Hemel op aarde?

[Jalikaatje 1]

Een vraag die mij al een tijdje bezig houdt.

In deze wereld is lijden, dat is een feit. Iedereen heeft een eigen verhaal, zijn eigen geschiedenis en angsten. Dingen die je zijn overkomen of dingen waar je misschien nu middenin zit. Het doet zeer. Mensen vertellen je er niet tegen te vechten, het te accepteren. Wanneer iets mis gaat kan God hier een plan mee hebben, onze keuzes zijn de Zijne niet. Vecht niet tegen omstandigheden, zo maak je het jezelf zo zwaar. Accepteer het en ga verder.

En dan zijn er sprekers die vertellen hoe God ons zegent, ons troot. Zij moedigen ons aan om dicht bij God te blijven, zo zullen we zegening ontvangen in ons leven. Zoek en je zult vinden, klopt en de deur zal voor je opengaan. Het leven wordt beter, blijf volharden. God gaat met je door het dal, laat Hem je helpen er weer uit te komen.

Dan is er nog de groep christenen die ervan overtuigd is dat genezing een garantie is. God geneest, punt uit. God wil dat wij gelukkig zijn, dus zegent hij ons. Wanneer je berust in je lijden, leef je niet zo vol en gelukkig als je zou kunnen.

Dit zijn grofweg de drie gedachtes die ik vaak tegenkom. Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Iedereen wordt geconfronteerd met lijden, maar hoe moeten we ermee omgaan? Persoonlijk geloof ik nooit dat het Gods hoogste doel is dat wij op aarde gelukkig zijn. Het is zijn hoogste doel dat Zijn Koninkrijk zal komen. Dat Koninkrijk is er nu nog niet, we kunnen nu dus niet volmaakt gelukkig zijn. Maar dit betekent niet dat alle lijden ons dus maar kan overspoelen, als kinderen van God hebben we een Vader die over ons waakt, een Zoon die de weg heeft vrijgemaakt en de Geest die bij ons is om ons te helpen.

Waar ligt de grens tussen verlangen naar zegeningen op aarde en het wensen van de hemel op aarde?

[Unknown1 0]

Goede vraag.

Hier kan een leuke discussie uit voort komen, maar wat is nou direct je vraag?

Lijden doen we allemaal. Het verliezen van een familielid, vriend/kennis. Maar dit is menselijk. Iedereen krijgt hiermee te maken, net als dat we zelf een keer komen te overlijden.

Het verliezen van een familielid en de pijn die hiermee gepaard gaat is verschrikkelijk groot (stel: verliezen van je ouders). Ik weet zeker dat God mee werkt aan de verwerking en verlichting ervan. Zonder God zou zo'n verlies onmogelijk te verwerken zijn! (Let maar eens op dat ook de Niet-gelovigen altijd met het argument komen "Ooit, op een dag zie ik hem weer")

Ik zag laatst een heel mooi interview met Steve Jobs. Daarin vertelde hij "No one want's to die, even the people that believe in heaven".

Om onze tijdelijke verblijfplaats op aarde zo prettig mogelijk door te komen in deze tijd (oorlog, haat, etc.) zijn zegeningen op aarde zeer welkom.

[Assepoester 0]

Dit is inderdaad een interessant onderwerp.

Ik weet van mezelf dat ik in een opwelling wel eens een soort van 'kwaad' op God kan worden als ik het gevoel heb dat hij mijn gebeden niet heeft verhoort, maar dat trekt altijd weer bij omdat ik besef dat God altijd luistert maar dat het niet persé allemaal gaat zoals wij willen. Net zoals een vader, die soms tegen de wil van zijn kind in moet gaan om een goede vader te zijn.

Toch is het inderdaad moeilijk, als jou bepaald onrecht is aangedaan, of inderdaad, als je een dierbare verliest. Maar aan de andere kant: zo is het leven, het betekent niet dat God jou aan het straffen is (m.i. dan). Maar verlangen naar hemel op aarde? Zonder de verdrietige dingen kun je de mooie dingen ook minder waarderen, toch?

[Eulogía 0]

Een vraag die mij al een tijdje bezig houdt.

In deze wereld is lijden, dat is een feit. Iedereen heeft een eigen verhaal, zijn eigen geschiedenis en angsten. Dingen die je zijn overkomen of dingen waar je misschien nu middenin zit. Het doet zeer. Mensen vertellen je er niet tegen te vechten, het te accepteren. Wanneer iets mis gaat kan God hier een plan mee hebben, onze keuzes zijn de Zijne niet. Vecht niet tegen omstandigheden, zo maak je het jezelf zo zwaar. Accepteer het en ga verder.

En dan zijn er sprekers die vertellen hoe God ons zegent, ons troot. Zij moedigen ons aan om dicht bij God te blijven, zo zullen we zegening ontvangen in ons leven. Zoek en je zult vinden, klopt en de deur zal voor je opengaan. Het leven wordt beter, blijf volharden. God gaat met je door het dal, laat Hem je helpen er weer uit te komen.

