Vreemd gaan

[Pebbels 0]

Ik ben er niet trots op, maar ik ben vreemd gegaan in mijn relatie.

In die tijd was ik totaal los geraakt van God, ik was zelfs helemaal niet met het geloof bezig.

Mijn relatie liep niet lekker, en ik kon mijn verhaal bij iemand anders kwijt, waarbij ik me wel begrepen voelde.

Om een lang verhaal kort te maken, mijn relatie heeft onder flinke druk gestaan.

Nu nog na ruim 2,5 jaar later is dit nog merkbaar.

Ik snap dat mijn man het vertrouwen in mij is kwijt geraakt, en ik ben hem ook dankbaar dat hij mij een 2de kans heeft gegeven.

Het zal ook nooit weer gebeuren, ik heb hiervan geleerd!

Nu is het zo dat mijn man mij steeds het gevoel geeft van wantrouwen, telkens als ik iets doe zegt hij, hu je gaat toch geen andere mannen versieren he. Ik dacht dat we die fase al voorbij waren.

Zal dit voor altijd zo zijn, of gaat hij inzien dat ik dit echt niet meer doe?

Het is altijd met een mening's verschil dat ik dit moet aan horen, ja maar jij toen...

IK WEET HET NU WEL! pff

[Ken Yehuwdiy 0]

Kennelijk niet, dus hak dan de knoop maar door en stop er mee.

[MysticNetherlands 298]

Ik denk dat je niet moet verwachten op internet hier hele diepgaande en pasklare antwoorden te krijgen.

[Pebbels 0]

Kennelijk niet, dus hak dan de knoop maar door en stop er mee.

Dat is nogal kort door de bocht. En is het laatste wat ik wil.

Ik wil laten zien dat ik voor hem ga, dat hij de enige en ware voor mij is.

Ik ben door Jezus erg veranderd, op hele positieve manier, ik hoop dat mijn man dat in gaat zien, dat ik een nieuw mens ben. En nee niet perfect niet zonder zonde helaas. maar wel bewust van de juiste weg!

[Pebbels 0]

Ik denk dat je niet moet verwachten op internet hier hele diepgaande en pasklare antwoorden te krijgen.

Dat verwacht ik ook niet, ik hoopte dat er hier mensen zouden zijn die mij misschien kunnen helpen in de zin van hoe ga ik om met dit gedrag? Negeren rustig blijven er nogmaals over praten? Ik wil hem niets te kort doen, hij is mijn man en Jezus vraagt van mij goed voor hem te zorgen, dat wil ik ook. Soms voel ik boosheid op komen, boosheid is niet de juiste eigenschap. en ik denk dat dit ook niet de juiste emotie is, ik ben wel de laatste die boos mag zijn.

[Ken Yehuwdiy 0]

Het is heel simpel Pebbels, dat soort misstappen ondermijnen je relatie en dat zeg ik niet om je te veroordelen, maar als hij je niet meer kan vertrouwen is het voor beide partijen beter om te stoppen.

[Pebbels 0]

Het is heel simpel Pebbels, dat soort misstappen ondermijnen je relatie en dat zeg ik niet om je te veroordelen, maar als hij je niet meer kan vertrouwen is het voor beide partijen beter om te stoppen.

We werken er wel aan, ik bedoel we praten er over.

Wij zijn een jong gezin, jong getrouw (ik was 18)

met nog een heel leven voor ons.

Lukt het ons niet om er samen uit te komen, zullen we hulp moeten gaan zoeken denk ik.

Ik wil eerst alle mogelijkheden hebben geprobeerd voor we er een punt achter zetten, want na alles te hebben geprobeerd kunnen we zeggen het werkt echt niet.

[joon 0]

Ik vind niet dat je het je man kan kwalijk nemen. ook als is het "al" 2,5 jaar geleden.

Je mag ten eerste blij zijn dat je een 2e kans kreeg. Mocht mijn vriend/man ooit vreemd gaan, hij weet snel de deur zijn.

Het vertrouwen is geschonden, jullie waren dan 4,5jaar samen (denk ik dan) dus dat is wel al een behoorlijke tijd waarin jullie samen waren, enkel vertrouwden. Daarin is nu een knik gekomen, en die moet herstellen, maar het kan ook dat hij helemaal niet hersteld.

