angst

[Jyoti 0]

Ik weet niet of het in GA thuishoort, maar ik weet niet waar het beter past dus doe ik het maar hier.

In een ander topic (waar het helaas off-topic was) ging het over angst. Een wijze credibler zei ooit eens \"Er is slechts één angst terecht in dit leven, en dat is de angst voor de dood. En over de dood is slechts één angst terecht, en dat is de angst voor de hel.\"

Ik denk dat dat waar is, maar toch merk ik dat het niet zo werkt voor mij. Voor de dood (tenminste, die van mezelf, voor die van anderen kan ik erg bang zijn) voel ik niet zo'n angst. Het zijn net de kleine, dagdagelijkse dingen die me angst aanjagen, zelden de echt grote.

Herkenbaar, of niet? Of mis ik hier nu het punt?

[Gast Anon_phpbb]

ja, het is wel herkenbaar. Ik ben niet vaak bang, maar als ik bang ben, is dat niet voor de dood. Ik zie wel op tegen het sterven. En voor de hel ben ik ook al niet echt bang, eerlijk gezegd, hoewel ik rationeel mijn kansen daarop niet al te laag inschat.

Maar heel veel andere angsten heb ik ook niet meer.

[Jyoti 0]

Nu ik erover nadenk merk ik dat ik de gedachte aan doodgaan soms net kalmerend vind omdat het andere angsten relativeert. Bang zijn voor een examencijfer oid verliest zijn kracht een beetje als je bedenkt dat je over een aantal jaar toch in de grond ligt met een worm die door je oogkas kruipt. Ik voel me ontzettend morbide nu, maar vind je het heel vreemd als ik je zeg dat ik dat exacte beeld heel kalmerend vind in stressvolle situaties?

[Eulogía 0]

Hebr. 2 zegt er het volgende over.

14 Daar nu de kinderen aan bloed en vlees deel hebben, heeft ook Hij op gelijke wijze daaraan deel gekregen, opdat Hij door zijn dood hem, die de macht over de dood had, de duivel, zou onttronen, 15 en allen zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor de dood tot slavernij gedoemd waren.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 01:27:28 schreef Iriacynthe het volgende: Nu ik erover nadenk merk ik dat ik de gedachte aan doodgaan soms net kalmerend vind omdat het andere angsten relativeert. Bang zijn voor een examencijfer oid verliest zijn kracht een beetje als je bedenkt dat je over een aantal jaar toch in de grond ligt met een worm die door je oogkas kruipt. Ik voel me ontzettend morbide nu, maar vind je het heel vreemd als ik je zeg dat ik dat exacte beeld heel kalmerend vind in stressvolle situaties?

In tegendeel, het is exact wat ik in dat andere topic bedoelde. Waarom je druk maken, als je straks toch dood bent, en je, als je je nog een beetje gedraagt, de eeuwige gelukzaligheid tegemoet mag zien?

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 02:18:13 schreef Eulogía het volgende: Hebr. 2 zegt er het volgende over. 14 Daar nu de kinderen aan bloed en vlees deel hebben, heeft ook Hij op gelijke wijze daaraan deel gekregen, opdat Hij door zijn dood hem, die de macht over de dood had, de duivel, zou onttronen, 15 en allen zou bevrijden, die gedurende hun ganse leven door angst voor de dood tot slavernij gedoemd waren.

Precies. Er is maar één reële angst, en zelfs die alleen voor wie iets te vrezen hebben.

[JoostG 27]

*knip*

Toch maar niet.

[Liset 0]

Een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest

Dit moet ik me vaak voorhouden als ik me weer eens ontzettend ga bezig houden met de dood. De dood van anderen en van mezelf, ik vind het beiden ontzettend beangstigend. Ik heb er een jaar geleden een paar keer een paniekaanval door gehad, dat is gelukkig al een tijd niet meer voorgekomen.

Ik denk dat dat ook komt door dat we in de familie de dood al heel vaak hebben moeten meemaken.

De 1e keer voor mij was het overlijden van mijn vader toen ik 4 was, mijn oma toen ik 5 was en mijn oom toen ik 6 was (en nog een paar op latere leeftijd) Daardoor heb ik ontzettende verlatingsangst gekregen en word ik al gek als iemand te laat is gekomen met bijvoorbeeld de auto. Ik zie gehele rampscenario's voor me en als diegene dan eindelijk is aangekomen dan kan ik gewoon zo boos zijn op diegene dat ie gewoon te laat is en niks heeft laten horen.. Ik moet dan even weer tot mezelf komen en tegen mezelf zeggen dat die angst te gek voor woorden is en dat het geen zin heeft om zo bang te zijn..