Dan is er nog de groep christenen die ervan overtuigd is dat genezing een garantie is. God geneest, punt uit. God wil dat wij gelukkig zijn, dus zegent hij ons. Wanneer je berust in je lijden, leef je niet zo vol en gelukkig als je zou kunnen.

Dit zijn grofweg de drie gedachtes die ik vaak tegenkom. Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Iedereen wordt geconfronteerd met lijden, maar hoe moeten we ermee omgaan? Persoonlijk geloof ik nooit dat het Gods hoogste doel is dat wij op aarde gelukkig zijn. Het is zijn hoogste doel dat Zijn Koninkrijk zal komen. Dat Koninkrijk is er nu nog niet, we kunnen nu dus niet volmaakt gelukkig zijn. Maar dit betekent niet dat alle lijden ons dus maar kan overspoelen, als kinderen van God hebben we een Vader die over ons waakt, een Zoon die de weg heeft vrijgemaakt en de Geest die bij ons is om ons te helpen.

Waar ligt de grens tussen verlangen naar zegeningen op aarde en het wensen van de hemel op aarde?

Het antwoord op je vraag ligt in de Bijbel; niet in enkele geselecteerde teksten, maar op de hele Bijbel, gelezen in context.

[Jalikaatje 1]

Hier kan een leuke discussie uit voort komen, maar wat is nou direct je vraag?

Waar de grens ligt tussen vragen God ons te zegenen en zoveel van God verlangen dat je feitelijk de hemel die nog moet komen nu al wil ervaren.

Het antwoord op je vraag ligt in de Bijbel; niet in enkele geselecteerde teksten, maar op de hele Bijbel, gelezen in context.

Ik verwacht ook geen geselecteerde teksten. In principe staan heel veel antwoorden in de Bijbel, maar dat wil niet zeggen dat ik deze ook ken. Vandaar dat ik het eens op een forum gooi...

Wat meer achtergrondinformatie over mijn gedachtengang: op het moment is er veel ruzie en discussie in de gemeente waar ik lid van ben. Er is een groep die meer nadruk wil leggen op genezing en zegeningen van God en vindt dat het huidige bestuur door de nadruk hier niet op te leggen God uit de kerk weert. Nogal een grove beschuldiging, mijns inziens. Hierdoor ben ik na gaan denken wat deze groep drijft, zij willen immers positieve dingen (genezing, welvaart, etc.). Dit resulteerde bij mij in de vraag: in hoeverre mag je dit van God verlangen. In de hemel is geen ziekte/pijn/etc. meer, maar op aarde wel. Mogen we van God verwachten dat hij ons zo zegent dat het is alsof we al in de hemel leven?

Ofwel: in hoeverre mogen we van God vragen/verwachten dat hij ons zegent met geluk/gezondheid/welvaart/etc. en in hoeverre hebben wij ons neer te leggen met het feit dat wij nog op een aarde leven waar de duivel ook invloed heeft.

Is de vraagstelling zo iets duidelijker?

[Jalikaatje 1]

Maar verlangen naar hemel op aarde? Zonder de verdrietige dingen kun je de mooie dingen ook minder waarderen, toch?

Persoonlijk weet ik mijn zegeningen te tellen, juist omdat ik zie dat ik weet dat ze niet vanzelfsprekend zijn. Dat kan variëren van een dak boven mijn hoofd tot mijn echtgenoot.

Dan vraag ik mij af: kunnen we in de hemel mooie dingen nog waarderen als wij geen verdrietige dingen meer hebben om het contrast of verschil te zien? Dat is een ander onderwerp dan waar ik het topic voor oprichtte, maar het schoot me ineens te binnen toen ik het las

[Ursa 1]

Er is hier al eerder een uitgebreide discussie over gevoerd, namelijk: Moeten christenen lijden? Leesvoer

Ik zelf (en ik denk anderen ook) staan niet te trappelen om dat overnieuw te doen. Desalniettemin is er ruimte voor dit topic natuurlijk.

Mijn mening is dat het leven hier beneden nog niet volmaakt is. Je mag wel om zegeningen vragen (en je krijgt sowieso al een boel zegeningen) maar het is niet altijd Gods plan dat jij rijk of gezond bent.

[Unknown1 0]

Maar wat is dan de motivatie van God om mensen niet gezond te houden?

Rijk zijn in deze wereld, zoals de Bijbel ook al zegt, is niet belangrijk. De taak is om op aarde zo dusdanig te leven, om schatten te ontvangen in de Hemel.

[Jalikaatje 1]

Er is hier al eerder een uitgebreide discussie over gevoerd, namelijk: Moeten christenen lijden? Leesvoer

Ik zelf (en ik denk anderen ook) staan niet te trappelen om dat overnieuw te doen. Desalniettemin is er ruimte voor dit topic natuurlijk.

