Misantropie

[BookerT 0]

Ik zie mezelf als een misantroop. Van de mensheid hoef je weinig te verwachten.De domheid, de leegte en de oppervlakkigheid, de veramerikanisering, het zijn allemaal dingen waar ik van walg.Ik kan dan grotendeels ook goed meegaan in het cultuurpessimisme wat onder sommige conservatieven leeft(neoconservatisme vind ik een te groot maakbaarheidsideaal hebben), met een zekere achterdocht kijk ik ook naar totalitaire systemen als het socialisme.

Maar goed, ze zeggen wel eens; onder cynisme gaat gevoeligheid schuil.

1 van de boeken in mijn leven die een grote indruk op me heeft gemaakt is Voyage au bout de la nuit van Louis Ferdinand Celine.Niet in het Frans gelezen, aangezien ik dat niet kan. Maar zelfs in de vertaling kun je genieten van stilistisch superieur gekanker op een maatschappij waar altijd dezelfde de rotzooi moeten opruimen. De mooiste vrouwen trouwen met de rijkste mannen etc. Ook word een cynisch beeld geschetst van hoe generaals met hun manschappen omgaan.

Nou vraag ik me af, zijn misantropie en christendom onverenigbaar?Dat wij als ellendige mensen er een zooi van maken en dat je het heil niet van de mensheid of de maakbare samenleving hoeft te verachten, een zeker cynisme dus, lijkt me eerlijk gezegd vrij Bijbels. Een misantroop kan ook heel sociaal gedrag vertonen en het leed voor anderen ook draaglijker willen maken, echter beseft deze dat hij dit nooit op grote schaal kan.

Ben benieuwd naar jullie op en aanmerkingen hierover.

[Piebe 84]

Quote:

Op maandag 14 december 2009 19:50:10 schreef BookerT het volgende: Maar goed, ze zeggen wel eens; onder cynisme gaat gevoeligheid schuil.

Nooit eerder gehoord, maar zit zeker wat in denk ik.

Wat betreft de veramerikanisering van onze samenleving, ik heb me daar vreselijk aan geërgerd, maar tegenwoordig probeer ik het zo ver niet meer te laten komen door dergelijke situaties zoveel mogelijk te mijden. Uiteindelijk heb je jezelf te pakken als je je teveel irriteert denk ik, want voor je het weet ben je een zuurpruim en dat is ook niks toch?

[ode 0]

'Misantropie is een levenshouding die zich kenmerkt door het wantrouwen van mensen en een pessimistische visie op de samenleving. Een misantroop kan humaan en sociaal gedrag vertonen en is dus niet per definitie anti-sociaal of het tegengestelde van een humanist. Het woord misantropie komt van het Griekse misos ("haat") en anthropos ("mens"). Een synoniem voor misantropie is mensenhaat.

Misantropie was reeds een levenshouding in het Oude Griekenland, die zich veelal uitte in een afzondering van de samenleving, uitgelokt door desillusie en een ongeloof in de mogelijkheid van mensen om op harmonieuze wijze met elkaar om te gaan. Veel misantropen leidden een bestaan als heremiet.

In veel gevallen is misantropie een gevolg van negatieve ervaringen met andere mensen, en dikwijls gaat ze met cynisme, arrogantie en/of onverschilligheid ten opzichte van de maatschappij gepaard. De hedendaagse industriële samenleving, die de klemtoon op sociale vaardigheid en teamwork legt, heeft het vaak moeilijk om met misantropische levenshoudingen om te gaan, temeer daar misantropen dit alles slechts als een hypocriete façade beschouwen en zich weinig van de sociale omgangsregels aantrekken.'

Bovenstaand komt van de wikipedia. Wel zinnig om een definitie van een filantroop te hebben voordat de discussie losbarst. Ik zie wel een paar dingen, die niet echt parallel lopen met Gods opdracht voor zijn kinderen.

Afzondering van de samenleving, bijvoorbeeld, of je weinig aantrekken van sociale omgangsregels. Er kan nog wat anders achter zitten. Je minderwaardigheidsgevoelens verbloemen door de ander naar beneden te trappen; dan sta je zelf een stukje hoger. Dus als je christelijke misantroop bent, moet je jezelf ook haten. Je bent toch zelf ook een mens?

P.S.: Wat doe je met Chemin Neuf (zie andere Topic van BookerT)? Heb nog steeds geen reply van je gehad...

