Dat het 'goedkomt'?

[Henriëtte 0]

Denk je dat er een (andere) manier is om antwoorden te vinden op dat soort vragen?

Anders dan door voor waar aan te nemen dat er geen God is weet ik het nog niet.

Uiteindelijk is het zaak om met die vragen te leren leven en te geloven.

Te geloven waarin?

Goeie vraag. Te geloven in God is het simpele antwoord denk ik. Je kunt door deze vragen ook verbitterd raken, of de conclusie trekken dat God niet bestaat. Beide houdt in dat je je afzondert van God en Hem nog maar deels of niet in je leven betrekt. 'Geloven' is in dit geval het feit dat je God wellicht niet volledig snapt, maar dit niet in de weg laten staan en God zo op een afstand houden.

[Ursa 1]

Dat zegt ie volgens mij helemaal niet Ik ben zelf ook 'psychiatrisch patiënt' en ik stel me ook steeds meer in op 'ondanks bepaalde kwalen toch een relatief gelukkig leven'. Zoiets. Maar mijn geloof gaat gewoom door.

Hoe ben je dan in staat het geloofsinhoudelijke deel van je psychoses te scheiden van het geloof buiten die psychoses?

Hoe zit dit bij jou dan? Aangezien je aangeeft bovennatuurlijke ervaringen te hebben...

[Devootje 4]

Dat zegt ie volgens mij helemaal niet Ik ben zelf ook 'psychiatrisch patiënt' en ik stel me ook steeds meer in op 'ondanks bepaalde kwalen toch een relatief gelukkig leven'. Zoiets. Maar mijn geloof gaat gewoom door.

Hoe ben je dan in staat het geloofsinhoudelijke deel van je psychoses te scheiden van het geloof buiten die psychoses?

Hoe zit dit bij jou dan? Aangezien je aangeeft bovennatuurlijke ervaringen te hebben...

Ja precies. Ik ben in de veronderstelling dat God psychoses helemaal niet veroordeelt, zoals de maatschappij doet, maar dat psychoses juist voortkomen uit geloof!

[Devootje 4]

maar dit niet in de weg laten staan en God zo op een afstand houden.

Waarom zou ik dicht willen staan bij een God die ik geforceerd verzonnen heb voor mezelf?

[Ursa 1]

Hoe ben je dan in staat het geloofsinhoudelijke deel van je psychoses te scheiden van het geloof buiten die psychoses?

Hoe zit dit bij jou dan? Aangezien je aangeeft bovennatuurlijke ervaringen te hebben...

Ja precies. Ik ben in de veronderstelling dat God psychoses helemaal niet veroordeelt, zoals de maatschappij doet, maar dat psychoses juist voortkomen uit geloof!

OK... Nu krijg ik toch een trol-gevoel...

[Devootje 4]

Hoe zit dit bij jou dan? Aangezien je aangeeft bovennatuurlijke ervaringen te hebben...

Ja precies. Ik ben in de veronderstelling dat God psychoses helemaal niet veroordeelt, zoals de maatschappij doet, maar dat psychoses juist voortkomen uit geloof!

OK... Nu krijg ik toch een trol-gevoel...

Verklaar u nader...

[Humanist 0]

Aannemende dat je het over godsgeloof hebt: atheïsten kunnen volgens jou geen psychoses krijgen?

Drugs kunnen psychoses veroorzaken. Drugs=geloof?

[Devootje 4]

Aannemende dat je het over godsgeloof hebt: atheïsten kunnen volgens jou geen psychoses krijgen?

Drugs kunnen psychoses veroorzaken. Drugs=geloof?

HA! Splendid, dear chap! Daar heb je me tuk!

Als weerwoord: als ik mijn psychoses als aberraties moet zien, moet ik het geloof ook als aberratie zien.

Ik bedoel, mijn psychoses hangen innig samen met mijn geloofsleven.

[Robert Frans 1.653]

Ik heb veel mensen zien sterven aan kanker.

Ik heb gezien dat iemand na een pijnlijke gebeurtenis in een depressie raakte en zichzelf van het leven beroofde.

Hoe een getraumatiseerde moeder nog steeds zwaar getraumatiseerd is en er bijna aan onderdoor gaat.

Er gaan dus ook genoeg dingen onomkeerbaar fout.

Klopt. Ik zeg dan ook nergens dat het altíjd goedkomt. Maar op de vraag of ik ooit heb meegemaakt dat iets goed is gekomen, wat dus de vraag in dit topic is, kan ik dus bevestigend antwoorden. En soms kan de dood wel degelijk hetgeen zijn dat alles uiteindelijk goed maakt. De dood heeft niet meer het laatste woord.

