Ben jij bang om te sterven?

[Chealder 1]

Ik vind de dood een van de meest bijzondere en fascinerende dingen die er zijn. Ja, misschien zelfs bijna iets moois op een beetje een melancholische manier.

Voor veel dingen ben ik bang geweest of ben ik nog steeds bang, maar nooit voor de dood. Niet als christen, maar ook niet voordat ik christen was. Ergens heeft de dood mij altijd rust gegeven, het is een zekerheid; ieder mens zal een keer sterven. Dood gaan lijkt me wel eng (eng, als in spannend) en ik ben er best nieuwsgierig naar. Maar dat is voor mij geen reden tot angst of om dood te willen.

Vandaag, precies een week en een jaar geleden is mijn oma op 90-jarige leeftijd overleden. Toen ze ziek werd was ik al christen maar deed niet tot nauwelijks wat met mijn geloof, maar door haar ziekte en dood ben ik voor haar gaan bidden en zo dichter tot God gekomen. Vandaar dat de dood voor mij een bijzondere betekenis heeft.

[Morphogenesis 4]

De dood fascineert mij ook. Of nouja, niet zozeer de dood maar meer hoe men er over dacht\denkt, zoals de egyptenaren, maar ook de humanisering van de dood, zoals Magere Hein\Grim Reaper

Afin, nee, ik ben niet bang voor de dood. Ik zou alleen geen gruwel of pijnlijke dood willen hebben, dat dan weer niet

[DeNette2728 0]

ik ben ook bang voor het leven dan de dood zeg maar

toch ga ik door met me leven ook al vind ik het moeilijk om als beginnende geloof door te gaan ik heb lichte form van autisme maar toch ik heb de slimheid van hoog begaafdheid.

onthou die spreek woord - ik doe er alles aan waarom ik meer geloof

ik ben nog steeds fan van power rangers een tv serie

ik bidde toen ze zijden na power rangers rpm zullen ze stoppen voor altijd - tot ze op eens aan kwamen na een jaar overslaan - ik bidde namelijk voor goede terug keer en ik wiste niet hoe die heet maar die serie van power rangers heet nu Power Rangers Samurai

leuk he ? blijven bidden helpt.

[DeThomas 35]

Niet voor de dood zelf. Voor de manier waarop wel.

[Spons 0]

Ik ben niet bang om dood te gaan. Ik was er ook niet bang voor om nog niet geboren te zijn dus ben ik ook niet bang om dood te zijn. Ik zal er namelijk niks van merken

[Kurt 0]

Ik geloof niet en ben ook niet meer zozeer op zoek naar antwoorden op 'grote levensvragen', maar ik ben wel bang voor de dood. Waarom weet ik niet precies. Het kan een erfenis zijn van mijn reformatorische opvoeding (niet zozeer de opvoeding zelf, maar de kerk en de scholen hebben wel sporen nagelaten). Het kan ook gewoon 'angst' voor een 'eeuwig niets' zijn. Eeuwigheid is sowieso onvoorstelbaar. Anderzijds: na mijn dood is er niets, maar voor mijn geboorte was er ook niets en dat vond ik ook niet erg. (Aantekening: 'ik' is relatief en een verwaarloosbaar begrip in dezen.)

[BookerT 0]

Als het je tijd is, is het je tijd.Je moet er mee leren leven dat het ooit op houd,en je voor je Schepper staat.

Ik ben veel banger voor de dood van anderen.

[Rutger 0]

Het hoort bij het leven. Iedereen wordt geboren, leeft en gaat dood, niemand uitgezonderd. Het is jammer als dat wat vroeg is natuurlijk, inderdaad vooral voor de mensen eromheen, maar ik heb er vrede mee dat het erbij hoort.

[Jacobus 10]

Ik ben niet bang om te sterven. Waarom zou ik? Waarom zou het erg zijn om dood te zijn?

Dit zijn wel twee verschillende zaken Wonderfulstar.

Dood zijn doet mij ook weinig, maar het sterven zelf is toch wel iets anders.

[Gast Anon_phpbb]

Zo'n dertig jaar gelegen werd een familielid van mij op 13-jarige leeftijd door een auto aangereden en was op slag dood. Soms heb je niet eens de tijd om bang te zijn om te sterven lijkt het wel...

Hieruit heb ik wel geleerd dat de dood op ieder moment in je leven kan plaatsvinden. Het lijkt me dan ook juist om er over na te denken, ook als je jong bent.

Sterven is loslaten van het leven. Volgens mij is leren loslaten of 'sterven aan jezelf' ook een goede voorbereiding op het daadwerkelijke sterven. In het dagelijkse leven ben ik vaak veel te angstig om dingen los te laten. In die zin ben ik ook bang voor het echte sterven.

[Spons 0]

Ik geloof niet en ben ook niet meer zozeer op zoek naar antwoorden op 'grote levensvragen', maar ik ben wel bang voor de dood. Waarom weet ik niet precies. Het kan een erfenis zijn van mijn reformatorische opvoeding (niet zozeer de opvoeding zelf, maar de kerk en de scholen hebben wel sporen nagelaten). Het kan ook gewoon 'angst' voor een 'eeuwig niets' zijn. Eeuwigheid is sowieso onvoorstelbaar. Anderzijds: na mijn dood is er niets, maar voor mijn geboorte was er ook niets en dat vond ik ook niet erg. (Aantekening: 'ik' is relatief en een verwaarloosbaar begrip in dezen.)

Dat is ook niet zo gek, niemand wil dood. Dood zijn is niet eng of erg. Je zal er niks van merken. Maar ja, de dood in de ogen kijken is natuurlijk niet zo fijn. Wij zijn zo geprogrammeerd dat we niet dood willen. Dat geld uiteraard niet alleen voor de mens maar voor al het leven op aarde.

[Belangrijk 0]

Hallo Forum vrienden,

Uiteraard wil ik hier nog een tijdje blijven, maar ik heb geleerd dat dit slechts mijn tijdelijke woonplek is, en dat maakt het leven zoveel makkelijker! Hoe denken jullie hierover?

Als je het echt weten wil.. liever vandaag als morgen... en ik ben niet depressief!!

[Belangrijk 0]

Ik half-bang.

Niet zo zeer op de dood zelf, maar wel voor het moment erachter, of je in hemel of hel terecht komt.

geloof je in het werk wat de Here Jezus Christus? dan BEN je behouden! Dat is gewoon een zekerheid waar je niet aan moet twijfelen!