Slecht schrijven (dyslexie)

[Lawrencelot 0]

Hoi allemaal. Iemand die ik ken heeft met haar studie veel problemen omdat ze slecht is in schrijven. Het kan zijn dat ze dyslexie heeft, alleen is er 1 groot verschil: ze kan prima lezen. Ze heeft totaal geen moeite met lezen, leest heel veel boeken al haar hele jeugd lang, maar zodra ze zelf geschreven tekst moet produceren gaat het mis. Ze kan niet op woorden komen, maakt veel grammatica- of spellingsfouten (en veel stijlfouten), of schrijft heel wat anders dan ze bedoelt, ondanks heel veel oefenen. Ook met gesproken taal zijn er problemen, niet de fouten maar wel het niet op woorden kunnen komen, of iets anders zeggen dan je bedoelt. Ze moet veel in het Engels schrijven, maar ze spreekt zo goed Engels als een native speaker.

Als kind had ze een taalachterstand (in haar moedertaal, Nederlands), dit zou mee kunnen spelen. Ze wil een officiële test doen zodat ze op haar studie meer hulp kan krijgen (nu wordt ze eigenlijk gewoon niet geholpen) maar deze zijn heel duur en kunnen niet vergoed worden. Heeft iemand hier nog ideeën wat ze het beste kan doen?

Overigens is wat ik zei over lezen niet helemaal waar: op tentamens kost het vrij veel moeite om precies te snappen wat er gevraagd wordt, en ze heeft altijd extra tijd nodig (maar krijgt dit niet omdat er geen dyslexie-verklaring is). Maar dit zijn volgens mij de enige leesproblemen.

[Thorgrem 430]

Wat geeft de studentenbegeleider van de school aan? Ik neem aan dat ze middelen kunnen inzetten om haar te helpen of om haar te laten diagnosticeren.

Ik ben werkzaam geweest in het basisonderwijs en daar worden kinderen waarvan leerkrachten een gegrond vermoeden hebben gewoon doorverwezen naar een bureau waar een test plaats heeft (indien het niet op school kan). Dat kost de ouders niets. Ik neem aan dat er ook zoiets bestaat voor mensen op de hogeschool/uni.

[Lawrencelot 0]

Studentenadviseurs helpen niet, die wuiven het weg en zeggen steeds dat alles vanzelf wel goed komt. Maar dat zeggen ze ondertussen al jarenlang.

In het basisonderwijs is het wat makkelijker, voor hoger onderwijs of voor volwassenen lijken er geen gratis tests te bestaan en wordt er blijkbaar ook niet op gelet. Het moet als kind opgevallen zijn en anders heb je pech (zo lijkt het tenminste). Er is wel ondersteuning als je eenmaal kan aantonen dat je wat hebt.

[Bonjour 80]

voor hoger onderwijs of voor volwassenen lijken er geen gratis tests te bestaan

Even aannemende dat we niet over een test praten van duizenden euro's, dan denk ik dat ik toch zelf voor zo'n test zou betalen. Ik denk dat dit een goede investering is om aan te tonen dat je recht hebt op aangepaste tijden. Als dat helpt en noodzakelijk is om de studie af te ronden, is dat de investering wel waard.

Wat als de huisarts zo'n test voorschrijft?

[Olorin 155]

Enige scepsis kan ik wel begrijpen, tegenwoordig lijkt iedereen 'wel wat' te hebben. Het is dan knap vervelend als je dan echt iets hebt en daar dan tegenaan loopt.

Als je er écht mee zit: Gewoon zo'n test doen. Mocht je het dan niet hebben dan is dat ook een opluchting en anders kun je daarmee wellicht aanvullende hulp krijgen.

Maar ook met hulp: uiteindelijk zul je het zelf moeten kunnen. Mogelijk dat men hulpmiddelen heeft, maar je zult zelf het eindresultaat moeten bereiken.

