Als kerken meer zichtbaar worden

[Olorin 154]

Er zijn steden in Nederland waar het stikt van kerkgebouwen. Sinds de secularisatie is het aantal kerkgangers terug gelopen, met als gevolg dat een deel van de kerkgebouwen niet meer als zodanig in gebruik zijn. Zo ken ik kerken waar woningen in zitten, of gebruikt worden als evenement ruimte. Ik heb zelfs wel eens een kerk gezien waar je terecht kunt voor eten en drinken.

Toch is daar niet het christendom uitgestorven, in tegendeel; diverse kerken zijn nog steeds in gebruik. Sterker nog, er zijn ook wel kerken te vinden die vrij recent in gebruik zijn als kerk. Niet iedereen staat namelijk te wachten op een oud onderhoudsgevoelig gebouw waar de collecte op gaat aan de stookkosten.

Die steden waar ik het over heb vallen niet onder de biblebelt, maar het zijn ook niet de sterkst geseculariseerde gebieden. Het kerklandschap is enorm divers. Zo is er een katholieke parochie, meestal met meerdere kerkgebouwen die ook nog best goed bezocht worden. Er zijn verschillende traditionele protestantse kerkgenootschappen te vinden, soms ook enorm grote kerken (al dan niet ook mede door studenten die in die steden studeren) en er zijn diverse evangelische kerken. Soms zelfs megakerken met een paar duizend kerkgangers.

Het geloof is er niet dood. Het leeft nog steeds, ook onder jongeren. Maar je ziet wel de sporen van de secularisatie en een hoop inwoners gaan ook niet naar de kerk. Ook wat opvalt is dat het kerkelijk landschap enorm versplinterd is en helaas is er ook enige concurrentie; groei heeft vaak te maken met de afname bij een ander. Zelfs al is de kerkleiding eigenlijk zelf geen fan van het kerkhoppen.

Als ik door zo'n stad wandel of rijd, bedenk ik me dat als al die kerken nou één geheel zouden vormen, je op het gebied van evangelisatie best wel wat kunt bereiken. Je zou in een geseculariseerde omgeving wel een ander geluid kunnen laten horen en erg zichtbaar kunnen zijn.

Nu, geloofsvisie loopt teveel uit elkaar, dus dat zie ik niet gebeuren. Maar je zou wel kunnen samenwerken.

De vraag is, hoe zou dat moeten?

Hoe kun je voorkomen dat je wel een sterk geluid kunt laten horen zonder dat het eigenlijk het geluid is van slechts één stroming? Hoe voorkom je dat de samenwerking niet uitloopt op concurrentie om nieuwe zieltjes.

En eigenlijk denk ik ook niet zozeer aan van die 'zeepkist' evangelisatie campagnes, maar vooral ook aan je als christendom duidelijker te positioneren in de stad. Dus dat je je als kerk zichtbaar maakt voor de buitenwereld en een stem kunt laten horen. En dan liever niet op een manier dat het mensen juist weg jaagt voor je maar iets kunt zeggen, of bevestiging geeft in alle vooroordelen, zoals dat de kerk idd een achterhaald instituut is of een soort hippie beweging op zeepkistjes is, maar dan zonder de leuke hippie elementen.

[Michiel 14]

Gisteren ging de preek bij ons over een soortgelijk punt, aan de hand van Handelingen 4. De predikant stelde dat daar waar de teugels worden gevierd en meer geloofsvrijheid is de afname sterker is. Daar waar de boodschap hetzelfde was als pak 'm beet 400 jaar geleden blijven sterk. Hij trok het door dat als je de waarheid blijft verkondigen dat je daarmee gaat gloeien, omdat we ons mogen laten leiden door de Geest. Daarmee trek je mensen aan en kan de gemeente groei gaan doormaken. Deze groei kan op verschillende manieren plaatsvinden. Wanneer gemeenten zich meer richten op de gemene deler en minder op de verschillen kan dat bijdragen tot het uitdragen van het evangelie en de mensen, net als Petrus en Johannes, vrijmoedig getuigen van God.

[Eulogía 0]

Ik heb nogal eens onderzoeken gelezen waarvan de uitkomst was dat de meeste niet-gelovigen worden bereikt wanneer er veel kleine gemeenten zijn dan wanneer er een enkele grote kerk is. Als er bijvoorbeeld één grote gemeente van duizend leden is, zijn misschien minstens 800 mensen consumenten en vullen bij wijze van spreke alleen maar zitplaatsen. Als er een gemeente is van 25 mensen, doet misschien de helft daarvan aan evangelisatie.