Ik hou me trouwens niet bezig met de hel. Ik word er alleen maar boos van en de discussie heb ik te vaak gevoerd.

[wateengedoe2 0]

Net als CvW zie ik wel op tegen het sterven (zeker nu ik van dichtbij gezien heb hoe ellendig dat kan gaan); niet tegen de dood zelf. Normaliter zit ik ook niet in over de mogelijkheid dat ik naar de hel ga, maar de laatste tijd heb ik dat toch een paar keer wel gehad.

En ik maak me heel veel en vaak druk om dingen die er totáál niet toe doen. Misschien toch maar 'ns meer, in navolging van Iriacynthe, doen aan 'memento mori'. Dies iria, dies illa ...

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 12:01:54 schreef Liset het volgende: Ik denk dat dat ook komt door dat we in de familie de dood al heel vaak hebben moeten meemaken. De 1e keer voor mij was het overlijden van mijn vader toen ik 4 was, mijn oma toen ik 5 was en mijn oom toen ik 6 was (en nog een paar op latere leeftijd) Daardoor heb ik ontzettende verlatingsangst gekregen en word ik al gek als iemand te laat is gekomen met bijvoorbeeld de auto. Ik zie gehele rampscenario's voor me en als diegene dan eindelijk is aangekomen dan kan ik gewoon zo boos zijn op diegene dat ie gewoon te laat is en niks heeft laten horen.. Ik moet dan even weer tot mezelf komen en tegen mezelf zeggen dat die angst te gek voor woorden is en dat het geen zin heeft om zo bang te zijn..

Herkenbaar... Ik ben net als jij vroeg in aanraking gekomen met de dood. Ik denk dat ik daardoor de dood ook onder normale omstandigheden als een reële mogelijkheid beschouw. Als iemand onverwacht te laat komt kan ik daar ook best zenuwachtig van worden. En ja, soms wordt ik ook pissig.... manlief weet ondertussen dat hij maar beter even kan bellen als hij veel later thuis gaat komen. Ik ben me er ook van bewust dat ik ieder moment dood kan gaan. Zoveel is daar gewoon niet voor nodig. Dat laatste is minder erg dan het klinkt, ik ben niet overdreven angstig. Ik ben wel redelijk voorzichtig. Ik zal niet zonder gordel om in de auto stappen bijvoorbeeld.

Ik ben niet echt bang voor de dood, voor mij is het het grote niets. Ik vind het idee deprimerend, dat wel, maar het is niet alsof ik er last van ga hebben verder. De manier waarop is een ander verhaal, persoonlijk heb ik de voorkeur voor een manier waar je niets van merkt.

[wateengedoe2 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 12:15:25 schreef MarinusCopy het volgende: [...] Ik ben niet echt bang voor de dood, voor mij is het het grote niets. Ik vind het idee deprimerend, dat wel, maar het is niet alsof ik er last van ga hebben verder. De manier waarop is een ander verhaal, persoonlijk heb ik de voorkeur voor een manier waar je niets van merkt.

Dat dacht ik ook altijd, maar sinds het sterfbed van mijn vader denk ik daar toch anders over. Ten eerste is het al een (stuk) vagevuur op aarde (voor jou natuurlijk geen geldig argument ) en ten tweede kan het jou en je naasten op verrassende wijze dichtbij elkaar brengen (ook voor atheïsten een argument). Wat niet wegneemt dat ik er bepaald niet naar uitkijk en ook maar liever in 1x weg zou zijn! Maar laten we wél wezen: als ik ooit moeder word, is de kans aanzienlijk, dat ik bij mijn bevalling fysiek gezien meer lijd dan op mijn sterfbed (overigens zie ik tegen dat leed ook op, hoor, ik ben nu eenmaal een kleinzerig typetje).

[Henriëtte 0]

Ik denk dat ik een beetje hetzelfde heb als Iriacynthe; niet bang voor de dood van mezelf, wel bang voor de dood van anderen. Toch ben ik niet zo bang dat anderen zomaar dood kunnen gaan, en ben ik niet panisch als iemand lang niets van zich laat horen. In dat opzicht kan ik nog goed relativeren. Ik ben bang dat wanneer er wel iemand zou overlijden die dicht bij me staat, ik het niet meer aan zou kunnen.

Ook ben ik 'bang' voor het hiernamaals, om God te kunnen zien en dicht bij Hem te komen, lijkt me ontzettend machtig. Echte angst is het niet, want het lijkt me heerlijk, maar wellicht een vooruitzicht dat me erg bezighoudt.

