Dragen of gedragen worden?

[WdG 235]

Laten we ons dragen, of dragen we zelf? Aan de hand van onderstaande video van Ido Buwalda kunnen we misschien bespreken in hoeverre we ons laten dragen door Jezus? Moeten we zelf nog zwoegen, of moeten we rusten in het werk van Christus?

 

 

[Dat beloof ik 990]

2 uur geleden zei WdG:

Laten we ons dragen, of dragen we zelf?

Moet er überhaupt wel iets of iemand worden gedragen?

[WdG 235]

want wie Zijn rust binnengegaan is, die heeft zelf ook van zijn werken gerust, zoals God van de Zijne. Laten wij ons dan beijveren om die rust binnen te gaan, opdat niemand door het volgen van dit voorbeeld van ongehoorzaamheid ten val zal komen.

'Rusten' is dus van groot belang: want wie Zijn rust binnengegaan is, die heeft zelf ook van zijn werken gerust

We zouden dus in alles op God moeten vertrouwen en de volledige controle uit handen moeten geven [aan God]. Niet op ons 'zelf' moeten vertrouwen, maar we moeten op Hem! Ofwel, ons enige 'werk' is dus 'Zijn Rust' binnen te gaan: hoe goed we met God wandelen, hangt af van hoe goed we rusten in het [perfecte] volbrachte werk van Christus. 

In het OT lezen we iets vergelijkbaars:

Wanneer het dan gebeuren zal dat de HEERE, uw God, u gebracht heeft in het land dat Hij uw vaderen, Abraham, Izak en Jakob, gezworen heeft u te zullen geven - grote en goede steden, die u niet gebouwd hebt, huizen, vol van allerlei kostbare dingen, waarmee u ze niet gevuld hebt, uitgehakte putten, die u niet uitgehakt hebt, en wijngaarden en olijfgaarden, die u niet geplant hebt - en u gegeten hebt en verzadigd bent. 

In plaats van dit zonder mitsen en maren te geloven, wandelde Gods volk veertig jaar lang in de woestijn. Men weigerde te geloven dat God hun een land had gegeven waar alles was voorbereid, waarin het werk voltooid was, een land vol goede en kostbare dingen om van te genieten, een land dat in alle opzichten welvarend en rijk was! 

Ook nu zijn er ook gelovigen die nog steeds niet kunnen geloven dat het werk van Jezus echt compleet en volbracht is. Sommigen proberen Zijn Werk af te maken en een verslagen satan te verslaan, door eigen inzet. God wil juist dat we stoppen met zelf alles te proberen en dat we moeten vertrouwen op Zijn liefde voor ons. Hij wil dat we stoppen met worstelen! God wil dat we rusten en geloven in Zijn Genade! 

Heden, als u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet

Laten wij ons dan beijveren om die rust binnen te gaan

[Robert Frans 1.653]

28 minuten geleden zei WdG:

In plaats van dit zonder mitsen en maren te geloven, wandelde Gods volk veertig jaar lang in de woestijn. Men weigerde te geloven dat God hun een land had gegeven waar alles was voorbereid, waarin het werk voltooid was, een land vol goede en kostbare dingen om van te genieten, een land dat in alle opzichten welvarend en rijk was! 

Je vergeet alleen een klein detail: er woonden nog mensen daar. Het land werd al volop bewoond door onder meer de Kanaänieten en volgens datzelfde OT moest Israël die volken eerst bestrijden en verjagen, voordat ze het land kon bezetten.
Het was dus bepaald niet een kwestie van fluitend het land binnenwandelen en een aantal onbewoonde steden in bezit nemen. Men moest ervoor strijden en ook innerlijk ervoor waken dat men de godsdiensten aldaar niet overnam.

