Levens van de heiligen voor elke dag

[Modestus 137]

23 augustus

 

De heilige Lupos was de persoonlijke dienaar van de heilige Demetrios van Thessalonika. Hij was aanwezig toen zijn meester gemarteld werd en hij doopte zijn kleed in diens bloed. Deze reliek verrichtte vele wonderen in de stad, en toen dit ruchtbaar werd, nam men Lupos gevangen en werd hij eveneens gedood, tijdens de vervolging van Maximiaan.

De heilige Ireneos, bisschop van Lugdunum (Lyon). Als jonge christen had hij te Smyrna de oude bisschop Polykarpos gekend, de leerling van de heilige evangelist Joannes. Deze had hem ook priester gewijd en naar Gallië gezonden om het Evangelie te verkondigen. Nadat de bisschop Pothinos van Lyon als martelaar gestorven was, werd Ireneos tot zijn opvolger gekozen. Het waarnemen van dit ambt bracht hem tot volle ontplooiing. Met slechts één enkele tussenschakel had hij rechtstreeks contact gehad met de levende apostolische traditie, en daaraan ontleende hij een groot gezag in heel de christenheid. Zijn stem had grote invloed bij het beoordelen van de verschillende afdwalingen van Christus’ leer, de ketterijen. Tegelijk streed hij voor verdraagzaamheid ten opzichte van plaatselijke tradities op praktisch gebied, bijvoorbeeld de paasdatum, waarover toen reeds de neiging ontstond dat christenen andere christenen verketterden, die een andere gewoonte volgden. Onder Septimus Severus stierf hij als martelaar, in 202, ruim zestig jaar oud. Hij wordt ook wel herdacht op 8 juli.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-247/

 

 De genezing van een verlamde bij de Schaapspoort van Bethesda

[Modestus 137]

24 augustus

De heilige Petros van Moskou, Metropoliet van Kiev, was geboren in de Karpaten in het begin van de 13e eeuw. Er is weinig over zijn jeugd bekend, maar hij moet niet uit een arm milieu afkomstig zijn, want hij leerde lezen en schrijven toen hij 7 jaar oud was. Op 12-jarige leeftijd werd hij opgenomen in een klooster, waar hij begon als hulpje in de keuken. Later leerde hij iconen schilderen en hij legde daarvoor een grote begaafdheid aan de dag. Hij toonde een grote liefde voor strenge ascese en hij verlangde vurig naar het kluizenaarsleven.
Hij kreeg zegen om een kerkje te bouwen aan de Rata-rivier en zich daar terug te trekken, maar er kwamen broeders bij die zich wilden koesteren in zijn geestelijke warmte en er ontstond toch weer een klooster. Wel bezat dit natuurlijk de charme van een nieuw begin met gelijkgezinde broeders. Ook hier ging hegoumen Petros door met het schilderen van iconen, die algemene waardering vonden.
Rond 1300 werd Petros in Konstantinopel gewijd tot metropoliet van Kiev en geheel Rusland. Hij resideerde echter niet lang in zijn bisschopsstad, want in 1309 werd Kiev door de Tataren vrijwel met de grond gelijk gemaakt. Hij verplaatste toen de zetel naar Wladimir. Ook daar gaf hij zich geheel over aan zijn ambt. Onvermoeibaar trok hij door heel het land. Hij predikte vooral voor de boeren, omdat die het meest in contact kwamen met nog heidense stammen en daardoor bedreigd werden in hun geloof. Hij sprak vooral over het Evangelie en de Apostel-lezingen. Hij schreef brieven aan zijn priesters om ze te leren hoe geestelijken zich moesten gedragen, hoe er gelet moest worden op nieuwe roepingen, en wat er gebeuren moest als een priester zijn vrouw verloor. (Het beste was dan voor de weduwnaar om monnik te worden.)
Tijdens zijn rondreizen begon hij een steeds grotere interesse te krijgen voor de toekomstige rol van Moskou. Hij zag het wijze bestuur en de gestaag groeiende macht en voorzag de centrale rol die deze stad zou gaan spelen in de toekomstige ontwikkeling van het rijk. In zijn laatste levensjaar verplaatste hij daarom zijn zetel naar deze stad. Daar stierf hij, in de vroege ochtenduren op 21 december 1826.
Reeds 13 jaar na zijn dood werd Petros plechtig heilig verklaard in Konstantinopel, zowel voor de Griekse als voor de Russische Kerk. En deze dag is gewijd aan de herdenking van de plechtige overbrenging van zijn relieken op 24 augustus 1479.

De heilige Georgios Limniotes was een kluizenaar op het Olymposgebergte in Bithynië. Hij verzette zich tegen de iconoklastische keizer Leo de Isauriër, die hem uit wraak ernstig liet verminken, hoewel hij een eerbiedwaardige grijsaard was van 95 jaar. Hij is gestorven in 716.

De heilige Ouen (Audoënus), bisschop van Rouen, was geboren in Soissons in 600. Hij was minister onder de Frankische koningen Clotarius II en Dagobert I, evenals zijn vriend Eligius. Ook hij voelde zich tot het kloosterleven geroepen, en bouwde de abdij van Rebais. Daar werd hij monnik en ontving hij de priester- wijding. Toen hij 41 jaar oud was, werd hij tot bisschop gewijd van Rouen. Met onvermoeibare ijver legde hij zich toe op zijn apostolische taak: het bekeren van de heidenen, die nog talrijk waren in zijn diocees. Hij is op hoge leeftijd gestorven, in 684.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-248/

 

Jezus geneest de dienaar van de centurio van Kafarnaüm

23 augustus 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

25 augustus

De heilige Titos, apostel uit de zeventig, afkomstig van Kreta‚ uit heidense ouders. Hij dorstte naar waarheid en bleef onbevredigd door de leer van de filosofen en de dichters. Hij las daarom alles waar hij de hand op kon leggen, en kreeg zo het boek van de profeet Jesaja onder ogen. Met grote vreugde vond hij hier de openbaring van een waarheid die door geen mens kon zijn uitgedacht. Hij ging naar Jeruzalem om verdere nasporingen te doen. Daar kwam hij in aanraking met de Heer. Hoe diep moet hij bewogen zijn toen hij in Hem de voorzegde Messias herkende! Hij werd Zijn leerling en behoorde tot de zeventig die door de Heer werden uitgezonden om het Rijk Gods te verkondigen en zo Zijn eigen komst voor te bereiden.
Later werd hij een medewerker van de heilige Paulos die hij op diens reizen vergezelde. Deze stelde hem op Kreta tot bisschop aan en schreef hem de bekende brief over het bisschopsambt, die deel uitmaakt van het Nieuwe Testament. Kreta bleef in het begin nog wat terzijde van de vervolgingen, en Titos is in vrede gestorven toen hij ongeveer 94 jaar oud was.

De heilige Barses en Eulogios, beiden bisschop van Edessa, met Protogenes, bisschop van Karrae. Eulogios en Protogenes waren nog priester toen zij in 371 met bisschop Barses en vele andere priesters in ballingschap gezonden werden omdat zij de Arianen bestreden. Barses stierf daar in 378. De beide anderen keerden onder keizer Theodosios naar hun stad terug en werden tot bisschop gewijd.

De heilige Menas, patriarch van Konstantinopel. Als priester stond hij aan het hoofd van de door de heilige Sampson opgerichte gastenverblijven, waar de vele arme vreemdelingen die naar de stad kwamen, werden verzorgd. Hij was patriarch van 536 tot 552, en is in vrede gestorven.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-249/

 Jezus vergeeft een zondaares in het huis van Simon de Farizeeër

24 augustus 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

26 augustus

 

De heilige Adrianos Ondrusovski stamde uit een beroemde Russische familie. Hij kwam in aanraking met de heilige Alexander van Svir en onder diens invloed werd hij zelf ook monnik, in de skite van Walaam. Daar kreeg hij zegen om een nieuwe vestiging te beginnen aan het Ladogameer. Adrianos wist verschillende inwoners te bekeren, en sommigen van hen werden monnik in zijn klooster. Onder hen was het stamhoofd Ondrus, wiens naam met die van Adrianos verbonden bleef.
Toen abt Adrianos in 1549 op de terugreis was van een bespreking in Moskou, werd hij onderweg door inwoners van de streek vermoord. Zijn lijk werd in een poel gegooid, en pas na twee jaar, op goddelijke openbaring, geheel onbedorven teruggevonden, en in het klooster begraven.

Gedachtenis van de icoon van de Moeder Gods van Wladimir, op deze dag in 1395 overgebracht naar Moskou en daar met groot eerbetoon door de metropoliet en heel de bevolking ontvangen. Op diezelfde dag besloot de wrede Tammerlaan, ‘De Gesel Gods’, zijn aanval op de stad te staken, ofschoon hij haar reeds bijna geheel had ingesloten.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-250/

 Jezus stilt de storm op het meer van Galilea

 

 

 

[Modestus 137]

27 augustus

De heilige Hosios, bisschop van Cordova, zijn geboortestad, waar hij 60 jaar bisschop was. Hij was een van de meest vertrouwde raadslieden van keizer Konstantijn de Grote, die hij er ook toe gebracht heeft het Concilie van Nicea bijeen te roepen om de strijd over de goddelijke natuur van Christus te beslissen. Zijn naam staat dan ook bovenaan op de lijst der ondertekenaars van de besluiten van het Concilie.
Tijdens het bewind van keizer Konstantios, de Ariaan, werd Hosios in ballingschap gezonden naar Sirmion, evenals de heilige Athanasios. Maar later kon hij naar zijn zetel terugkeren tot aan zijn dood in 359.

De heilige Kuksja, een monnik van het Holenklooster te Kiev, had de zorg op zich genomen voor de stam der Wjatisji, aan de oever van de Oka-rivier. Hij werd door de heidenen gedood in 1113. Op dezelfde dag stierf in het Holenklooster zijn medebroeder Pimen de Vaster, die nadat hij zichzelf door grote gestrengheid tot een volkomen werktuig in Gods hand had gemaakt, de gave der genezingen had ontvangen.

De heilige Caesarius, bisschop van Arles, geboren in Chalons-sur-Saone in 470. Hij werd monnik in het beroemde klooster van Lerins op het eiland bij Marseille. In 503 werd hij tot bisschop gekozen van Arles. Hij bestuurde zijn bisdom met grote energie en hij was een succesvol prediker. Hij sprak in eenvoudige taal, zonder uitweidingen. Een aantal van zijn preken zijn bewaard gebleven, een bewijs voor de grote waarde die eraan werd gehecht. Hij leidde verschillende concilies, in het bijzonder dat van Orange in 529, waar het semi-pelagianisme veroordeeld werd en de rol van de genade in het geestelijk leven ten volle werd erkend.
Hij stichtte in Arles het eerste vrouwenklooster in Frankrijk, onder het bestuur van zijn zuster Caesaria. Hij had in de regel bepaald dat elke moniale moest leren lezen en schrijven en dat de zusters het uitsluitend recht hadden hun abdis te kiezen. Aan deze stichting schonk hij heel het vermogen dat hij bezat als afstammeling van een der grote gallo-Romeinse families. De heilige Caesarius is gestorven in 543.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Anthusa, verdronken in een diepe put; Fanurios, een jonge soldaat, die onder velerlei martelingen ter dood is gebracht; Bonifatius en Thekla, met hun zonen Arontius, Fortunatus, Honoratus en Sabinianus, te Potenza onthoofd onder Maximiaan; Rufus‚ bisschop van Capua, evenals Rufus en Carpophorus, onder Maximiaan daar ter dood gebracht; Marcellinus de tribuun met zijn vrouw Mannea en hun zonen Joannes, Petrus en Serapion te Tomi in Pontus; en de maagd Euthalia, door haar broer gedood te Lentini op Sicilië.

Eveneens op deze dag de heilige Pimen van Palestina, kluizenaar in de woestijn Ruba, ten tijde van keizer Maurikios, 602; 

Liberius, paus van Rome van 852 tot 366, nadat hij eerst vanwege de Arianen in ballingschap was geweest; Sabbas, monnik van Benefali; keizer Arkadios, 395-408; Theoklitos, monnik op de Olympos; Syagrius, bisschop van Autun, 600; Ebbo, bisschop van Sens, 8e eeuw; Narnus, eerste bisschop van Bergamo, gedoopt en gewijd door de heilige Barnabas; Joannes, bisschop van Pavia; Licerius, bisschop van Lerida in Spanje; en de weduwe Margarita te San Severino.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-251/

 Jezus geneest de twee blinden

[Modestus 137]

28 augustus

De heilige Pamba was een van de monniken die zich tijdens een inval van de Tataren in een spelonk verborgen hadden. Hij werd uitgezonden om voedsel te halen, maar werd toen gegrepen en zwaar mishandeld. Hij overleefde echter de folteringen en werd uit de handen van de Tataren bevrijd. Hij leefde verder als rekluus in het klooster.

De heilige Sabbas Pskovski was monnik in het Svjatogorski-klooster van Pskov. Hij trok zich terug in de Kripetskiwoestijn en stichtte daar op den duur het klooster van de heilige Joannes de Theoloog. Hij is er op hoge leeftijd gestorven in 1495.

De heilige Job van het Potsjajev-klooster. Hij was geboren in 1551 in Galicië, uit orthodoxe ouders. Reeds als kind kwam hij in het klooster van Ugornitski. De abt, die veel mensenkennis bezat, zag zijn bijzondere begaafdheid. Reeds op 12-jarige leeftijd mocht hij de geloften afleggen. Toen hij volwassen was werd hij priester gewijd. Kort daarna kreeg hij het groot schima, met de naam Joan. Daarna werd hij hegoumen van het klooster van Kruisverheffing in Dubno.
Rond 1604 trok hij zich terug op de Potsjajev-berg. Daar was een grot waar hij zich overgaf aan het Jezusgebed in stilte. Hij at slechts tweemaal per week of nog minder. Dit leven heeft hij volgehouden tot hij 100 jaar oud was. Toen is hij gestorven op 28 oktober 1651. Nu wordt herdacht het vinden van zijn onbedorven lichaam op 28 augustus 1659.

De heilige profetes Anna, de dochter van Phanuël. Na haar kortstondig huwelijk leefde zij nog slechts voor het gebed en was dag en nacht in de tempel te vinden. Toen zij 84 jaar oud was, mocht zij daar het goddelijk Kind in haar armen ontvangen toen Het op de 40e dag aan God werd opgedragen. (zie ook 3 februari)

De heilige Hizkia (Ezechias) was de koning van Juda van 721 tot 692 voor Christus. Hij heropende de tempel die door zijn voorgangers gesloten was en zorgde dat de heilige diensten weer regelmatig werden verricht. Toen hij op vrij jeugdige leeftijd in stervensgevaar verkeerde, schonk God hem, om zijn gerechte levenswandel, en op het gebed van de profeet Jesaja, nog 15 jaren bij zijn leven (4 Kon. 20: 1-10).

De heilige Susanna (Sosanna, Sjoesjanika), een koningsdochter, was de gade van de Armenische vorst Wasken. Toen deze zijn christendom verloochende, wilde zij niet meer zijn vrouw zijn. Zij werd zwaar gefolterd en daarna gevangen gehouden. Zo leefde zij nog 6 jaar tot aan haar dood in 466. Haar relieken zijn in Tiflis.

De heilige Theodoros, vorst van Ostrog‚ was een grote verdediger van de Orthodoxie in Volhynia. Hij bouwde vele kerken en deed grote schenkingen. Op zijn sterfbed legde hij de monniksgeloften af en ontving de naam Theodosios.

De heilige Theofilos, bisschop van Novgorod. Tijdens de moeilijke jaren van de burgeroorlog wist hij zich buiten de partijstrijd te houden en de waardigheid van het ambt te handhaven. In 1480 ging hij naar Kiev om de relieken te vereren in het beroemde Holenklooster. Daar werd hij ziek en hij is er ook gestorven.

De heilige Achilla, een diaken die zich volkomen had toegewijd aan het gebed. Hij leefde de gehele week van slechts één prosfora.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-252/

 Jezus in the synagoge van Nazareth

[Modestus 137]

29 augustus

De heilige Arkadios de Wonderdoener, bisschop van Arsinoë, was afkomstig van Cyprus maar werd opgevoed in Konstantinopel. Hij was zowel geleerd als vroom en leidde een ascetisch leven. Daarom werd hij gekozen tot bisschop voor Arsinoë, als opvolger van de heilige Nikon.

Ook nog op deze dag de heilige martelaressen: Sabina en haar dienstmeisje Serapia, te Rome onthoofd in het jaar 126.

Eveneens op deze dag de heilige keizer Basilios de Macedoniër, 867-886, een vroom man die vele kerken heeft gebouwd; en Alexander, abt van Voche.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-253/

Jezus loopt op het water naar de leerlingen

 

28 augustus 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

30 augustus

   

De heilige Alexander, Joannes en Paulos, patriarchen van Konstantinopel. De priester Alexander werd tot patriarch gekozen in 325 en bekleedde deze post 30 jaar tot aan zijn dood op hoge leeftijd in 355. Hij had veel te strijden tegen de Arianen, die door Konstantijns zoon Konstantios begunstigd werden. De keizer wilde de oude man dwingen zich met Arios te verzoenen, maar door de plotselinge dood van Arios keerde de rust terug. Alexander ondernam een moeizame rondreis om de besluiten van het Concilie van Nicea in de verschillende bisdommen bekend te maken en toe te lichten.
Joannes de Vaster onderscheidde zich door zijn ascetisch leven en zijn grote liefde voor de armen, Hij is gestorven in 595.
Paulos de Nieuwe kwam in 780 op de patriarchenzetel, maar stierf reeds in 784. Op zijn sterfbed ontving hij het grote schima.

De heilige Fantinos uit Calabrië was monnik vanaf zijn vroege jeugd. Na de bezetting van zijn vaderland door de Saracenen, vluchtte hij met zijn twee leerlingen Vitalis en Nikeforos over Korinthe en Athene naar Larissa, waar hij het graf bezocht van de heilige bisschop Achillios. Hij vestigde zich in Thessalonika, waar hij na een verblijf van 8 jaar op hoge leeftijd stierf rond 900.

De heilige Pammachius, geboren in 340, was een Romeinse senator en gehuwd met een dochter van de heilige Paula, en daardoor ook een vriend van de heilige Hiëronymos. Hij was een geleerde met veel talent, en grote interesse voor godsdienstige zaken. Er zijn brieven bewaard gebleven uit zijn correspondentie met Hiëronymos, waarin hij hem zijn gebrek aan gematigdheid verweet in zijn veroordeling van Origenes, en zijn minachtende houding tegenover het huwelijk. Na de dood van zijn echtgenote (in 397) wijdde Pammachius zich geheel aan het doen van goede werken met behulp van zijn rijkdom. Samen met de heilige Fabiola stichtte en beheerde hij een gastenhuis en een hospitaal voor reizigers in Porto. Zijn eigen huis in Rome richtte hij in als kerk, waarvan de fundamenten teruggevonden zijn bij de bouw van de kerk van de heilige Joannes en Paulos op de Celestijnse heuvel. Hij is gestorven in 410.

De heilige Felix en Adauctus. Toen de priester Felix te Rome na de foltering ter dood veroordeeld was en naar het executieterrein werd gebracht, groette hem onderweg een man, die daarom terstond als christen gegrepen en mee gevonnist werd. Zijn naam was niemand bekend en daarom werd hij de Toegevoegde genoemd.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Gabriël, patriarch van Servië(1655- 1659), gedood op beschuldiging van Iandverraad; 6 martelaren te Melitene; 16 monnik-martelaren in de Thebaïde; Felix, monnik-martelaar; te Rome ook de maagd Gaudentia met nog 3 anderen; 60 martelaren in Colonia Suffetulana in Noord-Afrika; en, met de priester Felix, Fortunatus, Januarius en Septiminus, onthoofd.

Eveneens op deze dag de heilige Christoforos, uit Rome, was 50 jaar monnik in het Theodosios-klooster in Palestina, 6e eeuw; Joannikios, eerste patriarch van Servië (1339-1349); de patriarchen van Servië Spiridon (1358), Jakob (1386- 1392), Makarios (1574), Georgios; de monnik Fylax; Bryena van Nisibis; Eulalios, bisschop van Cyprus; de monnik Sarmatas van het Paradijs; de abt Bononius in Bologna; Fiacrus te Meaux, 7e eeuw; Petrus te Trevi in Latium; de monnik Ay, 6e eeuw; en de abt Alle, rond 650.