Ik ben van mening dat gemeenten helemaal niet hoeven samen te werken, maar zelfstandig kunnen opereren en de samenleving kunnen bereiken. (Wel geloof ik dat het goed is als gemeenten ook gastsprekers hebben en dat leiderschappen van verschillende gemeenten elkaar scherp houden en corrigeren. Zonder correctie en voeding door apostelen, herders, leraren, profeten en evangelisten, kunnen uitwassen en sektevorming een gevaar vormen.)

[Olorin 154]

Mijn ervaring is met kerken juist dat de actieve deelname van leden ook in kleinere kerken niet hoog is. Die grote kerken kunnen doordat ze groter zijn meer ondernemen qua activiteiten, doordat een klein percentage misschien alleen maar actief is, maar in absolute aantal is die groep wel groter. Maar ook bij kleine kerken zie ik een consumentistische houding. En juist die grote kerken hebben groei, mede doordat ze meer kunnen organiseren denk ik.

Verder heb je ook met type mensen te maken. De een voelt zich aangetrokken tot kleinschaligheid, de ander tot groot.

Je kunt ook tussenvormen hebben. Bijvoorbeeld katholieke parochies bestaan dikwijls uit meerdere kerken maar delen en organiseren ook gezamenlijk van alles.

Maar eigenlijk gaat het mij helemaal niet over welk formaat kerk je hebt, maar veel meer over het versplinterde kerklandschap. Vroeger was de kerk heel prominent aanwezig in de samenleving. En zélfs was het zo in het vroege christendom (zeg maar NT tijd en erna) dat de kerk maar een marginale stroming was, maar dat er wel gebruik werd gemaakt van netwerken. Je had ook wel verschillende 'scholen', maar niet zoals het in onze tijd is: een wildgroei van verschillende stromingen en hoppende kerkgangers. Daar is niks aan te doen, maar je zou wel samen het merk 'christendom' kunnen brengen.

Ik zou het mooi vinden als je als 'christendom' in de stad kunt optreden. Het is nogal een verschil of je een klein kerkje of iets groter kerkje bent, of dat je een religie bent waarvan het stikt van kerkgebouwen en leden.

En ik ben het met Michiel eens dat je niet je geloof moet verwateren, maar ik vind tegelijk dat je ook niet moet verinnerlijken als kerk.

[Josephina 0]

Interessant onderwerp dat je hier aansnijdt. Ik vind het zelf ergens heel erg mooi als verschillende stromingen samenkomen om samen Kerk te zijn, zoals dit bijvoorbeeld in Taizé gebeurt. Toch vind ik het lastig om me dit praktisch voor te stellen. Bij gebedsgroepen en deelgroepen denk ik dat je veel samen kunt delen. Maar wanneer het aankomt op geloofsoverdracht of het vieren van de eucharistie/avondmaal wordt het denk ik wel een stuk lastiger.

Maar bepaalde dingen kunnen erg goed samen. Zo heb ik hier afgelopen jaar echt genoten van de Kerkennacht, waarbij ik niet alleen mijn eigen parochie, maar ook andere kerken bezocht heb.

Ik denk dat het wel goed is om als christenen naar buiten toe wat meer eenheid uit te stralen dan er nu meestal gebeurt. Mensen die zoekende zijn hebben er denk ik vrij weinig aan een wirwar van stromingen die allemaal over christus spreken maar elkaar als vreemdelingen bejegenen.

In de stad waar ik woon zijn ondertussen wel een aantal activiteiten door verschillende christelijke studentenverenigingen samen georganiseerd.

[Eulogía 0]

In de evangeliën en Handelingen kwamen hele regio's in opschudding doordat wat wonderen en genezingen plaatsvonden. Zo zouden ook in onze tijd hele steden in beroering kunnen komen door een handjevol mensen die in Jezus' naam bovennatuurlijke dingen doen.

Daarnaast kunnen ook megakerken een fijnvertakte structuur hebben waardoor toch kleinschalig kleine gemeenschappen kunnen worden bereikt.

[Olorin 154]

Ik denk dat het wel goed is om als christenen naar buiten toe wat meer eenheid uit te stralen dan er nu meestal gebeurt. Mensen die zoekende zijn hebben er denk ik vrij weinig aan een wirwar van stromingen die allemaal over christus spreken maar elkaar als vreemdelingen bejegenen.

