Retraite

[Wietse2 0]

Over een paar maanden wil ik m, n vakantie dagen opmaken, nu lijkt me dit leuk om een retraite te doen in een katholieke klooster . Even weg van de hysterische markt en financieel productief moeten zijn en weer meer spiritueel 1 met Hem zijn.

Hebben mensen hier ervaring mee? Kunnen jullie mij tips geven welke kloosters intressant zijn om een retraite te houden het liefst low budget.

[tucker 28]

Hoi Wietse2,

zelf regelmatig te gast geweest bij de Norbertijnen in Averbode en Tongerlo. Meestal was ik daar niet echt 'op retraite' omdat ik daar bekenden/vrienden heb monen was ik eerder 'te gast'.

In principe is gastvrijheid één van de basisprincipes van de meeste kloosterordes, maar houd in je achterhoofd dat er veel verschillen zijn tussen de diverse ordes. Zo mogen gasten meestal niet overal komen, zijn er wél of juist géén gesprekken met broeders mogelijk enz. Informeer je hier vooraf goed over, dan kom je niet voor verrassingen/teleurstellingen te staan.

[Robert Frans 1.653]

Ik heb zelf een paar keer een week in een klooster gezeten, tot nu toe altijd bij de trappisten, ofwel de cisterciënzers. Het verschilt erg per orde in hoeverre je contact hebt met de kloosterlingen, in hoeverre er stilte gevraagd wordt van je en ook hoe liturgisch de vieringen zijn.

De trappisten zijn een aangenaam klooster met meer sobere vieringen, waaronder meestal eentje heel vroeg in de ochtend (de metten).

Wat voor klooster je wil bezoeken, hangt dus heel erg af van wat je wil. Sowieso is er verschil tussen open kloosters en slotkloosters. Kort gezegd: open kloosters nemen op eigen wijze deel aan de samenleving, slotkloosters zonderen zich af en houden zich vooral bezig met gebed.

Er zijn verschillende ordes, de ene strenger en stiller dan de andere. Sommige kloosters bieden actieve retraïtes aan, met lezingen, gesprekken en dat soort dingen, andere kloosters bieden je een kamer en driemaal daags een maaltijd aan en verder de vrijheid te gaan en staan waar je wil.

Bekende ordes zijn de benedictijnen, de cisterciënzers en de augustijnen. Op internet kun je vaak wel rondzoeken wat waar is en wat de kloosters te bieden hebben. De kosten zijn meestal geen probleem; er zijn vaak richtbedragen of meer vaste bedragen, maar meestal wil men de financiën geen beletsel laten zijn voor je komst.

Meestal krijg je dan een sobere kamer met bed, kast en bureau (en bijbel), waarbij je ook meestal zelf beddengoed mee moet nemen, en drie maal daags een maaltijd, waarvan eentje warm. Soms is de maaltijd vegetarisch en soms ook met vis. Ook dat verschilt per klooster, ook binnen een orde.

Laat je dus goed informeren en denk zelf goed na over wat je wel en niet wil. Want een retraite kan érg lang duren als je je niet op je gemak voelt.

Enkele handreikingen die ik je kan meegeven:

Bedenk van tevoren waarover je wil nadenken, schrijven en of lezen in het klooster, zonder je al te strikt aan doelen te houden. Het is slechts een insteek, om ervoor te zorgen dat je ergens mee bezig bent.

Ga niet langer dan enkele dagen of een week. Een week kan heel lang duren in de stilte.

Neem voldoende schrijfwaar en leesvoer mee, of in elk geval iets om je mee bezig te houden. Meestal kan er ook gewandeld worden in de omgeving en meestal is er ook een (kleine) bibliotheek.

Probeer ook een zondag mee te pikken, want de zondag blijft ook in het klooster een wekelijks hoogtepunt.

Laat je mobiel zoveel mogelijk uit en neem je laptop of je internetaansluiting niet mee.

Bezoek minimaal drie gebeden elke dag; het verfrist je geest weer. Wees niet verbaasd als je op een gegeven moment de behoefte krijgt alle vieringen bij te wonen, want ze vormen een aangename afwisseling en geven zo ritme aan de dag.

Als er een nachtgebed is, woon deze dan minimaal één keer bij. Het is een ervaring die je niet zal vergeten en die je ook alleen dán krijgt.

Houd je aan de huisregels, laat je kamer weer netjes en schoon achter en houd ook uit jezelf zoveel mogelijk stilte in acht. Spreek zacht en beweeg rustig en aandachtig. Je zult dan merken dat zelfs zoiets als tandenpoetsen deel gaat uitmaken van de rust.

