"vriend"?

[Olorin 155]

Quote:

Op woensdag 07 april 2010 18:43:37 schreef Iriacynthe het volgende: Ik ben eigenlijk op facebook gekomen toen ik afstudeerde en het me leuk leek om een beetje te kunnen zien wat al mijn voormalige medestudenten zoal met hun leven aanvangen.

Ik ben op facebook gekomen toen Iria in India zat en het me leuk leek haar reis verslagjes die ze op facebook neerzette te volgen.

Voor die tijd had ik wel al jaren myspace. Maar die gebruik ik meer voor de bands die er op zitten.

[Jalikaatje 1]

Tja, als ik op hyves moet tellen hoeveel van mijn 'vrienden' echt een vriend zijn kom ik uit op 3 denk ik... Die drie zou ik als het ware midden in de nacht kunnen bellen als ik in de problemen zit en met die drie heb ik een dermate sterke vriendschap dat zelfs het feit dat ik ze nog niet eens maandelijks zie niets uitmaakt.

De andere 100-en-nogwat 'vrienden' ken ik goed tot vaag, maar ik vind het gewoon leuk om af en toe foto's te kijken en eens te zien hoe het ervoor staat met hen. Maar zo heel veel zit ik verder niet op hyves. Andere profielensite-uitnodigingen weiger ik pertinent: eentje is genoeg en daar doe ik al niet bijster veel mee...

[mirt 0]

Het valt me op hoe technisch mensen kunnen omgaan met internetvrienden. De redenatie snap ik wel, maar het houdt me bezig dat er zo'n verschil zit in hoe mensen ermee omgaan. Aan de ene kant lokt het medium het misschien uit: bij je normale vriendenkring laat je (op dezelfde makkelijke manier waarop je daar vrienden kunt doorstrepen) hooguit weten geen prijs meer op de vriendschap te stellen door plotseling geen kerstkaartjes meer te versturen.

Voor mijzelf werkt het een beetje zo dat ik het best heel belangrijk vind in het leven om te weten wanneer iemand een vriend(in) is of niet. Dan is de context minder belangrijk. Ik heb niet zoiets, het is maar internet, dus zowiezo is de vriendschap van een andere orde, niet echt te vergelijken met vrienden in die je irl hebt. Maar niet iedereen ziet dat blijkbaar zo.

Ik had er nog wat gedachten over die misschien niet helemaal ontopic zijn, maar wel een beetje gaan over wat hier aan de orde kwam over wat je van vrienden verwacht. Ik ben er niet helemaal uit, maar eigenlijk vind ik dat op het moment dat ik een soort 'familiegevoel' bij vrienden heb, dat het echte vrienden zijn. Waarbij ik het idee heb (dat weet ik niet echt) dat veel mensen het idee hebben: gelukkig maar dat ik famlie heb, want vrienden kunnen je altijd laten vallen en familie niet. Maar ik kan mij, als ik er over nadenk, niet voorstellen dat ik goede vrienden hebben die niet als familie aanvoelen. Ik vraag mij vaak af waarom ik dat heb en zoveel andere mensen niet. Ik heb het gevoel dat ik niet echt thuis zal zijn in de wereld als ik alleen van familie het gevoel zou hebben: die laten je nooit vallen. Dat komt deels door teleurstellende ervaringen in familie, maar dat is niet het enige.

Ik heb daarom niet zo de neiging om vrienden snel in te delen in echte vriend/ niet echte vriend. Juist omdat het feit dat het mogelijk is je door vrienden thuis te voelen in de wereld zeg maar, een soort teken is dat het goed kan komen met ons, met de mensheid. Het is niet de bedoeling dat het gaat om een select groepje die dan deel zullen uitmaken van jouw wereldje waarin je als een afgesloten iets veilig zult voelen. Het is meer de bereidheid en het open laten van zo'n thuisgevoel waar je af en toe van de mogelijkheid daartoe graag bevestiging wil zijn.

Ik had eens een Afrikaanse vriendin. Ik kwam vaak bij haar en haar gezin. Ze woonden aan de andere kant van de stad. Als ik er was en het was slecht weer, zei ze: blijf maar slapen. En ze zei een keer: je bent mijn moeder en mijn dochter en mijn zus. Ze wonen nu in een andere stad. Er is een ook een keer iets voorgevallen waar we niet zo makkelijk uit kwamen. Om deze twee redenen hebben we nu bijna geen contact. Maar toch blijft ze voor mijn gevoel gewoon famlie. En als het praktisch makkelijker was om elkaar te bereiken, hadden we allang weer heel veel contact.

Maar als ik over deze dingen nadenk, weet ik dus niet zo goed hoe afwijkend ik ben. Het lijkt een soort romantisch idee over vriendschap. Romantisch in de zin van: onbereikbare (in ieder geval in de ogen van wat al te nuchtere mensen) idealen nastrevend. Het 'alle menschen werden bruder' idee misschien wat toch niet haalbaar blijkt te zijn. Aan de andere kant is het wel een thema voor Jezus zelf: hij noemt zijn volgelingen de ene keer zijn familie en de andere keer zijn vrienden. Misschien is dit dilemma gewoon wel 'het drama' van de mensheid, het diepe voelen van gebrokenheid dat nooit went. En gelukkig maar eigenlijk dat het nooit went, dan ben je echt ver van huis als dat went.

[Jyoti 0]

Mooie post. Ik weet niet zo goed wat ik er zelf van vind, maar ik wou je even laten weten dat het me wel tot denken zet, dankje daarvoor.

[JoostG 27]

Quote:

Op woensdag 07 april :43:37 schreef Iriacynthe het volgende: Ik ben eigenlijk op facebook gekomen toen ik afstudeerde en het me leuk leek om een beetje te kunnen zien wat al mijn voormalige medestudenten zoal met hun leven aanvangen.

Ik ben op facebook gekomen omdat ik anders een foto van een bepaald iemand niet kon zien en het was de enige foto die er was.. Overigens heb ik nu aardig wat meer foto's van haar

[Morphogenesis 4]

Quote:

Op dinsdag 13 april 2010 08:22:47 schreef JoostG het volgende: [...] Ik ben op facebook gekomen omdat ik anders een foto van een bepaald iemand niet kon zien en het was de enige foto die er was.. Overigens heb ik nu aardig wat meer foto's van haar

Ghehe

Ik heb ook een FaceBook account, zo kwam ik laatst achter nadat ik een email kreeg dat JoosGt mij toegevoegd had