Idd. Als zoekende kan ik me voorstellen dat je door de bomen het bos niet ziet. Er zijn zoveel kerken en dan is het vaak ook nog eens onduidelijk ze geloven, als je niet thuis bent in die stromingen. En zelfs dan, kerken met dezelfde naam kunnen ook verschillen.

Het lijkt voor mij soms dat kerken of elkaar negeren terwijl ze allen christelijk zijn, of dat vanuit een eenheidsgedachte de verschillen of genegeerd worden, of verwateren. Beide vind ik jammer, omdat die verschillen soms toch het fundament van het geloof kunnen raken.

Nu, er zijn wel degelijk mooie initiatieven waar men samenwerkt. ZO heb ik wel eens interkerkelijke acties oer Pasen gezien.

Maar ik vraag me af of er niet meer kan zijn en ook meer op andere vlakken.

[Chappo 0]

Ik vraag me wel is af of dit het probleem is van een kerk die niet duidelijk anders is in de samenleving of van de kerk die een groep verzameling is van mensen die niet duidelijk anders zijn. Ik zou het probleem namelijk eerder persoonlijk zoeken. De Bijbel zegt zo duidelijk als je God kent ben(niet moet zijn!) je het zout van de wereld. Het evangelie dat we als een schat in aarde kruiken hebben is de kracht van God tot zaligheid. Paulus schrijft dat we door de omgang met God meer heerlijkheid hebben gekregen dan Mozes die van aangezicht tot aangezicht met God sprak. Als we dicht bij Hem leven, zijn we anders, dan leeft de almachtige God in en door ons. Verder heb ik geen kaas gegeten van alle church growth theorieën en modellen en dat is volgens mij ook niet het punt uiteindelijk. Want bijv. in handelingen waar er al meer dan genoeg verschillen/onenigheden in de kerk en toch trok ze veel, heel veel nieuwe leden aan. Natuurlijk speelt alles mee, ook de verdeeldheid van de kerken in Nederland. Maar het is volgens mij echt een utopie dat als alle christenen in Nederland(of wereldwijd) het morgen eens worden dat iedereen zich dan bekeerd. Dus het is een zinnig gesprek, maar ik vraag me echt af of daar de nadruk moet liggen.

[Thorgrem 430]

Ik heb op uitnodiging deelgenomen aan het uitdenken en opstellen van een vernieuwingsproces voor een parochie locatie die zo'n beetje hetzelfde probleem ondervond. Indien Olorin het wenst wil ik daar wel wat over uitweiden, wat de problemen waren en wat er allemaal op touw gezet is om het tij te keren. De uiteindelijk uitwerking weet ik overigens niet precies omdat ik vrij vlot daarna verhuisde. Weliswaar binnen dezelfde parochie maar naar een andere locatie.

[Olorin 154]

Indien Olorin het wenst wil ik daar wel wat over uitweiden, wat de problemen waren en wat er allemaal op touw gezet is om het tij te keren.

Graag.

[Thorgrem 430]

Waar ik ik het woord kerk gebruik bedoel ik dus het gebouw inclusief plaatselijke geloofsgemeenschap. Het betreft een locatie die onderdeel is van een grotere parochie.

De situatie was als volgt. Het is een redelijk jonge kerkgemeenschap die (schatting) in 1980 is opgericht en sinds 1990 een echt kerkgebouw heeft. Het is gebouwd in de kern van een aantal nieuwbouwwijken aan het spoor inclusief stationnetje. Later is er nog een gigantische nieuwbouwwijk bijgebouwd (daar zijn ze inmiddels al meer dan 10 jaar aan het bouwen) maar de aanwas blijft uit.

Sterker nog, vele mensen weten überhaupt niet dat er een kerkgebouw in de buurt is. De parochianen die komen zijn een vast clubje maar veruit de meeste katholieken worden niet bereikt. In de opbouw van de gemeenschap zijn er een aantal dingen misgegaan. Alhoewel iedereen naar eer en geweten zich goed heeft ingezet op zijn/haar eigen manier kwam het erop neer dat een aantal erg dominante personen de touwtjes in handen kregen. Hierdoor ontstond er behoorlijk wat wrijving, de ene keer wat meer dan de andere keer. Voormalig vrijilligers die stopten omdat ze te oud werden oid voelden zich verlaten. Mensen vertrokken naar andere locaties (wat ten nog gewoon andere parochies waren). Kortom, alles liep terug, bezoekers, dopen, trouwen, wake enz enz. Op een gegeven moment kan men dus gewoon vrij simpel een toekomstprognose maken en besluiten om op de ingeslagen weg door te gaan en het licht over een jaartje of 10 uit te doen of om te veranderen. Men koos het laatste.

