Relatie en Zingeving

[Annatar 0]

Het valt mij op dat in deze post-christelijke maatschappij veel mensen blijven kiezen voor een vaste monogame relatie. Hoewel deze relaties vaker wisselen en er meer variaties op bestaan kiezen de meeste mensen die ik ken toch voor een min of meer vaste relatie. Het aantal mensen dat ervoor kiest om bewust alleen te blijven, met of zonder seksuele contacten, blijft volgens mij toch klein.

Ik vraag mij of dit ermee samenhangt dat het hebben van een vaste relatie voor veel mensen een vorm van zingeving is? In hoeverre is het voor mensen mogelijk om een voor zichzelf zinvol bestaan te leven zonder een exclusieve partner die hen op de eerste plaats stelt?

Dit zijn vragen die mij intrigeren. Ik ben benieuwd naar hoe andere mensen hier over denken.

[Liset 0]

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 12:59:24 schreef Bonaventura het volgende: Ik vraag mij of dit ermee samenhangt dat het hebben van een vaste relatie voor veel mensen een vorm van zingeving is?

Ik denk dat de meeste mensen bedoelt zijn om een vaste relatie te hebben en om vervolgens kinderen te krijgen. Voor het grote deel krijgt iedereen op een gegeven moment die biologische kriebel. Maar of dat een vorm van zingeving voor iemand is, dat is persoonlijk denk ik. Sommigen zullen daar niet eens over nadenken terwijl een ander overtuigd is dat dit het doel van zijn of haar bestaan is.

Quote:

In hoeverre is het voor mensen mogelijk om een voor zichzelf zinvol bestaan te leven zonder een exclusieve partner die hen op de eerste plaats stelt?

Ook dat is naar mijn mening persoonlijk. De een zal er niet over na willen denken terwijl de ander denkt dat dit juist het doel van zijn of haar leven is; zijn/haar leven wijden aan iets anders dan een partner of gewoon bewust zeggen dat ze puur alleen door het leven willen. Ik denk dus dat het wel mogelijk is, maar lang niet voor iedereen omdat ik geloof dat de meeste mensen zijn geboren om een partner voor het leven te hebben.

Quote:

Dit zijn vragen die mij intrigeren. Ik ben benieuwd naar hoe andere mensen hier over denken.

Hoe denk je er zelf over?

[Annatar 0]

Zelf denk ik dat het goed mogelijk is om als bewust alleenstaande een zinvol leven te leiden.

[Hongerige Wolf 0]

Ik denk dat het wel mogelijk is, wanneer je daar geschikt voor bent. Maar ik kan mij er persoonlijk weinig bij voorstellen. Toch zie ik wel vaak mensen echt tot bloei komen wanneer ze een stabiele vaste relatie krijgen.

[Liset 0]

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 13:20:24 schreef Bonaventura het volgende: Zelf denk ik dat het goed mogelijk is om als alleenstaande een zinvol leven te leiden.

Ik ook, maar ik denk wel dat er heel weinig mensen zijn die dit bewust kiezen. Ik moet er zelf niet aan denken omdat ik weet dat ik daarvoor niet gemaakt ben. Ik geloof namelijk dat ik beter tot recht kom als vrouw en moeder dan als alleenstaande en dat dat ook Gods bedoeling is.

Maar daarnaast geloof ik dat God ook mensen op deze wereld heeft gezet om het allemaal alleen te doen en toch veel te kunnen betekenen.

[Machiavelli 0]

Ik heb mijn relatie nooit in het licht van zingeving bezien. Natuurlijk, mijn relatie geeft -in zekere zin- mijn leven zin en een doel, maar dat is het punt van mijn relatie niet. Ik heb mijn relatie zodat mijn leven meer zin heeft, maar omdat ik van haar houd en zij van mij en wij ons leven met elkaar willen delen, niet omdat ons leven dan meer of andere zin heeft.

Ik ben weliswaar opgebloeid (zoals HW dat zegt) door mijn relatie en heb ook een ander toekomstperspectief gekregen. Een nuttiger perspectief voor de gemeenschap, maar niet zozeer zinvoller.

[Annatar 0]

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 13:25:33 schreef Liset het volgende: [...] Ik ook, maar ik denk wel dat er heel weinig mensen zijn die dit bewust kiezen.