[BookerT 0]

Ik trap niemand opzich naar beneden, maar word een beetje somber van de onbetrouwbaarheid van mensen, alsook van mezelf. Ik geloof gewoon niet dat we van deze aarde nog iets moois kunnen maken, niemand niet. Alle pogingen om het tegendeel te bewijzen, verzanden bij voorbaat in een dystopie(zie het communisme)

En tja, over Chemin Neuf, dat lijtk me een beetje offtopic. Ik heb in ieder geval wel contact geahd met hun.

[Annatar 0]

Om even je kernvraag te beantwoorden: misantropie en het evangelie zijn inderdaad onverenigbaar.

[BookerT 0]

Christus volgen is kiezen voor liefde, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.Ik probeer het wel, maar ik raak wel een beetje gedesillusioneerd in de meeste mensen en in mezelf.

[Annatar 0]

Ligt eraan. Je hebt slechte dingen op de wereld die voorkomen uit de zondigheid van de mensen waardoor je ze zou kunnen haten. Tegelijkertijd komen er ook ontzettend veel goede dingen voort uit de mensheid.

Mensen die elkaar liefhebben, het ervaren van vriendschap, zelf ontdekken dat je iemand liefhebt. En dan natuurlijk kunst, literatuur, filosofie, muziek etc. Allemaal geweldige dingen die voortkomen uit de creatieve en, naar mijn stelligste overtuiging, intrinsiek goede natuur van de mens.

De boeken die je leest schetsen een negatief beeld. Maar je kiest die boeken daar waarschijnlijk ook op uit. Natuurlijk heeft de mensheid die kant maar er is ook een andere kant. En die kant moet je in jezelf en anderen proberen te cultiveren.

Daarbij is loslaten van oordeel soms ook een manier om vooral jezelf te verbeteren. Wat je zegt over mooie vrouwen en rijke mannen bijvoorbeeld. Waarom zou je daarover een oordeel moeten vellen? Je kunt de vrije wil en de keuze van zulke mensen toch respecteren? Je hoeft niet alles te beoordelen. Als je dat doet zal je eigen inwendig leven ook beter worden. Het loslaten van het oordeel is het fundament van een gezonde geest.

Althans: zo denk ik erover.

Als we het toch over populaire media hebben is de film Se7en wel mooi. In die film is de antagonist John Doe iemand die zo'n walging van andere mensen had dat hij zelf een monster werd terwijl de mensen die hij vernietigde dat niet persé waren. Die film geeft goed het gevaar van misantropie aan.

[BookerT 0]

Ja, ik denk toch dat je gelijk hebt. Het probleem alleen is dat het zo'n makkelijk reflex is. Loslaten is het devies denk ik, en niet alles opkroppen. Wat dat betreft valt er nog wel wat te leren.

[ode 0]

Quote:

Op maandag 14 december 2009 22:25:35 schreef Bonaventura het volgende: Ligt eraan. Je hebt slechte dingen op de wereld die voorkomen uit de zondigheid van de mensen waardoor je ze zou kunnen haten. Tegelijkertijd komen er ook ontzettend veel goede dingen voort uit de mensheid. Mensen die elkaar liefhebben, het ervaren van vriendschap, zelf ontdekken dat je iemand liefhebt. En dan natuurlijk kunst, literatuur, filosofie, muziek etc. Allemaal geweldige dingen die voortkomen uit de creatieve en, naar mijn stelligste overtuiging, intrinsiek goede natuur van de mens.

Zo lang je blijft denken dat de mens een intrinsiek goede natuur heeft, zul je een misantroop blijven. Je verwachting van mensen is dan te hoog. Natuurlijk kun je het blijven proberen, maar je zult steeds vastlopen. Ik zie ook nergens terug in de Bijbel dat de mens van nature goed zou zijn.

Ik denk dat het Gods onvoorwaardelijke liefde is die je verder brengt dan misantropie. God is totaal niet onder de indruk van de eventueel goede daden die mensen doen. Sterker nog, door onze zonden verdienen wij de doodstraf. Maar ondanks ons lek en gebrek is Hij voor onze zonden gestorven en heeft Hij onze straf gedragen. Wat is dat voor een Liefde? Daar kan geen misantropie tegenop.

Ik, ellendig mens! Wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Gode zij dank door Jezus Christus, onze Here! Derhalve ben ik zelf met mijn verstand dienstbaar aan de wet Gods, maar met mijn vlees aan de wet der zonde. Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen, die in Christus Jezus zijn.

