Jaloezie (Invidia)

[Olorin 154]

Alweer een tijd geleden maakte ik eens een topic over de zeven hoofdzonden: link

Ik had toen het idee om ze eens individueel te bespreken, maar dat is er niet van gekomen. Maar dat ga ik dan nu maar eens doen.

Superbia (hoogmoed), Avaritia (hebzucht), Luxuria (lust), Invidia (jaloezie), Gula (gulzigheid), Ira (wraak) en Acedia (gemakzucht).

Andere vertalingen zijn ook mogelijk, maar ik koos uit gemakzucht maar voor deze.

Zustertopics:

link

link

link

link

link

Ik ben het met Augustinus eens dat het kwaad geen substantie is, maar een 'bederving' van het goede. Die lijn wil ik graag doortrekken naar de zonden. Daarbij denk ik dat 'zonden' vooral je 'ik' als uitgangspunt nemen en de rest er onder geschikt aan stellen.

Ik denk dat iets bewonderen of zelf iets willen hebben niet perse slecht hoeft te zijn. Materieel niet, maar als ik het vergeestelijk: een bijbels persoon of een heilige bewonderen ondanks hun fouten en na willen volgen is niks mis mee m.i. Sterker nog, navolging van Christus zou ik het ultieme voorbeeld zien.

Maar jaloezie is net wat anders. Jaloezie komt mij enerzijds hebzuchtig over. Maar net dan wat anders. Dat ik geen auto heb is prima, tot mijn buurman een auto heeft. Je wilt kennelijk niet onderdoen op dat moment. Alsof het bezit van de ander jou tekort doet. Het gaat nog verder zelfs. Jaloezie kan zich uiten in het misgunnen van de ander. Omdat ik X niet heb gun ik mijn naaste dat ook niet. Denk aan die situatie van koning Salomo, waar twee vrouwen ruziën om een kind. De één vindt dat doormidden hakken wel ok. Dat zou ik jaloezie noemen.

Jaloezie is niet alleen egoïstisch, maar gaat ten koste van je naaste.

Vraagstelling: zoiets?

[Eulogía 0]

Quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 02:54:16 schreef Olorin het volgende: Ik denk dat iets bewonderen of zelf iets willen hebben niet perse slecht hoeft te zijn. Materieel niet, maar als ik het vergeestelijk: een bijbels persoon of een heilige bewonderen ondanks hun fouten en na willen volgen is niks mis mee m.i. Sterker nog, navolging van Christus zou ik het ultieme voorbeeld zien.

Mee eens.

Bij jaloezie denk ik aan de broers van Jozef

[Robert Frans 1.546]

Jaloezie ontstaat wanneer je de ander om zijn talenten of bezittingen benijdt, omdat je dat zelf ook zou willen hebben. Ook ontstaat het als je je geliefde zodanig wilt bezitten, dat je haar voortdurend controleert en zij niet meer vrij om zou mogen gaan met andere mannen. Jaloezie ligt het dichtst bij hoogmoed, omdat je er nooit vrienden mee maakt, maar enkel vijandschap mee sticht.

Als iemand een bepaald talent of bezit heeft, dien je daar net zo dankbaar voor te zijn als wanneer je zélf dat talent of bezit had ontvangen. En je geliefde dien je nooit als je eigen bezit te zien en te vertrouwen zodra je met haar gehuwd bent. Alleen zo kun je voorkomen dat je meent meer rechten dan de ander te hebben en zo in hoogmoed te vallen.

Daarbij is er echter ook een gezonde mate van jaloezie, als je onder geen beding wilt dat je vrouw met een andere man vreemd gaat. Dat is namelijk niet meer dan een normale verwachting die je binnen het huwelijk en ook al binnen de opmaat daar naartoe mag hebben. Ook God wordt in de Schrift weleens omschreven als een jaloerze God, omdat Hij ook trouw mag verwachten van zijn kinderen.

[Eulogía 0]

Nog als aanvulling op mijn eerdere post: ik geloof ook dat je jaloers mag zijn op heiligen die nu op aarde leven. Zo ben ik 'jaloers' op mensen die nu mooie dingen in Gods koninkrijk doen, die ik ook wel zou willen doen. Ik zie hen als mijn voorbeelden waar ik naar kijk en naar welk beeld ik wil veranderen. Uiteraard kijk ik het eerst naar Jezus en wil ik naar Zijn beeld veranderen, maar ook anderen zijn een voorbeeld voor mij.