Levens van de heiligen voor elke dag

[Modestus 137]

6 april

De heilige 120 martelaren die in Perzië zijn onthoofd onder koning Sapor, rond 345. Zij waren gearresteerd tijdens de grote vervolging, toen Sapor naar Seleucië gekomen was. Onder hen bevonden zich 9 gewijde maagden, en meerdere priesters en diakens. Zij werden een half jaar gevangen gehouden in een vervuilde gevangenis, waar een rijke vrouw, Jazdundocta, hen tenminste van voedsel voorzag. Geregeld werden de gevangenen aan allerlei martelingen onderworpen, maar zij hielden trouw stand. Tenslotte werden allen op bevel van de koning onthoofd.

De heilige Platonis, een diakones, stichtte een vrouwengemeenschap te Nisibis in Mesopotamië. Zij is gestorven in 308.

De heilige Jeremias en de priester Archilias hebben met hun leven voor Christus getuigd in de 3e eeuw in Italië.

De heilige Gregorios in de Grote Laura van de Athos‚ 1308. Hij was leraar van de heilige Gregorios Palamas in de neptische filosofie.

De heilige Prudentius, bisschop van Troyes, was geboren in Spanje maar naar Frankrijk gevlucht wegens de terreur der Moren. Hij was een talentvol man en rond het jaar 840 werd hij daarom gekozen tot bisschop van Troyes. Hij was een der geleerdste prelaten van de kerk in Gallië, en van alle kanten werd zijn raad ingewonnen. Hij predikte vaak en ook zijn andere bisschoppelijke plichten nam hij nauwgezet waar. Hij hoorde biecht van het volk en bediende de heilige oliezalving bij de zieken.
In verband met het optreden van Dun Scotus Erigenes, waardoor opnieuw onrust ontstond over de voorbeschikking door God en de vrije wil van de mens, kreeg Prudentius de opdracht het kloosterwezen in Frankrijk te hervormen. Deze taak volbracht hij met grote wijsheid en tegelijk met vastberaden kracht. Tijdens dit werk is hij gestorven, in 861.

De heilige Winebaldus, abt van Saint-Loup te Troyes, geboren rond 550, werd opgeleid voor priester, maar hij vestigde zich in een verlaten streek, en leidde een leven van strenge ascese. De bisschop van Troyes haalde hem naar de stad omdat hij graag zulk een heilig man in zijn nabijheid wilde hebben, en hij werd toen tot abt gekozen door de monniken van Saint-Loup. Hij ging zo mogelijk nog strenger leven, en de vele aalmoezen die hij ontving deelde hij met warme vrijgevigheid uit aan de armen, zodat hij al spoedig werd aangeduid als “vader der armen”. Hij wist ook verzoening tot stand te brengen tussen de vorst en de bisschop van Sens, die verbannen was, en tussen wie een heftige vete bestond. Enkele jaren later is hij gestorven, rond 620.

De heilige Gennadius, opgevoed aan het hof van Clotarius‚ was in diepe vriendschap verbonden met de heilige Ansbertus, in die tijd nog kanselier van Frankrijk. Hij werd monnik te Fontenelle bij de heilige Wandrille. Toen Ansbertus in ballingschap moest gaan, sloot hij zich bij hem aan en hij werd toen tot abt gekozen in de abdij Saint-Germer. Tegen het einde van zijn leven legde hij het abbatiaat neer en keerde terug naar Fontenelle, waar hij stierf, 6 april 681.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-457/

[Modestus 137]

7 april

De heilige Afraätes de Pers, gevierd op 29 januari, maar ook op deze dag. Over zijn verblijf in Antiochië vertelt Theodoretos, die hem goed gekend heeft, het volgende verhaal. Afraätes was uit de woestijn naar de stad gekomen om de christenen te helpen in hun strijd tegen de door de keizer gesteunde Arianen. Op een dag, terwijl hij voor het gemeenschappelijk gebed op weg was naar de kerk aan de rivier, ontmoette hij de keizer. Afraätes was een bekende figuur en de keizer hield hem staande en vroeg waarom hij zo’n haast had. “Sire, ik ben op weg om te gaan bidden voor de gehele wereld, en in het bijzonder voor het rijk”. “Maar je hebt toch de gelofte van kluizenaarschap afgelegd, wat doe je in de stad?” “Prins, als ik een jong meisje was in het afgesloten verblijf, maar het huis van mijn vader zou in brand staan, zou ik dan moeten blijven zitten tot ik verbrand was of aan het werk gaan om te blussen?” “Dan moet je natuurlijk het vuur zien te doven!” “Maar daar ben ik mee bezig, sire! Het Huis van mijn Vader staat in brand, het wordt verteerd door de ketterij, en ik ben uit mijn boudoir gerend om de brand te stuiten. Ik groet u!”
Een soortgelijke dialoog wordt enige tijd later over hem gemeld. Afraätes onderhield zware ascese. Hij leefde van slechts een stuk brood per dag, dat hij at in het begin van de nacht: pas in hoge ouderdom gebruikte hij daarbij nog was groente om het brood naar binnen te kunnen krijgen. Hij sliep op een dunne mat op de grond en droeg dag en nacht slechts één kledingstuk, tot het hem als vodden van het lichaam viel. Dit hoorde de prefect van Antiochië. Deze bezocht hem en bracht een nieuwe mantel voor hem mee. De kluizenaar vroeg hem: “Ik heb een dierbare oude vriend die al jaren bij me is. Zoudt u willen dat ik die inruilde voor een nieuwe vriend?” “Natuurlijk niet.” “Dan zult u me toch wel verontschuldigen dat ik de voorkeur geef aan mijn oude mantel, al is die nog zo versleten”.

De heilige Hegesippos was een van de joden uit de christengemeenschap van Jeruzalem. Hij bezocht Rome tijdens het pontificaat van de heilige Anicetus en bezocht de verschillende kerken die hij onderweg passeerde, terwijl hij langer verblijf hield in Corinthe. Tot zijn grote vreugde trof hij overal hetzelfde geloof aan zoals het naar waarheid werd onderricht in Jeruzalem. In Rome schreef hij in 5 boeken de geschiedenis van de jonge kerk. Dit werk uit de jaren 130, is helaas verloren gegaan, maar de beroemde kerkschrijver Eusebios had het in zijn bezit en heeft er rijkelijk uit geput. Daardoor is de inhoud van Hegesippos werk voor ons bewaard gebleven. Hij is gestorven in het jaar 180.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Gilbert, monnik-martelaar, 888; bisschop Epifanios met Donatus, Rufinus en 13 anderen in N-Afrika; priester Peleusios te Alexandrië; en Kyriakos met 10 anderen te Nikomedië.

Eveneens op deze dag de heilige Levky, kloosterstichter aan de Rusarivier; Clotarius, monnik in Champagne, 800; en bisschop Saturninus van Verona.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-458/

6 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

8 april

De heilige Johannes Naukliros, een kapitein, was door een ongeval bewusteloos geraakt en werd toen door de Turken besneden om hem tot moslim te maken. Toen hij, nadat hij weer bijgekomen was, bemerkte wat er met hem gebeurd was, begon hij luidkeels te protesteren. En dreigementen noch folteringen konden hem ervan afbrengen Christus te belijden. Daarom werd hij op Kos levend verbrand in 1669.

De heilige Perpetuus, bisschop van Tours, stamde uit een rijke senatorenfamilie. Zijn vele bezittingen besteedde hij aan kerkelijk werk en aan de ondersteuning der behoeftigen. Hij regelde het kerkelijk leven, beschreef hoe de vigilies van de grote feesten moesten worden gevierd, dat gedurende het jaar gevast wordt op woensdag en vrijdag, en dat er nog een derde dag gevast wordt in de voorbereidingstijd van Kerstmis. Zijn medelijdende liefde voor de armen komt prachtig tot uiting in het testament dat hij schreef in 475, ongeveer 15 jaar voor zijn dood: “ln de naam van Jezus Christus, Amen. Ik, Perpetuus, zondaar en priester van de kerk van Tours, wil niet sterven zonder mijn laatste wil bekend te hebben gemaakt, want ik ben bang dat dan de armen vergeten zouden worden bij het verdelen van mijn bezittingen. Gij, mijn zo innig beminde broeders, mijn kroon, mijn vreugde, mijn meesters en mijn kinderen, gij armen van Christus, die in nood verkeert; die uw brood moet bedelen, gij zieken, weduwen en wezen! Ik verklaar hierbij dat ik u benoem en aanstel tot mijn erfgenamen. Ik draag u over al wat ik bezit aan land, akkers en wouden, aan wijngaarden, huizen en tuinen, aan rivieren en molens, aan goud, zilver en kleding, en wat er ook maar is. En ik wil dat direct na mijn dood dat alles zal worden verkocht en aan de rechthebbenden zal worden uitgedeeld.” Daaraan voegt hij nog lieflijk gestelde opwekkingen toe tot eensgezindheid en vroomheid, en hij verdeelt een aantal persoonlijke voorwerpen onder zijn vrienden. Nadat hij 30 jaar zijn diocees had bestuurd is hij gestorven op 8 april 491.

De heilige Edesios, afkomstig uit Lycië, was een beroepsfilosoof en bleef zijn ambtskleding dragen, ook nadat hij tot het christendom was overgegaan. Gedurende de vervolging van Galerius Maximiaan werd hij gearresteerd en hij beleed de Heer Christus voor het gerecht. Door zijn overtuigende welsprekendheid werd hij vrijgelaten, maar telkens opnieuw kwam hij in de gevangenis terecht en tenslotte werd hij veroordeeld tot de mijnen in Palestina. Door een bruut jaagsysteem waren de meeste gevangenen binnen korte tijd ten dode gedoemd, maar Edesios zag kans zijn termijn uit te dienen en werd toen vrijgelaten.
Hij week uit naar Egypte, waar hij misschien onbekend en in rust had kunnen leven. Maar toen de prefect van Alexandrië met grote barbaarsheid de christenen begon te vervolgen, en vooral de maagden schandelijk onteerde, kon hij zich niet stilhouden. Hij ging naar de prefect om hem zijn wreedheid en onwaardigheid te verwijten. Toen werd hijzelf aan allerlei folteringen onderworpen, die hij met heldhaftige gelijkmoedigheid doorstond. Tenslotte werd hij in zee verdronken.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-459/

[Modestus 137]

9 april

De heilige Eupsychios was een der slachtoffers van Juliaan de Afvallige. Hij werd verantwoordelijk gesteld voor de verwoesting van de tempel van Fortuna in Caesarea van Kappadocië. Hij was juist getrouwd toen hij gegrepen werd en terechtgesteld in 362. Bovendien werd de bevolking, die vrijwel geheel christen was, een zware boete opgelegd met het bevel de afgebroken tempel te herbouwen.
In plaats daarvan bouwden zij een kerk ter ere van de martelaar Eupsychios. Reeds korte tijd later spreekt de heilige Gregorios van Nazianze over een aan hem toegewijde kerk, terwijl de heilige Basilios de Grote de bisschoppen van Pontus uitnodigde om zijn feest te komen vieren. Juliaan was intussen gesneuveld in de oorlog tegen Perzië.