 Grootvorst Alexander van Neva

https://orthodoxasten.nl/evenementen/2742/

 

 Jezus geneest een doofstomme

[Modestus 137]

31 augustus

De heilige Joannes, metropoliet van Kiev, van 1080 tot omstreeks 1090. Hij was gezonden door de patriarch van Konstantinopel om bisschop te zijn van het nieuw bekeerde Rusland, en door zijn heilig leven verwierf hij de algemene verering. Hij was een groot geleerde maar tegelijk heel toegankelijk voor de gewone mensen. Ongelukkigen en armen kwamen vol vertrouwen bij hem en hij luisterde met grote genegenheid naar hen. Hij deed alles wat in zijn vermogen lag om hen te helpen. Iedereen kon bij hem komen, hij maakte geen enkel onderscheid. Er bestaan van hem nog werken op het gebied van het kerkrecht, waar hij de algemene regels aanpast aan de Russische omstandigheden.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Diadochos; Filoretos stierf door het zwaard; 366 martelaren van Nikomedië stierven eveneens door het zwaard; 6 martelaren te Perge, levend verbrand; 7 maagd-martelaressen met het zwaard omgebracht; Menas, Faustos, Andreas en Heraklios; de priester Cesidius met nog anderen te Trasaco; Robustianus en Marcus; Theodotos met zijn vrouw Rufina en de in de kerker geboren Mamas, die opgevoed werd door Ammia en die allen te Caesarea in Kappadocië zijn omgebracht.

Eveneens op deze dag de heilige Gennadios, patriarch van Konstantinopel van 458 tot 471, bekend kerkelijk schrijver; Optatus, bisschop van Auxerre, 6e eeuw; Ebregesilius, bisschop van Meaux, 7e eeuw; Paulinus, bisschop van Trier‚ door de Arianen verbannen en in Frygië overleden; Aidan, bisschop van Lindisfarne; Amatus, bisschop van Nusco; Aristides te Athene, vermaard orn zijn geloof en wijsheid. Hij schreef aan keizer Hadrianus een apologie van het christendom.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-254/

    Jezus geneest een blinde in Bethsaida

[Modestus 137]

1 september

De heilige Fiachra, geboren in Ierland in de 7e eeuw, trok naar Frankrijk waar hij een kluis toegewezen kreeg bij de abdij van Meaux. Hij bouwde daar een onderkomen voor reizigers, en zo, ontstond het stadje Saint-Fiacre-en-Brie. Zijn graf werd bezocht door veel zieken, vooral door wie te lijden hadden van hemorroïden, want er gebeurden vaak genezingen. Zijn naam is ook overgegaan op de Parijse huurrijtuigen, die in de 17e eeuw hun standplaats hadden naast het hotel Saint Fiacre. Zijn gedachtenis wordt eveneens gevierd op 30 augustus.

De Twaalf Broeders die voor Christus hebben geleden te Carthago in het jaar 303. Het waren: Arontius, Donatus, Felix, Felix, Fortunatus, Honoratus, Januarius, Repositus, Sabinianus, Sator, Septimius en Vitalis. Zij waren voor de vervolging naar Adrumetium gevlucht, maar zij werden ontdekt en gevangen naar Carthago overgebracht, waar zij allerlei folteringen moesten doorstaan. Toen zij Christus niet wilden verloochenen, werden zij met halsboeien aan elkaar geketend, en zo naar Italië gezonden. Daar werden zij van elkander gescheiden, en in verschillende plaatsen gefolterd en ter dood gebracht. Hun relieken zijn later samengebracht in Beneventum, waar heden hun gezamenlijke gedachtenis wordt gevierd. Omdat twee van hen dezelfde naam dragen, lijkt het waarschijnlijk dat de naam “Broeders” hier in overdrachtelijke zin is gebruikt.

De heilige Verena, waarschijnlijk 4e of 5e eeuw, de dochter van een zekere Chaeremon in Egypte, was naar Milaan gekomen en hoorde daar spreken over de marteldood van de heilige Mauritius, die met zijn compagnie ter dood was gebracht in Agaunum. Zij ondernam de gevaarlijke tocht over de Alpen om de plaats van hun martelaarschap te bezoeken, en zo mogelijk hun relieken te vinden.
In het gebied van Solothurn vestigde zij zich in een grot, die ook een geliefkoosde verblijfplaats werd van latere kluizenaars en waar in de 15e eeuw een kerk werd gebouwd. Zij wijdde zich aan het gebed, maar nam tevens de zorg op zich voor de armoedige boerengezinnen uit de omtrek. Zij was in het bezit van een kam, een luxe voorwerp in die dagen, en ging daarmee de luizebossen van de hutbewoners te lijf, zoals een Latijnse inscriptie bij de grot getuigt. Zij is gestorven in Zurzacht, in het gebied van Konstanz, waar zich ook haar graf bevindt.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Terentianus, bisschop van Todi in Umbrië, onder keizer Hadrianus doodgefolterd; en Regulus uit Noord-Afrika, die onder Totila te Populonia in Toskane de marteldood stierf.

Eveneens op deze dag de heilige Evanthia, zij heeft haar leven in vrede voltooid in de Heer; Nikolaas deed ascese te Kourtaliotis op Kreta; Zeno, aartsdiaken in de 7e eeuw; de gerechte Onufrios, de hiëromonach Hermogenes en de staretsa Martha, die gestorven zijn op de 1e september van het jaar 1800; en Regnobert, bisschop van Bayeux, 7e eeuw.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

 De heilige Ammoen de diaken en 40 maagden-martelaressen, 4de eeuw

 Martelaar Aïthalos, 4de eeuw

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-255/

 Jezus prijst een arme weduwe voor haar donatie van 2 mijten

[Modestus 137]

2 september

De heilige Mamas, met zijn ouders Theodotos en Rufina. Mamas werd, geboren in de gevangenis, waar zijn ouders waren opgesloten omwille van hun geloof in Christus, en waar zij ook gestorven zijn, in 260. De jongen werd geadopteerd door een christen vrouw, Ammia. Toen Mamas 15 jaar oud was, werd hij op zijn beurt voor de rechter gebracht toen hij weigerde de afgoden te vereren; en toen hij na wrede folteringen vasthield aan het geloof in, Christus, mocht hij ook zelf de martelaarskroon verwerven in het jaar 275, te Caesarea in Kappadocië. Na de grote brand van Konstantinopel, op de 1e september van het jaar 462, bouwde keizer Leo de Grote een kerk, toegewijd aan de heilige Mamas in Sigma. De heilige Mamas wordt ook gevierd op 31 augustus.

De heilige Joannes de Vaster, patriarch van Konstantinopel, was geboren in Byzantium rond de helft van de 6e eeuw. Hij was van beroep graveur en toonde een diepe godsdienstige gezindheid. De patriarch die blijkbaar rondkeek naar geschikte mensen, nam hem op onder de geestelijkheid en wijdde hem diaken. Daarop werd hij belast met de zorg voor de armen. Hij deelde uit aan ieder die hem vroeg, zonder onderzoek te doen, en de aalmoezenbeurs bleek in zijn handen onuitputtelijk. Hoe meer hij uitdeelde, des te meer stroomde ook het geld naar hem toe. Zichzelf behandelde hij echter met de uiterste gestrengheid en hij gebruikte alleen maar het hoogst noodzakelijke.
Toen de patriarch stierf in 582 werd Joannes praktisch gedwongen hem op te volgen. Gedurende de 13 jaren van zijn bestuur veranderde hij niets aan zijn ascetische levenswijze, waardoor hij de bijnaam “de Vaster” ontving. Wat rauwe groenten en vruchten vormden zijn voedsel, drinken deed hij bijna nooit, zelfs geen water. Hij legde zich niet te slapen, maar zat een tijdje op de grond met opgetrokken knieën. Wanneer hij dan naar zijn mening te lang geslapen had, bleef hij de volgende nacht geheel wakker. Zo wilde hij zich voorbereiden op de eeuwige nachtwake van “de kinderen der Opstanding”.
Als patriarch vermeerderde hij nog zijn liefdadigheid, en toen zijn middelen tekort schoten, sloot hij een grote lening bij de keizer af om zijn giften te kunnen voortzetten. Toen de keizer na zijn dood de lening terugvorderde‚ bleek het gehele bezit van Joannes te bestaan uit een oude mantel en een dunne deken.
Maar God stond hem ook bij met wonderen. Een blindgeborene kon weer zien toen hij uit de handen van Joannes de heilige Communie ontving. Een verwoestende cycloon hield op na zijn gebed. Toen een inval van vijandige stammen de stad bedreigde, wist hij het gevaar af te wenden. Veel kinderloze vrouwen die zijn gebed vroegen werden genezen van hun onvruchtbaarheid. Zo was hij in allerlei opzichten een goede Herder voor zijn gelovigen, en een levende icoon van de goddelijke Voorzienigheid die barmhartig is voor slechten en goeden. Hij is gestorven in 595. (zie ook 30 augustus).

Eleasar, een zoon van de heilige Aäron, was de tweede hogepriester in lsraël. Hij speelde een rol bij de volkstelling door Mozes‚ en bij de verdeling van Kanaän door Jezus Nave. Daarna woonde hij in Silo, bij de heilige Tabernakel. Kort na de dood van Jezus Nave is ook Eleasar gestorven, ongeveer 1200 jaar vóór Christus. Hij werd begraven te Gabaon. Fineës, uit de stam van Aäron, ijverde voor de goddelijke Wet en doodde een Israëliet die zich had afgegeven met een Moabitische, tegen het uitdrukkelijk verbod van de Heer, en wendde daarmee Gods toorn af over het volk. Daarom werd hem, in zijn nageslacht, een eeuwigdurend priesterschap toebedeeld. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 12 maart.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-256/

 Paulus en Silas in de gevangenis om de prediking van Gods woord.

[Modestus 137]

Paulus en Silas in Filippi te gast bij de cipier die zich bekeerde

 

3 september

De heilige martelaren Anthimos, bisschop van Nikomedië, zijn diaken Theofilos, samen met de priester Glykerios, de maagd Domna, Dorotheos, Euthymios, Gorgonios, Indos (Indisos), Mardonios, Migdonios, Petros en Zeno. Zij hebben geleden onder Diokletiaan te Nikomedië in 303. Deze had een algemeen offerfeest gelast na een grote overwinning die hij had behaald, maar Anthimos met zijn gemeente weigerde daaraan deel te nemen. De keizer beval toen dat de kerk in brand gestoken moest worden en de gelovigen ter dood gebracht Anthimos was door een relatie in de hofkringen gewaarschuwd wanneer dit zou gebeuren, en hij had met de zijnen een toevluchtsoord gezocht in de heuvels. In de verte zagen zij de rookwolken opstijgen van de kerkbrand. Samen gingen zij naar Simanis waar zij meenden in veiligheid te zijn. Maar zij werden opgespoord en gevangen genomen door een legergroep en weer naar Nikomedië gebracht, waar zij na heftige martelingen werden gedood. (zie ook 27 april.)

