Wel of niet samen op vakantie

[Jantien 0]

Hoi,

Ik heb inmiddels bijna 4 jaar verkering met me vriend. We zijn beide 20.

Ikzelf zou graag trouwen, maar hij is nog bezig met zijn studie en ziet dat nog niet zitten. Hij wil het bestuur van de vereniging nog doen en zal daarmee uit lopen in zijn studie. Is nog minstens 2,5 jaar bezig

Ik wil graag meer dingen samen ondernemen om te investeren in onze relatie.

Dus een vakantie leek me dan de tussen oplossing, want thuis zijn we nooit echt samen omdat ik nog bij mijn ouders woon en hij op kamers zit. Zijn ouders wonen bij mij in de buurt dus in de weekenden komt hij vaak thuis en is hij bij zijn ouders. Dus in de weekenden zijn we nooit echt samen. We gaan wel eens een dagje weg, maar dan moet je er weer zo rekening mee houden dat je op tijd thuis bent.

Maar hij zegt dat hij niet van zijn ouders samen op vakantie mag, omdat we dan seks zouden kunnen hebben.

Maar zijn zus gaat wel op vakantie met haar vriend.

Hebben jullie oplossingen ideeën?

[St. Ignatius 48]

Dat lijkt me voor de hand liggen: Stel een gesprek voor, samen met zijn ouders. Eventueel met zijn zus er ook bij. Je kunt moeilijk nog eens 2,5 jaar wachten...

Als hij geen gesprek wil, dan moet je je eens afvragen of er misschien niet iets anders aan de hand is...

[Jantien 0]

Dat lijkt me voor de hand liggen: Stel een gesprek voor, samen met zijn ouders. Eventueel met zijn zus er ook bij. Je kunt moeilijk nog eens 2,5 jaar wachten...

Als hij geen gesprek wil, dan moet je je eens afvragen of er misschien niet iets anders aan de hand is...

Hij zegt zelf dat zijn zus het maar gewoon doet, terwijl zij het in theorie ook eigenlijk niet zou mogen...

[Thorgrem 430]

Ik vind het argument van de ouders ook wat zwakjes. Als je beide skes wil hebben is daar echt geen vakantie voor nodig, zelfs geen overnachting, bed of wat dan ook.

[violist 198]

Vier jaar verkering en nog steeds geen seks gehad? Moeten wij dat geloven?

Vraag anders zijn ouders eens hoe je vriend van zijn drang afkomt en of dat wel bijbels is.

[Maria K. 51]

Je schrijft niet of jullie al wel sex hebben, dus zonder toestemming van zijn ouders.

Ook niet wat jullie zelf willen, wat dat betreft.

Hoe zie je zelf zo'n vakantie?

Wat zijn zus aangaat.

Je schrijft niet hoe oud zij is en hoelang zij verkering heeft en of zijn ouders haar en haar vriend meer vertrouwen dan hun zoon, die zij misschien te jong vinden met zijn 20 jaar.

Ook niet of zij gewoon gaat zonder toestemming en die woorden al eerder ooit zijn gevallen en het nu zo gelaten wordt om de lieve vrede.

Vier jaar verkering hebben.

Je vriend kiest ervoor zijn studie met een jaar te verlengen, omdat hij dat bestuur wil ipv. van eerder voortaan altijd bij jou te willen zijn.

Kweenie hoor.

Vind je het vreemd dat ik zo mijn vragen heb?

Hoe graag wil hij privé vaker alleen zijn met jou dan nu?

Hoe graag wil hij meer investeren?

Het lijkt alsof hij vindt dat hij weinig of niets te kort komt, zoals het nu gaat.

[Jantien 0]

Je schrijft niet of jullie al wel sex hebben, dus zonder toestemming van zijn ouders.

Ook niet wat jullie zelf willen, wat dat betreft.

Hoe zie je zelf zo'n vakantie?

Wat zijn zus aangaat.

Je schrijft niet hoe oud zij is en hoelang zij verkering heeft en of zijn ouders haar en haar vriend meer vertrouwen dan hun zoon, die zij misschien te jong vinden met zijn 20 jaar.

Ook niet of zij gewoon gaat zonder toestemming en die woorden al eerder ooit zijn gevallen en het nu zo gelaten wordt om de lieve vrede.

Vier jaar verkering hebben.

