verschijning en een van de Turkse overheersers wilde haar tot vrouw hebben. Toen zij weigerde de islam aan te nemen, werd zij, na langdurig gemarteld te zijn, in stukken gehouwen in 1795.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-648/

 Het leven van de eerste mensen buiten het paradijs

 Seth, de voorvader van het menselijke ras na Adam.

[Modestus 137]

14 oktober

De heilige Kosmas (-sieraad) hymnendichter (volgens Slavisch gebruik: 12 oktober). Als kind verloor hij zijn ouders en hij werd geadopteerd door de vader van de heilige Johannes Damascenos. De kinderen groeiden op als broertjes en bleven levenslang door innige vriendschap met elkaar verbonden. Beiden werden monnik van het Heilige Sabbas-klooster, en beiden waren ook dichters van liturgische hymnen, en zij corrigeerden vaak elkanders werk.
Geheel tegen zijn zin werd Kosmas bisschop gewijd van Majuma, de haven van Gaza‚ maar zijn voornaamste verdienste voor de Kerk is het dichten van hymnen die nog altijd een belangrijk bestanddeel vormen van het orthodox officie. Kosmas wordt zelf bezongen als de sublieme verkondiger die het aanschijn van de Kerk stralend maakt; als de door God bezielde, roemrijke geestelijke harp; als de goddelijke lier die allen bijeenroept voor de mystieke dis, waar hij ons voedt met zijn lieflijke en God verkondigende liederen; als de bazuin die Christus’ lijden en de wonderen doet weerklinken; die de Ontslaping bezingt van Gods ongeschonden Moeder, en die heel de wereld met vreugde vervult door de lieflijk welluidende muziek van zijn woorden.
Hij is de geleerdste van alle hymnen-dichters en zijn werk is soms moeilijk ineens te begrijpen door de geladenheid en de veelvuldige gedachten in zijn teksten.
De heilige Kosmas is waarschijnlijk in 780 gestorven, maar de datum is niet zeker.

De heilige martelaren Nazarios, Gervasios, met Protasios zijn tweeling- broer en het kind Kelsios. Zij werden onder Nero (54-68) na velerlei folteringen ter dood gebracht in Milaan. Hun lichamen werden drie eeuwen later teruggevonden door de heilige Ambrosius.

De heilige Paraskeva de Jongere, uit Thracië (Servië). Reeds als kind was zij gegrepen door de woorden van Christus en meermalen ruilde zij haar rijke kleding met de lompen van een arme, omdat zij toen nog niets anders te geven had. Als jonge vrouw trok zij naar Palestina en leefde gedurende 25 jaar als kluizenares in de woestijn over de Jordaan. Vlak voor haar dood keerde zij naar haar land terug om er te sterven in de eerste helft van de elfde eeuw.

De heilige martelaar Silvanos, priester van Gaza, en nog 40 anderen. Tijdens de vervolging van Diokletiaan (284-304) werd Silvanos, een zachtmoedig en vreedzaam man, die voor zijn priesterwijding lange jaren in het leger gediend had, zo hevig geslagen dat zijn ribben gebroken waren. Nadat hij enigszins hersteld was, werd hij veroordeeld tot dwangarbeid in de kopermijnen van Faeno, waar reeds grote groepen christenen verbleven. Dezen kozen de priester Silvanos als hun bisschop. Daar hij reeds bejaard was, kon hij de uitputtende arbeid niet doorstaan en werd toen als waardeloos onthoofd met nog 40 mede-slachtoffers.

De heilige Nikolaas de Vrome, zoon van vorst David van Svjatoslav, werd in 1107 monnik in het Holenklooster te Kiev. Zijn vermogen verdeelde hij onder de armen en hij verwierf zijn levensonderhoud door het verrichten van allerlei arbeid. Hij is gestorven in 1143 en werd begraven in de Antoniosgrot.

De heilige paus Callixtus bestuurde de kerk van Rome van 217 tot 219. Daarvoor was hij als diaken belast met het bestuur van de christelijke begraafplaats aan de Via Appia‚ welke sindsdien zijn naam draagt. Hij was een talentvol en zachtmoedig mens en werd daarom tot bisschop van Rome gekozen. Callixtus is gestorven in 222.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-649/

Ark van Noah 

13 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

15 oktober

De heilige Sabinos, bisschop van Katania (Cyprus). Uit liefde voor het monniksleven nam hij ontslag uit het ambt en trok naar de woestijn, waar hij gestorven is in 760. Op zijn gebed gebeurden vele wonderen en dit bracht vele gelovigen ertoe zijn voorbeeld na te volgen: de wereld te verlaten om Christus te volgen.

De heilige martelaren Sarbelios, een voormalige heidense priester, met zijn zuster Bebaia (Viva, Barbea). Zij werden in het begin van de 2e eeuw onthoofd te Edessa.

De heilige Dionysios, aartsbisschop van Suzdal, gestorven op deze dag in 1385. Hij had eerst als kluizenaar geleefd in een grot bij Nizjni Novgorod. Een van zijn geestelijke dochters stichtte daar een klooster, aan de overzijde van de rivier.

De heilige Barses, bisschop van Edessa trok vele gelovigen en niet-gelovigen aan door zijn heiligheid, zijn welsprekendheid en zijn wonderen. De Ariaanse keizer Valens (364) verbande hem naar het eiland Arado‚ maar daar stroomden de mensen heen. Daarna volgde er een overbrengen naar het nog meer afgelegen Oxyrinchus in Neder-Egypte, doch met hetzelfde resultaat. Toen volgde de verbanning naar een geïsoleerd grensfort bij het huidige Algerije. Daar is de heilige Barses gestorven in 378. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 25 augustus.

De heilige abdis Thekla uit Engeland, vergezelde de heilige Lioba toen deze was opgeroepen door haar bloedverwant Bonifacius. Zij werd door hem aangesteld tot abdis van het klooster te Kitzingen aan de Main, in 766, na de dood van de heilige Hadeloga. Daarvoor had zij het bestuur in handen van de abdij van Ochsenfurt.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Lukianos, priester van het Holenklooster te Kiev‚ waar hij gedood werd in 1234; Fortunatus te Rome aan de Via Aurelia; Bruno‚ bisschop der Ruthenen, tijdens een missiereis door een bende overvallen en wreed vermoord in Pruisen; en Agileus (Agleus) in Noord-Afrika, 3e eeuw. In de tijd van de heilige Augustinus bestond er een aan hem gewijde kerk in Roespe.

Eveneens op deze dag de heilige Johannes, bisschop van Suzdal en Nizjni Novgorod, van 1350 tot aan zijn dood in 1379. Hij verrichtte missie-arbeid onder de Mordwinen; Severus‚ bisschop van Trier; Deodatus, bisschop van Vienne‚ 7e eeuw; Canna, bisschop van Marseille, 6e eeuw; Antiochus, bisschop van Lyon; Conogan, bisschop van Quimper‚ 7e eeuw; Leonhard, abt, gestorven in 575; en Aurelia, een maagd te Straatsburg.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-650/

 Einde van de zondvloed en Noah's brandoffer

 

[Modestus 137]

16 oktober

De heilige martelaar Longinos de Honderdman die onder het Kruis stond en getuige was geweest van heel de kruisweg. Door de laatste roep van Christus, die voor een gekruisigde technisch onmogelijk scheen, terwijl de aarde beefde, de zon verduisterde en de hemel zich met een rouwgewaad bedekte, was hij tot het geloof gekomen. Toen hij naar zijn geboortestad, Ardales in Kappadocië, terugkeerde, verkondigde hij daar het Evangelie en werd daarom onthoofd. Volgens de legende was hij onder het Kruis door een druppel van Christus Bloed, van een oogziekte genezen, als een symbolische aanduiding voor het genezen van zijn geestelijke verblinding. Hij wordt aangeroepen als helper bij oogziekten.

De heilige Ambrosius, bisschop van Cahors, was ontsticht over het lakse gedrag van zijn gelovigen, die zich weinig gelegen lieten liggen aan zijn boeteprediking. Hij sloot nu zichzelf op in een tegen de kathedraal gebouwde kluis. Toen hij enige zieken genezen had door zijn gebed, kwam er een eindeloze stroom bezoekers op hem af. Ambrosius ontvluchtte nu de stad en vestigde zich in een grot op enige afstand. Op het einde van zijn leven trok hij op bedevaart naar Rome, en hij is gestorven toen hij weer op weg was naar huis, rond het jaar 780.

De heilige Colman, bisschop van Killruadh, een van de 69 heilige Colmans uit het Ierse martyrologium. Hij bouwde de kerk van Killruadh en werd tot de bisschop daarvan gewijd, maar er zijn geen verdere bijzonderheden over hem bekend. Hij is gestorven in de 6e eeuw.

De heilige Lullus, aartsbisschop van Mainz. Hij was een Engelsman uit Wessex, en toen hij een diaken was van 20 jaar, gaf hij gehoor aan een oproep van de heilige Bonifacius en kwam naar Duitsland.
Daar werd hij in 735 priester gewijd, maar hij bleef dienst doen als de aartsdiaken van Bonifacius, die hij ook als zijn celmonnik diende. Ook werd hij als diens gezant in 751 naar Rome afgevaardigd om met paus Zacharias te onderhandelen over de status van de door Bonifacius in Fulda gestichte abdij. Reeds in 742 had Bonifacius aangevraagd om Lullus tot zijn opvolger te benoemen, maar het duurde tot 754 eer Lullus de bisschopszetel van Mainz bekleedde, zodat Bonifacius weer de handen vrij kreeg om zijn bekeringswerk onder de Friezen voort te zetten. Dit eindigde echter kort daarna met zijn marteldood in Dokkum. Lullus bracht zijn lichaam naar Fulda, ondanks het verzet van het volk van zowel Utrecht als Mainz, die heftig de reliek opeisten.
Nog 34 jaar heeft Lullus zijn diocees bestuurd. Vooral de studie had zijn bijzondere aandacht: de brieven die van hem bewaard zijn gebleven, vragen aan allerlei personen om boeken voor de bibliotheek. Tenslotte deed Lullus afstand van zijn zetel, -er waren moeilijkheden over jurisdictiekwesties met de abt van Fulda- en trok zich terug in het door hem gestichte klooster van Hersteld. Daar is hij vreugdevol ontslapen op de eerste november van het jaar 786.

