Levens van de heiligen voor elke dag

[Hetairos 420]

1 uur geleden zei Modestus:

Dank je. Ik heb het nu wel gevonden op YouTube en zal het zeker beluisteren.

Leuk dat je het gevonden hebt. Ik wist niet dat hij nog leefde. Het boek vertelt niet hoe het verder ging. Ik zal het ook beluisteren/bekijken. 

[Modestus 137]

@Hetairos Nee, ik denk niet dat hij nog leeft. Ik bedoelde Vanya als audioboek op YouTube.

[Hetairos 420]

1 uur geleden zei Modestus:

Nee, ik denk niet dat hij nog leeft. Ik bedoelde Vanya als audioboek op YouTube.

Oh, nu zie ik het. De video is al van 2008. Leuk dat je het audioboek in elk geval hebt gevonden.

[Modestus 137]

15 juni

De heilige profeet Amos, de derde van de Kleine Profeten. Hij kwam uit Thekoa‚ een dorp aan de rand van de woestijn, even ten zuiden van Jeruzalem. Rond 760 voor Christus werd hij gegrepen door de Geest en hij trok naar het noorden van lsraël, waar hij zijn visioenen predikte. De handel had daar welvaart gebracht maar tegelijk veel contact met de heidense volkeren. Er was een grote verleiding om allerlei elementen van de aantrekkelijke afgodendienst te mengen in de strenge eredienst van de ware God. De grotere welvaart verscherpte ook de sociale verschillen tussen arm en rijk, waarbij zij die gebrek leden uitgebuit werden ten bate van de welgestelden. Tegen dit alles verhief de profeet zijn stem. Hij leefde en profeteerde onder Josua van Judea en Jeroboam II van lsraël, en hij stierf als martelaar toen de zoon van de priester hem met een knuppel het hoofd insloeg.

[...]

De heilige Theodoros de Sykeoot, bisschop van Anastasioupolis in Galatië. Zijn relieken zijn in de 8e of 9e eeuw naar Konstantinopel overgebracht. Vandaag wordt dit feit herdacht.

De heilige Orsiësios (Ortisios) van Tabenna, de opvolger van de heilige Pachomios de Grote als hegoumen over al diens kloosters, nadat hij tijdens Pachomios leven reeds aan het hoofd had gestaan van het Cenobitische klooster. Hij is in vrede gestorven in 380.

De heilige Gregorios en Kassianos. Gregorios was een der stichters van het klooster Awnesj aan de Suchona, waarvan hij later de hegoumen werd. Samen met de kellenaar Kassianos, een vroegere grootgrondbezitter, werd hij in 1392, bij de verwoesting van het klooster, door de Tataren vermoord.

De heilige Michaël uit Griekenland, metropoliet van Kiev en de eerste primaat van de Russisch Orthodoxe Kerk. Hij begeleidde de heilige Wladimir, nadat deze in Chersonesis was gedoopt, naar Kiev. De Kroniek noemt hem: Wijs en zachtmoedig, doch strikt wanneer het noodzakelijk was. Hij bracht het orthodox geloof in Roess en stichtte de eerste scholen. Michaël is gestorven in 992.

De heilige Efraïm, patriarch van Servië. Als zoon van een priester was hij heimelijk naar de Athos gegaan toen zijn ouders bezig waren hem uit te huwelijken. Van daar keerde hij als monnik naar Servië terug naar het Ibrovski-klooster, waar hij later tot hegoumen werd gekozen. In 1376 werd hij de volgende patriarch na de heilige Sava. Hoezeer de keuze hem ook bedroefde, Efraïm kon niet weigeren in deze tijd van grote moeilijkheden zowel voor het land als voor de Kerk.
ln 1382 kroonde hij prins Lazaros en deed toen afstand van het patriarchaat, dat hij overdroeg aan Spiridon. Maar toen deze stierf in 1388, verzocht koning Lazaros hem, weer zijn schouders onder die last van het patriarchaat te zetten. Hij leidde het Servische volk door de moeilijke tijd na de nederlaag van Kosowo. In 1400 ging Efraïm op naar zijn Heer Die hij zozeer had liefgehad; hij stierf in de ouderdom van 88 jaar.

De heilige koning Lazaros van Servie, van 1371-1389. Hij is een der grootste vorsten van Servië, en werd gekroond door patriarch Efraïm. Hij hief het land weer op uit de door de voortdurende twisten en oorlogen veroorzaakte ellende, en bevorderde het geestelijk leven door de bouw van kerken en kloosters. Lazaros raakte gewond in de slag bij Kosowo tegen de Turken, werd gevangen genomen en onthoofd in 1389. Zijn lichaam werd naar het door hem gebouwde Ravenitsa gebracht, en in 1942 naar de kathedraal in Belgrado, tot troost voor de gelovigen in de Tweede Wereldoorlog. Hij was de stichter van het russische Panteleimon-klooster op de Athos.

De heilige Doulas de Veellijdende, een monnik uit Egypte, werd ervan beschuldigd zaken uit de kerk gestolen te hebben. Hij werd van zijn monnikschap vervallen verklaard en het voorwerp van verachting en allerlei mishandelingen. Hij bleef buiten voor de poort van het klooster en verdroeg alles, zonder protest, twintig jaar lang. Toen kwam zijn onschuld aan de dag, maar ook de ziekte waaraan hij leed. Twee dagen later stierf hij in vrede.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-178/

   

 De besnijdenis van Jezus Christus

[Modestus 137]

16 juni

De heilige Tychon, de zoon van een broodhandelaar, was om de reinheid van zijn leven en de vurigheid van zijn orthodoxie gekozen tot bisschop van Amathus op Cyprus. Hij spande zich in om het geloof te brengen aan de vele eilandbewoners die nog heiden waren. Na lange jaren van apostolisch werk en askese, is hij gestorven in 425. Zijn leven is beschreven door de heilige Joannes de Barmhartige.

[...]

De heilige martelaren Ferreolus (Fargeau), eerste bisschop van Besan- con, en zijn diaken Fergeux (Fargeon, Ferrutio). Zii waren tegen het jaar 180 door de heilige Ireneos daarheen gezonden om het Evangelie te verkondigen. Zij dienden daar 32 jaar, tot aan hun marteldood in 212.

  

De heilige martelaren Julitta met haar 3-jarig zoontje Kerykos (Cyricus, Quiricus). Zij was een inwoonster van Iconium en toen daar de vervolging met uiterste wreedheid werd doorgevoerd, vluchtte zij met haar zoontje en twee dienstmeisjes naar Tarsos. De vervolger kwam echter vrijwel tegelijk met haar de stad binnen; zij werd herkend, gearresteerd en voor het tribunaal gebracht. Haar enige antwoord op alle vragen was: “lk ben christen”. De woedende rechter liet het kind uit haar armen rukken en gaf opdracht haar af te ranselen. Toen Kerykos zag hoe zijn moeder met zweepslagen verscheurd werd, begon hij onbedaarlijk te huilen. De rechter nam het kereltje op schoot, maar deze verzette zich uit alle macht en krabde en spuwde hem in het gezicht en riep: “lk ben ook christen!” In zijn woede greep de rechter het kind bij een been en slingerde het de trappen af van de tribune op de stenen vloer, waar het dood bleef liggen. Julitta uitte geen klacht maar jubelde dat haar zoon een martelaar was, en met nog meer moed onderging zij de folterdood, onder Diokletiaan, 304. De beide dienst- meisjes, die zich eerst verborgen hadden gehouden, wisten in de nacht de lichamen te bergen en te begraven in het open veld. Na de kerkvrede onder Konstantijn maakte een van hen de plaats bekend, en de gebeurtenis vond een geweldige weerklank in heel de christenheid. Hun geschiedenis was reeds beroemd in de vroege middeleeuwen, en in Frankrijk zijn veel plaatsen genoemd naar Saint-Cyr ( zie ook 15 juli ).

De heilige Mauros met zijn zoon Felix. Hij was priester in Caesarea van Palestina, in de zesde eeuw. Om een onbekende reden liet hij zijn vrouw achter en nam zijn zoontje met diens verzorgster mee naar Rome. Na het vereren van de graven van de apostelen en martelaren, vestigde hij zich in een stadje dat nu San Felice heet. Daar bouwde hij een huis voor hun drieën. Ook Felix groeide op tot een heilige; er wordt van hem gezegd dat hij een dode ten leven heeft gewekt.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Aureus, bisschop van Mainz‚ met zijn diaken Justinus en zijn zuster Justina, door de Hunnen gedood tijdens het vieren van de Goddelijke Liturgie, in 451; en Ilpidius te Mende, 3e eeuw.

Eveneens op deze dag de heilige Tychon van Krestogorsk (Wologda); de monniken Bertadus en Amandus, 6e eeuw; de abt Euspicius, 6e eeuw; de monnik Vorles, tegen 600; Lutgardis, van het klooster van Aywières in Brabant; Markos de rechtevaardige van Apollonias, een neef van de apostel Barnabas; Menno, bisschop van Meissen in Duitsland; en Similianus bisschop van Nantes, 4e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-179/

 De aanbidding van Jezus door de Wijzen uit het Oosten

[Modestus 137]

17 juni

De heilige martelaren, de broers Manuël, Sabel en Ismaël, die door de koning van Perzië naar Juliaan waren gezonden om een verdrag te bespreken. Zij werden volgens hun rang ontvangen, en Juliaan nodigde hen uit om met hem mee te trekken tijdens zijn inhuldigingstocht door Bithynië.
ln Chalcedon was de intocht van de keizer de aanleiding tot een groot heidens offerfeest. De kamerheer van de keizer kwam hen uitnodigen daaraan deel te nemen, maar zij weigerden verontwaardigd. Dit ergerde Juliaan zozeer dat hij beval hen te doden en hun lichamen te verbranden. De perzische koning was natuurlijk hevig verontwaardigd over die behandeling van zijn afgezanten en dit werd een van de oorzaken van de oorlog met Perzië, waarin Juliaan het leven verloor, in 362.

De heilige Alena, maagd en martelares. Haar nog heidense vader, de Heer van Dilbeck, was eens aanwezig geweest bij een christelijke dienst en vertelde daar zo enthousiast over dat Alena bij Christus wilde behoren. ln het geheim ging zij naar het bos waar zich een priester had gevestigd, in de buurt van Brussel. Zij werd gedoopt en ‘s nachts ging zij naar het kerkje voor de Metten en de heilige Liturgie.
Toen haar vader dit bemerkte, zond hij zijn manschappen om het haar te beletten, maar dezen gingen ongewild zo ruw te werk dat Alena stierf. De mannen vluchtten vol angst; de priester, die op het geluid was afgekomen, vond haar ontzielde lichaam. Zij werd begraven bij het kerkje, tegen 640.

De heilige Ananias, monnik, ikonenschilder van het Antonios-klooster in Novgorod. Na zijn intrede heeft hij nooit meer de drempel van het klooster overschreden, gedurende 33 jaar, tot hij stierf in 1581.

De heilige Moling (Mullen, Dayrchell), bisschop van Ferns. Hij was van koninklijken bloede en stichtte de abdij van Teghmoling het huidige St-Mullen. Hij voerde jarenlang het bestuur tot hij bisschop werd van Ferns in 691. Zes jaar later is hij gestorven, in 697.

[...]

De heilige abt Botulf (Botolph) en zijn broer de heilige Adulf waren in Engeland geboren in een nog heidense omgeving. Zij leerden Christus kennen en werden gegrepen door liefde voor Hem. Om zich te ontdoen van alle banden die een opgang naar een geheel op God gericht leven bemoeilijkten, gingen zij in vrijwillige ballingschap en staken de zee over naar het vasteland. Adulf werd bisschop van Maastricht en bestuurde zijn diocees in christelijke volmaaktheid. Er zijn geen bijzonderheden bekend behalve dat hij, hoewel vreemdeling, gekozen werd om de uitstraling van zijn geloofsleven, en dat hij na zijn sterven direct als heilig werd vereerd. Botulf keerde terug naar Engeland om zijn stamgenoten te bekeren. Van de vorst Ethelmond kreeg hij een onvruchtbaar gebied om daar een klooster te bouwen, op een plaats die eerst Botulfburg genoemd werd en nu Boston in Lincolnshire. Hij trok veel leerlingen aan door zijn deemoed, zachtheid en vriendelijkheid, terwijl hij het gemeenschappelijk leven inrichtte volgens de voorschriften van de oude monnikvaders. Hij is op hoge leeftijd gestorven in 655; sommigen plaatsen zijn sterfjaar in 680. Zijn populariteit blijkt uit de vele plaatsen waaraan zijn naam verbonden werd.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-180/

  De moord van de kinderen in Bethlehem in opdracht van koning Herodes. Zij worden ook als martelaren vereerd ofschoon ze vermoord waren om een andere reden dan het geloof in Christus. 14 000 in aantal.

16 juni 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

18 juni

De heilige martelaren Leontios, de generaal, met de tribuun Hypatios en de vice-tribuun Theodoulos. Leontios moest onder Vespasianus gevangen genomen worden door Hypatios en Theodoulos‚ maar zij kwamen onder de bekoring van Leontios’ woorden, nadat deze door zijn gebed Hypatios van zware koorts genezen had; en zij bekeerden zich tot Christus. Zij werden samen gedood in Tripoli (Fenicië) rond 135.

De heilige Leontios, de ziener uit Argos, leefde 60 jaar lang als askeet in het Dionysiou-klooster op de Athos. Gedurende die zestig jaar heeft hij het klooster slechts éénmaal verlaten, toen hij namelijk uitgedragen werd om begraven te worden. Hij stierf, 86 jaar oud, in 1605.

De heilige Amandus, bisschop van Bordeaux. Hij was de opvoeder van de heilige Paulinus, die hem bijzonder hoogschatte om de reinheid van zijn leven, en omdat hij zich vanaf zijn jeugd bewust had overgegeven aan de liefde tot God. Kort na zijn bisschopswijding droeg Amandus het bestuur over aan de heilige Severinus, omdat hij liever teruggetrokken wilde leven, maar na diens dood nam hij de verantwoordelijkheid weer op zich en kweet zich gewetensvol van zijn taak. Amandus is in elk geval na 431 gestorven, want hij heeft de geschriften bijeengebracht van Paulinus, die in dat jaar overleden was.

[...]

 

De heilige Marina leefde maagdelijk in Bithynië met een buitengewone vurigheid, waarbij zij de deemoed en het geduld nastreefde van de woestijnvaders. Zij is gestorven rond het midden van de achtste eeuw.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Aetheros ( Etherius) van Nikomedië; Marina te Alexandrië; en Cyriacus en Paula die gestenigd werden te Malaga in Spanje.

Eveneens op deze dag de heilige kluizenaar Calogerus te Sciacacca op Sicilië; de monnik Erasmos; bisschop Fortunatus, 569; Leontios, Kanonarch van het Holenklooster in Kiev, 14e eeuw; en de monnik Leontios de schaapherder.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-181/

 Johannes de Doper doopt en predikt in de woestijn. 

Mattheüs 11:10 Want hij is het over wie geschreven staat: Zie, Ik zend Mijn engel voor Uw aangezicht, die voor U uit Uw weg gereed zal maken.

[Modestus 137]

19 juni

De heilige apostel Judas Thaddeos (Lebbeos), broeder des Heren. Hij verkondigde het Evangelie in Chaldea, Galilea, Samaria, ldumea‚ Syrië, Mesopotamië, Perzië en Armenië. Daar werd hij gekruisigd en met pijlen doorboord, tegen het jaar 80. Hij heeft een van de Katholieke Brieven geschreven, met vooral een waarschuwend karakter. Het is een van de plaatsen waar over de duivels als gevallen engelen gesproken wordt.

De heilige Zosimas, een soldaat, verliet de dienst om christen te worden. Na zijn doop werd hij gevangen genomen, gefolterd en met de bijl onthoofd, te Antiochië van Pisidië, onder Trajanus‚ 116.

De heilige Païssios de Grote, uit Egypte. ln zijn jeugd maakte hij deel uit van de diocesane geestelijkheid, maar later werd hij monnik in de skite van de heilige Pambo, waar de heilige Joannes de Kleine zijn medeleerling was. Deze heeft ook Païssios’ leven beschreven. Na Pambo’s dood stichtte hij een klooster in de woestijn van Nitria, waar hij stierf in hoge ouderdom, in de eerste jaren van de 5e eeuw. Tijdens zijn leven had Païssios een bijzondere verering voor de profeet Jeremia, die hij vaak herlas.

De heilige Joannes woonde in de 6e eeuw in een grot bij Jeruzalem. Zijn enige bezit was een ikoon van de heilige Moeder Gods, voor welke hij een eeuwig licht brandde. Hij is gestorven op hoge leeftijd in 586.

De heilige Barlaam van Sjenkursk (Wazjk) was magistraat in Novgorod. ln 1456 trok hij zich terug op zijn landgoed in het gebied van Archangelsk, waar hij zich wijdde aan het missiewerk onder de nog heidense inwoners. ln de buurt van Sjenkursk bouwde hij een klooster ter ere van de heilige Joannes de Theoloog, en werd daar zelf monnik. Hij is gestorven in 1462.

[...]