Je vriend kiest ervoor zijn studie met een jaar te verlengen, omdat hij dat bestuur wil ipv. van eerder voortaan altijd bij jou te willen zijn.

Kweenie hoor.

Vind je het vreemd dat ik zo mijn vragen heb?

Hoe graag wil hij privé vaker alleen zijn met jou dan nu?

Hoe graag wil hij meer investeren?

Het lijkt alsof hij vindt dat hij weinig of niets te kort komt, zoals het nu gaat.

Het gaat mij niet om de seks.

Ja, het is heel moeilijk om geen seks te hebben, maar die vakantie gaat mij niet om seks. Het gaat mij om samen zijn en dingen ondernemen. Maakt me niet uit of dat in Nederland is of het buitenland.

Afgelopen twee jaar hebben we het opgelost doordat ik naar Enschede kwam,waar hij studeert. Maar daar zijn gewoon niet veel dingen die we kunnen doen en na 3 jaar vind ik dat wel een beetje klaar als vakantie. Voor een keer een weekend is het prima en gezellig, maar je blijft zo snel je standaard dingen doen. Slapen, studeren, tv kijken, boodschappen doen etc. Geen echte vakantie dingen.

Wat zijn zus betreft. Ik weet niet precies hoe het bij haar is gegaan. Ze is 25 en ze heeft langer verkering. Maar ik denk dat zij gewoon gegaan is op gegeven moment en dat haar ouders het maar gewoon zo laten. Ze ging al samen met hem op vakantie sinds ik bij de familie kwam, dus het is allemaal verder voor mijn tijd en mijn vriend heeft zich daar toentertijd niet mee bemoeit en vraagt zoiets niet bij zijn ouders na, omdat het hem niet betreft. Vindt hij tenminste.

Maar ik vind het raar om verschillende regels te trekken bij je kinderen..

Ik snap dat hij zijn studie moet afmaken en dat je dan ook af en toe leuke dingen wilt doen, maar ik weet zelf ook niet zo goed of ik er voor of tegen moet zijn dat hij het bestuur in gaat.

En ik snap dat jij je vragen hebt. Heb ik zelf soms ook. Maar ik merk wel dat hij echt van mij houdt. En ik denk dat het voornamelijk ligt aan zijn opvoeding en de denkwijze bij hen. Zijn zus begon bijvoorbeeld aan een PhD en dat kon alleen in Gent, terwijl haar vriend in leiden studeert. Ik zou zeggen je dat je gek bent om na je master je trouwen nog eens 4 jaar uit te stellen...

Precies dat laatste denk ik soms ook. Ik heb al gezegd dat als er niet veel verandert ik het niet meer trek en het uitmaak. Maar dat vindt hij raar als ik dat zeg. Al moet ik er bij zeggen dat ik dat alleen zeg als ik echt boos op hem wordt, want ik wil eigenlijk ook niet van hem af. Maar als er niks gebeurt verder houdt het misschien wel op..

[Dat beloof ik 990]

Als ik het goed begrijp, vind je vriend het bestuur van de vereniging en de druk van zijn ouders belangrijker dan de relatie met jou, en kennelijk accepteer je dat.

Dit laatste is geheel je eigen keus, maar na een verkering van 4 jaar zou ik wat meer op mijn strepen gaan staan en mag je best op wat meer vastigheid en steun van je vriend rekenen.

Binnen een relatie moet je elkaar keuzevrijheid laten, maar dat is iets heel anders dan de relatie ten koste laten gaan van de vrijheid, want dat is wat hij nu doet.

En, by the way, 20 jaar en niet op vakantie mogen van zijn ouders ?!

Dat hij het uberhaupt nog in zijn hoofd durft te halen daar toestemming voor te vragen (danwel die ouder dat ze het hem durven te verbieden).

Waarschijnlijk is je vriend bang om zich te binden door de vakantie en het maken van trouwplannen. Wat is er mis met het maken van plannen, ook voor lage termijn. Als hij daar niet aan wil, zou ik toch eens met hem praten over hoe hij jullie relatie verder ziet en hoe hij zich daarin wil gaan binden.

[Thorgrem 430]

Als ik het goed begrijp, vind je vriend het bestuur van de vereniging en de druk van zijn ouders belangrijker dan de relatie met jou, en kennelijk accepteer je dat.