De heilige Mummolin (Mommelinus), bisschop van Doornik en Noyon. Hij was geboren in de buurt van de Bodensee en werd opgevoed in de beroemde abdij van Luxeuil, onder het abbatiaat van de heilige Eustatius. Later keerde hij, met de opdracht voor de prediking van het Evangelie, naar zijn eigen land terug, waar hij door zijn medebroeders‚ de heilige Omer, Bertinus en Ebertram met vreugde ontvangen werd.
Mummolin bouwde een klooster op de top van een eenzame heuvel, te midden van troosteloze moerassen, en stond weldra aan het hoofd van een talrijke schare leerlingen. Er was geen plaats genoeg op de heuvel en de communauteit verhuisde daarom naar een gastvrijer plek, waar zich nu de stad Saint-Omer bevindt.
Na de dood van de heilige Eligius werd Mummolin gekozen tot bisschop van Noyon en Doornik. Hij sprak vloeiend Latijn, Frans en Duits, en beheerste ook spoedig het Vlaams van de bevolking van zijn diocees. Hij is gestorven in 683.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-651/

 De uitvinding van wijn en eenmalige dronkenschap van Noah

 Noah voorspelt de vervloeking van Canaän

15 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

17 oktober

De heilige profeet Hosea uit de stam Issachar was de eerste der zgn. Kleine Profeten. Hij volbracht zijn opdracht vanaf ongeveer het jaar 750 onder de koningen van Juda, Achaz en Ezechias‚ terwijl Jeroboam II koning over lsraël was. Hij is gestorven in 725 vóór Christus. Zijn prediking was vooral een aanklacht over de ontrouw van het volk dat niet wilde beantwoorden aan de trouwe en tedere liefde van God. Zoals Hosea ook in zijn eigen leven moest ervaren hoe bitter het is om de ontrouw te verduren van zijn eigen vrouw.

De heilige Lazaros, bisschop van Cyprus, wordt vereenzelvigd met Lazaros, de broeder van Martha en Maria, die door de Heer uit de dood werd opgewekt toen hij reeds vier dagen in het graf verbleef. Zijn grafopschrift luidde: “Lazaros Tetraïmeros", dwz. de Vierdaagse. Toen de aan hem gewijde kapel in zijn bisschopsstad Kition vervallen raakte, werd deze in 891 vervangen door een schitterende kathedraal.

De heilige martelaar Andreas van Kreta, waar hij leefde als monnik. Hij hoorde hoe de keizer, Konstantinos Kopronymos (741-775), met sadistisch geweld de verering van de iconen wilde uitroeien. Diep getroffen ging hij op reis naar Constantinopel om de waarheid hierover te weten te komen. Hij kwam aan het paleis ‘Heilige Mamas’‚ buiten de stadspoort, waar de keizer juist bezig was met het laten folteren van zijn slachtoffers. Andreas drong naar voren tot de troon, waar de keizer in zijn prachtgewaden zich verlustigde in het bloedbad, en in woedende verontwaardiging riep hij hem toe: “Gij keizer, durft ge uzelf een christen te noemen?” En tot het volk riep hij: “Kijk naar die verminkte en bloedende lichamen: dat zijn de ware strijders van Christus, de trouwe zielen, vervuld van liefde en toewijding voor hun Heer!” Nu werd Andreas gegrepen en verscheurd, en met ingeslagen gezicht door de stad gesleept, tot een visser met zijn speer een einde aan zijn leven en zijn lijden maakte in 767.

De heilige Susanna (Shushanik – lelie), die leefde van 409 tot 460, was de Armenische vrouw van een Georgische prins die door de Perzen was aangesteld als consul over Gruzië. Zij hadden drie zoons en een dochter. Terwille van zijn positie verloochende de prins zijn geloof, ging over tot het Mazadaïsme en nam een Perzische vrouw. Hij beloofde aan de sjah dat ook zijn eerste vrouw en zijn kinderen tot dit geloof zouden overgaan. Toen Susanna dit vernam, vluchtte zij met de kinderen naar de kerk. Na valse beloften keerde zij naar het paleis terug maar werd mishandeld toen zij aan Christus trouw wilde blijven. Bij afwezigheid van de koning, werd zij opgesloten in het paleis van de bisschop, en na zijn terugkomst werd zij met ruw geweld teruggesleept en zwaar geboeid, zonder enige kleding, gevangen gehouden op water en brood. In het zevende jaar van haar mishandelingen is zij gestorven, nadat zij op het laatst de heilige Communie had ontvangen uit de handen van de bisschop. Haar laatste woorden waren: “Heer Jezus, ontvang de geest van Uw dienstmaagd.”

De heilige martelaar Hero, bisschop van Antiochië. Hij was de diaken van de heilige Ignatios, en zijn opvolger na diens marteldood. Hij heeft de zetel van Antiochië 20 jaar gediend en is gestorven in 128. Over zijn dood is echter niets nader bekend.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-652/

 

 Toren van Babel (impressie van de kunstenaar) en de taalverwarring 

[Modestus 137]

18 oktober

Marinos de Oudere, heeft als grijsaard het lijden ondergaan tijdens de vervolging van Diokletiaan (284-304) te Anasarba in Kilikië

De heilige martelaren Gabriel en Kermidolis woonden in Egypte naast een moskee, en werden ervan beschuldigd vuil over de muur van de moskee geworpen te hebben. Zij werden in 1522 voor het gerecht gedaagd en toen zij weigerden de islam aan te nemen werden zij zo geslagen en mishandeld dat zij stierven. Hun lichamen werden verbrand; de as werd aan de christenen verkocht en plechtig overgebracht naar de kerk van de heilige Nikolaas.

De heilige vaders Simeon en zijn broeder Theodoros en hun helpster Eufrosyne, stichters van het grotklooster Mega Spileon in de Peloponnesos. Simeon en Theodoros, afkomstig uit Thessalonika‚ hadden zich van jongsaf gewijd aan het ascetische leven. Na een pelgrimstocht door het Heilige Land hadden zij in Jeruzalem een visioen waarin de heilige Moeder Gods hun opdroeg haar wonderdadige icoon terug te vinden, die geschilderd was door de heilige Lukas en tijdens de vervolging in Griekenland verborgen was.
In de Peloponnesos ontmoetten zij het herderinnetje Eufrosyne, die een door plantengroei verborgen grot had ontdekt, waarin zich een icoon van de heilige Moeder Gods bevond. Simeon en Theodoros gingen daarheen en bouwden een klooster tegen de steile grotwand, dat nog steeds een van de meest vereerde en bezochte bedevaartplaatsen van Griekenland is. De met bijenwas geschilderde icoon bevindt zich in de kerk en heeft grote branden doorstaan ofschoon de zilveren riza, waarmee de icoon bedekt was, door de hitte was gesmolten. De oorsprong van het klooster verliest zich in het duister van de historie, oorspronkelijke documenten zijn door brand of tijdens de Turkse overheersing verdwenen. Sommige bronnen spreken over de 4e eeuw, maar waarschijnlijker lijken andere die verwijzen naar de 9e eeuw.

De heilige vorst Petros van Tsetinië, metropoliet van Montenegro, 1749-1830. Als jongen van 12 jaar werd hij monnik, maar in 1782 werd hij aangewezen om tegelijk metropoliet en vorst van Montenegro te zijn. Hij slaagde erin de vijandige clans met elkaar te verzoenen, en was daardoor in staat het hoofd te bieden aan het leger van Napoleon en de overwinning te behalen in de beroemde slag bij Boka in Dalmatië. Hij stelde strenge eisen aan zichzelf, maar was heel verdraagzaam wat betreft de zwakheden van anderen. Hij bleef leven als een eenvoudig monnik, woonde in een kleine cel en deed zijn ascetische oefeningen. Zijn wonderwerkende relieken worden in het klooster bewaard.

De heilige martelaar Athenodoros, broeder van de heilige Gregorios de Wonderdoener, en na hem bisschop van Neocaesarea in Pontus. Hij was vooral een man van de wetenschap en werd ter dood gebracht tijdens de vervolging van Aurelianus.