Er is een groep mensen vanuit alle lagen (waaronder ik dus) bijeengeroepen die de huidige situatie bekeek, met elkaar in gesprek ging wat wenselijk was en wat mogelijk was enz enz. Daarmee waren we zo'n 6 avonden van 6 uur mee bezig. Best een heel interessant proces overigens onder leiding van een diaken die meer ervaring had met dit soort processen.

Het doel was/is uiteindelijk om als kerkgemeenschap je niet terug te trekken binnen de muren van je kerkgebouw maar om naar buiten te treden. Niet naar binnen gericht dus maar naar buiten. De conclusie was al snel dat je met enkel vieringen slechts een klein percentage van de katholieken bereikt, laat staan ongelovigen (niet oneerbiedig bedoeld). Er ging/gaat dus onevenredig veel energie in de voorbereiding en het houden van vieringen zitten terwijl het rendement minimaal is. Sterker nog, de werkgroep liturgie bepaalde het hele beleid zo'n beetje. Daarnaast is de drempel dan ook gewoon veel en veel te hoog voor veruit de meeste mensen die je wil bereiken. Het klinkt wat vervelend, maar met een viering/dienst bereik je simpelweg niet genoeg mensen tegenwoordig om de toko open te houden.

Kerk in de wijk dus. Dit door je dienstbaar op te stellen tegenover een ieder die daar voor open staat. Dat kan op vele manieren. Besloten is om de vrijwilligers anders te gaan inzetten. Zo'n proces kost even tijd omdat je zal merken dat flink wat vrijwilligers vastgeroest zitten. De hele organisatiestructuur ging op de kop zodat de verschillende onderdelen evenredige inbreng hadden, de mensen die tot dan toe de touwtjes in handen hadden werden dus feitelijk naar beneden geplaatst. (een proces wat volgens mij nu nog aan de gang is, meer dan 1,5 jaar later) Er werden activiteiten opgezet die weliswaar met het evangelie te maken hebben maar waarvan mensen niet terugschrikken. Er werd een keuken geplaatst zodat er wekelijks een kookgroep kon komen om samen een maaltijd voor te bereiden en te nuttigen met een ieder die maar naar binnen komt (handig in een studenten rijke omgeving). Er wordt nu contact onderhouden met de plaatselijke gemeentewerkers om mensen in nood beter te bereiken. Zieken worden bezocht indien ze dat wensen en daar wordt in ieder geval navraag naar gedaan. Alleenstaande ouderen wordt hulp aangeboden. Het studieaanbod werd uitgebreid. Er werd een toneelgroep opgericht voor iedereen die geïnteresseerd is, onder begeleiding van een professional. De bedoeling was overigens om het oefenen/uitvoeren in de plaatselijke buurtvereniging te doen om de drempel nog lager te maken.

Afijn, een warrig verhaal zo los uit de hand en als je verduidelijking wil vraag het gerust.

Het is nu in ieder geval veel meer een geloofsgemeenschap die midden in de samenleving staat en positiviteit naar buiten toe uit straalt. Laat de kerken dus niet enkel een bastion zijn waarin de christenen veilig tussen de muren beschermt worden maar zoek de samenleving op. Treed naar buiten en niet betweterig of hoogdravend maar uit dienstbaarheid.

[Eulogía 0]

Een interessant artikel? >>

Wat we van megakerken kunnen leren

In de Verenigde Staten heb je een verschijnsel dat er in Nederland bijna niet is: de megakerk. 10% van de kerkgangers zit in een kerk met meer dan 2.000 kerkgangers- dat zijn 6 miljoen mensen. Het percentage groeit snel, want deze kerken groeien met 8% per jaar, terwijl het totaal aantal kerkgangers in de VS nauwelijks groeit.

Veel mensen hebben moeite met megakerken, onder andere vanwege het vermeende onpersoonlijke karakter en het consumptieve gehalte. Onderzoek wijst echter uit dat er van dat beeld maar weinig klopt. Hieronder noem ik een aantal opvallende zaken uit het onderzoek waarmee Nederlandse kerken zeker hun voordeel kunnen doen.

1. Bijna alle megakerken zijn evangelicaal van karakter. Zowel vrijzinnige als fundamentalistische kerken komen er vrijwel niet onder voor.