Mijn mening is dat het leven hier beneden nog niet volmaakt is. Je mag wel om zegeningen vragen (en je krijgt sowieso al een boel zegeningen) maar het is niet altijd Gods plan dat jij rijk of gezond bent.

Zo kun je de vraagstelling ook formuleren denk ik Ik doelde meer op het vragen om zegeningen, niet zo zeer de noodzaak van het lijden. In jouw mening kan ik me ook vinden.

Mocht de crew vinden dat dit topic dubbelop is en geen zin hebben dit onderwerp weer aan te slingeren mag hij ook weer dicht, dan speur ik verder wat rond in onderwerpen die hierop lijken

[Ursa 1]

Dat laatste valt wel mee, het topic was ook gesloten omdat de 1000-grens gepasseerd was. Dat andere topic ging overigens niet eens over de vraag van het lijden, maar over de vraag of christenen leed zouden moeten ondervinden. Je zou kunnen zeggen: 'is het nodig dat christenen lijden?'.

Maar ik snap dat je het vooral over zegeningen wilt hebben.

[Sanne69 28]

Ik doelde meer op het vragen om zegeningen

Ik geloof zeker dat we God mogen vragen of hij onze krachtsinspanningen om het goede te doen, wil zegenen. Jezus zei in de Bergrede in Matth. 6:33.: "Zoekt eerst het koninkrijk Gods en zijn rechtvaardigheid en al deze dingen zullen u toegeworpen worden".

Als je de context leest, dan zie je dat Jezus spreekt over de noodzakelijke levensbehoeften. Deze zullen ons dus "toegeworpen" worden als wij naar Gods maatstaven leven. En Jezus leerde ons in het "Onze Vader" dat we ook mogen vragen om ons dagelijks brood. Dus geen luxe of rijkdom, maar gewoon onze basisbehoeften. En als we daarmee tevreden kunnen zijn, dan zijn we toch heel rijk!

God laat nu nog toe dat wij ook lijden meemaken. Maar hij wil graag dat wij onze zorgen met hem bespreken en hij belooft dat hij voor ons zal zorgen. Deze gedachte lezen we in 1 Petr.5:7: "Werpt al uw bekommernis op hem, want hij zorgt voor u".

[Dave 0]

.

Mijn mening is dat het leven hier beneden nog niet volmaakt is. Je mag wel om zegeningen vragen (en je krijgt sowieso al een boel zegeningen) maar het is niet altijd Gods plan dat jij rijk of gezond bent.

Wat dan wel? Arm en ziek zijn voor de glorie van God? Jezus en Jezus alleen komt alle glorie toe en heeft het lijden van deze wereld op zich genomen. Wij moeten eens wakker geschud worden en stoppen met blijven verkondigen dat het ok is om ziek te zijn en te lijden. Dat is het niet, toen niet en nu niet en nooit niet wat God betreft. Het is gewoon triest dat christenen zo verblind zijn geraakt dat ze de duivel napraten en dat vervolgens Gods wil te noemen.

[Unknown1 0]

Ik heb het onderwerp nogmaals doorgenomen en volgens mij zegt niemand dat het "ok" is om te lijden en ziek te zijn.

Daarnaast wil ik je het volgende vragen. Uiteraard is het niet God's intentie om Christenen (en de ongelovigen) te laten lijden en ziek te zijn. Toch vraag ik mij dan af waarom in het hemelse paradijs Lijden en Ziekte niet meer voorkomt, maar hier op aarde wel.

Om nu gelijk te zeggen dat de duivel wordt nagepraat vind ik wel heel erg ver gaan.

[Chappo 0]

6 Daarom heb Ãk u ook schone tanden gegeven in al uw steden,gebrek aan brood in al uw woonplaatsen.

Toch hebt u zich niet tot Mij bekeerd, spreekt de HEERE.

7 En Ãk heb zelfs de regen u onthouden, nog wel drie maanden voor de oogsttijd. Ik heb het laten regenen op de ene stad, maar op de andere stad liet Ik het niet regenen. Het ene stuk land werd beregend, maar het stuk waarop geen regen viel, verdorde.

8 Twee, drie steden wankelden naar een andere stad om water te drinken, maar zij werden niet verzadigd. Toch hebt u zich niet tot Mij bekeerd, spreekt de HEERE.

Amos 4

24 Nu verblijd ik mij in mijn lijden voor u en vervul in mijn vlees wat overblijft van de verdrukkingen van Christus, ten behoeve van Zijn lichaam, dat is de gemeente.

25 Daarvan ben ik een dienaar geworden, overeenkomstig de beheerstaak van God, die mij met het oog op u gegeven is om het Woord van God te vervullen,

26 namelijk het geheimenis, dat eeuwen en geslachten lang verborgen is geweest, maar nu geopenbaard is aan Zijn heiligen.