De heilige diaken Jacobus uit Italië, die stand hield in York toen de heilige Paulinus zich op de vlucht had laten jagen door de invallen van de wrede Penda met zijn Merciërs, waarbij de heilige koning Edwin de dood op het slagveld had gevonden. Hij hield een kleine groep christenen bijeen gedurende de jaren van het schrikbewind, maar hij maakte het nog mee dat onder koning Oswald de heilige Aidan van Iona het land weer tot Christus terugbracht. Jacobus is gestorven rond 640.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-653/

 Vertrek van Abraham uit Ur naar Kanaän

[Modestus 137]

19 oktober

De heilige profeet Joël, de tweede van de kleine Profeten, uit de stam Ruben, in de 5e eeuw voor Christus. Hij voorspelde de verwoesting van Jeruzalem‚ maar ook de uitstorting van de Heilige Geest (deze profetie wordt uitvoerig aangehaald in de Handelingen bij het Pinksterwonder) en direct daarop de voorzegging van de ondergang der wereld in “bloed, vuur en paddenstoelen van rook…” Dicht bij het einde staat de messiaanse profetie “In die dagen druipt zoetheid van de bergen af, de heuvelen stromen van melk en honing…”

De heilige Varos en zes monniken ter dood gebracht in Opper-Egypte in 307, tijdens de vervolging van Galerius Maximianus, de schoonzoon van Diokletiaan. De monniken waren gevangen genomen en lagen zonder enig voedsel in de gevangenis, de voeten in het blok gesloten. Eén van hen was reeds gestorven, toen Varos, een christen-officier, hen na acht dagen bezocht en hun brood bezorgde. Toen de zes voor de rechter werden gebracht, vroeg deze naar de zevende man. Toen sprong Varos over de balustrade en meldde zich. Het feit dat het een soldaat was, wekte de woede op van de gouverneur. Hij liet Varos uiteenrekken en zo wreed geselen dat de monniken begonnen te wenen. Varos schreeuwde naar de monniken en vroeg hen voor hem te bidden dat hij mocht stand houden in de foltering. De gouverneur vroeg spottend aan de monniken waarom ze weenden als ze overtuigd waren dat Varos het eeuwige leven binnenging. Zij antwoordden dat zij treurden om de pijnen die hij moest verduren, maar dat zij er niet in het minst aan twijfelden dat hij de onsterfelijke heerlijkheid zou winnen. Intussen bleven de beulen hem verscheuren, totdat hij stierf onder hun handen. De gouverneur gaf toen bevel het lijk voor de honden te werpen. De monniken werden afgemaakt met het zwaard.
De heilige Kleopatra (Cleopatra), een christin uit Syra, wist het lichaam van Varos in handen te krijgen. Ze verborg het in haar huis, en transporteerde het, twee dagen later, in een baal wol naar haar bezit in Syra, aan de voet van de Taborberg en begroef de martelaar in het grafmonument van haar vader. Het gerucht verspreidde zich in het rond en velen vonden genezing bij het graf. Jaren later bouwde zij, na een deel van haar bezittingen te hebben verkocht, met de opbrengst een kerk tot eer van de heilige Varos.
Haar zoon Johannes stierf op de dag van de inwijding maar Kleopatra werd in haar droefheid getroost doordat hij haar in een visioen verscheen, gekroond met de krans der zaligheid, samen met de heilige Varos. Zijzelf is gestorven tegen 327.

De heilige Johannes van Rila leefde in ascese in het gebergte Rila in Bulgarije (ten zuiden van Sofia) op de top van een rots, in een ontoegankelijke grot. Er kwamen desondanks steeds meer leerlingen, en voor hen bouwde hij een kerk en cellen, die op den duur uitgroeiden tot een klooster dat grote bekendheid zou verwerven en dat bestaat tot in onze tijd. Hij stierf in het jaar 946, 70 jaar oud. Het klooster werd in 1947 door de staat in beslag genomen en omgebouwd tot een metereologisch waarnemingsstation. (zie ook 18 augustus)

De heilige hiëromartelaar Sadoth (Sadoc) en 128 anderen, die in Perzië ter dood zijn gebracht tijdens de ontzettende vervolging onder Sapor lI, in het jaar 342. Sadoth was bisschop van Seleucië en werd in een droom gewaarschuwd dat hij spoedig de marteldood zou moeten ondergaan. In een vurige preek wekte hij de gelovigen op moedig hun getuigenis af te leggen.
Het duurde niet lang of de bisschop werd gearresteerd en 128 andere priesters, diakens‚ monniken en monialen. Zwaar geboeid werden zij vijf maanden gevangen gehouden en in die tijd driemaal aan onmenselijke folteringen onderworpen, doch niemand liet zich overhalen tot de eredienst van de zon. Tenslotte werden zij zingend naar het executie-veld gevoerd om onthoofd te worden, en hun lofzangen hielden pas op toen het laatste hoofd gevallen was.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-654/

 Abraham en Sarrah in Egypte

 Abraham en Sara in het paleis van de farao, schilder Giovanni Muzzioli, 1875.

18 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

20 oktober

De heilige martelaar Artemios is onder Juliaan de Afvallige in 363 ter dood gebracht op beschuldiging de heidense tempels te hebben beroofd. Maar als prefect van Egypte en fanatiek Ariaan had hij ook orthodoxe kerken verwoest en hij was de hardnekkige vervolger van de grote Athanasios, die hij voortdurend voor zich uitjaagde door zijn huiszoekingen in de Egyptische woestijnkloosters. Maar toen Juliaan het heidendom wilde herstellen protesteerde Artemios en verweet hem zijn wreedheid tegen alle christenen. Deze ontstak in woede en liet hem onder folteringen ter dood brengen.
Als slachtoffer van Juliaan is Artemios in de heiligenkalender terecht gekomen.

De heilige Gerasimos de Nieuwe, monnik op de Athos en in Jeruzalem‚ gestorven op het eiland Kefalonië in 1579. Eigenlijk was hij zijn hele leven op trektocht. Hij was geboren in het jaar 1509 in Trikala van de Peloponnesos‚ kreeg een religieuze opvoeding en was een briljant student in de Heilige schriften. Vervolgens trok hij naar Zakynthos en vandaar doorkruiste hij geheel Griekenland, van klooster tot klooster en van kluizenaar tot kluizenaar. Tenslotte kwam hij op de Athos, waar hij gedurende verschillende jaren hetzelfde systeem toepaste. Hij kreeg er de grote monnikswijding en legde zich in steeds sterkere mate toe op de ascese.
Maar ook op de Athos vond Gerasimos geen blijvende rust. Hij vertrok naar het Heilige Land. In Jeruzalem ontving hij de priesterwijding en diende een twaalftal jaren in het patriarchaat. Eens trok hij in de Grote Vasten naar de woestijn en bracht daar veertig dagen door in volkomen onthouding en voortdurend gebed op de berg waar volgens de overlevering ook Christus had gevast.
Tenslotte verliet hij Jeruzalem, leefde even op de Sinaï en trok toen naar Alexandrië vanwaar hij heel Egypte doorkruiste. Via Kreta kwam hij terug op Zakynthos waar hij vijf jaar doorbracht in een afgelegen grot, waar hij van planten leefde. Op den duur kwamen steeds meer mensen hem opzoeken en Gerasimos voelde zich verplicht verder te trekken.
Opnieuw begon zijn zwerftocht. Zes jaren verbleef hij in een kleine grot op het eiland Kefalonië, maar ook daar vond hij het te druk worden. Nu was de beurt aan het eiland Omala waar hij zich installeerde bij een klein kerkje met een wonderdadige icoon. Eerst nu kreeg hij de innerlijke overtuiging dat hij leerlingen kon aannemen. Een groep van 25 meisjes stelde zich onder zijn leiding en zo werd het kerkje een klooster met de naam: Nieuw-Jeruzalem. Gerasimos wist de monialen zo te bezielen dat men van hen sprak alsof er engelen samenwoonden.
Intussen had Gerasimos een hoge leeftijd bereikt en hij naderde het einde van zijn dagen. Hij voorzegde de dag van zijn overlijden, en na een laatste samenkomst gaf hij zijn ziel terug aan de Heer op het feest van de Ontslaping der Moeder Gods, 15 augustus 1579. Zijn gedachtenis wordt gevierd op de dag van de overbrenging van zijn wonderdoende relieken. Zijn onbedorven lichaam ligt in een glazen kist in het door hem gestichte klooster, waar vele pelgrims hem nog steeds komen vereren en zijn voorspraak vragen. Op de Athos wordt zijn gedachtenis gevierd op de 16e augustus.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-655/

Abraham en Lot verdelen het land onder elkaar.

 Abraham in gesprek met God

[Modestus 137]

21 oktober

De heilige Hilarion de schimonach, metropoliet van Kiev. Als priester van het dorp Berestowa was hij als monnik aangenomen door de heilige Antonios, de stichter van het Holenklooster. In 1051 werd hij metropoliet van Kiev; hij is gestorven in 1066.

De heilige Johannes van Monemvasia in de Peloponnesos, werd als kind geroofd door invallende Albanezen, en als slaaf verkocht aan een Turk te Larissa in Thessalië. Deze had zelf geen kinderen en wilde de 15-jarige Johannes adopteren. Deze moest dan natuurlijk wel zijn geloof afzweren. Toen hij weigerde de islam aan te nemen werd hij door zijn meester eerst uitgehongerd en daarna in woede met een zwaard doorstoken, zodat hij na enkele dagen stierf in 1773. Er bevindt zich een reliek van deze heilige in het klooster in Asten.

De heilige monnik Filotheos uit Chrysopolis in Macedonië (dicht bij het tegenwoordige Kavalla)‚ in de 14e eeuw. Zijn vader, afkomstig uit Klein-Azië, stierf toen hij nog een kind was, en met zijn broer bleef hij alleen met hun moeder. Bij een razzia werden zij door de Turken gevangen genomen toen dezen weer een groep Griekse kinderen roofden. Een groot deel verloochende het geloof en werd ingelijfd bij het Janitsaren-legioen. Filotheos en zijn broer bleven standvastig en dus in de gevangenis. Daar verscheen hun korte tijd later de heilige Moeder Gods die hen wonderdadig bevrijdde en de opdracht gaf monnik te worden in het aan haar gewijde klooster in Neapolis.
De twee jongens slaagden daarin: zij vonden het klooster zonder aangehouden te worden, en werden gastvrij opgenomen. Zij toonden zich zo ijverig dat ze weldra het monnikskleed ontvingen met als opdracht de zorg voor de kerk. Intussen was de moeder in haar verdriet eveneens moniale geworden in Neapolis, en ter gelegenheid van een gemeenschappelijk kerkfeest vond er een grote ontmoeting plaats, en met verdubbelde vreugde hervatten alle drie hun monastiek leven.
Dit contact met een vrouwenklooster bracht voor de jongere mensen toch bepaalde moeilijkheden mee: een van de zusters drong‚ zich bij Filotheos op en hij voelde zich genoodzaakt uit te wijken. Hij ging nu naar de Athos en werd aanvaard in het klooster Dionissiou.
Nadat hij daar verschillende jaren in volstrekte gehoorzaamheid aan iedereen had geleefd, kreeg hij zegen om als kluizenaar te gaan wonen. Maar het duurde niet lang of hij ging met drie anderen samenleven in een kleine skite. Daar leidde hij een leven van mystiek gebed totdat hij ontsliep in de ouderdom van 84 jaar.
Filotheos had zijn leerlingen opdracht gegeven zijn dode lichaam ergens in het bos te laten liggen, opdat het onbekend door de dieren verteerd zou worden, maar een monnik van Dionissiou‚ die langs de kust aan het vissen was, zag licht als van een brand tussen de bomen schijnen en vond het lichaam. Toen werd het plechtig naar het klooster gebracht en door allen vereerd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-656/

 Abraham en Melchisedek

 Hagar en Ismael in de woestijn.