Romeinen 7:24 en 8:1

Misantropie gaat niet verder dan de eerste 2 zinnen uit dit Bijbelgedeelte. Gelukkig gaat God wel verder.

[ode 0]

Quote:

Op maandag 14 december 2009 22:16:33 schreef BookerT het volgende: Christus volgen is kiezen voor liefde, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.Ik probeer het wel, maar ik raak wel een beetje gedesillusioneerd in de meeste mensen en in mezelf.

Is het niet een beetje tegenstrijdig wat je zegt? Of bedoel je dat het kiezen voor liefde een illusie is? Het kiezen voor liefde kan je ook niet doen als je die liefde niet zelf ontvangen hebt. Het is in ieder geval niet een liefde die uit jezelf komt, want die liefde houdt een keer op. Tenminste, die van mij wel. Gods liefde gaat oneindig veel verder dan die van ons. Dan zou ik je de boeken van Corrie ten Boom aanraden. Ken je Corrie ten Boom?

[Michiel 14]

Quote:

Op maandag 14 december 2009 22:12:50 schreef Bonaventura het volgende: Om even je kernvraag te beantwoorden: misantropie en het evangelie zijn inderdaad onverenigbaar.

Eens hiermee. Een van de kernpunten is het betonen van naaste liefde en de ander lief hebben als onszelf. Misantropie druist hier tegen in door een haat voor de mensen aan de dag te leggen. Het is ook moeilijk zijn om in deze gebroken wereld liefde voor de mens te tonen, toch is hethet niet hebben van de haat een uiting van liefde voor God en de schepping, want hoe negatief de mens ook mag/ kan zijn het is en blijft de schepping van God.

[JoostG 27]

Dus je bent een vrij beroerde christen bent als je misantropisch bent ingesteld?

[Michiel 14]

Quote:

Op dinsdag 15 december 2009 09:31:11 schreef JoostG het volgende: Dus je bent een vrij beroerde christen bent als je misantropisch bent ingesteld?

Daar ga ik geen uitspraak over doen, ik duid alleen aan dat het mijns inziens niet in overeenstemming met elkaar is en eerder elkaars tegenovergestelde.

[ode 0]

Quote:

Op maandag 14 december 2009 20:27:52 schreef BookerT het volgende: Ik trap niemand opzich naar beneden, ...

Ik bedoelde jou niet persoonlijk. Ik ken je niet eens. Het ging me meer om een eventueel onderliggend motief.

Overigens kunnen mijn antwoorden erg goedkoop klinken omdat het alleen theorie is. De theorie klopt, de praktijk kan ook kloppen, maar het is soms een verdraaid lange weg voordat je iemand van harte kunt vergeven en liefhebben. Vergeving is vaak de laatste stap naar genezing van dat wat een ander bij je heeft aangericht. Als je aan het begin van die weg naar genezing zit, moet iemand nog helemaal niet aankomen met een woord als vergeving.

Nogmaals ik ken jouw situatie niet en die hoef ik ook niet te weten. Maar vaak heb je niet veel aan een antwoord omdat die ander alleen over de theorie praat.

[Annatar 0]

Quote:

Op dinsdag 15 december 2009 08:27:53 schreef ode het volgende: [...] Zo lang je blijft denken dat de mens een intrinsiek goede natuur heeft, zul je een misantroop blijven. Je verwachting van mensen is dan te hoog. Natuurlijk kun je het blijven proberen, maar je zult steeds vastlopen. Ik zie ook nergens terug in de Bijbel dat de mens van nature goed zou zijn.

Nee hoor. In de bijbel staat duidelijk dat de mens naar Gods beeld is geschapen en dus intrinsiek goed is. God zag het zeer goed was. Natuurlijk heeft de zonde een negatieve invloed op de hele mensheid maar die kern blijft onaantastbaar.

Quote:

Ik denk dat het Gods onvoorwaardelijke liefde is die je verder brengt dan misantropie. God is totaal niet onder de indruk van de eventueel goede daden die mensen doen. Sterker nog, door onze zonden verdienen wij de doodstraf. Maar ondanks ons lek en gebrek is Hij voor onze zonden gestorven en heeft Hij onze straf gedragen. Wat is dat voor een Liefde? Daar kan geen misantropie tegenop.

God is mens geworden en heeft onder ons gewoond en door Zijn offer heeft hij het onverwoestbare Nieuwe Verbond van vergeving opgericht. De goede daden die mensen doen hebben echter wel degelijk een betekenis voor God.