Alhoewel ik een afkeer heb van studentenverenigingen heb kan ik je vertellen dat de ervaring die mensen opdoen en de netwerken die mensen bouwen bij studentenverenigingen zich later in het bedrijfsleven zeker kunnen uitbetalen. Of iemand daar een jaar studievertraging voor over heeft is een andere vraag. Of het moreel gerechtvaardigd is ook.

Ouders zijn belangrijk. Dat blijft zo, ook als je al zelfstandig bent. Tussen de relatie met je ouders en de relatie met je partner moet je een gezonde balans zoeken. Ik kan me voorstellen dat je als student nog bezig bent om uit te vogelen hoe die gezonde balans gevonden kan worden. En dat leer je met vallen en opstaan.

Komt bij dat de meeste studenten ook nog afhankelijk zijn van hun ouders voor een prettige levensstandaard. Bijvoorbeeld doordat moeders de was doet in het weekend of ouders voor een financiële bijdrage zorgen.

[Robert Frans 1.653]

Je kunt hier het beste met zijn ouders over praten. De situatie van zijn zus is hierin niet relevant, want wellicht heeft zij daarover afspraken gemaakt met de ouders, of vinden zij haar gewoon al beter geschikt daarvoor.

Wel is het zo dat hij als twintigjarige uiteindelijk zijn eigen weg moet kunnen gaan, maar zolang hij nog afhankelijk van hen is in het weekend en ook qua studie, zal hij toch ook voor een deel naar hen moeten schikken. Zoals Thorgrem terecht opmerkt: je ouders blijven belangrijk, je hele leven lang.

Het hoeft op zich niet al te moeilijk te zijn om seks te voorkomen. In aparte kamers of tenten slapen, lichamelijk contact beperken tot knuffelen en zoenen, elkaar niet halfnaakt treffen, niet naar plaatsen gaan waar de moraal niet strookt met die van jullie, zinneprikkelende uitingen zoveel mogelijk vermijden, dat soort beproefde methoden.

De vakantie kan zo ook een goede gelegenheid zijn om te onderzoeken of jullie relatie wel echt stand zal houden als jullie elkaar élke dag de héle dag zien. Net zoals het samen behangen van een kamer of het passen op de twee ADHD-kindertjes van de buren.

Kortom, spreek er met zijn ouders over, stel zulke afspraken voor en probeer ze er op respectvolle (!) wijze van te overtuigen dat jullie sterk en verantwoordelijk genoeg zijn om de valkuilen bij zo'n vakantie te vermijden. En dat áls het dan toch mis zou gaan, jullie dan alle verantwoordelijkheid daarvoor dragen.

Overigens is het niet vreemd dat hij eerst zijn studie wil afmaken, voordat hij wil trouwen. Het huwelijk is een bewuste keuze, los van of hij van je houdt of niet, en ik kan me goed voorstellen dat hij eerst de voorwaarden wil scheppen om een goede, verantwoordelijke man en eventueel vader te zijn binnen een huwelijk.

De meeste mensen trouwen ook na hun studie, of in elk geval als ze voldoende stabiliteit hebben in de vorm van geestelijke volwassenheid, huis en inkomen. Zéker als je later kinderen wil, zul je daar heel goed over moeten nadenken en niet zomaar het huwelijksbootje instappen.

[Dat beloof ik 990]

Leren leven gaat inderdaad met vallen en opstaan.

Maar ook ouder zijn leer je met vallen en opstaan.

Wanneer laat je een kind los ?

En vallen kan alleen als je wordt losgelaten.

Nou moet iedere ouder dat zelf weten, maar als je zoon 20 is, studeert, druk is in het verenigingsleven, dan is volgens mij het moment dat je als ouders nog beslist over zijn vakantie, al voorbij.

Tussen de relatie met je ouders en de relatie met je partner moet je een gezonde balans zoeken

Eens, maar het kan niet zo zijn dat die ouders op je 20e nog beslissen over de vakantie met een partner, dan is er zeker geen sprake van een gezonde balans, maar van extreme controle door de ouders.

Komt bij dat de meeste studenten ook nog afhankelijk zijn van hun ouders voor een prettige levensstandaard. Bijvoorbeeld doordat moeders de was doet in het weekend of ouders voor een financiële bijdrage zorgen.

Als ouders dat niet meer zouden doen, omdat zoonlief van 20 jaar zijn eigen vakantieplan trekt, geldt hetzelfde. Er is dan sprake van extreme controle door de ouders. En behangen, kom op zeg. Een relatie kun je beter baseren op goede sex dan op een strak behangen kamertje.