[Modestus 137]

22 oktober

De heilige Awerkios (Aberkios), bisschop van Hiërapolis, de apostelgelijke om zijn prediking in Syrië, Mesopotamië en Klein-Azië, waar hij door de kracht van zijn woord, ondersteund door wonderen, veel bekeerlingen maakte. Hij is gestorven in 167.

De heilige bisschop-martelaar Alexander met zijn mede-martelaren: de soldaat Heraklios, en nog vier vrouwen: Anna, Elisabeth, Theodota en Glykeria, die zich bekeerd hebben bij het zien van de standvastigheid van bisschop Alexander. Zij hebben geleden te Heraklea (Adrianopolis)‚ tegen het einde van de 2e eeuw.

De heilige woestijnvader Lot in Egypte‚ 4e eeuw. Hij was de leraar van de heilige Petros de Egyptenaar (27 januari). Hij was er getuige van hoe abba Jozef zijn handen in gebed ten hemel hief, terwijl vlammen ontsproten aan zijn vingers. En hij begreep toen dat de ware monnik voor zichzelf moet zijn als een verterend vuur.

De heilige woestijnmonnik Rufos leefde in Egypte rond het einde van de 4e eeuw. Hij legde zich in het bijzonder toe op de algehele gehoorzaamheid om volkomen afstand te doen van de eigen wil.

De heilige Donatus, bisschop van Fiésole, bij Florence. Hij was een Ierse pelgrim, op bedevaart naar de apostelgraven in Rome. Op de terugweg passeerde hij Fiésole‚ waar het volk bijeen was om een nieuwe bisschop te kiezen. Donatus, klein van gestalte en op geen enkele manier imposant, werd door wonderbare verschijnselen aangeduid als de drager van Gods genade. Hij werd toen bij acclamatie tot bisschop gekozen en is enkele tientallen jaren later gestorven rond 874. Hij had een bijzondere gave voor het christelijk onderricht en werd daarom gewaardeerd door de Frankische koningen.

De heilige Markos, bisschop van Jeruzalem, de eerste bisschop uit de heidenen die daar de kerk bestuurde. Toen na de verwoesting van Jeruzalem de joodse christenen zich niet mochten vestigen in het op die plaats gebouwde Aelia Capitolina, ontstond daar een heiden-christen gemeente onder bisschop Markos. Hij is gestorven in 150.

De heilige Moderan (Moran), bisschop van Rennes. Hij was van kind af bestemd voor een kerkelijke loopbaan en daarom toevertrouwd aan de bisschop van Rennes. In 703 werd Moran zelf bisschop van Rennes. Daar had hij grote moeilijkheden met de graaf van dat gebied, die zijn werk op alle mogelijke manieren bemoeilijkte. Na een oponthoud in Rome besloot Moran afstand te doen van zijn zetel in Rennes. Daarna vestigde hij zich op de Monte Bardone, een van de mooiste plekken in Noord-Italië, waar hij een klooster bouwde, dat Berzetto genoemd wordt. Daar is hij ook gestorven in 730.

Heden ook de gedachtenis van de icoon van de heilige Moeder Gods van Kazan. Het feest is ingesteld ter gedachtenis van de redding van Moskou uit de hand van de Polen in 1612.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Filippus, bisschop van Fermo in Piceno; Eucharius, bisschop van Toul; en Vallierus, aartsdiaken te Langres, 4e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-657/

 Instelling van besnijdenis. Besnijdenis van alle mannen in het huis van Abraham. Zie wat besnijdenis is https://www.spectrumhealthlakeland.org/health-wellness/health-library/GetImage/450362

 

Drie Goddelijke gasten bij Abraham

[Modestus 137]

23 oktober

De heilige Ignatios, patriarch van Constantinopel, van 846-877. Hij was een zoon van keizer Michaël en van jongsaf een vrome monnik. Na tien jaar werd hij om zijn kritiek op Bardas‚ de losbandige oom van de keizer, in ballingschap gezonden naar het eiland Terebinthos‚ Zijn plaats werd toen ingenomen door de heilige Fotios. Na wederom tien jaar werd deze afgezet en werd Ignatios onder de volgende keizer teruggeroepen; en na het laatste tiental jaren van zijn bestuur is Ignatios in vrede ontslapen‚ 78 jaar oud.

De heilige Nikeforos stichtte in Constantinopel het klooster van Charsias‚ genoemd naar een hoge beambte die de bouw bekostigd had ten tijde van keizer Theodosios de Jongere (408-450).

De heilige Petronios leefde in Egypte in de 4e eeuw. Hij verliet zijn rijke familie en werd leerling van de heilige Pachomios de Grote. Velen van zijn familieleden traden later eveneens in het klooster en brachten rijke goederen aan het klooster van Pachomios, dat zich geweldig uitbreidde. Petronios werd door Pachomios op zijn sterfbed aangewezen als zijn opvolger, maar hij stierf enkele dagen later eveneens aan de pest die toen de kloosters decimeerde.

De heilige apostel Jakobos, de Broeder des Heren en eerste bisschop van Jeruzalem. Men neemt aan dat hij een zoon was uit een vorig huwelijk van de heilige Jozef de timmerman. Om zijn strikte naleving van de Wet werd hij “de rechtvaardige” genoemd en aan het hoofd gesteld van de jonge kerk in Jeruzalem. Daardoor had hij de beslissende stem bij het eerste concilie, toen de apostelen beraadslaagden of ook onbesnedenen in de kerk konden worden opgenomen in het jaar 36.
Hij heeft een aan alle christenen” gerichte” vermaning geschreven die daarom als een van de “Katholieke Brieven” in het Nieuwe Testament een plaats heeft gevonden. Hij corrigeert daarin bepaalde misvattingen die het gevolg waren van slecht begrepen uitdrukkingen van de heilige Paulos betreffende de overheersende rol van de genade: Geloof zonder werken is een dood geloof.
Hij spreekt daarin eveneens over de ziekenzalving en over de trouw van God. Ook de oudste vorm van de Goddelijke Liturgie staat op zijn naam. Deze is later bewerkt door de heilige Basilios de Grote, en nog eens door de heilige Johannes Chrysostomos.
Om zijn steun aan het missiewerk onder de heidenen van de heilige Paulos, werd Jakobos van de hoge tempelmuur gesmeten, gestenigd, en met knuppels doodgeslagen in het jaar 61 of 62. Op zijn knieën zag men toen dikke eeltbulten, ontstaan door zijn gewoonte om dagelijks urenlang geknield te bidden voor de aan hem toevertrouwde gelovigen. Vele Joden geloofden dat de enkele jaren later gevolgde verwoesting van de Tempel de straf was voor deze moord.

De heilige priester-martelaar Theodoretos van Antiochië werd onder de afvallige gouverneur aan zware folteringen onderworpen, nadat hij geweigerd had het kostbare altaargerei uit te leveren, dat hem was toevertrouwd. Tenslotte werd hij onthoofd in 362.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-658/

 Gods engelen treffen de Sodomieten met blindheid nadat die erop uit waren om hen te vernederen met homoseksuele verkrachting.

 Vernietiging van Sodom en Gomorra. De vlucht van Lot en zijn gezin naar Sigor en het tragische einde van de vrouw van Lot.

[Modestus 137]

24 oktober

De heilige martelaar Arethas en zijn medemartelaren. Arethas was een grijsaard van 95 jaar en bestuurder van de stad Negran in Arabië (Saba, het huidige Yemen). Tijdens de vervolging in het jaar 553 werd hij, omdat hij christen was, door koning Dunawan gedood met meer dan 400 anderen: priesters, monniken, monialen maar ook talloze gewone burgers. Onder hen is bekend de heilige Synkletika met haar twee dochters.

De heilige Elesbaan (Eleswoi, Eleuzoé, Caleb, Calam), koning van Auxuma, de Romeinse provincie van Ethiopië. De bewoners zijn van Arabische afkomst, waarschijnlijk nakomelingen van een invasie uit Arabia Felix. Later werden de rollen omgedraaid: Arabië werd schatplichtig aan Auxuma.
In 522 kwam de koning van Arabië in opstand en richtte een geweldige slachting aan onder de christenen. Elesbaan verzamelde een leger voor een strafexpeditie. In 525 stak hij over, met zegen van de patriarch van Alexandrië en van keizer Justinos, en behaalde een volledige overwinning. De verwoeste kerken werden weer opgebouwd, er kwamen vele bekeerlingen, en een zoon van de martelaar Arethas werd tot prins aangesteld. Helaas ging deze wederopbouw gepaard met een wrede Jodenvervolging. Het was een reactie op de actieve rol die de Joden gespeeld hadden bij de christenvervolging.
In 541 deed Elesbaan afstand van de troon en trok zich terug in een klooster in het gebergte. Hij kreeg een grot toegewezen met als enig meubilair een rieten bedmat, een waterkruik en een mand. Verder leefde hij alleen van gedroogd brood en hij sprak nooit meer iemand buiten het klooster. Zijn gouden kroon, rijk met juwelen versierd, werd opgehangen in de kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem. Hij stierf in 555 en werd begraven in het klooster Beta Pantaleon‚ waar zijn graf nog altijd in ere is. De Ethiopiërs noemen zijn naam nu: Calam Negus‚ koning Calam.