Je hebt gelijk. Ik heb mijn post ook even aangepast naar bewust alleenstaand. Ik denk dat het voor mensen die tegen wil en dank alleen blijven behoorlijk deprimerend kan zijn.

Quote:

Maar daarnaast geloof ik dat God ook mensen op deze wereld heeft gezet om het allemaal alleen te doen en toch veel te kunnen betekenen.

Ja. Zelf zie ik Paulus daarin als voorbeeld. Als hij een vrouw had gehad dan was het voor hem niet mogelijk geweest om het werk te doen dat hij heeft gedaan. Je moet dan in je leven ook een bepaalde vrije ruimte scheppen die het mogelijk maakt om zonder gewetensbezwaren bepaalde roekeloze keuzes te maken en risico's te nemen.

Edit: Ohja een literair voorbeeld is Albus Dumbledore in de Harry Potter-boe3ken. Dat zie ik ook als een model celibatair.

[Liset 0]

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 13:30:42 schreef Bonaventura het volgende: Ja. Zelf zie ik Paulus daarin als voorbeeld. Als hij een vrouw had gehad dan was het voor hem niet mogelijk geweest om het werk te doen dat hij heeft gedaan.

Dat denk ik ook.

Wat ik me afvraag, denk je dat er behalve mannen ook vrouwen zijn die volgens Gods wil alleen moeten blijven voor een zinvol bestaan?

Quote:

Je moet dan in je leven ook een bepaalde vrije ruimte scheppen die het mogelijk maakt om zonder gewetensbezwaren bepaalde roekeloze keuzes te maken en risico's te nemen.

Pff das makkelijker gezegd dan gedaan. Ik denk niet dat iedereen de vrijheid heeft om een bepaalde vrije ruimte te scheppen. Makkelijk is t in ieder geval niet.

[Mister_L 0]

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 13:19:07 schreef Liset het volgende: [...] Ik denk dat de meeste mensen bedoelt zijn om een vaste relatie te hebben en om vervolgens kinderen te krijgen.

Dat denk ik ook.

Maar ik geloof dat een leven 'zonder exclusieve relatie' voor sommigen ook zal werken, of misschien wel beter zal werken

[BookerT 0]

Ik denk dat het kan.Ik zou niet weten in hoeverre ik er aanleg voor zou kunnen hebben, maar ik vrees dat mijn situatie in veel opzichten niet alledaags en te vergelijken met anderen is.

Ergens denk ik dat het enige wat zin heeft in het leven, je verbinden aan anderen en God is. En ik denk dat dat per mens nogal verschilt, hoe je dat invult of graag ingevuld zou willen zien, op welke manier, of op welke mate. En ik denk dat ik dat op dit moment niet weet hoe dat bij mezelf zit, als ik heel eerlijk ben.

[Eulogía 0]

Paulus is inderdaad een goed voorbeeld ervan dat het kan. Helaas zijn er ook mensen die de volgende tekst lijken te vergeten.

1 Kor 7,9       

Indien zij zich echter niet kunnen beheersen, laten zij dan trouwen. Want het is beter te trouwen dan van begeerte te branden.

Het is absoluut mogelijk, maar als er twijfel is of mensen wel die gave (vs. 7) hebben gekregen van God, kunnen mensen beter trouwen.

(Ik lees dit topic overigens als bijna hetzelfde als 'celibaat'. Als het topic toch erg anders bedoeld is, hoor ik het graag.)

[Annatar 0]

Voor mij ligt de nadruk vooral op het zingevingsaspect van een exclusieve relatie t.o.v. mensen die alleen blijven. Het celibaat heeft religieuze (katholieke) bijklank waartoe dit topic zich imho niet hoeft te beperken. Er zijn ook mensen die geen vaste relatie willen maar wel seksuele contacten hebben.

[Eulogía 0]

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 14:34:06 schreef Bonaventura het volgende: Er zijn ook mensen die geen vaste relatie willen maar wel seksuele contacten hebben.

O.k., dat lijkt mij dan weer onmogelijk, vanuit christelijk oogpunt.

[Annatar 0]

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 14:39:43 schreef Eulogía het volgende: [...]O.k., dat lijkt mij dan weer onmogelijk, vanuit christelijk oogpunt.