De heilige martelaren Gervasius en Protasius. Hun lichamen werden in 386 gevonden in Milaan, toen de heilige Ambrosius daar een onderzoek naar had laten doen, nadat hij daarover een droom had gehad. Hun stoffelijk overschot bevond zich voor het hekwerk dat het graf van de heilige Nabor en Felix omgaf. Op bevel van Ambrosius werd daar gegraven en men vond de lichamen van twee bijzonder grote mannen. De beenderen lagen in hun natuurlijke positie, alleen de schedel was apart, en de bodem van het graf was vol opgedroogd bloed. De beenderen werden in dezelfde orde op een draagbaar gelegd en met kostbare kleden afgedekt. Ze werden naar de naburige basiliek overgebracht en bleven daar twee dagen tentoongesteld. Een grote menigte gelovigen kwam ze vereren en bleef daar bidden, dag en nacht.
De derde dag werden ze in een feestelijke processie naar de nieuw gebouwde kerk gebracht, de huidige Basiliek van Ambrosius. Onderweg kwam de in de gehele stad bekende blinde slager Severus naar de baar. Op het ogenblik dat hij het dekkleed aanraakte, keerde zijn gezichtsvermogen terug. De heiligen Ambrosius, Augustinus en Paulinus waren er bij aanwezig. Severus zelf, doordrongen van diepe dankbaarheid, deed de gelofte voor de rest van zijn leven God te dienen in de basiliek, bij het graf van de heiligen. Hij was daar nog, 25 jaar later, toen Paulinus het leven van de heilige Ambrosius beschreef. In een brief aan zijn zuster beschrijft Ambrosius nog een aantal wonderen die bij deze gelegenheid gebeurden. Augustinus bouwde in Hippo een kerk tot eer van de heilige Gervasius en Protasius, en wijdde een beroemde preek aan hun nagedachtenis (nr. 86, op 19 juni). Hun verering werd bijzonder populair en verspreidde zich over Europa. Over de heiligen zelf is verder niets bekend.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-182/

 Jezus geneest de zoon van een hoveling in Capernaüm

 

[Modestus 137]

 

20 juni

De heilige martelaar Methodios, bisschop van Patara, en misschien ook van Olympia. Hij was een groot geleerde en beroemd door zijn welsprekendheid. Ook heeft hij een verhandeling geschreven tegen de leer van Origenes waar deze veronderstelt dat de zielen reeds bestonden, voor de geboorte van de mens op aarde. Hij is door de heidenen onthoofd in Chalcis (Syrië), in 312.

De heilige martelaren, de priester Aristokles, de diaken Demetrianos, en de lezer Athanasios, van de kathedrale kerk te Tamasos op Cyprus. Aristokles werd inwendig aangespoord naar Salamis te gaan, waar hem de martelkroon wachtte. De beide anderen gingen met hem mee en zij begonnen in die stad te prediken. Zij werden gevangen genomen, onder foltering ondervraagd en op verschillende wijze ter dood gebracht in 306, onder Diokletiaan.

De heilige Leukios, geboren in Alexandrië, werd bisschop van Bruntisiopolis (Brindisi), nadat hij met zijn vader als monnik had geleefd. Hij is gestorven in de 5e eeuw, tijdens de regering van keizer Theodosios II.

De heilige Nahum was leerling van de heilige Kyrillos en Methodios. Hij predikte het Evangelie in Devol aan het Ochridmeer. Zijn gedachtenis wordt gevierd op 23 december.

Gedachtenis van de overbrenging van de relieken van de heilige Gurias, aartsbisschop van Kazan, 1630.

Ikoon van de heilige Moeder Gods: Hodegitria -Zij die de weg wijst-, in het Xenofon-klooster op de Athos.

De heilige Makarios, bisschop van Petra in Palestina, die eigenlijk Arios heette. Hij werd door de ariaanse keizer Konstantios verbannen naar Noord-Afrika, en is in ballingschap gestorven, rond 350. De heilige Athanasios schrijft over hem in een brief aan de kluizenaars van Egypte.

De heilige martelaar Silverius, paus van Rome van 536-538. Hij werd gekozen nadat de zetel 47 dagen vacant was, ofschoon hij pas subdiaken was. Het was een gevaarlijke tijd, vol intriges van de kant van het keizerlijk hof, waar de keizer en de keizerin tegenovergestelde partijen begunstigden. Er werden valse beschuldigingen uitgebracht, die weerlegd werden door de griekse bisschop van Patara, die zich daarvoor naar keizer Justinianos begaf. Deze gaf opdracht dat Silverius in zijn ambt hersteld moest worden, maar op de terugweg naar Rome werd hij opnieuw gevangen genomen en naar een onbewoonbaar eilandje gebracht, waar hij van honger gestorven of rechtstreeks vermoord is in 538.

De heilige Kallistos, patriarch van Konstantinopel, 1350-1362. Als Athosmonnik was hij gedurende 28 jaar, in de skite van het klooster Filotheou, onder de leiding geweest van de heilige Gregorios van de Sinaï. Na 4 jaar patriarchaat keerde hij nog eens voor een jaar naar de Athos terug voor geestelijke kracht. Hij heeft in de Basilius-Liturgie het gezang ingevoerd: “Over u, begenadigde, verheugt zich de hele schepping…” Kallistos is gestorven te Fer, toen hij op reis was in Servië.
Hij heeft het leven geschreven van de heilige Gregorios, en een aantal homilieën.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-183/

  Genezing van een bezetene in de synagoge van Kafarnaüm

 en van een paar andere bezetenen bij het meer van Galilea

 

[Modestus 137]

21 juni

De heilige Julianos van Tarsos (Cilicië) werd, toen hij achttien jaar oud was, gedurende een jaar als een circusattractie in verschillende steden gemarteld onder Diokletiaan. Zijn moeder volgde hem op enige afstand maar werd toen toch herkend en opgepakt. De gouverneur stuurde haar naar haar zoon om hem over te halen Christus te verloochenen. Ze bleef drie dagen bij hem in de gevangenis en deed juist alles om hem te bemoedigen standvastig te blijven, en zijn marteldood moedig en met dank tot God tegemoet te treden. Tenslotte werd hij in een verzwaarde zak, met een gifslang erbij, in zee geworpen, rond 290. Ook de moeder stierf de marteldood. Het lichaam van Julianos spoelde aan land, en ten tijde van de heilige Joannes Chrysostomos lag het begraven in Antiochië. In zijn preken sprak hij over de vele wonderen die bij het graf geschiedden.

De heilige priester Julios met zijn broer, de diaken Julianos. Zij predikten het Evangelie in hun vaderland Myrmidonis, waarbij zij, op bevel van keizer Theodosios, de heidense tempels afbraken en daarvoor in de plaats bijna honderd kerken bouwden. Zij zijn gestorven in Milaan tijdens het bestuur van keizer Theodosios de Jongere, 5e eeuw.

De heilige nieuwe martelaar Niketas Nisyrios (dwz. van het eiland Niros, bij Rhodos) werd in zijn jeugd moslim gemaakt, want zijn vader, die de voorzitter was van de eilandraad, had na een rechtszaak de Islam aangenomen om zijn leven te behouden. De kinderen moesten eveneens moslim worden, en om niet van hen gescheiden te worden, is de moeder ook overgegaan.
Toen Niketas opgroeide was hij eens aan het vechten met een andere jongen; diens moeder schold hem uit voor afvallige. De jongen holde naar zijn eigen moeder om te vragen wat dat betekende. Zij probeerde de zaak als onbelangrijk af te doen, maar de jongen hield aan en kreeg zo te horen wat er gebeurd was, en dat zijn doopnaam Niketas luidde.
Niketas, blijkbaar toch door zijn christelijke omgeving gevormd, was ontzet. Hij wilde dit alles ontvluchten en ontsnapte met een boot. Hij kwam terecht op het eiland Chios, waar hij als christen ging leven. Maar hij werd herkend en bij de rechter aangebracht. Toen werd hij gedood, in 1732.

 

De heilige martelaar Archilos II, koning van Grusië (lberië), 718-744. Hij was een voorbeeldig regeerder; tijdens een oorlog met de Perzen werd hij gevangen genomen en onthoofd door een perzische generaal toen hij tachtig jaar oud was, 20 maart 744.

De heilige martelaar Luarsab II, koning van Kartalinië, gevangen genomen door de Perzen. Onder sjah Abbas werd hij, nadat hij 7 jaar in de gevangenis had doorgebracht, met zijn beide dienaren opgehangen, 21 juni 1662. Boven zijn graf werd een hemels licht gezien.

[...]