De heilige Athanasios, patriarch van Constantinopel. Hij was afkomstig uit Adrianopolis en als jongeman werd hij monnik op de Athos. ln 1289 werd hij tot patriarch gekozen en hij was weldra in een felle strijd gewikkeld om de zeden te verbeteren van het hof en van de geestelijkheid. Dit wekte sterke weerstand op tegen zijn persoon, en in het vierde jaar van zijn bestuur werd door intriges bewerkt dat hij zijn werk moest opgeven. Hij trok zich op de Athos terug.
Tien jaar later werd hij in zijn ambt hersteld, en hij heeft nog acht jaar in vrede kunnen fungeren tot aan zijn dood in 1311.

De heilige abt Senoch in Touraine bij Tours. Hij was van jongsaf voor de geestelijke staat bestemd, en hij werd monnik in een door hem gestichte abdij. Er meldden zich al spoedig broeders die onder hem wilden leven, en velen bezochten hem om zijn raad te vragen.
In 572 liet hij zich overhalen zijn ouders te bezoeken. Daar brak hij met zijn ascetisch leven: hij liet zich meeslepen door de verering die hem omringde en verloor zijn monastieke ingetogenheid. Gregorius, de heilige bisschop van Tours, bracht hem op het rechte pad terug. Senoch keerde terug naar zijn kluis om die nooit meer te verlaten en bedreef zware boetedoeningen, tot hij daarin door de heilige Gregorius gematigd werd. Opnieuw was hij een steun voor de armen en zieken die hem bezochten, en God verleende hem de gave van genezingen. Toen werd hij zelf door ziekte getroffen en Senoch overleed, in het jaar 597. Zijn leven wordt verhaald door de heilige Gregorius van Tours, die er grotendeels zelf getuige van is geweest.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-659/

 De dochters van Lot en hun vader. Het schilderij gaat over de gebeurtenissen beschreven in Genesis 19:30-38

 Koning Abimelech van Gerar geeft Sara aan Abraham terug. De handeling vindt plaats bovenaan de trappen voor het paleis van de koning. De koning staat rechts met een tulband op het hoofd en gekleed in een lange hermelijnen mantel. Achter hem hogepriesters en soldaten. Links Abraham met een hond.

[Modestus 137]

25 oktober

De heilige martelaren de lektor Markianos en de hypodiaken Martyrios, de secretarissen van patriarch Paulos van Constantinopel. De verbannen patriarch had hun de opdracht gegeven het volk aan te moedigen trouw te blijven aan de orthodoxie en zij werden daarom door de Arianen vermoord in 355. Later bouwde de heilige Johannes Chrysostomos een kerk tot hun eer op de plaats van hun graf bij de Melandissiapoort.

De heilige Tabitha, een bekeerlinge van de heilige Petros‚ leefde in Lydda (Palestina). Als diakones was zij een steunpilaar voor de gemeente, en haar vroegtijdige dood bracht grote ontsteltenis en droefheid teweeg. Des te groter was dan ook de vreugde toen zij door de apostel weer ten leven was gewekt (Hnd, 9, 36-43).

De heilige martelaar Anastasios de Voller, in de 3e eeuw gedood tijdens de vervolging van Diokletiaan‚ nadat hij zichzelf te Salona in Dalmatië als christen had aangegeven. Zijn lijk werd in zee geworpen, maar het spoelde aan op de kust en werd door een weduwe gevonden, die het balsemde, begroef, en te gelegener tijd een aan Anastasios, gewijde kerk bouwde op zijn graf. Er gebeurden veel wonderbare genezingen.

De heilige paus Bonifacius I. Hij werd in 418 door een deel van de clerus gekozen tot bisschop van Rome, terwijl er eveneens een tegenkandidaat werd gewijd. De heidense prefect van de stad moest een einde maken aan het schandaal, terwijl het oordeel van de keizer werd ingeroepen. Op verzoek van Bonifacius vaardigde keizer Honorius een edict uit waarin bepaald werd dat wanneer er strijd uitbrak tussen kandidaten voor het pausschap, dat dan beiden uitgesloten moesten worden en een nieuwe keuze tot stand moest worden gebracht. Op deze wijze zou voorkomen worden dat er weer een machtsstrijd zou kunnen ontstaan die zulk een schade had toegebracht aan het christelijk leven en aan de kerk.
Na een pontificaat van nog geen 4 jaar is Bonifacius gestorven in 422. Hij heeft het eerst het Gloria ingevoerd in de Goddelijke Liturgie, maar uitsluitend voor Witte Donderdag, als dankzegging voor de verzoende penitenten, die op deze dag hun vergiffenis kregen. De heilige Gregorius de Grote schreef voor dat het door de bisschop elke zondag gezegd moest worden, terwijl de priesters het uitsluitend op Pasen mochten zeggen.

De heilige Gaudentius, bisschop van Brescia. Hij was bisschop gewijd door de heilige Ambrosius van Milaan. In 405 ging hij in opdracht van paus Innocentius naar Constantinopel om te pleiten voor de in ballingschap levende Johannes Chrysostomos, echter zonder resultaat. De delegatie werd buiten de grenzen van de stad tegengehouden en kreeg niet de gelegenheid zich met de keizer in verbinding te stellen, zodat men onverrichter zake moest terugkeren. Johannes Chrysostomos liet aan Gaudentius wel een bedankbrief schrijven.
Van Gaudentius bestaan nog een aantal toespraken uit de Paastijd voor de nieuw-gedoopten, die zoveel indruk maakten dat ze geregeld werden overgeschreven. Hij is gestorven rond 410.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-660/

 Sara en Isaäk 

 De verdrijving van Hagar en Ismaël uit het huis van Abraham

24 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

26 oktober

De heilige Athanasios van Midikia in Bithynië, aan de oever van de Hellespont, het klooster waar hij als jongeman heen was gevlucht om te ontsnappen aan de plannen van zijn vader, die een publieke loopbaan voor hem aan het voorbereiden was. Hij werd de vertrouwde helper van de heilige Niketas (3 april), vervolgens ook de econoom van het klooster en priester. Al deze taken volvoerde hij met grote ijver en vurige vroomheid. Hij is in vrede gestorven op deze dag van het jaar 814.

De heilige Athosmonnik en martelaar Joasaf was een leerling van de heilige patriarch Nifont van Constantinopel. Om zijn meeslepende prediking van het christendom werd hij in 1536 door de Turken gedood.

De heilige grootmartelaar Demetrios, de myronvloeiende, stadsbestuurder van Thessalonika, waar hij geboren was in 284. Hij was populair door zijn aantrekkelijke persoonlijkheid en zijn belangstelling voor ieder met wie hij in aanraking kwam of die een verzoek tot hem richtte. Hij had zich onderscheiden als legeraanvoerder en daarom werd hij, niettegenstaande zijn jeugdige leeftijd, aan het hoofd van het gewest gesteld.
Hij was tot het geloof gekomen, en vol ijver verkondigde hij Christus aan zijn stadsgenoten. Dit werd aan de keizer overgebracht, toen deze na zijn overwinning op de Scythen de stad bezocht. Op bevel van keizer Maximiaan werd hij in de gevangenis gesloten.
In zijn gevolg had de keizer een reusachtige kerel, Lyeos, een vechtmachine, die in het circus zijn slachtoffers, de gevangen christenen, op afschuwelijke wijze kwelde. Nestor, een jonge christen, wist door te dringen in de kerker waar Demetrios gevangen gehouden werd, en vroeg zijn zegen om het tegen Lyeos op te nemen in een prijsgevecht, dat door de keizer was afgekondigd.
Nestor ging het duel aan met de kreet: “God van Demetrios, sta mij bij” en met een vlugge beweging wist hij zijn mes te stoten in het hart van de op hem losstormende Lyeos. De woedende keizer die steeds met zijn kampvechter had gepronkt, liet Nestor onthoofden en Demetrios in de kerker met speren afmaken, in 306.
Lupos, de knecht van Demetrios, die bij de moord aanwezig was, nam diens bebloede mantel mee en verrichtte daarmee veel genezingen in de stad. Hij werd daarom gevangen genomen en onthoofd.
Daarna vloeide uit het graf van Demetrios een genezende balsem. Al spoedig werd hij gezien als de beschermheilige van Thessalonika, die door zijn aanwezigheid de stad uit velerlei rampspoed heeft gered.

 

 

Ook nu nog is de grote hallenkerk een der voornaamste heiligdommen van deze grootste stad en handelscentrum van noordelijk Griekenland.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-661/

 Verbond tussen Abraham en Abimelech in Berseba

 Bereidwilligheid van Abraham om zijn zoon Izaäk voor God op te offeren.

25 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

27 oktober

De heilige Prokla, de vrouw van Pilatus, die in de nacht voor de veroordeling in een visioen de Rechtvaardige had leren liefhebben en aan Zijn Lijden had deelgenomen (Mt 27:19). Zij mocht ook deel hebben aan de vreugde van Zijn Opstanding en zij sloot zich aan bij de christenen.