Om op Roberts opmerking in te gaan van elkaar élke dat de héle dag zien: een dag is 24 uur, dus ook 's-nachts.

En met iemand die zo wordt gecontroleerd door zijn ouders, zou ik me inderdaad zorgen maken over de sex. Dat kamertje behangen eens in 5 jaar is niet zo belangrijk. De dagelijkse omgang wél. De ervaring van wakker worden naast iemand is véél belangrijker dat samen een behangstrook insmeren.

[violist 198]

Je moet je voordat je gaat trouwen goed afvragen of je getrouwd wilt zijn met iemand die meer om zijn ouders geeft dan om zijn eigen vrouw en die zijn persoonlijke belangen belangrijker vindt dan gezamenlijke belangen en die het niet echt belangrijk vindt hoe zijn vrouw zich voelt. Ik zeg niet dat jouw vriend zo is maar er zijn genoeg huwelijke gestrand waarin dit een rol speelde. Het lijkt mij als hij ballen heeft, en die zal hij wel hebben neem ik aan, dan vraagt hij aan jou waar je op vakantie naar toe wil en dan gaan jullie samen, met of zonder toestemming van zijn ouders. Pas er voor op dat je niet je hele leven er maar een beetje bij blijft hangen, ook al geeft hij om je, dat breekt een keer op.

[Thorgrem 430]

Tussen de relatie met je ouders en de relatie met je partner moet je een gezonde balans zoeken

Eens, maar het kan niet zo zijn dat die ouders op je 20e nog beslissen over de vakantie met een partner, dan is er zeker geen sprake van een gezonde balans, maar van extreme controle door de ouders.

Daar kunnen wij niet over oordelen, het is ook niet aan ons om over te oordelen.

Elke situatie is weer anders en wij hebben slechts minimaal inzicht in deze situatie.

[Thorgrem 430]

Je moet je voordat je gaat trouwen goed afvragen of je getrouwd wilt zijn met iemand die meer om zijn ouders geeft dan om zijn eigen vrouw en die zijn persoonlijke belangen belangrijker vindt dan gezamenlijke belangen en die het niet echt belangrijk vindt hoe zijn vrouw zich voelt. Ik zeg niet dat jouw vriend zo is maar er zijn genoeg huwelijke gestrand waarin dit een rol speelde. Het lijkt mij als hij ballen heeft, en die zal hij wel hebben neem ik aan, dan vraagt hij aan jou waar je op vakantie naar toe wil en dan gaan jullie samen, met of zonder toestemming van zijn ouders. Pas er voor op dat je niet je hele leven er maar een beetje bij blijft hangen, ook al geeft hij om je, dat breekt een keer op.

Je doet hier uitspraken die je volstrekt niet kan doen met de informatie die je nu hebt.

Ben je hier om de topicstarter advies te geven of om te stoken in een relatie?

[Kwispel 1]

Ik vind het komisch maar ook opmerkelijk dat dit soort topics zoveel aandacht c.q. adviezen trekt/oproept.

Ga daar maar eens een juiste keuze uit maken? Het andere topic over het bidden om een 'ex' leverde ook veel ruzie op. Weet waar je aan begint om dit soort intieme zaken te publiceren op een forum.

Waarom besluit je gewoon niet zelf om met je vriend op vakantie te gaan, je bent meerderjarig en het is de beste manier om elkaar goed te leren kennen. De voorbeelden die ik nu voor ogen heb was dat de verkering nà de vakantie uitging.

En sex?? Als je sex hebt gehad ben je voor God 'man en vrouw' of dacht je dat Abraham en Sarah op een kameel naar het gemeentehuis gingen?

Zodra Abraham zijn vrouw 'bekende' maar alle anderen ook, waren zij voor God getrouwd.

Violist zat er niet zo heel ver naast denk ik .

[_Anja_ 0]

Ben het met alle antwoorden eens. Een huwelijk is veel meer dan sex, dus samen behangen en de hele dag samen kunnen doorbrengen zijn zeker belangrijk. Maar sex is wel wat je relatie onderscheidt van iedere andere relatie. Het motto "geen sex voor het huwelijk" vind ik persoonlijk misdadig. Misdadig is een heftig woord, maar zo heftig vind ik ook het onthoudingsgedachtengoed. Als levensgezellen moet je ook fysiek goed bij elkaar passen, en dat houdt in de anatomische bouw, maar ook de passie en de omvang en de rol daarvan binnen de rest van het karakter en de persoonlijkheid van de partners. En ja, de grootte, breedte, diepte, smalte, envozoort maakt uit!