De heilige martelaar Alban was een moorse soldaat in het romeinse leger, die waarschijnlijk uit spot de naam Alban, d.w.z. “de witte” gekregen heeft. Men denkt dat hij een van de christenen was die door Hunerik, de koning der Vandalen, in 483 uit Afrika verbannen zijn. Hij is in Mainz vermoord door de Hunnen in de 5e eeuw.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-184/

  De genezing van een verlamde in Cafarnaüm 

 

[Modestus 137]

22 juni

De heilige martelaar Eusebios, bisschop van Samosate, 361-379. Het was de tijd dat de Arianen het merendeel van de bisschopszetels in handen hadden en gesteund werden door de keizer. Eusebios ijverde voor de verkiezing van de rechtgelovige Meletios tot patriarch van Antiochië. Aan Eusebios werd dan ook, zelfs door de ariaanse bisschoppen, het bewaren van de verkiezingsacte van Meletios toevertrouwd, omdat allen overtuigd waren van zijn volkomen onkreukbaarheid. En omdat hij zo zachtmoedig was tegenover bekende zondaars, meenden de Arianen dat Meletios zich ook tegenover hen wel soepel zou opstellen.
Maar toen Meletios zich, tegen alle verwachting, in zijn preken tegen het arianisme keerde, wilde men zich van hem ontdoen en de keizer eiste bij Eusebios de verkiezingsacte op. Deze wilde die echter alleen in handen stellen van hen die ze hem hadden toevertrouwd. Toen de keizer dreigde hem, als hij weigerde, de rechterhand te laten afhouwen, hield Eusebios de beide handen uitgestrekt en zei, dat men zowel de een als de ander kon afhakken maar dat hij zich nooit zou lenen tot ongerechtigheid. Deze heldhaftige moed boezemde eerbied in, en voor het ogenblik liet men hem ongemoeid.
In het begin nam de verzoeningsgezinde Eusebios nog deel aan de concilies en bijeenkomsten der Arianen, maar toen bleek dat zij voor geen enkel argument vatbaar waren, ging hij er sinds 363 niet meer naar toe.
In 370 nam hij deel aan de verkiezing van de heilige Basilios tot bisschop van Caesarea, en tussen hen beiden ontstond een warme vriendschap, zoals blijkt uit een aantal brieven. Door zijn oprechtheid, belangeloosheid en vroomheid won hij de algemene achting, en de heilige Gregorios van Nazianze liet zich in zijn brieven uiterst lovend over hem uit.
Tijdens de vervolging onder Valens trok Eusebios niet alleen in zijn eigen diocees rond, maar eveneens door Syrië, Palestina en Fenicië, verkleed als officier, om de gelovigen moed in te spreken, ze argumenten in handen te geven tegen de ketterij, priesters en zonodig bisschoppen te wijden, waardige priesters aan te stellen wanneer er een vacature was. Maar dit alles wekte wel de woede op van de Arianen en zij beklaagden zich bij de hun goedgezinde keizer. Deze stuurde een officier meteen verbanningsbevel. Eusebios gaf gehoor aan het bevel van de woedende keizer, en hij waarschuwde de officier er niets van te laten merken aan het volk, dat hem waarschijnlijk vermoorden zou. Hij nam gewoon deel aan de Avonddienst, maar nadat de gelovigen vertrokken waren, scheepte hij zich met een trouwe dienaar in op de Eufraat en ging in ballingschap naar Thracië. De volgende morgen werd hij echter in Zeugma ingehaald door het volk dat en masse op zoek was gegaan naar hun verdwenen bisschop, en zij smeekten hem zijn kudde niet in de steek te laten. Maar Eusebios antwoordde dat hij moest gehoorzamen aan een rechtstreeks bevel van de keizer, zolang het niet over het geloof ging; en hij weigerde vrijwel alles wat hem aangeboden werd om hem het leven gemakkelijker te maken.
De nieuw benoemde ariaanse bisschop werd door het volk gemeden. Men kwam niet naar zijn Diensten, en wanneer hij gebruik gemaakt had van de publieke baden liet men demonstratief al het water weglopen. De zachtaardige man kon dit niet verdragen en deed afstand. Zijn opvolger was van een taaier soort en ontketende een oorlogstoestand waarbij hij de priesters strafte voor het wangedrag van hun gelovigen. Aan beide zijden groeide het fanatisme.
Toen de Gothen in Thracië binnenvielen in 378, kreeg Eusebios verlof terug te keren naar Samosate; na de dood van Valens hervatte hij zijn visitatiereizen. Terwijl hij in 380 door het stadje Comagenis trok, smeet een ariaanse vrouw hem vanaf het dak een baksteen op het hoofd. Enkele dagen later stierf hij aan de opgelopen verwonding, maar niet dan nadat hij de aanwezigen op het hart had gedrukt geen vervolging in te stellen tegen de moordenares.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-185/

 Jezus roept Mattheüs aan om Hem te volgen (voor de apostelschap)

[Hetairos 420]

16 uur geleden zei Modestus:

En omdat hij zo zachtmoedig was tegenover bekende zondaars

Hier zal wel 'bekennende zondaars' bedoelt zijn.

[Modestus 137]

23 juni

De maagdelijke martelares Agrippina te Rome, onder Valeriaan. Zij had Christus Iief gehad vanaf haar kinderjaren en beschouwde zichzelf als geheel aan Hem verbonden. Zij werd gevangen genomen en op bevel van de rechter gegeseld tot zij gestorven was, 258. Haar lichaam is later overgebracht naar Konstantinopel.

De heilige martelaren Eustochios, Gaios, Probos, Lollios en Urbanos. Eustochios was een voormalige heidense priester, gedoopt en priester gewijd door bisschop Eudoxios van Antiochië. In Lystra doopte hij zijn neef Gaios met diens kinderen Probos, Lollios en Urbanos. Zij werden allen onthoofd te Ankyra in Galatië, tijdens de vervolging van Maximiaan.

De heilige Artemios uit het dorp Verkola. Eens, toen hij 13 jaar oud was. werkte hij in 1545 met zijn vader op het land, en werd dodelijk door de bliksem getroffen in het bosje waar zij beschutting gezocht hadden voor het onweer. Deze plaats werd voortaan gemeden als een oord van vervloeking. Maar toen zijn lichaam 32 jaar later geheel onaangetast werd teruggevonden en er genezingen op die plek gebeurden, sloeg de mening van de mensen om en werd Artemios als een heilige vereerd. Er werd een klooster gebouwd op de plaats van zijn dood.
Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 20 oktober.

Gedachtenis van de overbrenging van de relieken van de heilige Germanos, aartsbisschop van Kazan, 1567.

De heilige Jozef, dwaas om Christus. Als leek heette hij Hilarion; in 1588 had hij een visioen van de Moeder Gods van Wladimir. Midden in het woud, in de buurt van Wologda, stichtte hij uit zijn bezit een klooster, zonder daar zelf in te treden, maar hij nam de askese op zich van dwaas om Christus, tot aan zijn dood in 1612.

Gedachtenisfeest van de lkoon van de heilige Moeder Gods van Wladimir, de Wladimirskaja. In 1480 werd door haar bescherming en door de hand van de grootvorst Joannes III het tataarse juk volkomen vernietigd.

De heilige Jacobus, bisschop van Toul in de 8e eeuw. Tegen het einde van zijn leven deed hij afstand van zijn zetel, omdat hij zich niet meer opgewassen voelde tegen die zware taak, en hij trok zich terug in een klooster. Ondanks zijn hoge ouderdom pelgrimeerde hij naar Rome, maar op de terugweg is hij gestorven, terwijl hij aan het bidden was op het graf van de heilige Benignus in Dijon. Hij werd naast die heilige begraven.

De priester-martelaar Walhere te Bouvigne bij Dinant, vermoord door zijn neef, de priester van Hastière, toen hij deze berispte over zijn lichtzinnig gedrag.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-186/

  De uitverkiezing van de 12 apostelen.

@Hetairos Dank je voor je aandacht. Ik zal het beter controleren.

[Modestus 137]

24 juni

De heilige kluizenaar Joannes. Op een dag was Borzivoi, de hertog van Bohemen, op jacht in het woud. Hij doodde een hert dat aan het drinken was bij een bron in een der afgelegenste gebieden. Tot zijn verbazing kwam er een oude man tevoorschijn, met een lange witte baard en bekleed met wat versleten Iompen. De anderen gilden tegen de hertog dat hij vluchten moest voor die woudgeest, maar Borzivoi was niet zo vreesachtig en vroeg de oude man wie hij was. Deze antwoordde dat hij Joannes heette, uit Dalmatië kwam, en dat hij God in de eenzaamheid gediend had sinds 42 jaar. Waar woon je dan? Hier in deze kleine spelonk. Waar leef je van? Van de melk van het hert dat je zojuist gedood hebt. Borzivoi had spijt en nam de oude man mee op zijn paard naar zijn kasteel. Maar die omgeving en levenswijze waren Joannes dermate vreemd dat hij reeds dezelfde avond wegtrok, op zoek naar zijn eigen vertrouwde gebied. Enkele rondlummelende jongelui amuseerden zich met stenen naar hem te smijten, zodat hij ernstig aan zijn hoofd werd gewond. Toen de vrouw van de slotvoogd, die hem bij het avondmaal gemist had, hem ging zoeken, vond ze, hem stervend liggen op de grond. Dit gebeurde in 845.

De heilige Simplicius, bisschop van Autun, 4e eeuw. Hij was gehuwd en de echtgenoten leefden samen een voorbeeldig christelijk leven, vol barmhartige zorg voor de armen. Nadat Simplicius tot bisschop gekozen was, zetten zij hun gewone levenswijze voort, tegen de gewoonte in dat de vrouw dan scheidde van haar man. Toen daarover kwaad gesproken werd, liet God op wonderbare wijze zien dat zij geen echtelijke betrekkingen onderhielden. Het overtuigde de mensen zozeer dat vele heidenen tot het geloof kwamen.