 Vadim

De heilige Badimos (Vadim), een rijk en aanzienlijk man in Perzië, wilde zijn hele leven en zijn bezittingen aan Christus wijden en had daarom in Bithlapet een klooster gebouwd. Hij werd met 7 van zijn mede-monniken gevangen genomen tijdens de vervolging van Sapor. Na 4 maanden werden zij allen onthoofd in het jaar 376. Hun beul was vroeger zelf christen geweest maar uit angst was hij van het geloof afgevallen. Nu moest hij zijn terugkeer tot het heidendom bewijzen door het beulswerk te verrichten tegen zijn vroegere geloofsgenoten. Er was blijkbaar chantage nodig om mensen te dwingen zulke wreedheden te begaan, want het is een motief dat bij verschillende vervolgingen voorkomt. Het hangt misschien ook samen met het feit dat het gewone gevangenispersoneel vaak onder de indruk kwam van de moed der gefolterden en dat zij zich dan tot Christus bekeerden.

De heilige bisschop Heliodoros van Bizabden (Perzië) en zijn priesters Dosan en Mariab, de martelaar Audiësos en nog 270 anderen die tijdens de vervolging van Sapor in Perzië zijn gedood tussen 362 en 364. Koning Sapor was de stad binnengevallen en had daar alle weerbare mannen gedood, maar de geestelijkheid vooralsnog gespaard. Heliodoros voelde zijn einde naderen en wijdde daarom Dosan tot bisschop, maar terwijl deze dienst voltrokken werd, vielen de Perzische soldaten de kerk binnen en richtten een slachtpartij aan, omdat zij het Perzische geloof zouden hebben belasterd. Audiësos was tot zijn groot verdriet niet dodelijk getroffen. Hij liep daarom de straat op en zong luidkeels een hymne voor Christus. Zoals hij verwachtte, werd hij gegrepen en onthoofd.

Eveneens op deze dag de heilige Marcellus, bisschop van Die, 474; en Akatios, bisschop van Amida (Mesopotamië), die de kerkschatten verkocht om gevangenen los te kopen.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-460/

[Modestus 137]

10 april

De heilige Makarios, aartsbisschop van Antiochië, had afstand gedaan van zijn zetel en was op pelgrimstocht gegaan naar het heilige Land. Daar werd hij gevangen genomen door de Saracenen en herhaalde malen gefolterd. Hij ontsnapte later, stak de zee over en kwam in Europa terecht, dat hij geheel doortrok tot hij tenslotte in het jaar 1011 onderdak verzocht in de Sint Bavo-abdij te Gent. Zijn benen konden hem niet langer dragen zodat hij niet in staat was naar zijn land terug te keren. Toen kort daarna de pest uitbrak, bood zijn oude lichaam geen weerstand meer en hij is gestorven in 1012.

  

Ontelbare heilige martelaren in Georgië die om het leven zijn gebracht tijdens de Perzische invasie in 1615. Van de 12 kloosters die sinds 1000 jaar de verlichting hadden gebracht, werden er slechts 2 gespaard.

Te Rome vele heilige martelaren die door de heilige paus Alexander in de gevangenis waren gedoopt. Zij werden met zware stenen om de hals gebonden in een oud schip gestouwd, dat in volle zee tot zinken werd gebracht.

De heilige Beda de jongere stond aan het hoofd van een van de door keizer Karel de Grote gestichte seminaries. Hij was afkomstig uit Sleeswijk en zijn uitstekende studieresultaten, samen met zijn ernstige godsdienstigheid, bezorgden hem een gunstig oordeel bij de keizer en zijn raad. Zij boden hem een bisschopszetel aan maar Beda weigerde en trok zich terug in de abdij van Gavello in Noord-Italië‚ samen met zijn vriend Venerius. Zij sloten vriendschap met een witte duif, die hen geregeld kwam opzoeken in hun cel. Venerius was wel bang voor de boeken maar Beda dacht dat God het dier had gezonden om hun genoegen te doen en wilde de vogel niet buitensluiten. Beda is gestorven in 883 en wordt soms verward met de Engelse Beda Venerabilis, de beroemde geschiedschrijver, die anderhalve eeuw eerder heeft geleefd.

Ook nog op deze dag de heilige priester Jakobos met de diakens Azadanos en Abdikios, die onder de Perzische koning Sapor ter dood zijn gebracht in 380; en de priester Apollonios, met 5 anderen verdronken te Alexandrië onder Maximiaan.

Eveneens op deze dag de heilige Palladius, bisschop van Auxerre‚ 658.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-461/

[Modestus 137]

11 april

       

De heilige Antipas, bisschop van Pergamum‚ die in de Apocalyps genoemd wordt als “de engel van Pergamos”: “Gij hebt het geloof niet verloochend, ook niet in de dagen van Antipas, Mijn trouwe getuige, die gedood werd bij u, daar waar de satan woont” (Opb. 2:13). Tijdens de vervolging van Dometianus (81-96), werd hij gegrepen en voor de rechter gebracht, die de eerbiedwaardige oude man ervan trachtte te overtuigen dat de heidense godsdienst veel ouder was dan het splinternieuwe christendom, en dus veel waardevoller moest zijn. Antipas kon natuurlijk op de veel grotere ouderdom van de Schrift wijzen tegenover de verscheidenheid der Griekse beweringen. Dit wekte zulk een woede op dat hij ter dood werd gebracht in een gloeiende koperen stier, in het jaar 92, terwijl hij bad voor zijn vijanden en voor God de lofhymne zong.

De heilige Pharmoetios was een van de kluizenaars in de Egyptische woestijn. Hij zorgde voor de heilige Johannes de “uitgedroogde”, die op bodem van een gebarsten cisterne leefde, in de 5e eeuw.

De heilige Jakobos van Zjeljesny Bor was een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Hij stichtte een klooster in het oerwoud van de Kostroma-provincie, niet ver van de tegenwoordige ijzermijnen. Nadat het klooster door de Tataren in 1429 was verwoest, zorgde hij voor de wederopbouw, waarbij hij zelf aan het zware handwerk deelnam. ln de daarna volgende hongersnood gaf hij onderdak en voedsel aan een aantal getroffen boerengezinnen. Hij is gestorven in 1442. Ook zijn medebroeder Jakobos wordt heden herdacht.

De heilige Euthymios en zijn opvolger Chariton stichtten samen een klooster aan de oever van de Sjanzjemrivier. Euthymios overleed in 1465 maar Chariton heeft nog 40 jaar de gemeenschap bestuurd.

De heilige Tryfena en Matrona waren meisjes uit Kyzikos‚ hartelijk met elkaar bevriend en van een gemeenschappelijk ideaal vervuld: hun leven tot in elk onderdeel aan Christus te wijden. Ze kozen daarvoor de weg der boetelingen, leefden in een hutje, deden zwaar werk en beperkten hun behoeften tot het allernoodzakelijkste. Er was geen brood in huis, alleen wat geweekte linzen. Vaak bleven zij ook een gehele dag zonder drinken. Er waren ook geen eigenlijke kledingstukken, ze bedekten zich zo weinig mogelijk en liepen blootsvoets. De nacht was er nog eerder om gebeden te zeggen dan om rust te nemen. En in al deze ascetische strengheid verbond hen een steeds inniger genegenheid. Dit heroïsche leven werd door God aanvaard omdat het een uiting was van liefde voor Hem. Zij werden vaak op wonderbare wijze verhoord wanneer anderen hun gebed vroegen, en vaak wisten zij tevoren wanneer iets bijzonders geschieden zou. Zo voorzegden zij ook de dag van hun dood, en dat de Heer hun gegeven had om tegelijk te sterven. Het verhaal zegt niet of zij toen reeds ziek waren, maar dat zij op deze 11e april het kruisteken maakten op hun voorhoofd en toen hun ziel overgaven aan God.

De heilige Filippos, bisschop van Gortyna op Kreta, die zulk een aanzien genoot dat hij zelfs tijdens de vervolging van Marcus Antoninus zijn eparchie in vrede wist te bewaren.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-462/

[Modestus 137]

12 april

 

De heilige Basilios de Belijder, bisschop van Parium (Klein-Azië) heeft onder Leo de Isauriër veel moeten lijden omwille van de iconenverering. Hij werd van de ene plaats naar de andere verdreven, waar hij door zijn voorbeeld van moed en geduld de gelovigen sterkte om standvastig te blijven in de orthodoxie. Tenslotte is hij in vrede gestorven, in de eerste helft van de 8e eeuw.

De heilige Anthusa verdeelde na de dood van haar vader, keizer Konstantinos Kopronymos in 775, haar persoonlijk vermogen onder de armen, en vertrok op pelgrimstocht naar de heilige plaatsen, om daarna in te treden in het klooster van de heilige Eufemia. Zij werd een voorbeeldige moniale en werd tot overste gekozen in het stadsklooster Omonia van Constantinopel. Zij liet zich niet gelden en nam deel aan al het kloosterlijk werk, tot aan haar dood in 811. Zij was toen 52 jaar oud.

De heilige Isaäk de kluizenaar (ook wel de Syriër II genoemd), had zijn vaderland Syrië verlaten toen daar het monofysitisme de overhand kreeg. Hij zwierf rond tot hij zich vestigde op de Monte Luko bij Spoleto in Italië. Hij leidde een leven van volkomen onthechting en won het vertrouwen van de plaatselijke bevolking, die hij vaak op wonderbare wijze wist te helpen in hun noden. Er kwamen ook enige leerlingen die zijn leven deelden en door hem onderricht werden, maar er ontstond geen klooster. Na zijn dood, rond het midden van de 6e eeuw, werd Isaäk eerst onder zijn kluis begraven. Later werd tot zijn gedachtenis een kerk gebouwd in Spoleto, waarheen zijn relieken werden overgebracht.
De heilige Gregorios de Grote schrijft over hem in zijn Dialogen: Eens kwam een groep bijna naakte bedelaars bij hem om kleren vragen. Isaäk stuurde een van zijn monniken naar een holle boom aan het eind van de weg, om mee te brengen wat hij daar vond. Hij kwam terug met een pak kleren die lsaäk aan de bedelaars uitdeelde. Vol schaamte herkenden zij hun eigen kleren, die ze daar tevoren verstopt hadden.

Iemand anders, die naar hem gestuurd was met een aantal bijenkorven, had er een onderweg voor zichzelf verborgen. Isaäk waarschuwde hem toen dat hij op de terugweg voorzichtig moest zijn met die korf, want die was intussen door een nest adders in beslag genomen. “Pas op dat je niet gebeten wordt!”

De heilige Sergios, patriarch van Constantinopel, een geleerd en deugdzaam man, was monnik van het klooster van de heilige Manuël, waarvan hij later ook abt werd. Op vrij hoge leeftijd werd hij patriarch in het jaar 999, en hij heeft toen de kerk nog 20 jaar bestuurd, totdat hij stierf in 1019. i

De heilige Julius l, paus van Rome van 337 tot zijn dood in 352. Hij heeft veel gedaan om de heilige Athanasios te steunen in zijn strijd tegen de Arianen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-463/

[Modestus 137]

13 april

De heilige Artemon, priester van Laodicea, verwoestte de tempel van Artemis. Dit wekte natuurlijk de woede op van de heidenen die hem dan ook grepen, mishandelden en aan de zwaarste folteringen onderwierpen. Artemon bleef echter ongedeerd en dat maakte een diepe indruk. Velen bekeerden zich, ook de heidense priester Vitalios de latere bisschop van Caesarea.
Toen de oude man voor de rechter stond, getuigde hij over zichzelf en zei: “lk heet Artemon en ben een slaaf van Christus, mijn God. 16 jaar heb ik als lezer de diensten in de kerk gelezen; 28 jaar was ik diaken, en las het heilig Evangelie; nu ben ik sinds 30 jaar priester en heb het volk onderricht en met de hulp van Christus heb ik hen op de weg des heils gebracht”.
Artemon werd vrijgelaten maar werd toch niet verder in de stad geduld. Hij vertrok naar Asia‚ waar hij ook velen tot Christus bracht. Daarom werd hij ook hier gearresteerd en ter dood gebracht in het jaar 303.

