Levens van de heiligen voor elke dag

[Modestus 137]

17 september

 

De heilige Sofia (Wijsheid, Sapientia, Premoedrostj), en haar 3 dochters Pistis (Geloof, Fides‚ Vera), 12 jaar oud; Elpis (Hoop, Spes, Nadjezhda), 10 jaar; en Agape (Liefde, Caritas, Ljoebov), 9 jaar. De drie meisjes werden voor de ogen van haar moeder gemarteld te Rome, onder Hadrianus, in 137. Zij bleef bidden bij de dode lichamen en stierf drie dagen later. Hun relieken zijn sinds 777 in de kerk van Eschau in de Elzas.

De heilige Agathokleia was slavin bij een heidense meesteres die, hoewel haar man christen was, of misschien juist daarom, het meisje het leven acht jaren lang tot een hel maakte. Toen zij haar toch niet naar haar hand kon zette gaf zij haar aan bij het stadsbestuur. Toen Agathokleia ook hier vrijmoedig uitkwam voor haar verbondenheid met Christus, werd haar de tong uitgerukt en moest zij de vuurdood ondergaan. De tijd waarin dit gebeurde is niet meer bekend.

De heilige martelares Theodosia, uit Kappadocië, werd onder Alexander Severus, na vele folteringen in verschillende steden, te Nicea met het zwaard gedood in 230.

De heilige bisschop-martelaren Nilos en Peleos uit Egypte, met de priester-martelaar Zeno, de martelaren Helias en Patermuthios, en nog 100 anderen uit Egypte en een 50-tal uit Palestina, die onder Maximiaan in Palestina wreed werden gemarteld en tot dwangarbeid in de mijnen veroordeeld in 309. Toen zij daar, door eensgezinde samenwerking, het leven enigszins dragelijker hadden gemaakt en gezamenlijk gebed hadden georganiseerd, zijn zij omgebracht door het zwaard of het vuur. (zie ook 20 februari)

De heilige martelares Lucia met haar zoon Geminianus die te Rome zijn gedood onder Maximiaan in 393. Lucia was 66 jaar, en weduwe sinds haar 30ste.

De heilige bisschop-martelaren Heraklides en Myron. Heraklides was door de apostel Barnabas aangesteld tot bisschop van Tamasos op Cyprus, en Myron was zijn opvolger.

[...]

De priester-martelaar Justinus te Rome, die de lichamen van veel ter dood gebrachte heiligen begraven heeft. o.a. van paus Sixtus en diens diaken Laurentius, tot hij zelf onder Claudius aan de Via Tiburtina ter dood is gebracht.

De heilige Columba, maagd en martelares, was geboren te Cordova. Haar broer was abt van het klooster aldaar. Haar moeder drong bij haar aan om te trouwen, maar Columba wilde moniale zijn en trad in de abdij van Tabanna. Daar legde zij zich toe op het onophoudelijk gebed en leefde als recluse in haar cel, die zij slechts uit strikte noodzaak verliet.
Toen de vervolging uitbrak onder Abdul-Rahman, werden de zusters naar Cordova gebracht, om in de stad beter beveiligd te zijn tegen invallen van moorse soldaten. Maar Columba kon, zich niet neerleggen bij deze tijdelijke houding. Zij slipte onopgemerkt naar buiten, meldde zich bij het hof van de Kadi (islamitische rechter die op grond van de sharia, de islamitische wetgeving, oordeelt), en protesteerde tegen deze inbreuk op de Kerk van Christus. Zij werd toen veroordeeld om onthoofd te worden, in 853.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-271/

 

 Paulus en Barnabas op Cyprus prediken aan proconsul Paulus Sergius, waarbij Elymas bar-Jezus hindert hen en wordt door Gods kracht via de apostelen met blindheid gestraft.

16 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

18 september

 

De heilige Eumenios‚ bisschop van Gortyna (Kreta), de Wonderdoener. Hij had van jongsaf het ascetische leven geleid en verenigde een diep gebedsleven met grote nederigheid. Nooit heeft iemand hem een oordeel horen uitspreken over iemand anders, en hij weigerde te luisteren wanneer iemand iets kwaads over een ander vertelde.
De bewoners van Gortyna maakten hem, vrijwel onder dwang, tot hun bisschop. Hij vervulde deze taak met grote wijsheid, en God bracht op zijn voorbede vaak wonderdadige hulp aan hen die in hun nood zich tot hem wendden. Hij werd op aandringen van de door hem bestreden Monotheleten (die in Christus niet een eigen menselijke wil erkennen) van zijn troon verdreven en verbannen naar de Thebaïde, waar hij ook gestorven is, in de 7e eeuw.

De heilige martelares Ariadne was slavin van de heidense stadsbestuurder van Promisa in Frygië in de tijd van keizer Hadrianus. Toen zij weigerde aan een heidens feest deel te nemen, werd zij ter dood gebracht, rond het jaar 130.

De heilige Arkadios, bisschop van Novgorod. Hij was hegoumen van het klooster bij de stad en werd in 1158 tot aartsbisschop van Novgorod gekozen. Hij bestuurde de Kerk 8 jaar, en trad bijzonder op de voorgrond als vredestichter tussen de vele onderling strijdende partijen, en als bijstand van de armen en wezen. Hij is gestorven in 1165.

De heilige martelaren Bidsin, vorst van Grusië, met zijn neef vorst Elisbar en de aanvoerder Sjalwa. Zij kwamen in opstand tegen de Perzische sjah Abbas II die de christenen vervolgde, maar hun poging mislukte. Zij werden gevangen genomen en doodgemarteld in Ispahan in 1661. Ketewanja‚ de vrouw van Sjalwa, bracht hun relieken naar Grusië.

De heilige Methodios, bisschop van Olympos, een havenstad in Likië, en later ook van Patras. Vervolgens kreeg hij de stad Tyros onder zijn hoede. Hij behoort tot de slachtoffers van de vervolgingen en is in Chalkis in Griekenland ter dood gebracht in 311.
Zijn geschriften stonden hoog in aanzien, en er zijn resten van te vinden bij allerlei kerkelijke schrijvers, hoewel ze zelf grotendeels niet meer tot ons gekomen zijn. Slechts één werk is in zijn geheel bewaard gebleven, hebt beroemde Symposion over de maagdelijkheid.

De heilige Ferreolus, bisschop van Limoges in de 6e eeuw. Hij stond zijn gelovigen bij in hun strijd met de hertog en tijdens de oorlog wist hij veel voor hen te bereiken. Hij nam deel aan het concilie van Macon.

De heilige Eustorgius, bisschop van Milaan in de 4e eeuw. De heilige Ambrosius noemt hem een belijder om de moed waarmee hij weerstand geboden had tegen het door de keizer beschermde arianisme. Hij was de 10e bisschop van Milaan.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-272/

   Toespraak van Paulus in de synagoge van Antiochië van Pisidië

17 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

19 september

  

De heilige martelaren Trofymos, Sabbatios en Dorymedon, die tijdens de regering van Probos in het jaar 276 de marteldood hebben ondergaan. Trofimos en Sabbatios kwamen op doorreis aan in Antiochië, tijdens de feesten ter ere van Apollo. De orgieën die hiermee gepaard gingen, wekten hun verontwaardiging op, zodat zij in het openbaar aan God vergeving vroegen, en zich zo als christenen bekend maakten. Zij werden voor de gouverneur gebracht en wreed gefolterd. Dorymedon, een raadsheer van de stad, zocht hen op in de gevangenis en maakte zich eveneens als christen bekend. Allen werden toen in steeds heftiger mate gefolterd, en daarna, als zij niet al reeds gestorven waren, met het zwaard afgemaakt.

De heilige Theodoros, grootvorst van Smolensk en Jaroslavl, met zijn zonen David en Konstantinos. Theodoros stierf in het schima, op deze dag in 1298 in het klooster van Jaroslavl. David stierf ongehuwd op jeugdige leeftijd in 1321. Konstantinos heeft 23 jaar geregeerd en werd begraven in hetzelfde klooster als zijn vader.

De heilige Zosimas, de woestijnbewoner, waar de wilde dieren zich rond hem verzamelden terwijl hij tot hen sprak. Zo werd hij eens verrast door een grote jachtpartij. De dieren vluchtten naar alle richtingen, maar de jagers wierpen zich op Zosimas en brachten hem voor de prins onder beschuldiging van tovenarij. Toen antwoordde Zosimas dat hij een christen was, en daarom liever met de wilde dieren leefde dan met de slechte ongelovigen in de stad.
Hij werd daarop hevig gefolterd met de bedoeling dat hij zou bekennen een tovenaar te zijn, maar Zosimas beleed standvastig Christus, en dat God hem de wilde dieren gezonden had om hem te troosten in zijn eenzaamheid. Terwijl hij machteloos in het foltertuig hing, zond God op zijn gebed een woeste leeuw die de folteraars op de vlucht joeg en de heilige verlichting bracht tot hij werd losgemaakt. Toen ontsliep Zosimas ten gevolge van de martelingen, tijdens de vervolging van Diokletiaan, in het begin van de 4e eeuw.

De heilige martelaren Januarius, bisschop van Beneventum, de 30-jarige diaken van Miseno Sosias, de diaken van Puteoli Proculua met diens medeburgers Eutyches, Gantiolus, Festus, de lector Desiderius en Acutius. Zij zijn ter dood gebracht in Nola, tijdens de grote vervolging van Diokletiaan, omstreeks het jaar 305. De heilige Januarius was afkomstig uit Napels, waarheen later zijn relieken zijn gebracht, en waar zich nog bijna jaarlijks de wonderbare gebeurtenis voltrekt van het geronnen bloed dat weer vloeibaar wordt tijdens de viering van zijn feest. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 21 april.

De heilige Sequanus (Seine), abt in Bourgogne. Hij werd opgeleid voor een hoog bestuursambt, maar vanaf zijn jeugd neigde hij naar het godsdienstig leven, en hij kreeg gedaan dat hij zich bij de clerus mocht voegen. De bisschop schatte hem hoog en wijdde hem reeds vóór de canonieke leeftijd tot priester. Toen hierover protest opstak, maakte Sequanus hiervan gebruik om zich geheel uit het openbare leven terug te trekken en monnik te worden. Later bouwde hij zelf een klooster-nederzetting in het woud van Segestre, bij de bronnen van de Seine. De strikte trouw aan de regel, die hij handhaafde, maakte het klooster beroemd en trok veel leerlingen aan. Ook openbaarde hij een gave van wonderen. Hij is gestorven tegen 580.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-273/

 Gods genezing van een kreupele man door Paulus en Barnabas in Lystra

  Het volk van Lystra brengt offergave aan de twee apostelen als goden, Paulus en Barnabas verzetten zich daartegen.