De heilige martelaren van Rome. Vandaag worden ook de naamloze duizenden herdacht die om hun geloof door keizer Nero op allerlei afschuwelijke manieren ter dood zijn gebracht, omdat hij op hen de schuld geworpen had voor de door hemzelf ontstoken brand van Rome, in het jaar 64. Van de 14 stadsdelen werden er drie volkomen in de as gelegd, en zeven zwaar beschadigd. Keizerlijke troepen verhinderden de blus- werkzaamheden en wierpen zelfs brandende fakkels in huizen die gespaard waren gebleven. Zo duurde de brand negen dagen.
Nero beklom een toren die uitzicht bood over de stad die in vlammen opging, en declameerde, met de lier in de hand, een epos dat hij gedicht had over de ondergang van Troje. Toen hij gevaar liep om door het woedende volk gelyncht te worden, wierp hij de schuld op de algemeen gehate christenen, over wie reeds allerlei beschuldigingen in omloop waren. Zij waren volgens die verhalen tovenaars die in geheime bijeenkomsten orgieën hielden, waarbij kleine kinderen geslacht werden, en die erop uit waren de samenleving te vernietigen. Tacitus, een beroemde heidense historicus uit die tijd, schrijft hierover:
“Nero zocht naar een slachtoffer dat hij kon aanbieden aan de publieke haat, om de geruchten tot zwijgen te brengen, welke over hem de ronde deden als aanstichter van de brand van Rome. Hen die door het volk christenen genoemd werden, en die door hun afzichtelijke misdaden een voorwerp van afschuw zijn voor heel de wereld, deed hij de verschrikkelijkste folteringen ondergaan. Er werden enkelen gearresteerd die toegaven dat zij christen waren, en door middel van hen werden vele anderen gearresteerd. Zij werden veroordeeld, niet zozeer omdat zij de brand zouden hebben veroorzaakt, maar omdat ze gehaat werden door heel het mensengeslacht of omdat zij beschuldigd werden van mensen- haat. Hun sterven diende als amusement. Sommigen werden in dierenhuiden gewikkeld om ze te laten verscheuren door opgehitste honden. Anderen werden gekruisigd. Een aantal werd overgoten met pek en was, aangestoken om als toortsen te dienen tijdens de nachtelijke spelen in de tuinen van Nero, waar deze als wagenmenner rondreed in het schijnsel van die afgrijselijke fakkels. Ondanks alles moest men wel medelijden hebben met het lot van die christenen, hoe strafwaardig die ook waren, want het was duidelijk dat zij het slachtoffer waren van de bloeddorst van een enkel mens, en dat hun dood niet geschiedde in het belang van de publieke zaak”.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-187/

 Jezus brengt tot leven de zoon van een weduwe in Naïn

[Modestus 137]

25 juni

De heilige vorsten van Murom, Petros en Febronia. Petros regeerde vanaf 1203; uit dankbaarheid voor de verzorging en genezing bij een zware ziekte, huwde hij Febronia, ofschoon ze van geringe afkomst was. Toen ze oud werden, traden ze elk in een klooster, met de namen David en Eufrosyne. Ze stierven op dezelfde dag, 25 juni 1228.

De heilige Aemilianus, bisschop van Nantes. In 726 trok hij met een leger naar het door de Saracenen belegerde Autun om de stad te hulp te komen. Hij behaalde verschillende overwinningen, maar viel tenslotte in een hinderlaag, waar hij met pijlen doorboord zijn einde vond.

De heilige Maximus, bisschop van Turijn. Hij behoorde tot de grote lichten van de Kerk in de 5e eeuw en predikte met onvermoeibare ijver het Evangelie. Zijn naam staat bij de ondertekenaars van verschillende concilies tot aan dat van Rome in 465. Hij zal dus niet lang daarna gestorven zijn. Er zijn een groot aantal homilieën van hem bewaard gebleven, over de grote Feesten van het jaar, over verschillende heiligen, en over de moraal. In deze homilieën spreekt hij over onze verplichting om dagelijks lof te brengen aan de Heer, waarbij vooral de psalmen ons voornaamste gebed moeten zijn. Ook spreekt hij over de ochtend- en avondgebeden, en over het bidden vóór en na het eten. Hij beveelt aan om alles wat we doen te beginnen met het kruisteken, want wanneer we dit doen met geloof dan ontvangen we daardoor de goddelijke zegen. Bijzonder kant hij zich tegen uiterlijke tekenen van vriendschap, waar het hart geen deel aan heeft.
Zijn homilieën zijn meest ondergebracht in de prekenbundels die toegeschreven zijn aan de heilige Augustinus en Ambrosius.

De heilige Prosper van Reggio, bisschop van Emilia, 5e eeuw. Toen hij als jongeman het Evangelie hoorde voorlezen over de rijke jongeling, heeft hij inderdaad zijn bezittingen te gelde gemaakt om ze aan de armen uit te delen en hij is priester geworden. Als bisschop droeg hij allereerst zorg voor de armen; vervolgens had hij een grote ijver voor de zuiverheid van de leer. Na 22 jaar episcopaat is Prosper gestorven in 466, en hij ligt begraven in de door hem gebouwde kerk van de heilige Apollinaris buiten de muren van Reggio.

De heilige Prosper van Aquitanië, geboren in 403, leefde meestal in de Provence. Hij was een leken-theoloog die een grote plaats innam in de strijd tegen het semi-pelagianisme, waarbij allerlei subtiele kwesties betreffende de vrije wil tegenover Gods genade werden uitgevochten tussen Cassianus, Augustinus, Hilarion van Arles en een andere Hilarion, paus Celestinus Venerius van Marseilles, Leontius van Fréjus, Vincentius van Lerins, en nog andere bisschoppen. Hij verdedigde vooral de juist tevoren gestorven Augustinus tegen de aanvallen van Cassianus. Daarnaast schreef Prosper een kroniek van de wereldgeschiedenis vanaf de schepping tot het jaar 455. Hij was secretaris van paus Leo de Grote, die hem raadpleegde voor alle belangrijke kwesties, vooral betreffende de dogmatische twisten; en men vermoedt dat sommige brieven van Leo in feite van Prospers hand zijn. In zijn leven stond de gedachte centraal over de voortdurende dankbaarheid die wij Christus verschuldigd zijn voor de talloze genaden waarmee Hij ons bijstaat in ons leven. Waarschijnlijk stierf hij na 463, toen hij nog in een kroniek over de lopende gebeurtenissen werd vermeld. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op 7 juli.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-188/

 

 De genezing van een bezetene blinde en stomme man door Jezus

[Modestus 137]

26 juni

 

De heilige David van Thessalonika, de Boombewoner (Dendriet), een soort Zuilheilige. Hij deed 70 jaar askese buiten de stad. Een groot deel van de tijd had hij zich ongemakkelijk gehuisvest tussen de takken van een amandelboom, waar hij door grote menigten bezocht werd, die zijn raad kwamen inwinnen en zijn zegen vragen. Hij bezat de gave van profetie, en zijn gloeiende toespraken brachten vele zondaars tot bekering. David is gestorven in 540.

 

De heilige Joannes bisschop der Gothen. Hij was afkomstig uit de Krim en werd door de orthodoxe Gothen van Chersonesos als hun bisschop gekozen. Hij ging daarvoor naar Jeruzalem en werd gewijd. Hij schreef brieven over de verering van de ikonen en nam deel aan het tweede Concilie van Nicea, waar dit onderwerp behandeld werd.
Bij zijn terugkomst bleek Chersonesos weggevaagd te zijn door de invallen der barbaren. Joannes werd gevangen genomen door de Chazaren maar hij wist te ontsnappen. Hij vluchtte naar Amasea en daar is hij gestorven, rond 800.

De heilige Dionysios, metropoliet van Rusland. Hij was een monnik van het Holenklooster in Kiev, tijdens het hegoumenaat van de heilige Sergios. Later werd hij kluizenaar en woonde in een spelonk aan de Wolga, bij Nizjni Novgorod, waar hij ook predikte tegen de ketterij der Strigolniki. In 1374 werd hij door metropoliet Alexios bisschop gewijd van Suzdal en later werd hij gekozen tot metropoliet van geheel Rusland.
Op de terugweg van een reis naar Konstantinopel, werd Dionysios te Kiev door binnengevallen Litauers overweldigd, en gevangen gehouden tot aan zijn dood in 1385.

Gedachtenis van de overbrenging van de relieken van de heilige Tychon Luchov van Kostroma, 1569.

De heilige Serapion van het Kozja-meer was een Tataarse prins die gevangen genomen was in Kazan. Hij kreeg de Orthodoxie lief, liet zich dopen en werd monnik. Samen met de askeet Nifon, en onder diens leiding, stichtte hij in het hoge Noorden, aan de oever van het Kozja-meer, het Epifanie-klooster in het gouvernement Archangelsk. Zij leefden daar van wat er groeide, van gras tot bessen.
Nadat op deze wijze de geschiktheid van Serapion voor het kloosterleven was gebleken, bekleedde Nifon hem met het schima (teken van de tweede volledige monnikswijding, waarbij de monnik zich volledig aan het gebedswerk overgeeft). Spoedig voegden zich andere broeders bij hen.
Na de dood van Nifon in 1584, reisde Serapion naar Moskou om de zaken van het klooster te regelen. Hij kreeg de betreffende grond toegewezen door de tsaar, misschien kreeg hij ook een bron van inkomsten. Gedurende 25 jaar bestuurde Serapion het nieuwe klooster: op den duur waren er 40 monniken. In 1608 regelde hij de verkiezing van Abraam tot nieuwe hegoumen en trok zichzelf terug in de eenzaamheid tot aan zijn dood in 1611.