                         

De heilige Frumentius, een bijzonder talentvol filosofiestudent uit Tyros, had met zijn leraar en twee andere studenten een grote reis ondernomen volgens het voorbeeld van Plato en de oude Wijzen. Zij hadden Arabia Felix doorkruist en lndia bezocht. Op de terugweg, toen Arabië intussen in oorlog was geraakt, werd het reisgezelschap gevangen genomen en allen werden toen als slaaf verkocht of vermoord. Frumentius kwam in handen van koning Edesios van Ethiopië, zelf blijkbaar een goed ontwikkeld persoon, want hij herkende Frumentius intellectuele gaven, en stelde hem daarom aan tot hoofd van de boekerij en tot schatbeheerder.
Hij vervulde deze taak met kennelijke toewijding, want na de dood van de koning gaf diens weduwe Frumentius als beloning de vrijheid, samen met zijn medestudent, die als hofmeester in dienst was geweest. Terwijl zij zich reeds opmaakten om te vertrekken, vroeg de koningin hun de opvoeding van de nog jonge kroonprins ter hand te nemen, en intussen als regent op te treden in het bestuur van het rijk. Zij stemden hierin toe.
Frumentius maakte van zijn macht gebruik om de sporadische christenen bijeen te brengen en hun positie te versterken. Er kwamen steeds meer bekeerlingen en ook de jonge prins werd zozeer door het christendom gegrepen, dat hij in Tyros tot priester werd gewijd voor zijn volk, de Hamyaren. Frumentius reisde door naar Alexandrië en verhaalde zijn avonturen aan de grote Athanasios, terwijl hij hem vroeg om een bisschop en priesters voor een volk, dat rijp bleek voor het christendom. Na overleg met de andere bisschoppen kwam Athanasios tot de voor de hand liggende conclusie dat niemand beter geschikt zou zijn voor dit ambt dan Frumentius zelf.
Deze keerde nu als bisschop naar Hamyar terug, waar zijn missiewerk tot volle ontplooiing kwam, en hij geldt daarom met recht als de apostel van Ethiopië of Hamyar. Hij is gestorven in 380.

 Een kerk in Ethiopië (christendom van miafysitische, pre-Chalcedoonse traditie)

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-662/

 Dood van Sara

 Grot Machpela in Hebron, waar Sara begraven werd

26 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

28 oktober

De heilige Job (Hiob), hegoumen van het Potsjaevklooster. Hij was oorspronkelijk monnik van het Verlosser-klooster in Galicië waar hij was ingetreden met zijn 9e jaar, en werd toen aangezocht om overste te worden van het klooster te Dubensk om een tegenwicht te vormen voor het uniëringswerk van de Jezuïeten en de Poolse invloed.
Job was diep overtuigd van het belang van de verspreiding van orthodoxe boeken; als taak van zijn gemeenschap (die daardoor ook sterk groeide) werkte hij aan de studie en vertaling, het kopiëren en verspreiden van de boeken van de kerkvaders. Hij nam ook deel aan de eerste gedrukte uitgave van de Bijbel.
Nadat hij Dubensk 20 jaar had bestuurd, werd het verlangen om een eenvoudig monnik te zijn hem te machtig. Hij vertrok in stilte en vroeg als een onbekende monnik om opname in de beroemde laura van Potsjaev. Maar de kracht van zijn persoonlijkheid kon niet verborgen blijven en hij werd al spoedig tot eerste hegoumen gekozen van het Potsjaevklooster dat eerst onlangs een gemeenschapsklooster geworden was na drie eeuwen een kluizenaarslaura geweest te zijn.
In die tijd was de toestand van de Orthodoxe Kerk sterk achteruit gegaan. De Polen hadden kerken in herbergen veranderd of geheel verwoest, en velen waren door de vervolging afvallig geworden. Ook het Potsjaevklooster kwam onder zware druk te staan. De nieuwe eigenaar van het kloosterland was luthers en deed alles om de monniken het leven zuur te maken. Tenslotte verbood hij hun, gebruik te maken van de bestaande waterputten. De heilige Job liet toen een put graven in de harde zandsteenrots waarop het klooster stond, en er werd inderdaad overvloedig water gevonden dat in de behoeften van het klooster voorziet tot op de huidige dag.
Potsjaev was reeds in het bezit van een drukkerij en dit werk werd onder de heilige Job sterk uitgebreid, vooral toen zij de enigen werden die nog een drukvergunning hadden voor Slavische en geestelijke boeken in heel de streek. Ook van zijn eigen hand kwam een hele stroom uitgaven tot stand: preken voor feesten, evangelie-commentaren, polemische geschriften, ook tegen de in die tijd opkomende socianistische sekte.
Naast dit alles moest hij zijn deel dragen van de kerkelijke zaken bij belangrijke kwesties. Van zijn hand was de verklaring van trouw aan het orthodox geloof, die gebruikt werd bij het bisschops-concilie van 1628, gepropageerd door de later zo beroemde metropoliet Petros Mogila, toen nog hegoumen van Potsjaev.
Tegelijk nam Job deel aan het praktische werk in het klooster, op het land en bij de aanleg van dammen. De nachten bracht hij door in een moeilijk toegankelijk stenen hol met ruwe bodem en wanden, te klein om enigszins gemakkelijk te zitten of te liggen. Daar trok hij zich terug voor zijn persoonlijk gebed. Soms bracht hij daarin meerdere dagen door‚ zonder enig voedsel. Dan gebeurde het wel dat een sterk licht naar buiten straalde, tot eerbiedige vrees van de broeders.
In de omgang was de heilige Job vervuld van broederlijke genegenheid, maar hij sprak buitengewoon weinig. Wel hoorde men steeds het Jezusgebed van zijn lippen vloeien. Velen stelden zich onder zijn geestelijke leiding, maar men kwam ook bij hem om raad in gewone aangelegenheden.
Intussen was hij 100 jaar oud geworden. De 28e oktober van het jaar 1651 vierde hij de Goddelijke Liturgie. Daarna nam hij afscheid van de bedroefde broeders, en zonder enige ziekte ontsliep hij nu vredig in de Heer, op het uur dat hij reeds een week tevoren had voorzegd.

 Klooster van Potsjaev zoals het heden eruit ziet

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-dag/

  De dienaar van Abraham zoekt de vrouw voor Izaäk en vraagt Rebekka om mee te gaan als bruid van Izaäk.

[Modestus 137]

29 oktober

De heilige martelaren, de maagd Anastasia (de Oudere) de Romeinse, met Kyrillos (Cyrillus). Toen Anastasia, een rijke Romeinse schoonheid, 19 jaar oud was, ontmoette zij de waarheid en zij wendde zich met heel haar wezen naar Christus. Haar enthousiasme trok ook anderen aan en er vormde zich buiten Rome een kleine gemeenschap die het evangelische leven leidde. Zij werd daarom beschuldigd van samenzwering tegen de staat, voor het gerecht gedaagd, en toen zij aan haar overtuiging vasthield‚ genadeloos en onterend gemarteld. Kyrillos, een toeschouwer, bracht haar een kom water om haar door bloedverlies brandende dorst, enigszins te lessen. Om die daad werd hij onthoofd. Tenslotte werd ook zij onthoofd, tijdens de vervolging van Valerianus. Haar lichaam werd overgebracht naar Constantinopel.

De heilige Abraämios van Rostov was monnik vanaf zijn jeugd. Hij kwam als missionaris in het nog heidense Rostov, waar hij op wonderbare wijze het grote afgodsbeeld vernietigde. Op diezelfde plaats bouwde hij een kluis met een kerkje, en daaruit ontstond het Theofanie-klooster in het begin van de 12e eeuw. Abraämios is gestorven in 1107.

De heilige Anna, met haar zoon Johannes. Zij was de dochter van een diaken van de Blachernakerk in Constantinopel, en had zelf kinderen waarvan er twee kort na elkander stierven. Zij deelde toen al haar goederen uit aan de armen, trok mannenkleding aan en vroeg om opgenomen te worden in een klooster van de Olympos in Bithynië. Zij had zich uitgegeven voor een eunuch en werd met enige tegenzin aanvaard daar men eunuchen te verwekelijkt vond. Anna, die de naam Eufemianos had gekregen, blonk echter weldra uit in alle monastieke deugden van vurigheid in het gebed, in vasten en nachtwaken, in deemoed en bereidvaardigheid.
Haar zaakwaarnemer, die bijzonder op haar gesteld was geweest, had haar jarenlang overal gezocht. Tenslotte kwam hij in aanraking met de monnik die Anna had opgenomen, en zo werd haar verblijfplaats ontdekt. Hij wist haar over te halen om met hun drieën het ascetische leven te leiden in een kloostertje bij haar vroegere woonplaats. Haar heilig leven, waarin ook veel wonderbare gebedsverhoringen gebeurden, raakte weldra bekend en trok veel jonge mensen aan. De hegoumen kreeg van patriarch Tarasios (784-806) zegen en land voor een nieuw klooster bij Prousse, dat voorspoedig groeide en de naam Abramitenklooster kreeg.
Ondanks dit alles, en misschien juist door haar succes, ontstonden er moeilijkheden over haar status als eunuch. Anna trok zich toen met twee leerlingen terug in het afgelegen Stenos‚ maar bij tijden kwam zij toch terug in Constantinopel. Daar is zij ook gestorven in 826.

 

De heilige martelaren Asterios, Klaudios, Neon en hun zuster Theonilla. Hun stiefmoeder bracht hen aan als christenen tijdens de vervolging van Diokletiaan‚ om in het bezit te komen van de rijke familiegoederen. Zij werden uitzonderlijk wreed gemarteld en bij Aegea in Kilikië gekruisigd in 285. Diezelfde dag werd Theonilla in een zak in zee verdronken.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-663/

 Geboorte van Esau en Jacob

 Esau verkoopt het eerstgeboorterecht aan Jacob voor linzenstoofpot

[Modestus 137]

30 οκτοber

De heilige Zenobios, bisschop-martelaar van Aegea, en zijn zuster Zenobia. Na de dood van hun ouders schonken zij hun vermogen aan de armen. Zenobios werd toen tot bisschop gekozen en vol ijver wijdde hij zich aan de verbreiding van het geloof en het verzorgen van de zieken, want hij had een arts-opleiding gevolgd. Hij werd als christen gearresteerd en aan zware folteringen onderworpen. Toen Zenobia dit zag, voegde zij zich bij hem en beleed eveneens christen te zijn. Toen werden beiden ter dood gebracht in Kilikië, tijdens de vervolging van Diokletiaan rond 285.