[DeThomas 35]

Dit lijkt me te complex om zo even te zeggen wat het is. Als het haar puur gaat om een diagnose zou ze naar een logopedist kunnen gaan die haar kan helpen om het via een icf/icidh model uit te zoeken.

Er zijn geen standaardstaaltests voor volwassenen, misschien wel voor dyslexie, dat weet ik zo niet.

[pain2hands 0]

ik heb er ook last van,lezen gaat ook prima.... waar neer ik lang genoeg naar me tekst kijk krijg ik er meestal wel zelf aardig wat fouten uit.

wat ik zelf denk is dat dyslexie een probleem met klanken is, zoals bijvoorbeeld

leiden en lijden.

het klinkt het zelfde waar neer je het uitspreekt ,maar waar naar je het moet schrijven is er een duidelijk verschil.

schrijven is een techniek die je moet leren,spreken heeft een mens meer aanleg voor.

er is niks miss met de persoon zelf....

maar voor schrijven heb je een hulp middel nodig Mensen horen dit niet van naturen te doen.

we hebben het ons zelf geleerd omdat het handig kan zijn.

maar schrijven is niet nodig om te overleven op aarden,god heeft het ons niet geven omdat het niet nodig was ..

gewoon blijven oefenen.....

het is makkelijk of iets als dislectie in een hokje te plaatsen,door te zeggen dat er dan iets miss met je is.

moeilijker is het voor een mens toe te geven dat we schrijven moeten leren omdat het moet niet omdat het hoort.

er is niks miss met je maar waar neer je denkt,denkt je aan de klank en dat schrijf je op,in de plaats van dat je naar de woorden zoekt.

het is geen ziekte het is geen aandoening het een geestelijk anders denkende...

mensen gebruiken hun hersens nou eenmaal anders ...daar is niks aan te doen.

gewoon opnieuw leren schrijven of accepteren dat je dichter bij de natuur staat dan de rest.

laat die dierlijke dan ook met rust...

een ding weet ik zeker u zal in ieder geval wel de plantjes water geven,en sorry zeggen tegen de slak.

in tegen stelling tot die mensen om u heen...want een mens zal geen sorry zeggen maar u een engel een mens zal eerder GATVERDAMME zeggen waar neer het op een slak staat.

hoi mede slang...( je bent een eeuwig lijdende..onder je dyslexie....)

gebruik je kracht leidende! lijdende.

slang slang is niet te begrijpen ^^

[Maria K. 51]

Het eerste wat je moet doen is goed luisteren naar goed Nederlands.

Dan veel lezen.

Mensen met dyslexie en een goed geheugen hebben minder problemen, maar als ze slordig zijn weer wel.

Als je het woord wanneer kent, herkent en ook zelf spreekt, en als je veel leest en de woorden leert herkennen, dan maak je veel minder fouten.

Lijden of leiden blijft een probleem, maar een heel begrijpelijk.

Ook mensen, die niet aan dyslexie lijden hebben er vaak problemen mee.

Wat ik niet begrijp is, dat je steeds weer "waar neer" blijft schrijven als je "wanneer" bedoelt.

Deze fout is een automatisme geworden, waarbij je niet meer nadenkt terwijl je het opschrijft. Zeker omdat je het zo vaak gebruikt.

Dan wordt het een slordigheidje, wat ook de dyslexie schrijver snel moet kunnen detecteren, als hij een beetje oplet.

En duidelijk moet worden zo gauw je je eigen schrijfsel even overleest.

Of je moet in je omgeving natuurlijk ook steeds "waar neer" horen en het nooit lezen.

Advies voor iemand met dyslexie?

Lezen, lezen, en nog eens lezen.

En dan wel ook het gedrukte schrift, wat tegenwoordig bijna altijd door een spellingscorrector gaat.

Op fora wordt vaak heel slecht Nederlands geschreven en zo leer je ook veel fouten aan.

Ook datgene, wat hij zelf heeft geschreven.

Wat ik eerder schreef:

Zelf een corrector gebruiken in een tekstverwerker kan ook heel leerzaam zijn.