Dat kan. Over de vraag of dingen wel of niet mogen wil ik het ook niet persé hebben.

[Jalikaatje 1]

Ik ben er niet voor in de wieg gelegd, maar ik denk zeker dat het kan. Ik denk niet je dat 'iets mist' als je niet trouwt (dus niemand tegenkomt en bewust single blijft, niet als je wel verliefd bent op iemand maar er niets mee doet). Voor mij is het zo dat mijn lief mij aanvult, ik hem en we elkaar scherp houden. Maar dat kunnen andere mensen ook doen wanneer je geen relatie hebt. Mijn relatie heeft zin omdat God het zin heeft gegeven. Als God door andere dingen zingeving kan geven vind ik dat niet raar.

[Robert Frans 1.653]

Zelf kies ik er ook voor om alleen te blijven, daar ik niet wil en kan trouwen en ook geen roeping heb tot het religieuze of geestelijke leven. Ik heb er ook een tijd me er geheel op bezonnen en een klein boekje geschreven over hoe je dat als gelovige op zinvolle en praktische wijze kunt doen (niet per se voor publicatie), inclusief het vermijden van mogelijke valkuilen. Zelfs geloof ik dat als je onvrijwillig eenzaam bent, het tóch mogelijk is er iets van te maken, hoe naar zo'n situatie ook is.

Wat mij dan weleens opvalt is dat als ik zoiets zeg, ik meteen te horen krijg dat ik dat toch nog niet kan weten en dat God misschien heel andere plannen met mij heeft. Maar zulke dingen worden niet gezegd als iemand aangeeft later te willen trouwen, of een relatie te willen. Sommige of veel mensen vinden het schijnbaar toch vreemd wanneer je al weet dat je alleen wilt blijven (en zeker natuurlijk als dat, zoals bij mij, inhoudt dat je dus nimmer seks zult hebben).

[Kurt 0]

Ik heb hier niet echt een duidelijk gevormde en te beargumenteren mening over. Ik vind het wel een lastig onderwerp, want in wezen is het natuurlijk zaak om een zinvol en fijn leven te leiden waarmee je gelukkig bent. Het is niet zo dat je geluk af moet hangen van het wel o niet slagen van een relatie - hoeveel verdriet een gestrande relatie ook op kan en mag leveren. Anderzijds denk ik wel weer dat alleen zijn (op liefdesgebied) in de aard van de mens zit.

Quote:

Op woensdag 12 januari 2011 12:59:24 schreef Bonaventura het volgende: Het valt mij op dat in deze post-christelijke maatschappij veel mensen blijven kiezen voor een vaste monogame relatie. Hoewel deze relaties vaker wisselen en er meer variaties op bestaan kiezen de meeste mensen die ik ken toch voor een min of meer vaste relatie. Het aantal mensen dat ervoor kiest om bewust alleen te blijven, met of zonder seksuele contacten, blijft volgens mij toch klein.

Dat denk ik ook. Ik ken mensen die jarenlang geroepen hebben alleen te willen en zullen blijven, maar die uiteindelijk toch een levenspartner hebben gevonden. Wel ken ik mensen die onbewust heel erg lang alleen zijn gebleven omdat ze zich alleen willen geven aan iemand met wie ze dan ook écht hun hele leven samen willen blijven. Ik denk dat het aantal mensen dat bewust kiest voor een leven zonder levenspartner niet echt noemenswaardig is: marginaal dus.

Quote:

Ik vraag mij of dit ermee samenhangt dat het hebben van een vaste relatie voor veel mensen een vorm van zingeving is?

Een vorm van zingeving wellicht. Anderzijds is het natuurlijk prima mogelijk om een zinvol en leuk leven te hebben als je alleen bent. Een relatie met een zielsverwant, met iemand waar je echt heel graag samen mee bent en waar je echt van houdt, voegt echter wel heel veel toe. Een relatie moet echt een toevoeging zijn.

Quote:

In hoeverre is het voor mensen mogelijk om een voor zichzelf zinvol bestaan te leven zonder een exclusieve partner die hen op de eerste plaats stelt?

Het is mogelijk, maar het lijkt me op de lange termijn erg moeilijk.