"Overdopen"

[Seek&Find 0]

Altijd een hot item hier geloof ik: de doop... Misschien is deze vraag al eens eerder aan bod geweest, link me dan maar naar die discussie, ik kon hem iig niet vinden.

Als baby ben ik door mijn ouders ten doop gehouden en toen ik 18 was heb ik belijdenis gedaan (Gereformeerd). Een flinke tijd daarna vond ik de Baptisten op mijn weg en heb ik me op een gegeven moment op belijdenis van mijn geloof laten dopen.

Nu kom je veel christenen tegen die dit als "overdopen" bestempelen. Ik vind dat een verkeerde term, die bovendien een nogal negatieve lading meeneemt, alsof je iets overdoet en daarmee het oude weggooit. Zelf ben ik van mening dat mijn doop op geloof niets afdoet aan mijn doop (ow sorry, "besprenkeling", ook zo'n leuke!) als baby. Een van de dingen die me er toe hebben gebracht om me op mijn geloof te laten dopen, is toch dat mijn ouders me het christelijk geloof hebben meegegeven, zoals ze hebben beloofd toen ze me lieten dopen als baby. Anders had ik daar misschien helemaal niet gestaan. En bovendien: kan het kwaad om nogmaals tegen Jezus te zeggen dat je Hem wil volgen en van Hem houdt? Ook al heb je dat al eerder beleden?

Hoe kijken jullie daar tegen aan? Doet je doop op geloof de doop als baby teniet, of is het aanvullend? Of is het niets waard? Ik weet wel welke antwoorden ik krijg als ik dit voorleg aan een stel baptisten of evangelischen, of aan een stel refo's of PKN-ers. Het leuke van hier is, dat beide partijen (en meer) vertegenwoordigd zijn.

[Eulogía 0]

Altijd een hot item hier geloof ik: de doop... Misschien is deze vraag al eens eerder aan bod geweest, link me dan maar naar die discussie, ik kon hem iig niet vinden.

Als baby ben ik door mijn ouders ten doop gehouden en toen ik 18 was heb ik belijdenis gedaan (Gereformeerd). Een flinke tijd daarna vond ik de Baptisten op mijn weg en heb ik me op een gegeven moment op belijdenis van mijn geloof laten dopen.

Nu kom je veel christenen tegen die dit als "overdopen" bestempelen. Ik vind dat een verkeerde term, die bovendien een nogal negatieve lading meeneemt, alsof je iets overdoet en daarmee het oude weggooit. Zelf ben ik van mening dat mijn doop op geloof niets afdoet aan mijn doop (ow sorry, "besprenkeling", ook zo'n leuke!) als baby. Een van de dingen die me er toe hebben gebracht om me op mijn geloof te laten dopen, is toch dat mijn ouders me het christelijk geloof hebben meegegeven, zoals ze hebben beloofd toen ze me lieten dopen als baby. Anders had ik daar misschien helemaal niet gestaan. En bovendien: kan het kwaad om nogmaals tegen Jezus te zeggen dat je Hem wil volgen en van Hem houdt? Ook al heb je dat al eerder beleden?

Hoe kijken jullie daar tegen aan? Doet je doop op geloof de doop als baby teniet, of is het aanvullend? Of is het niets waard? Ik weet wel welke antwoorden ik krijg als ik dit voorleg aan een stel baptisten of evangelischen, of aan een stel refo's of PKN-ers. Het leuke van hier is, dat beide partijen (en meer) vertegenwoordigd zijn.

In de Bijbel bestaat het begrip 'overdopen' niet, dus van dat begrip hoef je je niets aan te trekken.

Je hebt bewust en in geloof je laten dopen door onderdompeling als bekering, dus dat is goed en Bijbels en daarmee heb je in gehoorzaamheid voldaan aan Jezus' opdracht

[Chappo 0]

Mijn mening wil ik best geven. Ben benieuwd, je zei dat je wel wist welke reacties er komen, maar ik kom zelden mensen tegen die er net zo als mij over denken.