[Eulogía 0]

Ik ben nergens bang voor

[JoostG 27]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 12:39:28 schreef Eulogía het volgende: Ik ben nergens bang voor

Ik ben bang voor zo ongeveer alles in het dagelijkse leven..

Alleen voor de dood vooralsnog dan weer niet..

[Kurt 0]

Ik ben doodsbang voor de dood. Zal wel iets met mijn achtergrond te maken hebben. En het eeuwige niets of zo.

[Liset 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 12:39:28 schreef Eulogía het volgende: Ik ben nergens bang voor

Je mag best ergens bang voor zijn, ook als je in Christus gelooft.

[Eulogía 0]

Het is niet aan te bevelen. Het is aan te bevelen geen angst in je leven toe te laten. Angst is een tegenovergestelde van geloof. Geloof is een zegen, angst is een vloek. Geloof bouwt je op, angst probeert je te vernietigen.

[JoostG 27]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:07:02 schreef Eulogía het volgende: Het is niet aan te bevelen. Het is aan te bevelen geen angst in je leven toe te laten.

Helaas is het voor sommigen onder ons geen keuze.

Quote:

Angst is een tegenovergestelde van geloof.

Ik vind niet dat 'angst' en 'geloof' niet samen kunnen gaan.

[Morphogenesis 4]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:07:02 schreef Eulogía het volgende: Het is niet aan te bevelen. Het is aan te bevelen geen angst in je leven toe te laten.

Okee.. Zit wat in.

Quote:

Angst is een tegenovergestelde van geloof. Geloof is een zegen, angst is een vloek. Geloof bouwt je op, angst probeert je te vernietigen.

Dit gaat te ver. Natuurlijk kan je angst hebben. Ik als klein Morphootje keek wel eens een enge film, en scheet 's avonds van het minste geringste in m'n broek. Ben ik dan antichristelijk? (Wie niet voor mij is, is tegen mij?)

En was Jezus zelf niet angstig in Gethsemané?

[Machiavelli 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:07:02 schreef Eulogía het volgende: Het is niet aan te bevelen. Het is aan te bevelen geen angst in je leven toe te laten. Angst is een tegenovergestelde van geloof. Geloof is een zegen, angst is een vloek. Geloof bouwt je op, angst probeert je te vernietigen.

Dan snap jij zowel angst als geloof niet. Angst breekt niet per se af, het kan erg gezond, rationeel en opbouwend zijn en geloof breekt ook af, breekt onze zekerheden in onszelf af, breekt de muren om ons hart af en kan een gezonde angst voor God en ons heil veroorzaken.

[Eulogía 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:09:01 schreef JoostG het volgende: Helaas is het voor sommigen onder ons geen keuze.

Als mensen willen, kunnen ze van angst worden verlost.

[Liset 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:10:23 schreef Morphogenesis het volgende: En was Jezus zelf niet angstig in Gethsemané?

Hij was zelfs zo bang dat Hij bloed zweette...

[Eulogía 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:10:23 schreef Morphogenesis het volgende: Dit gaat te ver. Natuurlijk kan je angst hebben. Ik als klein Morphootje keek wel eens een enge film, en scheet 's avonds van het minste geringste in m'n broek. Ben ik dan antichristelijk? (Wie niet voor mij is, is tegen mij?) En was Jezus zelf niet angstig in Gethsemané?

Ik zeg niet dat je dan antichristelijk bent. Het is alleen de vraag of het verstandig is om een enge film te kijken. Dat heeft te maken met mijn opmerking dat het niet verstandig is om angst toe te laten. Het kan met je levensstijl te maken hebben.

Jezus was angstig, zodat wij niet meer angstig hoeven te zijn. Hij leed, zodat wij niet meer hoeven te lijden. Hij werd ziek, zodat wij niet meer ziek hoefden te zijn. Hij werd arm, zodat wij niet meer arm hoefden te zijn.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 13:12:07 schreef Eulogía het volgende: [...]Als mensen willen, kunnen ze van angst worden verlost.

Jezus was zo'n zwakgelovige die niet verlost wilde worden van angst?

Als je kijkt naar de Schrift, Jezus in Ghetsemane, de psalmen, kom je regelmatig angst tegen, angst die samengaat met vertrouwen in God. Het lijkt mij niet goed om hier wijzer te willen zijn dan Christus en angst af te wijzen.

Watr afgewezen moet worden is de angst laten overheersen.

[Annatar 0]

Quote:

Op woensdag 28 juli 2010 12:39:28 schreef Eulogía het volgende: Ik ben nergens bang voor

Ik heb medelijden met je voor de diepe onzekerheid die achter deze letters schuilgaat.