Grappig hoe je dit aanhaalt. Laat ik er maar voor uit komen: ik heb zelf ook last van psychoses gehad. Daar heb ik nu goede hulp bij. Maar waar ik op in wou gaan: je legt in je opmerking de nadruk op het eigen huisje en de grotere zelfstandigheid, dus 'ondanks' de psychoses. Dit terwijl ik in mijn psychoses juist heel erg met het geloof bezig ben. Je zegt dus eigenlijk dat je het geloof maar moet laten voor wat het is. Daar ben ik het mee eens.

Nee, ik zeg dat diegene ná zijn psychose een huisje wist te vinden en alles, dus dat hij er weer bovenop wist te komen. Over het geloof heb ik letterlijk niets geschreven hier.

Het antwoord op de vraag waarom God je laat lijden, zul je uiteindelijk zelf samen met Hem moeten zoeken. Algemene antwoorden gaan je toch niet helpen, want daar ga je dan toch weer tegenargumenten op verzinnen; uiteindelijk zul je je eigen verhaal met God ontdekken. Net zoals niet-gelovigen ook gewoon hun eigen verhaal daarin ontdekken, soms zelfs uiteindelijk ook met God.

Het is dan ook belangrijker dat je je lijden een plaats kunt geven en kunt opdragen aan God, dan dat je de precieze redenen ervan weet. Antwoorden geven lang niet altijd vrede, maar overgave wel. Hoe moeilijk dat ook kan zijn.

[MysticNetherlands 298]

Net zoals niet-gelovigen ook gewoon hun eigen verhaal daarin ontdekken, soms zelfs uiteindelijk ook met God.

Ik denk dat dat zelfs altijd met God is.

Antwoorden geven lang niet altijd vrede, maar overgave wel. Hoe moeilijk dat ook kan zijn.

Maar net zoals antwoorden vaak onmogelijk te verkrijgen zijn, is overgave ook vaak onmogelijk te realiseren.

[Devootje 4]

Het antwoord op de vraag waarom God je laat lijden, zul je uiteindelijk zelf samen met Hem moeten zoeken. Algemene antwoorden gaan je toch niet helpen, want daar ga je dan toch weer tegenargumenten op verzinnen; uiteindelijk zul je je eigen verhaal met God ontdekken. Net zoals niet-gelovigen ook gewoon hun eigen verhaal daarin ontdekken, soms zelfs uiteindelijk ook met God.

Het is dan ook belangrijker dat je je lijden een plaats kunt geven en kunt opdragen aan God, dan dat je de precieze redenen ervan weet. Antwoorden geven lang niet altijd vrede, maar overgave wel. Hoe moeilijk dat ook kan zijn.

Je kunt twee dingen doen: het lijden lijdzaam ondergaan, biddend en hopend dat het voorbij gaat, of proberen te luisteren wat God van je verlangt, en dat vervolgens doen. Dat laatste is bij mij: 'psychose', althans, zo wordt het genoemd. En ik snap dat. Ik snap dat heel goed. Maar men snapt mij niet als ik zeg dat ik niet gek ben als ik een psychose heb. Ik bedoel daarmee niet te zeggen dat ik die psychose zou moeten hebben...

[Skippy 0]

Je moet erop vertrouwen dat: 'alles goed zal komen', maar is er hier ook iemand die ooit echt heeft meegemaakt dat alles goed kwam?

Ik weet niet wat je precies bedoelt met dat 'alles goed zal komen'. Ooit zal alles goed komen, maar pas na onze dood. Maar we leven nu in zondige wereld. Dus het zal tijdens je leven hier op aarde nooit "allemaal goed komen". Helaas.

Toch denk ik wel dat geloof je kan helpen. Al vind ik dat wel een heel lastig punt. Ik ken ook die verhalen van mensen die dan ergens mee zaten, ze baden, en *poef* ze voelden rust. Of *poef* ze waren genezen van een ziekte. Enz. Zo heb ik het nooit meegemaakt.

Maar ik heb wel dat ik, als ik terugkijk op mijn leven, denk dat ik soms geleid ben door God. Dat zie ik meestal niet eens op het moment zelf, maar wel achteraf. Niet dat alles in mijn leven is goed gegaan; maar wel dat ik zie dat God uit mijn nare dingen iets goeds heeft voort laten komen. En dat ik nooit in een bodemloze put terecht ben gekomen.

Bijvoorbeeld dat ik door wat toevalligheden ook de juiste hulp heb kunnen krijgen. Of dat ik iets naars meemaakte, maar juist daardoor ook mensen ben tegengekomen die mijn leven veel mooier hebben gemaakt.