Wij leven in een tijd dat voorbehoedsmiddelen gemakkelijk en ruim verkrijgbaar zijn. Op je twintigste trouwen vanwege de seks vind ik bijna misdadig. Die jongen zou naar mijn mening gewoon lekker student moeten kunnen zijn, in alle opzichten, en de TS ook. Gewoon lekker samen op vakantie gaan, met alles erop en eraan. Elkaar uitproberen en helemaal leren kennen. De pil, of als dat niet kan (maar kan bijna altijd) een spiraaltje, en een regenjas erbij, dan kan er niet snel iets misgaan.

[_Anja_ 0]

En sex?? Als je sex hebt gehad ben je voor God 'man en vrouw' of dacht je dat Abraham en Sarah op een kameel naar het gemeentehuis gingen?

Je beseft wel dat we vandaag de dag niet meer op een kameel rijden, maar met de fiets of de auto naar de apotheek gaan voor de anticonceptiepil en dan even doorfietsen naar de DA drogist voor condooms?

Dat scheelt een heleboel christelijke getrouwde hoerenlopers, die ergens anders moeten gaan halen wat hun vrouw hun niet geven kan.

[violist 198]

....Je doet hier uitspraken die je volstrekt niet kan doen met de informatie die je nu hebt....

Een 20-jarige student die op kamers woont en het accepteert dat hij van zijn ouders niet met zijn vriendin samen op vakantie mag, ongeacht de reden, is voor mij een grote nul.

Toch zijn er wel vrouwen die met hun watje heel gelukkig zijn, wat ik er van vind is dus niet echt belangrijk.

[violist 198]

dubbel

[Jantien 0]

Ik ben het eens met Thorgrem en Robert Frans.

Het is volkomen logisch dat mijn vriend ze studie eerst wil afmaken voordat hij wil trouwen. Dat is ook gewoon heel verstandig.

Ikzelf heb al een vaste baan en studeer deeltijd, dus voor mij speelt het allemaal wat minder, omdat ik al wel een basis heb waar ik prima van zou kunnen leven.

En ik snap dat mijn vriend niet direct tegen ze ouders in wil gaan. Je wilt je ouders ook nog gewoon onder ogen kunnen komen. Al is hij daar misschien soms makkelijk in. Ikzelf zou het ook geen gemakkelijk gesprek vinden.

Zijn ouders hebben inderdaad voorgesteld vorig jaar dat we dan maar met andere mensen bijvoorbeeld op vakantie moesten gaan of van oom en tante naar oom en tante fietsen in Nederland. Nu vind ik dat laatste persoonlijk geen oplossing, dan heb ik een beetje het idee dat je jouw probleem (in dit geval van zijn ouders, dat ze controle willen houden) bij anderen gaat neerleggen. En het andere probleem is dat we geen gemeenschappelijke vrienden hebben en geen andere mensen kennen die met hetzelfde probleem zitten. De enige vrienden/bekenden die we kennen, gaan samen met hun vriend/vriendin op vakantie.

En zoals Robert verder zegt is het een mooie kans om elkaar beter te leren kennen als je elkaar de hele dag ziet.

Ik vind het dan ook jammer dat zijn ouders de verantwoordelijkheid niet aan ons geven en het niet laten bij waarschuwingen met goede argumenten. Ik snap dat je niet zomaar met iedereen het bed in moet duiken. Ik snap dat je daar zelfs nog mee op moet passen als je nog maar net een relatie hebt. Maar na vier jaar is de enige vraag die er mijns inziens dan nog speelt: wil je seks voor of na het huwelijk? En die keuze is aan ons lijkt mij en niet aan zijn ouders.

[Jantien 0]

Wij leven in een tijd dat voorbehoedsmiddelen gemakkelijk en ruim verkrijgbaar zijn. Op je twintigste trouwen vanwege de seks vind ik bijna misdadig. Die jongen zou naar mijn mening gewoon lekker student moeten kunnen zijn, in alle opzichten, en de TS ook. Gewoon lekker samen op vakantie gaan, met alles erop en eraan. Elkaar uitproberen en helemaal leren kennen. De pil, of als dat niet kan (maar kan bijna altijd) een spiraaltje, en een regenjas erbij, dan kan er niet snel iets misgaan.