[Modestus 137]

20 september

De heilige martelaren Eustathios (Eustacios, Placidus), de generaal, met zijn vrouw Theopista, en hun twee zonen Agapios en Theopistos. Eustathios kwam op een jachtpartij met het christendom in aanraking. Bij hem wordt voor de eerste maal het verhaal verteld van het hert met een kruis tussen de hoornen, zoals we dat later terugvinden bij de heilige Hubertus. Hij liet zich dopen met heel zijn gezin en werd uit het leger verjaagd en uit Rome verbannen, terwijl al zijn bezittingen verbeurd werden verklaard. Hij moest rondzwerven als een bedelaar, zijn vrouw en kinderen kwamen in slavernij.
15 Jaar trok hij rond als pelgrim, maar onder een volgende keizer werd hij in eer hersteld en kon toen ook zijn gezin weer herenigen. Opnieuw toonde hij zijn talenten als veldheer en hij behaalde een schitterende overwinning bij een inval der barbaren. Toen nu een dankfeest werd georganiseerd ter ere van de goden, weigerde Eustathios daaraan deel te nemen. Dit wekte de woede op van keizer Trajanus en deze liet het gehele gezin verbranden in een gloeiend gestoelde koperen os, in het jaar 118.

De heilige martelaren Michaël, vorst van Tsjernigov‚ met Theodoros, zijn bojaar. Bij de inval van de medogenloze Tataren, die alles op hun weg uitroeiden en verwoestten, had Michaël de vlucht genomen en Kiev prijsgegeven aan de vernietiging. Maar spoedig kreeg hij spijt van zijn gebrek aan moed en Godsvertrouwen, en daarom begaf hij zich naar de Horde, de verblijfplaats van de Khan, om zich aan te bieden als gijzelaar en verlichting te verkrijgen voor zijn volk.
Hij weigerde echter om door het reinigingsvuur te gaan dat voor de afgoden ontstoken was, omdat hij wel de khan als heerser wilde erkennen, maar niet Christus prijsgeven. Daarom werd hij onthoofd in 1244 (of 1246), met Theodoros.

De heilige Oleg Romanowitsj, vorst van Briansk en kleinzoon van de martelaar-vorst Michael van Tsjernigov. Hij deed afstand van zijn vorstendom en omhelsde het ascetische leven en werd monnik in het door hem gebouwde klooster. Daar is hij gestorven tegen het einde van de 13e eeuw.

De heilige Anastasios, nog een Anastasios, Euprepios en Theodoros waren leerlingen van de heilige Maximos de Belijder, die in ballingschap gestorven zijn omwille van hun verdediging van de Orthodoxie, in de 7e eeuw.

De heilige martelaar Hilarion, afkomstig van Kreta. Zijn vrome ouders zonden hem naar een oom, die arts was in Konstantinopel, opdat de jongen een goede opvoeding zou krijgen. Deze had daar echter niet de minste lust in, en besteedde de jongen uit aan een handelsman. Deze liet de zorg voor de zaak over aan de onervaren jongeman en ging zelf op reis. Toen hij terugkwam bleek dat er een belangrijke som was verloren gegaan. De woedende handelaar eiste dit verlies van Hilarion (die toen nog Johannes heette) terug. In zijn wanhoop deed Johannes zijn beklag bij de Turkse aga, die hem overhaalde de islam aan te nemen, dan kon zijn oom geen klacht tegen hem indienen.
Maar zijn geweten liet Johannes geen rust. Hij won nu raad in bij een monnik die in de stad woonde en daardoor vond hij de weg naar de Athos‚ die min of meer bij de Turken als vrijplaats behandeld werd voor zulke gevallen. Johannes werd de monnik Hilarion en woonde bij een geestelijke vader, waar hij boete deed in diep berouw en harde ascese. De liefde tot Christus werd in zijn hart een brandend vuur, en er ontstond in hem een dorst naar het martelaarschap om zijn verraad volledig uit te boeten en bij Christus te zijn. Zijn geestelijke vader herkende in hem de wil van God en gaf zijn zegen. Toen ging hij naar Konstantinopel en beleed openlijk dat hij christen wilde zijn. Daarom werd hij na wrede martelingen onthoofd in 1804.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-274/

 

 Paulus wordt tot de dood gestenigd door de joden 

19 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

21 september

De heilige martelaren bisschop Hypatios en de priester Andreas uit Lyda in Thracië. Zij waren van jongsaf met elkaar bevriend en wedijverden in vasten, nachtelijk gebed, deemoed en liefde voor de armen. De bisschop van Efese hoorde over hen spreken, liet hen bij zich komen, en wijdde hen voor de dienst van de Kerk. Maar omdat zij zich uitspraken voor de verering van de iconen liet de iconoclastische keizer Leo de Isauriër hen in de gevangenis werpen en daarna op allerlei wijzen folteren. Tenslotte werden zij ter dood gebracht en hun lichamen werden als voedsel gegeven aan de honden.

De heilige martelaar Eusebios in Fenicië. Hij had de gouverneur zijn zinneloze wreedheid jegens de christenen verweten, en werd toen zelf gruwelijk gefolterd, wat hij met niet aflatende vreugde verdroeg. Tenslotte werd hij onthoofd.

De heilige martelaren Eusebius met zijn broers Nestabos en Zeno, onder Juliaan door een woedende menigte gelyncht te Gaza, evenals Nestor, Vikinios en de martelares Bala.

De heilige martelaar Isaäkios en Meletios, beiden bisschop op Cyprus, en hoogbejaard. Isaäkios stierf door het zwaard, en Meletios stierf op dezelfde dag in vrede (zie ook 20 september).

Onze heilige, God-dragende vader Jona de Sabbaïet. Hij was de vader van de heilige martelaren Theodoros en Theofanes, “de getekenden”, die geleden hebben omwille van de iconen, in 829. De oude Jona werd toen monnik in het klooster van de heilige Sabbas, in de woestijn van Palestina waar hij hoge achting genoot wegens zijn heilig leven, zodat hij priester werd gewijd. Zijn leven was zo innig met God verbonden, dat op zijn gebed veel wonderen geschiedden, als een uitverkoren werktuig van de Heilige Geest. Hij is in vrede ontslapen.

De heilige Alexander, bisschop van Rome, werd na vele folteringen onthoofd buiten de stad, aan de via Claudia onder keizer Marcus Aurelius, 2e eeuw.

 

De heilige Castor, bisschop van Apt-en-Provence. Hij stamde uit een beroemd geslacht en onderscheidde zich vanaf zijn jonge jaren door vurige vroomheid en overvloedige weldadigheid. Hij huwde een vrouw, door dezelfde idealen bezield, en zij kwamen overeen een maagdelijk leven te leiden. Dit bracht in feite toch teveel moeilijkheden met zich mee, en daarom traden beiden in een klooster. Castor stichtte daartoe een abdij in de buurt van Apt, maar hij werd al spoedig onder algemene bijval eenstemmig tot bisschop gekozen, hoezeer hij zich ook poogde te verbergen. Toen de keuze onvermijdelijk was, aanvaardde hij ze met heel zijn hart.
Zijn leidspreuk was het woord van de heilige Augustinus: “Trek alle zielen tot God, zoveel ge maar kunt. Roep tot allen: – Laat ons God beminnen met alle kracht die we bezitten! Laat ons toch allen samen Hem liefhebben Die zozeer onze liefde waardig is! – ”
Daarbij verloor hij evenmin zijn abdij uit het oog: juist hen beschouwde hij als het waardevolste deel van zijn kudde. Aan zijn vriend, de beroemde Cassianus van Marseille, vroeg hij een Regel op te stellen volgens de gebruiken die hij in het Oosten had leren kennen en bewonderen. Het antwoord van Cassianus was het boek dat hij in 420 schreef: de beroemde Institutiones, de monastieke instellingen, opgedragen aan deze heilige Castor. Als vervolg schreef Cassianus zijn Conferentiones, de Gesprekken met de Woestijnvaders, maar omdat Castor intussen gestorven was, in datzelfde jaar 420, werden die opgedragen aan zijn broeder Leontius, de bisschop van Fréjus. Hoewel de heilige Castor op 2 september gestorven is, wordt zijn gedachtenis gevierd op 21 september.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-275/

 Een 'Macedoniër' verschijnt in een visioen aan Paulus en vraagt hem zijn volk te helpen. 

 

 

 

20 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

22 september

De heilige martelaar Fokas, bisschop van Sinope aan de Zwarte Zee, de Wonderdoener. Zijn vader was scheepsbouwer. Direct na zijn bekering ontving Fokas de gave van wonderen, en samen met zijn vurige prediking bracht hij daardoor velen tot Christus. Daarom werd hij gevangen genomen en onder foltering ondervraagd, maar toen geschiedde zulk een heftige aardbeving dat het gerechtshof door vrees werd bevangen. Fokas werd nu voor keizer Trajanus geleid en in een gloeiend bad verslikt, in het jaar 117.

De heilige profeet Jona, aan jong en oud bekend door zijn driedaags verblijf in de buik van het zeemonster, waardoor hij een voorafbeelding was van Christus’ verblijf in het graf, terwijl de boete der Ninivieten ons een navolgbaar voorbeeld van berouw voor ogen stelt. Het Bijbelboek tekent ons een bijzonder levendig beeld van zijn persoonlijkheid: gegrepen door God en beladen met een opdracht waaraan hij op verschillende manier poogt te ontsnappen, maar het is onontkoombaar. Daardoor wordt zijn prediking zo overtuigend, dat hij drie dagen een gehele wereldstad tot boete brengt. Het vervolg van de geschiedenis toont ons zijn verdriet omdat de stad niet verwoest wordt; en zijn heftige emoties over de plant die hem schaduw verschaft en dan weer verdort. En God zegt dan, in dat sublieme slot van het Boek Jona:
“Gij bedroeft u over een plant, waarvoor ge niets gedaan hebt, zou Ik dan niet begaan zijn met die grote stad Ninive, waar meer dan 120.000 mensen wonen, die nauwelijks het verschil kennen tussen rechts en links? En daarbij nog zoveel dieren!”

De 26 heilige martelaren, die op bevel van keizer Michaël Paleologos in de toren van Zografou zijn verbrand, toen zij geprotesteerd hadden tegen een pakt met de Latijnen en tegen de daaraan meewerkende patriarch. Het waren hegoumen Thomas met 21 van zijn monniken: Barsanuufios, Kyrillos, Micheas, Simon, Hilarion, Jakob, Job, Kyprianos, Sabbas, nog een Jakob, Martinianos, Kosmas, Sergios, Menas, Joasaf, Joannikios, Paulos, Antonios, Euthymios, Dometianos, Parthenios, en nog 4 anderen.

De heilige martelaar Fokas, de wijngaardenier, eveneens in Sinope bij de Zwarte Zee. Hij had daar een klein tuinbouwbedrijf waarvan hij leefde, en een herberg aan de haven, ook voor het verstrekken van logies. Ook de soldaten die gestuurd waren om hem te doden, ontving hij zo vriendelijk en gastvrij, dat zij hem voorstelden hun overste te vertellen dat zij hem niet gevonden hadden, zodat hij zou kunnen ontvluchten. Maar Fokas wilde zijn leven niet aan een leugen te danken hebben, en zo stierf hij, in 303. De heilige Fokas wordt bijzonder vereerd door de zeelieden uit die streken, en er worden allerlei liederen over hem gezongen. Zij zijn ook gewoon om bij het middagmaal een portie opzij te leggen voor de heilige. Dit moet dan door een van de disgenoten worden gekocht, en het opgezamelde geld wordt aan het einde van de reis aan de armen uitgedeeld, uit naam van de heilige Fokas.
Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 3 juli.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-276/

 De prediking van Paulus in Filippi, Lydia wordt gedoopt.

 

 

[Modestus 137]

23 september

Ontvangenis van de heilige, roemrijke profeet, voorloper en doper des Heren, Johannes. Zijn ontvangenis wordt aangekondigd door de Aartsengel Gabriël (Lk.1;13-19).
Omdat Christus gezegd heeft: Onder wie uit vrouwen geboren zijn, is er geen grotere opgestaan dan Johannes de Doper (Mt11;11)‚ wordt hij vaak in de Kerk herdacht: ontvangenis, geboorte en dood; 23 september, 24 juni, 29 augustus; synax, 7 januari; reliekenfeesten, 24 februari, 25 mei, 12 oktober.

De heilige martelaren Andreas en Johannes, met zijn zonen Petros en Antoninos. Zij waren afkomstig van Syracuse op Sicilië, en in slavernij geraakt bij een Saraceen in Afrika. Toen zij niet de islam wilden aannemen, werden zij mishandeld en gedood, in de 9e eeuw.

De heilige vrouwen Polyxenia en haar zuster Xanthippe waren door de apostel tot Christus gebracht, en op hun beurt bekeerden zij vele heidenen. Zij zijn in vrede gestorven in Spanje.

De heilige martelaar Nikolaas Pantopolos was‚ nog maar een jongeman van 15 jaar toen hij ervan werd beschuldigd de islam te hebben aangenomen. Het was gebeurd toen hij les kreeg van een buurman, de barbier, om Turks te leren, dat zou goed zijn voor de kruidenierszaak van zijn vader. Terwijl er Turkse soldaten in de zaak waren om zich te laten scheren, liet de buurman zijn leerling de islamitische geloofsbelijdenis voorlezen, wat deze gewillig deed als een taaloefening. Daarna werd triomfantelijk gezegd dat hij dus nu moslim geworden was. Toen hij volhield christen te zijn, werd Nikolaas voor de rechter gebracht, en na langdurige mishandelingen onthoofd in Konstantinopel, 1672. Zijn relieken werden naar de Athos overgebracht

De heilige martelaar Johannes uit Konitsa (Epiros). Hij was geboren uit moslim-ouders, zijn vader was een sjeik in de orde der Derwisjen. Hij werd zelf ook demisj en bekleedde een hoog ambt bij de bestuurder van Aitolië. Hij was een idealistisch gezinde jongeman en voelde zich steeds meer getrokken tot het christendom. Niemand durfde het echter te dopen en Johannes trok daarom weg naar een van de vele Griekse eilanden. Op Itaka werd hij gedoopt en trad hij in het huwelijk. Hij verdiende zijn levensonderhoud als eenvoudige landwacht. In 1813 kwam zijn vader te weten dat zijn zoon christen geworden was op Itaka. Hij liet hem opsporen en daardoor raakte zijn identiteit bekend en kwam hij voor de rechter. Na langdurige kwellingen werd hij ter dood gebracht in Blacheri in 1814. Zijn lichaam werd voor de honden geworpen, maar de christenen wisten er in het geheim beslag op te leggen, zodat hij naar behoren werd begraven.

De heilige Innokentios, metropoliet van Moskou, apostel van Noord- Amerika en Siberië, gestorven 31 maart 1879, op welke dag zijn feest wordt gevierd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-277/

 

Demonuitdrijving uit de dienstmeisje-waarzegster in Filippi door Paulus en Silas

 

22 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

24 september

De heilige maagdelijke protomartelares Thekla, de Apostelgelijke, rond het jaar 100. Zij was de dochter van heidense ouders in Ikonium, en zij hoorde vanuit haar venster hoe de heilige Paulos over Christus sprak, toen zij 18 jaar was. Zij brak haar verloving af, trok jongenskleren aan en reisde Paulos achterna. In Seleukië werd zij gegrepen en veroordeeld om in het vuur verbrand te worden, maar het vuur doofde op wonderbare wijze. Daarna zou zij door de wilde dieren verslonden worden, maar deze raakten haar niet aan, en zij kwam weer vrij. Zij wijdde zich toen aan de geloofsverkondiging met zoveel vurigheid en zulk een succes, dat zij de “Apostelgelijke” werd genoemd.
Toen Paulos naar Rome vertrokken was, werd Thekla kluizenares in een grot, waar zij nog 70 jaren leefde onder voortdurend gebed. De apocriefe Acten van de heilige Thekla zijn helaas niet betrouwbaar. Andere bronnen zeggen weer dat zij gestorven is in Seleukië, in het jaar 66. De heilige Thekla genoot een geweldige populariteit onder de christenen van de eerste eeuwen, maar daardoor zijn de enthousiaste verhalen over haar leven niet alle geheel betrouwbaar.

De heilige Koprios was een vondeling, achtergebleven doordat zijn moeder, die op de vlucht was gedreven door een groep woestijnrovers, stierf tijdens haar bevalling op een vuilnisbelt. Het kind werd daar gevonden door monniken van het klooster van de heilige Theodosios de Grote (in Palestina). Hij groeide op in het klooster tot een heilige monnik, getekend door een engelachtige onschuld, en was daardoor de lieveling van de heilige Theodosios. Hij was een levend stukje paradijs, en altijd in gebed. Herhaalde malen kwam hij in aanraking met wilde dieren, die zich door hem lieten leiden als een mak schaap. Hij bereikte de hoge leeftijd van 90 jaar, en is gestorven in het jaar 530.

De heilige Nikandros, de wonderdoener van Pskov, was monnik van een klooster in die streek. Later leefde hij als kluizenaar aan de oever van de Denjanka-rivier. Hij is gestorven in 1581.

De heilige monnik-martelaar Galaktion was de zoon van een door lwan de Verschrikkelijke gedode bojaar. Hij ging op de vlucht voor de toom van de tsaar, en vestigde zich als schoenmaker in Wologda, Na de dood van zijn vrouw deed hij in stilte de monniksgeloften, en bouwde, ver van de mensen. een cel aan Sodijenka-rivier. In 1612 werd hij door invallende troepen van Polen en Litauers gedood te Wologda. Op de plaats van zijn cel ontstond later het klooster van de Heilige Geest.

De heilige Stefanos, de eerstgekroonde koning van Servië, wordt herdacht, samen met zijn neef David en diens zoon, koning Wladislav. Stefanos, koning van 1195 – 1224, deed kort voor zijn dood de monniksgeloften, en wordt herdacht onder de naam Symeon de Myronvloeiende op de 13e februari. David bouwde een klooster aan de Lima, en is daar als monnik gestorven. Wladislav heeft 7 jaar geregeerd, waarbij hij zich vooral onderscheidde door zijn liefdadigheid.

De heilige Dorothea van Kasjin, ontslapen in 1629. Haar gedachtenis wordt gevierd op 6 februari.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-278/

  

 mishandeling en arrestatie van Paulus en Silas in Filippi

[Modestus 137]

25 september

De heilige Pafnutios, een beroemde woestijnmonnik uit de Thebaïde, hoorde over de vele christenen die tijdens de vervolging van Diokletiaan gevangen waren genomen, en met zware boeien beladen in de kerkers versmachtten. Een aantal was niet in staat om de kwellingen te verdragen en verzaakten Christus. Pafnutios ging zich toen aangeven als christen om bij hen te zijn in de kerker, om hen te kunnen bemoedigen. Dit lukte zo goed dat de aarzelenden weer moed vatten, en samen met Pafnutios de kwellingen ondergingen en ter dood werden gebracht in 303. De heilige Pafnutios werd aan een dadelboom gespijkerd.

De heilige Eufrosyne, dochter van de heilige vorst Michaël van Tsjernigov, trad na de plotselinge dood van haar verloofde in het klooster van Suzdal. Zij wijdde zich zonder enige beperking aan de kloosterlijke gehoorzaamheid en werd later tot hegoumena gekozen. Onder haar bestuur kwam het klooster tot rijke bloei, en door haar gebed werd het klooster in 1238 tweemaal op wonderdadige wijze gered: eerst van een aanval van de Blatistam, en nog eens toen de Tataren bij de belegering van Suzdal alle kerken en kloosters verbrandden, maar het klooster van de heilige Eufrosyne ongemoeid lieten. Zij was slechts 38 jaren oud toen zij stierf in 1250.

De heilige martelaren Paulos, met zijn vrouw Tatta, en hun kinderen Sabinianos, Maximos, Rufos en Eugenios. Zij hebben in Damaskos voor Christus getuigd met hun lijden en dood.

De heilige Anacharius (Aunaire), bisschop van Auxerre, gestorven in 605. Hij was opgegroeid als schildknaap aan het hof van Bourgogne, maar hij zocht een geestelijke weg en nam daarom later zijn toevlucht bij de beroemde bisschop Siagrien van Autun, en begon daar een kerkelijke loopbaan. ln 570 werd hij tot bisschop gekozen van Auxerre, en zijn zorg was heel bijzonder gericht op de opleiding van goede priesters.

De heilige Finnbar (Barr), eerste bisschop van Cork (in het zuiden van Ierland), gestorven in 623. Hij was een der metgezellen van de heilige David. In het begin van de 7e eeuw stichtte hij een klooster bij Loch-eire. Daar kwamen zoveel leerlingen wonen dat er een stad ontstond. Toen werd Finnbar bisschop gewijd en legde zo de grondslag van het diocees Cork. Hij is gestorven in het klooster te Cloyne.

De heilige Lupus, bisschop van Lyon, 6e eeuw. Hij was opgevoed in het klooster Isle-Barbe bij Lyon, waarvan hij later ook abt geworden is. Algemeen werd er gesproken over zijn heilig leven, en toen de bisschopszetel vacant was, werd Lupus met algemene stemmen gekozen. Het was een moeilijke tijd, de stad had veel te lijden van de onophoudelijke politieke twisten. In zulke omstandigheden kon een gezaghebbend en heilig bisschop veel troost brengen en soms vrede bereiken voor het ongelukkige volk. In 538 was hij waarschijnlijk voorzitter van het Concilie van Orléans, bijeengeroepen voor het herstel van het godsdienstig leven. Enkele jaren daarna is Lupus gestorven, in elk geval vóór 542, want toen was er een opvolger.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-279/

 

 de bekering van een gevangenbewaarder door Paulus en Silas

[Modestus 137]

26 september

De heilige apostel en evangelist Johannes de Theoloog. Na Christus en de heilige Moeder Gods is hij misschien wel de meest beminde mens van de christenheid. Hoe wonderbaar is het boek dat hij geschreven heeft. Wie heeft ons meer dan hij Christus leren beminnen? Welk een gloed komt ons na al die eeuwen nog steeds uit zijn geschriften tegemoet! Hoe diep schouwde hij het wezen van de dingen, hoe drong hij door tot de kern ervan. Voor altijd zullen we hem dankbaar zijn.
Hij was een zoon van de visser uit het Galilese dorpje Bethsaïda, Zebedeos. Hij was de meest geliefde leerling van Christus, die hem en zijn broer Jakobos de Donderzonen noemde. De christenen noemden hem de Apostel der liefde.
Tot aan de dood van de heilige Moeder Gods leefde hij in Jeruzalem‚ daarna predikte hij in Efese en andere Kerken van Klein- Azië. Onder Domitiaan werd hij “geboeid naar Rome gebracht, waar hij om Christus werd gemarteld en daarna naar het eiland Patmos verbannen." Daar schreef hij het grote boek der visioenen, de Openbaring, de Apokalyps, en bekeerde de inwoners.
Onder keizer Nerva keerde hij naar Efese terug. Daar schreef hij zijn Evangelie en de drie bewaarde algemene rondzendbrieven of “Katholieke Brieven”, waarvan alleen de eerste als werkelijk van zijn hand werd beschouwd door de oude Vaders. De heilige Johannes is in vrede gestorven in hoge ouderdom, ten tijde van Trajanus (98-117).