De heilige Kreskens. (Crescens uit Myra van Lycië, die levend is verbrand. Hij stamde uit een beroemd geslacht en had een hoge leeftijd bereikt. Toen de vervolging om zich heen greep en steeds meer slachtoffers maakte, ging hij, naar het gerecht en probeerde hun de onredelijkheid van hun handelwijze te doen inzien, een hen te doen begrijpen dat het toch veel meer zin had te geloven in de levende en ware God, de Schepper van alles wat bestaat. Maar zij toonden geen enkele eerbied voor zijn ouderdom; en aanzien; de stadsbestuurder liet hem grijpen en folteren en toen Kreskens zich zelfs door zulke dwingende argumenten niet liet overtuigen, deed hij hem in het vuur werpen.

De heilige Martinus, paus van het oude Rome, afkomstig uit Toscane, was ter voltooiing van zijn studie naar Rome gegaan en werd daar opgenomen in de clerus. Zijn geleerdheid bracht hem in aanraking met de kerkelijke leiding en in 649 werd hij tot Paus gekozen. Hij werd direct geconfronteerd met de opdringende ketterij der monotheleten, die van oordeel waren dat de menselijke natuur in Christus onmogelijk gelijkwaardig kon zijn aan Diens goddelijke natuur, wat zich daarin toespitste dat in Christus alleen maar een goddelijke wil zou hebben geheerst. De grondoorzaak is dezelfde als bij de meeste ketterijen: de mens wil de goddelijke werkelijkheid beoordeelbaar maken voor zijn toch zo beperkte verstand, en doet daardoor tekort aan de volle rijkdom der werkelijkheid.
Martinus zag duidelijk de praktische gevaren die verbonden waren met dit rationalisme, terwijl het wereldlijk bestuur, in dit geval de keizer, er duidelijk de voordelen van zag voor de positie van de staat, die daardoor een verborgen maar zeer verreikende invloed zou kunnen hebben op die andere grote macht, de kerk. Toen Martinus dan ook met kracht tegen de valse leer begon te prediken, en een concilie van 105 bisschoppen bijeenriep waarop die leer veroordeeld werd, zond de keizer een van zijn generaals naar Rome om Martinus geboeid naar Constantinopel te brengen.
Toen het zover was, durfde deze niet rechtstreeks de hand aan de patriarch van Rome te slaan, maar Martinus werd toch uit Rome verwijderd en naar de Cycladen verbannen. Toen hij van daaruit nog invloed bleek uit te oefenen, werd hij naar Constantinopel gebracht en aan een officieel proces onderworpen. Hij werd beschuldigd van samenzwering met de Arabieren en dat hij de Moeder Gods niet vereerde. Zijn tegenwerpingen werden niet geloofd en hij werd tot gevangenisstraf veroordeeld, eerst in de stad, daarna in het verre Chersonesos, samen met twee andere bisschoppen uit Italië.
Daar is hij na 2 jaar gestorven, in 655. Zijn relieken zijn later naar Rome gebracht.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-464/

 

[Modestus 137]

14 april

De heilige Antonios, zijn broer Johannes en hun neef Eustathios uit Litauen. Antonios en Johannes waren beambten aan het hof van de groothertog Olgerd. Zij waren christen geworden en trokken toen de aandacht door hun terughoudende levenswijze. Toen zij op vastendagen geen vlees wilden eten, begrepen de afgodspriesters de oorzaak en zij klaagden hen als christenen aan. Zij werden in de gevangenis geworpen en toen de orthodoxe gemalin van de groothertog stierf, was er niemand meer om hen te verdedigen.
Na een jaar van telkens terugkerende martelingen en scherpe verhoren, bezweek de oudste broer, Johannes, onder de last en hij keerde tot het heidendom terug. De groothertog liet nu ook beide anderen vrij, in de hoop dat Johannes hen zou overhalen eveneens afvallig te worden. Dit bleek een misrekening te zijn. Antonios volhardde in zijn geloof en dat bleek ook invloed uit te oefenen op anderen aan het hof. Hij werd toen opnieuw gevangen gezet, maar hij bleef Christus verheerlijken, tot verbazing van de wacht. Zijn geloof en zijn standvastigheid in de kwellingen trokken steeds meer mensen aan, die hem bezochten in de gevangenis die zo een school werd van godsdienstonderricht.
Intussen werd de afvallige Johannes steeds meer van wroeging vervuld, en hij keerde tot de kerk terug. Tijdens een heidens feest beleed hij openlijk weer christen te zijn. De woedende aanwezigen sloegen hem halfdood, en met wonden overdekt kwam hij, tot beider grote vreugde, weer bij zijn broer in de kerker, en zij ontvingen die dag ook samen de heilige Communie. Een grote schare nieuwsgierigen was hiervan getuige. Om hieraan een einde te maken liet de groothertog Antonios ter dood brengen op 14 april, in de verwachting dat Johannes, die zich reeds eenmaal zwak had betoond, opnieuw zou afvallen. Deze bleef echter vol moed Christus verkondigen aan ieder die naar de gevangenis kwam, en werd daarom 10 dagen later ter dood gebracht op 24 april (hij wordt ook op die dag herdacht).
De jonge Eustathios, die toen nog Krugletz heette, was met verbazing vervuld over hun moed en standvastigheid. Hij wilde de oorzaak daarvan leren kennen en raakte toen zelf zo onder de bekoring van Christus dat hij zich liet dopen. Hij moest toen het wreedste lot van hen ondergaan. Hij werd op afgrijselijke manier gemarteld, en tenslotte evenals de beide anderen opgehangen aan de heilige eik, op de 13e december van hetzelfde jaar 1347.

De heilige Ardalion was een toneelspeler, we zouden nu zeggen: een cabaretier, die op het toneel de christenen belachelijk moest maken. Op het toneel werd een foltering in scene gezet, waarbij Ardalion de rechter op zo snedige wijze van antwoord diende dat het publiek van plezier begon te juichen. Maar toen werd Ardalion, die blijkbaar werkelijk kunstenaarsgevoeligheid bezat, er zich plotseling van bewust wat iemand moest bezielen die zich in werkelijkheid zo gedroeg. In een flits kwam hij tot de overtuiging dat alleen maar de volledige werkelijkheid iemand daartoe in staat kon stellen, en toen riep hij uit dat hij dat niet gespeeld had, maar dat het zijn heilige overtuiging was. Hij werd voor de rechter gebracht die hem in het vuur deed werpen, en zo voltooide hij zijn getuigenis, tegen het jaar 300 in Rome.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Azades de eunuch en 1000 mede-martelaren, in de Paasweek gedood in Perzië, 341; en Proculus‚ bisschop van Terni, samen met de maagd Domnina en haar medezusters.

Eveneens op deze dag de heilige Abundius, koster van de Sint Pieterskerk in Rome.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-465/

[Modestus 137]

15 april

De heilige Paternus (Patier of Pair), bisschop van Avranches, was geboren in Poitiers, waar zijn vader een belangrijk ambt bekleedde. Hij trad daar ook in het klooster, maar om het gebod van Christus: zijn vader en moeder te verlaten, trok hij zich met zijn mede-monnik Scubilion terug in het Scicy-woud.
Daar werd hij door de bisschop van Coutances priester gewijd. Deze wist hem ervan te overtuigen dat een christen de opdracht had het geloof te prediken. Met zijn medebroeders Senier, Gaud en Aroaste begon hij een omvangrijke missiearbeid welke leidde tot christianisering van heel de streek. Hij stichtte verschillende kloosters, Gaud werd bisschop van Evreux en hijzelf bisschop van Avranches
Nadat hij zijn diocees 13 jaar had bestuurd, stierf hij in 565, op dezelfde dag als de heilige Scubilion.

De heilige Ruadan, abt van Lothra, werd in Ierland geboren in het begin van de 6e eeuw. Hij was een der voornaamste leerlingen van de heilige Finnian en rond 550 had hij het klooster gesticht van Lothra, in de omgeving van Tipperary. Verder zijn geen feiten over hem bekend.

 Olimpia

De heilige Maximus en Olympias waren Perzische edelen. Toen keizer Decius zich van verschillende Perzische provincies had meester gemaakt, werden zij gevangen genomen. De keizer wilde hun bezit confisceren en vroeg naar hun rijkdommen. Zij wezen op hun lichaam en ledematen: “Dit zijn onze schatten. Hak ze maar af, breek ze, verbrand ze, mishandel ze, dan krijgen wij daarvoor in de plaats eeuwige rijkdommen van onze Heer.” Want ze werden aan allerlei martelingen onderworpen. Tenslotte werd hun met breekijzers het hoofd ingeslagen, in het jaar 251.

De heilige Mstislav, in de doop Theodoros, grootvorst van Novgorod. Hij had het bestuur in handen sinds zijn 12e levensjaar wegens zijn bijzonder vroege rijpheid. Deze bezonnenheid was een blijvende karaktertrek die hem de achting van zijn stadsgenoten verschafte, terwijl hij hun liefde won door zijn grootmoedigheid, zijn vreedzaamheid en zijn ijver voor een rechtvaardig bestuur. Veel kerken werden onder zijn bewind gebouwd. Na de dood van zijn vader kwam hij ook op de troon in Kiev. Daar is hij gestorven in 1132.

De heilige Eutyches, Mare en Victorinus waren omwille van het geloof verbannen naar het eiland Ponza, te zamen met de heilige Flavia Domitilla. Onder keizer Nerva werden zij in vrijheid gesteld, maar onder Trajanus werd de vervolging weer veel zwaarder. Zij werden naar verschillende plaatsen vervoerd om gemarteld te worden. Victorinus werd opgehangen in giftige zwaveldamp, Maro werd onder een rotsblok verpletterd en Eutyches werd met het zwaard gedood tegen het einde van de 1e eeuw.

De heilige Mundus (Mond) leefde in de 10e eeuw in Schotland. Daar stond hij aan het hoofd van een van de grote abdijen, en zelf stichtte hij verschillende andere. Zijn uitspraken over de broederliefde, de zachtmoedigheid en over het leven in de tegenwoordigheid van God, zijn in hoge ere gehouden bij vele geslachten van monniken. Hij is op hoge leeftijd gestorven in 962.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Theodoros, een priester, en Pausolypios, ter dood gebracht in Thracië, onder Hadrianus; en Eutyches, ter dood gebracht te Ferentino bij Rome.