Ik heb hier heel veel gesprekken over gehad met een paar vrienden, omdat een er nogal mee zit. Een is echt pro volwassenedoop, de ander pro kinderdoop en ik hang er ergens tussen in. Maar een van de dingen die ik wel heb geleerd is dat het uiteindelijk allemaal hetzelfde is. Ik zie de kinderdoop als het teken en zegel dat God aan het kind geeft. Het kind word opgenomen in de gemeente en word als gelovig beschouwt(tot op zekere hoogte). Ze worden opgenomen in het verbond en het teken van het nieuwe verbond is niet meer de besnijdenis maar de doop. Dit is allemaal prima te verdedigen vanuit de Bijbel. De andere visie is de volwassenedoop, iemand is tot bekering gekomen. De persoon is met Jezus gestorven en opgestaan en treedt het nieuwe verbond binnen, als teken daarvan kan het de doop ontvangen. Ook deze visie is prima te vinden in de Bijbel, je legt net de accenten ergens anders. (voornamelijk: leg je het accent op dat iedereen het teken krijgt zoals Izak, maar ook Ismaël. Of ga je op teksten af als 2 Kol : 12, waar de doop aan het geloof wordt gelinkt.) Het is uiteindelijk bij allebei hetzelfde, alleen het moment van ontvangen en de omstandigheid is anders. Persoonlijk zou ik dan denk ook tegen het "overdopen" zijn, omdat de Bijbel wel spreekt over 1 doop. En als je gedoopt bent, snap ik dus niet zo goed waarom je nog een keer gedoopt moet worden + in de meeste gevallen schop je een aantal mensen tegen een zeer been aan en dat is volgens mij gewoon niet nodig. Je bent gedoopt, je hebt dat teken in Gods gemeente ontvangen, dan mag je Gods Naam belijden. En sommige mensen zeggen ja ik ben als kind gedoopt, maar daarna van het geloof afgedwaald, dus ik wil me laten dopen. Maar als je dan weer af zou dwalen en terug zou komen, moet je dan weer gedoopt worden? Ik wil absoluut niet zo ver gaan overigens dat ik "overdopen" als zonde zie en je uit de kerk zou gooien of zo. Maar ik snap het gewoon niet goed, ik vind de argumenten ervoor totaal niet sterk en het ligt meestal gevoelig dus ik zou het zelf nooit doen en het mensen denk ik afraden of er in ieder geval heel goed over nadenken en praten.

Nog even een vraagje: Je vindt de term 'overdopen' negatief, want het lijkt er op te wijzen alsof er iets op nieuw moet gebeuren, iets moet worden over gedaan. Maar als dat niet zo is, dan vraag ik me toch wel helemaal af waarom je je zou laten dopen? Als de eerste doop voldoende was, waarom dan nog een keer?

Trouwens voor de duidelijkheid: ik zou persoonlijk denk ik wel naar de volwassenedoop neigen, maar ben zelf al als kind gedoopt.

@ Eulogia: vind je dat serieus een argument? Overdopen word in de Bijbel niet genoemd, dus het kan vast geen kwaad...?

[Eulogía 0]

@ Eulogia: vind je dat serieus een argument? Overdopen word in de Bijbel niet genoemd, dus het kan vast geen kwaad...?

Nee, in feite is niet mijn argument 'overdopen wordt in de Bijbel niet genoemd, dus het kan vast geen kwaad', maar 'bekeringsdoop wordt in de Bijbel genoemd, dus dat is goed'.

(Wel worden mensen in de Bijbel soms meermalen gedoopt, maar dat wordt geen 'overdopen' genoemd.)

[Raido 0]

Die argumentatie is echter al vele malen gebruikt en zou tot verstrekkende gevolgen moeten hebben wanneer je die altijd zou toepassen. Zoals al in dit topic duidelijk gemaakt Virussen bestaan niet

Daarnaast is God dan ook niet Drie-enig. Dit hele 'het staat niet in de Bijbel' vindt ik dan ook eerder een zwaktebod dan een deugdelijk argument.

[Chappo 0]

@ Eulogia: vind je dat serieus een argument? Overdopen word in de Bijbel niet genoemd, dus het kan vast geen kwaad...?

Nee, in feite is niet mijn argument 'overdopen wordt in de Bijbel niet genoemd, dus het kan vast geen kwaad', maar 'bekeringsdoop wordt in de Bijbel genoemd, dus dat is goed'.

(Wel worden mensen in de Bijbel soms meermalen gedoopt, maar dat wordt geen 'overdopen' genoemd.)

Zou je de tekst(en) kunnen quoten waar mensen meermalen worden gedoopt? Ik zou niet moeten weten waar ik aan moet denken namelijk...