Hoe los je dit op? Ik zou zeker er niet over praten. NIet zeggen: ik ben veranderd.

Want dat klinkt heel ongeloofwaardig, vind ik. Laat hem het zelf achterhalen dat dat zo is.

Geef hem tijd. Het is een man, die moet je de tijd soms ook gunnen.

[dingo 166]

Het probleem met vreemdgaan is dat je het vertrouwen van je partner schaadt. Dat geeft diepe wonden en de littekens blijven zeer doen. Aan de andere kant als hij je een tweede kans gegeven heeft moet hij je die ook echt geven en niet een beetje. Boos worden is in ieder geval niet de manier om er mee om te gaan. Negeren hoeft ook niet maar kan soms wel verstandig zijn bijvoorbeeld als er kinderen in de buurt zijn. Handiger is het om het op een ander, rustig moment, te zeggen dat je het niet prettig vindt om bij dat soort gelegenheden er aan herinnerd te worden omdat je dan het idee hebt dat hij je niet echt een kans geeft.

[Ken Yehuwdiy 0]

Het is heel simpel Pebbels, dat soort misstappen ondermijnen je relatie en dat zeg ik niet om je te veroordelen, maar als hij je niet meer kan vertrouwen is het voor beide partijen beter om te stoppen.

We werken er wel aan, ik bedoel we praten er over.

Wij zijn een jong gezin, jong getrouw (ik was 18)

met nog een heel leven voor ons.

Lukt het ons niet om er samen uit te komen, zullen we hulp moeten gaan zoeken denk ik.

Ik wil eerst alle mogelijkheden hebben geprobeerd voor we er een punt achter zetten, want na alles te hebben geprobeerd kunnen we zeggen het werkt echt niet.

Dat is heel begrijpelijk, maar wil je man dat ook? Vertrouwen is iets zeer kwetsbaars en als het een opdonder krijgt is tijd een eerste behoefte. Doch als de wil er is bij je man is er een weg terug, succes!

[Pebbels 0]

Het is heel simpel Pebbels, dat soort misstappen ondermijnen je relatie en dat zeg ik niet om je te veroordelen, maar als hij je niet meer kan vertrouwen is het voor beide partijen beter om te stoppen.

We werken er wel aan, ik bedoel we praten er over.

Wij zijn een jong gezin, jong getrouw (ik was 18)

met nog een heel leven voor ons.

Lukt het ons niet om er samen uit te komen, zullen we hulp moeten gaan zoeken denk ik.

Ik wil eerst alle mogelijkheden hebben geprobeerd voor we er een punt achter zetten, want na alles te hebben geprobeerd kunnen we zeggen het werkt echt niet.

Dat is heel begrijpelijk, maar wil je man dat ook? Vertrouwen is iets zeer kwetsbaars en als het een opdonder krijgt is tijd een eerste behoefte. Doch als de wil er is bij je man is er een weg terug, succes!

Jawel, hij wil zeker wel, alleen ik heb er gewoon moeite mee, dat het telkens weer boven komt, het is nu ruim 2,5 jaar geleden.

Ik was gewoon erg benieuwd naar jullie reactie's. Met namen hoe ik hier een juiste draai aan kan geven, zonder boos te worden.

Over het algemeen gezien gaat het goed, gelukkig! Soms heb je even van die dipjes...

[Ursa 1]

Mijn ervaring is dat het bij vreemdgaan altijd gaat om onderliggende problemen. Je geeft dat zelf ook al aan:

Mijn relatie liep niet lekker, en ik kon mijn verhaal bij iemand anders kwijt, waarbij ik me wel begrepen voelde.

Gelukkig gaat het daar nu een stuk beter mee. Maar wel iets dus om op te letten: communicatie. Dat je duidelijk naar elkaar toe bent en ook goed met elkaar kunt praten. Want als je weer je heil zoekt bij iemand anders heb je kans dat je in herhaling valt. Zeker in een huwelijk is het belangrijk voor elkaar te blijven gaan. In het huidige klimaat, waarin scheiden zo gemakkelijk is, vind ik het goed dat jullie samen willen blijven. Ben het dan ook totaal oneens met Ken.

Ik denk wel dat het voor je man zwaar is (geweest) dat je als gehuwde vrouw met twee kinderen vreemd ging. Waarschijnlijk ook nog met een gezamenlijke vriend. Zulke dingen laten diepe sporen na, ook als je elkaar vergeeft. Vergeven betekent nog niet vergeten. Jij kunt zeggen dat je verder bent en je leven hebt gebeterd. Ik ga er ook van uit dat dat zo is. Maar voor je man kan dat nog best moeilijk zijn. Zulke opmerkingen kunnen aangeven dat er onderhuids nog wel iets speelt bij hem. Daarom is het goed het er samen over te hebben.

Je kunt ook symbolisch hem je trouw beloven door iets voor hem toe te geven. Bijvoorbeeld: niet alleen af te spreken met mannelijke vrienden. Dat is van jou een offer en laat zien dat je serieus voor je huwelijk wil gaan.

Tot slot wens ik jullie beiden kracht toe om deze situaties te doorstaan, en ook samen verder te gaan. Soms moet je dan knokken voor je huwelijk.

[gewoon Paul 8]

Ik ben er niet trots op, maar ik ben vreemd gegaan in mijn relatie.

Om een lang verhaal kort te maken, mijn relatie heeft onder flinke druk gestaan.

Nu nog na ruim 2,5 jaar later is dit nog merkbaar.

Het is altijd met een mening's verschil dat ik dit moet aan horen, ja maar jij toen...

IK WEET HET NU WEL! pff

Ik heb even enkele dingen verwijderd uit ge beginpost. Interpreteer ik goed dat bij elk ding waarover je met hem wil praten, hij aangeeft dat je vreemd bent gegaan, hij daarom maar vind dat je geen recht van spreken hebt, en je nu om zijn arm kan binden? Alle respect, een partner die vreemd gaat schendt vertrouwen, maar... Als hij met je een tweede kans geeft en met je verder wil, zou hij dat best mogen laten zien. Natuurlijk is dat voor hem moeilijk, maar telkens de bevestiging krijgen 'dat je niet weer iemand probeert te versieren' getuigd er in mijn ogen niet van dat hij je een tweede kans geeft...

Of vinden anderen dat ik nu iets raars zeg?

[joon 0]

Ik heb even enkele dingen verwijderd uit ge beginpost. Interpreteer ik goed dat bij elk ding waarover je met hem wil praten, hij aangeeft dat je vreemd bent gegaan, hij daarom maar vind dat je geen recht van spreken hebt, en je nu om zijn arm kan binden? Alle respect, een partner die vreemd gaat schendt vertrouwen, maar... Als hij met je een tweede kans geeft en met je verder wil, zou hij dat best mogen laten zien. Natuurlijk is dat voor hem moeilijk, maar telkens de bevestiging krijgen 'dat je niet weer iemand probeert te versieren' getuigd er in mijn ogen niet van dat hij je een tweede kans geeft...

Of vinden anderen dat ik nu iets raars zeg?

Hangt wat af van hoe hij dat zegt.

Zegt hij het met angst van "mieuw, ga niet opnieuw vreemd wat dat kan ik niet aan" of van "ik vertrouw je voor geen zak"

[Floes 0]

Een tweede kans geven zou ook echt een tweede kans moeten zijn, maar ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Waarschijnlijk wil je man dat ook echt wel en wil hij je niet kwijt, maar kàn hij je moeilijk al volledig terug vertrouwen. Dat is een ook een verwerkingsproces dat lang kan duren. Geef hem de tijd, dit zijn nu eenmaal de blaren waarop je moet zitten na zoiets te doen. Ook al heb je enorm veel spijt: je kan de tijd nooit terugdraaien en de schade is er.

Praten daarover kan je doen, maar dit kan gemakkelijk in verwijten ontaarden, van beide kanten. Wat mij wèl goed lijkt, is praten met een derde persoon die sturend kan optreden, bv. een relatietherapeut. Die kan jullie tips aanreiken om terug een gezonde relatie te krijgen samen, waarin vertrouwen weer opgebouwd kan worden.

Mijn ervaring is dat iemand die gespecialiseerd is in relatie- of gezinstherapie, in zo'n situatie wel wat kan betekenen als beide partners van goede wil zijn.

[Pebbels 0]

Laat ik wel even duidelijk er bij vertellen, wat ik eerder niet heb gedaan ik ben niet vreemd gegaan zoals dat misschien word gezien door de worden vreemd gaan, door met iemand anders het bed in te duiken, dus met een ander sex te hebben.

Ik heb wel, en daar heb ik ook heel veel spijt van, met een ander gezoend. ( dit valt onder vreemd gaan)

Wij hebben voor een jaar geleden elkaar aangekeken, hij vroeg mij kan ik jou weer vertrouwen, waarop ik diep in zijn ogen keek en zei: ja dat kun je!!

Door dat ik zo sterk ben gegroeid in het geloof, en er met heel mijn hart en ziel voor gekozen heb om Jezus te volgen, hoop en bid ik dat mijn man in gaat zien dat ik het verleden achter mij wil laten en samen met hem verder wil. Ik weet dat dit misschien nog meer tijd vraagt, en die zal ik hem ook geven.

Maar de fout die ik in het verleden gemaakt heb, kan ik niet terug draaien, anders had ik dat allang gedaan.

Bedankt allemaal voor jullie berichtjes!

[Nunc 0]

Ik ben er niet trots op, maar ik ben vreemd gegaan in mijn relatie.

In die tijd was ik totaal los geraakt van God, ik was zelfs helemaal niet met het geloof bezig.

Mijn relatie liep niet lekker, en ik kon mijn verhaal bij iemand anders kwijt, waarbij ik me wel begrepen voelde.

Om een lang verhaal kort te maken, mijn relatie heeft onder flinke druk gestaan.

Nu nog na ruim 2,5 jaar later is dit nog merkbaar.

Ik snap dat mijn man het vertrouwen in mij is kwijt geraakt, en ik ben hem ook dankbaar dat hij mij een 2de kans heeft gegeven.

Het zal ook nooit weer gebeuren, ik heb hiervan geleerd!

Nu is het zo dat mijn man mij steeds het gevoel geeft van wantrouwen, telkens als ik iets doe zegt hij, hu je gaat toch geen andere mannen versieren he. Ik dacht dat we die fase al voorbij waren.

Zal dit voor altijd zo zijn, of gaat hij inzien dat ik dit echt niet meer doe?

Het is altijd met een mening's verschil dat ik dit moet aan horen, ja maar jij toen...

IK WEET HET NU WEL! pff

ik kan er helemaal naast zitten natuurlijk, maar ik kan me goed voorstellen dat hij zoiets zegt om z'n angst een plek te geven of te verwerken. Hij voelt zich wellicht net zo ongemakkelijk met de situatie als jij, en bij hem uit dat zich misschien in dergelijke niet zo handige opmerkingen? Het kan een stuk onzekerheid zijn dat hij op deze manier uit. Niet omdat hij je niet wil vergeven/niet vergeven heeft, maar gewoon omdat hij bang is.

Wat betreft vergeving: het zal altijd wel lastig blijven omdat we nu eenmaal mensen zijn, maar als christen moeten we proberen om te vergeven zoals God dat doet. Jezus had er geen moeite mee om die ene man aan het kruis te vergeven (nota bene: je zult met mij in het paradijs zijn!) terwijl die man eerder dat jaar moorden had gepleegd (en daarmee een enorme zonde tegen Zijn Schepper - Jezus - had begaan! Je ziet Jezus niet later nog weer keer op keer terugkomen op dat verleden. Ook in de rest van de bijbel zie je dat zo. Als het volk Israel weer eens voor de zoveelste keer de mist in ging, stond God klaar om te vergeven, om wat er tussen Hem en Israel in stond, weg te doen, uit te wissen. Die oude koeien worden dan later niet meer uit de sloot gehaald (hooguit in het kader van: het ging mis, maar gelukkig was er daarna vergeving, maar niet om het er nog eens lekker in te vrijven). Je ziet de apostelen die de brieven in het NT hebben geschreven, ook niet steeds terugvallen op hoe de gelovigen waren voordat ze gelovig werden, of ze steeds maar weer inpeperen dat ze zo zondig zijn en er niks van kunnen. Ja, het wordt wel aangekaart als 'verbeterpunt' en als iets waarvoor je op Gods genade moet vertrouwen, maar niet als iets dat je steeds nagedragen zal worden.

Misschien lijkt wat je man doet, op oude-koeien-uit-de-sloot-halen, maar is het wel gewoon de onzekerheid en angst. Zijn vertrouwen heeft een klap gekregen en z'n angsten komen wellicht zo naar buiten. Als hij het verleden er echt steeds in zou willen vrijven, dan zou z'n houding vermoedelijk veel arroganter zijn, zich verheffend boven je, zo van: "jij bent slecht/fout/etc en vergeet het vooral niet!"

Heb je hem voorzichtig uitgelegd dat hoe hij zich uit, bij jou als wantrouwen overkomt? Ik denk niet dat hij het zo bedoelt, maar dat is wel het effect wat het op jou heeft. Ik kan me voorstellen dat jullie elkaar hiermee kunnen helpen: kan jij hem helpen om z'n angst te overwinnen? Kan hij jou helpen om je verhaal bij hem kwijt te kunnen? kunnen jullie elkaar helpen om meer te leven uit dankbaarheid voor Jezus' vergeving?

[BlueMountainSky 0]

Het is allemaal niet zo zwart-wit, ook niet in een relatie. Men kan niet zeggen de ene partner de goede is en de andere de kwade. Als een van de twee echtgenoten vreemd gaat , dan is dat een algemeen teken aan de wand dat een relatie niet lekker loopt. Beide partners leveren daarbij elk hun bijdrage. Het is belangrijk dat elk van beide probeert te begrijpen op welke specifieke manier hij/zij daaraan heeft bijgedragen. Dat kan zijn door daden of door het niet stellen van bepaalde daden of door bepaalde lichaamstaal, of ook door onze angsten dat men eraan bijdraagt dat de ander vreemdgaat. Als bijvoorbeeld iemand om wat voor reden (bij voorbeeld omdat de vader of moeder hem of haar als kind heeeft verlaten) dan ook angst heeft dat de partner hem gaat bedriegen of hem gaat verlaten, dan vertaalt zich dat in de manier waarop we ons gedragen en reageren. Maar veeleel is het zo dat een partner voelt dat zijn noden niet vervuld zijn.

Als koppel is het belangrijk om op geregelde tijdstippen met elkaar een evaluatie moment te hebben zodat de violen gelijkgestemd kunnen worden, zodat op tijd kan aankaarten wanneer de noden niet vervuld zijn. Vaak heeft men ook onrealistische verwachtingen naar elkaar toe. En als er kinderen zijn dan moet ook met hen regelmatig eens bijeen worden gezeten om het reilen en zeilen binnen de familie eens nader te bekijken en ieder eens kan laten horen wat hij of zij hierover vindt.

[Pebbels 0]

Ik ben er niet trots op, maar ik ben vreemd gegaan in mijn relatie.

In die tijd was ik totaal los geraakt van God, ik was zelfs helemaal niet met het geloof bezig.

Mijn relatie liep niet lekker, en ik kon mijn verhaal bij iemand anders kwijt, waarbij ik me wel begrepen voelde.

Om een lang verhaal kort te maken, mijn relatie heeft onder flinke druk gestaan.

Nu nog na ruim 2,5 jaar later is dit nog merkbaar.

Ik snap dat mijn man het vertrouwen in mij is kwijt geraakt, en ik ben hem ook dankbaar dat hij mij een 2de kans heeft gegeven.

Het zal ook nooit weer gebeuren, ik heb hiervan geleerd!

Nu is het zo dat mijn man mij steeds het gevoel geeft van wantrouwen, telkens als ik iets doe zegt hij, hu je gaat toch geen andere mannen versieren he. Ik dacht dat we die fase al voorbij waren.

Zal dit voor altijd zo zijn, of gaat hij inzien dat ik dit echt niet meer doe?

Het is altijd met een mening's verschil dat ik dit moet aan horen, ja maar jij toen...

IK WEET HET NU WEL! pff

ik kan er helemaal naast zitten natuurlijk, maar ik kan me goed voorstellen dat hij zoiets zegt om z'n angst een plek te geven of te verwerken. Hij voelt zich wellicht net zo ongemakkelijk met de situatie als jij, en bij hem uit dat zich misschien in dergelijke niet zo handige opmerkingen? Het kan een stuk onzekerheid zijn dat hij op deze manier uit. Niet omdat hij je niet wil vergeven/niet vergeven heeft, maar gewoon omdat hij bang is.

Wat betreft vergeving: het zal altijd wel lastig blijven omdat we nu eenmaal mensen zijn, maar als christen moeten we proberen om te vergeven zoals God dat doet. Jezus had er geen moeite mee om die ene man aan het kruis te vergeven (nota bene: je zult met mij in het paradijs zijn!) terwijl die man eerder dat jaar moorden had gepleegd (en daarmee een enorme zonde tegen Zijn Schepper - Jezus - had begaan! Je ziet Jezus niet later nog weer keer op keer terugkomen op dat verleden. Ook in de rest van de bijbel zie je dat zo. Als het volk Israel weer eens voor de zoveelste keer de mist in ging, stond God klaar om te vergeven, om wat er tussen Hem en Israel in stond, weg te doen, uit te wissen. Die oude koeien worden dan later niet meer uit de sloot gehaald (hooguit in het kader van: het ging mis, maar gelukkig was er daarna vergeving, maar niet om het er nog eens lekker in te vrijven). Je ziet de apostelen die de brieven in het NT hebben geschreven, ook niet steeds terugvallen op hoe de gelovigen waren voordat ze gelovig werden, of ze steeds maar weer inpeperen dat ze zo zondig zijn en er niks van kunnen. Ja, het wordt wel aangekaart als 'verbeterpunt' en als iets waarvoor je op Gods genade moet vertrouwen, maar niet als iets dat je steeds nagedragen zal worden.

Misschien lijkt wat je man doet, op oude-koeien-uit-de-sloot-halen, maar is het wel gewoon de onzekerheid en angst. Zijn vertrouwen heeft een klap gekregen en z'n angsten komen wellicht zo naar buiten. Als hij het verleden er echt steeds in zou willen vrijven, dan zou z'n houding vermoedelijk veel arroganter zijn, zich verheffend boven je, zo van: "jij bent slecht/fout/etc en vergeet het vooral niet!"

Heb je hem voorzichtig uitgelegd dat hoe hij zich uit, bij jou als wantrouwen overkomt? Ik denk niet dat hij het zo bedoelt, maar dat is wel het effect wat het op jou heeft. Ik kan me voorstellen dat jullie elkaar hiermee kunnen helpen: kan jij hem helpen om z'n angst te overwinnen? Kan hij jou helpen om je verhaal bij hem kwijt te kunnen? kunnen jullie elkaar helpen om meer te leven uit dankbaarheid voor Jezus' vergeving?

Dankjewel voor deze post! Mijn man is op het moment totaal niet met het geloof bezig, hij heeft zich er voor af gesloten. Extra moeilijk.

Ik haal daarin tegen heel veel kracht uit het Woord van God.

God is trouw, voor nu, voor morgen, overmorgen en eeuwig, daar ben ik Hem meer dan dankbaar voor. God hersteld God geneest God zorgt.

Ik heb mijn oude ik met al mijn zonde met alle dingen die ik verkeerd heb gedaan bij Jezus gebracht, ik wil trouw aan Jezus zijn, zo ook aan mijn man. Dat wilde ik laten zien door mij te laten dopen, wat ik heb gedaan is fout, maar zo wil ik niet meer leven!

Toen in de tijd schreeuwde ik om aandacht, maar mijn man reageerde niet, was te druk met een spelletje op het internet. Elke avond was het het zelfde liedje, ik zocht aandacht, aandacht als waardering voor de dagelijkse dingen die ik deed, maar bij mijn man vond ik ze opdat moment niet. Toen in eens was daar een liefde volle man, die mij begreep en het zelfde er vaarden als ik. Juist, hier was ik naar opzoek.

Ik heb mijn man toen verteld dat we uit elkaar groeide en ik 'gevoelens' kreeg voor een ander. gevoelens die gebaseerd waren op eigenlijk een stukje aandacht en waardering. Hier deed mijn man echter niets mee. Pas toen het escaleerde kreeg ik de aandacht alleen negatieve aandacht ruzie.

Na die tijd hebben we er veel over gesproken, ook met een 3e erbij. Hij heeft zijn spel aan de kant gezet en is meer aandacht aan mij gaan schenken, veel meer begrip en waardering voor de dingen die ik doe.

Daar ben ik enorm dankbaar voor dat hij daarin veranderd is, en dat benoem ik ook.