[...]

De heilige Dionysios, aartsbisschop van Sugdea in Bulgarije, door invallende stammen van zijn zetel verdreven, kwam in Rusland, in Nizjni Novgorod. Zijn vriendelijkheid en zijn intens gebedsleven trokken jonge mensen tot hem aan, en er ontstond een klooster met de naam Peischericon. Misschien voor zaken van dat klooster kwam Dionysios naar Kiev, waar zijn roep hem reeds was voorafgegaan. Hij werd vol eerbied ontvangen maar hij was aan het einde van zijn krachten en stierf kort daarna. Hij werd er begraven en zijn graf werd een pelgrimsoord.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-189/

 Jezus geneest een bloedvloeiende vrouw

 

25 juni 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

27 juni

De heilige Sampson de Gastvrije. Hij was een voorname Romein die als arts in Konstantinopel leefde en de zieken hielp zonder daar geld voor te vragen. Integendeel: het vermogen dat hij bezat deelde hij uit aan de armen; hij maakte zijn slaven vrij en in Konstantinopel bouwde hij een tehuis voor de pelgrims, de armen en de zieken, waar hij zelf vol liefde diende, zoals een vader voor zijn geliefde kinderen zorgt. De patriarch wijdde hem priester; en toen hij eens keizer Justinianus van een hardnekkige ziekte genezen had, vroeg hij als enige beloning een geschikt gebouw om daar een ziekenhuis van te maken. Justinianus stelde hem aan als hoofd van de keizerlijke hospitalen. Sampson is gestorven rond 530.

De heilige Severus was de heilig levende priester van het dorp Interocrea in Italië. Eens werd hij geroepen om de heilige Communie naar een zieke te brengen, die zich eerst op zijn ziekbed tot God had bekeerd. Severus was bezig in zijn wijngaard en wilde dit karwei eerst afmaken. Het werk viel tegen en duurde langer dan hij geschat had, en toen hij na een tijdje bij de zieke kwam, bleek deze intussen gestorven te zijn.
Severus was geslagen door ontzetting. Hij had het gevoel of hij de zieke eigenhandig vermoord had en barstte in snikken uit over het dode lichaam. Heel de nacht bleef hij bidden, en op zijn vurig gebed keerde de dode nog een week tot het leven terug. Hij kon biechten en ontving de heilige Communie en hij betreurde met grote rouwmoedigheid zijn voorafgaand leven, totdat hij de achtste dag voor de tweede maal stierf, 6e eeuw.

 

De heilige myrondraagster Joanna, de vrouw van Chusa, de hofmeester van Herodes. Zij haalde vol eerbied het weggeworpen hoofd van Joannes de Doper en begroef het op de Olijfberg, waar het teruggevonden is tijdens de regering van Konstantijn de Grote.
Zij was ook een van de vrouwen die de Heer poogden te troosten op Zijn lijdensweg en mocht getuigen van Zijn Opstanding na de ontmoeting met de engel bij het Graf.

De heilige martelaar Anektos van Caesarea in Kappadocië, heftig gemarteld en onthoofd onder Diokletiaan, daar hij de Christenen had aangemoedigd liever de marteldood te ondergaan dan Christus af te zweren. Ongeveer 310.

De heilige monnik Martinos, leefde in Turov (Minsk) in het klooster van de heilige Boris en Gleb, eerst als kok, later als monnik. Door een visioen waarin deze heilige vorsten hem verschenen, was hij van een dodelijke ziekte genezen. Hij leefde daarna nog een jaar in grote vroomheid en stierf in 1150.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-190/

  Jezus verdrijft een demon van een bezetene stomme man

 

[Modestus 137]

 Via Dolorosa en andere heilige plaatsen van Jerusalem

 Olijfberg

26 juni 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

28 juni

De heilige Leo II, paus van Rome, 682-683, veroordeelde paus Honorius omdat deze niet optrad tegen de ketterij der Monotheleten, en die daardoor had helpen verbreiden. Hij was zeer muzikaal en hervormde de gregoriaanse zang. Hij heeft ook hymnen gedicht en veel kerkelijke zaken afgehandeld. Met grote toewijding en tederheid voorzag hij als een vader in de lichamelijke en geestelijke noden der armen. Hij is gestorven in 683.

De heilige Xenofon Robejski, was een leerling van de heilige Warlaam Chutinski. Hij stichtte het Drie-eenheidsklooster aan de Robejka-rivier, in de streek van Novgorod; hij is gestorven in 1262.

De “Driehandige ikoon van de Moeder Gods”. Toen Joannes Damaskenos nog de vertrouwensman was van de islamitische vorst van Damaskos schreef hij zijn beroemde verhandeling over de verering van de ikonen. De ikonoklastische griekse keizer Leo de Isauriër vond een verraderlijke manier om zijn tegenstander uit de weg te ruimen. Hij speelde de sultan een vervalste brief in handen, die van Joannes afkomstig zou zijn, waarin deze beloofde de stad aan de keizer in handen te geven. Deze daad van hoogverraad zou hem het leven moeten kosten, maar de sultan had zijn twijfels en ging niet verder dan Joannes de rechterhand, die de brief geschreven zou hebben, te doen afhouwen.
Terug in zijn huis hield Joannes de afgehouwen hand tegen de armstomp gedrukt, terwijl hij heel de nacht bleef bidden voor een ikoon van de heilige Moeder Gods, dat zij hem helpen zou om in geschrift de waarheid te verdedigen. Uitgeput door de pijn viel hij in onmacht. Hij had in zijn droom een visioen van de heilige Moeder Gods die hem genas. Toen hij ontwaakte bleek de hand weer vastgegroeid en kon hij die zonder enige belemmering gebruiken. Alleen een rond de pols lopend litteken herinnerde nog aan de verminking. Uit dankbaarheid liet Joannes toen een zilveren hand aan de ikoon bevestigen, welke daarom de Driehandige werd genoemd en als voorbeeld werd gebruikt. Joannes zelf verliet de stad en werd monnik in de laura van de heilige Sabbas. ( zie ook 12 juli en 4 december )

De heilige Paulos, een arts in Korinthe, 7e eeuw, werd monnik. Over hem wordt het volgende verhaald: Hij had geweldig te strijden tegen de geest van onzuiverheid, maar door de kracht van het Kruis wist hij de overwinning over zichzelf te behalen.
Toen kwam er echter een nieuwe beproeving: een overspelige vrouw verkondigde dat zij door Paulos een kind gekregen had. Een verhitte menigte sleepte hem uit het klooster, duwde de pasgeboren baby in zijn armen, en joeg hem de stad rond, opdat iedereen op hem kon spuwen. Paulos bad intussen vurig tot God en zei toen tot de menigte: “Luister naar wat het kind zelf te vertellen heeft over zijn vader.” En de baby stak zijn handje uit de omslagdoek en sprak met een helder stemmetje: “Niet Paulos de monnik is mijn vader, maar de smid die daar staat”.
Zo werd Paulos van blaam gezuiverd en hij kon zijn werk van barmhartigheid voortzetten: aan zieken de hand opleggen, waardoor dezen vaak plotseling genazen. Hij heeft een hoge ouderdom bereikt.

De heilige Paulus I, paus van Rome, 766-767. Hij was vredelievend en vergevingsgezind en vol liefde voor de armen. Hij was gewend om in de nacht door de armenwijken te lopen, op zoek naar zieken die hij zou kunnen helpen. Hij bezocht ook de gevangenissen en betaalde de schulden van gegijzelden. Tegen de opdringende Lombarden wist hij hulp te verkrijgen van Pepijn, die hij tot Patriciër van Rome benoemde. Deze schonk hem daarvoor het district Ravenna, dat tot dan toe altijd onafhankelijk was gebleven van Rome.
Tijdens de extreme zomerhitte van 767 is Paulus daarvan het slachtoffer geworden in de kerk van de heilige Paulos.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-191/

 Jezus voedt de menigte van 5000 met 5 broden en 2 vissen

27 juni 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

29 juni

(De tekst op zijn brief: Mijn heren! Ik kreeg dit heilig geloof lief en omwille van hem liet ik jullie achter en al mijn vertrouwen stelde ik op de wil van Christus mijn God)
De heilige Petros, zoon van de Khan Berkai van de Gouden Horde. Hij ontvluchtte heimelijk zijn stam en ontving in Rostov de heilige doop. Hij trad in het huwelijk met de dochter van een voorname christen uit dezelfde stam. Niet ver van Rostov stichtte hij een klooster aan het Nero-meer, en na de dood van zijn vrouw werd hij daar zelf monnik. Hij is in hoge ouderdom gestorven in 1290.