Ze kunnen de mens niet verlossen maar maken hem wel tot wat hij is: beeld van Hem. Daarom hebben ze een betekenis. Uit de mens komt niet alleen maar slechtheid voort. De essentie van de mens, de goddelijke levensadem, is onvernietigbaar en het kwaad kan die nooit vernietigen. De vrije wil van de mens blijft overeind en vanuit die wil kan die mens ook voor het goede kiezen. Misschien is dit een punt waar katholieken en calvinisten het nooit eens zullen worden.

Quote:

Misantropie gaat niet verder dan de eerste 2 zinnen uit dit Bijbelgedeelte. Gelukkig gaat God wel verder.

Je zegt dus dat de mensheid een en al kwaad is en dat er niets goeds voortkomt uit de mens maar dat we maar van ze moeten houden omdat God ze wil redden? Dat vind ik een vreemde redenering die ik bovendien niet in de realiteit weerspiegeld zie. Er zijn ook goede dingen.

[ode 0]

We hoeven het niet eens te worden en ik hoef ook geen gelijk te krijgen. Maar ik zet met dezelfde reden vraagtekens bij jou uitspraken, Bonaventura. Hoe staaf je aan de praktijk dat de mens een intrinsieke goedheid heeft?

Ik heb 12 jaar voor de klas gestaan en zelfs bij de jongste kinderen kun je sporen van de erfzonde aanwijzen. Ik had een stagementor die zei niet veel met het geloof te doen, maar wel in de erfzonde geloofde omdat hij zo lang voor de klas stond. Misschien zijn katholieke kindertjes wel braver dan protestantse?

Nu is erfzonde en kinderen zomaar een voorbeeld, leuke discussie voor een ander topic, dus ga er a.u.b. niet te diep op in.

Ik geloof wel dat je met de mens twee kanten op kunt: de goeie en de slechte. Maar ook dat de mens geneigd is tot het slechte. Dat is wat ik om me heen zie. En dat wat God goed vindt, vooral dat is wat door Hem is gezegend, opdat niemand roeme.

[ode 0]

Quote:

Op dinsdag 15 december 2009 14:39:35 schreef Bonaventura het volgende: [...]Je zegt dus dat de mensheid een en al kwaad is en dat er niets goeds voortkomt uit de mens maar dat we maar van ze moeten houden omdat God ze wil redden?

Nee, ik zeg dat je mensen kunt vergeven als je beseft hoe God ons heeft vergeven. Zo er geen veroordeling meer is voor hen die in Christus Jezus zijn, zo hoeven wij de ander ook niet meer te veroordelen. Zo kun je uit de eeuwige impasse van wraak- en haatgevoelens komen en een ander (eenzijdig) vergeven. En DAT gaat verder dan misantropie.

[Raido 0]

Misantroop zou ik me misschien zelf ook kunnen noemen. Niet dat ik een misantroop pur-sang ben of iets dergelijks. Ik kan mij bijvoorbeeld geheel niet vinden in cultuurpessimisten als meneer Dalrymple. Wat ik over/van hem heb gelezen geeft mij een weemoedig, melancholisch welhaast romantisch gevoel. Zijn verlangen naar schattige Engelse boerendorpjes, bloempjes in de tuin en dergelijk kan ik erg waarderen. Zijn gezanik op alles wat anders dan dat is niet, je hoeft iets niet mooi te vinden

Misantropie in mijn geval is deels zelfkennis, deels geloofskennis en deels mensenkennis. In de gereformeerde theologie komt de notie van een 'mishagen aan jezelf hebben' duidelijk naar voren. Dat staat echter niet opzichzelf. Wie in Christus geborgen is kan niet enkel misantroop zijn. In de mensheid ligt het niet, de mensheid zou ik ook wantrouwen dat lijkt mij een gezonde houding.

Echter niet uit hooghartigheid, maar uit zelfkennis. Niet uit onverschilligheid, maar uit de realiteit. De mensheid kan behoorlijk aardig samenleven, zelfs harmonieus. Het is dus niet de grondhouding van een Christen, dat is Christus. In Christus is er voor alle mens mogelijkheid, van vertrouwen, van harmonie in de schepping van Hem.

[Jb 0]

Ik schrijf me in in de CM (Club der Misantropen)!