Eveneens op deze dag de heilige Leonidas, bisschop van Amene, in vrede gestorven; Hortarius (Ortaire), abt te Landelle, 580; Sevester, abt van Moutier-Saint-Jean, 625; en Abbo, bisschop van Metz, 707.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-466/

14 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

16 april

De heilige Engratia (Encratides) en 18 medemartelaren: Optatus, Lupercus, Successus, Martialis, Urbanus, Julia, Quinctilianus, Publius‚ Fronto, Felix, Cecilianus‚ Eventius‚ Primitivus‚ Apodemius en nog 4 anderen, en Caius, Crementius en Lambertus te Saragossa in 304, tijdens de vervolging van Diokletiaan.
Optatus en 17 medestrijders van Christus, werden reeds de eerste dag van hun proces ter dood gebracht. Caius en Crementius stierven toen zij de volgende dag opnieuw gefolterd werden.
Engratia was geboren en opgegroeid in Portugal, en in het geheim christen geworden. Toen haar vader haar wilde uithuwelijken, ontvluchtte zij huis en vaderland en kwam in Saragossa. Toen zij zag met welk een grenzeloze wreedheid de christenen daar vervolgd werden, kon zij zich in haar verontwaardiging niet stil houden en zij verweet de gouverneur zijn barbaarsheid. Deze ontstak in woede, liet haar grijpen en in handen stellen van de meest sadistische beulen. Met een opengescheurd en zwaar verminkt lichaam werd zij weer in de gevangenis geworpen, waar zij na enkele dagen aan heftige wondkoorts overleed, in 304.
Lambertus was in dienst bij een rijke boer. Terwijl hij aan het ploegen was eiste zijn meester dat hij eerst de goden zou vereren. Toen Lambertus dit weigerde omdat hij christen was, sloeg de boer hem dood met het ploegijzer. De anderen werden op dezelfde dag doodgefolterd. Hun roemvolle marteldood is door een dichter uit die tijd, Prudentius‚ bezongen.

De heilige Vasius (Walsus, Valse) had rijke bezittingen in Saintes‚ in het huidige Cognac-gebied. Hij hoorde eens deze woorden van de Apostel voorlezen: “Heb niet de wereld lief, noch de goederen van deze wereld, want wie de wereld liefheeft, in hem is de liefde van de Vader niet.”
Hij nam dit ter harte en besteedde zijn rijke inkomsten aan het lenigen der noden van de armen. Hij was niet getrouwd en deze vrijgevigheid werd hem zeer kwalijk genomen door zijn naaste familieleden die hoopten eens alles te erven. Zij namen verschillende landerijen eigenhandig in beslag en toen Vasius zich daartegen verzette en er een rechtszaak van wilde maken, werd hij door die oom en neef aangevallen en gedood, tegen het jaar 490. Hij wordt daarom vereerd als martelaar.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Leonidas met Chariessa, Niki, Galina‚ Kallis, Nynechia, Basilissa en Theodora uit Morea‚ die in Korinthe ter dood zijn gebracht op Pasen van het jaar 258, evenals Irene.

Eveneens op deze dag de heilige Turibus, bisschop van Le Mans; en Drogo, monnik dichtbij Valenciennes.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-467/

 Icoon toegewijd aan de nieuwe martelaren en belijders van Rusland (Sovjet-Unie) ten tijde van het communistische regime.

15 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

17 april

De heilige Donnan (Domnan) en zijn medebroeders. Zoals veel andere Ierse abten was hij, met zijn 52 leerlingen, er op uitgetrokken om een eenzaam eiland te zoeken, om zonder enige afleiding met God te kunnen zijn. Nadat zij op lona de heilige Columba hadden bezocht, wendden zij de steven noordwaards en zetten voet aan land op het eiland Ewe, een van de Hebriden, waar ze echter door zeerovers werden overvallen tijdens de Paasdienst. Zij werden in een schuur gedreven, die vervolgens in brand werd gestoken. De vluchtende monniken werden afgeslacht, 617. Zij werden als martelaren vereerd en Donnan bleef een populaire naam in Schotland.

De heilige Johannes III van Odzoen, patriarch van Armenië, 650-728. Hij werd monnik, in het klooster van de heilige archimandriet Theodoros, die evenals de heilige Johannes de Doper een boetekleed van dierenhuid droeg. Bij hem leerde hij het strenge ascetische leven. Naast de bijbelstudie in het Armenisch, leerde hij ook de Griekse taal, en hij werd daarom de “filosoof” of de “geleerde” genoemd.
Tijdens zijn jeugd werd Armenië door de Arabieren veroverd, die er meer dan 2 eeuwen de heersers zouden blijven. Toen Johannes in 717 tot patriarch werd gekozen, zond de Arabische stadhouder, die hem hoog schatte, een gunstig rapport over zijn bekwaamheid naar de emir. Deze nodigde daarop Johannes uit hem in Damaskos te komen bezoeken.
In vol ornaat, omringd door de bisschoppen van zijn raad, betrad de patriarch het paleis van de emir. Deze plaatste de modern klinkende opmerking hoe deze pracht te rijmen viel met het eenvoudig optreden van de profeet Jezus (lsa). Johannes antwoordde hierop dat het een symbool was van de heerlijkheid van Gods Huis, om deze zichtbaar te maken voor het volk. Maar als de emir de andere aanwezigen naar buiten liet gaan, dan zou hij hem zijn persoonlijk leven tonen. Toen ze samen alleen waren, legde Johannes zijn gewaden af en liet het kleed van geitenvellen zien, waarvan hij de ruwe haren op het blote lichaam droeg, “om me voortdurend te herinneren aan het lijden van Christus en aan mijn eigen zonden en tekortkomingen”.
De emir was zeer getroffen, en met oosterse vrijgevigheid vroeg hij hem naar zijn wensen. Op verzoek van de patriarch zouden christenen niet meer gedwongen kunnen worden de islam aan te nemen. Ook werden de zware belastingen die aan kerken en geestelijken werden opgelegd afgeschaft, want de christenen zouden volledige vrijheid van godsdienst genieten.
Johannes geleerdheid blijkt uit vele theologische werken van zijn hand. Hij bundelde de bestaande canonieke regels. Hij dichtte hymnen voor de heiligen van het Oude en Nieuwe Testament. Nadat hij 15 jaar de kerk had bestuurd, trok hij zich met enkele monniken op de berg Sothiets bij zijn geboortedorp terug. Daar is hij gestorven in 728.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Elias, priester, en de monniken Paulus en lsidorus, te Cordova door de Arabieren vermoord; Petros, diaken, en zijn dienaar Hermogenes te Antiochië; en Mappalicus met Fortunatus, Marcianus en anderen in Noord-Afrika.

Eveneens op deze dag de heilige abt Moyses; abt lsaäk van Gorina; Markos de Rijke; de monniken Patanios en Thomas; Vandon, de 12e abt van Fontenelle naar Troyes verbannen door Karel Martel en teruggeroepen door Pepijn; 756; Pantagathus, bisschop van Vienne; Innocentius‚ bisschop van Tortona; een Landry, bisschop van Metz, tegen 700.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-468/

 Jezus                                                                                                                                               De opwekking van Lazarus

 Intocht van Jezus in Jeruzalem

 

 Armeense klooster in Odzoen met een prachtige landschap op de achtergrond

16 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

18 april

De heilige Naukratios de Studiet, een van de beroemde monniken van het befaamde Studionklooster te Constantinopel. Juist door zijn bekendheid lag dit klooster onder het eerste vuur van de iconoclastische keizers, en ook Naukratios heeft daar de gevolgen van moeten dragen door verbanning en vervolging. Maar onder patriarch Ignatios werd hij teruggeroepen en tot abt gewijd van zijn klooster in 842. Hij heeft dit ambt 5 jaar vervuld tot hij stierf, geëerd als belijder, in 847.

De heilige Laserian, abt en bisschop van Leighlin (Noord-lerland). Hij was de zoon van een Ierse edelman en een Schotse prinses, maar over zijn jeugd is vrijwel niets bekend. Als volwassen man trok hij naar Rome, waar hij 14 jaar verbleef. De heilige Gregorius de Grote wijdde hem priester en spoedig daarop keerde hij terug naar Ierland. In Leighlin werd hij hartelijk ontvangen door de toenmalige abt, de heilige Cobban, die hem zo hoog schatte dat hij de leiding van het klooster aan hem overdroeg en zelf vertrok om verderop een nieuw klooster te stichten. De abdij kwam tot grote bloei, er wordt zelfs gesproken over 1500 monniken die daar toen zouden hebben geleefd.
Er was in die tijd weer onenigheid over de datum waarop Pasen gevierd moest worden. Men was ervan overtuigd de apostolische traditie te volgen, maar Rome schreef een andere datum voor. Hoe zat dat nu? Men werd het erover eens een aantal vertrouwensmannen, waaronder Laserian, naar Rome te sturen,om de zaak te bestuderen. Daar zagen zij hoe afgevaardigden uit alle volkeren gezamenlijk de Romeinse paasdatum vierden, zodat zij met eigen ogen waarnemen, dat dit het gebruik was van de universele kerk.
Laserian werd bisschop gewijd door paus Honorius l voordat hij naar lerland terugkeerde. In Zuid-Ierland werd nu de Romeinse jaarkring aanvaard, vanaf 633. Enkele jaren later stierf Laserian, in 639.

De heilige Ursmarus was abt van het klooster te Lobbes aan de Sambre. Hij werd missie-bisschop zonder vaste zetel, en predikte het Evangelie in Vlaanderen, vooral bij Oudenburg en de Dender. Hij was ziekelijk en had vaak veel pijn te verduren, maar hij verloor nooit zijn geduld en ging door met zijn werk. Hij is gestorven in 713.

De heilige Apollonius de apologeet, was een senator van Rome, beroemd door zijn welsprekendheid. Hij richtte een rondschrijven tegen het toen heersende Frygische geloof. Onder Commodus werd hij ervan beschuldigd christen te zijn. Toen hij bij het verhoor door de prefect onwankelbaar bleek vast te houden aan het geloof, werd hij voor de senaat gedaagd. Daar gaf hij in een doorwrochte redevoering getuigenis over het christelijk geloof. Deze rede is helaas niet voor ons bewaard gebleven, maar de heilige Hiëronymos had hem gelezen en maakte er vol lof melding van. De senaat liet zich echter niet overtuigen en veroordeelde hem ter dood. Van zijn slaaf werden de ledematen gebroken en daarna werden beiden onthoofd, ongeveer in het jaar 185.