Meestal is er een speciale ruimte binnen of buiten om met de andere gasten te spreken, of kan dat gewoon tijdens (één van de) maaltijden. Maak daar gebruik van als je de behoefte voelt; forceer de eenzaamheid en stilte niet.

De stilte kan heel intens zijn en misschien gevoelens naar boven halen die je liever niet wilde hebben. Houd daar rekening mee; God spreekt in de stilte vaak op zijn duidelijkst.

Neem bij thuiskomst tijd om te acclimatiseren en weer te wennen aan de drukte en chaos van alledag. Een retraite is iets anders dan een vakantie en zeker als je na de retraite bijvoorbeeld een druk winkelcentrum bezoekt, dan ga je dat meteen merken.

Maak op die dag en in elk geval de dag erna dus geen afspraken en beperk eventueel nog je bereikbaarheid als je dat nodig acht.

Ik hoop dat je iets met deze handreikingen kunt.

[JoostG 27]

Zelf heb ik me een paar jaren geleden een paar dagen teruggetrokken in een Benedictijns klooster in Doetinchem (http://www.willibrords-abbey.nl).

In dit klooster wordt niet (veel) gesproken. Tijdens het eten wordt er voorgelezen uit de Bijbel of uit een ander spiritueel boek. De eerste dienst is om 6:15, de laatste om 20:30 hetgeen ook gelijk de dagsluiting is waarna je je in je cel terugtrekt en kunt lezen. 's Middags zijn de monniken aan het werk en ben je 'vrij' om andere dingen te doen.

Hoewel de stilte de eerste 2 dagen beklemmend was heb ik het daarna ervaren als een intense rust waarin ik dicht tot God kon naderen. Sindsdien ben ik stilte ook enorm gaan waarderen.

Het is een klein klooster dat aanvankelijk gebouwd is als tijdelijk onderkomen. Dit, gecombineerd met de Geldersche natuur en bijzonder vriendelijke monniken maakt het een ervaring om nooit te vergeten (soms verlang ik er naar om terug te gaan, eerlijk gezegd).

[Humanist 0]

Waar spreek je dan over, als er gesproken wordt? Leren ze je iets of vragen ze je iets, of..? Ik kan me het niet zo goed voorstellen.

Respect voor de mensen die dit doen, want ik zou dit denk ik nooit kunnen.

[Robert Frans 1.653]

Eigenlijk zijn het dan gewoon de dagelijkse gesprekken, die je ook buiten het klooster gewoon in gezelschappen voert. Je praat wat over elkaar, over de dingen die je in het dagelijks leven doet, misschien ook gewoon over het eten en de voorzieningen, en eventueel ook over wat je in het klooster ervaren hebt en wat je gelooft, hoewel dat dus niet altijd hoeft.

Als je met de broeders of zusters kunt spreken, dan zul je het meestal over het klooster of de retraite zelf hebben, wellicht over het geloof en indien gewenst over levensvragen of situaties waar je mee zit. Het zijn natuurlijk geen therapeuten of zo, maar hun eigen levenservaringen binnen en buiten het klooster kunnen wel heel waardevol voor je zijn.

Het zijn dus niet per se en altijd heel diepzinnige gesprekken en ik denk dat dat juist zo komt omdat je tijdens de retraite zelf al diepzinnig genoeg bezig bent. Hoewel er ook gewoon mensen zijn die er komen om bijvoorbeeld zich voor te bereiden op een belangrijke beslissing, of extra rustig te kunnen studeren voor een examen of afstudeerproject.

Een klooster is daar dan ook bij uitstek geschikt voor, vooral als je daarbij enkele gebeden op een dag bijwoont (niet verplicht, maar wel gebruikelijk; kloosters willen natuurlijk niet enkel als goedkope vakantieverblijven gezien worden) en de geest zo regelmatig weer even opfrist.

[Wietse2 0]

Waar spreek je dan over, als er gesproken wordt? Leren ze je iets of vragen ze je iets, of..? Ik kan me het niet zo goed voorstellen.

Respect voor de mensen die dit doen, want ik zou dit denk ik nooit kunnen.