Bovendien kan je geloof zelf je troost geven. Je mag erop vertrouwen dat God je een eeuwig leven heeft beloofd en dat ooit alles goed zal komen. Je mag erop vertrouwen dat God je niet in een bodemloze put terecht zal laten komen, zelfs niet als het voelt alsof je erin zit. Je mag erop vertrouwen dat God je overal waar je bent kunt gebruiken, en dat je leven dus altijd waardevol is. En dat jij waardevol bent.

En dat zijn allemaal dingen die het leven wel mooier kunnen maken.

[Skippy 0]

Het antwoord op de vraag waarom God je laat lijden, zul je uiteindelijk zelf samen met Hem moeten zoeken. Algemene antwoorden gaan je toch niet helpen, want daar ga je dan toch weer tegenargumenten op verzinnen; uiteindelijk zul je je eigen verhaal met God ontdekken. Net zoals niet-gelovigen ook gewoon hun eigen verhaal daarin ontdekken, soms zelfs uiteindelijk ook met God.

Het is dan ook belangrijker dat je je lijden een plaats kunt geven en kunt opdragen aan God, dan dat je de precieze redenen ervan weet. Antwoorden geven lang niet altijd vrede, maar overgave wel. Hoe moeilijk dat ook kan zijn.

Je kunt twee dingen doen: het lijden lijdzaam ondergaan, biddend en hopend dat het voorbij gaat, of proberen te luisteren wat God van je verlangt, en dat vervolgens doen. Dat laatste is bij mij: 'psychose', althans, zo wordt het genoemd. En ik snap dat. Ik snap dat heel goed. Maar men snapt mij niet als ik zeg dat ik niet gek ben als ik een psychose heb. Ik bedoel daarmee niet te zeggen dat ik die psychose zou moeten hebben...

Je bent zeker niet gek. En God ridiculiseert jouw psychoses niet. Sterker nog, Hij begrijpt beter wat er in jou omgaat dan jijzelf, of wie dan ook.

Maar wat bedoel je precies? Dat je niet kan geloven zonder psychose?

En ik denk ook dat God jou kan gebruiken met de situatie waar jij inzit, met psychoses en al. Misschien zelfs doordat je psychoses hebt (gehad). Maar een psychose verstoort wel je denken. Er zijn zat mensen die door psychoses hele verkeerde dingen gingen denken, ook over God. Dus je moet er denk ik mee uitkijken dat je er niet TE veel waarde aan hecht en je opgaat in een niet-bestaande wereld.

Hoe is het nu met je? Heb je nog steeds psychoses, of is dat allemaal voorbij?

[Devootje 4]

Net voordat ik je posts las, Skippy, had ik bedacht:

De belofte van God is de belofte op een beter leven... na de dood!

Dus dat is wel heel toevallig!

Momenteel heb ik 7 jaar geen psychose gehad. Goede hulp. Goede medicatie. Goede huisvesting. Deze 7 jaren waren desondanks niet makkelijk. Het blijft een strijd...

[Rutgerza 0]

Ja precies. Ik ben in de veronderstelling dat God psychoses helemaal niet veroordeelt, zoals de maatschappij doet, maar dat psychoses juist voortkomen uit geloof!

Bedoel je hiermee ook dat je denkt dat God de psychose veroorzaakt? Dat het een zeg maar 'geestelijk' verschijnsel is? Dat God op die manier tot je spreekt?

[Devootje 4]

Ja precies. Ik ben in de veronderstelling dat God psychoses helemaal niet veroordeelt, zoals de maatschappij doet, maar dat psychoses juist voortkomen uit geloof!

Bedoel je hiermee ook dat je denkt dat God de psychose veroorzaakt? Dat het een zeg maar 'geestelijk' verschijnsel is? Dat God op die manier tot je spreekt?

Nee, zeker niet. Ik denk dat God mij het beste gunt, maar dat ik door zonde en schuld en of door duivelse machten in een psychose kom.

[Rutgerza 0]

Zonde, schuld, duivels machten.... wauw, heftig. Het lijkt me nogal een last om te dragen als je dit gelooft, het klinkt namelijk alsof het zo je eigen schuld is. Ik bedoel, het lijkt me al zwaar genoeg om ermee te moeten leven, en voor mijn gevoel wordt het zo nog zwaarder. Of niet?

Komt het niet gewoon omdat er soms iets misgaat in je hersens, het heeft toch een heel natuurlijke oorzaak?

[MysticNetherlands 298]

Ik weet niet zeker of je t zo moet zien Devootje. Ik denk dat er psychoses zijn, omdat we, zoals christenen plegen te zeggen, in n gebroken wereld leven. Waarin de mensheid zich niet volledig richt op God en t doen van t goede. Ik denk niet dat er een direct causaal verband is tussen jouw zonden en je psychoses.