De heilige Theoktistos, die leefde bij de heilige Euthymios de Grote, gestorven in 467. Reeds jong had hij zijn vaderland verlaten om op pelgrimstocht te gaan naar de heilige plaatsen rond Jeruzalem. Hij werd monnik in de Laura van Faran, een tiental kilometers van Jeruzalem, waar hij leefde als ingeslotene. Daar kwam ook de heilige Euthymios vanuit Armenië, die eveneens door verlangen naar zware ascese was bezield. Deze beiden werden tot elkaar getrokken door hun geestelijke verwantschap en zij werden vrienden voor het leven. Elk jaar trokken zij, na de Teruggave van het feest van Theofanie, naar de woestijn van Koutila, waar zij volkomen geïsoleerd van de mensen in gebed verbleven tot Palmzondag, en in de strengste onthouding.
In het vijfde jaar dat zij zo de Grote Vasten volbrachten toonde God hun een bewoonbare grot in de rotswand van een ravijn. Vol vreugde trokken zij in deze door God geschapen woonplaats met als enige voedsel de planten die daar in het wild groeiden. De grot was wel bezet door allerlei gedierte maar hun gebeden en gezangen wijdden dit hol tot een kerk van God. Dit heilig leven bleef echter niet lang verborgen, integendeel: een menigte broeders stroomde toe uit alle omgevende landen, om hun geestelijk leven te stellen onder de leiding van Euthymios en Theoktistos. Euthymios zocht vóór alles – de eenzaamheid en verwees de zoekende broeders naar de eerbiedwaardige monnik Theoktistos. Uit gehoorzaamheid aanvaardde deze die opdrachten uit de hand van zijn geestelijke vriend en vader in Christus.
Zo ontstond er langzamerhand een cenobitisch klooster, met de grot als kerk en Theoktistos als hegoumen, terwijl Euthymios zich in de diepe wildernis terugtrok. Maar ongebroken bleef de band van hun onderlinge vriendschap. Theoktistos bereikte een hoge leeftijd, werd toen plotseling zwaar ziek en ontsliep in de Heer op de 3e september 467. Hij werd toen begraven door de 90-jarige Euthymios, samen met de patriarch van Jeruzalem, Anastasios.

De heilige martelaar Aristion (Aristidion), bisschop van Alexandrië in Syrië. Door zijn vlammend woord deed hij de gelovigen stand houden te midden van de vervolging, en hij werd toen zelf veroordeeld om levend te worden verbrand, tegen het jaar 160.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-257/

 De uitverkiezing van Matthias in plaats van Judas Iskariot 

[Modestus 137]

Mijn excuses, de laatste afbeelding heeft niks met Matthias te maken. Het is de prediking van Paulus in Athene.

4 september

De heilige martelaren Babylas, bisschop van Antiochië, met zijn leerlingen, waaronder de drie broers Epollonios, Prilidianos en Urbanos, met hun moeder Christodoula. Zij werden gearresteerd en toen de rechter er niet in slaagde Babylas tot verloochening te brengen, werd deze, niettegenstaande zijn eerbiedwaardige ouderdom, genadeloos geslagen. Met gebroken ledematen werd hij vastgesnoerd in de kerker geworpen. Ook zijn leerlingen werden zwaar geslagen toen zij bleven roepen: “Wij zijn christen, we offeren niet aan de afgoden!” Babylas stierf aan zijn verwondingen, de anderen werden met het zwaard omgebracht. Zij hebben geleden onder Decius in 251.

De heilige profeet en God-schouwer Mozes (Moyses), de aanvoerder en wetgever van het volk Israël. Hij is in Egypte geboren tijdens de slavernij van het joodse volk dat hij mocht wegvoeren naar het beloofde land. Maar hij is gestorven op de grens daarvan, in de streek Moab, op de berg Phasga, tegenover Jericho. Zijn leven wordt uitvoerig verhaald in de Bijbelboeken Exodus, Leviticus‚ Numeri en Deuteronomium. Hij is gestorven in de ouderdom van 120 jaar, in de 13e eeuw vóór Christus.
Mozes was een der grootste religieuze persoonlijkheden die ooit op aarde verschenen zijn, en door hem heeft God een bepaald stempel gedrukt op geheel het verdere verloop van de geschiedenis der mensheid. Tegelijk is hij een der grootste aanvoerders geweest en de enige die ooit een slavenopstand tot een goed einde heeft gebracht.

De heilige martelaren Babylas van Nikomedië en 84 kinderen, waaronder Ammonios en Donatos. Zij hebben geleden onder Maximiaan te Nikomedië, maar hun lichamen zijn overgebracht naar Byzantium.

De heilige martelaren Ammianos, Julianos, Okeanos en Theodoros uit Kandaulos. Zij werden in de naburige stad Nikomedië uiteengehouwen en verbrand onder Maximiaan in 305.

De heilige Hermione, martelares, gedood in het jaar 117. Zij was een van de vier maagdelijke dochters van de heilige Filippos‚ die profetessen waren in de kerk. Maar de oude bronnen zijn het er niet over eens of het de apostel betreft, die de eunuch van koningin van Candace gedoopt had (Hand. 😎 en die 4 dochters had, dan wel een van de zeven diakens die door de apostelen waren aangesteld (Hand. 6). Ook over haar levenseinde zijn de berichten niet eensluidend. Zij moest onder martelingen getuigenis afleggen onder de keizers Trajanus en Hadrianus, en deze op wonderbare wijze te boven zijn gekomen. Zij zou dan in vrede gestorven zijn te Efese in het jaar 117.

De heilige martelaren Theotimos, een christen slaaf, en de door hem bekeerde beul Theodoulos, die samen met Theotimos de vuurdood heeft ondergaan.

De heilige martelaressen Charitina en Eutychia, zusters van de heilige Hermione, met hun geestelijke vader Petronios, leerling van de heilige Johannes de Theoloog.

 Heiligen van Voronezh

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-258/

 Peter en Johannes genezen een verlamde man voor de glorie van Jezus, bij de tempel.

3 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

5 september

De heilige profeten Zacharias en Elisabeth, de ouders van de heilige Johannes de Doper. De priester Zacharias was de zoon van de priester Barachia. Hij had dienst toen het kind Maria naar de tempel werd gebracht en hij leidde haar het heilige der heiligen binnen, op bevel van een goddelijke openbaring. In opdracht van Herodes werd hij gedood tussen de tempel en het altaar (Mt.23:35).
De heilige Elisabeth stamde uit het geslacht van Aäron en was de zuster van de heilige Anna, de moeder van de heilige Moeder Gods. Zij stierf kort nadat Zacharias was vermoord.

De heilige martelaren Medimnos, Theodoros, Urbanos en 77 mede- priesters en -diakens, die onder de ariaanse koning Valens in het jaar 370 op een schip zijn gezet dat midden op zee in brand werd gestoken. “Zij zijn gegaan door water en vuur”‚ zoals Psalm 65 zegt.

De heilige martelaar Abdas (Abidos‚ Abeos), bisschop van Hormizdas in Perzië, onder Isdigerd (408-420). Nadat hij lange tijd vrijwel vergeefs het Evangelie had gepredikt, wilde hij de onmacht der goden aantonen en hij stak de tempel in brand door het altaar met het offervuur omver te werpen. De koning antwoordde hierop door alle kerken en kloosters in Perzië te laten verwoesten, terwijl hij Abdas opdroeg de tempel van het heilig vuur te herstellen. Toen deze weigerde werd hij met brandende knuppels doodgeslagen. Tegelijk begon daarmee een periode van intensieve kerkvervolging, die 30 jaren duurde, en waarbij de christenen aan steeds wreder folteringen onderworpen werden. (zie ook 31 maart)

De heilige martelaar Thatouel (Thefaël) met zijn zuster Bebaia (Thibea). Hij was een voormalige afgodspriester te Edessa (Mesopotamië), die door bisschop Barsimeos tot het geloof was gebracht. Hij bracht ook vele anderen tot Christus en werd daarom, tijdens de regering van Trajanus, in het jaar 117 na vele folteringen levend doormidden gezaagd, evenals Bebaia die met hem gedoopt was.

De heilige maagd-martelares Rhais (Raisa, lraïs, Heraïs), een meisje van 12 jaar, de dochter van de priester Petros. Toen zij in Tabne een grote groep christenen ter dood zag brengen, liep zij naar de begeleidende officieren en zei: “Ik ben ook christen!” Zij werd toen samen met de andere vrouwen onthoofd, in het jaar 308. Haar gedachtenis wordt ook gevierd op 5 maart.

De heilige martelaren Juventinus en Maximos, lijfwachten van Juliaan de Afvallige. Omdat zij weigerden het bevel van de keizer uit te voeren om de levensmiddelen op de markt te besprenkelen met offerbloed, werden zij te Antiochië onthoofd, samen met de heilige Sarbelos in het jaar 363

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-259/

 De getuigenis van Petrus over Jezus vóór het Sanhedrin

 

[Modestus 137]

6 september

 

De heilige aartsengel Michaël en alle engelen. Dionysios de Areopagiet telt 9 Koren der engelen, die hij rangschikt in 3 hiërarchieën:
De 1e hiërarchie, de Universele Voorzienigheid: Serafim, Cherubim en Tronen;
De 2e hiërarchie, de Algemene Voorzienigheid: Heerschappijen, Krachten en Machten;
De 3e hiërarchie, de Bijzondere Voorzienigheid: Vorsten, Aartsengelen en Engelen.

De 1e hiërarchie is belast met de voortdurende lofprijzing van God;
De 2e hiërarchie voert de onophoudelijke strijd tegen het kwaad;
De 3e hiërarchie heeft de zorg voor de geschapen wereld.