 

De heilige Gideon, rechter in Israël (Richt 6;1-8;32). Dit boek verhaalt zijn dramatische geschiedenis. Het volk Israël werd zwaar verdrukt door de Midianieten, en God riep Gideon om het volk te verlossen. Gideon vroeg aan God een zichtbaar teken om te weten of hij niet het slachtoffer was van zijn eigen inbeelding. Hij spreidde een wolvacht uit op de open dorsvloer en vroeg dat alleen de vacht nat zou worden van dauw, terwijl de omgeving droog bleef. Dit geschiedde, en hij wrong een schaal vol water uit de vacht. Maar opnieuw vroeg hij om het tegenovergestelde teken: de vacht moest droog blijven, te midden van een nat geworden omgeving. Eerst toen dit ook gebeurde, was Gideon overtuigd, en met leeuwenmoed trok hij met een uitverkoren bende van 300 man op tegen het leger der tienduizenden vijanden, en wist hen vernietigend te verslaan. Daarna werd Gideon uitgeroepen tot Rechter over Israël en hij bestuurde het volk nog 40 jaren. Zijn leven viel in de 12e eeuw voor Christus.

De heilige abt Colman van Lann Elo, het door hem gestichte klooster, nadat hij enige tijd geleefd had bij de heilige Columba op Iona. Hij had een boek geschreven over het geestelijk leven, waar hij zich op had laten voorstaan, en werd toen gestraft met tijdelijk geheugenverlies. Hij is gestorven in 611, toen hij 56 jaar oud was.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-280/

 Prediking van Paulus in de synagoge van Thessaloniki

 Het monument met een ikoon van Paulus in Beroia (Veria), de stad die hij bezocht had.  

25 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

27 september

De heilige martelaren Kallistratos en 49 anderen. Kallistratos, uit Carthagena, was de achterkleinzoon van Neoskoros, een der soldaten die bij de kruisiging en opstanding van Christus aanwezig waren en die daardoor tot het geloof gekomen was. Hij was zelf eveneens soldaat. Van de anderen is slechts van een de naam bekend, Gymnasios. Zij hebben geleden onder Diokletiaan, in 288.

De heilige Sabbatios van het Solovjetski-eiland (zie 8 augustus). Heden herdenken wij zijn sterfdag in 1462.
Na de revolutie zijn de monniken verdreven en werd het klooster een concentratiekamp, vooral voor priesters en bisschoppen. Hun werk bestond uit vissen en netten boeten, zodat aartsbisschop Hilarion verklaarde: “De Heilige Geest maakte vissers tot apostelen, maar de bolsjewieken hebben de apostelen tot vissers gemaakt”. Velen zijn daar ook de marteldood gestorven.

De heilige Markos (Joannes), Aristarchos en Zeno (Zenas). Joannes was de joodse naam, Markos de naam die veel in de wereld werd gebruikt. Zijn moeder bezat een huis in Jeruzalem‚ dus Markos is daar waarschijnlijk geboren. Hij was een neef van Barnabas (Kol.4:10) en in het begin metgezel van de heilige Paulos. Toen hij echter om een of andere reden weigerde mee scheep te gaan (Hand.13:13) wilde Paulos hem ook later niet langer bij zich hebben en kreeg daardoor zelfs onenigheid met Barnabas. Deze nam hem toen mee op zijn missiereis naar Cyprus. Later is er blijkbaar een verzoening geweest, want Markos was bij Paulos toen deze gevangen was in Rome (KoI.4:10). Paulos vraagt zelfs naar hem tijdens zijn tweede gevangenschap, omdat hij hem zo goed gebruiken kan bij de dienst (2 Tim.4:11). Het is niet zeker of deze Joannes Markos ook de Evangelist Markos is, die immers veel meer met de persoon van de Apostel Petros verbonden was. Hij wordt genoemd als bisschop van Byblos, maar ook van Apollonis, 1e eeuw (zie 25 april).
De heilige Aristarchos, apostel uit de zeventig, leidde een ascetisch leven, en werd bisschop van Apamea in Syrië. Hij wordt ook herdacht op de 15e april.
De heilige Zeno was leerling en medewerker van de heilige apostel Paulos, en werd bisschop van de stad Lydda of Diospolis. Zij zijn gestorven in vrede.

De heilige Ignatios, hegoumen van het klooster van Christus-Verlosser, in Tryglië in de tweede helft van de 10e eeuw. Hij bracht het klooster tot grote bloei, en is aan dysenterie gestorven tijdens een bezoek aan Konstantinopel. Toen zijn leerlingen het lichaam een jaar later kwamen ophalen, werd het geheel onbedorven teruggevonden, terwijl het een hemelse geur uitwasemde.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-281/

   Paulus predikt aan de heidenen in Athene

 altaar voor de 'onbekende god'

26 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

28 september

De heilige monnik Herodion (Heliodoros), leerling van de heilige Kornelios Komelski‚ en stichter van het klooster aan het Ilo-meer. Hij is gestorven in het grote schima in het jaar 1541.

De heilige martelaar Ennemondus (Aunemondus, Chaumond), bisschop van Lyon. Hij was een onkreukbaar herder, hoog in aanzien bij de koningen Clovis II en Clotarius III. Juist daarom werd hij arglistig gedood door de boosaardige hofmeier Ebroin, die zoveel misdaden op zijn geweten heeft, in het jaar 658.

De heilige Exuperius, bisschop van Toulouse, 405-415. Hij is waarschijnlijk afkomstig uit Bordeaux en was een geleerde. Hij stond in correspondentie met de heilige Hiëronymos die hem roemt om zijn buitengewone naastenliefde. Deze schrijft over Exuperius: “Om de honger van de armen te stillen, lijdt hij zelf honger, ja hij ontzegt zich alles om in hun noden te kunnen voorzien. Zijn bleek gelaat verraad hoe streng hij vast. Maar zijn armoede maakt hem in werkelijkheid rijk. Hij is zo arm dat hij het Lichaam des Heren in een rieten mandje moet dragen, en Zijn heilig Bloed in een glazen fles. Zijn naastenliefde is letterlijk grenzeloos en gaat tot de verst verwijderde streken: zelfs de kluizenaars in Egypte worden door hem bedacht”.
Als bisschop van Toulouse voltooide hij de kerk ter ere van de heilige Saturninus, de apostel van Toulouse. Hij legde ook aan Rome de vraag voor welke boeken van de Heilige Schrift als canoniek moeten worden beschouwd, en paus Innocentius schreef hem de beroemde brief met de lijst die sindsdien dezelfde boeken bevat, zij het in andere volgorde. In zijn laatste levensjaar begonnen de invallen de Gothen en Vandalen. Exuperius heeft niet meer de Val van Toulouse meegemaakt: hij was toen reeds gestorven. De heilige Paulinus rekent hem tot de grootste bisschoppen van Gallië. Hiëronymos droeg hem zijn Zacharias-commentaar op. De glazen kelk die Exuperius gebruikte, wordt nog in Toulouse in de kerkschat bewaard.

De heilige Faustus, bisschop van Ftiez, 452-490. In zijn jeugd studeerde hij de welsprekendheid en de christelijke filosofie. Rond 420 trad hij in de abdij van Lerins, waar hij 14 jaar later tot abt werd gekozen. Hij leidde een gestreng leven, gewijd aan gebed en studie, in de dorre omgeving van dat eiland, en was zo navolger van de grote vaders van de Egyptische woestijn. Faustus achtte zich verplicht om stelling te nemen tegen de predestinatieleer van Augustinus, die op de meest ongenuanceerde manier werd gepropageerd door sommige priesters die zeiden dat de ene mens is voorbestemd tot het kwaad en de ander tot het goede, zonder enige verdienste. Dit deed tegen hem de verdenking rijzen van Pelagianisme‚ vooral toen hij een uit Italië daarvoor verdreven monnik onderdak verschafte in zijn klooster totdat de kwestie door een concilie geregeld zou zijn. Maar uit zijn brieven blijkt zijn zuiver orthodoxe instelling. Daarin veroordeelt hij zowel Pelagius die de erfzonde ontkende als hen die de absolute predestinatie predikte.

De heilige martelaren Markos, een herder, die geleden heeft tijdens de vervolging van Dlokletiaan. Hij bekeerde zijn beulen, de smeden Alexander, Alfeos en Zosimas, die de opdracht hadden gekregen hem te martelen, maar door zijn heldhaftig gedragen lijden overtuigd raakten van Christus’ goddelijke werkelijkheid. Zij werden allen onthoofd. Toen het hoofd van Markos triomfantelijk naar de tempel van Artemis werd gebracht, vielen de daar aanwezige afgodsbeelden van hun voetstuk.

De heilige martelaar Privatus, die als schurftige bedelaar door de heilige paus Callistus van zijn ziekte genezen was en zich daarna tot Christus had bekeerd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-282/

 Paulus in Korinthe

Paulus vóór de rechtbank van proconsul Gallio

[Modestus 137]

29 september

Gedachtenis van de martelaren van Byzantium, die deze dag met ongeveer 80 man op een schip werden verbrand; tijdens de vervolging van Valens.

De heilige Kyprianos van Ustjug, een landeigenaar die in 1212 monnik werd in het klooster van de Tempelgang van de heilige Moeder Gods, en die daar 64 jaar geleefd heeft tot aan zijn dood in 1276.

De heilige Theofanes, de Barmhartige, leefde met zijn gezin in Gaza. Hij toonde zulk een daadwerkelijke liefde voor de armen dat hij daardoor zelf tot armoede verviel. Zijn nagedachtenis werd hoog in eer gehouden, en zijn relieken werden verheerlijkt door de daaruit vloeiende welriekende myron.

De heilige martelaren de Perzische edelman Dada(s), de door zijn heldhaftig lijden bekeerde prins Gweddai (Gobdela)‚ diens zuster Kosdoja (Kasdoa), en de magiërs Gorgal en Kosdoj (Kasdios), die onder koning Sapor temidden van gruwelijke folteringen met hun leven voor Christus hebben getuigd, in de 4e eeuw.

De heilige martelares Goedelia, die tijdens de vervolging van Sapor II na maandenlange martelingen aan een boom werd vastgespijkerd, tegen het jaar 330.

De heilige martelares Theodota, een bekeerde courtisane. Zij weigerde deel te nemen aan het feest-offer ter ere van Apollo in Filippopolis, en werd daarom gevangen genomen en voor de rechter gevoerd. Zij gaf bij de ondervraging haar zondig leven toe, maar zij wilde daar geen heiligschennis aan toevoegen. Zij werd toen heftig gemarteld en tenslotte door steniging omgebracht in 318.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Eutychios, Plautos en Herakleia in Thracië; Fraternus, bisschop van Auxerre in de 5e eeuw; en Petronia, die met het zwaard is omgebracht.