Allegorisch gezien betekent dat dus dat ook wij een geestelijke strijd hebben te voeren tegen het kwaad, tegen de duivel. Dat om Gods rust te ontvangen, wij ons zullen moeten onthechten van alle zonde en alle verlangens die ons afhouden van God.
Het is echter een strijd die wij niet alleen hoeven te voeren, want God is immers onze Aanvoerder en is altijd bereid ons te vergeven en weer op te richten als we vallen. Zodat we uiteindelijk steeds meer vanuit liefde en mededogen zullen leven en uiteindelijk niets anders meer willen dan God zelf. Zodat we uiteindelijk Christus liefhebben uitsluitend en alleen om Christus zelf en niet om wat Hij wel of niet geeft.
Dat is de werkelijke rust die God ons wil geven: als geen kwaad, geen lijden en ook geen welvaart ons kan scheiden van Gods liefde, omdat alles wat ons overkomt, zowel heil als onheil, ons sterker, liefdevoller en gelukkiger maakt, omdat wij het opdragen aan Christus.

[WdG 235]

12 minuten geleden zei Robert Frans:

Je vergeet alleen een klein detail: er woonden nog mensen daar. Het land werd al volop bewoond door onder meer de Kanaänieten en volgens datzelfde OT moest Israël die volken eerst bestrijden en verjagen, voordat ze het land kon bezetten.
Het was dus bepaald niet een kwestie van fluitend het land binnenwandelen en een aantal onbewoonde steden in bezit nemen. Men moest ervoor strijden en ook innerlijk ervoor waken dat men de godsdiensten aldaar niet overnam.

Allegorisch gezien betekent dat dus dat ook wij een geestelijke strijd hebben te voeren tegen het kwaad, tegen de duivel. Dat om Gods rust te ontvangen, wij ons zullen moeten onthechten van alle zonde en alle verlangens die ons afhouden van God.
Het is echter een strijd die wij niet alleen hoeven te voeren, want God is immers onze Aanvoerder en is altijd bereid ons te vergeven en weer op te richten als we vallen. Zodat we uiteindelijk steeds meer vanuit liefde en mededogen zullen leven en uiteindelijk niets anders meer willen dan God zelf. Zodat we uiteindelijk Christus liefhebben uitsluitend en alleen om Christus zelf en niet om wat Hij wel of niet geeft.
Dat is de werkelijke rust die God ons wil geven: als geen kwaad, geen lijden en ook geen welvaart ons kan scheiden van Gods liefde, omdat alles wat ons overkomt, zowel heil als onheil, ons sterker, liefdevoller en gelukkiger maakt, omdat wij het opdragen aan Christus.

Akkoord. We moeten inderdaad een geestelijke strijd voeren. De vraag is of wij MET God die strijd moeten voeren, of dat God die strijd gevoerd heeft of voert, en wij slechts HEM ook daarin moeten vertrouwen?!

[Tomega 311]

1 uur geleden zei WdG:

'Rusten' is dus van groot belang: want wie Zijn rust binnengegaan is, die heeft zelf ook van zijn werken gerust

Het is een werkzaamheid:

A. Ingaan in de rust
1. De kinderen van Abraham gingen de rust in, geleid door Jozua.
2. De rust is een beschermde omgeving in een koninkrijk waar God regeert, met een belofte van een grotere rust.
3. De rust is een werkzame rust, waarin het overvloeien van melk en honing een gebod was om met ijver te doen (absoluut letterlijk door randen onbemaaid te laten, voorbijgangers te laten plukken en door de velden niet na te lezen, en door sabbatsjaren te hanteren).

B. ingaan in de rust
1. De kinderen van Abraham gaan de rust in, geleid door Jezus.
2. De rust was een beschermde omgeving in een koninkrijk waar God regeert, met een belofte van een grotere rust.
3. De rust is een werkzame rust, waarin het overvloeien van geestelijke melk en honing een gebod was om met ijver te doen (absoluut letterlijk door de eigen spullen te verkopen zodat er materieel niets meer is en uitsluitend overvloeit wat er toe doet: geestelijke rijkdom).