2. Megakerken hebben niet altijd megagebouwen. Het gemiddeld aantal kerkgangers is 4000, maar het gemiddeld aantal zitplaatsen in de kerk is 1500. Misschien is het tijd dat Nederlandse kerken hun leden minder onder druk zetten om de tweede dienst te bezoeken en meer energie besteden aan het houden van een tweede, derde en vierde dienst om andere groepen mensen met het Evangelie te bereiken.

3. Megakerken zijn tegelijkertijd groot en klein. De helft van alle kerkgangers maken deel uit van een huisgroep. Dat zorgt ervoor dat de megakerken vaak juist zeer persoonlijk zijn.

4. In het verlengde ervan ligt dat de megakerken veel nadruk leggen op bijbelstudie en gebed. En naast de nadruk die ze leggen op het geestelijke leven, zijn ze ook niet bang een duidelijke standaard voor te houden. Drie kwart van de megakerken zegt ‘veel nadruk’ te geven aan het onderwijs om geen seksuele relaties voor het huwelijk te hebben.

5. Megakerken combineren een traditionele theologie met eigentijdse vormen. Vrijwel zonder uitzondering wordt de gemeentezang begeleid met drum en elektrische gitaar.

6. Megakerken hebben veel mensen in dienst. Voor de 4000 kerkgangers zijn er 12 voltijds- en 4 deeltijdspredikanten. Daarnaast zijn er 33 anderen voltijds in dienst en 27 deeltijds. Als we bij deeltijds uitgaan van een halve baan, betekent dit dat er voor iedere 80 kerkgangers iemand voltijds in dienst is. Daardoor hebben Amerikaanse kerken meer te bieden dan Nederlandse. Er wordt financieel meer verwacht van kerkleden, maar ook meer geboden.

7. Megakerken zijn vaak intercultureel. De meer interculturele kerken groeien opvallend genoeg zelfs sneller dan de kerken waar bijna iedereen tot dezelfde bevolkingsgroep behoort. Ik vond het opvallend dat onder de ‘senior pastors’ (leidende predikanten) mensen uit etnische minderheden in de VS zelfs oververtegenwoordigd zijn. Terwijl 82% van de kerkgangers wit is, geldt dat voor maar 75% van de leidende predikanten. Onder hen zijn zowel zwarte Amerikanen, Spaanssprekende Amerikanen en Aziaten oververtegenwoordigd.

1-5-2012 | bron: Marten Visser, zendeling in Thailand

link

[Machiavelli 0]

De vraag is, hoe zou dat moeten?

Hoe kun je voorkomen dat je wel een sterk geluid kunt laten horen zonder dat het eigenlijk het geluid is van slechts één stroming?

Door een slap verwaterd geluid te laten horen. Oftewel, valt niet te voorkomen.

Hoe voorkom je dat de samenwerking niet uitloopt op concurrentie om nieuwe zieltjes.

Niet.

En eigenlijk denk ik ook niet zozeer aan van die 'zeepkist' evangelisatie campagnes, maar vooral ook aan je als christendom duidelijker te positioneren in de stad. Dus dat je je als kerk zichtbaar maakt voor de buitenwereld en een stem kunt laten horen. En dan liever niet op een manier dat het mensen juist weg jaagt voor je maar iets kunt zeggen, of bevestiging geeft in alle vooroordelen, zoals dat de kerk idd een achterhaald instituut is of een soort hippie beweging op zeepkistjes is, maar dan zonder de leuke hippie elementen.

We zijn achterhaald .

[Thorgrem 430]

Wat we van megakerken kunnen leren

Zeker een interessant artikel en ook ik denk dat we een heleboel kunnen leren van megakerken zowel positief als negatief. En wat nou positief of negatief is verschilt dan weer per persoon.

In de Verenigde Staten heb je een verschijnsel dat er in Nederland bijna niet is: de megakerk. 10% van de kerkgangers zit in een kerk met meer dan 2.000 kerkgangers- dat zijn 6 miljoen mensen. Het percentage groeit snel, want deze kerken groeien met 8% per jaar, terwijl het totaal aantal kerkgangers in de VS nauwelijks groeit.

Vandaag zijn er nieuwe cijfers uitgekomen op kerknieuws.

1. Bijna alle megakerken zijn evangelicaal van karakter. Zowel vrijzinnige als fundamentalistische kerken komen er vrijwel niet onder voor.

Niet zo heel interessant maar een gegeven lijkt me.

Maar ook een evangelicaal karakter heeft volgens mij meerdere smaken van vrijzinnig tot fundamentalistisch en alles wat er tussen valt. Of heb ik het dan mis?