[Hongerige Wolf 0]

Verbondsdoop en geloofsdoop zijn twee aparte dingen. Persoonlijk vind ik dat de geloofsdoop qua Schrift betere papieren heeft, maar de verbondsdoop is dan qua theologisch raamwerk weer een stuk logischer (in de lijn van de besnijdenis enz.). Ik vind het één niet beter of slechter dan het ander. Ik begrijp ook wel dat mensen zich laten 'overdopen'; je legt dan het accent gewoon op iets anders. Ik vind het niet slecht ofzo.

Jezelf als volwassene meerdere malen laten dopen vind ik daarentegen knotsgek.

[Eulogía 0]

Die argumentatie is echter al vele malen gebruikt en zou tot verstrekkende gevolgen moeten hebben wanneer je die altijd zou toepassen. Zoals al in dit topic duidelijk gemaakt Virussen bestaan niet

Daarnaast is God dan ook niet Drie-enig. Dit hele 'het staat niet in de Bijbel' vindt ik dan ook eerder een zwaktebod dan een deugdelijk argument.

Dat was dus ook niet mijn argument. Het enige wat ik ermee wilde zeggen is dat het volgens de Bijbel geen issue is. Het begrip 'overdopen' is alleen een issue bij voornamelijk traditionelen.

[Eulogía 0]

Jezelf als volwassene meerdere malen laten dopen vind ik daarentegen knotsgek.

Van 'jezelf als volwassene meerdere malen laten dopen' zou ik ook niet (snel) een voorstander zijn.

[Eulogía 0]

@ Eulogia: vind je dat serieus een argument? Overdopen word in de Bijbel niet genoemd, dus het kan vast geen kwaad...?

Nee, in feite is niet mijn argument 'overdopen wordt in de Bijbel niet genoemd, dus het kan vast geen kwaad', maar 'bekeringsdoop wordt in de Bijbel genoemd, dus dat is goed'.

(Wel worden mensen in de Bijbel soms meermalen gedoopt, maar dat wordt geen 'overdopen' genoemd.)

Zou je de tekst(en) kunnen quoten waar mensen meermalen worden gedoopt? Ik zou niet moeten weten waar ik aan moet denken namelijk...

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:1 En terwijl Apollos te Korinte was, geschiedde het, dat Paulus, na door de bovenlanden gereisd te zijn, te Efeze kwam, en daar enige discipelen vond. 2 En hij zeide tot hen: Hebt gij de heilige Geest ontvangen, toen gij tot het geloof kwaamt? Doch zij zeiden tot hem: Wij hebben zelfs niet gehoord, dat er een heilige Geest is. 3 En hij zeide tot hen: Waarin zijt gij dan gedoopt? En zij zeiden: In de doop van Johannes. 4 Maar Paulus zeide: Johannes doopte een doop van bekering en zeide tot het volk, dat zij moesten geloven in Hem, die na hem kwam, dat is in Jezus. 5 En toen zij dit hoorden, lieten zij zich dopen in de naam van de Here Jezus. 6 En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de heilige Geest over hen, en zij spraken in tongen en profeteerden. 7 En het waren in het geheel ongeveer twaalf mannen.

[Chappo 0]

Verbondsdoop en geloofsdoop zijn twee aparte dingen. Persoonlijk vind ik dat de geloofsdoop qua Schrift betere papieren heeft, maar de verbondsdoop is dan qua theologisch raamwerk weer een stuk logischer (in de lijn van de besnijdenis enz.). Ik vind het één niet beter of slechter dan het ander. Ik begrijp ook wel dat mensen zich laten 'overdopen'; je legt dan het accent gewoon op iets anders. Ik vind het niet slecht ofzo.

Jezelf als volwassene meerdere malen laten dopen vind ik daarentegen knotsgek.

Het punt wat ik probeerde te maken. Uiteindelijk is de doop het teken en zegel van het nieuwe verbond in Jezus. Dus wat dat betreft is het hetzelfde, alleen gooien de meeste gereformeerden het op het geloof van de ouders en nemen we het kind voor gelovig aan. Terwijl de baptisten(en anderen met hen) het op het geloof van de dopeling gooien en hem/haar voor gelovig aan nemen. Als je het namelijk los gaat trekken met het verbond kom je echt in de knoei met Romeinen en Galaten e.d.