Zo zie je eenduidig:
1. dat de opstanding de Rust is die nog moet komen;
2. dat er een rust is aangebroken waarin sabbatswerken worden gevraagd:
                                     A. de wet en tempeldienst tot overvloed van melk en honing,
                                     B. een zacht juk en een lichte last van Christus, tot een overvloed die de Vader aan Zijn kinderen bewerken zal.
3. dat er nog een rustdag blijft, om die nog te vieren: het sabbatsgebod is de viering van de toekomstige opstanding uit de doden.

Dat is met recht een belangrijk gebod te noemen ! 

Schriftbewijs:
- Melk en Honing volgens Jesaja 55:1-8
O alle gij dorstigen! komt tot de wateren, en gij, die geen geld hebt, komt, koopt en eet,
ja komt, koopt zonder geld, en zonder prijs, wijn en melk!
Waarom weegt gijlieden geld uit voor hetgeen geen brood is, en uw arbeid voor hetgeen niet verzadigen kan?
Hoort aandachtiglijk naar Mij, en eet het goede, en laat uw ziel in vettigheid zich verlustigen.
Neigt uw oor, en komt tot Mij, hoort en uw ziel zal leven; want Ik zal met u een eeuwig verbond maken,
en u geven de gewisse weldadigheden van David.
Ziet, Ik heb hem tot een getuige der volken gegeven, een vorst en gebieder der volken.
Ziet, gij zult een volk roepen, dat gij niet kendet, en het volk, dat u niet kende, zal tot u lopen,
om des HEEREN uws Gods wil, en om des Heiligen Israëls wil, want Hij heeft u verheerlijkt.
Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.
De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten; en hij bekere zich tot den HEERE,
zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onzen God, want Hij vergeeft menigvuldiglijk.
Want Mijn gedachten zijn niet ulieder gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de HEERE.

- Het houden van de christelijke sabbat volgens Jesaja 58:4-14
Ziet, tot twist en gekijf vast gijlieden, en om goddelooslijk met de vuist te slaan; vast niet gelijk heden, om uw stem te doen horen in de hoogte.
Zou het zulk een vasten zijn, dat Ik verkiezen zou, dat de mens zijn ziel een dag kwelle, dat hij zijn hoofd kromme gelijk een bieze, en een zak en as onder zich spreide? Zoudt gij dat een vasten heten, en een dag den HEERE aangenaam?
Is niet dit het vasten, dat Ik verkies: dat gij losmaakt de knopen der goddeloosheid,
dat gij ontdoet de banden des juks, en dat gij vrij loslaat de verpletterden, en alle juk verscheurt?
Is het niet, dat gij den hongerige uw brood mededeelt, en de armen, verdrevenen in huis brengt?
Als gij een naakte ziet, dat gij hem dekt, en dat gij u voor uw vlees niet verbergt?

Dan zal uw licht voortbreken als de dageraad, en uw genezing zal snellijk uitspruiten;
en uw gerechtigheid zal voor uw aangezicht heengaan,
en de heerlijkheid des HEEREN zal uw achtertocht wezen.

Dan zult gij roepen, en de HEERE zal antwoorden; gij zult schreeuwen, en Hij zal zeggen: Ziet, hier ben Ik.
Zo gij uit het midden van u wegdoet het juk, het uitsteken des vingers, en het spreken der ongerechtigheid;
En zo gij uw ziel opent voor den hongerige, en de bedrukte ziel verzadigt;
dan zal uw licht in de duisternis opgaan, en uw donkerheid zal zijn als de middag.
En de HEERE zal u geduriglijk leiden, en Hij zal uw ziel verzadigen in grote droogten, en uw beenderen vaardig maken;
en gij zult zijn als een gewaterde hof, en als een springader der wateren, welker wateren niet ontbreken.