[Think 0]

Quote:

Op maandag 14 december 2009 19:50:10 schreef BookerT het volgende: Ik zie mezelf als een misantroop. Van de mensheid hoef je weinig te verwachten.De domheid, de leegte en de oppervlakkigheid, de veramerikanisering, het zijn allemaal dingen waar ik van walg.[...] Maar goed, ze zeggen wel eens; onder cynisme gaat gevoeligheid schuil. [...] Een misantroop kan ook heel sociaal gedrag vertonen en het leed voor anderen ook draaglijker willen maken, echter beseft deze dat hij dit nooit op grote schaal kan.

Heel herkenbaar, BookerT. Ik heb hierboven de dingen aangehaald waar ik me in het bizonder in herken. Ik wil heel graag het goede voor de mensheid, probeer m'n hele leven al een bijdrage te leveren aan milieuvriendelijk leven, eerlijke handel, armoedebestrijding. Maar uit wanhoop om wat je ziet wat mensen elkaar en de natuur aandoen kan de liefde ook heel makkelijk omslaan in haat.

Gister bijvoorbeeld, hoorde ik dat een CEO van een groot farmaceutisch bedrijf zich in een privé-setting liet ontvallen, dat zijn bedrijf er helemaal geen belang bij heeft, dat psychiatrisch patiënten genezen (een collega van mij kent de vrouw die die uitspraak aanhoorde, ze heeft het ook op haar weblog gezet, ik hoop dat mijn collega de tijd weet te vinden voor mij de url te achterhalen). Wat dat bedrijf wil, is dat psychiatrisch patiënten van hun symptomen last blijven houden, zodat ze psychofarmaca kunnen blíjven afzetten.

Van zulke misanthropie, geld verdienen ten kostte van de geestelijke pijn van andere mensen, daar wordt ik nou misanthroop van. Onze maatschappij is zo ingericht, dat geld verdienen, des noods ten koste van anderen en van de natuur en het milieu, de voornaamste manier is om mensen in beweging te krijgen. In plaats van solidariteit en iets goeds doen voor de wereld.

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op maandag 14 december 2009 22:12:50 schreef Bonaventura het volgende: misantropie en het evangelie zijn inderdaad onverenigbaar.

Het deel dat de mensheid zo "f***ed up" is dat God min of meer zelfmoord pleegt is niet helemaal gespeend van misantropie natuurlijk. In die zin is het christendom de meest misantropische religie ooit.

[Think 0]

Grappig dat je dat suïcide van God noemt. Ik lag laatst in bed wat te mijmeren en toen dacht ik stel dat God - bestaat, - ons geschapen heeft, - ons goedgezind is, - met ieder van ons persoonlijk meevoelt, - onze smeekbeden aanhoort, ...zal God dan niet allang geestelijk doorgedraaid zijn door de stortvloed aan leed die via de gebeden tot hem komen, al de conflicterende wensen en het verantwoordelijkheids (schuld-) gevoel dat Híj daar de schepper van is? Als ik God was werd ik krankjorum van wroeging en mede-lijden. Dus God die zelfmoord pleegt? Misschien was het wel uit wanhoop.

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op dinsdag 15 december 2009 09:31:11 schreef JoostG het volgende: Dus je bent een vrij beroerde christen bent als je misantropisch bent ingesteld?

Je bent al een vrij beroerde christen als je realistisch bent, dus wat denk je zelf?

[Raido 0]

The Last Song From Zion

His shadow floats upon the earth,

Casting a song from the north (upon the earth),

Yeashua weeps a Zion song thy will of man,

My kingdom gone,

You place all your hatred upon my throne,

Your hands from your own path,

Curse the one that has made you,

I see Cain in all your eyes.

I am laying down to go to sleep forever,

I do not hide my face in shame at all,

I do not cower before your blade,

This is what your black hearts pray.

Time moves as slow as the oceans tide,

Neon explosion in the haggard sky,

No sun shall set,

Lest we forget,

Man's will be done,

The last lamb,

The last hope,

[Olorin 155]

Quote:

Op woensdag 16 december 2009 22:40:37 schreef Raido het volgende: The Last Song From Zion His shadow floats upon the earth, Casting a song from the north (upon the earth), Yeashua weeps a Zion song thy will of man, My kingdom gone, You place all your hatred upon my throne, Your hands from your own path, Curse the one that has made you, I see Cain in all your eyes. I am laying down to go to sleep forever, I do not hide my face in shame at all, I do not cower before your blade, This is what your black hearts pray. Time moves as slow as the oceans tide, Neon explosion in the haggard sky, No sun shall set, Lest we forget, Man's will be done, The last lamb, The last hope, [the last song from zion]

Hé, ZAO - the funeral of God!