27 Aan hen heeft God willen bekendmaken wat de rijkdom is van de heerlijkheid van dit geheimenis onder de heidenen: Christus onder u, de hoop op de heerlijkheid.

28 Hem verkondigen wij, terwijl we ieder mens terechtwijzen, en ieder mens onderwijzen in alle wijsheid, opdat wij ieder mens volmaakt zouden stellen in Christus Jezus.

29 Daarvoor span ik me ook in en strijd ik, overeenkomstig Zijn werking, die met kracht in mij werkzaam is.

Kolossenzen 1

21 En nadat zij aan die stad het Evangelie verkondigd hadden en veel discipelen gemaakt hadden, keerden zij terug naar Lystre, Ikonium en Antiochië,

22 en zij versterkten de zielen van de discipelen, spoorden hen aan in het geloof te blijven en zeiden dat wij door veel verdrukkingen in het Koninkrijk van God moeten ingaan.

23 En toen zij in elke gemeente door het opsteken van de handen voor hen ouderlingen gekozen hadden en onder vasten gebeden hadden, droegen zij hen op aan de Heere, in Wie zij nu geloofden.

Handelingen 14

8 Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid.

9 Laat u niet meeslepen door veelsoortige en vreemde leringen, want het is goed dat het hart gesterkt wordt door genade, niet door voedsel; zij die het daarin zochten, hebben daar geen baat bij gevonden.

10 Wij hebben een Altaar waarvan zij die in de tabernakel dienen, niet bevoegd zijn te eten.

11 Want van de dieren waarvan het bloed als verzoening voor de zonde door de hogepriester het heiligdom werd binnengedragen, werden de lichamen buiten de legerplaats verbrand.

12 Daarom heeft ook Jezus, om door Zijn eigen bloed het volk te heiligen, buiten de poort geleden.

13 Laten wij dan naar Hem uitgaan buiten de legerplaats en Zijn smaad dragen.

14 Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige.

Hebreeën 13

"God whispers to us in our pleasures, speaks in our conscience, but shouts in our pains: it is his megaphone to rouse a deaf world" C.S. Lewis

Zoals meerderen al aangeven is er bij mij ook niet echt heel veel trek om de hele "waarom is er lijden/moet er lijden zijn"-discussie overnieuw te doen. Maar ik wil wel even kort mijn standpunt richting de TS doorgeven.

Ik geloof dat zolang wij hier op aarde rondlopen zitten we nog vast in zonde, lijden, gebrek en pijn. Waarom dat zo is weet ik niet, maar het NT staat bomvol met lijden. Er word vaak gebeden of ziektes mogen wijken, maar het lijkt ook telkens perfect in het plaatje te passen als dat niet het geval is. Je ziet zelfs dat Paulus een nut ziet in lijden, hij volmaakt het lijden van Christus in Zijn lichaam om zo het evangelie te brengen. Op andere plaatsen verheugd hij zich over zijn gevangenschap, omdat anderen daardoor bemoedigd worden. Als ze rondreizen vertellen ze iedereen: het is geen vlakke weg, maar door veel(!) verdrukkingen moeten wij ingaan in het Koninkrijk van God. Daarnaast reserveer ik ook het volle recht voor God om lijden te gebruiken zoals Hij dat wil. Beetje zoals Luther het zegt: God kan het soms het masker van de duivel opzetten om ons in lijden te storten. Maar Zijn enige doel is altijd om ons dan in de armen van Christus te drijven. Dus van mij mag je bidden tot je knieën bloeden voor wat dan ook. Ik denk ook niet dat je als christen verplicht bent je neer te leggen bij alles wat er gebeurt, je mag er altijd om blijven bidden. Als je maar wel rust in God. Ik ben ook helemaal niet per se van het idee dat je moet bidden "als het Uw wil is doet U dan alstublieft." Je mag uitspreken wat jou pijn en moeite is en wat jou verlangens zijn, je mag immers alles bij God brengen. En dan mag je in geloof weten dat God beloont wie Hem zoeken en je vertrouwt erop dat Hij zal geven wat je nodig heeft.

[dingo 166]

Ik heb het onderwerp nogmaals doorgenomen en volgens mij zegt niemand dat het "ok" is om te lijden en ziek te zijn.

Daarnaast wil ik je het volgende vragen. Uiteraard is het niet God's intentie om Christenen (en de ongelovigen) te laten lijden en ziek te zijn. Toch vraag ik mij dan af waarom in het hemelse paradijs Lijden en Ziekte niet meer voorkomt, maar hier op aarde wel.