Eveneens op deze dag de heilige Bouin en Ursion, monniken te Troyes; en Grimoaldus, priester-belijden te Pontecorvo bij Aquino.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-283/

De wonderbaarlijke bevrijding en terugkomst van Petrus uit de gevangenis door de engel (ik had het eerder moeten posten, maar ik heb deze mooie afbeelding pas nu toevallig gevonden)

Prediker Apollos in Efeze (of Paulus op Areopagus in Athene)

28 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

30 september

De heilige Michaël de Bulgaar, werd na de doop van de heilige Wladimir met zes bisschoppen uitgezonden om het christendom in te voeren in het Russische rijk. Hij organiseerde in Kiev de doop van het gehele volk in het jaar 988‚ en werd de eerste metropoliet van Kiev, tot aan zijn dood in 992. Hij richtte ook een seminarie op en stichtte het eerste Russische klooster. Michaël predikte eveneens het christendom in de twee andere grote Russische steden uit die tijd: Novgorod en Rostov. Hij is ontslapen in vrede.

 

De heilige maagd-martelaressen Gaiana, Rhipsime, Mania, Maria, Mariamna en nog anderen, uit Rome gevlucht voor de vervolging van Diokletiaan, en tenslotte in Armenië onder veel kwellingen ter dood gebracht.

De heilige bisschoppen Aristakes, Verthanes, Houssik (Ioussik), Nerses en Sahak (Isaäk) de Grote, afstammelingen van de heilige Gregorios de Verlichter, en eveneens, zij het met onderbrekingen door vijandige vorsten, Katholikos van Armenië, van 331 tot 438.
Aristakes was de jongste zoon van Gregorios, geboren in 270. Hij was als kluizenaar gaan leven, maar werd overgehaald zich te wijden aan het missiewerk onder het nog heidense volk. Zijn vader wijdde hem bisschop en van 320 tot 327 verving hij Gregorios, die zich in de eenzaamheid teruggetrokken had. Aristakes nam deel aan het eerste Oecumenisch Concilie, te Nicea, in 325; en hij werd vermoord in 327.
Zijn broer Verthanes volgde hem op en spreidde een vurige missie-ijver ten toon. Hij wist zelfs de soldaten te bekeren, die de koningin op hem afgezonden had om hem te vermoorden. Hij is in vrede gestorven in 342.
Houssik, geboren in 304, was de jongste zoon van Verthanes. Ook hij had zich eerst aan het eenzame monastieke leven gewijd, maar werd katholikos na de dood van zijn vader. Hij kwam in conflict met de vorst, aan wie hij diens losbandig leven verweet, en werd daarom met stokken geslagen totdat hij eraan stierf, in 347.
Eerst zijn kleinzoon, Nerses, werd in 346 weer katholikos. Evenals de vorigen had hij een byzantijns-griekse opvoeding genoten in Caesarea, waar hij geboren was, en hij zette zich in voor een diepgaande hervorming van het godsdienstig en zedelijk leven. Hij deed wetten aannemen tegen bijgelovige praktijken en heidense riten, hij regelde de huwelijkswetgeving, hij organiseerde het kerkelijk onderricht, verhoogde het gezag van de Kerk in het staatswezen, wijdde vele priesters, stichtte kerken en kloosters. En op de allereerste plaats: voor de eerste maal in de geschiedenis organiseerde hij een samenhangend geheel van inrichtingen van weldadigheid: tehuizen voor daklozen, weeshuizen, leproserieën, ziekenhuizen.
Maar ook Nerses kreeg tweedracht met de vorst toen hij deze excommuniceerde na zijn weigering om een onrechtvaardig doodsvonnis te herroepen tegen diens eigen neef. Hij werd daarom afgezet tot de opvolger van de vorst hem weer terugriep in 367. Maar zes jaar later liet hij hem vergiftigen op een feest, in 373.
Weer brak een tijd van verwarring aan tot in 390 Sahak, de zoon van Nerses, katholikos werd. Intussen was Armenië grotendeels onder Perzisch bestuur geraakt, maar Sahak wist door diplomatiek optreden de kerkvervolging af te wenden, die wel in Perzië woedde. Maar vooral in het geestelijk herstelwerk onder zijn volk, toonde Sahak zijn grootheid. Het Armenisch was nog steeds uitsluitend een gesproken taal. ln de kerken werd Grieks gebruikt, of vertaald Syrisch. Sahak wist de geleerde monnik Mesrovb (zie 19 februari) te inspireren een eigen alfabet te scheppen en het vertalen te ondernemen van de Heilige Schrift, de liturgische boeken, en van vele kerkvaders. Zo bevrijdde hij de Armenische Kerk van knellende banden en baande de weg voor de ontwikkeling van een eigensoortige rijke christelijke cultuur, waarin dichters tot bloei kwamen met de verhevenste mystieke inspiratie, zoals Gregorios van Narek in de 10e eeuw. Ook Sahak werd afgezet ten gevolge van een samenzwering, maar vanuit zijn verbanning bleef hij zijn leerlingen leiden. Hij was een groot verdediger van het Concilie van Efese (431) en een bestrijder van het Nestorianisme. Hij is in vrede gestorven in 438.
Later leidden de omstandigheden ertoe dat de Armenische kerk de besluiten van het Concilie van Chalcedon (451) niet aanvaardde. Zij kwam onder de invloed van een gematigd monofysitisme, en scheidde zich af van de gemeenschap met de Orthodoxe Kerk, tot in onze dagen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/lezingen-van-de-dag-614/

  Verbranding van kostbare tovernaarsboeken.

 De zonen van de Joodse hogepriester Sceva worden geslagen door een bezetene na een mislukte demon-uitdrijving

 

29 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

1 oktober

Pokrov (Bescherming, Schouderdoek) van de heilige Moeder Gods; Maria, Hulp der christenen. In de Blachernakerk te Konstantinopel, waar het gewaad, de schouderdoek (omoforion) en een deel van de gordel werden bewaard van de heilige Moeder Gods, hield de Slavische monnik Andreas, de Dwaas om Christus, samen met zijn cellenmonnik Epifanios‚ een nachtelijke vigilie. Andreas zag toen de verheven Koningin uit de heilige Deuren naar buiten treden, terwijl de heilige Johannes de Voorloper en de heilige Johannes de Evangelist haar bij de armen steunden. Andere heiligen, in witte gewaden, vormden achter hen een processie, terwijl zij hymnen zongen.
Bij de ambon aangekomen, bad de hoge Vrouwe lange tijd, ter aarde gebogen en met tranen in haar ogen. Toen ging zij terug naar het Altaar en bad daar voor het volk van de stad. Daarna nam zij haar schouderdoek welke zij over haar hoofd gedragen had, helder stralend van bliksemend licht, en spreidde deze tussen haar handen uit over het volk. Zo bleef zij gedurende lange tijd voor beide monniken zichtbaar.
Deze verschijning, die gebeurde in de 10e eeuw, werd twee eeuwen later in Rusland de grondslag van het geliefde feest van de Bescherming van de heilige Moeder Gods, Pokrov. In Griekenland is dit feest verplaatst naar de 28e oktober ter gedachtenis van de bescherming door de heilige Maagd bij de inval van de Nazi’s in 1940 vanuit Albanië.

De heilige Ananias, Apostel uit de Zeventig, was priester of bisschop te Damaskos (in de begintijd van het christendom was dit ambt nog niet zo duidelijk gesplitst). Hij genas en doopte de apostel Paulos toen deze door de genade was verblind, ongeveer 3 jaar na Christus’ Opstanding (Hnd. 9:10). Hij is na allerlei folteringen gestenigd te Eleutheropolis‚ waar hij door zijn wonderen veel bekeringen had teweeggebracht, en voltooide zo zijn getuigenis op het einde van de 1e eeuw.

De heilige Romanos de Melodist‚ monnik en diaken. Hij was van joods bloed, afkomstig uit Emesa (Rome) in Syrië en werd diaken in de kerk van Beyroet. Hij was een beroemd zanger en door keizer Anastasios I werd hij in 496 verbonden aan de kerk van de Moeder Gods van Kyros, in Konstantinopel‚ waar hij zich geheel wijdde aan de beschouwing, welke hij dan weer uitdroeg in zijn gezangen. Hij is misschien wel de grootste van de christelijke dichters: diepe theologische gedachten onder woorden gebracht met grote kracht en rijke beeldspraak. Dit wordt in zijn levensverhaal toegeschreven aan het feit dat, toen hij zich lange tijd vergeefs had ingespannen om een preek samen te stellen voor de Geboorte des Heren, hem in een droom de heilige Moeder Gods verschenen was, waarna hij de volgende morgen als een engel het Kerstkondakion zong: “De Maagd baart heden Hem Die is voor alle Zijn…”. Dit werd het begin van zijn dichterschap.
Het beginkondakion en de 1e ikos van zijn grote feestzangen (die eveneens Kondakion heten) worden nog altijd in de orthodoxe kerk gebruikt. Meer dan duizend kondakia (waarvan er echter slechts een tachtigtal behouden zijn gebleven) en ook de beroemde Akathist van de heilige Moeder Gods worden aan hem toegeschreven. Hij stierf als diaken tegen het jaar 500.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-636/

    Volksoproer van de Efeziërs onder leiding van de zilversmid Demetrius

30 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

2 oktober

 

De heilige hiëromartelaar Kyprianos met de maagd-martelares Justina. Kyprianos was een rijke inwoner van Antiochië ten tijde van keizer Decius (rond 250). Hij was filosofisch geschoold en had een bijzondere interesse voor magische praktijken. Justa was de dochter van een afgodspriester, en was getroffen door de prediking van de diaken Praülios. Zij geloofde met zulk een vurig enthousiasme dat zij ook haar ouders overtuigde, en alle drie werden gedoopt door de bisschop Optatos. Daarna wijdde Justa zich aan het ascetische leven in maagdelijkheid.
Een jonge heiden werd op haar verliefd en hij bestelde bij Kyprianos een liefdesdrank, die Justa gewillig moest maken. Toen alle recepten en duivelsaanroepingen uit de zo hoog geschatte magische boeken zonder uitwerking bleven, begon hij aan de afgoden te twijfelen, en door gesprekken met Justa werd hij van de waarheid overtuigd. Hij liet zich dopen door bisschop Anthimos, waarbij hij zijn kostbare manuscripten in het openbaar verbrandde. Na verloop van tijd werd de ontwikkelde Kyprianos zelf bisschop gewijd (en daarom soms verward met bisschop Kyprianos van Karthago). Daarna wijdde hij Justa tot diakones, waarbij zij de naam Justina ontving en zij hielp hem bij het missiewerk. Tijdens de vervolging van Decius werden zij samen gearresteerd, naar Damaskus overgebracht om ver van hun woonplaats, waar zij te populair waren, gemarteld te worden; en tenslotte in Nikomedië, in aanwezigheid van de keizer onthoofd.

De heilige Kyprianos, de wonderdoener van Suzdal‚ Dwaas om Christus. Hij deed ascese op een eilandje in de monding van de Uwot, gouvernement Wladimir. Daar is hij gestorven in 1622. Bij zijn graf ontstond een klooster dat zijn naam draagt.