Tegelijk staan allen ten dienste van de mensen. Een Seraf werd gezonden naar Jesaja; een Cherub bewaakt het paradijs; de Aartsengel Michaël, de Vorst, ging in Gods opdracht naar Daniël; Rafaël, de overste der Krachten naar Tobias; Gabriël, de Aartsengel, naar Maria. Ook hun dienst aan God is er ten behoeve van de mensen. De Engelen behoeden ons; de Aartsengelen onderrichten ons in de goddelijke Wet en de hemelse Mysteriën; de Krachten zorgen voor onze geestelijke en lichamelijke gezondheid; de Machten voeren strijd tegen onze dodelijke vijanden; de Vorsten besturen ons leven op de rechte weg; de Heerschappijen verlenen ons kracht om heerschappij te voeren over onze driften; de Tronen bevestigen ons in het goede waaraan wij begonnen zijn; de Cherubim verlichten onze geest met hemelse wijsheid; de Serafim ontvlammen ons hart in hemelse liefde. Natuurlijk doen zij dit niet in eigen kracht: het is God die dit alles in hen bewerkt. De Heilige Schrift spreekt ons ook over Engelen die macht hebben over het vuur (Openb.14:18), de wateren 06:5), de wind. Anderen zijn aangesteld over de verschillende naties: Griekenland, Perzië, Israël (Dan.10). Engelen strijden voor ons tegen de Boze, zoals Michaël tegen de Draak. Engelen behoeden ons in allerlei gevaar: de Engel die de leeuwenmuilen stopte in de kuil waarin Daniel geworpen was; de Engel die Jakob bevrijdde; Rafaël die Tobias redde toen hij werd aangevallen door de roofvis; Petros die gered werd uit de wrede macht van Herodes; en nog vele andere gelegenheden waar de Schrift spreekt over de hulp van Engelen. In het bijzonder dragen zij onze gebeden op aan God (Tob.12:12-15). Michaël was de aanvoerder van het Engelenleger dat wacht hield rond Israël. Nu is hij de behoeder van het geestelijk Israël, de Kerk. Maar alle Engelen zijn de Gezondenen van Gods wil. Op meer dan 300 plaatsen spreekt de Heilige Schrift ons over de Engelen. De naam Michaël betekent: ‘Wie is als God’.
Deze dag gedenkt een oud heiligdom dat aan de heilige Michaël was gewijd bij de stad Kolosse, het latere Chonae. In deze kerk gebeurden vele genezingen. Dit wekte de afgunst van de heidenen op, en zij legden een zware dam door de erlangs stromende rivier, opdat het opgestuwde water zowel het heiligdom als de oude Archippos, die er van zijn 10e tot zijn 70e jaar de behoeder van was, zou verzwelgen. Deze was daarover zeer droevig gestemd, maar kreeg toen een verschijning van de Aartsengel, die hem troostte en zei goede moed te hebben. Vervolgens sloeg de Aartsengel met een tak tegen de uit zware rotsblokken gebouwde muur, en terstond viel daarin een diepe opening die het reeds verzamelde water liet afvloeien.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-260/

  

 Droevige einde van Ananias en Saffira als gevolg van het liegen tegen God de Heilige Geest. 

[Modestus 137]

7 september

De heilige Eupsychios, zoon van de senator Dionysios, heeft geleden onder keizer Hadrianus, in de 2e eeuw, te Caesarea.Tijdens zijn eerste rechtszaak werd hij voorlopig in vrijheid gesteld. Hij maakte toen al zijn bezittingen te gelde, schonk het grootste deel aan de armen, en de rest aan hen die hem als christen hadden aangeklaagd. Hij werd opnieuw gevangen genomen en wreed verscheurd. Tenslotte werd hij met een zwaard doorstoken, zodat hij stierf.

De heilige Evodos en Onesiforos, apostelen uit de zeventig. Evodos was de eerste opvolger van de heilige Petros in Antiochië. Nadat hij 27 jaar bisschop was geweest, stierf hij daar onder Nero de marteldood in het jaar 66. Onesiforos was bisschop van Kolofon, bij Efese.

De heilige Lukas in de 10e eeuw, was de 3e hegoumen van het Verlosser-klooster bij Konstantinopel aan de Golf van Chii, en dat daarom “Het Diepe Water” werd genoemd. Heden wordt ook herdacht zijn voorganger, Petros de Vrome, afkomstig uit Kappadocië.

De heilige Clodoaldus (Cloud) was een van de drie zonen van koning Clodomir van Orléans. Nadat deze gevallen was in de strijd tegen de Bourgondiërs, werden zijn beide broertjes afgeslacht door hun ooms, die de erfenis in bezit wilden nemen. Clodoaldus was door enkele getrouwen bijtijds in veiligheid gebracht. Hij kreeg een afkeer van deze afschuwelijke levenswijze en schoor zichzelf tot monnik. In de Provence leefde hij in een kleine cel als kluizenaar. Later keerde hij naar Parijs terug, waar hij als monnik geen bedreiging meer vormde voor de troon. Hij bouwde daar zelfs een klooster, op de plaats van het latere Saint-Cloud. Hij werd priester gewijd op aandringen van het volk in 551, en gedurende verschillende jaren wijdde hij zich aan deze herderlijke taak. Maar op den duur trok hij zich toch weer in zijn klooster terug, waar hij stierf, nauwelijks 35 jaar oud, rond het jaar 560.

De heilige Prochoros (als monnik Tryfon), bisschop van Rostov. Toen hij eens aan het bidden was aan de oever van de Tolga, verscheen hem de heilige Moeder Gods, en hij stichtte daarom op die plek een klooster. Hij is gestorven in 1328.

De heilige Maidoc (Modoc, Aedh, Aldus, Edus, Mo-edoc, Maidocus, Madock, Madoes, Mogue, Hugh), bisschop van Ferns, werd geboren rond 588 in Ierland, uit het geslacht van de Ierse koningen. Hij was opgegroeid aan het hof, maar trad later in het klooster van de heilige David in Wales. Hij werd bisschop van Ferns in Ierland, maar keerde later naar Wales terug om afscheid te nemen van de heilige David voor diens dood. Verder leefde hij in Ierland, tot aan zijn dood in 632 (zie ook 31 janauari).

De heilige Alpinus, bisschop van Châlons-sur-Marne, werd als jonge edelman toevertrouwd aan de heilige Lupus, de bisschop van Troyes. Hij werd zijn kundige medewerker en door zijn gedrag bewees hij ook deel te hebben aan de heiligheid van zijn geestelijke vader. Zowel de geestelijken als de burgerij van Châlons kozen hem daarom tot bisschop toen de vorige bisschop gestorven was. Alpinus wilde de vlucht nemen, maar de heilige Lupus overtuigde hem ervan dat hij deze opdracht uit de hand van moest aanvaarden. Hij bestuurde zijn diocees met volstrekte toewijding onder uiterst moeilijke omstandigheden. Door zijn gebeden wist hij te verkrijgen dat de barbaren, onder aanvoering van de vrijwel onoverwinnelijke Attilla, de stad niet aanvielen. Alpinus is kort daarna gestorven, rond het jaar 450.

De heilige Euvertes (Evurtius), bisschop van Orléans, die leefde tijdens de regering van Konstantijn de Grote. Hij genoot grote verering in de Middeleeuwen, niet slechts in Frankrijk maar ook in Engeland.

 Hiëromartelaar Macarius Kanevsky

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-261/

  De aanstelling van de 7 diakens om voor tafels te zorgen.

[Modestus 137]

8 september

Geboorte van de heilige Moeder Gods. Dit feest is ingevoerd, kort na het Concilie van Efese. Er bestaat nog een feestpreek uit het jaar 440. In de 7e eeuw werd het overal gevierd, met een officie geschreven door de heilige Andreas van Kreta. Hij beschrijft het als een van de Grote Feesten van oudsher. Het gaat telkens weer om het hartstuk van de mensengeschiedenis: het geheimzinnige feit dat God een mens, een vrouw, heeft uitgekozen om in haar schoot het menselijk vlees met Zichzelf te verenigen in één enkele Persoon. Dit innige contact breidt zich uit over het geheel van het menselijk leven op aarde, en daarom vieren wij ook de Geboorte van deze uitverkoren Vrouw uit de bejaarde Joachim en Anna.
Zij is het proto-type geworden van wat een mens kan zijn, die het eigen leven geheel stelt in de dienst van God. In hoe sterke mate is dan ook haar eigen profetie in vervulling gegaan dat alle geslachten haar zalig zouden prijzen! Wie wordt er meer bezongen dan de Moeder Gods? Hoeveel dichters, zangers, schilders en beeldhouwers zijn niet door haar geïnspireerd tot hun schoonste werk! Maar heel in het bijzonder geldt dit binnen de Kerk. De Maagd Maria is de Kerk die Christus in zich draagt op deze aarde. En haar eretitel is: Moeder, en als een kind tot zijn moeder richten wij ons tot haar in onze moeilijkheden.

De heilige Lukianos uit Galitsj werd monnik in het klooster van de Geboorte van de heilige Moeder Gods bij Perejaslavl. Hij was een monnik met bijzondere gaven, die zichzelf ook geheel gaf, en daarom geroepen werd voor het stichten van nog twee andere kloosters bij de stad Alexandrowo. Daar is hij gestorven in 1655.

De heilige martelaar Athanasios van Koliakia, in de provincie Thessalonika. Zijn vader was burgemeester van dit dorp en hij bezorgde zijn talentvolle zoon een goede opvoeding, eerst op de school van Athanasios van Paros in Thessalonika, later op de Athosacademie in Watopedi. Na afloop van zijn studie kreeg Athanasios een aanstelling op het patriarchaat in Konstantinopel.
Toen hij eens op bezoek was in Koliakia kwam hij in een godsdienstig gesprek met een Turkse emir. Terwijl de meeste Grieken gewend waren zich grof uit te laten over de islam, waarbij zij Mohammed voor een leugenaar en bedrieger uitmaakten, nam Athanasios een objectieve houding aan en sprak op wetenschappelijke wijze over het moslim-geloof, en haalde daarbij uitspraken uit de Koran aan.
Plotseling riep de emir dat Athanasios daarmee een geloofsbelijdenis had afgelegd. Toen deze dat ontkende, werd hij gearresteerd en voor de mullah gebracht. Deze oordeelde dat het gewoon aanhalen van een geloofswoord iemand nog niet tot een gelovige maakte, maar de aanwezige Turken protesteerden zo woedend dat deze opvatting een spelletje zou maken van het geloof, dat de geïntimideerde mullah Athanasios ter dood veroordeelde. Deze werd opgehangen in 1774.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-262/

 Heilige Stefanus vóór het Sanhedrin en zijn steniging

[Modestus 137]

9 september

Gedachtenis van de 200 Vaders van het 3e oecumenische Concilie van Efese, gehouden in 431, onder voorzitterschap van de heilige Kyrillos van Alexandrië, die een belangrijk aandeel heeft gehad in de resultaten van deze synode, en tijdens het bewind van keizer Theodosios de Jongere. Daar werd de ketterij van Nestorios verworpen die de Maagd Maria slechts de moeder van Christus wilde noemen, en niet de Moeder Gods. Het Concilie leerde daar tegenin dat in Christus de goddelijke zowel als de menselijke natuur tot één Persoon verenigd waren vanaf het eerste moment van de Menswording, zodat Christus moeder in waarheid Moeder Gods mag heten.

De gerechte Grootouders des Heren, de heilige Joachim en Anna, de ouders van de heilige Moeder Gods. Hun namen zijn slechts bekend uit de apocriefe evangeliën die verhalen hoe zij, hoogbejaard en kinderloos, op het woord van een Engel, een kind zouden krijgen. Vol vreugde beloofden zij dit geheel te wijden aan de Dienst des Heren.

De heilige Theofanes de Belijder, kluizenaar, eind 3e eeuw. Hij was geboren uit heidense ouders, maar had, waarschijnlijk door zijn voedster, als kind Christus leren kennen en liefhebben. Toen hij eens in de winter een kleine jongen zag, bibberend van de kou en bijna zonder kleren, trok hij zijn eigen warme kleding uit om die aan de ander te geven. Thuis vroeg zijn vader hem verbaasd wat hij met zijn kleren gedaan had, en zijn zoontje antwoordde: “Die heb ik aan de kleine Christus gegeven”. Hij vond bij zijn ouders waarschijnlijk niet veel begrip voor deze houding, en later liep hij van huis weg en vond onderdak bij een kluizenaar die op de Diabenumberg in een spelonk woonde. Verschillende malen werd hij daaruit gehaald wanneer er weer een vervolging woedde, maar in die afgelegen streken ging het blijkbaar minder fanatiek toe. Theofanes werd heftig gefolterd, maar de keizer kreeg respect voor de moed waarmee hij de kwellingen doorstond, en hij werd daarna weer losgelaten. Hij sleepte zich weer naar zijn grot, waar hij nog 17 jaar in zijn ascese volhardde. Tenslotte is hij gestorven tegen het jaar 260, in de ouderdom van 75 jaar, nadat hij 57 jaar in de eenzaamheid had geleefd.

De heilige Osmanna (Onnen), uit Ierland of Wales, had zich aan God toegewijd en wilde daarom, naar Christus woord, land en familie verlaten. Zij stak de zee over en vestigde zich in Neder-Bretagne, waar zij God diende met grote vurigheid. Zij is gestorven in de buurt van Saint-Brieue, tegen het jaar 600.

De heilige martelaar Severianos die onder Licinius, de keizer van het Oost-romeinse Rijk geleden heeft in 320. Dit gebeurde onder het voorwendsel van inbreuk op de militaire discipline. De senator en raadsheer Severianos was getuige geweest van de marteldood van de 40 soldaten van het Thebaanse legioen, te Sebaste in Klein-Armenië. Hierdoor werd hij aangemoedigd om openlijk blijk te geven van zijn geloof in Christus en van zijn afschuw voor de olympische goden. Hij werd voor Licinius gebracht en toen hij ondanks allerlei folteringen standvastig bleef, werd hij met ijzeren haken verscheurd tot hij stierf.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-263/

 Peter en Johannes bekeren mensen in Samaria. Simon de Magiër probeert de kracht van de Heilige Geest te kopen.

 Informatie uit de niet-bijblese overlevering: Simon de Magiër hindert de apostelen hun werk te doen in Rome, waarna hij dood is gegaan toen hij hoog opsteeg op de handen van demonen die hem vervolgens in de steek lieten toen de apostel Petrus kruisteken maakte met zijn hand en zo de demonen verjagen had.

8 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

10 september

De heilige martelaar Baripsabas (Waripsav), door de ongelovigen gedood in de 2e eeuw in Dalmatië. Zij wilden zich meester maken van een reliek van het heilige Bloed van onze Verlosser, welke onder zijn beheer stond, omdat zij daarmee geld dachten te verdienen.

De drie heilige zusters Menodora, Metrodora en Nymfodora, maagd-martelaressen in Bithyni ter dood gebracht in 305. Zij leefden teruggetrokken in de buurt van de hete bronnen en stonden goed bekend. Er werd tijdens de vervolging over hen gesproken bij de gouverneur en deze liet hen voor zich brengen. Hij stond verrast over hun aantrekkelijke verschijning en begon ze vaderlijk toe te spreken dat hij wel voor hen zou zorgen en dat de goden hen zouden beschermen. De meisjes bedankten voor zijn vriendelijkheid maar konden zijn aanbod niet aanvaarden. Ze verzochten slechts. omdat ze altijd zo eendrachtig hadden samengeleefd nu ook samen te mogen lijden en sterven, en in een gemeenschappelijk graf te worden neergelegd.
Nadat alle vleierij tevergeefs was geweest vond de gouverneur dat dan het recht maar zijn loop moest hebben. Hij nam Menodora, de oudste, apart en zij werd met stokken geslagen tot haar rug bont en blauw zag. Opnieuw sprak hij op haar in, maar Menodora antwoordde zo onverschrokken dat hij beval haar op het gezicht te slaan. Een slag met een knuppel brak haar kaken. Toen vroeg zij zuchtend aan Christus haar tot Zich te nemen. Haar lichaam viel slap, zij bleef met de polsen hangen aan de geselpaal en zij was gestorven.
Vier dagen later werden de andere twee in het gerechtshof gebracht Daar zagen ze haar zuster liggen, naakt op het zand, zwart-blauw en met gapende wonden. Maar zij werden door deze ontzettende aanblik niet afgeschrikt, zij wilden juist des te krachtiger deel te hebben aan haar lot. Toen werden ook zij onder steeds heftiger folteringen ter dood gebracht.

De heilige Petros de Belijder, bisschop van Nicea was een vurig verdediger van de Orthodoxie onder de iconoclastische keizer Leo. Hij is in vrede gestorven in 823.

De heilige apostelen uit de zeventig Apelles, Klemens en Lukas. Appelles was bisschop van Smyrna tot hij, na de Heer gedurende lange jaren te hebben gediend, werd opgevolgd door de heilige Polykarpos en in vrede is ontslapen. Klemens was bisschop van Sardia en droeg in zijn lichaam de merktekens van het Lijden van onze Heer Jezus Christus. Lukas was bisschop in Laodicea Zij worden genoemd in het slothoofdstuk van de Brief van de heilige apostel Paulos aan de Romeinen. (zie ook 22 april).

De heilige Salvius, bisschop van Albi, 574-584. Hij stamde uit een adellijke Gallische familie en werd monnik, daarna abt, en tenslotte recluus na een plechtig afscheid van zijn broeders. Na enige tijd werd hij ziek en raakte zo volkomen bewusteloos dat de broeders oordeelden dat hij gestorven was, en zij begonnen hem af te leggen. Maar plotseling keerde de kleur op zijn wangen terug, hij opende de ogen en begon met zijn gewone handwerk. Gedurende drie dagen at hij niets. De nieuwsgierigheid van de broeders groeide natuurlijk tot grote hoogte. Zijn moeder kwam hem bezoeken en haalde hem over om te vertellen wat er met hem gebeurd was.
Salvius riep toen de monniken bijeen en verhaalde dat hij in de hemel was aangeland en een onzegbaar heerlijk licht aanschouwde. Maar plotseling riep een stem: “Laat hem terugkeren naar de aarde want hij is nog nodig voor de Kerk”. En toen bevond hij zich weer in zijn lichaam. Nu begon echter zijn tong op te zwellen en raakte vol zweren, en Salvius was er van overtuigd dat dit de straf was omdat hij niet gezwegen had over wat hem overkomen was. Deze geschiedenis heeft de heilige Gregorius van Tours opgetekend uit Salvius eigen mond.
Tegen het einde van 574 werd Salvius tot bisschop van Albi gekozen. Tijdens de pestepidemie diende hij zijn volk met de grootste toewijding, en altijd spande hij zich in om slaven vrij te kopen wanneer hij zulke ongelukkigen ontmoette.
Gedurende 10 jaar was hij zo een weldoener van allen die in nood verkeerden, totdat hij voor de tweede maal stierf in 584.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-264/

 

 De genezing en doop van Saulus in Damascus door Ananias

9 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

11 september

De heilige Theodora van Alexandrië, boetelinge 5e eeuw. Zij was de vrouw van de prefect van Egypte, en tijdens zijn afwezigheid was zij in zonde gevallen. Door een diepe schaamte bevangen, durfde zij haar man niet meer onder ogen komen. Zij pakte wat oude mannenkleren en liep weg, steeds verder weg, tot zij in de Thebaïde-woestijn volkomen uitgeput in een klooster opgenomen werd. Zij bleef daar en vroeg als monnik te mogen intreden. Zij werd aanvaard in de veronderstelling dat men met een eunuch van het hof te doen had, wat in die dagen wel vaker voorkwam. Van 10 vrouwen is het bekend dat zij als man in een mannenklooster hebben geleefd en juist daardoor de heiligheid hebben verworven. Theodora leefde zo 17 jaar, van 474 tot 491. Zij legde een grote ijver aan de dag, nam steeds het moeilijkste en het laagste werk op zich, en bracht hele nachten door in gebed, wenend om haar zonde, en werd zo een voorbeeld voor de anderen.
Vele jaren na haar intrede werd zij met enkele kamelen naar Alexandrië gezonden, waarbij zij enkele zaken moest afleveren aan het huis van de prefect. Tot haar ontsteltenis herkende deze zijn diep betreurde vrouw in de armzalige kameeldrijver. Zij liet zich echter niet overhalen om tot haar vroeger leven terug te keren. Zij had nu de geloften afgelegd en wilde daaraan tenminste trouw blijven. Zo keerde zij naar de woestijn terug. Eerst toen zij stervende was, verhaalde zij de werkelijkheid over zichzelf en vroeg een boodschap te sturen aan haar man. Hij kwam ogenblikkelijk, maar Theodora was reeds gestorven, en hij kon slechts haar begrafenis bijwonen.
Enkele spreuken zijn uit haar mond overgeleverd. Zo vertelde zij over een broeder die zich beroerd en koortsig voelde en bij zichzelf dacht: “Ik ben veel te ziek om te bidden”. Maar na een tijdje kwam de gedachte: “Ik kan maar éénmaal doodgaan”. Toen kwam hij uit zijn bed en begon het officie te bidden. Toen hij dit klaar had, was de koorts verdwenen.
En over een kluizenaar die zei: “lk word hier van alle kanten omringd door alle mogelijke bekoringen. Dat is niet uit te houden, ik moet ergens anders heen”. Hij ging dus uit zijn cel en trok zijn sandalen aan. Toen zag hij zichzelf naast zich staan, die ook sandalen aandeed en zei: “Waar je ook heen gaat, daar ben ik ook”.
En tegen een volgeling van Valentinianos, die geweldige kritiek had op de wet, want het Evangelie heeft ons vrijgemaakt van alle dwang. Theodora zei toen: “De Wet die het lichaam bedwingt schenkt dat lichaam terug aan zijn Schepper”.
En over het vasten, het nachtwaken en de eenzaamheid: “De duivel eet noch drinkt, slaap is hem onbekend, de eenzaamheid is zijn geliefkoosde verblijfplaats. Maar hij vlucht voor de deemoed.”