2. Megakerken hebben niet altijd megagebouwen. Het gemiddeld aantal kerkgangers is 4000, maar het gemiddeld aantal zitplaatsen in de kerk is 1500. Misschien is het tijd dat Nederlandse kerken hun leden minder onder druk zetten om de tweede dienst te bezoeken en meer energie besteden aan het houden van een tweede, derde en vierde dienst om andere groepen mensen met het Evangelie te bereiken.

Dat zou wellicht een goede manier kunnen zijn ja. Zeer zeker is het zo ontzettend jammer dat vele (protestantse) kerkgebouwen vaak enkel op zondag tijdens de 1 a 2 diensten geopend zijn (en voor cursussen op een paar avonden).

3. Megakerken zijn tegelijkertijd groot en klein. De helft van alle kerkgangers maken deel uit van een huisgroep. Dat zorgt ervoor dat de megakerken vaak juist zeer persoonlijk zijn.

Dat is een beweging die ook binnen de katholieke Kerk nu al enige tijd aan de gang is of op gang wordt geholpen. Dat maakt het wellicht wat toegankelijker voor veel mensen. Je blijft echter deel van kerkgenootschap x en ik neem aan dat je zo nu en dan ook wel eens je gezicht mag laten zien tijdens de zondagse dienst/viering.

4. In het verlengde ervan ligt dat de megakerken veel nadruk leggen op bijbelstudie en gebed. En naast de nadruk die ze leggen op het geestelijke leven, zijn ze ook niet bang een duidelijke standaard voor te houden. Drie kwart van de megakerken zegt ‘veel nadruk’ te geven aan het onderwijs om geen seksuele relaties voor het huwelijk te hebben.

Dat zou ik dan graag wat breder willen trekken.

Maar het lijkt me goed als een kerk buiten het dogmatische zich ook bezig houd met mystiek en ethiek. Meer dan nu het geval is in Nederland. Het zou fijn zijn als christelijk Nederland zelf weer eens de normen en waarden hoog op de agenda zetten en dat dat ook terug klinkt in onderwijs en de algehele samenleving. Ook buitenkerkelijken zouden daar de vruchten van kunnen plukken.

5. Megakerken combineren een traditionele theologie met eigentijdse vormen. Vrijwel zonder uitzondering wordt de gemeentezang begeleid met drum en elektrische gitaar.

Dan benoem je slechts 1 aspect. Eigentijdse vormen hoeven helemaal niets met muzikale begeleiding te maken te hebben. Sterker nog, eigentijdse vormen hoeven ook helemaal niet met de eredienst te maken te hebben.

6. Megakerken hebben veel mensen in dienst. Voor de 4000 kerkgangers zijn er 12 voltijds- en 4 deeltijdspredikanten. Daarnaast zijn er 33 anderen voltijds in dienst en 27 deeltijds. Als we bij deeltijds uitgaan van een halve baan, betekent dit dat er voor iedere 80 kerkgangers iemand voltijds in dienst is. Daardoor hebben Amerikaanse kerken meer te bieden dan Nederlandse. Er wordt financieel meer verwacht van kerkleden, maar ook meer geboden.

Meer betaald personeel hoeft niet te betekenen dat iemand meer te bieden heeft. Met vrijwilligers kun je een heleboel bereiken. Deze zullen dan wel goed ingezet moeten worden.

7. Megakerken zijn vaak intercultureel. De meer interculturele kerken groeien opvallend genoeg zelfs sneller dan de kerken waar bijna iedereen tot dezelfde bevolkingsgroep behoort. Ik vond het opvallend dat onder de ‘senior pastors’ (leidende predikanten) mensen uit etnische minderheden in de VS zelfs oververtegenwoordigd zijn. Terwijl 82% van de kerkgangers wit is, geldt dat voor maar 75% van de leidende predikanten. Onder hen zijn zowel zwarte Amerikanen, Spaanssprekende Amerikanen en Aziaten oververtegenwoordigd.

De katholieke Kerk is ook bijzonder intercultureel. Hier plaatselijk in het dorp wat minder, maar dat is eigenlijk omdat het hele dorp niet intercultureel is. Alhoewel asielzoekers hier vaak wel in de kerk zitten. Maar tot een tijdje terug zat ik bij een locatie wat tevens Vietnamese parochie was. Erg mooi.

Al met al moeten we er wel rekening mee houden dat Nederland/Europa en Amerika ontzettend veel verschillen van elkaar qua cultuur en dat een megakerk hier zeer zeker niet zonder meer tot bloei zou kunnen komen.