De heilige martelaar-vorsten David en Konstantijn van Grusië. Zij werden in 730 door de Arabische kalief gevangen genomen en na vele martelingen verdronken in de Rion-rivier. Hun relieken bevinden zich in de stad Kutais.

De heilige Andreas, Dwaas om Christus, was de Slavische knecht van een inwoner van Konstantinopel in het begin van de 10e eeuw. Toen hij een nacht in gebed was in de Blachernakerk, waar zich het kleed van de heilige Moeder Gods bevond, viel hem het visioen ten deel van de biddende Maagd Maria, die haar schouderdoek uitbreidde over het volk van de stad. De gedachtenis hiervan wordt op de 1e oktober gevierd.

De heilige Gregorius, nieuwe martelaar. Hij was een zadelmaker te Filadelfia in Klein-Azië. Hij moest voor de rechtbank verschijnen toen hij niet in staat was een veel te hoge boete te betalen. Om zich uit de moeilijkheden te redden verklaarde hij toen moslim te zijn. Reeds na enkele dagen drong het tot hem door dat hij Christus verloochend had, en hij verviel in onstilbaar verdriet. Zoals bijna gewoonte was in dergelijke gevallen, ging hij naar de Athos, die min of meer als vrijplaats werd beschouwd, om door een leven van zware ascese boete te doen.
Zijn geweten liet hem echter niet met rust, en met zegen van zijn geestelijke vader, keerde hij naar zijn woonplaats terug om door openlijke belijdenis zijn verraad uit te delgen. Hij werd terstond gevangen genomen, waarbij hij standvastig bleef te midden van voortdurende folteringen. Acht dagen later werd hij onthoofd, in het jaar 1794.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-637/

 De opwekking van Eutychus door Paulus

 De afscheid van Paulus met de presbyters uit Efeze in Miletus

1 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

3 oktober

De heilige Johannes de Chosebiet, dwz. dat hij monnik was van de door hem gestichte Choseba-Laura in Palestina. Hij was afkomstig uit het Egyptische Thebe en werd als monnik ingekleed door zijn eigen grootvader. Onder de keizers Justinos I en Justinianos I was hij bisschop van Caesarea, maar later trok hij zich weer terug in de woestijn tot aan zijn dood; 6e eeuw.

De heilige Hesychios de Choribiet leefde als asceet op de Athos in de 6e eeuw, waar hij een gemeenschap stichtte waar het volkomen zwijgen beoefend werd (de Hesychieten).

De heilige martelaren Dionysios, bisschop van Alexandrië, met Gaius, Faustus, Petros, Eusebios, Chairemon en Paulos, diakens, die geleden hebben rond 265. Dionysios was een leerling van Origenes en in 231 werd hij belast met de leiding van de beroemde katechetenschool (die we nu een theologische academie zouden noemen) van Alexandrië. In 247 werd hij de bisschop van deze stad. Hij was een wijs en gematigd raadgever voor de Kerk in deze tijd van theologische twisten en verscheurdheid. Zo was hij ook middelaar tussen de paus van Rome en de heilige Kyprianos in de kwestie over de geldigheid van de ketterdoop. Hij was er altijd op bedacht dat de kerken bijeengehouden moesten worden door de band der liefde.
Tijdens de vervolging van Decius (252), die vooral tegen de kerkelijke leiding gericht was, kon Dionysios ontsnappen naar de woestijn van Lybië. Maar onder de vervolging van Valerianus (258) werd hij gearresteerd en vervolgens verbannen naar het woestijndorp Kefro. Er ontstond daar een grote toeloop van gelovigen en vele heidenen bekeerden zich. Daarop werden de bannelingen verplaatst naar een misdadigerskamp, waar hij met steniging ontvangen werd maar nog twaalf jaar in leven bleef onder ellendige omstandigheden tot hij zijn ziel teruggaf aan God.

De heilige Dionysios de Areopagiet, bekeerling van de heilige Apostel Paulos en eerste bisschop van Athene; met de priester Rustikos en de diaken Eleutherios. Zij hebben geleden onder Domitiaan in het jaar 96. Hij was een voorname burger van Athene. Hij was lid van de uit negen personen bestaande raad van de Areopaag, het hoogste rechts-college van de staat.
Er bestaat over hem een mooie legende: een aantal jaren tevoren was hij op een geleerden-bijeenkomst te Heliopolis in Egypte, toen tegen alle verwachtingen in een plotselinge zonsverduistering optrad. Dionysios had toen uitgeroepen: “Ofwel God Zelf lijdt, ofwel het is het einde van de wereld”. Toen de apostel vertelde over de verschijnselen rond de dood van Christus, herinnerde Dionysios zich zijn spontane woorden, en hij zag nu het antwoord op de erin besloten vraag. Zo kwam hij tot het geloof.
Aan deze Dionysios werden in de middeleeuwen de belangrijkste theologisch-mystieke werken uit die tijd toegeschreven: Over de hemelse en kerkelijke Hiërarchieën; Over de Namen Gods; Over de mystieke theologie. Daarnaast nog een tiental brieven. Deze geschriften hebben een grote invloed gehad op de ontwikkeling van de theologische wetenschap, zowel in het Oosten als in het Westen. De middeleeuwse auteur van deze geschriften wordt meestal aangeduid als pseudo-Dionysios.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-638/

 Paulus vaart terug naar Jeruzalem

 Profeet Agabus voorspelt in Cæsarea de gevangenschap van Paulus

 

[Modestus 137]

4 oktober

De bisschop-martelaar Hiërotheos, van Athene, was een van de Areopagieten die door de prediking van de heilige Paulos tot Christus zijn gekomen. Hij voltooide zijn bloedgetuigenis in de 1e eeuw.

De priester-marteIaar Petros van Kapitolia bij Damaskos van Syrië. Hij was gehuwd en had drie zonen. Later verliet hij zijn gezin en werd monnik, maar de bisschop van Bosra sloeg daar geen acht op en wijdde hem priester. Toen hij zestig jaar was, werd hij zwaar ziek zodat hij op sterven lag. Hij genas echter, en nu had hij alle vrees voor de dood verloren. Hij predikte Christus zonder enige terughoudendheid en werd al spoedig gevangen genomen, in het jaar 715. Ook voor het gerecht liet hij zich door niets intimideren en werd nu, in een dagenlange foltering, doodgemarteld voor de ogen van zijn dorpsgenoten en van zijn vrouw en kinderen, die gedwongen werden vlak bij hem aanwezig te zijn. Na zijn dood werd zijn lichaam zorgvuldig verast‚ met alles wat hem toebehoorde of wat hij had aangeraakt. De as werd uitgestrooid in de rivier opdat er geen enkele reliek van hem zou overblijven om door de gelovigen vereerd te worden. Sindsdien wordt in Syrië de gedachtenis van de heilige Petros van Kapitolia gevierd in de open lucht, aan de zeekust.

De heilige martelaressen Domnina en haar dochters Veronika (Berenice‚ Verinna) en Prosdokia (Proskudia) uit Syrië. Tijdens de vervolging van Diokletiaan waren zij gevlucht maar werden achterhaald. Om aan de schunnige wreedheid van de soldaten te ontkomen, wierpen zij zich in de rivier en verdronken in 305.

De heilige martelaar Adauctus (Daviktos) uit Efese, wordt herdacht samen met zijn dochter Kallisthene. Nadat Adauctus, de eparch van Efese, die in het geheim christen was, geweigerd had zijn dochter aan keizer Maximiaan‚ de christenvervolger (rond 235), tot vrouw te geven, werd hij naar Melitene (Armenië) verbannen en daar onthoofd.
Toen knipte Kallisthene zich de haren af en trok mannenkleding aan. Zo kwam zij ongehinderd in Nikomedië, waar zij zich 8 jaar verborgen hield. Later verhuisde zij naar Thracië en trok in bij een weduwe die daar woonde met haar dochter. Deze leed aan een oogziekte‚ maar Kallisthene wist die te genezen. De moeder was opgetogen over zulk een aardige jongeman en wilde hem met haar dochter laten trouwen. Toen moest Kallisthene wel met de waarheid voor de dag komen.
Intussen was de vervolging min of meer tot stilstand gekomen, zodat Kallisthene het waagde om haar geval voor te leggen aan Constantia, de christenvrouw van keizer Licinius en zuster van Konstantijn de Grote. Die was haar voorspraak en Kallisthene kreeg de geconfisceerde eigendommen van haar vader terug. Zij bracht nu de stoffelijke resten van haar vader naar Efese en bouwde daar een kerk over zijn graf. Zij is in vrede gestorven in 318.

De heilige Paulos de Simpele, een eenvoudige boer, werd op 60-jarige leeftijd de leerling van de heilige Antonios de Grote. Hij is gestorven in 340. Zijn gedachtenis wordt gevierd op 7 maart.

De heilige Wladimir Jaroslavitsj‚ prins van Novgorod, en zijn moeder de heilige Anna. Hij was een zoon van Jaroslav de Grote, de bouwheer van de beroemde Sofia-kathedraal in Novgorod; hij is gestorven in 1051.

De heilige Stefanos Stilianovitsj uit het dorp Zjoepa in het zuiden van het district Cholm. Hij diende als Wojewode (legeraanvoerder) bij de koning van Servië en verkreeg daardoor de bezitting bij Srema, waar hij ook gestorven is in 1515.

De heilige martelaar Quintin uit Meaux kwam als jongeman op het einde van de 6e eeuw aan het hof in Tours. De koningin werd verliefd op hem, en toen hij haar verontwaardigd afwees, nam zij wraak door hem te laten vermoorden. Het medelijden van het volk groeide tot bewondering, en hij werd als heilige vereerd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-639/

 Paulus' terugkomst in Jeruzalem en zijn arrestatie

 Paulus spreekt tot de menigte van joden

 

3 oktober 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

5 oktober

De heilige Petros‚ Alexis‚ Jona‚ Filippos, Hermogenes en Tychon, metropolieten van Moskou en geheel Rusland.

De heilige Charitina, maagd en martelares. Zij was de slavin van een zekere Claudius die leefde in Amisus van Pontus. Zij was aangebracht als christin en de stadsbestuurder liet aan Claudius een bevel overbrengen dat zij aan het gerecht moest worden overgeleverd. Claudius was hierover diep bedroefd, hij zat neer in zak en as en beweende haar lot. Maar Charitina zei hem dat hij juist blij moest zijn. Want al was zij ongedoopt, zij was christen in haar hart en nu zou zij voor Christus mogen lijden. En zij zou Hem smeken haar lijden te willen aanvaarden om Zijn genade te bewerken voor haar meester en zijn gezin. Claudius bracht haar toen bij de soldaten en zei: “Denk aan mij bij de hemelse Koning”.
Charitina werd aan het gerecht overgeleverd, waar zij zwaar werd mishandeld en in het water geworpen. Zij klom daar echter weer uit en zei: “Dit was mijn doop”. Toen werd zij verder verminkt en afgemaakt rond het jaar 304.
Er zijn uit die tijd meer voorbeelden bekend hoe slaven echt deel uitmaakten van het gezin en er een warme onderlinge genegenheid heerste.