[Chappo 0]

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:1 En terwijl Apollos te Korinte was, geschiedde het, dat Paulus, na door de bovenlanden gereisd te zijn, te Efeze kwam, en daar enige discipelen vond. 2 En hij zeide tot hen: Hebt gij de heilige Geest ontvangen, toen gij tot het geloof kwaamt? Doch zij zeiden tot hem: Wij hebben zelfs niet gehoord, dat er een heilige Geest is. 3 En hij zeide tot hen: Waarin zijt gij dan gedoopt? En zij zeiden: In de doop van Johannes. 4 Maar Paulus zeide: Johannes doopte een doop van bekering en zeide tot het volk, dat zij moesten geloven in Hem, die na hem kwam, dat is in Jezus. 5 En toen zij dit hoorden, lieten zij zich dopen in de naam van de Here Jezus. 6 En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de heilige Geest over hen, en zij spraken in tongen en profeteerden. 7 En het waren in het geheel ongeveer twaalf mannen.

De tekst die je aanhaalt gaat niet op. Kinderen worden nu altijd gedoopt in de Naam van Jezus. Deze mensen hadden gewoon nog niet het hele evangelie gehoord en toebedeelt gekregen in het sacrament. Maar deze tekst toepassen op de situatie die wij hier bespreken is hem uit zijn context rukken gebruiken voor je eigen doeleinde denk ik.

[Eulogía 0]

Verbondsdoop en geloofsdoop zijn twee aparte dingen. Persoonlijk vind ik dat de geloofsdoop qua Schrift betere papieren heeft, maar de verbondsdoop is dan qua theologisch raamwerk weer een stuk logischer (in de lijn van de besnijdenis enz.). Ik vind het één niet beter of slechter dan het ander. Ik begrijp ook wel dat mensen zich laten 'overdopen'; je legt dan het accent gewoon op iets anders. Ik vind het niet slecht ofzo.

Jezelf als volwassene meerdere malen laten dopen vind ik daarentegen knotsgek.

Het punt wat ik probeerde te maken. Uiteindelijk is de doop het teken en zegel van het nieuwe verbond in Jezus. Dus wat dat betreft is het hetzelfde, alleen gooien de meeste gereformeerden het op het geloof van de ouders en nemen we het kind voor gelovig aan. Terwijl de baptisten(en anderen met hen) het op het geloof van de dopeling gooien en hem/haar voor gelovig aan nemen. Als je het namelijk los gaat trekken met het verbond kom je echt in de knoei met Romeinen en Galaten e.d.

Waarom kom je dan in de knoei met Romeinen en Galaten?

[Eulogía 0]

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:1 En terwijl Apollos te Korinte was, geschiedde het, dat Paulus, na door de bovenlanden gereisd te zijn, te Efeze kwam, en daar enige discipelen vond. 2 En hij zeide tot hen: Hebt gij de heilige Geest ontvangen, toen gij tot het geloof kwaamt? Doch zij zeiden tot hem: Wij hebben zelfs niet gehoord, dat er een heilige Geest is. 3 En hij zeide tot hen: Waarin zijt gij dan gedoopt? En zij zeiden: In de doop van Johannes. 4 Maar Paulus zeide: Johannes doopte een doop van bekering en zeide tot het volk, dat zij moesten geloven in Hem, die na hem kwam, dat is in Jezus. 5 En toen zij dit hoorden, lieten zij zich dopen in de naam van de Here Jezus. 6 En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de heilige Geest over hen, en zij spraken in tongen en profeteerden. 7 En het waren in het geheel ongeveer twaalf mannen.

De tekst die je aanhaalt gaat niet op. Kinderen worden nu altijd gedoopt in de Naam van Jezus. Deze mensen hadden gewoon nog niet het hele evangelie gehoord en toebedeelt gekregen in het sacrament. Maar deze tekst toepassen op de situatie die wij hier bespreken is hem uit zijn context rukken gebruiken voor je eigen doeleinde denk ik.

Ik haal teksten nooit uit de context en gebruik deze nooit voor mijn eigen doeleinden. Ik probeer er alleen maar mee aan te geven dat meerdere malen dopen niet per definitie een issue hoeft te zijn.

Waar het wat mij betreft om draait is dat een kinderdoop niet gepaard gaat met geloof van de dopeling en het bij volwassendoop wel gepaard gaat met geloof van de dopeling.

De doop van Johannes was onvoldoende en er was een betere doop, een volkomen doop, beschikbaar: de doop van bekering.