En die uit u voortkomen, zullen bouwen de oude verwoeste plaatsen; de fondamenten, van geslacht tot geslacht verwoest, zult gij oprichten;
en gij zult genaamd worden: Die de bressen toemuurt, die de paden weder opmaakt, om te bewonen.
Indien gij uw voet van den sabbat afkeert, van te doen uw lust op Mijn heiligen dag;
en indien gij den sabbat noemt een verlustiging, opdat de HEERE geheiligd worde, Die te eren is;
en indien gij dien eert, dat gij uw wegen niet doet, en uw eigen lust niet vindt, noch een woord daarvan spreekt;

Dan zult gij u verlustigen in den HEERE, en Ik zal u doen rijden op de hoogten der aarde,
en Ik zal u spijzigen met de erve van uw vader Jakob;
want de mond des HEEREN heeft het gesproken.

14 maart 2019 bewerkt door Tomega

[Fundamenteel 1.017]

21 uur geleden zei WdG:

Akkoord. We moeten inderdaad een geestelijke strijd voeren. De vraag is of wij MET God die strijd moeten voeren, of dat God die strijd gevoerd heeft of voert, en wij slechts HEM ook daarin moeten vertrouwen?!

Christenen zijn mijn inziens te verdeeld deftig te strijden. Kijk wat moslims gedaan krijgen door hun eendracht. De lgbqt was snel van de schoolbank verdwenen in GB omdat moslims als 1 blok daartegen betoogde. In feite was dat geweldloos en democratisch bekomen met het demonstratierecht. Toen ik partners zocht mensen alerter te maken over de gevaren van 5G had ik wel “sympathisanten” maar geen handen die mij zouden ondersteunen. Het is tegen muren roepen als je alleen staat en het gros verkiest de blauwe pil. Red pilled people komen 1 per dozijn.

God heeft veel volgers, maar weinig dienaren. Daar zit de kern van het probleem in ons geloof. God eren is 1, God dienen is 2.

Citaat

Morpheus: This is your last chance. After this, there is no turning back. You take the blue pill—the story ends, you wake up in your bed and believe whatever you want to believe. You take the red pill—you stay in Wonderland, and I show you how deep the rabbit hole goes. Remember: all I'm offering is the truth. Nothing more.

 

[Robert Frans 1.653]

22 uur geleden zei WdG:

Akkoord. We moeten inderdaad een geestelijke strijd voeren. De vraag is of wij MET God die strijd moeten voeren, of dat God die strijd gevoerd heeft of voert, en wij slechts HEM ook daarin moeten vertrouwen?!

Sluit het een het andere dan uit? We strijden met Hem en we rusten in Hem. We werken samen met Hem aan de schepping en we genieten van zijn voorzienigheid. We dragen met Hem het kruis en we knielen neer voor het Kruis, biddend om vergeving en bevrijding.
We strijden zo dus samen met Hem tegen de zonde en vertrouwen erop dat Hij die strijd zal winnen en dat Hij ons keer op keer zal vergeven als wij berouw hebben van onze zonden.

We werken alsof het uitsluitend van ons afhangt. We bidden alsof het uitsluitend van God afhangt. Het grote geheim is nu dat alles van God afhangt, maar Hij alles ook van ons laat afhangen.

[WdG 235]

Op 15-3-2019 om 09:23 zei Robert Frans:

We strijden zo dus samen met Hem tegen de zonde en vertrouwen erop dat Hij die strijd zal winnen.

zal winnen of heeft gewonnen?

[Robert Frans 1.653]

3 uur geleden zei WdG:

zal winnen of heeft gewonnen?

Daar moest je lang over nadenken.

De uitslag van de strijd moge bekend zijn, maar de strijd is nog niet gestreden en dus nog niet geheel gewonnen. Er is nog steeds zonde in de wereld en ook in de Kerk en er zijn nog steeds vele mensen die daaronder zwaar lijden.
De schepping zucht nog steeds onder haar vergankelijkheid, de duivel gaat nog steeds rond als een briesende leeuw, gebed, sacrament en naastenliefde blijven nog steeds nodig, de heiligen in de hemel wachten nog steeds al biddend op de jongste dag, als zij hun lichamen weer terugkrijgen in verheerlijkte, onvergankelijke staat en het Rijk Gods voltooid wordt.

God zal die strijd wel winnen, voor Hem is dat geen probleem. Nu wij nog.