Verloofd, en nu op het punt van uitmaken

[Edelweiss01 0]

Is dit wat God voor je wil?

Persoonlijk (ook na een lange relatie waar de verschillen in geloof te groot bleken) ben ik dan eindelijk tot de conclusie gekomen dat God voor mij iemand in gedachten heeft die mijn keuzes accepteert en respecteert, hij gaat in gedachten vreemd met een andere vrouw wat in God zijn ogen al overspel is.

Ik weet dat het moeilijk is, maar zelf weet je dat je beter verdiend, en dat God ook beter voor je in het verschiet heeft, je verloofde geeft nu al duidelijk aan nooit te geloven op de manier hoe jij dit doet.. Ik weet het dat de hoop er blijft dat dit ooit wel gebeurd maar ga hier niet van uit!

Neem afstand, kies op dit moment voor God, en wie weet komen jullie ooit weer bij elkaar,

of vind jij iemand die het met je eens is

[Gaitema 439]

Hi iedereen,

Ik heb me net aangemeld voor dit forum want ik zit met veel dingen in mijn hoofd en ik moet dat echt even kwijt. Misschien dat iemand mijn situatie herkent en nog tips of overdenkingen heeft.

(...)

Maar ik wil zooooo graag iemand met wie ik het geloof echt kan delen, ik bedoel ik kan het wel met hem delen en we gaan nu ook soms samen naar de kerk en praten er over. Alleen ik wil ook wel graag iemand die God op nummer 1 zet en van wie ik ook kan leren in het geloof...

Is dit heel egoistisch van mij?

Dag Leentje22,

Zelf is het bij mij net uitgeraakt met een zendelinge uit Rwanda. Ze is hier om het evangelie te brengen en ik ben met haar 4 maand gegaan. Waar het op vast liep was "de druk" inderdaad. Ik moest er eigenlijk helemaal in mee, terwijl ik niet de geschikte persoon daarvoor ben. Ik ben geen zendelinge die de zending in gaat, maar meer iemand die plaatselijk als vrijwilliger ergens voor werkt (chr.clubwerk en organisaties in de kerk)

Wat ik echt merkte was dat ik mijn keuzevrijheid verloren had en me in allerlei bochten voor haar aan het dringen was, die voor mij niet weggelegd waren. Ik kreeg ook heel sterk het gevoel dat zij zichzelf als veel christelijker zag en mij een beginneling in het geloof. Dat werkte op mij kwetsend. Het kwam er uit-eindelijk op neer dat zij tegen mij begon te schreeuwen en ik daar weer boos over werd. Waarom deed ze dat? Ze wilde mij veranderen.

Nou geloof ik dat je persoonlijkheden hebt en karakters. Karakters kan je veranderen, maar persoonlijkheden niet. Als we persoonlijkheden willen veranderen, dan gaat het mis. Karakters is iets wat door God gekneed wordt aan je ziel.

Ik geloof dat God een plan heeft met ieders leven, zo ook met jou en met hem.

Als Hij jullie aan elkaar gegeven hebben, dan gaat Hij daarmee aan het werk.

Voor de verslaving is een therapie handig, want dat werkt net als met roken.

Het is een kwestie van de knop omzetten, maar éénmaal een ervaring brengt verleiding voor de volgende keer met zich mee.

Het beste is door de bron van de verleiding zo veel mogelijk weg te halen, op de één of andere manier. Als er geen appels liggen, kan je er ook niet van eten.

Wat het bidden betreft: het is een evangelisch ding om samen te bidden wat ik ook heel mooi vind, maar niet iedereen ligt dat. Voor God gaat het daar ook niet zo om. Hij wil gewoon zien dat gedachten met Hem gedeeld worden. Laat hem het op zijn eigen manier doen (al piekert hij met God)en wat hem vooral helpt, dat is als jij wel gewoon hardop voor hem persoonlijk blijft bidden. Dan kan hij zich opwarmen aan jouw gebed en zelf ook gebedsverhoringen van jouw gebeden herkennen in zijn eigen even.

Die ervaring heb ik met mijn vriendin gehad. Als zij voor mij persoonlijk hardop bad (dat deed ze vaak in het begin), gebeurde er wonderen.