Zo is er ook een kinderdoop die -in mijn ogen- onvoldoende is en er is een volkomen doop beschikbaar: de doop van bekering. (Dat wil niet zeggen dat mensen niet gered kunnen zijn als ze alleen als kind zijn 'besprenkeld'. Ik was ook als kind besprenkeld en was als jonge tiener gered doordat ik geloofde. Toen was ik nog niet gedoopt als reactie op mijn bekering. Als twintiger kwam ik tot de overtuiging dat ik mij moest laten dopen door onderdompeling als reactie op mijn bekering. (Daarvóór was ik overigens nog een fel tegenstander van de bekeringsdoop.) )

Hoewel de kinderdoop en de doop van Johannes van elkaar verschillen, geldt voor beide -in mijn ogen- dat deze onvoldoende recht doen aan de betekenis van de bekeringsdoop.

Ik respecteer de mening van anderen, maar ik geloof dat het zo zit. Ik gaf slechts mijn mening als reactie naar aanleiding van de OP.

[Ursa 1]

Als baby ben ik door mijn ouders ten doop gehouden en toen ik 18 was heb ik belijdenis gedaan (Gereformeerd). Een flinke tijd daarna vond ik de Baptisten op mijn weg en heb ik me op een gegeven moment op belijdenis van mijn geloof laten dopen.

Ik neem aan dat dat niet 'als vanzelf' is gegaan. Deed je oprecht belijdenis? Of omdat het er bij hoorde? En wat heeft je doen besluiten naar de baptisten te gaan? Hoe reageerden je ouders op je (over)doop?

Nu kom je veel christenen tegen die dit als "overdopen" bestempelen. Ik vind dat een verkeerde term, die bovendien een nogal negatieve lading meeneemt, alsof je iets overdoet en daarmee het oude weggooit. Zelf ben ik van mening dat mijn doop op geloof niets afdoet aan mijn doop (ow sorry, "besprenkeling", ook zo'n leuke!) als baby. Een van de dingen die me er toe hebben gebracht om me op mijn geloof te laten dopen, is toch dat mijn ouders me het christelijk geloof hebben meegegeven, zoals ze hebben beloofd toen ze me lieten dopen als baby. Anders had ik daar misschien helemaal niet gestaan.

Wat ik dan niet snap is dat je wel waarde hecht aan de doopbelofte die je ouders hebben gedaan, maar niet aan die doop zelf. Hoe verklaar je dat voor jezelf?

Ik snap trouwens zelf dat het erg afhankelijk is van je achtergrond hoe je tegen (over)dopen aankijkt. Vanuit de gedachte van de geloofsdoop ben je eerder onterecht gedoopt. Tenminste, misschien kun je zelf uitleggen hoe het zit. Is de doop ongeldig omdat het plaatje niet klopt of is het een ernstige ketterij om kinderen te dopen?

Aan de andere kant zou je, gezien je afkomst, de term 'overdoop' en de gevoelens en associaties die je oude gemeenteleden daarbij hebben, moeten kunnen begrijpen. Immers, als je gelooft dat de doop een teken van God is, ook voor de kinderen, en je kind laat zich om wat voor reden dan ook overdopen is dat vanuit jouw perspectief dan niet een affront tegen God? Ik stel het scherp. Maar dat is wel wat je doet als je je doop veronachtzaamt.

En bovendien: kan het kwaad om nogmaals tegen Jezus te zeggen dat je Hem wil volgen en van Hem houdt? Ook al heb je dat al eerder beleden?

Dat kan altijd. Maar moet je je dan ook laten dopen? Ga je je elke keer weer laten dopen wanneer je 'voelt' dat je graag Jezus wilt volgen?

[Chappo 0]

Omdat Romeinen 4 spreekt over het verbond wat God met Abraham sloot. Dat hij door geloof gerechtvaardigd werd, Paulus gebruikt dit om zijn verhaal over rechtvaardigmaking duidelijk te maken. Maar het teken van het verbond was de besnijdenis en is de doop. Het teken is dus niet zozeer het kiezen van Abraham of iets anders, het is het teken van het verbond dat God met Abraham sluit. Zo is onze doop het teken van het nieuwe verbond. Het teken dat we met Christus zijn gestorven en met Hem opstaan in een nieuw leven. Dat we zijn schoongewassen van onze zonde. Dat we deel uitmaken van het nieuwe verbond waarin we de Geest ontvangen. Maar dan kan je de doop dus niet los gaan zien van het verbond...