De heilige martelares Eutropia had zich tot taak gesteld de gevangen christenen bij te staan. Zij bezocht hen geregeld en sprak hun moed in om te volharden en de folteringen omwille van Christus geduldig te verdragen. Toen werd zij eveneens gegrepen en langzaam verbrand, maar zij riep dat zij in haar lijden bijgestaan werd door Christus, zodat zij haar ziel overgaf met een vurig dankgebed. Dit gebeurde in Alexandrië, in 250.

De heilige apostelen uit de zeventig: Tertios, bisschop van Ikonië (Rom.16:22); Markos, bisschop van Apollonia en neef van de apostel Barnabas; Justos, bisschop van Eleutheropolis; en Artemas, bisschop van Lystra. Zij zijn in vrede gestorven.

De heilige martelaren Alexandros, Kronion, Julianos, Makarios en nog 13 anderen die gedood zijn te Alexandrië onder Decius tegen het jaar 250. Alexandros die verlamd was, werd door zijn dienaar Kronion naar het gerecht gedragen. Na hun belijdenis werden zij onder kamelen vastgebonden en zo ten spot door de stad geleid. Daarna werden zij wreed gefolterd en tenslotte nog levend onder ongebluste kalk begraven.
De anderen werden, nadat zij door allerlei folteringen als publieke vermakelijkheid hadden gediend, met het zwaard gedood.

 

De heilige Helena van Anjou, koningin van Servië. Zij was een bijzonder intelligente vrouw met helder doorzicht, een praktisch verstand en grote daadkracht. Na de dood van haar echtgenoot Ouroch I, die op zijn sterfbed de monniksgeloften had afgelegd, wijdde zij zich aan een hard ascetisch leven voor zichzelf, maar tegelijk aan liefdevolle zorg voor armen en noodlijdenden. Zij zorgde voor de opvoeding van wezen, bouwde scholen, kerken en kloosters, herstelde telkens de eendracht tussen haar zonen, – van wie er twee heilig verklaard zijn – en organiseerde de verdediging van het land.
Toen op hoge leeftijd haar werkkracht verminderde, nam Helena de sluier aan onder de naam Elisabeth, en overleed niet lang daarna in haar paleis, rond 1250. Tegen haar zoon Dragutin legde zij de volgende verklaring af: “Vergeet toch nooit dat ons bestaan hier op aarde niet het echte leven is maar onafwendbare dood. Vandaag zijn we hier en morgen weet niemand waar we dan zullen verblijven. Vandaag ben je heerser en morgen wellicht slaaf; vandaag leef je in overvloed en misschien morgen in ellende; vandaag ben jij het die het oordeel uitspreekt, morgen kun je veroordeeld worden”.
Drie jaar later werd het lichaam van de heilige Helena volkomen ongeschonden gevonden na een visioen van de bisschop. De relieken zijn bijgezet in het klooster van Gradats, waar ze voortdurend zijn vereerd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-664/

Een andere foto van Rebekka en de slaaf van Abraham 

 Jacob ontvangt Esau's zegen van Isaak door sluwheid

[Modestus 137]

Extra (klik op de afbeelding voor vergroting)

30 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

31 oktober

De heilige Stachys‚ Amplias, Urbanos, Narkissos, Apelles en Aristobulos worden door de heilige apostel Paulos genoemd in het slothoofdstuk van de Brief aan de Romeinen (1629): “Groet mijn geliefde Stachys…”. Wij weten dus met zekerheid dat deze in Rome woonde, en dat hij op een bijzondere wijze met de apostel samenwerkte, en dat is voldoende om hem in ere te houden. Ook de anderen eren wij als apostelen uit de zeventig.
In de latere eeuwen werden hun de volgende bisdommen toegedacht: Stachys van Byzantium; Amplias van Diospolis; Urbanos van Makedonië; Narkissos van Athene; Apelles van Heraklea; Aristobulos, broer van Barnabas‚ was metgezel van de heilige Paulos.

De heilige martelaar Epimachos uit Egypte was kluizenaar op de PeIusion-berg. Tijdens de vervolging kwam hij naar Alexandrië en beleed openlijk christen te zijn. Hij werd toen onthoofd tegen het jaar 250.

De heilige monniken Spiridon en Nikodemos waren in het Holenklooster van Kiev aangesteld om de prosforas voor de heilige Liturgie te bereiden. Zij deden dit werk gedurende 30 jaar onder onophoudelijk gebed en vasten, en overleden op hoge leeftijd in de 12e eeuw.

De heilige nieuwe martelaar Nicolaas van Chios. Hij werd beschuldigd tot de islam te zijn overgegaan, en toen hij vasthield aan Christus werd hij met het zwaard gedood in 1754, op het zesde uur, zoals Christus; en het eiland werd bedekt met een dichte duisternis.

De heilige martelaren Stefanos, Barnabas, Trofimos, Dorymedon, Kosmas, Damianos, Sabbas, Basos, Abraham en nog anderen. Zij waren Gothen die vanuit het heidendom Christus hadden gevonden en daarom, op verschillende wijzen, ter dood zijn gebracht.

De heilige Wolfgang, bisschop van Regensburg. Hij was afkomstig uit Zwaben waar hij in een adellijke familie geboren was tegen het jaar 924. Reeds vroeg sprong zijn begaafdheid in het oog en daarom moest hij naar de beste kloosterschool en hij werd opgevoed in de beroemde abdij van Reichenau aan het Bodenmeer. Daar sloot hij een innige vriendschap met Hendrik, de latere bisschop van Trier. Hij bleef bij hem, eerst bij hun studie in Würzburg, en later toen Hendrik bisschop werd, stond hij hem bij als zijn medehelper aan het hoofd van de Domschool‚ tot aan Hendriks dood in 964. Toen ging hij naar Einsiedeln in Zwitserland, en werd zelf monnik. Daar trok zijn persoonlijkheid veel leerlingen naar de kloosterschool, want ook in die tijd waren werkelijk talentvolle leraren zeldzaam. Daarom werd hij ook priester gewijd; maar nu greep hem het apostolisch vuur: hij hoorde spreken over het nog heidense Hongarije en gedurende enige tijd deed hij met enkele medebroeders missiewerk in Pannonië. Het land was echter door allerlei oorlogen en krijgstochten te zeer in beroering en het werk bleef zonder resultaat, zodat zij naar Passau, waar de keizer hof hield, teruggingen.
ln 972 werd hij tot bisschop van Regensburg benoemd. Hij begon daar met verschillende ingeslopen misbruiken af te schaffen. Ook de kloosters, die door de roofzucht van de vorige bisschop in verval waren geraakt, kwamen door zijn goede zorgen weer tot geestelijke en culturele bloei. Beroemd is het klooster van de heilige Emmeraam. Hij zorgde voor een behoorlijke inrichting van de kerken. Maar bovenal kende zijn goedheid en liefde voor de armen geen grenzen. Ook organiseerde hij dat het tot dan toe aan Regensburg onderhorige Praag een zelfstandig bisdom werd, al viel daardoor een belangrijk deel van zijn eigen inkomen weg. Wolfgang is tijdens een reis naar Oostenrijk gestorven op de 31e oktober van het jaar 994, tussen Passau en Linz. Zijn graf is in de crypte van de heilige Emmeraam in Regensburg. Talrijke wonderen die daar tot stand kwamen leidden tot een wijd verspreide verering. Vooral in Beieren en Oostenrijk wordt de gedachtenis van de heilige Wolfgang in ere gehouden en veel plaatsen dragen nog steeds zijn naam.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-665/

 De ladder tot aan de Hemel uit de droom van Jacob toen hij vluchtte van Esau en op weg was naar Mesopotamië, naar zijn oom Laban.

[Modestus 137]

1 november

De heilige Kosmas en zijn broer Damianos, onzelfzuchtige artsen (de geldelozen), voor mens en dier, te Feremania in Mesopotamië. Hun vader, van heidense adel, kwam kort na de geboorte van zijn zonen tot Christus. Hij stierf echter niet lang daarna, zodat hun opvoeding in handen lag van hun moeder Theodota. Zij kregen een solide christelijke opvoeding, en toen zij later filosofie gingen studeren, werden zij afgestoten door de beperktheid van de heidense wijsbegeerte. Zij gingen daarom over naar de geneeskunde, die zo geschikt is voor het beoefenen van de christelijke liefde. Omdat zij zich zo volkomen overgaven aan deze taak en de zorg voor de zieken, schonk God hun vaak wonderbare genezingen waar hun kennis tekort schoot.
Zonder enig onderscheid behandelden zij rijken en armen, stadsgenoten en vreemdelingen, zonder ooit enige vergoeding te vragen. Hun medelijdende liefde strekte zich uit over elk lijdend schepsel, en de mensen kwamen ook met hun zieke dieren bij hen om genezing te vinden. Hun roem steeg steeds hoger en van heinde en ver kwamen de zieken hen opzoeken.
Damianos, de jongste, stierf het eerste. Enige tijd later stierf ook Kosmas. Maar de zieken bleven toestromen naar hun graf, waarover al spoedig een kerk werd gebouwd, waar de zieken vaak dag en nacht bleven bidden tot zij genezing vonden naar lichaam en ziel.
De heilige Theodota wordt ook herdacht op 2 januari, en andere broederparen met eveneens de namen Kosmas en Damianos op 1 juli en 17 oktober.

 

De heilige Hermenegild, de zoon van de Gothische koning Leovigild (ook gevierd op 13 april). Het is goed nog eens te zien wat hier eigenlijk gebeurde. Leovigild was overgegaan tot het Arianisme, waarschijnlijk vooral om politieke redenen. Op deze manier vormden de Germanen een gezamenlijk afweerfront tegen het Romeinse Rijk. Daarin ligt waarschijnlijk ook de verklaring waarom hij zijn zoon met geweld wilde dwingen met hem afvallig te worden. Hermenegild bleef zich echter principieel verzetten en werd onthoofd in 586.
Misschien vragen wij ons af waarom zulk een uiterst verzet nodig was. Is het niet overdreven? Het gaat om wat de arianen wilden. We zouden kunnen zeggen: zij wilden een rationeel christendom, iets wat in overeenstemming is met onze menselijke redeneringen, waartoe ook in onze tijd een zeer sterke geneigdheid bestaat. Voor ons verstand is het onmogelijk dat God werkelijk mens zou worden, dus Christus kán niet werkelijk God zijn. Hij is iets heel bijzonders, misschien hoog verheven boven de mensen, maar niet God zelf. Maar op die manier wordt het hart uit het Christus-geloof gesneden.
Zulke mislukte pogingen tot het formuleren van de christelijke waarheid dwongen de christenen zich te bezinnen, en onder woorden te brengen wat het geloof dan wél betekende. Om zulk een gedachtenstrijd tot klaarheid te brengen, werden de verschillende grote concilies bijeengeroepen, om tot een gezamenlijke uitspraak van het bewustzijn van de kerk te komen. Deze formuleringen worden ‚“dogma’s” genoemd, en zij vormen de grondslag van het geloof voor de volgende tijden.

De heilige Kyriana en Juliana, ter dood gebracht onder Diokletiaan (286-305). Kyriana was afkomstig uit Tarsos in Kilikië, en werd in het naburige Rossos gevangen genomen samen met Juliana. Toen zij standvastig bleven, werd Kyriana totaal kaal geschoren en naakt op een ezel rond de stad gevoerd, temidden van joelende kinderen die met stokken op haar lossloegen‚ daartoe aangemoedigd door clowns en dronken soldaten. Tenslotte werd zij samen met Juliana verbrand.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/5877/

 Jacob en zijn toekomstige bruid Rachel 

 

[Modestus 137]

2 november

In de westerse landen is dit de dag van de Dodenherdenking (Allerzielen). De Orthodoxe Kerk viert enkele malen per jaar een algemene doden-gedachtenis‚ in verband met de liturgische jaargetijden: op de laatste zaterdag van de Paastijd (zaterdag voor Pinksteren); de Zaterdag van de gestorvenen in de Voorvasten (voor de Zondag van het Laatste Oordeel); drie zaterdagen in de Grote Vasten (2e, 3e en 4e week) en verder alle zaterdagen van het jaar die niet door een feest bezet zijn.

 

De heilige Antonios, Akindynos, Anempodistos‚ Elpideforos en Pegasios waren hof-beambten. Elpideforos, die aan hun hoofd stond, maakte de keizer verwijten over de onrechtvaardige vervolging van de christenen. Zij moesten daarvoor de vuurdood ondergaan. Vele duizenden christenen werden in die vervolging omgebracht.

De heilige Victorinus, een Griek van geboorte en opvoeding. Hij predikte het Evangelie in Midden-Europa en werd bisschop gewijd van Pettau in Opper-Pannonië (Oostenrijk). Hij schreef commentaren op een aantal boeken van de Heilige Schrift, maar deze zijn verloren gegaan, misschien omdat zijn Latijn niet zo best was, zoals de heilige Hiëronymos schrijft – hoewel hij hem een van de grootste geleerden van zijn tijd acht. Er rest alleen een deel van een verhandeling over de schepping der wereld, en een over de Apocalyps. Hij is de marteldood gestorven tijdens de vervolging van 303.

De heilige Wulgan (Vulgan), bisschop van Picardië en Artois, was een Ier die het Evangelie predikte in België en Noord-Gallië. De laatste jaren van zijn leven bracht hij door als ingesloten kluizenaar bij de abdij van de heilige Vaast te Arras. Hij leefde in de 7e eeuw en zijn lichaam werd later overgebracht naar de kerk van Lens, dat het middelpunt was geweest van zijn predikingswerk.

De heilige Baya en Maura leefden in Schotland in het begin van de 10e eeuw. Baya leefde als kluizenares op het eiland Cumbrae, omringd door de dieren van het woud en de vogels die haar gezelschap zochten. Zij werd geregeld bezocht door Maura, de abdis van Killmaur. Beiden legden zich bijzonder toe op de ascese. Een kapel op het eiland herinnert nog steeds aan de vroegere bewoonster.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Domna, Domnina en Kyriaka, omgebracht met het zwaard; de soldaten Agapios, Attikos, Eudoxios, Eustratios, Karterios, Marinos, Okeanos, Styriakos, Tobias en nog vele anderen van het legioen te Sebaste; Justus, vermoord in Triest; Hermes, Papias, Publius en Victor in Noord-Afrika; en Eustochium, maagd te Tarsos, onder Juliaan de Afvallige.

Eveneens op deze dag de heilige Erc, bisschop van Slane en vriend van de heilige Patrick, gestorven in 513, in de ouderdom van 90 jaar; Kyprianos van Strozie (Olonets), een voormalige wetsovertreder; Georgius, bisschop van Vienne, 670; Ambrosius, abt van het klooster Sankt-Moritz in Zwitserland, 520; Naämas, diaken; Herninus, monnik, 7e eeuw; en Maoc (Mieu), monnik, 6e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-666/

 Jacob's ergernis naar aanleiding van het bedrog van Laban die hem zijn oudste dochter Lea uithuwelijkte in plaats van de beloofde en door hem begeerde Rachel, voor wie hij nog eens 7 jaar moet werken totdat hij met haar trouwt.

Jacob, Lea en Rachel.

[Modestus 137]

3 november

De heilige Akepsimas, bisschop van Naasson (Perzië), werd om zijn ijver voor de geloofsverkondiging gevangen genomen, samen met de priester Jozef en de diaken Aithalas. Na drie jaar werd hij onthoofd, terwijl de beide anderen gestenigd werden, onder Sapor II, in het jaar 378.
Akepsimas was een eerbiedwaardige grijsaard van 80 jaar, die een bijzondere liefde toonde ten opzichte van de armen en de vreemdelingen. Ook de beide anderen waren hoogbejaard, maar zij werden allen met niets ontziende wreedheid gefolterd. Na hun dood kalmeerde echter de woede der vervolgers: zij waren de laatste slachtoffers van een felle vervolging die 40 jaren had geduurd.

De heilige Akepsimas de kluizenaar leefde 60 jaar in de woestijn bij Kyros in Syrië zonder daar ooit iemand te hebben gezien tot hij stervend was. Hij was daar tijdens het bewind van keizer Theodosios de Grote (379-395). Niemand wist tevoren iets van zijn bestaan af, maar in het bewustzijn van de kerk leven zulke mensen voort. Want door de intensiteit van een leven dat zo nauw verbonden was met God, zijn zij een krachtbron voor de gezamenlijke christenheid, of het nu verborgen was of bekend. Christus heeft ons geleerd de onzichtbare werkelijkheid van hoger waarde te achten dan de tastbare realiteit die ons omringt: daarom eren wij hun gedachtenis.

De heilige Snandulia was een ware christen in Perzië, die met haar rijkdom zeer veel heeft gedaan om het lot te verlichten van de christenen die tijdens de vervolging onder Sapor II in de gevangenissen waren geworpen. Zij is in vrede gestorven rond 370.

De heilige Georgios, priester van Neapolis (Klein-Azië), werd in 1797 naar een verderop gelegen dorp geroepen om de priester te vervangen, die gevlucht was voor de bloedige onderdrukking door de Turken, na de opstand van de christenen. Onderweg ontmoette hij een Turkse jeugdbende van herdersjongens‚ die hem begonnen uit te jouwen, vervolgens beroofden, en tenslotte het hoofd afhakten.

De heilige Pimen was geboren in Sofia‚ de hoofdstad van Bulgarije. Reeds jong werd hij monnik op de Athos in het Bulgaarse klooster Zografou. Hij legde zich met vurige ijver toe op het monniksleven, en toen hij 30 jaar oud was, werd hij priester gewijd. Daarna trok hij zich terug in de Athos-woestijn‚ om zich geheel te wijden aan het vasten en het onophoudelijk gebed.
Toen hij echter 55 jaar was, kreeg hij van God de opdracht terug te keren naar zijn geboorteland, waar de christenen zwaar verdrukt werden door de Turken. Hij trok predikend door het land om, het volk te bevestigen in de Orthodoxie, en hij wijdde zich bijzonder aan de bouw en het herstel van kerken. Er wordt gesproken van een aantal van 300, en daarbij nog 15 kloosters, waarvan hij eigenhandig de fresco’s schilderde. Pimen is gestorven in het Tseremiskiklooster, en wordt vereerd als de patroon van de Bulgaarse schilders.

De heilige Anna, een dochter van vorst Vsevolod I, leefde van kind af in het door haar vader gestichte Andreas-klooster bij Kiev. Toen zij volwassen werd, bezocht zij Constantinopel, om kennis op te doen voor het organiseren van het christelijke leven in Rusland. Zij werd later tot hegoumena gekozen en heeft toen veel voor het klooster tot stand gebracht. Zij stichtte een meisjesschool die met het klooster verbonden was, en waar zij ook zelf les gaf. De heilige Anna is gestorven in 1113.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-667/

 Jacob en Laban scheiden zich van elkaar en sluiten een verbond met elkaar in Mizpa of Gilead