Spring naar bijdragen

Niet durven aanspreken


Aanbevolen berichten

Hallo allemaal,

Al een ruime 2 jaar vind ik een man uit mijn kerk erg leuk. Een paar jaar terug hebben we kort kennisgemaakt bij het koffiedrinken na de dienst. Daarna heb ik hem tijden niet gesproken, maar wel oogcontact gehad. Bijna wekelijks zag ik hem wel in de kerk en bij het koffiedrinken daarna. Helaas durf ik hem nooit aan te spreken. Wel maak ik af en toe een praatje met 1 van zijn vrienden. Een maandje geleden kwam hij daar een keer bij staan en heb ik hem heel kort gesproken. Dat was wel heel leuk, maar helaas nog geen vervolg gehad. Ik heb hem daarna wel toegevoegd op facebook, om hem een subtiele hint te geven, want ik voeg niet zomaar mensen toe. Ik ben zo onzeker of hij mij wel leuk vindt. Als ik er bij nadenk passen we heel goed bij elkaar. Allebei rustig (beetje verlegen, wat nu in mijn nadeel werkt), sportief, nuchter, zijn in dezelfde omgeving opgegroeid en daarnaast voel ik me enorm tot hem aangetrokken. Iemand tips om hem toch aan te kunnen/durven spreken? Ik weet het: ik heb een schop onder mijn kont nodig, maar ik vind het gewoon doodeng!

Link naar bericht
Deel via andere websites

Mijn ervaring is dat mannen vaak subtiele hints totaal missen, sorry mannen :+

Je maakt jezelf op dit moment een beetje gek van hem, je doet ook veronderstellingen en je kan eigenlijk niet goed weten of jullie echt bij elkaar passen. Het is niet omdat je een paar overeenkomsten hebt, dat het daarom de liefde van je leven is. Je hebt hem amper gesproken, maar je bent duidelijk verliefd en dan ga je zelf ook wel dingen invullen.

Geef jezelf die schop onder je kont, want een relatie ga je met een paar "hoi's" en "hallo's" niet krijgen. Je zal toch echt duidelijker moeten zijn.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Floes generaliseert weer lekker over mannen maar ze heeft wel een punt dat je in beweging moet komen. En dan niet gelijk voor huisje boompje beestje maar leer elkaar gewoon eerst eens kennen. Misschien dat als je hem een paar keer vriendschapppelijk gesproken hebt, je wel tot de conclusie komt dat hij wel aardig is en een goede vriend kan zijn maar toch niet de liefde van je leven is. Of juist wel is maar dan zal je ook aan hem merken of hij wel eens verder denkt dan alleen vriendschap.

Link naar bericht
Deel via andere websites
Ik weet het: ik heb een schop onder mijn kont nodig, maar ik vind het gewoon doodeng!
Wat heb je te verliezen? je hebt nauwelijks contact met hem dus als het op niets uitloopt veranderd er ook niets, geen vriendschap die stroever wordt, geen ongemakkelijke momenten. Reageert hij positief dan ben je eigenlijk direct weer vergeten dat je eigenlijk niet durfde en gaat het leven op een andere manier door.
Link naar bericht
Deel via andere websites

Dingo, ik zeg niet dat het altijd zo is, maar dat het mijn ervaring is dat het vaak zo is. Wat henkjan37 zegt, klopt waarschijnlijk ook, wellicht is hij ook onzeker, anders had hij waarschijnlijk wel al wat meer "gedaan".

Je hebt maar twee keuzes: ofwel doe je niks en heb je de mogelijkheid dat er helemaal niks gebeurt en dat je spijt gaat hebben, ofwel doe je wel iets. Veel grijs gebied daartussen is er niet... Je hebt idd weinig te verliezen.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Bedankt voor jullie reacties. Ik weet het: ik moet het gewoon doen. Maar dat is voor mij makkelijker gezegd dan gedaan ;) Heb denk ik voor mezelf de drempel wel hoog gemaakt door me van alles in mijn hoofd te halen. Ik ben misschien te bang dat ik me vergis en hij me niet leuk vindt, hoewel ik wel het gevoel krijg dat hij me wel ziet staan. Ik heb op zich niets te verliezen, maar kom hem nog wel bijna elke week in de kerk tegen.

Activiteiten van de kerk zijn er idd wel, tot nu toe nog niets gezamenlijks gedaan. Is wel een leuk idee, over een paar maanden gaan we een weekendje weg met de kerk, maar of hij ook gaat?

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ik vind het alleen zo lastig om iets te verzinnen om hem aan te spreken. Vaak staat hij met een vriendengroepje koffie te drinken na de dienst en daar durf ik niet zo goed bij te gaan staan. Hoewel ik best wel wat van zijn vrienden ken en daar ook wel eens mee praat. Daarbij praat ik weer met andere kerkgenoten en wordt er zo niet echt een gelegenheid gecreëerd om elkaar aan te spreken.

Afgelopen zondag wel even gezellig met een vriend van hem gepraat. Maar nu ben ik weer bang dat hij de indruk krijgt dat ik die vriend misschien wel leuk vindt of andersom.

Tsja, ik denk ook weer veel te veel na.

Link naar bericht
Deel via andere websites
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid