Kwaad worden over geloof van de ander

[Olorin 154]

Het Christendom is eigenlijk doorgaans best zeker geweest van haar eigen gelijk. Jezus zei het al: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door mijâ€. Ook iets wat ze tot de dag van vandaag uitdraagt.

Tuurlijk, er zijn zat christenen te vinden die twijfelen over hun geloof. Ook heb je gelovigen die een meer relativerende of zelfs syncretistische insteek hebben. Daarmee bedoel ik dat ook andere religies best gelijk kunnen hebben, ook als ze dingen zeggen die niet kloppen met het christelijk geloof en de bijbel. Maar over deze groep wil ik het niet hebben.

Binnen de groep christenen die overtuigd zijn dat het Christendom toch echt de enige ware religie is en christenen die een orthodox geloof belijden, zie je dat boven genoemde verschijnsel toch weer opnieuw terug. Maar dan niet zozeer over verschillende religies, maar juist als het gaat over verschillende christelijke stromingen.

Het kan een soort relativering of subjectivisme zijn. Bijvoorbeeld, ik geloof bijbel interpretatie A, jij B, maar wie gelijk heeft zullen we niet weten. Of Kerk A heeft avondmaalvisie X, kerk B waar ik bij hoor heeft visie Y, maar niemand weet welke de juiste is.

Het kan ook syncretisme zijn. Bijvoorbeeld, je leent van verschillende stromingen bepaalde stukjes kerkleer en maakt het tot iets nieuws.

Nu heb je hele tolerante relativistische gelovige mensen. Maar er bestaan ook gelovigen die vinden dat het een objectieve keiharde waarheid is dat je niet zeker kunt weten welke religie de waarheid is. Die beschuldigen wel eens christenen van intolerantie, extreem fundamentalisme, dat ze hoogmoedig en arrogant zijn en je krijgt het idee dat die mensen dan willen bepalen wat de ander gelooft. Beetje paradoxaal eigenlijk.

Nu merk ik dat soms ook wel eens bij christenen op. Zo herinner ik me wel ruzies als iemand vertelde dat hij/zij gelooft dat zijn/haar kerk de (al dan niet ware) kerk is. Of dat die leer de leer van Jezus is. Dan voelen ze zich aangevallen en vinden dat je niet kunt maken dat te zeggen. Overigens kan het natuurlijk ook zijn, dat de één iets leert en de ander dat niet doet. Dan is het niet zozeer subjectivisme, maar gewoon dat de één minder leert dan de ander. Daar kan ook wel boos over gedaan worden.

Mijn stelling is dat het eigenlijk een beetje hypocriet is, als je boos wordt op een mede christen die gelooft dat die ware en meest juiste stroming aanhangt, of voor mijn part de (al dan niet ware) kerk van lid is, terwijl je zelf exact die zelfde houding hebt naar andere godsdiensten.

[elite1337 0]

Het is zowiezo belachelijk om boos te worden op iemand met "een ander geloof" aangezien JC predikte dat je je naaste lief moet hebben zoals jezelf. Het wordt alleen nog maar belachelijker als je nagaat dat hij ook nog eens vertelde dat "hij de weg is", wat niets anders betekend dan dat je een voorbeeld aan hem kan nemen (ipv hem aanbidden) om zo tot de schepper te komen. Dus je zou kunnen zeggen dat deze mensen, JC en zijn leer + de schepper eerder belachelijk maken en het een slechte naam geven ipv het goed te onderhouden.

Bovendien twijfel ik erg aan de "waarheid" van het Christendom aangezien er nog oudere religies bestaan naast het Christendom en het Jodendom, welk ook allemaal zijn ontstaan in een tijd waar de volken verspreid op de wereld, niets of weinig van elkaars bestaan afwisten.

Dusja, mensen die boos worden op een ander omdat hij/zij een andere religie aanhangt, hebben een behoorlijk klein referentie kader en een behoorlijk klein historisch inzicht.

[Olorin 154]

Nou, het gaat hier eigenlijk wat verder dan boos worden om een andere religie. Het gaat hier vooral om het boos worden omdat iemand vindt dat hij of zij zelf gelijk heeft. En concreter, dat in die visie die ander dan niet gelijk heeft en dingen mist.

[elite1337 0]

Nou, het gaat hier eigenlijk wat verder dan boos worden om een andere religie. Het gaat hier vooral om het boos worden omdat iemand vindt dat hij of zij zelf gelijk heeft. En concreter, dat in die visie die ander dan niet gelijk heeft en dingen mist.

Dat is natuurlijk erg egoistisch, je kan elkaar dan beter helpen dmv eventueel bewijs om zo je verhaal beter te onderbouwen en zo toch tot een compromie te komen, daar help je die andere + jezelf ook mee want zo leer je beide meer over het onderwerp.

Maar zoiets kan ook omslaan naar arrogantie, beetje glad ijs eigenlijk.

[Olorin 154]

Ik snap niet wat je bedoelt.

[elite1337 0]

Ik bedoel, het is egoistisch om boos te worden op iemand die volgens jou ongelijk heeft, dit toont aan dat je jezelf toch wel behoorlijk goed vindt of in iedergeval beter vindt. Je kan hem (en jezelf) beter helpen door een dialoog aan te gaan om er zo achter te komen waarom hij of zij zo denkt. En wellicht dat je hierdoor zelf ook wat wijzer wordt.

Duidelijk ?

[Olorin 154]

Ja, het is me nu duidelijk, dankje.

[Eulogía 0]

Kwaad worden zie ik in het algemeen als een zwaktebod.

[Sanne69 28]

Kwaad worden zie ik in het algemeen als een zwaktebod.

Kwaad worden is inderdaad een zwaktebod. Als je beweert een christen te zijn, dan ben je een navolger van Christus. Hij werd ook niet kwaad als mensen zijn onderwijs niet ter harte namen. Maar hij sloot ook geen compromis om iedereen te vriend te houden. Een mooi voorbeeld vind ik als hij spreekt met de Samaritaanse vrouw bij de bron. Zij had een ander geloof. Toch benaderde hij haar vriendelijk en respectvol. Wel zei hij heel duidelijk: "Gij aanbidt wat gij niet kent" en "God is een geest en wie hem aanbidden, moeten hem in geest en in waarheid aanbidden". Dus hij zei niet zoiets van dat ze wel oprecht bezig was met haar geloof en dat het dan wel oke was, maar als zij Gods goedkeuring wilde hebben, moest zij God "in waarheid" aanbidden.

Deze vrouw reageerde dan toevallig goed op dit onderwijs, maar er waren er natuurlijk ook bij die Jezus niet konden uitstaan hierom en boos werden. En nu zie je ook dat mensen boos worden op mensen van een ander geloof. Vandaar ook al die religieuze oorlogen. Terwijl Jezus christenen toch leerde:"Blijf uw vijanden liefhebben en blijf bidden voor hen die u vervolgen". - Mattheus 5:43-45.

[maran 0]

Olorin schreef:

Mijn stelling is dat het eigenlijk een beetje hypocriet is, als je boos wordt op een mede christen die gelooft dat die ware en meest juiste stroming aanhangt, of voor mijn part de (al dan niet ware) kerk van lid is, terwijl je zelf exact die zelfde houding hebt naar andere godsdiensten.

even sec kijkend naar deze stelling......

ik moet eerlijk zeggen dat ik niets van deze stelling begrijp.

zal wel aan mij liggen misschien.

klopt de stelling wel?

of ontgaat mij iets?

verder begrijp ik je punt wel en daar kan ik mij behoorlijk aan ergeren.

zo van: Mijn visie is de enige juiste.

tja, ipv. daarover met elkaar van gedachten te wisselen lijkt het gemakkelijker weer een nieuwe stroming op te richten, die het dan natuurlijk bij het absolute juiste eind heeft.

verspilde energie - leidt nergens toe.

zo zet men zich alleen maar tegen elkaar af ipv. iets te leren over eenheid in verscheidenheid

[Hendrik-NG 220]

verder begrijp ik je punt wel en daar kan ik mij behoorlijk aan ergeren.

zo van: Mijn visie is de enige juiste.

Tja... Is het niet inherent aan het hebben van een levensbeschouwing (visie) dat de eigen visie de enige juiste is??

Want als men op een zeker moment in de tijd de conclusie moet trekken dat de visie van een ander juister is, dan heeft die persoon weliswaar zijn levensbeschouwing aangepast, maar dan is die persoon nog steeds overtuigd van het feit dat de visie die hij op DAT moment aanhangt de enige juiste is...

En dan wordt de "ergernis" die je op dat moment ervaart een ergernis over het feit dat die ander maar niet wil inzien dat je eigen levensbeschouwing veel aannemelijker is...

En dan is er ook nog de situatie waarin iemand schijnbaar tolerant meerdere opties denkt open te houden... Dan interesseert die persoon (op een bepaald deelonderwerp) de stellingname in de levensbeschouwing gewoon niet ("het boeit hem niet"), of dan heeft deze nog geen "doorslaggevende argumenten" ontdekt om zich te laten overtuigen en vol te gaan voor die specifieke "visie". Maar dan komt de ergernis over de "beslistheid" van de ander voort uit een eigen gebrek aan visie...

In ieder geval: die ergernis ontstaat in jezelf....

[maran 0]

Hendrik-NG schreef:

Tja... Is het niet inherent aan het hebben van een levensbeschouwing (visie) dat de eigen visie de enige juiste is??

nee, voor mij niet - er leiden vele wegen naar Rome.

ieder z'n meug.

in iedere levensbeschouwing [visie] zit wel een kern van 'waarheid'.

dat is het punt niet.

dat zo'n visie op een bepaald moment voor jou de juiste visie is, wil nog niet zeggen dat dat de enige waarheid is, die geldend moet zijn voor iedereen.

Want als men op een zeker moment in de tijd de conclusie moet trekken dat de visie van een ander juister is, dan heeft die persoon weliswaar zijn levensbeschouwing aangepast, maar dan is die persoon nog steeds overtuigd van het feit dat de visie die hij op DAT moment aanhangt de enige juiste is...

iedereen mag dat voor zichzelf bepalen - het is de juiste visie voor die persoon.

alhoewel je in je leven ook die visie bij kunt stellen - men leert continu en is als persoon niet statisch. [als het goed is]

En dan is er ook nog de situatie waarin iemand schijnbaar tolerant meerdere opties denkt open te houden... Dan interesseert die persoon (op een bepaald deelonderwerp) de stellingname in de levensbeschouwing gewoon niet ("het boeit hem niet"), of dan heeft deze nog geen "doorslaggevende argumenten" ontdekt om zich te laten overtuigen en vol te gaan voor die specifieke "visie". Maar dan komt de ergernis over de "beslistheid" van de ander voort uit een eigen gebrek aan visie...

daar heb ik niets mee.

en dat klopt ook niet volgens mij.

iedereen mag geloven wat hij/zij wil, zolang diegene maar niet gaat propageren dat dat de ENIGE ware visie is en dat iedereen die [jouw] visie moet aannemen.

waarom moet men anderen trachten te overtuigen van jouw geloofsvisie?

of zich daartoe te bekeren?

geloof [levensbeschouwing] of ongeloof is een persoonlijke zaak -en dan is het juist interessant om daarover met elkaar te praten - zo kun je van elkaar leren.

toch niet om de ander jouw visie op te dringen?

maar i.v.m. het christelijk geloof en de vele stromingen is er ook nog eens het probleem van het verschillend uitleggen van de bijbelteksten.

is het letterlijk - is het symbolisch? wat zijn de achtergronden?

ook in dat laatste verdiept de een zich meer dan de ander - velen willen er ook liever niets van weten...etc..etc...

door de algemeen geldende, vastgestelde dogma's word je ook beperkt - er is als het ware al voor je gedacht.

maar tegenwoordig zijn er ook die liever zelf nadenken en uitpluizen of zich daartegen afzetten, en met andere plausibele [ook bijbelse] verklaringen komen wat dan weer niet geaccepteerd wordt...etc..enz.....

het ligt dus nogal gecompliceerd.

maar van verdraagzaamheid is weinig sprake i.m.o.

In ieder geval: die ergernis ontstaat in jezelf....

ergernis ontstaat altijd in jezelf

[Olorin 154]

verder begrijp ik je punt wel en daar kan ik mij behoorlijk aan ergeren.

zo van: Mijn visie is de enige juiste.

Het aardige is dat nu net niet mijn punt is (of misschien juist weer wel. )

Ik reageer eigenlijk op dat mensen zich ergeren aan anderen die hun eigen visie de enige juiste vinden.

En concreter: mensen die hun geloof de enige juiste vinden, maar binnen hun geloof zich ergeren aan mensen die hun sub-geloofstroming de enige juiste vinden.

[maran 0]

verder begrijp ik je punt wel en daar kan ik mij behoorlijk aan ergeren.

zo van: Mijn visie is de enige juiste.

Het aardige is dat nu net niet mijn punt is (of misschien juist weer wel. )

Ik reageer eigenlijk op dat mensen zich ergeren aan anderen die hun eigen visie de enige juiste vinden.

En concreter: mensen die hun geloof de enige juiste vinden, maar binnen hun geloof zich ergeren aan mensen die hun sub-geloofstroming de enige juiste vinden.

ooh...zo..juist ja..

- ik neem eerst maar een bak sterke koffie....

alhoewel ik het [probleem] wel begrepen heb denk ik...

maar wat ligt hier volgens jou aan ten grondslag?

waarom kunnen die verschillende visies niet binnen één kerk of stroming?

te weinig dialoog of ruimte voor elkaars visie of uitleg van de bijbel?

te starre dogmatiek?

de kerken lopen leeg en de stromingen nemen toe...

m.a.w. is er een oorzaak en zal er ooit een oplossing zijn?

het christendom kalft zo af, aangezien er geen eenheid [in verscheidenheid] lijkt te kunnen bestaan.

[Olorin 154]

ooh...zo..juist ja..

- ik neem eerst maar een bak sterke koffie....

alhoewel ik het [probleem] wel begrepen heb denk ik...

maar wat ligt hier volgens jou aan ten grondslag?

Een gevoel van buitengesloten worden denk ik.

waarom kunnen die verschillende visies niet binnen één kerk of stroming?

te weinig dialoog of ruimte voor elkaars visie of uitleg van de bijbel?

te starre dogmatiek?

Tot op zekere hoogte kan dat ook wel en gebeurt het ook, maar er zitten ook grenzen aan. Als je stelt dat iets een heel belangrijk deel van het geloof is, of stelt dat iets de waarheid is, dan kun je niet tegelijk zeggen dat het allemaal niet zo is. Dan spreek je jezelf tegen en men weet ook helemaal niet meer waar je voor staat.

de kerken lopen leeg en de stromingen nemen toe...

m.a.w. is er een oorzaak en zal er ooit een oplossing zijn?

het christendom kalft zo af, aangezien er geen eenheid [in verscheidenheid] lijkt te kunnen bestaan.

Veel kerken waren de laatste honderden jaren er ook wel en in de wereld is er geen krimp, in tegendeel. Wat je m.i. wel ziet is dat juist vrijzinnigheid, dat daar de krimp het grootste is. Het mooiste zou één kerk zijn (met natuurlijk diversiteit), maar wil je echt recht doen aan het geloof dat je uitdraagt, dan loop je tegen grenzen aan.

Wel kun je ook zonder één kerk te zijn veel samen doen. Dat gebeurt ook wel de laatste tijd gelukkig.

[Michiel 14]

Als iets anders meer waar is, dan is je eigen resolute standpunt over de waarheid in pacht hebben ongegrond. Deze uitkomst dwingt je om over tegaan naar datgene wat meer waar is dan waarvoor je stelde te staan.

[Hendrik-NG 220]

Hendrik-NG schreef:

Tja... Is het niet inherent aan het hebben van een levensbeschouwing (visie) dat de eigen visie de enige juiste is??

nee, voor mij niet - er leiden vele wegen naar Rome.

ieder z'n meug.

in iedere levensbeschouwing [visie] zit wel een kern van 'waarheid'.

dat is het punt niet.

dat zo'n visie op een bepaald moment voor jou de juiste visie is, wil nog niet zeggen dat dat de enige waarheid is, die geldend moet zijn voor iedereen.

Want als men op een zeker moment in de tijd de conclusie moet trekken dat de visie van een ander juister is, dan heeft die persoon weliswaar zijn levensbeschouwing aangepast, maar dan is die persoon nog steeds overtuigd van het feit dat de visie die hij op DAT moment aanhangt de enige juiste is...

iedereen mag dat voor zichzelf bepalen - het is de juiste visie voor die persoon.

alhoewel je in je leven ook die visie bij kunt stellen - men leert continu en is als persoon niet statisch. [als het goed is]

En dan is er ook nog de situatie waarin iemand schijnbaar tolerant meerdere opties denkt open te houden... Dan interesseert die persoon (op een bepaald deelonderwerp) de stellingname in de levensbeschouwing gewoon niet ("het boeit hem niet"), of dan heeft deze nog geen "doorslaggevende argumenten" ontdekt om zich te laten overtuigen en vol te gaan voor die specifieke "visie". Maar dan komt de ergernis over de "beslistheid" van de ander voort uit een eigen gebrek aan visie...

daar heb ik niets mee.

en dat klopt ook niet volgens mij.

iedereen mag geloven wat hij/zij wil, zolang diegene maar niet gaat propageren dat dat de ENIGE ware visie is en dat iedereen die [jouw] visie moet aannemen.

waarom moet men anderen trachten te overtuigen van jouw geloofsvisie?

of zich daartoe te bekeren?

geloof [levensbeschouwing] of ongeloof is een persoonlijke zaak -en dan is het juist interessant om daarover met elkaar te praten - zo kun je van elkaar leren.

toch niet om de ander jouw visie op te dringen?

....

maar van verdraagzaamheid is weinig sprake i.m.o.

Je uitgangspunt lijkt dus te zijn: 'ieder zijn meug' want 'iedere levensvisie heeft een kern van waarheid' - met "verdraagzaamheid" als een belangrijke kernwaarde van je...

Ofwel: men moet verdragen dat de ander een andere levensvisie heeft...

Tot daar toe kan ik prima met je meevoelen: inderdaad moet men verdragen dat de ander een andere mening kan en zal hebben....

Maar dan: je vraagt

"waarom moet men anderen trachten te overtuigen van jouw geloofsvisie?

of zich daartoe te bekeren?"

Alsof het een teken is van onverdraagzaamheid de ander te willen overtuigen van de eigen mening...

En daar zit iets ongerijmds in: immers, als ik mijn levensvisie niet met jou zou mogen delen (op het niveau van "deze visie vind ik alle andere in waarde overstijgen"), dan verdraag je op dat moment niet dat ik suggereer een "betere levensvisie" te hebben... Dan breek je op dat moment met je eigen kernwaarde "verdraagzaamheid"!!!

Terwijl het probleem in de kern wellicht is, dat je geen tegenargumenten kan en/of wil aanvoeren tegen de visie van die ander... Ofwel: daar speelt dan feitelijk gewoon desinteresse (in het (deel-)onderwerp of een gebrek aan (eigen) visie...

Of je bent zelf niet zo "verdraagzaam" als je beweert te zijn... (Omdat je b.v. van mening bent dat je eigen levensvisie beter is dan die van de ander...) Dat is ook nog een mogelijkheid...

[Hendrik-NG 220]

verder begrijp ik je punt wel en daar kan ik mij behoorlijk aan ergeren.

zo van: Mijn visie is de enige juiste.

Het aardige is dat nu net niet mijn punt is (of misschien juist weer wel. )

Ik reageer eigenlijk op dat mensen zich ergeren aan anderen die hun eigen visie de enige juiste vinden.

En concreter: mensen die hun geloof de enige juiste vinden, maar binnen hun geloof zich ergeren aan mensen die hun sub-geloofstroming de enige juiste vinden.

ooh...zo..juist ja..

- ik neem eerst maar een bak sterke koffie....

alhoewel ik het [probleem] wel begrepen heb denk ik...

maar wat ligt hier volgens jou aan ten grondslag?

waarom kunnen die verschillende visies niet binnen één kerk of stroming?

te weinig dialoog of ruimte voor elkaars visie of uitleg van de bijbel?

te starre dogmatiek?

de kerken lopen leeg en de stromingen nemen toe...

m.a.w. is er een oorzaak en zal er ooit een oplossing zijn?

het christendom kalft zo af, aangezien er geen eenheid [in verscheidenheid] lijkt te kunnen bestaan.

Ik denk dat er een heel ander probleem speelt, dat niet alleen binnen kerken speelt, maar binnen alle "levensbeschouwingen" de kop kan opsteken/opsteekt:

Een niet willen erkennen dat men inderdaad moet verdragen dat de ander een andere mening kan en zal hebben, ook al is de eigen visie altijd de meest ware visie (want anders had je je die echt niet eigen gemaakt...)

Maar discussies gaan voeren over "waar" en "onwaar" - het beargumenteren van de "waarheid" brengt ons niet dichter bij elkaar...

Het Evangelie leert om iets heel anders te doen. Een heel "andere jas" aan te trekken dan die van "het eigen gelijk":

Kol 3:12 Omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld. 13 Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven. 14 En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt. 15 Laat in uw hart de vrede van Christus heersen, want daartoe bent u geroepen als de leden van één lichaam.

Een elkaar "lief willen hebben" is het enige dat mensen tot elkaar kan brengen, ondanks het feit DAT ze van mening verschillen...

En als we dan ook nog beseffen dat hier in het Grieks het woord "agapè" wordt gebruikt en Paulus hieraan in 1 Kor 13 goddelijke eigenschappen toekent (die "agapè" is eeuwig - komt dus bij God weg, is een "godskracht"...), dan wordt duidelijk dat dat zoeken van eenheid en verdraagzaamheid iets is dat "de individuele mens overstijgt"...

"Mijn God, Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk"....

[maran 0]

Hendrik-NG schreef:

Ik denk dat er een heel ander probleem speelt, dat niet alleen binnen kerken speelt, maar binnen alle "levensbeschouwingen" de kop kan opsteken/opsteekt:

Een niet willen erkennen dat men inderdaad moet verdragen dat de ander een andere mening kan en zal hebben, ook al is de eigen visie altijd de meest ware visie (want anders had je je die echt niet eigen gemaakt...)

dit topic gaat over de verschillende afwijkende meningen binnen het christendom, waarbij iedereen zegt of meent de enige waarheid en wijsheid in pacht te hebben en vandaar de zovele stromingen van liberaal tot orthodox.

ik merk in het dagelijkse leven helemaal niets van problemen tussen de verschillende visies over levensbeschouwingen of religie.

niet dat er constant over gesproken wordt, maar als het ter sprake komt geeft iedereen zijn/haar visie zonder te zeggen dat dat de absolute waarheid is en kunnen er mooie gesprekken uit ontstaan.

de eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat sommige christenen [ook in mijn familiekring] vaak menen dat zij het enige juiste geloof hebben en daar valt dan ook geen zinnig woord mee te wisselen, d.w.z. zodra het geloof ter sprake komt.

die lepelen alleen maar dogma's op.

bovendien merk ik ook dat zij andere christelijke denominaties veroordelen of betitelen als zijnde geen echte christenen of niet christelijk genoeg- te vrijzinnig bv.

Maar discussies gaan voeren over "waar" en "onwaar" - het beargumenteren van de "waarheid" brengt ons niet dichter bij elkaar...

vaak niet, maar soms ook wel.

als men niet openstaat voor elkaar kun je het wel schudden.

Een elkaar "lief willen hebben" is het enige dat mensen tot elkaar kan brengen, ondanks het feit DAT ze van mening verschillen...

En als we dan ook nog beseffen dat hier in het Grieks het woord "agapè" wordt gebruikt en Paulus hieraan in 1 Kor 13 goddelijke eigenschappen toekent (die "agapè" is eeuwig - komt dus bij God weg, is een "godskracht"...), dan wordt duidelijk dat dat zoeken van eenheid en verdraagzaamheid iets is dat "de individuele mens overstijgt"...

juist.....

1 Korinthe 13 is heel mooi; in wezen kun je zeggen dat liefde goddelijk is, maar ook atheïsten en humanisten of niet christenen etc. weten wat liefde betekent.

mooie woorden van Paulus, maar uit zijn mond komt ook:

"Indien iemand de Here niet liefheeft, hij zij vervloekt" (1 Korintiërs 16:22).

[Ken Yehuwdiy 0]

de eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat sommige christenen [ook in mijn familiekring] vaak menen dat zij het enige juiste geloof hebben en daar valt dan ook geen zinnig woord mee te wisselen, d.w.z. zodra het geloof ter sprake komt.

die lepelen alleen maar dogma's op.

Dat geldt voor 9 van de 10 mensen van alle religies en daarom heeft het ook helemaal geen zin het er toch over te hebben. Beter is het om te leven als een christen zodat de anderen aan je daden kunnen zien dat je serieus over je geloof bent en dan zullen ze wel naar je luisteren.

[Olorin 154]

dit topic gaat over de verschillende afwijkende meningen binnen het christendom, waarbij iedereen zegt of meent de enige waarheid en wijsheid in pacht te hebben en vandaar de zovele stromingen van liberaal tot orthodox.

Euh, nee.

Dit topic gaat over mensen die stellen dat iets de waarheid is en over andere mensen die dan heel boos worden op die groep mensen.

Terwijl, ze zelf wel degelijk ook dingen als waarheid zien.

Heel concreet voorbeeld (ook wel op dit forum gezien, zeker wat jaartjes geleden):

Persoon A: Jezus is de enige weg tot de Vader.

Persoon B: Amen!

Persoon C Ohhh!!! Wat? Boehoe! En al die andere religies dan?!!! Grrr!!!

Persoon A: De Kerk, dat zijn we allemaal als christenen.

Persoon B: Mja... Misschien, maar de Katholieke Kerk is dé Kerk.

Persoon C: Stomme dogma's bla bla, met jullie valt niet te praten...

Persoon A: Ohhh!!! Wat? Boehoe! En al die andere kerken en stromingen dan?!!! Grrr!!!

Dat ^is een voorbeeld, maar er is qua inhoud natuurlijk een hele hoop andere zaken dan 'kerk' in te vullen.

Maar om het dan wat breder te maken: de paradox van bepaalde zaken in het postmodernisme: Dat onzekerheid en subjectivisme als een objectief iets worden gebracht. Dat vind ik ook wel bij dat soort religie gesprekken. Dat subjectivisme en het idee dat geen enkel geloof de waarheid in pacht heeft, dat juist als een onfeilbaar dogma worden gebracht. Dat er eigenlijk veel intolerantie kan(!) zijn naar mensen die geloven in de objectieve waarheid van hun religie. En dat daar ook boos en intolerant op gereageerd kan worden.

Wat dogma's betreft. Ik snap de allergie niet zo. Ik vind het helemaal niet raar als je bepaalde dogma's voor waar aanneemt omdat ze nu eenmaal in de 'package deal' van een bepaald geloof (of voor mijn part paradigma) zitten.

Het is ook helemaal niet in strijd met er over discussiëren, er over nadenken enzo. Het is vooral acceptie vanuit dat dingen voort komen uit een bepaald grondbeginsel waar je in gelooft. Net als dat je als wetenschapper ook tal van vooronderstellingen aanhangt. Bijvoorbeeld over waarneming, over de rede, het bestaan van causaliteit, etc.

Ik hang ook dogma's aan die ik als de waarheid zie. Maar dat waren lang niet allemaal dezelfde dogma's als die ik tien jaar geleden aan hing. En als ze dat wel waren zegt dat ook niks. Als iets klopt, hoef je dat niet in te wisselen voor wat niet klopt.