De heilige Eufrosynos de kok was de monnik in het Amoraeën-klooster op de Athos in de 9e eeuw. Hij was een simpele boer geweest, en in het klooster diende hij als hulp in de keuken, waar sommige onverstandige monniken zich nogal eens ten koste van hem amuseerden en misbruik maakten van zijn lichtgelovige dienstvaardigheid. Maar Eufrosynos aanvaardde deze plagerijen met de grootste gemoedsrust en oordeelde dat hij niet beter verdiende. Later zag de priester van het klooster in een visioen de heiligheid van deze geringgeschatte broeder.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-265

 Prediking van Paulus in Damascus (of in de synagoge van een andere Griekse stad)

 Paul wordt gered in een mand van het gevaar in Damascus

  Paulus en Barnabas verzetten zich tegen de verering van hen als goden door het volk van Lystra.

[Modestus 137]

12 september

De heilige Autonomos, een bisschop uit Italië, was voor de vervolging van Diokletiaan naar Klein-Azië gevlucht, waar hij de gelovigen sterkte in de strijd en veel bekeerlingen maakte in de streken Lykaonië en Isouria.
Toen de vervolging naderbij kwam, trok hij naar Claudiopolis in het verre Pontus. Maar na enige tijd kwam hij naar Sora terug, aan de oostzijde van de golf van Nikomedië, en vond alles nog in goede toestand. Hij wijdde Kornelios, die hem indertijd gastvrij had opgenomen, tot priester en vertrok op een nieuwe missiereis naar de volken aan de oever van de Zwarte Zee. Vervolgens wijdde hij Kornelios tot bisschop en ging nu naar de westelijke streken van Klein-Azië. Toen de tijd weer wat rustiger werd, kwam hij naar Sora terug, dat hij echter overliet aan Kornelios. Zelf trok hij naar een naburig dorp, waar zij prediking zoveel succes had dat bijna allen zich bekeerden.
In hun bekeringsijver trokken de nieuw-gedoopten naar een heidense tempel en wierpen daar de afgodsbeelden omver. Dit lokte een wraakactie uit. Op een dag, toen hij de heilige dienst voltrok, drongen de heidenen met geweld het kerkje binnen en doodden Autonomos aan het Altaar, evenals allen die zich in de kerk bevonden.

De heilige martelaar Koronatos, bisschop van Ikonië, zijn geboorteplaats, die zijn leven voor Christus heeft gegeven onder Decius en Valerianus, toen hij het Evangelie verkondigde in Sursalos, een dorp in die streek.

 

De heilige martelaar Julianos met zijn 40, eveneens jonge medemartelaren die onder Diokletiaan geleden hebben in Galatië onder Diokletiaan, tegen het jaar 303. Bij het begin van de vervolging waren zij naar de bergen gevlucht en hadden zich in een grot verborgen. De uitgezonden soldaten vonden alleen Julianos en poogden vergeefs hem door allerlei folteringen de verblijfplaats van de anderen te doen verraden. Terwijl Julianos op een vuur geroosterd werd, haalde men zijn moeder erbij om hem over te halen tenminste te offeren. Maar deze toonde dezelfde moed en verklaarde liever haar kind te zien sterven dan dat hij Christus zou verraden. Julianos werd toen buiten de stadion onthoofd, en terwijl hij een laatste gebed verrichtte voor alle christenen, weerklonk een stem uit den hoge: “Zie, God opent voor u de poort van de hemel; treed binnen gij, die zulk een goede strijd gestreden hebt”. Deze stem werd door de andere jongemannen gehoord; zij verlieten hun schuilplaats en kwamen bij het ontzielde lichaam waar zij beleden eveneens christen te zijn. En ook zij bezegelden hun getuigenis met hun bloed.

De heilige priester-martelaar Theodoros van Alexandrië. Toen hij de aandacht trok door zijn prediking, werd hij gevangen genomen en met een doornenkroon op het hoofd onder mishandelingen door de stad gejaagd. Na zijn lijden werd hij in zee geworpen, doch door de wind naar de kust teruggedreven. Daar werd hij nogmaals gevangen genomen en toen onthoofd, in de 3e eeuw.

De heilige Athanasios, hegoumen van Wisotsk en leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Met diens zegen stichtte hij, op verzoek van de vorst van die streek, het klooster van Wisotsk aan de oever van de Nara. Hij bleef daar gedurende 11 jaar, maar toen begon hij te trekken. Misschien omwille van zijn studie, want hij hield zich vooral bezig met het kopiëren van boeken. De leiding van het klooster droeg hij over aan zijn leerling die eveneens Athanasios heette, en wiens gedachtenis ook heden wordt gevierd. Deze is gestorven in 1395.
De stichter Athanasios ging eerst naar Kiev, waar het Russische monnikendom zijn wieg had. Later ging hij nog verder naar de bron terug, naar Griekenland. Hij is gestorven in het jaar 1401, in het klooster van de heilige Joannes de Doper in Konstantinopel.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-266/

 Gods genezing van Æneas door Petrus 

 Gods opwekkeng uit de doden van Dorkas door Petrus

[Modestus 137]

13 september

Kerkwijding van de Opstandingskerk in Jeruzalem. Deze was gebouwd door Konstantijn de Grote, om God te danken voor de goede afloop van het Concilie van Nicea. Hij wilde oorspronkelijk een basiliek bouwen op de Golgotha‚ de plaats waar de Verlossing der wereld tot stand was gebracht, maar Makarios‚ de bisschop van Jeruzalem, wees hem de plaats van Christus’ Graf, die door keizer Hadrianus geheel onder de aarde bedolven was toen hij het verwoeste Jeruzalem ombouwde tot Aelia Capitolina. Toen de grond werd uitgegraven, vond men inderdaad het heilig Graf en de nagelen en het Kruis.
Op deze plek werd nu een grandioze basiliek gebouwd, bekroond door een koepel. Deze werd ingewijd op 13 september 335 door de Vaders van het Concilie van Tyros, op de dag van het feest van Jupiter Capitolinus. Zij vaardigden tevens het voorschrift uit om deze dag jaarlijks te herdenken. De vererenswaardige plaats en de schoonheid van dit bouwwerk maakten het tot een symbool van de overwinning van het christendom en tot model voor alle Kerkbouw.
Ook het officie van deze dag is het voorbeeld geworden voor andere kerkwijdingen.

De heilige martelaren Helios‚ Zotikos, Lukianos, Valerianos, Makrobios en Gordianos, die ter dood zijn gebracht in Tomi van Pontus, in 323. Makrobios en Gordianos waren tafeldienaars van keizer Licinius, die als christen hierheen waren verbannen tot zij met de andere christenen die daar reeds waren, met leven voor Christus moesten getuigen. Gordianos stierf op de brandstapel, de anderen werden met het zwaard gedood, behalve Valerianos die reeds gestorven was terwijl hij bij de lichamen van zijn vrienden onder tranen aan het bidden was.

De heilige martelaar Seleukios uit Galatië werd tijdens de vervolging van Licinius voor de wilde dieren geworpen en voltooide zo zijn martelaarschap.

De heilige Hiërotheos de Jongere, in het Ivíron-kIooster op de Athos. Hij was geboren in Kalamata in de Peleponnesos in een rijke, godsdienstige familie. Als kind onderscheidde hij zich door zijn studiezin en hij las alles wat hij maar te pakken kon krijgen. Zijn ouders wilden hem, tegen zijn zin, uithuwelijken, maar zij stierven beiden plotseling, vlak voor de datum van de bruiloft. Hiërotheos maakte van de algemene verslagenheid gebruik om te ontsnappen, zonder ook maar iets mee te nemen behalve de kleren aan zijn lichaam. Zijn plan was om naar een West-europese universiteit te gaan om zijn filosofiestudie voort te zetten, maar terwijl hij daarover nadacht, kwam hij tot de overtuiging dat alleen het zoeken naar God de ware wijsheid kan brengen.
Hij ging daarom naar de Athos en sloot zich aan bij een kluizenaar, waar hij de geschriften der monnikvaders bestudeerde. Daar las hij dat het gevaarlijk was om zomaar het heremieten-leven te beginnen, en daarom ging hij zijn noviciaat doen in het Iwiron-klooster. Het verlangen naar studie dreef hem echter naar de universiteiten van Konstantinopel en Venetië, want hij wilde graag onderricht geven. Maar daar kreeg de dorst naar het gebed weer de overhand, zodat hij naar Ivíron terugkeerde. Hij oefende zich in het onophoudelijk gebed en verkreeg een brandende liefde tot God. Zijn pedagogisch talent maakte hem nu tot een vereerd geestelijke vader. Hij wilde juist de gewone mensen bereiken en trok daarom weer naar Griekenland.
Enkele leerlingen hechtten zich aan hem, en om hen verder te ontwikkelen trok Hiërotheos met drie van hen naar een verlaten eiland, om zich in de eenzaamheid, zonder enige afleiding, aan het beschouwende leven te wijden. Daar is hij na een heilig leven in 1745 gestorven, in de ouderdom van 59 jaar.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-267/

 het visioen van Cornelius in Cæsarea

 Het visioen van Petrus in Joppa

 

13 september 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

14 september

Kruisverheffing. Het feest is ontstaan na het vinden van het heilig Kruis door keizerin Helena, kort voor Pasen van het jaar 326, na langdurige opgravingen. Op die plek groeide een heerlijk geurend kruid, dat sindsdien basilicum genoemd wordt, Koningskruid, en dat in Griekenland bij alle kerken en in vele huizen wordt aangeplant om er het gezegend water mee te sprenkelen.
Bij de inwijding van de door Konstantijn de Grote gebouwde basiliek ter ere van de Opstanding en van het heilig Kruis te Jeruzalem, op 14 september 335, werd besloten het feest voortaan op deze datum te vieren. Daarom werd ook, toen het in het jaar 614 uit Jeruzalem door de Perzen geroofde Kruis, in 628 teruggegeven werd, dit op deze dag plechtig binnengebracht door keizer Fokas, blootsvoets en in armoedige kleding.
Om de toekomstige roof door de zo veelvuldig invallende vijandige Arabieren te voorkomen, werd het heilig Kruis nu in stukken gesneden om het te kunnen verdelen over de verschillende Kerken van de christenheid. Grote stukken kwamen op deze wijze in Konstantinopel, op de Athos, in Alexandrië, Rome en Antiochië.
In het 20e jaar van zijn regering zond de keizer zijn moeder Helena naar Jeruzalem om de heilige plaatsen te vereren. Zij liet opgravingen doen op de door- de traditie aangegeven plaats. Daar werden drie kruisen gevonden; een daarvan toonde zich door een wonder als het levenschenkende Kruis van onze Heer.
Het werd toen door patriarch Makarios hoog opgeheven om daarmee het toegestroomde volk naar alle zijden te zegenen‚ dat onophoudelijk riep: “Kyrie eleison”. Dit opheffen wordt jaarlijks in iedere kerk herhaald bij dit feest.