De heilige Aya, gravin van Henegouwen, leefde in de 7e eeuw in een familie waarin veel heiligen voorkwamen, zelfs haar eigen man Hidulfus. Zij schonk haar bezittingen aan het kapittel van de kanunnikessen, gesticht te Bergen door de heilige Waltrudis (9 april), terwijl zij slechts het allernoodzakelijkste voor zichzelf behield. Enkele jaren na haar dood eisten familieleden het land op dat zij weggeschonken had. Er volgde een langdurig rechtsgeding dat beslist werd door een stem uit haar graf. Sindsdien geldt zij als patrones van hen die onrecht (dreigen te) lijden.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren: Eleutherius, bisschop van Reati in ltalië, met zijn moeder Anthia ter dood gebracht te Messina, in 135, evenals de door hem bekeerde prefect Corebus; de priester Perfectus, te Cordova gedood door de Moren; en Calocerus, ter dood gebracht in Brescia onder Hadrianus.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-469/

[Modestus 137]

19 april

De heilige Elphegesus (Alphege of Aeirhaegh), aartsbisschop van Canterbury, kwam ter wereld in een adellijke familie in Engeland, in 954. Reeds op heel jonge leeftijd keerde hij zich af van de wereld en ondanks de tranen en het smeken van zijn moeder trok hij zich terug in het klooster van Dersherste in Gloucestershire,waar hij zich gedurende vele jaren oefende in de strijd tegen zijn hartstochten. Daarna werd hij tot abt gekozen in een klooster te Bath. Hij spande al zijn krachten in om de lauwe monniken van het klooster tot een strikter leven op te wekken. Steeds herhaalde hij de waarheid dat het beter is in de wereld te blijven dan een onvolkomen monnik te zijn‚ want dan was men een leugenaar en een huichelaar. Dan beledigen we God door ons als een heilige te kleden, zonder zelf heilig te zijn.
In 984 werd hij bisschop van Winchester (hij was toen dus nog slechts 30 jaar oud) en hij wierp zich vol energie op zijn nieuwe taak. Hij bleef vasthouden aan zijn ascetische levenswijze, stond elke nacht om middernacht op en blootsvoets bad hij dan lange tijd, al was het nog zo koud. Vlees at hij slechts bij de grootste feesten. Maar hoe hard hij ook voor zichzelf was, voor anderen was hij altijd teder en vol begrip voor hun zwakheden. Vooral de armen vonden in hem een vrijgevige vader. Hij gaf ook met verstand en activeerde de eigen werkzaamheid met veel succes: na enkele jaren waren er in zijn diocees geen bedelaars meer.
Gedurende 22 jaar bestuurde hij zijn diocees met wijsheid en vroomheid, zodat hij in 1006 de aangewezen man was om het bestuur van heel de Engelse kerk op zich te nemen als aartsbisschop van Canterbury. Hij had intussen zijn land een grote dienst bewezen door vrede te stichten tussen de koning der Noren, Olaf Tryggveson, en koning Ethelred van Engeland, toen Olaf, na een vergeefse aanval op Londen, verwoestend door Zuid-Engeland trok. Olaf beloofde toen het land niet meer binnen te vallen, en heeft die belofte gehouden, tot aan zijn dood.
Maar in 1008 kwam er een grote Deense vloot waarvan de troepen grote verwoestingen aanrichtten door heel het land, vijf jaren lang. In 1011 werd ook Canterbury ingenomen, door verraad. De stad werd aan plundering prijsgegeven en de inwoners moesten grote wreedheden verduren. Velen werden als slaaf verkocht. Ook Elphegesus werd gevangen genomen, en toen hij weigerde het uitgeputte land nog verder te belasten door het een losprijs voor hem te laten opbrengen, werd hij door een troep dronken soldaten vermoord in 1012.

De heilige Gerold, een afstammeling van de hertog van Saksen, leefde als heremiet in het Walsertal (Tirol), op 15 km afstand van Bludenz. De betreffende berghelling was hem geschonken door graaf Otto van Jagdberg, en bij zijn dood liet hij het gebied na aan de abdij van Einsiedeln. Zijn twee zonen, die daar als benedictijn leefden, kregen zegen om de kluis van hun vader te betrekken en stierven eveneens in roep van heiligheid en werden bij Gerold in het graf gelegd. Er werd een kerk gebouwd, er kwamen pelgrims en daardoor ook boeren die het bos rooiden, weiden aanlegden er chalets bouwden. Zo ontstond het stadje Geroldstein, bediend door monniken van Einsiedeln.

Ook nog op deze dag, de heilige martelaren Hermogenes, Cajus, Expeditus, Aristonicus, Rufus en Galata te Meletina in Armenië; Sokrates en Dionysios, met lansen doorboord; en Vincentius van Calahorra onder Diokletiaan,303.

Eveneens op, deze dag de heilige Lazarus en zijn dochter Aza, Moyenmoutier, 10e eeuw; Crescentius te Florence; en Joachim, abt van Opochka (Pskov).

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-470/ 

18 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

20 april

De heilige Gregorios, geboren in Armenië, die de patriarchaatstroon van Antiochië bezette tijdens de ballingschap van Anastasios, van 570 tot 593, was eveneens een heilige monnik, abt van het Faran-klooster op de Sinaï. Hij is in vrede gestorven. Johannes Moschos schrijft met veel lof over hem in zijn ‘Geestelijke Weide’.

De heilige Anastasios II, patriarch van Antiochië, opvolger van Anastasios, werd onthoofd in de kerk van de heilige Fokas, in 610.

De heilige Alexander Osjewjenski‚ een boerenzoon, werd toen hij 18 jaar was, monnik in het Kyrillos-klooster. Later kreeg hij zegen om zich als kluizenaar te vestigen aan de Tsjoerjaga-rivier, maar door zijn gave om leiding te geven aan zielen die naar het geestelijke dorsten, ontstond daar het Osjewjenski-klooster. Daar leidde hij nog 27 jaar het ascetische leven, tot aan zijn dood in 1479. Hij bracht ook het christendom in de nog heidense omgeving en wordt geëerd als de verlichter van het gebied Kargopol.

De heilige Betran, bisschop van Klein-Skythië in de Dobroedja. Omdat hij geen gemeenschap wilde hebben met de Arianen, werd hij onder Valens in ballingschap gezonden. Later kon hij naar zijn kudde terugkeren en hij is in vrede gestorven tegen het einde van de 4e eeuw.

De heilige Theotimos, bisschop van Tomi in Skythië, had zijn studies voltooid in de Griekse filosofie. Hij had echter de waarheid gevonden in Christus die alle heidense wijsheid te boven gaat. Hij bracht deze overtuiging zo vurig tot uiting dat de gelovigen van Tomi hem tot hun bisschop kozen. Door zijn heilige levenswijze werd er in zijn eigen, nog grotendeels heidens diocees, hoog tegen hem opgezien en velen kwamen tot bekering. Hij is gestorven in het begin van de 5e eeuw.

De heilige Athanasios, stichter van het oudste Meteorenklooster, van de verheerlijking des Heren, en Joasaf, zijn mede-asceet. Hij was in 1305 geboren in Nea Patra (Peloponnesos), uit een aanzienlijk geslacht. Hij werd jong wees en kwam toen onder de hoede van de broer van zijn vader, zoals de gewoonte was. Toen het zuiden van Griekenland in de macht van de Turken kwam, vluchtte hij naar Noord-Griekenland, naar Thessalonika. Dat bracht hem in aanraking met monniken van de heilige Berg, die daar veel bezittingen had. Hij werd zelf Athoniet en ontmoette daar markante persoonlijkheden uit deze bloeitijd van de Athos, onder wie Gregorios de Sinaïet en lsidoros van Thessalonika, de latere patriarch.
Na de dood van zijn geestelijke vader trok hij weg van de Athos. In midden-Griekenland vond hij de eenzaamheid op de ontoegankelijke rotsen aan de noordzijde van de Thessalische laagvlakte. Op een of andere wijze beklom hij de loodrechte wanden van een geweldige rots, die om zijn model Stylos, of zuil, genoemd werd. Hijzelf voelde zich op die hoogte als het ware zwevend in de lucht geheven en noemde de rots daarom ‘Meteoron’, zoals wij ook nu nog de naam ‘meteoor’ geven aan kosmische stenen die op aarde vallen en hoog in de lucht hun vurig spoor tekenen.
Hij leefde daar met enkele leerlingen, wier aantal spoedig groeide, en na de kerk die hij er gebouwd had, ontstond er een groot klooster, waarvan de schitterende fresco’s grote massa’s bezoekers trekken. Maar in zijn tijd was er nog geen sprake van toeristenverkeer: bezoekers moesten wachten tot ze naar boven werden gehesen door middel van een windas die door 4 stoere monniken in beweging werd gezet. Athanasios is daar gestorven, 78 jaar oud, in het jaar 1383. Joasaf is eveneens in vrede gestorven.

De heilige Viktor, Zotikos, Zeno, Akindynos, Severianos, Kaisaros, Christoforos, Theonas en Antoninos, die tijdens de vervolging onder Diokletiaan getuige waren geweest van de moed en de wonderen bij het folteren van de groot-martelaar Georgios, en toen zelf hun geloof in Christus hadden beleden. De burgers werden onthoofd, maar zij die tot de lijfwacht van de keizer hadden behoord: Christoforos, Theonas, Kaisarios en Antoninos, die openlijk hun wapens hadden weggeworpen en hadden verklaard christen te zijn, werden aan afschuwelijke martelingen onderworpen en moesten tenslotte de vuurdood sterven, te Nikomedië, 303.

De heilige Marcellinus, bisschop van Embrun in Gallië, was geboren in Afrika. Hij was priester gewijd en met Vincentius en Domninus trok hij naar Gallië om daar het Evangelie te prediken. Hij vond vooral gehoor in de gebieden bij de Alpen, en vestigde zich daarom bij Embrun. Hij bouwde daar een bedehuis, waar zij de nachten in gebed doorbrachten, na overdag tot hun heidense buren gesproken te hebben.
Toen heel de bevolking gedoopt was, nodigde hij de heilige bisschop Eusebius van Verceil uit zijn kerkje te komen inwijden. Deze gaf daaraan gehoor, maar zorgde tevens dat Marcellinus bisschop werd gewijd, in 364. Met nog grotere ijver werkte hij nu dag en nacht, bijgestaan door Vincentius en Domninus. Zijn prediking had een bijzondere kracht door de wonderen waarmee God deze ondersteunde. Hij is gestorven in 374 en hij wordt vooral vereerd in de streken tussen de Alpen en de Rhône: Dauphiné, Savoye en de Provence.

 Zacheüs de Tollenaar

De heilige Zacheüs de Tollenaar, apostel. Hij werd door de Heer geroepen vanuit de boom, waarin hij omdat hij klein was, geklommen was om Hem te kunnen zien. Hij vergezelde Petros op diens missiereizen en werd door hem als bisschop van Caesarea in Palestina aangesteld. Hij was een trouw dienaar van het Evangelie en is in vrede gestorven.

De heilige Sevilianus en Sulpicius hadden zich door de woorden en de wonderen van de maagd Domitilla tot Christus bekeerd. Tijdens de vervolging van Trajanus werden zij voor het gerecht gedaagd, en toen zij niet aan de afgoden wilden offeren, werden zij onthoofd in Rome, 2e eeuw.

De heilige Harduïnus werd monnik van Fontenelle in 749. Hij kreeg zegen om te gaan wonen in een naburige grot, waar hij een heilig leven leidde tot aan zijn dood in 811. Zijn bezigheid bestond in het kopiëren van boeken, een waardevolle arbeid in een tijd toen dit nog de enige manier was om boeken te vermenigvuldigen.

Ook nog op deze dag de heilige Gabriël, kind-martelaar, in Polen in de 17e eeuw.

Eveneens op deze dag de heilige Marcianus, priester te Auxerre, 488; en Hugo‚ monnik in het bisdom Autun, 925.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-471/

 Bijzondere Meteora klooster, Griekenland

 Frankrijk in de middeleeuwen 

 De Cypriotische icoon van de Moeder Gods Maria

19 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

21 april

De heilige Januarius, bisschop van Beneventum, met zijn diakens Faustus (Festus)‚ Socius en Proculus, de lektor Desiderius, en ook, Eutychius en Acutius. Tijdens de vervolging van Diokletiaan in 305 werd eerst bisschop Januarius aan de zwaarste folteringen onderworpen. Bij het zien van zijn standvastigheid maakten ook Faustus en Desiderius zich als christen bekend. Zij werden in Puteoli voor de wilde dieren geworpen maar dezen wilden hen niet aanraken. Op het zien daarvan bekeerden zich nog anderen. Allen werden opnieuw gemarteld en tenslotte onthoofd. Van Januarius is het bloed bewaard gebleven, dat als een kostbare reliek in Napels wordt bewaard, en dat tijdens de plechtige gedachtenisviering nog vaak vloeibaar wordt. Verschillende malen heeft de uitgedragen reliek ook bij zware uitbarstingen van de Vesuvius de tot de stad genaderde lavastroom doen stilhouden.