Ik denk dat een belangrijke aanwijzing deze gelijkenis van Jezus is:

Mattheus 13:24 Hij hield hun een andere gelijkenis voor: ‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een mens die goed zaad op zijn akker uitzaaide. 25 Terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand onkruid tussen het graan zaaien en vertrok weer. 26 Toen het jonge gewas opschoot en vrucht begon te dragen, kwam ook het onkruid tevoorschijn. 27 De knechten kwamen de heer des huizes vragen: “Heer, hebt u soms geen goed zaad op uw akker gezaaid? Waar komt dat onkruid dan vandaan?†28 Hij antwoordde: “Dat is het werk van een vijand.†De knechten zeiden tegen hem: “Wilt u dat wij er het onkruid tussenuit wieden?†29 Hij antwoordde: “Nee, want dan zouden jullie met het onkruid ook het graan lostrekken. 30 Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst, dan zal ik, wanneer het oogsttijd is, tegen de maaiers zeggen: ‘Wied eerst het onkruid, bind het in bundels bij elkaar en verbrand het. Breng dan het graan bijeen in mijn schuur.’â€â€™

[Sanne69 28]

Wij moeten eens wakker geschud worden en stoppen met blijven verkondigen dat het ok is om ziek te zijn en te lijden. Dat is het niet, toen niet en nu niet en nooit niet wat God betreft. Het is gewoon triest dat christenen zo verblind zijn geraakt dat ze de duivel napraten en dat vervolgens Gods wil te noemen.

Mee eens! Het is zeker niet Gods wil of plan dat wij met lijden en ziekte te maken krijgen. Zelf vind ik Jak.1:13 verhelderend. Daar staat dat als wij met beproevingen of moeilijkheden te maken krijgen, wij niet mogen zeggen dat wij door God beproefd worden, want "met kwade dingen kan God niet worden beproefd, noch beproeft hij zelf iemand".

Hij laat wel toe dat we nu ziek worden of soms op een andere manier lijden. Maar dat is wel anders dan het veroorzaken of dat het onderdeel is van zijn plan. Hij heeft er ook een reden voor om het toe te laten. Het antwoord ligt eigenlijk in de Hof van Eden. Toen Satan zijn eerste leugen vertelde, suggereerde hij dat mensen beter af waren als ze zelf zouden bepalen wat goed en kwaad was, in plaats van God te gehoorzamen. We weten dat Adam en Eva in opstand kwamen. Nu had God Saten en Adam en Eva direct kunnen vernietigen, maar die vraag had dan niet beantwoord geworden. Zijn mensen inderdaad beter af zonder Gods bestuur? Er keken natuurlijk ook heel wat engelen mee naar datgene wat er op aarde gebeurde. Er kon alleen antwoord op die vraag worden gegeven als hij mensen zou toestaan zichzelf onder Satans leiding te besturen. Het gevolg zien we om ons heen. Zo best gaat het niet. Maar God heeft wel een grens bepaald. Er komt een moment dat hij wel gaat ingrijpen door middel van zijn koninkrijk. Dat zal er voor zorgen dat Gods wil op aarde wordt gedaan en dat er een eind komt aan ziekte en lijden. Opb.21:4.

[Dave 0]

Ik heb het onderwerp nogmaals doorgenomen en volgens mij zegt niemand dat het "ok" is om te lijden en ziek te zijn.

Daarnaast wil ik je het volgende vragen. Uiteraard is het niet God's intentie om Christenen (en de ongelovigen) te laten lijden en ziek te zijn. Toch vraag ik mij dan af waarom in het hemelse paradijs Lijden en Ziekte niet meer voorkomt, maar hier op aarde wel.

Om nu gelijk te zeggen dat de duivel wordt nagepraat vind ik wel heel erg ver gaan.

Dat komt omdat we in een gevallen wereld leven. Jezus leer ons toch in het onze Vader, dat zijn wil geschieden, in de hemel, alzo ook op de aarde? Dus als er in de hemel niemand meer ziek is maar hier op aarde nog wel, dan moeten wij als gemeente van Christus wellicht eens stoppen met de leugens van de duivel na te praten en net als Jezus beginnen het evangelie te verkondigen, zieken te genezen en doden op te wekken. Dat is de opdracht die Hij ons gegeven heeft, waarom doen maar zo weinig mensen dat? Waarom zitten we te zeuren of God wel wil genezen, of de gaven er nog wel zijn etc etc?

[Dave 0]

6 Daarom heb Ãk u ook schone tanden gegeven in al uw steden,gebrek aan brood in al uw woonplaatsen.

Toch hebt u zich niet tot Mij bekeerd, spreekt de HEERE.

7 En Ãk heb zelfs de regen u onthouden, nog wel drie maanden voor de oogsttijd. Ik heb het laten regenen op de ene stad, maar op de andere stad liet Ik het niet regenen. Het ene stuk land werd beregend, maar het stuk waarop geen regen viel, verdorde.

8 Twee, drie steden wankelden naar een andere stad om water te drinken, maar zij werden niet verzadigd. Toch hebt u zich niet tot Mij bekeerd, spreekt de HEERE.

Amos 4

Oude testament, onder de wet, toen stond er straf op het breken van de wet. Nieuwe verbond heeft Jezus onze straf gedragen zoals je weet.

24 Nu verblijd ik mij in mijn lijden voor u en vervul in mijn vlees wat overblijft van de verdrukkingen van Christus, ten behoeve van Zijn lichaam, dat is de gemeente.

25 Daarvan ben ik een dienaar geworden, overeenkomstig de beheerstaak van God, die mij met het oog op u gegeven is om het Woord van God te vervullen,

26 namelijk het geheimenis, dat eeuwen en geslachten lang verborgen is geweest, maar nu geopenbaard is aan Zijn heiligen.

27 Aan hen heeft God willen bekendmaken wat de rijkdom is van de heerlijkheid van dit geheimenis onder de heidenen: Christus onder u, de hoop op de heerlijkheid.

28 Hem verkondigen wij, terwijl we ieder mens terechtwijzen, en ieder mens onderwijzen in alle wijsheid, opdat wij ieder mens volmaakt zouden stellen in Christus Jezus.

29 Daarvoor span ik me ook in en strijd ik, overeenkomstig Zijn werking, die met kracht in mij werkzaam is.

Kolossenzen 1

Dit lijden gaat uiteraard niet over ziekte maar verdrukking van mensen, niet in de laatste plaats van de joden, om het woord te verkondigen.

21 En nadat zij aan die stad het Evangelie verkondigd hadden en veel discipelen gemaakt hadden, keerden zij terug naar Lystre, Ikonium en Antiochië,

22 en zij versterkten de zielen van de discipelen, spoorden hen aan in het geloof te blijven en zeiden dat wij door veel verdrukkingen in het Koninkrijk van God moeten ingaan.

23 En toen zij in elke gemeente door het opsteken van de handen voor hen ouderlingen gekozen hadden en onder vasten gebeden hadden, droegen zij hen op aan de Heere, in Wie zij nu geloofden.

Handelingen 14

Opnieuw, dit gaat over verdrukking vanwege het woord.

8 Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid.

9 Laat u niet meeslepen door veelsoortige en vreemde leringen, want het is goed dat het hart gesterkt wordt door genade, niet door voedsel; zij die het daarin zochten, hebben daar geen baat bij gevonden.

10 Wij hebben een Altaar waarvan zij die in de tabernakel dienen, niet bevoegd zijn te eten.

11 Want van de dieren waarvan het bloed als verzoening voor de zonde door de hogepriester het heiligdom werd binnengedragen, werden de lichamen buiten de legerplaats verbrand.

12 Daarom heeft ook Jezus, om door Zijn eigen bloed het volk te heiligen, buiten de poort geleden.

13 Laten wij dan naar Hem uitgaan buiten de legerplaats en Zijn smaad dragen.

14 Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige.

Hebreeën 13

Ook dit gaat over smaad, verdrukking, spot wat de gelovigen moesten dragen toen zij in de tempel Jezus verkondigde en samen kwamen onder het oog van de religieuze joden. Daar was heel veel druk om bij het oude te blijven. Kijk maar in handelingen, daar staat duidelijk dat de gemeente bijeenkwam in de zuilenhal van Salomo, dus onder het toeziend oog van de farizeeërs en de joden die nog het oude aanhingen, het offeren van dieren. Je werd verstoten door je familie als je in Jezus geloofde, reken maar dat in die tijd je niet makkelijk voor je geloof kon uitkomen en dat het geregeld voorkwam dat ze weer terug vielen in het oude. Daarom zie je in Hebr ook dat de schrijver zegt dat als je weer terug gaat naar het oude er geen offer meer is voor je zonden en dat je dan het bloed vertrapt van Jezus.

Daarnaast ben jij volgens mij geen jood die onder het oude verbond leefde, dus deze tekst gaat helemaal niet over heidenen en is niet van toepassing op jou. Nergens heb je laten zien dat lijden over ziekte gaat, dus waarom je wel die conclusie trekt ontgaat mij dan ook. Daarnaast, helemaal nergens heb je laten zien dat het Gods wil is dat mensen ziek zijn. Ik vraag me dan ook af waarom je dat dan wel gelooft?

Moeten we het wellicht niet eens gaan omdraaien? Ziekte komt van de duivel, Jezus genas allen die tot Hem kwamen en Jezus maakt duidelijk dat Hij altijd Gods wil deed. Dezelfde Geest die al deze zieken genas door Jezus heen leeft nu ook in ons, zou deze vandaag de dag nog hetzelfde willen? Of is het nu opeens prima om ziek te zijn omdat God ons zo een waardevolle les wil leren? Waarom lezen we dan nergens dat Jezus iemand ziek laat of maakt met de mededeling, dit is een les voor je, draag je ziekte om God te eren...juist omdat het nergens staat.