Gedachtenis van de vinding van de relieken van de heilige Nikandros, monnik van het Holenklooster in Pskov.

De heilige Cassius, bisschop van Narni, die dagelijks, diep ontroerd, de heilige Liturgie vierde. Alles wat hij bezat schonk hij weg aan de armen. Jaarlijks ging hij naar Rome voor het feest van de heilige apostelen Petros en Paulos, maar op zijn sterfdag bleef hij in Narni, vierde voor het laatst de Goddelijke Liturgie, gaf aan allen de heilige Communie en de vredeskus, en is toen ontslapen.

De heilige weduwe Emma (Hemma), moeder van twee zonen die eveneens gestorven waren, stichtte in Gurk (Karinthië) een dubbelklooster, waar zij zelf deel uitmaakte van de 72 monialen. Zij is gestorven in 1045.

De heilige Maria, moeder van de evangelist Markos‚ gestorven op Cyprus. Zij was een van de vrouwen die geraakt waren door de persoonlijkheid van Christus, die in Hem geloofden als de Messias, die Hem volgden op Zijn tochten en Hem dienden met hun bezit.

De heilige Salome en haar zuster Judith, die weduwe was. Salome, een nicht van de engelse koning, had omwille van Christus het pelgrimsleven gekozen en zwierf als bedelares onder de aangenomen naam Salome door Europa. Toen zij steeds meer door ziekten gekweld werd, vond zij onderdak in het klooster van Altaich, waar de abt haar een plaats gaf als rekluse, met een venster naar de kerk, zodat zij deel kon nemen aan de heilige diensten zonder met de monniken in contact te komen.
Haar zuster Judith was op verzoek van de koning naar haar op zoek gegaan. In Passau hoorde zij spreken over een heilige rekluse, en dit verhaal greep haar zo aan, dat zij besloot op dezelfde manier te gaan leven. Zij kreeg eveneens een reklusecel bij de kloosterkerk, waar zij echter gekweld werd door helse visioenen. Zij leefden in de 9e eeuw en beiden werden als heilige benedictinessen geëerd.

Ook nog op deze dag de heilige martelaar Markellos, samen met de soldaat Anastasios onthoofd te Argenton in Frankrijk, omdat zij christenen waren. Eveneens op deze dag de heilige Syrus‚ bisschop van Genua; Beata, die als maagd leefde in de 3e eeuw; en Benedicta‚ een maagd te Sens.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-192/

Jezus geneest de dochter van de Syro-Fenicische vrouw  

28 juni 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

 Gouden Horde

28 juni 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

30 juni

De heilige Georgios de Georgiër. Hij was geboren in het georgische lberië in 1014, en verwant aan koning Bagrat. Hij genoot een wetenschappelijke opvoeding, maar zijn hart trok naar het geestelijk leven, en hij werd monnik bij vader Georgios van de Zwarte Berg, een bekende geestelijke vader.
Daarna ging hij naar de Athos en trad in bij het georgische klooster Iwiron. Later werd hij daar tot hegoumen gekozen. Onder zijn bestuur werd Iwiron gerenoveerd, terwijl het kerkdak bekleed werd met lood. Verder deed hij wetenschappelijk werk en vertaalde de Heilige Schrift, de liturgische boeken en de heiligenlevens in het georgisch.
Koning Bagrat riep hem naar Georgië terug om het onderricht van het volk te organiseren. Georgios werd op koninklijke wijze verwelkomd, hij kreeg de beschikking over de nodige middelen, en hij reisde wijd en zijd door het land om de geestelijkheid en het volk te onderrichten.
Toen hij oud geworden was, kreeg het verlangen om zijn leven op de heilige Berg te beëindigen, de overhand. Hij ging op weg, maar in Konstantinopel kwam er een einde aan zijn leven. Hoewel hij gestorven is op 24 mei, wordt zijn gedachtenis gevierd op 30 juni, omdat de Georgiërs hem als hun Apostel beschouwen.

De heilige Lucina, een romeinse matrone, was een leerlinge van de apostelen en stelde haar bezit ter beschikking voor het lenigen der noden van de gevangen christenen. Zij bezocht hen en begroef de gestorven martelaren. Na haar overlijden werd zij begraven naast de martelaren, voor wie Zij een catacombe had ingericht op haar landgoed. Zij leefde in de 1e eeuw.

Een andere heilige Lucina leefde in de vierde eeuw en hielp de christenen ten tijde van de vervolging van Diokletiaan. In 309 diende haar huis als kerk voor de gelovigen.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren de priesters Alpinianus en Austriclianus, te Limoges, 3e eeuw; de orthodoxe vorst Andreas Bogoljubski, in 1174 door verraad om het leven gebracht; Meliton;

 (tekst op de brief: Ik word geen Turk!)

de nieuwe martelaar Michaël, een tuinder uit Athene, die door de Turken is onthoofd in 1779; Petros van Synope; de priester Caius en hypodiaken Leo; Donatus, wiens relieken zijn gevonden in de catacombe van de heilige Agnes; en Emiliana te Rome.

Eveneens op deze dag de heilige Petrus, een landman te Aste, een man van gebed en grote liefde tot God;

Sofronios, bisschop van Irkoetsk; Bertrand, bisschop van Le Mans, 623; Clotsendis, abdis van het door haar moeder gestichte Marchiennes, gestorven rond 700; en de priester Ostianus, die veel heeft moeten lijden in de streek van Viviers.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-193/
 

  Jezus voedt menigte van 4.000 met zeven broden en wat vissen

 Schiereiland en berg Athos (2033 meter boven de zeespiegel) met zijn kloosters, een monnikenrepubliek

[Modestus 137]

1 juli

De heilige Basilios uit Kappadocië kwam in de tijd van Nikeforos Fokas naar het marktstadje Triglia in Bithynië. Hij leidde daar een leven van askese en gebed, en zijn persoonlijkheid oefende aantrekkingskracht uit op velen die hem ontmoetten of die over hem hadden horen spreken. Zij wilden zich onder zijn leiding stellen en er werd een klooster gebouwd op een gunstige plaats, aan de oever van een diepe en onstuimige rivier. Om die reden werd het klooster Bathus Ryax genoemd. Onder de leiding van Basilios groeide deze gemeenschap uit tot een van de beroemde kloosters van Bithynië, en hij is daar in vrede ontslapen.

De heilige Carileff was een monnik in Menat, een klooster in het diocees Clermont. Daar trad ook de heilige Avitus in, maar deze voelde zich niet thuis in de bedrijvigheid van zo’n groot klooster en trok weg. De gelijkgezinde Carileff ging met hem mee. Ze gingen naar de befaamde bisschop van Miscy bij Orleans, de heilige Maximus. Deze wijdde Carileff tot priester, maar het vriendenpaar zocht naar een meer teruggetrokken leven en trok naar een van de grote wouden die Frankrijk overdekten na de verwoesting van het boerenland door de volksverhuizing. De oude landerijen waren met ondoordringbaar gewas van doornstruiken overdekt, en zo ontstonden uitgestrekte woestijnen, die in de loop der eeuwen door geduldig monnikenwerk weer in vruchtbaar land werden veranderd.
Zo begonnen ook zij de grond te ontginnen in de buurt van een bron die zij hadden gevonden. Ze bouwden een cel en anderen voegden zich bij hen, zodat er op den duur toch weer een klooster ontstond en de lucht vervuld was met het geluid van bijlslagen en het werk van de monniken.
Opnieuw trok Carileff weg, met een nieuwe vriend, Danmer. Zij vonden in de buurt van Le Mans de ruïnes van een oude romeinse villa, waar zij zich vestigden.
Toen hij eens in de gloeiende hitte de oude wijngaard aan het snoeien was, had hij zijn kap aan een boom gehangen omdat het te heet was om daarin te werken. Toen hij die weer wilde opzetten, had een winterkoninkje er een ei in gelegd. Dat vond hij zo leuk dat hij de kap liet hangen voor het vogeltje. Ook voor andere dieren had hij een goed hart. Er leefden in de bossen nog enkele buffels, en een daarvan had vriendschap gesloten met Carileff die hem krauwde tussen zijn horens en langs de zware vetkwabben aan zijn nek.
Toen koning Childeric hoorde dat er een buffel gezien was, organiseerde hij een jachtpartij. Het dier werd opgejaagd en vluchtte naar de cel van zijn vriend, en zo vonden de jagers hen naast elkaar, terwijl Carileff aan het bidden was. De koning was woedend omdat zijn jachtpartij bedorven was en wilde beide monniken verjagen uit zijn domein. Maar Carileff wist hem te kalmeren en schonk hem een kroes van de wijn die hij van zijn herstelde wijngaard gewonnen had. En al was de koning niet enthousiast over de kwaliteit ervan, hij schonk de beide kluizenaars het omliggende gebied, zoveel grond als hij op een dag met zijn ezel kon rondrijden.
Bij het bewerken van die grond vonden zij een pot met romeinse munten, en met dat geld werd een klooster gebouwd, waar al spoedig vele monniken kwamen, en dat uitgroeide tot de stad Calais. Daar is Carileff gestorven in 540.