Sterfdag van de heilige Johannes Chrysostomos. Zijn gedachtenis wordt gevierd op 13 november.

De heilige martelaar Papas, ter dood gebracht in Larandes van Lykaonië onder Maximiaan. Omdat hij veel bekeerlingen had gemaakt werd hij zwaar mishandeld, en tenslotte met hoefijzers beslagen en zo voor de paarden van de gouverneur voortgejaagd tot hij van uitputting stierf.

De heilige Placilla, echtgenote van keizer Theodosios de Grote. Zij legde zich met alle energie toe op het bezoeken van armen en het eigenhandig verzorgen van hun zieken. ln de kerkelijke hospitalen hielp zij in de keuken. Wanneer men haar daarvan wilde weerhouden met het oog op haar positie, gaf zij ten antwoord dat dit voor haar de passende wijze was om God te danken voor de weldaden waarmee Hij haar had overladen.
Haar hulp werd ook ingeroepen door de oude patriarch Flavianus, toen hij om genade kwam smeken voor de bevolking van Antiochië, toen deze de standbeelden van het keizerlijk echtpaar omvergeworpen had na de invoering van een nieuwe belasting. Placilla is gestorven in het jaar 400.
De heilige martelaar Makarios, een Athos-monnik en leerling van de heilige Nifon, patriarch van Konstantinopel. Hij predikte in de straten van Thessalonika‚ waarbij hij ook de moslims opriep zich tot Christus te bekeren omdat Christus ook voor hen gestorven was. Hij werd onthoofd in 1527.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-268/

   Petrus predict over Christus in het huis van Cornelius

[Modestus 137]

15 september

De heilige grootmartelaar Niketas de Goth, afkomstig uit het gebied van de Donau-monding, gedood in 378, behoort tot de beroemdste heiligen onder de Gothen. Niettegenstaande zijn afstamming werd hij orthodox opgevoed, en zijn ouders vertrouwden hem toe aan de school van bisschop Theofilos, een der lichten van het Concilie van Nicea, in 325. Maar al had hij een Griekse opvoeding, Niketas was de eerste die schreef in de Gothische taal en die daarin ook de Heilige Schrift vertaalde, waardoor velen tot Christus werden gebracht. Het land was in twee, elkaar heftig bestrijdende partijen verdeeld. Nadat de christenen eerst de overwinning hadden behaald, met hulp van de Romeinse keizer, kwam er later een bloedige terugslag. In 370 brak een hevige vervolging uit‚ waarbij de christenen meestal met hun gezinnen werden verbrand in hun eigen huis, of gezamenlijk in de kerk. Er werden ontelbare slachtoffers gemaakt, en Niketas is een van de weinigen waarvan de naam is behouden gebleven. Hij was priester en een begaafd prediker, en werd door de heidense troepen overvallen terwijl hij het geloof verkondigde. Hij werd hevig geslagen en toen in het vuur geworpen, maar bleef de heilige hymnen zingen totdat de dood zijn tong deed zwijgen.

De heilige Filotheos, priester van het dorp Mrawin in Klein-Azië in de 10e eeuw. Hij was getrouwd en had een kind, maar leidde zulk een intensief gebedsleven dat God hem de gave van wonderen schonk, vooral om te voorzien in de nood der armen, 10e eeuw.

De heilige Porfyrios de Toneelspeler. Tijdens de vervolging van Juliaan de Afvallige werd hij in het circus in een spot-scène gedoopt, maar hij kwam met de overtuiging van een christen uit het water naar boven. Toen hij tegen de verbaasde keizer aanmerkingen maakte over diens afval van de waarheid, werd hij onthoofd in 362.

De heilige martelaren Asklepiodotos, Maximos en Theodotos waren burgers van Markianopolis, en werden onder harde folteringen in Filippopolis ter dood gebracht in 311, tijdens de vervolging van Maximiaan.

De heilige Bessarion I en Bessarion II, beiden aartsbisschop van Larissa, in het tijdperk van 1490 tot 1541. De laatste stichtte het klooster van Doussikon, dat een grote groeide vertoonde onder zijn opvolgers.

De heilige Gerasimos stichtte het klooster van de heilige Drie-eenheid bij Makrinitsa, in Mysië, en is in vrede gestorven tegen 1740.

De heilige Josef van Alawerdsk, een leerling van de heilige Johannes Sedasniki, die het geloof verbreidde in Georgië. Hij grondvestte het klooster van de grootmartelaar Georgios. Daar is hij ook gestorven in 570.

De heilige Nieuwe martelaar Johannes van Kreta, door de Turken ter dood gebracht te Efese in 1811. Hij was een boerenjongen uit Kreta, en op het Zomerfeest van de heilige Johannes de Doper, op 29 augustus, hield hij in een dorp feest met een stel kameraden. Opgewonden door het feest en de wijn, werden zij overmoedig toen een troepje Turkse soldaten de vreemdelingenbelasting kwam opeisen. In het handgemeen dat ontstond na hun weigering, tuigden de forse boeren de Turkse soldaten af, waarbij er zelfs een gedood werd.
Na een paar dagen werd Johannes opgehaald door een legertroep en enkele weken opgesloten, met slechts enkele etensresten om in leven te blijven. Toen hij standvastig bleef, werd hij door de rechter, de broer van de verongelukte soldaat, veroordeeld tot de strop. Op weg naar de galg maakte Johannes een grote kniel-buiging voor elke christen onderweg, en vroeg vergeving en gebed.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-269/

 Engel bevrijdt Petrus uit de gevangenis waar hij opgesloten was op het bevel van koning Herodes die Jacobus had vermoord

 

 

 

[Modestus 137]

16 september

De heilige Eufemia, maagd, dochter van een senator in Chalcedon, ter dood gebracht in Chalcedon. Zij was gearresteerd omdat zij geweigerd had deel te nemen aan de feestelijkheden ter ere van Ares, de god van de stad. Toen zij standvastig bleef in het geloof, werd zij na verschillende folteringen voor de wilde dieren geworpen en door een beer doodgedrukt, in het jaar 304.
Samen met haar gedenken wij de heilige martelaren Viktor en Sosthenes die geweigerd hadden de heilige Eufemia te martelen. Zij werden daarom voor de wilde dieren en in het vuur geworpen. Maar zij waren na de folteringen reeds zozeer verzwakt, dat zij, na elkaar te hebben omhelsd, biddend de geest gaven.
Anderhalve eeuw later werd in de stad het grote Concilie van Chalcedon (het 4e Oecumenische Concilie, 451) gehouden, vooral om een beslissing te nemen over de leer van Eutyches die predikte dat Christus uitsluitend een goddelijke Persoon was, terwijl de Kerk steeds geleerd had dat Christus volledig God, maar evenzeer volledig mens is. Het lichaam van de beroemde heilige van de stad, Eufemia, was nog steeds geheel ongeschonden, en de vaders kwamen op de gedachte haar raad in te winnen. Haar schrijn werd geopend en in haar handen werd zowel een orthodoxe geloofsbelijdenis gelegd als een volgens Eutyches. Daarna werd de kist weer gesloten en door alle aanwezige bisschoppen verzegeld. Toen na 3 dagen de zegels verbroken werden, lag het credo van Eutyches vertrapt onder haar voeten, terwijl de andere op haar borst rustte. Deze gebeurtenis wordt gevierd op 11 juli.

De heilige martelares Sebastiana, een bekeerlinge van de heilige apostel Paulos. Zij werd onder Dometiaan gefolterd en gedood te Heraklea in Thracië, rond het jaar 90.

De heilige martelares Melitena leefde in Marcianopolis in Thracië. Tijdens de vervolging van Antoninus, tegen het jaar 160, werd zij langdurig gefolterd. Maar de steeds heftiger kwellingen doorstond zij met zulk een blijmoedige standvastigheid, terwijl er ook zulke wonderbare gebeurtenissen plaatsgrepen, dat vele heidenen, waaronder ook de vrouw van de gouverneur‚ zich tot Christus bekeerden. Zij werd daarom haastig onthoofd.
Het schip waarmee de vrome Akakios haar lichaam naar Macedonië wilde brengen, leed schipbreuk, waarna de kostbare reliek aanspoelde op het eiland Lemnos‚ waar deze nog altijd in ere gehouden wordt.

De heilige Ludmilla, de dochter van een Slavische prins, leefde in de 10e eeuw. Zij was gehuwd met de hertog van Bohemen, die daarna door de prediking van de heilige Methodios christen geworden was. Ludmilla volgde haar echtgenoot, maar spoedig daarna werd zij weduwe en bleef achter met haar twee zonen, nadat de hertog op de leeftijd van 35 jaar gestorven was. De jonge weduwe Ludmilla, was algemeen geliefd door haar vriendelijkheid en haar zorg voor de armen. Dit wekte de wraakzucht op van de nieuwe heerseres en deze liet Ludmilla wurgen door sluipmoordenaars, in de jaren rond 925. Later werd haar lichaam naar Praag overgebracht door de heilige Wenceslaus, de zoon van de moordenares. Zij is een van de beroemde patroonheiligen van het Slavische Bohemen‚ naast Wenceslaus (28 september) , Agnes (2 maart) en Prokopios (4 juli). Haar naam betekent: de lieveling van het volk.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-270/

 De dood van koning Herod Agrippa (uit Handelingen 12)