De heilige Theodoros, bisschop van Perga, met zijn moeder Filippa, de voormalige afgodspriester Dioskoros en de krijgslieden Sokrates en Dionysios. Theodoros werd, nadat hij reeds vele folteringen had moeten verduren, aan een kruis geslagen en stierf na drie dagen van onnoemlijk lijden. Ook de anderen werden onder martelingen ter dood gebracht, in de 2e eeuw, tijdens de vervolging van keizer Antoninus.

De heilige Maximianos, patriarch van Constantinopel, van 431 tot 434. Nadat hij de kerk 2 1/2 jaar als een goede herder had bestuurd, is hij in vrede gestorven.

De heilige Simeon, bisschop van Seleucia, werd onder Sapor II beschuldigd van hoogverraad wegens briefwisseling met Rome. Hij weigerde de zon te aanbidden, “want deze was in rouw gedompeld toen haar Schepper en Heer stierf aan het Kruis”. Op Goede Vrijdag werd hij, met een menigte andere christenen, ter dood gebracht in 341.

De heilige Beunon abt van Glynnog, een van de drie grote kloosters in Wales, dat door hem was gebouwd, in 617, uit zijn inkomsten als kleinzoon van de koning. Deze naam kreeg het klooster pas later, een verbastering van Clunnoc, dat wil zeggen een abdij die deel uitmaakte van de hervormingsbeweging van Cluny. Het is niet meer bekend wanneer hij gestorven is.

Ook nog op deze dag de heilige martelaren Apollos, lsaäkios en Kodratos, dienaren van Keizerin Alexandra , in Nikomedië onthoofd; en de priester Arator, met Fortunatus, Felix‚ Silvius en Vitalis, in de kerker gestorven te Alexandrië.

Eveneens op deze dag de heilige Nifon, bisschop van Novgorod en monnik van het Holenklooster in Kiev.

Door de gebeden van deze en al Uw heiligen, Heer Jezus Christus onze God, ontferm U over ons en red ons. Amen.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-472/

 De parabel van de 10 maagden 

 Οliezalving van Jezus

[Modestus 137]

22 april

De heilige Theodoros van Sykeon, bisschop van Anastasiopolis. Hij was geboren in Sykeon (Galatië) als onwettig kind van een koerier van keizer Justinianus, bij de dochter van een herbergierster, een prostituee. Hij woonde in de buurt van de grote kerk, gewijd aan de groot-martelaar Georgios. Diens geschiedenis maakte een geweldige indruk op de kleine jongen en hij wilde ook grote daden verrichten. Zo kwam hij ertoe des nachts stil op te staan als iedereen sliep, het huis uit te sluipen om dan in de kerk te gaan bidden. Deze gewoonte wekte in hem een vroege zelfstandigheid. Toen hij 14 jaar oud was, nam hij zijn leven in eigen handen. Hij vond in de omgeving van de stad een grot, waar hij zich als kluizenaar terugtrok. En deze jongen bezat reeds zulk een overwicht dat hij een deel van zijn omgeving tot de noodzakelijke medewerking daartoe wist te bewegen. Een van zijn bewonderaars was blijkbaar de bisschop, want toen hij 18 jaar was werd hij diaken gewijd, en enige tijd later priester.
Theodoros trok nu de wereld in, hij ging op pelgrimstocht naar het Heilig Land. Hij zocht onderdak in het klooster Choseba, en werd daar monnik gewijd. We weten niet hoelang hij er gebleven is, maar als rijpe volwassene keerde hij naar Sykeon terug en hij stichtte een klooster bij de kerk van zijn jeugd, want andere jonge mensen voelden zich tot hem aangetrokken en wilden onder zijn leiding leven.
Zijn bekendheid in de omtrek nam sterk toe en niet zo heel veel later koos de bevolking van Anastasiopolis hem tot bisschop, hoezeer hij zich daar ook tegen verzette. Theodoros aanvaardde toen deze dienst als een opdracht van God, en bestuurde gedurende 40 jaar zijn diocees. Wel bezocht hij in die tijd herhaaldelijk de monastieke centra van Palestina en het nabije Oosten. Toen vond hij een geschikte opvolger en hij trad af om zijn laatste levensjaren geheel aan het gebed te wijden in het door hem gestichte klooster. De gewone ascese van weinig eten, slapen en comfort was hem nog niet streng genoeg, en daarom liet hij zich in de tijd tussen Theofanie en Pascha als een misdadiger zwaar geboeid opsluiten in een ijzeren kooi.
Veel wonderen geschiedden door zijn krachtdadig gebed. Zieken werden genezen, regen kwam in een tijd van hardnekkige droogte, er kwam een einde aan een vernietigende sprinkhaan-plaag. Hij bezat ook de gave om in de toekomst te zien en voorzegde zijn eigen dood, die hem aangekondigd werd door een verschijning van de door hem zo vereerde heilige Georgios, op de 22e april van het jaar 613.

De heilige Vitalis werd geboren rond 560 in een dorp in Egypte. Reeds jong werd hij monnik en hij leefde gedurende tientallen jaren in het klooster van Gaza in het grensgebied van Egypte en Palestina. Door bezoekers hoorde hij vaak spreken over de moeilijke toestanden in de hoofdstad, Alexandrië, en langzamerhand ontwaakte in hem het besef dat God daar een taak voor hem had. Hij vroeg dus zegen om aan een nieuw levenswerk te beginnen en ging naar de stad.
Hij zocht zwaar werk, waardoor hij van zijn levensonderhoud geld kon overhouden om daarmee de noden te lenigen waarmee hij in aanraking kwam. Hij werd bijzonder getroffen door het lot van vrouwen, die zich uit armoede geprostitueerd hadden, en die zich nu geheel in deze zondige sleur lieten meedrijven. Na zijn werk ging hij de straat op, nam zo’n vrouw met zich mee, betaalde haar het tarief maar vroeg haar rustig te gaan slapen, terwijl hijzelf de nacht in gebed doorbracht, zodat ze tenminste één nacht niet zouden zondigen en hun blik naar binnen zouden richten. De meesten bespotten hem, maar sommigen werden nieuwsgierig, vroegen waarom hij dat deed en zo kreeg hij gelegenheid hun het geloof te verkondigen. Sommigen kwamen tot inkeer en die bracht hij naar een bevriend klooster opdat er voor hen gezorgd werd en zij werk konden krijgen.
Toen hij gestorven was, gebeurden er wonderbare genezingen bij hen die het lichaam aanraakten. Nu kwamen ook de verhalen van de vrouwen die hij meegenomen had, los. En in zijn handen vond men een brief met de woorden: “Alexandrijnen, velt toch geen oordeel over uw naaste, zelfs al bent u ervan overtuigd met een groot zondaar te maken te hebben. Het komt niet aan ons toe om te oordelen, maar aan God.”

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-473/

Jezus en de onvruchtbare vijgenboom 

 Het Laatste avondmaal

21 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

23 april

De heilige Georgios, (Joris) de beroemdste martelaar. Er is vrijwel niets met zekerheid over hem bekend. Hij is wellicht de hooggeplaatste persoon geweest die in Nikomedië het edict van Diokletiaan over de vervolging had afgerukt en in stukken gescheurd, terwijl de keizers in de stad waren.
Dezen namen vanzelfsprekend wreed en bloedig wraak, maar de martelaar verdroeg alles met de grootste kalmte op heldhaftige wijze totdat hij stierf.
Waarschijnlijker klinkt het verhaal dat hij een legeroverste was, in hoog aanzien bij keizer Diokletiaan om zijn moed en zijn toewijding, en de trouw die hij zijn manschappen wist in te boezemen. Door zijn ambt moest hij deelnemen aan de rechtszittingen tegen de christenen en met afgrijzen zag hij welke wrede vonnissen werden uitgesproken over mensen die hun eigen mening volgden, maar verder niets kwaads hadden gedaan. Hij ging zich voor die mensen interesseren en kwam daardoor tot het geloof. Hij begreep dat hij daarmee zijn eigen doodsvonnis reeds getekend had. Daarom verdeelde hij zijn vermogen onder de armen, voordat het geconfisceerd kon worden; hij liet zijn slaven vrij en gaf zichzelf als christen aan.
De keizer, die hierdoor heel zijn uitroeiingspolitiek doorkruist zag, nam alle middelen te baat om hem te weerhouden. Toen alle redeneringen en beloften vruchteloos bleken, werden hem de verschrikkelijkste folteringen aangedaan, welke een verziekt mensenbrein maar verzinnen kon. Tenslotte werd hij onthoofd, samen met vele anderen, in 303.
Zijn ridderlijk optreden, zijn levendige persoonlijkheid, zijn koelbloedigheid en zelfbeheersing maakten grote indruk; in de volksverbeelding werden deze feiten met de meest wonderlijke verhalen versierd; maar deze verhalen luiden in elk gebied volkomen anders, er is geen gemeenschappelijke bron in aanwezig. In het Westen is vooral het verhaal in omloop van de prinses die aan een draak geofferd moest worden en toen door Sint-Joris werd gered. Ook op de iconen wordt hij vaak zo afgebeeld.
Samen met hem leden ook nog de boer Glykerios, de tovenaar Athanasios, met Valerios, Donatos en Therinos. Glykerios was eens wanhopig bij Georgios gekomen toen het ene stuk vee dat hij bezat, een os waarmee hij zijn levensonderhoud verdiende, gestorven was. Georgios had medelijden met de eenvoudige ziel en op zijn gebed werd de os weer levend. Glykerios had zich aangesloten bij het geloof van zijn redder. De tovenaar Athanasios had de opdracht gekregen zijn magische krachten aan te wenden om de geradbraakte Georgios tot afval te brengen, en hij had toen diens innerlijke kracht gevoeld. Tevens was hij er getuige van hoe door hem een gestorven medegevangene weer ten leven werd gewekt. Juist voor hem, die zich fel bewust was van de begrensdheid der krachten waarmee hij werkte, was dit een doorslaggevend bewijs. Zij werden allen met Georgios ter dood gebracht, in 303.
De heilige Georgios is de beschermheilige van Griekenland. Als ridder werd hij de patroon van de Kruisvaarders, en daardoor ook patroon van Engeland. Ook draagt hij de erenaam van Helper in de Nood. De naam Georgios betekent: “boer, landman”.

De heilige Anatoleos en Protoleon hadden zich bekeerd door het bloedgetuigenis van Georgios. Zij beleden Christus en werden eveneens gedood, 303.

De heilige Alexandra, keizerin en martelares (eveneens gevierd op 21 april). Zij was de vrouw van keizer Diokletiaan en christen.
Toen zij getuige was van de moed en de standvastigheid waarmee de heilige Georgios de ontzettende folteringen had verduurd, boog zij voor hem neer en kuste zijn doorwonde voeten. Zo beleed zij in het openbaar haar geloof. Onder de opvolger van haar man werd zij gevangen genomen.
Op weg naar het executieterrein sleepte zij zich voort met haar laatste krachten, en toen zij niet meer verder kon vroeg zij de beul even te mogen uitrusten. Zij leunde tegen een muur, en terwijl zij bad, gaf zij de geest, in het jaar 315.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-474/

 

De kruisiging van Jezus                                                                                                                           Shoejskaja ikoon van Madonna

22 april 2022 bewerkt door Modestus

[Modestus 137]

24 april

De heilige Sabbas (Sabas) Stratelates, een Gothische generaal van keizer Aurelianos (270-275). Hij maakte van zijn rang gebruik om in Rome gevangen christenen te bezoeken en te bemoedigen, en ze op verschillende wijze behulpzaam te zijn. Dit kon niet heel lang duren: hij werd aangeklaagd, gearresteerd en na zware martelingen verdronken in 272.