Wat je dus bedoelt te zeggen is dat uiteindelijk ons geloof de doop haar betekenis geeft? Dat is denk ik uiteindelijk de reden waarom de meeste gereformeerden (zo) tegen de volwassenedoop zijn. Het accent verschuift zo snel van God naar de mens. Want het linke is met wat jij zegt, als je dus als volwassene gedoopt word en je blijkt toch niet (echt) gelooft te hebben dan kun je het net zo goed over doen. Want een kinderdoop zonder geloof telt niet, dus waarom dan een volwassen doop niet. En wat dat betreft sluit ik me aan bij Augustinus. Het werk van de kerk, de sacramenten ontlenen hun waarde niet aan de dienaars of het geloof van de gelovige, maar aan de instelling die van God komt.

Verder zullen we de tekst uit handelingen maar laten rusten, want we zijn het duidelijk niet eens. Jij leest er gewoon meer in dan ik en om daar nu dit topic mee te gaan vullen En uiteraard respecteer ik jou mening ook

[Josee 0]

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:1 En terwijl Apollos te Korinte was, geschiedde het, dat Paulus, na door de bovenlanden gereisd te zijn, te Efeze kwam, en daar enige discipelen vond. 2 En hij zeide tot hen: Hebt gij de heilige Geest ontvangen, toen gij tot het geloof kwaamt? Doch zij zeiden tot hem: Wij hebben zelfs niet gehoord, dat er een heilige Geest is. 3 En hij zeide tot hen: Waarin zijt gij dan gedoopt? En zij zeiden: In de doop van Johannes. 4 Maar Paulus zeide: Johannes doopte een doop van bekering en zeide tot het volk, dat zij moesten geloven in Hem, die na hem kwam, dat is in Jezus. 5 En toen zij dit hoorden, lieten zij zich dopen in de naam van de Here Jezus. 6 En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de heilige Geest over hen, en zij spraken in tongen en profeteerden. 7 En het waren in het geheel ongeveer twaalf mannen.

De tekst die je aanhaalt gaat niet op. Kinderen worden nu altijd gedoopt in de Naam van Jezus. Deze mensen hadden gewoon nog niet het hele evangelie gehoord en toebedeelt gekregen in het sacrament. Maar deze tekst toepassen op de situatie die wij hier bespreken is hem uit zijn context rukken gebruiken voor je eigen doeleinde denk ik.

Kinderen worden misschien wel gedoopt in de Naam van Jezus, maar worden zij gedoopt omdat zij zichzelf werkelijk geven aan God? Of willen de ouders dat het kind zich geeft aan God? Ik ben eigenlijk zelf van mening dat iemand pas werkelijk gedoopt kan worden als hij/zij er zelf helemaal achter staat en zichzelf neerlegt in Gods handen. Pas dan denk ik dat de doop zin heeft. Mijn overtuiging daarbij is dat God ons niet zomaar een eigen wil gegeven heeft (omdat wij dan voor Hem mogen kiezen! en dat is voor mij een essentie van de doop)

[Machiavelli 0]

Kinderen worden misschien wel gedoopt in de Naam van Jezus, maar worden zij gedoopt omdat zij zichzelf werkelijk geven aan God? Of willen de ouders dat het kind zich geeft aan God? Ik ben eigenlijk zelf van mening dat iemand pas werkelijk gedoopt kan worden als hij/zij er zelf helemaal achter staat en zichzelf neerlegt in Gods handen. Pas dan denk ik dat de doop zin heeft. Mijn overtuiging daarbij is dat God ons niet zomaar een eigen wil gegeven heeft (omdat wij dan voor Hem mogen kiezen! en dat is voor mij een essentie van de doop)

Precies.

En daarom ben ik dus vóór het dopen van kinderen.

[Eulogía 0]

Omdat Romeinen 4 spreekt over het verbond wat God met Abraham sloot. Dat hij door geloof gerechtvaardigd werd, Paulus gebruikt dit om zijn verhaal over rechtvaardigmaking duidelijk te maken. Maar het teken van het verbond was de besnijdenis en is de doop. Het teken is dus niet zozeer het kiezen van Abraham of iets anders, het is het teken van het verbond dat God met Abraham sluit. Zo is onze doop het teken van het nieuwe verbond. Het teken dat we met Christus zijn gestorven en met Hem opstaan in een nieuw leven. Dat we zijn schoongewassen van onze zonde. Dat we deel uitmaken van het nieuwe verbond waarin we de Geest ontvangen. Maar dan kan je de doop dus niet los gaan zien van het verbond...