[Jalikaatje 1]

Ik merk dat de discussie zich toch weer enigzins verplaatst richting het lijden op aarde. Niet vreemd, gezien het nauw verbonden is met mijn vraag. Maar toch wil ik het perspectief even verplaatsen.

Het gaat mij niet om de noodzaak van het lijden, maar om het vragen van zegeningen. God zegent ons, Hij geeft ons veel. Zou Hij ook wel eens denken 'deze persoon is nu voldoende gezegend, meer heeft hij nu niet nodig'? Bijvoorbeeld denkend aan Spreuken 30:7-9

7 Twee dingen vraag ik u,

gun ze me zolang ik leef:

8 Houd me ver van leugen en bedrog.

Maak me niet arm, maar ook niet rijk,

voed me slechts met wat ik nodig heb.

9 Want als ik rijk zou zijn, zou ik u wellicht verloochenen,

zou ik kunnen zeggen: ‘Wie is de HEER?’

En als ik arm zou zijn, zou ik stelen

en de naam van mijn God te schande maken.

[Dave 0]

Ik merk dat de discussie zich toch weer enigzins verplaatst richting het lijden op aarde. Niet vreemd, gezien het nauw verbonden is met mijn vraag. Maar toch wil ik het perspectief even verplaatsen.

Het gaat mij niet om de noodzaak van het lijden, maar om het vragen van zegeningen. God zegent ons, Hij geeft ons veel. Zou Hij ook wel eens denken 'deze persoon is nu voldoende gezegend, meer heeft hij nu niet nodig'? Bijvoorbeeld denkend aan Spreuken 30:7-9

7 Twee dingen vraag ik u,

gun ze me zolang ik leef:

8 Houd me ver van leugen en bedrog.

Maak me niet arm, maar ook niet rijk,

voed me slechts met wat ik nodig heb.

9 Want als ik rijk zou zijn, zou ik u wellicht verloochenen,

zou ik kunnen zeggen: ‘Wie is de HEER?’

En als ik arm zou zijn, zou ik stelen

en de naam van mijn God te schande maken.

Dit is wijsheid omdat geld je kan afhouden van intimiteit met God. God zegent nooit in die mate dat jouw dat zal schaden. Johannes zegt het als volgt:

3 Joh 1:

2 Geliefde, voor alle dingen wens ik, dat gij welvaart en gezond zijt, gelijk uw ziel welvaart.

GEzond zijn en voorspoedig is wat Johannes wenst boven alles, maar let op, gelijk uw ziel welvaart. Als je dus corrupt bent dan is het niet handig om jou met grote sommen geld te gaan zegenen, dikke kans dat je het foute pad op gaat. God werkt door mensen heen, Hij wil zijn zegen in ons uitstorten zodat het gaat overstromen en wij het kunnen doorgeven.

Ef 3:

20 Hem nu, Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al wat wij bidden of denken, naar de kracht, die in ons werkt,

21 Hem, zeg ik, zij de heerlijkheid in de Gemeente, door Christus Jezus, in alle geslachten, tot alle eeuwigheid. Amen.

De zegen is het probleem niet, wij zijn het probleem. Zolang wij in het geringste al niet trouw zijn (geld), hoe kan Hij ons dan over mensenlevens gaan stellen? God zoekt mensen die heersen, niet overheerst worden door de dingen van de wereld. Die kan Hij niet gebruiken.

Bidt dus ook gewoon voor zegen wat betreft wijsheid, inzicht, geduld, liefde etc, daar kun je ook vol mee stromen

[Eulogía 0]

Wat meer achtergrondinformatie over mijn gedachtengang: op het moment is er veel ruzie en discussie in de gemeente waar ik lid van ben. Er is een groep die meer nadruk wil leggen op genezing en zegeningen van God en vindt dat het huidige bestuur door de nadruk hier niet op te leggen God uit de kerk weert. Nogal een grove beschuldiging, mijns inziens. Hierdoor ben ik na gaan denken wat deze groep drijft, zij willen immers positieve dingen (genezing, welvaart, etc.). Dit resulteerde bij mij in de vraag: in hoeverre mag je dit van God verlangen. In de hemel is geen ziekte/pijn/etc. meer, maar op aarde wel. Mogen we van God verwachten dat hij ons zo zegent dat het is alsof we al in de hemel leven?

Ofwel: in hoeverre mogen we van God vragen/verwachten dat hij ons zegent met geluk/gezondheid/welvaart/etc. en in hoeverre hebben wij ons neer te leggen met het feit dat wij nog op een aarde leven waar de duivel ook invloed heeft.

Is de vraagstelling zo iets duidelijker?

Jouw vraagstelling is me duidelijk

In mijn gemeente is gelukkig geen ruzie/discussie, omdat alle mensen in de gemeente geloven dat God je altijd wil zegenen.