De heilige Diederik was afkomstig uit een losbandig milieu in de buurt van Reims. Hij werd opgevoed door de heilige Remigius, en toen zijn ouders voor hem een huwelijk gearrangeerd hadden, wist hij zijn bruid over te halen dat zij beiden maagd zouden blijven. Remigius stelde hem aan tot abt van het klooster op de Horberg bij Reims en wijdde hem tot priester. Diederik bleek een imponerende prediker te zijn: velen bekeerden zich op zijn woord, zelfs zijn eigen vader, die zich onder zijn leiding stelde en de rest van zijn dagen boete deed voor zijn vroegere leven. De bewoonsters van een bordeel waren zo getroffen door zijn prediking, dat het huis praktisch een klooster werd. Hij is gestorven in 553.

 Heilige Angelina van Servië

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-194/

 

Petrus belijdt Jezus als Christus, de Zoon van de levende God. Jezus voorspelt zijn lijden aan het Kruis en geeft onderricht over het dragen van het kruis.

[Modestus 137]

2 juli

De heilige Fotios, metropoliet van Kiev, was een Griek uit Morea, die in 1408 aan het hoofd werd geplaatst van de Kerk van Rusland. Dit ambt heeft hij meer dan twintig jaar met grote toewijding vervuld, waarbij hij vooral te strijden had tegen de ketterij der Strigolniki, en steeds weer betrokken werd in de onderlinge twisten der verschillende russische vorsten. Hij is gestorven in 1431.
[...]

Heden is ook de sterfdag van aartsbisschop Joan (Maximowitsj) van San Francisco. Hij leefde in de moderne wereld, maar was geheel bezield door de geest van de oude woestijnvaders.
Na een korte loopbaan aan de rechtbank, temidden van de russische revolutie, werd hij in 1925 monnik gewijd en het volgend jaar priester. Reeds in 1934, op de leeftijd van 38 jaar, werd hij tot bisschop gewijd voor Sjanghai, waar hij zich inzette voor het missiewerk onder de Chinezen, totdat dit onmogelijk gemaakt werd door het communistische bewind. Ook droeg hij bijzonder zorg voor de gevluchte Russen die in Sjanghai gestrand waren en dikwijls volkomen aan lager wal waren geraakt.
Hij moest China verlaten en met de kinderen van zijn weeshuis en een deel van zijn gelovigen werd hij overgebracht naar een eiland in de Stille Oceaan, dat schaars bewoond was omdat het in de gewone baan lag van de heftige wervelstormen welke die aardstreek onveilig maken. Maar zolang Wladyko (Meester) Joan daar verbleef, deed zich geen enkele storm voor, tot kort na zijn vertrek, toen een orkaan weer bijna alle gebouwen van het eiland verwoestte.
Door zijn volhardend optreden op het ministerie van buitenlandse zaken in Amerika wist hij voor de aan hem toevertrouwden een inreisvisum te verkrijgen, zodat zij, meestal in San Francisco, een nieuw leven konden beginnen.
Hijzelf werd toen tot aartsbisschop benoemd voor West-Europa, met zijn zetel in de russische kadettenschool te Versailles. In Brussel bouwde hij de Gedachteniskerk voor de slachtoffers van de revolutie, een van de grootste orthodoxe kerken in West-Europa in de moderne tijd. Hij steunde de russische monialen-gemeenschap uit Lesna, onder hegoemena Theodora, die in Fourqueux een onderkomen had gevonden. Vanuit Versailles bezocht hij de verschillende parochies in Frankrijk, België en Nederland, waar hij de zieken in hun huis opzocht en ze de heilige Communie bracht en met zijn gebarsten stem het Moleben zong van de heilige Moeder Gods van Korsun, wier ikoon hij in een leren houder om zijn hals meedroeg.
Hij leidde een leven van strenge askese en gebed. Dagelijks zong hij het gehele officie, waar hij zich ook bevond, en zo mogelijk vierde hij ook dagelijks de Goddelijke Liturgie. Daarna at hij de prosfora’s van de gedachtenissen en dronk het hete water waarmee hij de kelk gereinigd had. De rest van de dag at hij niets tot middernacht, dan gebruikte hij zijn enige maaltijd. Hij had geen bed, maar sliep enkele uren, zittend in een stoel.
Zijn zakken waren vol brieven waarin om zijn gebeden gevraagd werd. Hij kende al de schrijvers en gedacht hun namen bij de langdurige proskomidie en opnieuw voor de Grote Intocht. Vaak wist hij de noden reeds voordat de brief was opengemaakt, ook al kwamen ze van verschillende kanten van de wereld.
De laatste jaren van zijn leven stond hij aan het hoofd van het bisdom Californië. Ook in San Francisco wist hij de bouw van de kathedraal, die door conflicten stagneerde, tot een goed einde te brengen. Tijdens een inspectiereis door zijn bisdom is hij in 1966 in Seattle gestorven, tijdens zijn dankzegging na de Heilige Liturgie. Hij was zeventig jaar oud en had de Kerk tweeëndertig jaar als bisschop gediend. Zijn gedachtenis wordt ook gevierd op de 11e juli.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-195/

  Jezus geneest een maanzieke jonge man

1 juli 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

3 juli

De heilige Anatolios, bisschop van Laodicea, was afkomstig uit Alexandrië. Hij was een groot geleerde en had een opleidingsinstituut voor logica, wiskunde, meetkunde, sterrenkunde en natuurkunde. Maar hij maakte zich bovendien verdienstelijk door zijn organisatorische bekwaamheid, zoals bleek tijdens een langdurig beleg door de Romeinen, toen zware hongersnood heerste. Hij legde contact met Eusebios, een van de hogere officieren, die christen was en veel invloed had op het beleid van de generaal. Hij wist te bereiken dat vrouwen, kinderen, bejaarden en zieken ongehinderd mochten ontsnappen naar het kamp der Romeinen, waar ze door Eusebios werden verzorgd.
Na de overgave van de stad werden zowel Anatolios als Eusebios priester gewijd en als afgezant van de bisschop van Alexandrië gezonden naar het concilie van Antiochië, waar de vreemde opvattingen van bisschop Paulos werden veroordeeld, die zei dat Christus pas na Zijn geboorte op aarde tot God geworden was.
Op beiden werd een beroep gedaan niet terug te keren naar Alexandrië, maar hulp te bieden aan de Kerken rond Palestina, waar veel verwarring heerste. Anatolios werd gevraagd door Theoteknos, bisschop van Caesarea, die hem ook tot bisschop wijdde, om hem te helpen in zijn diocees. Het is het eerst bekende geval van een co-adjutorbisschop.
Eusebios was verder naar het Oosten gereisd, en werd in Laodicea, waar de zetel juist vakant was, tot bisschop gekozen. Na zijn dood wist men Anatolios als opvolger te krijgen, zodat hij stierf als bisschop van Laodicea, tegen het einde van de derde eeuw.
Er zijn door hem verhandelingen nagelaten over rekenkunde, wiskunde en de Paascanon.

De heilige Anatolios was patriarch van Konstantinopel van 449 tot 458. Hij was een Egyptenaar uit Alexandrië, diaken gewijd door de heilige Kyrillos, en hij ontving de priesterwijding door de later veroordeelde patriarch Dioskoros. Hij was diens woordvoerder op het Concilie in Konstantinopel en hij nam ook deel aan de Roversynode in Efese, waar hij tot patriarch gekozen werd. Maar na de moord op de onwettig afgezette patriarch Flavianos, gingen hem de ogen open, en zijn eerste officiële handeling was het bijschrijven van de naam van Flavianos op de dyptieken.
Op het nu bijeengeroepen Concilie van Chalcedon, dat bekend is geworden als het vierde Oecumenische Concilie, gehouden in 451, sprak hij het anathema uit over Nestorios en Eutyches, die niet het volledig menselijk persoon-zijn van Christus wilden erkennen, en zo werd hij tot strijder voor het ware geloof. Hij is gestorven in 458.

De heilige Basilios en Konstantijn, vorsten van Jaroslav, broers. Basilios, de oudste, was zijn vader opgevolgd, die in de strijd tegen de Tataren gevallen was.
Hij sloot vrede en reisde meermalen met gevaar voor eigen leven naar de Horde om verlichting te krijgen voor zijn volk. Hij nam de kerk-bouw ter hand en deed veel voor de tot armoede vervallen slachtoffers van de oorlog. Hij is gestorven in 1249.
Omdat zijn eigen zoon niet meer in leven was, werd hij opgevolgd door zijn broer Konstantijn. Deze deed alles om in de voetsporen te treden van Basilios, maar hij kon niet voorkomen dat in 1257 de Tataren weer moordend binnenvieIen. Zelf is hij toen gevallen bij de verdediging van de stad.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-196/

  Verloren schaap en de Goede Herder