Onder het Oude Verbond ging het om de besnijdenis bij mannelijke babies. Onder het Nieuwe Verbond gaat het om de besnijdenis van het hart, bij mannen en vrouwen. De besnijdenis van het hart kan alleen plaatsvinden wat betreft geloof door een keuze.

Want het linke is met wat jij zegt, als je dus als volwassene gedoopt word en je blijkt toch niet (echt) gelooft te hebben dan kun je het net zo goed over doen.

Dat iemand zich laat dopen als volwassene als daad van gehoorzaamheid aan God, is al een geloofsdaad en een teken dat iemand gelooft. (Men wordt ook niet behouden door de doop, maar door het geloof.)

[Machiavelli 0]

Onder het Oude Verbond ging het om de besnijdenis bij mannelijke babies. Onder het Nieuwe Verbond gaat het om de besnijdenis van het hart, bij mannen en vrouwen. De besnijdenis van het hart kan alleen plaatsvinden wat betreft geloof door een keuze.

Absoluut. Gelukkig maakt God die keuze nog steeds.

[Eulogía 0]

Absoluut. Gelukkig maakt God die keuze nog steeds.

Gelukkig maakt God nog steeds die keuze en gelukkig zijn er nog steeds mensen die de keuze voor Hem maken en Hem beantwoorden in Zijn liefde.

[Machiavelli 0]

Gelukkig maakt God nog steeds die keuze en gelukkig zijn er nog steeds mensen die de keuze voor Hem maken en Hem beantwoorden in Zijn liefde.

Uiteraard, dat hoort tot de keuze die God maakt, namelijk dat hij ons beweegt en onze keuze voor Hem in ons werkt.

[Josee 0]

Kinderen worden misschien wel gedoopt in de Naam van Jezus, maar worden zij gedoopt omdat zij zichzelf werkelijk geven aan God? Of willen de ouders dat het kind zich geeft aan God? Ik ben eigenlijk zelf van mening dat iemand pas werkelijk gedoopt kan worden als hij/zij er zelf helemaal achter staat en zichzelf neerlegt in Gods handen. Pas dan denk ik dat de doop zin heeft. Mijn overtuiging daarbij is dat God ons niet zomaar een eigen wil gegeven heeft (omdat wij dan voor Hem mogen kiezen! en dat is voor mij een essentie van de doop)

Precies.

En daarom ben ik dus vóór het dopen van kinderen.

Oké, en dat snap ik niet?

bij het dopen van de kinderen hebben kinderen helemaal geen keuze..

Ik denk dat ik meer betekenis zou hechten aan volwassenendoop dan aan kinderdoop, omdat ik bij volwassenendoop zelf de keuze heb gemaakt en op die manier een 'nieuw leven' met God kan (en wil!!) beginnen.

Maar goed, ik ben zelf op geen van beide manieren gedoopt en ik weet niet wat er in de bijbel staat over dit onderwerp. Ben net begonnen met lezen, dus correct me if I'm wrong

[Eulogía 0]

Gelukkig maakt God nog steeds die keuze en gelukkig zijn er nog steeds mensen die de keuze voor Hem maken en Hem beantwoorden in Zijn liefde.

Uiteraard, dat hoort tot de keuze die God maakt, namelijk dat hij ons beweegt en onze keuze voor Hem in ons werkt.

Uiteraard, maar het behoort tot de mogelijkheden van de mens om zich wel of niet te verzetten tegen de keuze die Hij in de mens werkt.

[Machiavelli 0]

Oké, en dat snap ik niet?

bij het dopen van de kinderen hebben kinderen helemaal geen keuze..

Nee, maar ik denk ook dat het in de eerste plaats om de keuze van God gaat. Door die doop verwelkomt God ons in Zijn verbond. Daar moeten wij uiteraard nog wel een antwoord op geven, maar Hij heeft de eerste zet al gedaan.

Ik denk dat ik meer betekenis zou hechten aan volwassenendoop dan aan kinderdoop, omdat ik bij volwassenendoop zelf de keuze heb gemaakt en op die manier een 'nieuw leven' met God kan beginnen.

Maar zou je dan niet elke keer opnieuw die doop moeten ondergaan? Ik bedoel, ik weet sechts hoe dat bij mijzelf zit, maar ik moet regelmatig weer een nieuwe start maken.