[BlueMountainSky 0]

Dat is goed te horen! Het is goed dat jouw man nu meer aandacht aan je besteedt. Beseft jou man dat hij ook een aandeel had in het vreemd gaan? Heeft hij jou hiervoor om vergiffenis gevraagd?

[Thorgrem 430]

Beseft jou man dat hij ook een aandeel had in het vreemd gaan?

Dat heeft hij niet. Wellicht is hij tekort geschoten in het onderhouden van de relatie dat wil echter niet zeggen dat hij aandeel had in het vreemd gaan.

[maran 0]

er wordt nog steeds gesproken over vreemdgaan hier, terwijl Pebbels later heeft aangegeven dat het alleen om zoenen ging.

nou, iedereen mag daar anders over denken, maar dat kan ik geen vreemdgaan noemen.

zij is daar eerlijk in geweest tegenover haar man .

deze mag daar dan liever respect voor hebben en blij zij dat het niet verder gegaan is, maar daar een teken in zien dat er misschien iets aan hun relatie schort: zoals te weinig aandacht b.v.

soms [of vaak] kan zoiets dan ook heel positief uitwerken - elkaar wakker schudden.

maar zoiets mag je dan ook nooit misbruiken door het te pas en te onpas uit de sloot te halen bij elk misverstand of bij elke onenigheid....zo van jaaaaa, jij deed toen dat....weet je nog wel? bbbrr...

dat is killing voor elke relatie.

uitgesproken is uitgesproken en klaar......dan verder.

[Ursa 1]

Het vertrouwen is geschonden door intiem te zijn met een ander. Dat is zo veel vreemdgaan als je wilt hebben. Wat zou jij er van vinden als je man terug kwam uit de kroeg. 'Hoe was het?' 'Ja goed, ik heb ook nog gezoend met X., was fijn'.

Wat is voor jou dan vreemdgaan? Sex met een ander?

[maran 0]

Het vertrouwen is geschonden door intiem te zijn met een ander. Dat is zo veel vreemdgaan als je wilt hebben. Wat zou jij er van vinden als je man terug kwam uit de kroeg. 'Hoe was het?' 'Ja goed, ik heb ook nog gezoend met X., was fijn'.

Wat is voor jou dan vreemdgaan? Sex met een ander?

maar ik zou dan zeggen [hangt af van ik hoe sterk ik me voel] : en ja: was het lekker? nou geniet er dan maar van....fijn voor je.

die enkele zoen zegt ook niets over intiem zijn met een ander....ik zie het als een uiting van....je voelt je begrepen- er is een klik- en je zoent elkaar b.v.

daar kan het dan ook bij blijven.

maar ik weet niet hoe het in het geval van Pebbels is gegaan.

intiem zijn met een ander kan ook betekenen dat er een sterke emotionele band is met iemand buiten je relatie.

en dat komt ook vaak voor - is dat ook vreemdgaan dan?

daar kun je ook jaloers op zijn of door in verwarring raken....of je als partner tekort geschoten voelen.

om op je laatste vraag te antwoorden:

Ja...

[BlueMountainSky 0]

er wordt nog steeds gesproken over vreemdgaan hier, terwijl Pebbels later heeft aangegeven dat het alleen om zoenen ging.

nou, iedereen mag daar anders over denken, maar dat kan ik geen vreemdgaan noemen.

maar zoiets mag je dan ook nooit misbruiken door het te pas en te onpas uit de sloot te halen bij elk misverstand of bij elke onenigheid....zo van jaaaaa, jij deed toen dat....weet je nog wel? bbbrr...

dat is killing voor elke relatie.

uitgesproken is uitgesproken en klaar......dan verder.

Elke tragische gebeurtenis is een samenspel van omstandigheden en gedragingen. Wanneer een vrouw vreemd gaat, dan valt dat zelden uit heldere hemel. Wanneer de behoeften (en dat is meer dan sexuele behoeften) van één van de partners niet is voldaan, dan is de kans groot dat deze die behoeften bij iemand anders gaat halen. Als echtgenoot is het belangrijk om oog te hebben voor de behoeften van de ander. In die zin stuurde ik aan op de bijdrage van haar echtgenoot.

Juist dat is nooit uitgesproken, zolang dat niet is gebeurd ziet haar echtgenoot haar als de enige 'schuldige ' in het verhaal en zal hij dat keer op keer weer moeten gaan oprakelen.