De heilige martelares Mamelta (Mamelchwa), een heidense priesteres uit Perzië. Haar zuster was in aanraking gekomen met het christendom en had zich bekeerd, en ook Mamelta, die zich uit innerlijke overtuiging aan de godin had gewijd, kwam tot de overtuiging dat eerst in Christus de waarheid over God tot ons gekomen was. Zij werd opgenomen in de Kerk, maar na haar doop werd zij als christin herkend door haar witte doopgewaad en toen gestenigd rond 344.

De heilige monnik Damianos van het Holenklooster in Kiev, priester en arts. Hij was een tijdgenoot van de heilige Feodosi en hij is gestorven in 1070. Met hem worden ook herdacht zijn medemonniken Jeremia en Mattheos, die eveneens gezegend waren met het charisma van helderziendheid. Jeremia is gestorven tijdens het bestuur van de heilige Feodosi, Mattheos tijdens het bestuur van hegoumen Polykarpos (1074- 1088).

De heilige Eudokimos van het Watopedi-klooster op de Athos. Het merkwaardige is dat wij eigenlijk niets afweten van deze heilige: niet eens wanneer en hoe hij geleefd heeft of wat zijn werkelijke naam was. In 1840 werden er werkzaamheden verricht op het kerkhof van het klooster, en daarbij stiet men op zijn gebeente dat een verrukkelijke geur verspreidde tot ver in de omtrek. Daarbij kwamen een aantal wonderbare genezingen bij de opnieuw begraven resten. Dit getuigenis van goddelijk gunstbetoon (eudokia) bracht de monniken ertoe hem onder deze naam te gaan vereren als een heilige.

De heilige Apollinaris, bisschop van Valence. Hij werd in 499 bisschop gewijd van Valence, door zijn broer de heilige Avitus, aartsbisschop van Vienne. Zij waren beiden in een voortdurende strijd gewikkeld tegen het arianisme dat in hun diocees diep was ingeworteld. In 517 namen zij deel aan de bisschopssynode van Epaon, waar de koning van Bourgondië veroordeeld werd omdat hij de vrouw van zijn broer tot echtgenote genomen had. De woedende koning verbande toen alle bisschoppen uit zijn gebied, maar een jaar later werd Apollinaris teruggeroepen toen de koning hevig ziek werd en dit als een straf zag voor de wijze waarop hij de bisschoppen behandeld had. Niet lang daarna is Apollinaris gestorven in 520.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-640/

 Peter vóór het Sanhedrin (we kunnen ons voorstellen dat het ook Paulus is (Handelingen 22), maar de geschilderde personage is daar te verlegen voor)

 Paulus vóór de goeverneur Felix

 

[Modestus 137]

6 oktober

De heilige Apostel Thomas, ook Didymos (Tweeling) genaamd, was een van de vurigste Leerlingen van Christus. Toen de anderen aarzelden bij de laatste tocht van de Meester naar Jeruzalem na de dood van Lazaros, wekte hij op om “mee te gaan en met Hem te sterven” (Joh.11:16). Nog meer dan de anderen was hij zich dus bewust van wat er gebeuren moest. Toch had hij zich het verloop blijkbaar heel anders voorgesteld want hij bleef weigeren de eenvoudige boodschap van de opstanding te geloven, en zelfs door de Heer Zelf liet hij zich maar met moeite overtuigen. Maar juist daarvoor zijn de christenen hem altijd dankbaar gebleven omdat zijn hardleersheid voor ons juist een houvast betekent Thomas verkondigde het Evangelie in Palestina, Mesopotamië, Parthenland, Perzië en Indië. Toen hij daar de echtgenote van de prins had bekeerd, werd hij te Melipul met speren doorboord.

De heilige nieuwe martelaar Makarios (Manuel) van Kios in Bithynië leerde voor kleermaker in Prussa. Zijn vader ging over naar de islam en dwong zijn zoon met hem mee te gaan. Doch Makarios begon te beseffen welk een schuld hij daardoor op zich geladen had en nam de vlucht naar de Athos waar hij monnik werd en twaalf jaar het ascetisch leven leidde. Toen kreeg hij van zijn geestelijke vader verlof om die verloochening goed te maken. Hij ging terug naar Prussa en predikte daar in monnikshabijt op de markt. Hij werd ogenblikkelijk gearresteerd en na ontzettende folteringen ter dood gebracht in 1590.

 eiland Chios

De heilige martelares Fides (Foy, Faith)‚ met haar zuster Alberta ter dood gebracht. Fides, was een adellijke dame die leefde te Agen in Aquitanië. Zij stond bekend als christen en werd tijdens de vervolging van Diokletiaan voor het gerecht gedaagd, waar haar opgedragen werd haar geloof in de gekruisigde op te geven. Haar antwoord was: “Vanaf dat ik een kind was, heb ik de Heer Jezus Christus gediend uit heel mijn hart, en Zijn Naam heb ik altijd beleden”. Toen zij niet naar verdere argumenten wilde luisteren, werd zij met vuur doodgefolterd, in 287. Haar verering was in de Middeleeuwen wijd verbreid zowel in Frankrijk als in Engeland. Een aan haar toegewijde kerk in Londen is als kapel opgenomen in de Sint-Pauls kathedraal.

De heilige diaken Ywi (lvi), de zoon van een Brits stamhoofd, in de buurt van Lindisfarne. Zijn vader wilde een krijgsman van hem maken, maar Ywi wilde dienen in het leger van de Heer. Hij werd diaken gewijd door de heilige Cuthbert en bleef diens trouwe leerling.
Eens was hij in een boot op weg om de andere kloosters te bezoeken. Het scheepje werd door een storm overvallen en leed bijna schipbreuk, zodat het stuurloos werd. Meer dan een week was Ywi in het noodweer op zee, en toen hij eindelijk het land bereikte, was hij zo uitgeput en ziek dat hij kort daarop stierf, tegen het einde van de 7e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-641/

 Paulus vóór de gouverneur Festus

 Paulus vóór koning Agrippa

[Modestus 137]

7 oktober

De heilige martelaren Sergios en Bakchos waren Romeinse edellieden die, hoewel nog jong, reeds aan het hoofd stonden van de militaire academie van keizer Maximiaan. Eens, toen de keizer naar de tempel van Jupiter was gegaan om een offer op te dragen, bleven deze twee buiten staan. Maximiaan vermoedde de reden en stuurde iemand met de opdracht dat ze moesten komen om mee te offeren. Toen zij weigerden liet hij hun uniform afrukken en ze zwaar geboeid in vrouwenkleren door de stad leiden. Vervolgens droeg hij hen over aan de beruchte bevelhebber van het Oosten, Antiochus, voor hun executie. Bakchos werd doodgegeseld in de stad Barbalis aan de Eufraat‚ en Sergios werd in martelschoenen 15 km opgejaagd tot Rosafa in Syrië en daar onthoofd in 301. De stad werd een der beroemdste bedevaartplaatsen van de oude christenheid. Later is te Rome een bekende kerk aan hun nagedachtenis gewijd.

De heilige martelaren, de priester Julianus en zijn diaken Caesarius, afkomstig uit Afrika, die met hun leven voor Christus hebben getuigd in de Italiaanse stad Terracina onder Claudius II. Zij werden tenslotte in zee verdronken. Met hen leden ook de priester Eusebius en een andere christen, Felix. Door de moed en overtuigingskracht die Caesarius ten toon spreidde bij zijn proces, bekeerde zich de consul Leontios. Hij werd ter plaatse gedoopt en stierf voordat hij gearresteerd kon worden.
Zij leden tijdens de vervolging van Claudius, die bij zijn troonsbestijging in 268 zijn eigen moeder had laten ombrengen omdat zij christin geworden was. Daarna vervolgde hij alle christenen met ongehoorde wreedheid.

De heilige priester-martelaar Polychronios. Hij was een pientere boerenjongen en was als Iector aanwezig op het eerste oecumenische Concilie. Daarna werd hij priester gewijd maar tijdens de heilige Liturgie werd hij door de Arianen vermoord, 4e eeuw.

De heilige Sergios van Wologda (van Murom, van Nourma), afkomstig uit Griekenland en een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Deze zond hem naar het woud bij de Obnora-rivier‚ waar hij eerst als kluizenaar leefde doch voor zijn veertig leerlingen het Transfiguratie-klooster bouwde dat hij bestuurde tot aan het einde van zijn leven in 1412.

De heilige martelaren Marcellus en Apuleius, vroegere volgelingen van Simon Magus. Zij werden bekeerd door de apostel Petros, en na diens dood hebben ook zij te Rome de martelaarskrans verworven onder Aurelianus.

De heilige martelares Justina van Padua, had op 16-jarige leeftijd haar beide ouders verloren. Met grote moed doorstond zij de ondervraging voor het gerecht, en werd toen met een zwaard doorboord. Reeds in de 6e eeuw werd daar een kerk gebouwd tot haar nagedachtenis.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-642/

Paulus' reis naar Rome

 

[Modestus 137]

8 oktober

 

De heilige Taïsia, een vrouw van buitengewone schoonheid, leefde daarvan in Alexandrië, in de 4e eeuw. Het kwam vaak tot een hevige strijd tussen haar minnaars, en zij was verantwoordelijk voor verschillende doden. De oude kluizenaar Pafnutios hoorde in de woestijn de verhalen hoe zij de jeugd het hoofd op hol bracht, en hij kwam tot de overtuiging dat hij met haar moest spreken. Hij ging naar de stad, trok gewone kleren aan, ging naar haar huis en vroeg haar te spreken. Zij ontving hem in haar schitterend verblijf, uitgestrekt op een kostbare divan. Pafnutios stond voor haar en keek haar aan. Zijn ogen vulden zich met tranen en hij sprak slechts met moeite. Hij zei: “Laat iedereen weggaan”. “Maar er is hier niemand dan God”, antwoordde zij. “Wat,” riep hij, “weet je dan dat God bestaat?” “Ja, ik ben christelijk opgevoed en ik weet dat dit waar is.” “En weet je dan ook dat de hemel er is voor de gerechten maar de hel voor de goddelozen?” En zij stamelde: “Ja.” Toen brak hij in wenen uit en snikte: “O almachtige God, zij kent U en weet wat Gij gereed hebt voor wie U dienen en wat voor wie U beledigen; en toch heeft zij zoveel arme zielen tot val gebracht, die U hadden kunnen aanschouwen en in Uw heerlijkheid hadden kunnen rusten in alle eeuwigheid, en die nu moeten jammeren in eindeloze ellende”.
Dit woord doorbrak de ijskorst van Taïsia’s hart. Zij begon te beven, sprong overeind en viel neer voor de oudvader, omklemde zijn voeten en smeekte: “Vader, vader, laat mij zien hoe ik eraan kan ontkomen. Leer mij hoe ik berouw moet hebben!”
Hij zei dat hij voor haar een plaats ging gereed maken in het vrouwenklooster. Intussen maakte zij een brandstapel van haar rijke gewaden en kwam in oude kleren naar de cel die Pafnutios voor haar had ingericht. Hij verzegelde de deur achter haar en vroeg de zusters haar water en droog brood aan te reiken door het kleine deurvenster. En aan Taïsia verbood hij om zelfs maar haar handen ten hemel te heffen of de naam van God over haar lippen te laten komen, doch zich slechts naar het Oosten te richten en te zeggen: “Gij Die mij geschapen hebt, heb medelijden met mij.”
Drie jaren gingen zo voorbij. Pafnutios had veel over Taïsia nagedacht en voor haar gebeden en hij had medelijden met haar. Hij ging naar Abba Antonios en vroeg hem of hij de gestrengheid van haar boete zou mogen matigen, en of God haar zonden vergeven had. Antonios vroeg toen aan de broeders om een dag te vasten en de nacht door te brengen in gebed om te weten te komen wat Gods wil was. Terwijl zij zo in zwijgend gebed bijeen waren, sloeg de oudste leerling van Abba Antonios, de heilige Paulos de Simpele, plotseling de ogen op en zag in een visioen een plaats vol heerlijkheid in de hemel. En hij zei: “Dat is zeker de plaats voor mijn vader Antonios”. Maar een stem antwoordde hem: “Neen, zo is het niet; die plaats is voor Taïsia, de boetelinge”.
In grote vreugde haastte Pafnutios zich nu naar het klooster. Hij brak de deur van de cel open en zei tot Taïsia: “Kom naar buiten, de Heer heeft uw zonden vergeven”. Zij antwoordde: “Sinds de dag dat ik hier binnentrad, drukten zij mij als een ondraaglijke last, dag en nacht” . Waarop Pafnutios zei: “Juist daarom heeft de Heer u vergiffenis geschonken.” Nadat zij uit haar cel gekomen was, leefde Taïsia nog twee weken en ging toen over naar de Heer.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-643/