[Rutgerza 0]

Ik heb dat ook tegen hem gezegd en hij is het er helemaal niet mee eens. Hij vindt het allemaal geen probleem en denkt dat we er wel uitkomen. Als ik zeg dat ik veranderd bent dan zegt hij dat het helemaal niet zo is, dat ik alleen maar denk dat ik zo ben. Hij zegt ook dat hij nu erg zijn best doet voor onze relatie en dat merk ik ook. Alleen doet me dat juist pijn omdat hij dat voor mij doet en het niet echt uit zichzelf komt, en dat voelt heel oneerlijk voor hem. Ik weet niet of jullie dat snappen?

Ja. Ik denk dat het feit dat hij alleen jou nog heeft en verder geen vrienden, wel een belangrijke rol voor hem speelt. Als hij jou kwijtraakt heeft hij niemand meer. Dat moet voor jou geen reden zijn om te blijven (medelijden), maar begrijp dat het voor hem waarschijnlijk wel een heel belangrijke reden is om voor jullie te vechten.

[Gaitema 439]

En zijn pornoverslaving vind ik ook een serieus probleem. Ik heb tegen hem gezegd dat we dit niet samen kunnen oplossen en dat hij beter naar psycholoog kan gaan. Maar dat weigert hij, hij heeft nare ervaringen met psychologen gehad en wil dus echt niet naar eentje gaan. Ik kan hem ook niet dwingen om te gaan dus heb het daar maar bij gelaten...We hebben vorige week 2 boeken besteld over seksverslaving, waar we van plan waren om samen te lezen. Maar ik denk nog steeds dat hij echt naar iemand moet toegaan die buiten onze relatie staat.

Misschien is de Family Centre van de Jeugd met een Opdracht een goede hulp. Deze mensen helpen ook met relatieproblemen. Zie contact:

http://ywamheidebeek.org/nl/family-center/

Het zijn christelijke missionarissen, dus wat anders dan Psychologen.

[MysticNetherlands 298]

Of... een christelijke psycholoog. Zelf goede ervaringen mee.

[GerardB 0]

Ik weet gewoon even niet meer wat ik moet doen. We zijn wel 2,5 jaar samen en een half jaar verloofd geweest. Moet ik dat nu allemaal weggooien?

Nee, maar vriendschap is ook nog een optie, en vaak gaat vriendschap veel langer mee als liefde.

Hij heeft verder ook helemaal geen vrienden dus als ik het uitmaak dan heeft hij niemand meer...ik ben echt bang wat hij dan zal doen.

Naar, naar aan de andere kant vormt hem dat ook. Denk maar aan dat ene liedje: Als ze er niet meer is, dan weet hij wat hij mist.

Maar ik wil zooooo graag iemand met wie ik het geloof echt kan delen, ik bedoel ik kan het wel met hem delen en we gaan nu ook soms samen naar de kerk en praten er over. Alleen ik wil ook wel graag iemand die God op nummer 1 zet en van wie ik ook kan leren in het geloof...

Is dit heel egoïstisch van mij?

Nee, helemaal niet. Laat zeggen dat je het goede deel hebt gekozen en dat is net als Maria aan de voeten van de Here Jezus gezeten. Als je meent dat je een roeping hebt, laat die dan niet aan je neus voorbij gaan, je krijgt wellicht geen 2e kans en dan baal je misschien enorm. Naast dat je naar de kerk gaat, ga je zelf elke dag de Bijbel bestuderen, want dan krijg je wijsheid en weet je ook beter hoe of je moet handelen.

Laat je vriend vrij in doen en laten, laat hem zijn eigen weg maar verkennen, eender die verslaving van hem, die vandaag of morgen hem misschien de strot wel uitkomt en dan slechts nog naar genegenheid hunkert. Als hij eerst gelovig was en nu schijnbaar niet, dan ligt de verantwoordelijkheid bij God en zal Hij hem vanzelf wel voor een ultimatum stellen, dat hij vanzelf weer terug komt en zijn leven volkomen aan Hem geeft, wie weet is hij naast je vriend dan ook wel je collega en dan kun je nog eventueel met hem trouwen. Ze zeggen toch trouw niet voor je veertig bent, dan kan je nog even voort.