De heilige Elisabeth, abdis van het Kosmas en Damianosklooster te Constantinopel waar zij reeds als kind was ingetreden. Haar diepe liefde tot God bracht haar tot een warme liefde voor de mensen, vooral de zieken en lijdenden. Zij had de genadengave van ziekengenezing en wist ook veel nood te lenigen. Tijdens haar nachtelijk gebed werd zij meermalen gezien geheel stralend door een onaards licht. Zij ging vredig over naar de hemelse vreugde in 540.

De heilige Doukas (Lukas) van Mitylene, een kundig Grieks kleermaker, had vele welgestelde Turken onder zijn klanten, bij wie hij aan huis kwam werken. Een van die rijke dames raakte verliefd op de knappe jongeman en stelde hem voor haar minnaar te worden. Zoals eens Jozef in Egypte, ontvlood Doukas het Turkse paleis, en zoals eens de vrouw van Potifar, klaagde de tot in haar ziel beledigde dame Doukas aan dat hij haar had willen verleiden. Deze werd daarom gearresteerd. Op voorstel van de dame werd hem de vrijheid beloofd als hij moslim zou worden. Toen Doukas dat, ook na herhaalde foltering, bleef weigeren, werd hij veroordeeld om gespietst te worden, de straf voor christenen die een moslim verleidden. Zo stierf hij op deze dag in 1564.

De heilige Mellitus, aartsbisschop van Canterbury was een Romeinse abt die met een aantal monniken door de heilige Gregorius de Grote in 601 naar Engeland was gezonden om de heilige Augustinus bij te staan in zijn missiewerk. Hij had een brief bij zich van deze paus, waarin er op aangedrongen werd de heilige plaatsen van de heidenen te respecteren, en die uitdrukkelijk verbood deze te vernielen. Zijn wens was het, wanneer ze in christelijk bezit gekomen waren, de afgodsbeelden eruit te verwijderen en ze met gewijd water te reinigen voor de christelijke eredienst. Er moesten nieuwe altaren in worden geplaatst, met relieken van heiligen. Zelfs de ossen die de heidenen plachten te offeren moesten op feestdagen in processie aangevoerd worden en dan geslacht en opgegeten worden ter ere van het feest. Zo zouden de heidenen langs lijnen van geleidelijkheid tot de volle waarheid komen, terwijl oude gebruiken die op zichzelf onschadelijk waren, gedoopt en geheiligd zouden worden.
Toen Mellitus drie jaar zo gewerkt had, werd hij door de heilige Augustinus tot bisschop gewijd en naar de Oost-Saksen gezonden, naar het huidige Londen. Koning Sivert werd gedoopt en Mellitus legde de funderingen van de kerk van de St. Paul’s in Londen op de ruïnes van een Diana-tempel, en ook die van de kerk van de heilige Petros in Westminster.
De volgende koning van Kent bleef echter weer heidens en de ontwikkeling van de kerk kwam tot stilstand. De heidenen wilden het mooie wittebrood hebben dat voor de Communie werd gebruikt, en toen de priesters dit alleen aan de gedoopten wilden geven, werden zij uit het land gezet.
Mellitus zeilde dus naar Frankrijk, maar werd later toch weer naar Kent teruggeroepen, waar hij zijn werk voortzette. Hij werd in 619 tot aartsbisschop van Canterbury gekozen (de 3e op die zetel), en bestuurde nog 5 jaar de gehele Engelse kerk, totdat hij stierf in 624. Beda vermeldt van hem dat zijn lichaam zwaar te lijden had van de jicht‚ maar dat zijn geest gezond en actief was, geheel gericht op God. Hij was edel van geboorte, maar van veel hogere adel was zijn geest

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-475/

 Afname van het Kruis van het lijk van Jezus.

 

De nederdaling van Jezus in de hel op zaterdag vóór de Opstanding, om de rechtvaardigen, die Zijn komst verwachtten, daaruit op te nemen naar de Hemel. Tegelijkertijd is het ook de ikoon van Zijn Opstanding.

[Modestus 137]

25 april

http://www.olgachristine.com/icons/OL_StMark.jpg  Mark 

De heilige Markos de Evangelist was één van de zeventig leerlingen die door Christus waren uitgezonden om Zijn prediking voor te bereiden, hoewel hij nog bijna een jongen was. Hij was een neef van de apostel Barnabas, de zoon van diens zuster Maria, in wier huis de christenen van Jeruzalem bijeen kwamen (Hand. 12:12), dicht in de buurt van Gethsemané. Daardoor hoorde hij het lawaai van de troep die Christus gevangen moest nemen, en met slechts een laken om zich heengeslagen trok hij er nieuwsgierig achteraan. Toen de soldaten hem vastgrepen en hij zich naakt losrukte, lieten dezen hem lachend lopen. Maar juist dit lachwekkende voorval bond hem voorgoed aan Christus: zo verhaalt hij ons zelf zijn vreemde wijze van roeping in zijn Evangelie.
Door Barnabas kwam hij ook in contact met de heilige Paulos, die hij vergezelde op zijn eerste missiereis. Markos vergezelde later de heilige Petros als tolk (deze noemt hem “zijn zoon”, 1 Petr. 5:13), vooral in Italië en Rome, waar hij ook zijn Evangelie schreef vóór het jaar 67, waarschijnlijk het eerste van de 4 Evangeliën. Zijn volgende zending was naar Egypte, waar hij zijn zetel vestigde in Alexandrië. Hij wist niet alleen grote menigten tot Christus te bekeren, maar velen werden tot zulk een vurige navolging van de Heer gebracht dat er reeds de eerste vormen van het monniksleven ontstonden.
Markos predikte niet alleen in Alexandrië en Oost-Egypte, maar trok ook westwaarts naar het veel barbaarsere Lybië, waar hij eveneens velen won voor het geloof en in een christelijke levenswijze sterkte. In de paastijd was hij terug in Alexandrië waar toen de grote voorjaarsfeesten van Serapis werden gevierd. De opgehitste menigte wilde de eer van hun afgod wreken en stortte zich op Markos. Deze werd aan de voeten zolang over het ruwe plaveisel gesleept tot hij de geest gaf, in het jaar 68. De relieken van zijn verbrande lichaam werden in de 9e eeuw overgebracht naar Venetië, waar een van de rijkste kerken ter wereld tot zijn eer werd ingericht.
Het Evangelie van de heilige Markos is geschreven voor de heidenen, in het Grieks, met zeer oude vertalingen in het Latijn. Het is het oudste geschiedboek over Jezus Christus en is daardoor van bijzonder belang voor de kerk en van historisch belang voor de mensheid. Hij schrijft beknopt, ongekunsteld, en met rake opmerkingsgave. Allerlei bijzonderheden in zijn Evangelie wijzen erop dat hij vooral de prediking van Petros heeft weergegeven. De Liturgie van de heilige Markos, die vroeger in Alexandrië werd gevierd, dateert uit de apostolische tijd en kan heel goed op zijn aanwijzingen tot stand zijn gekomen.
Er worden verschillende gronden aangevoerd waarom de leeuw het symbool vormt van Markos. Hij was vooral de prediker van het koningschap van Christus; zijn Evangelie begint met de zending van Johannes de Doper‚ “de stem van een roepende in de wildernis”, de verblijfplaats der leeuwen; deze roep zelf, als het “gebrul van een leeuw”, wat ook slaat op de bedreiging aan het slot van zijn Evangelie tegen hen die niet geloven; en tenslotte omdat Markos geldt als de “geschiedschrijver van de Opstanding”, welke in het middeleeuwse volksgeloof door een leeuw werd voorgesteld.

De heilige Makedonios, patriarch van Constantinopel. Hij was priester en schatbewaarder van de Grote kerk en werd in 496 tot patriarch gekozen. Omdat hij optrad tegen de ketterij van Eutyches (die de ware mensheid van Christus ontkende), werd hij onder keizer Anastasios afgezet en verbannen naar Chalcedon en vervolgens naar Euchaïta. Toen dit door de Hunnen bezet werd, vluchtte hij naar Gangra, waar hij in 518 gestorven is.

 Silvester

De heilige Silvester Obnorski was een leerling van de heilige Sergios van Radonesj. Hij werd door hem uitgezonden om een klooster te stichten aan de Obnora-rivier, waarvan hij de abt werd. Daar is hij ook gestorven in 1379.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-476/

 Egypte met de rest van Noord-Oost Africa, het gebied waar Markus werkte en de vroege christelijke monniken hun grote ascese bedreven.

 

[Modestus 137]

26 april

De heilige Basilios, bisschop van Amasia, stond onbevreesd de vervolgde christenen bij. Eveneens bestreed hij de ariaanse ketterij in een rondzendbrief die hij richtte aan de verschillende kerken. Hij werd wreed vermoord in 322 omdat hij een door keizer Licinius begeerde christen-slavin, de heilige Glafyra, een schuilplaats had verleend met behulp van de keizerin, de zuster van keizer Constantijn. Zij werd ontdekt door een brief die zij aan de keizerin gezonden had om hulp voor de kerkbouw-plannen van de bisschop. Zij overleed echter voordat zij opnieuw gevangen genomen kon worden en Basilios moest de wraak van de keizer verduren.

De heilige Stefanos‚ bisschop van Perm, is een voorbeeld van een typisch Russisch missionaris-leven. Als zoon van een lector diende hij van kind af in de kerk. Daar kwam hij in aanraking met mensen uit de stam der Sirjanen, die nog grotendeels heiden waren. Hij leerde hun taal en besloot aan hun bekering te werken. Dit ideaal bleef in zijn geest leven toen hij monnik werd in het Gregoriosklooster van Rostov. Hij vond daar begrip en medewerking, en ook de middelen om aan het noodzakelijke vertaalwerk te beginnen.
Toen het Evangelie in het Sirjaans gereed was, ging hij, met zegen van bisschop Gerasimos van Kolomna‚ naar de streek van Perm in 1370.

Door zijn tegelijk gezagvol en beminnelijk optreden won hij de harten van het gewone volk. God zegende zijn inspanningen en nog geen 10 jaar later was het grootste deel van de Sirjanen gedoopt. Ook de vorst en de sjamaan had hij weten te overtuigen toen God zijn woorden door tekenen bekrachtigde.
Zijn werk vond ook waardering bij het kerkelijk bestuur, en in 1383 werd Stefanos door metropoliet Pimen tot bisschop van Perm gewijd. Nu kon hij nog doelmatiger optreden: hij bouwde kerken, opende scholen, leidde priesters op, vertaalde de diensten in het Sirjaans, zodat deze in de volkstaal gevierd konden worden. Hij zorgde ook voor Russische steun in moeilijke omstandigheden: mislukte oogst, invallen van omringende stammen e.d. Ook vond hij tijd om iconen te schilderen voor zijn kerken, en hij leidde daartoe ook anderen op.
In 1396 ging hij naar Moskou om over de toekomst van de aan hem toevertrouwde kerk te spreken. Tijdens deze opdracht werd hij ziek en is hij gestorven.