 Paulus lijdt schipbreuk bij het eiland Melitus (Malta) en bevrijdt zich van de slang

 Paulus evangeliseert de joden in Rome, waar hij twee jaar verblijft

[Modestus 137]

9 oktober

De heilige Publia (Poplia) te Antiochië werd diakones na de dood van haar man, en stichtte een gemeenschap van weduwen en jonge vrouwen die hun leven aan God wilden wijden. Zij zongen gezamenlijk de psalmen en toen Juliaan de Afvallige langs hun huis kwam. zongen zij juist Psalm 134: “De afgoden der heidenen zijn van zilver en goud: werk van mensenhanden… Zo worden ook zij die ze maken, en allen die erop vertrouwen”. Juliaan voelde zich persoonlijk beledigd; Publia werd gegrepen en in het gezicht geslagen tot zij geheel bebloed was. De keizer beloofde haar verder onder handen te nemen wanneer hij terugkwam van zijn veldtocht in Perzië, maar doordat hij daar de dood vond, bleef Publia in leven.

De heilige apostel Jakobos Alfeos (de Mindere), uit het getal der Twaalf Apostelen. Hij was de zoon van Alfeos, de tollenaar te Kapernaüm en broeder van de Evangelist Mattheos. Met vurige ijver predikte hij het Evangelie in Judea, Edessa, Gaza‚ Eleutheropolis en Egypte, waar hij gekruisigd werd.

De heilige Andronikos met zijn vrouw Athanasia. Hij was zilversmid te Antiochië in de tweede helft van de 5e eeuw, met een goed inkomen. Zijn verdiensten deelde hij in drie gelijke delen: een deel voor de armen, een deel om renteloze voorschotten te geven aan mensen die in tijdelijke nood verkeerden, en de rest voor het levensonderhoud van hun eigen gezin met twee kinderen.
Nadat zij zo 12 jaar op waarlijk christelijke wijze hadden geleefd, stierven plotseling hun beide kinderen. Met weinig vreugde ging Andronikos door met zijn gewone werk, maar Athanasia was ontroostbaar en klemde zich dag en nacht vast aan het graf van hun kinderen in de kerk van de heilige Julianos, in de hoop zo te sterven en bij haar kinderen te zijn. Maar haar verscheen de heilige Julianos en verweet haar dat zij haar doden niet met rust liet in hun ontslapen. Want zoals iemand die van honger sterft snakt naar voedsel, zo hongeren zij met heel hun ziel om Christus te mogen zien.
Nu liet Athanasia haar verdriet varen omwille van de vreugde van haar kleinen; zij ging terug naar Andronikos en smeekte hem dat zij aan de wereld zouden verzaken en zich terugtrekken in een klooster om zich voor te bereiden op de hereniging met hun kinderen. En Andronikos, voor wie het leven ook alle kleur verloren had, was het met haar eens.
Zij stelden hun dienaren schadeloos en lieten de zaak over aan hun wettelijke erfgenaam, en als Abraham en Sara trokken zij weg uit hun land en hun bezittingen om zich op weg te begeven naar Jeruzalem. Na het bezoek aan de heilige plaatsen, gingen zij verder naar de Sketis-woestijn in Egypte, om raad te vragen aan de beroemde abba Daniël. Hij zond Andronikos naar het Pachomios-klooster in Tabenna, en maakte Athanasia tot kluizenaar in een laura van de Sketis, waar zij alleen op zondag met de andere monniken samenkwam voor het vieren van de Goddelijke Liturgie. Omdat zij boven de middelbare leeftijd was, liet hij haar haar haren afknippen en monnikskleding dragen. Zij was nu de monnik Athanasios.
Vele jaren later kwam bij beiden de wens op nog eens naar de heilige Plaatsen te gaan. Zij ontmoetten elkaar op de weg naar Jeruzalem‚ waarbij Andronikos de oude. ingevallen monnik niet herkende als zijn vroeger zo bloeiende vrouw, maar vanaf het eerste ogenblik voelden zij een grote sympathie voor elkander en zetten hun weg gezamenlijk voort. Het levensverhaal zegt: “zij kwamen samen in Jeruzalem, en zij baden samen, en zij vastten samen, en bezochten samen het Heilig Graf, en ontvingen samen de heilige Eucharistie. En toen zij op de terugreis weer op deze tweesprong aankwamen, verzocht Andronikos de ander om met hem mee te gaan en bij hem te komen wonen, want hij kon de eenzaamheid niet langer verdragen.”
Athanasios stemde toe en zo leefden zij samen en vonden troost in elkanders aanwezigheid. Eerst nadat Athanasios gestorven was en de broeders haar kwamen begraven, vonden zij onder het kussen een briefje waarin stond dat zij de vrouw van Andronikos was. Dit nieuws verspreidde zich door heel de streek, en ook uit de verste hoeken kwamen monniken en kluizenaars in hun witte klederen en met palmtakken om Athanasia in grote vreugde, als een heilige, naar haar laatste rustplaats te begeleiden. Niet lang daarna stierf ook Andronikos, en hij werd begraven naast zijn beminde Athanasia.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-644/

 

 Schepping van het heelal en de mensen door God 

[Modestus 137]

10 oktober

De heilige Theofilos de Belijder. Hij was een Bulgaarse monnik op de Selentis-berg en werd onder Leo de Isauriër (717-741) gevangen genomen omwille van de verering der iconen. Tijdens een vervolging die in het bijzonder tegen de monniken was gericht. Hij werd naar Nicea voor het gerecht gebracht en aan heftige folteringen onderworpen. Toen de consul zag met welk een bovenmenselijke moed en geduld Theofilos de ontzettende kwellingen verduurde, begon hij een discussie over de iconen. De woorden van de martelaar hadden zulk een overtuigingskracht dat de consul hem vrijliet. Theofilos keerde tot grote vreugde van de broeders naar zijn klooster terug maar is toch kort daarna gestorven.

De heilige martelaren de jonge Eulampios en zijn zuster Eulampia hebben geleden te Nikomedië in het begin van de 4e eeuw. Samen met een groep andere christenen was hij bij het begin van de vervolging de stad ontvlucht en zij hadden zich verborgen in de grotten van de rondom liggende bergen. Maar na verloop van tijd raakten de meegenomen levensmiddelen uitgeput en het was noodzakelijk dat iemand naar de stad ging om brood te kopen. Eulampios werd er op uitgestuurd in de hoop dat ze een jongen wel met rust zouden laten.
Bij het binnengaan van de stad zag Eulampios een groot plakkaat hangen, en uit nieuwsgierigheid ging hij het lezen. Dit trok de aandacht van de poortwachters en ze wilden hem uitvragen. De jongen maakte rechtsomkeert en rende weg, maar werd ingehaald en opgepakt. Daar hij geen enkel antwoord wilde geven, rees de verdenking dat hij christen was; hij werd geboeid en opgesloten.
De volgende dag werd hij voor de gouverneur gebracht, met het verhaal waarom hij opgepakt was. Deze vond de reactie van de wachters nogal overdreven tegenover een achterlijke boerenjongen, liet zijn boeien losmaken en poogde hem met vriendelijkheid te overreden om te offeren.
Maar Eulampios zei dat hij niet wilde offeren aan door mensenhanden gemaakte afgoden. Nu werd de gouverneur kwaad en beval dat men de jongen de kleren van het lijf moest rukken en een flink pak slaag moest geven. Toen hij meende dat de ander murw geslagen was, liet hij de soldaten ophouden. Maar Eulampios was eerder woedend geworden dan geïntimideerd en begon te schelden tegen de goden en iedereen. Nu was alle goedhartigheid van de gouverneur opgebruikt en hij liet de jongen opspannen op de folterbank. Luid snikkend brak nu een meisje haar weg door de omstanders en sloeg haar armen rond de nek van haar broer. Eulampia werd meteen gearresteerd en samen met haar broer opgesloten. De volgende morgen werden ze onthoofd, rond het jaar 300.

De heilige Bassianos uit Syrië stichtte in Constantinopel een klooster in de tijd van keizer Markianos (450-457). De intensiteit van zijn geestelijk leven maakte zulk een diepe indruk op de mensen dat zich een groep van driehonderd leerlingen rond hem verzamelde. Hij is gestorven rond de jaren 455.

De heilige Andreas van Totma was monnik in het Opstandingsklooster te Galitsj, maar hij verbleef, als dwaas om Christus, meestal in de Opstandingskerk van Totma, waar hij ook gestorven is in 1673.

De 26 martelaren van Zografos op de Athos, door de Latijnen gedood: de hegoumen Thomas, en de monniken Barsanufios, Kyrillos, Simon, Hilarion, Job, Jakobos, Kyprianos, Sabbas, Jakobos, Martinianos, Kosmas, Sergios, Paulos, Menas, Joasaf, Joannikios, Antonios, Euthymios, Dometianos, Parthenios, en nog 4 leken. Hun gedachtenis wordt eveneens gevierd op 22 september.

Synaxis van de 7 heiligen van Wolhynië: Amfilochios, bisschop van Wladimir, gestorven in 1122; Jaropolk (Yaropolk), prins van Wladimir; Job (Hiob) van Potsjav; Juliana van Oltsjani; hiëromartelaar Makarios, archimandriet van Kanjev; Stefanos, bisschop van Wladimir; en Theodoros (als monnik Theodosios), prins van Ostrog.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/he ... e-dag-645/

 Mensen in de tuin van Eden, paradijs.

 4 rivieren van Eden

[Modestus 137]

Extra

 Aarde. Als je alle continenten samenbrengt, dan wordt Jeruzalem het middelpunt van de aarde.

"Evenwel is God mijn Koning van ouds af, Die verlossingen werkt in het midden der aarde." (Psalm 74:12) Een profetie over Jezus, Zijn kruisiging en opstanding.

9 oktober 2022 bewerkt door Modestus