Liefde in fases

[Jb 0]

Jammer genoeg wel. Ik geef toe dat het opnieuw wat hard overkomt, laat net die ervaring de reden zijn... Momenteel ben ik gewoon wat verbitterd inzake liefde. Ik geef het toe!

[Jyoti 0]

Ik heb er geen probleem mee als mensen vanuit eigen ervaring harde dingen zeggen, wel als ze zitten te oordelen over situaties die ze zelf niet meegemaakt hebben. Da's ook meteen een reden dat ik die post van Leidenschaft best vreemd vind, aangezien ze voor zo ver ik weet zo lang ze hier op credible zit (wat toch al best lang is) eigenlijk single is.

[Jb 0]

Ik dus niet, ik ben nog nooit langer dan 1 jaar single geweest de afgelopen 15 jaar. Daar sta ik nu infeite voor 't eerst bij stil!

Nu ja, haar mening is wat ze is. Er zit absoluut wat in, al begrijp ik dat je je aangesproken voelt door haar, ze hééft je immers aangesproken...

[Jyoti 0]

Ik ben eigenlijk sinds mijn 14de ook nooit langer dan een half jaar single geweest, als het al zo veel was.

En dat terwijl ik single zijn op zich best fijn vind.

Maar ok, nu maar beter BOT gaan.

[Jb 0]

Die verstikkende vrees om off topic te gaan, moet ik wel nog even aan wennen...

We begrijpen elkaar, Vlamingen ondereen, zo hoort het.

[Holla 0]

Quote:

Op maandag 19 oktober 2009 19:30:15 schreef Naeva het volgende: kweenie, ik ben nog even gek op mijn man als 8 jaar geleden. de liefde heeft wel meer kleuren/seizoenen/dimensies gekregen. of er echt sprake is van fases, dat kan ik (nog) niet zeggen. eerlijk gezegd zegt dat me sowieso niet zoveel.

Goed, bij mij is er nog geen sprake van 8 jaar (nog lang niet) maar verder is dit herkenbaar. Ik kan ook niet zoveel met begrippen verliefdheid en liefde en het verschil daartussen.

[Jalikaatje 1]

Tja, ik denk dat, zodra er iets veranderd, we het een nieuwe naam willen geven. Dus wordt eigenlijk iedereen geacht deze verandering te ondergaan of te kunnen benoemen... En dat vind ik een beetje een valkuil: je 'moet' ineens iets, want dat ís nu immers zo.

Wat niet wegneemt dat velen dit ook wel ervaren, maar je kunt niet echt zeggen: 'op dag 845 was het verliefdheid en op dag 846 was er liefde, toen was de volgende fase aangebroken.'

[Eefz 0]

Wetenschappers verklaren het aan de hand van stofjes, hormonen.

Bij verliefdheid wordt bijvoorbeeld veel endorfine, fenylethylamine, dopamine en (nor)adrenaline aangemaakt wat zorgt voor een heel erg happy en euforisch gevoel als je bij je geliefde bent of aan hem denkt. Deze "overproductie" verdwijnt na een tijd.

Bij liefde is er sprake van andere hormonen, die blijvend zijn. Bijvoorbeeld het "knuffelhormoon" oxytocine. Dit zorgt voor binding tussen personen (niet alleen geliefden, ook moeder-kind; heeft ook met borstvoeding te maken) en wordt dus aangemaakt door te knuffelen. Er zijn ook nog andere hormonen die voor binding, liefde en alles wat daarmee te maken heeft zorgen.

Veel mensen moeten het niet zo hebben van deze puur wetenschappelijke, stoffelijke verklaring. Ik moet zeggen, 't maakt het idee ook wel een stuk minder romantisch

Ik geloof zelf ook wel dat er meer bij komt kijken, met name een keus om lief te hebben ook als dat even niet "vanzelfsprekend" is...

[MarinusCopy 0]

Ik vind beginnende verliefdheid geen prettige ervaring. Het gaat bij mij o.a. gepaard met: misselijkheid, slapeloosheid, nervositeit, rusteloosheid en dat soort ellende. Alsof ik chronisch teveel koffie opheb o.i.d. Gelukkig wordt ik maar zelden verliefd. De verliefdheidsstofjes zullen wel niet helemaal goed afgesteld zijn bij mij.

[Naeva 182]

Quote:

Op woensdag 21 oktober 2009 18:02:57 schreef Eefz het volgende: Wetenschappers verklaren het aan de hand van stofjes, hormonen.

Volgens mij is het net iets genuanceerder: wetenschappers hebben ontdekt dat bepaalde gevoelens met bepaalde stofjes samengaan. Je gevoelens zijn niet alleen het product van stofjes, stofjes worden op hun beurt weer opgewekt door wat je denkt, doet en wilt. Kip-en-ei-verhaal.