De heilige Joannikios Djewitsj uit Dalmatië wist zich reeds als jongeman tot het strengste monniksleven geroepen. Hij vestigde zich in een spelonk van de Djewitsj-berg (Maagdenberg), langs de oever van de lbar-rivier die de grens vormt tussen Servië en Bulgarije. Zoals met vele asceten gebeurde: er kwamen mensen naar hem toe, een aantal raakte in de ban van zijn heilige persoonlijkheid, en er ontstond een klooster. Daar is hij ook gestorven, nadat hij 70 jaar als monnik had geleefd.

De heilige Marcellinus, paus van Rome in het begin van de 4e eeuw. Er is een omstreden beschuldiging dat hij zich had laten overhalen aan de afgoden te offeren, maar dat hij enige tijd later berouw kreeg en alsnog de marteldood verduurde in 304.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-477/

 Kasperovskaja icoon van Maria

[Modestus 137]

27 april

De heilige Simeon uit de familie van de Heer. Hij was de zoon van Kleopas, de broer van Jozef de verloofde. Hij behoorde tot het getal van de zeventig apostelen en hij was de tweede bisschop van Jeruzalem. Daar heeft hij de kerk 40 jaar bestuurd tot hij in het jaar 107 als hoogbejaarde grijsaard gekruisigd werd (zie 18 februari).

 Stefan

De heilige Stefanos van het Holenklooster, bisschop van Wladimir‚ was een leerling van de heilige Theodosios en diens opvolger als abt. Hij bouwde een nieuw klooster op de top van de Petsjeraberg. Door de intriges van een hem vijandige monnik werd hij uit het klooster verdreven, maar in 1091, toen hij reeds op hoge leeftijd was, werd hij tot bisschop gekozen van Wladimir in Wolhynië, en 3 jaar later is hij als schema-monnik gestorven, in 1094.

De heilige Johannes van het Kathares-klooster was geboren te lrenopolis in het Tiensteden-gebied, rond 778. Hij werd als kind reeds aan een klooster toevertrouwd. Hij was een schrandere jongen en raakte bevriend met de geleerde monnik van het klooster. Deze nam hem zelfs mee naar de Concilies van Nicea en Constantinopel in 787. Hij was pas 26 jaar oud toen hij tot abt werd aangesteld van het Katharesklooster bij Nicea, dat hij bestuurde van 804 tot 813. Hij werd slachtoffer van de iconenstrijd, eerst gevangen te Constantinopel‚ later in een grensfort, waar hij anderhalf jaar in boeien werd gesloten.
Na het beëindigen van deze straf werd hij weer naar Constantinopel gebracht, maar toen hij onverzettelijk bleef, kwam hij weer in een andere fort-gevangenis. Na de dood van de felle keizer Leo mocht hij tijdelijk in Chalcedon wonen, maar onder Theofilos werd hij opnieuw verbannen, nu naar Afousia, waar hij na 2 1/2 jaar in de Heer overleden is, rond 832.

De heilige Anastasius I was paus van Rome van 399 tot 401. De heilige Hiëronymos getuigt dat hij een heilig leven leidde en bezield was van apostolische ijver. En hij voegt eraan toe dat hij vermoedt dat God hem zo snel heeft weggenomen opdat de kort daarna volgende plundering van Rome door Alarik, de koning der Gothen, niet zulk een heilig hoofd zou treffen. Hij is gestorven op 14 december, maar hij wordt op deze dag herdacht toen zijn relieken plechtig werden overgedragen.

De heilige Eulogios ‘de gastvrije’, was een steenhouwer in Egypte, een man met geweldige kracht. Overdag spande hij zich tot het uiterste in, maar ‘s avonds hield hij open tafel voor de armen en alle hongerigen. Hierdoor ontstonden vele vriendschappen, met leken en monniken. Vooral de monnik Daniël had een grote verering voor Eulogios, en hij stelde zich voor hem zijn liefdadigheid in groter verband te laten beoefenen. Hij wist een aantal rijke christenen te interesseren en bracht zo geld bij elkaar voor het oprichten van een pelgrimshuis, waar velen gespijzigd zouden kunnen worden. Toen Eulogios dit geld in handen kreeg, en hij een belangrijk man werd, bleek hij hier niet tegen opgewassen. Hij trok naar Constantinopel, waar hij de zaak groot zou aanpakken, maar al wat er gebeurde was dat hij een luxueuze villa inrichtte voor zichzelf, met een stoet bedienden, en een gemakkelijk leventje ging leiden. Dit liep natuurlijk spaak. Daniël kwam naar Constantinopel, maar slaagde er niet in Eulogios weer in het rechte spoor te brengen, en keerde bedroefd terug. Hij kon verder niets doen dan voor zijn vriend bidden. Het geval kwam echter keizer Justinianos ter ore; de zaak werd geconfisceerd, Eulogios werd gevoelig gestraft en kwam met schande naar Egypte terug. Daniel sprak hem moed in en hielp hem zijn vroeger leven weer op te vatten. Door harde arbeid en gastvrijheid boette Eulogios zijn zonde uit. Toen de zwakte van de ouderdom het werk in de steengroeve onmogelijk maakte, trok Eulogios naar de monniken in de woestijn, waar hij leerde bidden en mediteren. Tenslotte is hij een heilige dood gestorven op 26 april van het jaar 585.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-478/

 Icoon van Madonna de Levenschenkende Bron.

26 april 2022 bewerkt door Modestus

[Hetairos 420]

Heel interessant deze artikeltjes. Ik lees ze met veel plezier. Een vraagje: Stel je houdt dit een jaar vol, begin je dan opnieuw? Ik zie dat je per dag meerdere heiligen voorstelt. Of heb je dan alsnog een reserve-potje? Klinkt wat profaan, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet.

[Modestus 137]

1 minuut geleden zei Hetairos:

Een vraagje: Stel je houdt dit een jaar vol, begin je dan opnieuw? Ik zie dat je per dag meerdere heiligen voorstelt. Of heb je dan alsnog een reserve-potje?

Ik heb inderdaad reserve-potje. 🙂

[Modestus 137]

28 april

De heilige Dada, Maximos en Quinctilianos werden in Dorostolon (Bulgarije) gevangen genomen tijdens de vervolging in het tweede regeringsjaar van Diokletiaan. Zij werden voor de proconsuls Tarquinius en Gabinus gebracht. De akten van dit proces zijn bewaard gebleven en luiden als volgt:
Tarquinius: “Zijn dit de kerels die ons mandaat hebben geminacht om hun eigen godsdienstige grillen te volgen?” Toen wendde hij zich tot hen: “Begin met jullie namen op te geven”,
Maximos: “ln overeenstemming met het christen-geloof word ik christen genoemd en de anderen mijn broeders; volgens de mensen heet ik Maximos.”
T.: “Je antwoordt zoals te verwachten valt van een priester die iemand anders dan de goden dient. En die man achter je, die mij weerstaat op dit gebied, hoe heet hij?” Deze antwoordde: “Ik ben Dada. We zijn allen één met onze broeder die het eerst geantwoord heeft”
T.: “En die derde daarachter?” Quinctilianos: “lk word Quinctilianos genoemd en ik ben christen.”
Nadat Magnilianus, de griffier, hun woorden had opgetekend, zei proconsul Gabinus: “Hebt ge al hun namen?” De griffier antwoordde: “Als uw hoogheid het beveelt, zal ik de tekst voorlezen”. De proconsul zei:
“Lees voor.” De griffier las toen hardop: “Dit zijn de namen die we hebben opgeschreven, Maximos, Dada en Quinctilianos.” Toen zei de gouverneur:
“Nu‚ heren, u bent in onze macht. Als ge in het leven wilt blijven, ga dan en offer aan de moeder der goden en wees hun priesters; en bedenk dat wanneer een van hun priesters, die aan hun moeder eer bewijst, sterft, hij dan wordt opgenomen tot de hemelse koning, de grote Jupiter, om hem te dienen.”
De heilige Maximos antwoordde: “Slechte en goddeloze mens, schrikt u er niet voor terug zulk een overspelige als Jupiter de naam van God te geven en hem de hemelse koning te noemen? Weet dan, dwazen, dat onze hemelse koning Christus is, Die alles vooruitziet en het heelal in Zijn hand draagt. Wees ervan verzekerd dat wij uw verdoemenswaardig mandaat niet zullen gehoorzamen, want wij aanbidden de God des hemels van Wie wij het maaksel zijn.”
De proconsul Gabinus riep toen Dada en Quinctilianos bij zich en stelde alles in het werk om hen tot inschikkelijkheid te bewegen. Maar zij zeiden hem: “Wij zijn het volledig eens met alles wat onze broeder Maximos zegt, want hij is lezer in de katholieke kerk; daarom kent hij de heilige Schrift goed en weet precies wat we behoren te doen.” Toen werden ze naar de gevangenis teruggebracht waar zij droomden dat een engel hun kwam vertellen dat zij zouden sterven voor Christus.
De volgende dag werden zij weer voor de proconsuls geleid. Gabinus zei: “Daar zijn jullie dus weer; ga nu offeren aan de goden, dan zullen we jullie veel eer bewijzen omdat je je schikt en de voor jullie bestemde dood ontgaat. Onze goden zijn ons vannacht verschenen om ons dit op het hart te drukken.” Maar de martelaren gaven ten antwoord: “Onze God heeft Zich verwaardigd Zich ons in onze slaap te openbaren en ons op te dragen dat we voor Hem moeten lijden.”
Toen zei Tarquinus tegen Gabinus: “Het is onmogelijk die kerels te overtuigen zonder ze te folteren.” Gabinus zei daarop: “Als zij de dood verkiezen, dan rust de schuld daarvoor op hun eigen schouders.” En hij gaf de gerechtsdienaren bevel hen op de grond vast te binden en hen af te ranselen. Dit deden ze. Toen zei Tarquinius: “Ondervraag hen om te zien of ze toegeven voordat we tot het uiterste gaan.” Doch de martelaren antwoordden met één mond: “Wij zijn gesterkt door God en trekken ons niets aan van uw folteringen; we luisteren niet naar uw raadslagen en wij offeren niet aan uw goden.”
Tarquinius de proconsul zei daarom: “Als ze niet willen gehoorzamen, stuur ze dan terug naar de gevangenis, want het is etenstijd.”
Toen de proconsuls terugkwamen op het 7e uur, beproefden zij opnieuw de drie broeders over te halen toe te geven, maar toen bleek dat zij dit niet konden bereiken, veroordeelden zij hen, tegen hun zin, om onthoofd te worden.
Dit vonnis werd ten uitvoer gebracht in hun eigen dorp Ozobia op 28 april van het jaar 287.

https://orthodoxasten.nl/evenementen/heiligen-van-de-dag-479/

 

Tsarevokokshájskaja ikoon van de Maagd Maria. Op de ikoon is zij afgebeeld met andere myron-dragende vrouwen die het lijk van Jezus wilden balsemen, aan de rechter kant is Petrus en Johannes bij het graf van Jezus, die drie eeuwen later een christelijke tempel is geworden.

 

Het wonder van Jezus op het bruiloft in Cana van Galilea. Verandering van water in wijn.

27 april 2022 bewerkt door Modestus