Hey Humanist,

Wat mij leuk lijkt zijn de gespreken en tips krijgen over spiritueel leven met God. En hoe ik de balans met werk, status en geloof kan vinden. Even weg van de wereld, en een aantal boeken van Nieuwe Testament lezen en de 3 formulieren van eenigheid bestuderen Verder lijkt het me ook een uitdaging om in een andere setting te bevinden en kijken hoe ik ga reageren aan stilte en ook het voedsel die ik krijg. Ik heb nu eenmaal een eet verslaving helaas. Wat ik ook spannend vind om een aantal dagen geen regie te hebben in m, n leven en me over te geven aan een klooster leven.

Maar kan ook zijn dat ik het allemaal wat verromantiseer

Toen ik nog atheist was wou ik graag naar het Nietzsche hause in Zwitserland, ook een soort retraite wou ik er van maken. Aldus sprach Zarathustra in de Zwitserse bergen lezen

@ de rest.

Bedankt voor de tips, ik ga zeker bestuderen en als ik vragen heb dan zet ik ze in dit topic.

[Robert Frans 1.653]

Hou er wel rekening mee dat er ook veel andersgelovigen en niet-gelovigen het klooster bezoeken. Het is dus geen vanzelfsprekendheid dat je er vooral medegelovigen aantreft. Ook het klooster zelf kan vrijer met het geloof omgaan dan je misschien gewend bent en openstaan voor andere manieren van bidden en geloven.

Dat moet je dan wel net liggen.

[Wietse2 0]

Dat maakt het juist zo leuk, ik ben zins een aantal maanden met me zelf bezig om ook met anders en niet gelovigen om te gaan. Juist hun moet je het goede nieuws brengen

ik heb vandaag met de chef over gehad, na 15 Augustus kan ik een vakantie houden

[Robert Frans 1.653]

Wees dan snel met reserveren, want kloosters kunnen snel volzitten; het aantal kamers is vaak beperkt.

[Wietse2 0]

Over 2 weken heb ik vakantie en heb voor 3 dagen geboekt bij Sint Willibrods abdij te Doetinchem.

vind het best spannend

[Annatar 0]

Mooi! Drie dagen is een verstandige periode voor een eerste keer!

[tucker 28]

Ik wens je een gezegende drie dagen én een hele fijne vakantie toe. Heb je na je retraite nog wat dagen vrij?

Zelf heb ik best wat leuke gesprekken gevoerd, sommige heel diepzinnig, maar vaak over het dagelijkse leven. Waar ik soms kom, helpen de gasten hun eigen afwas weg te werken en dat kan best gezellig zijn.

[Robert Frans 1.653]

Het meest indrukwekkende wat ik vond, was nog altijd de stilte. Zeker in bijvoorbeeld het strengere trappistenklooster in West-Malle (ja, die van het bier ). Ontbijt en avondmaal werden ook door de gasten geheel in stilte genuttigd, 's avonds met klassieke muziek op de achtergrond. Ook het afruimen en afwassen ging geheel in stilte.

Het bijzondere was dat er dus totaal geen overleg of getwist nodig was over wie nu wat ging doen. Als vanzelf ging de een afruimen en de ander afwassen en maakte het niemand iets uit of iemand nu elke dag dezelfde taken deed of afwisselde, of dat de een wat meer deed dan de ander. En met een simpele glimlach kun je iemand al groeten of bedanken.

Volgens mij praten we gewoon veel te veel in het dagelijks leven.

[JoostG 27]

Volgens mij praten we gewoon veel te veel in het dagelijks leven.

Dat sowieso!

Sterker nog; mensen zijn tegenwoordig bang voor stiltes. Stilte wordt gezien als iets slechts. Zodra er in een relatie niet (meer) zoveel wordt gepraat dan is de relatie slecht.. Als er binnen een groep een stilte valt dan is er altijd wel iemand die een onderwerp aansnijdt dat nergens over gaat 'omdat het anders ook zo stil is', of een geluidje maakt (mijn familie is daar irritant goed in).

[Wietse2 0]

Ben zins gister weer terug, stilte viel me tegen. In mijn huis meer stilte, ik leeft tenslotte alleen, hoor af en toe m, n katten na elkaar grommen . Maar de wandel in Christus, intens bidden en de Heer aanbidden ben ik diep van onder de indruk. Erg inspirerend, ik heb de plan om over een paar maand weer te gaan.

[Davy964 2]

Ben wel benieuwd wat/wie de herrie dan maakte.

[Wietse2 0]

Ben wel benieuwd wat/wie de herrie dan maakte.

Herrie niet, maar gehorig. Ik woon alleen en dat ben ik niet echt gewend.

[Wietse2 0]

En ik voelde me ook wel thuis . Ik kon me zelf zijn

[Olorin 155]

Mooi dat je het er fijn gehad hebt.