Ik wil zeker niet trouwen vanwege de seks, maar omdat mijn basis er al is en ik gewoon graag bij mijn vriend wil zijn. En dan ben ik misschien jong om te trouwen, maar ik was ook nog redelijk jong toen ik verkering kreeg, dus op gegeven moment is de vekeringstijd wel een keer over en wil je het serieuzer gaan aanpakken.

[Dat beloof ik 990]

Het lijkt mij dat er mogelijk sprake is van een gezin waar niet wordt overlegd, maar opgelegd.

Ik zou bv. hier niet de vraag stellen hoe het komt dat de zus wel op vakantie gaat.

Dat zou ik aan die zus vragen.

Met haar overleggen, in plaats van accepteren dat er zaken worden opgelegd.

Die weet precies hoe het is gelopen: die heeft én vakanties, én sex, én een goede relatie met haar ouders.

Kennelijk kan dat dus.

Je hoeft dus het wiel net zelf uit te vinden, maar een goed gesprek met schoonzus kan hier geen kwaad.

En als dan blijkt dat de ouders niet op basis van argumenten, maar op basis van macht beslissingen nemen, tsja, dan is het eigen keus om te beslissen om in dat kringetje te blijven of niet, of de regels in het kringetje te veranderen.

[Jantien 0]

Een 20-jarige student die op kamers woont en het accepteert dat hij van zijn ouders niet met zijn vriendin samen op vakantie mag, ongeacht de reden, is voor mij een grote nul.

Toch zijn er wel vrouwen die met hun watje heel gelukkig zijn, wat ik er van vind is dus niet echt belangrijk.

Violist, bedankt voor je reacties, maar mijn vriend is geen watje

[Dat beloof ik 990]

Ben je hier om de topicstarter advies te geven of om te stoken in een relatie?

Topicstarter stelt haar vraag niet voor niets.

Ze heeft kennelijk moeite met de huidige situatie.

Ik neem aan dat ze in staat is om dat wat ze niet kan gebruiken in de discussie naast zich neer te leggen.

Je suggereert hiermee dat alles waarbij ze haar ongenoegen moet uiten, 'stoken in een relatie' is.

Wat een onzin. Opkomen voor jezelf heet dat. Niks mis mee.

[Maria K. 51]

Maar na vier jaar is de enige vraag die er mijns inziens dan nog speelt: wil je seks voor of na het huwelijk? En die keuze is aan ons lijkt mij en niet aan zijn ouders.

Eens.

Laat ik dit vertellen.

In mijn jonge jaren was ik in dezelfde soort omstandigheden.

Afhankelijk van mijn ouders met mijn bijna 20, maar nog studerend, verloofd met een man uit hetzelfde milieu, ook studerend.

Dit alles zou nog tot mijn 21e jaar duren en totdat mijn verloofde uit dienst kwam.

Eerder in dit topic schreef iemand, dat als je samen eenmaal één bent geweest, dat je dan voor God voortaan één bent.

Zo zagen wij dat ook.

Voor ons gevoel waren we dan ook al voor elkaar bestemd en dus getrouwd.

Alleen het praktische samenwonen was nog niet mogelijk zonder alles op de schop te gooien.

Ik zou ook niet in jou geval dit willen aanpraten, maar wel zelf heel bewust hiermee omgaan en er met je vriend over praten.

Nu, ouder en heel veel jaren wijzer, naar mijn idee, kan ik het met Anja eens zijn.

Maar jah, ik heb nu niet meer de Bijbel en de kerk als mijn adviesgevers, maar het leven zelf.

Blijft dat het heel belangrijk is een goede relatie met jullie ouders te blijven houden.

Maar als ik lees over zijn zus, denk ik dat die echt niet zo star zullen zijn als je vriend jou nu doet geloven.

Misschien heeft hij niet de instelling van zijn zus, dat kan.

Ook dat valt te waarderen, maar mi. gaat jullie manier van samenleven vóór in de besluitvorming.

Maar wel van allebei, dus zeker ook jouw mening.

Aller belangrijkste is denk ik dat je er samen uitkomt en daarna pas wat ieders ouders denken.

Dan blijft er denk ik alleen nog een eerlijk open gesprek en een vraag naar begrip voor de realiteit van 2 jonge mensen, die op het punt staan te beslissen over het delen van hun leven samen.

En dat is niet niks.