Het lijkt me wel verstandig als de mensen in jouw gemeente (die dit in mijn ogen terecht zeggen) een andere gemeente zoeken, omdat het ook Bijbels is om je te onderwerpen aan het leidersschap. Als het leidersschap niet gelooft dat God altijd wil zegenen, dienen gemeenteleden zich daaraan te conformeren, of -als gemeenteleden geloven dat het leidersschap op grond van de Bijbel ongelijk heeft - is het goed als deze gemeenteleden zich onderwerpen aan leiders die wel zeggen dat God altijd wil zegenen en daarom een andere gemeente zoeken en een ander leidersschap.

[dingo 166]

Zegen en vloek gaan samen in de bijbel. Juist omdat we zelf geen aanspraak kunnen maken op zegen en alleen uit genade niet onder de vloek zijn kun je niet zeggen dat God altijd wil zegenen. Zodra wij zondigen en dat doen we elk uur van de dag wil God ons helemaal niet zegenen maar vervloeken. Jezus Christus is de enige reden waarom we niet vervloekt worden. Wat we wel meekregen is de troost dat het lijden van nu niet opweegt tegen de heerlijkheid van straks. Je ziet in Prediker al dat de rechtvaardige niet altijd krijgt wat je zou verwachten en de onrechtvaardige net zo, totdat ze aan hun einde komen. Kennelijk zijn God's wegen niet zoals wij ze bedenken.

[Jalikaatje 1]

Er is een onderscheid tussen materiële zegeningen (een baan, een huis, algemene welvaart) en immateriële zegeningen (liefde, kracht, wijsheid). Zelf vind ik het onderscheid dat de materiële zaken een meer 'luxe' lijken te zijn. De immateriële zegeningen vind ik weer een ander verhaal. Ik voel me niet bezwaard om God om kracht of wijsheid te vragen. Natuurlijk weet ik dat het een gift is, niet iets wat ik af kan dwingen als claim.

Al filosoferend kom ik bij de volgende twee vragen. Mogen we de materiële zaken net zo vrijmoedig vragen zoals de meer geestelijke zaken? Bij mezelf merk ik daar toch een drempel voor. En waar ligt het verschil tussen afdwingen/claimen en vragen?

[Eulogía 0]

Er is een onderscheid tussen materiële zegeningen (een baan, een huis, algemene welvaart) en immateriële zegeningen (liefde, kracht, wijsheid). Zelf vind ik het onderscheid dat de materiële zaken een meer 'luxe' lijken te zijn. De immateriële zegeningen vind ik weer een ander verhaal. Ik voel me niet bezwaard om God om kracht of wijsheid te vragen. Natuurlijk weet ik dat het een gift is, niet iets wat ik af kan dwingen als claim.

Al filosoferend kom ik bij de volgende twee vragen. Mogen we de materiële zaken net zo vrijmoedig vragen zoals de meer geestelijke zaken? Bij mezelf merk ik daar toch een drempel voor. En waar ligt het verschil tussen afdwingen/claimen en vragen?

De Bijbel maakt geen onderscheid tussen materiële of immateriële zegeningen. Zegeningen kan je niet claimen bij God, maar bij de duivel die het onrechtmatig van de gelovigen heeft afgenomen. God wil je immaterieel en materieel zegenen, zodat je een zegen kan zijn voor je omgeving. Abraham, Job, David en Salomo waren materieel gezegend, waardoor ze een zegen waren voor hun omgeving.

Je kan het volgende bidden, zoals Jabes bad.

1 Kron. 4:10

Jabes nu riep de God van Israël aan met de woorden: Wil mij toch overvloedig zegenen en mijn gebied vergroten; laat uw hand met mij zijn; weer van mij het kwade, zodat mij geen smart treft! En God schonk wat hij had gevraagd.

Zie ook:

Joh 14:13-14

en wat gij ook vraagt in mijn naam, Ik zal het doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt worde. Indien gij Mij iets vraagt in mijn naam, Ik zal het doen.

[Dave 0]

Zegen en vloek gaan samen in de bijbel. Juist omdat we zelf geen aanspraak kunnen maken op zegen en alleen uit genade niet onder de vloek zijn kun je niet zeggen dat God altijd wil zegenen. Zodra wij zondigen en dat doen we elk uur van de dag wil God ons helemaal niet zegenen maar vervloeken. Jezus Christus is de enige reden waarom we niet vervloekt worden. Wat we wel meekregen is de troost dat het lijden van nu niet opweegt tegen de heerlijkheid van straks. Je ziet in Prediker al dat de rechtvaardige niet altijd krijgt wat je zou verwachten en de onrechtvaardige net zo, totdat ze aan hun einde komen. Kennelijk zijn God's wegen niet zoals wij ze bedenken.

Prediker, Salomo leefde onder de wet, dus daar gold zegen en vloek. Jezus heeft een nieuw verbond ingesteld, waarbij hijzelf de vloek heeft gedragen. Er is geen vloek meer voor de gelovigen, alleen zegen.