Waar ligt de grens?

[BookerT 0]

Ik wist niet waar ik het neer moest zetten; daarom maar in vrije tijd.Ik houd zelf nogal van schrijven en hoor ook wel van mensen dat ik het ook wel kan(al ben ik er zelf nog niet geheel van overtuigd)...

Maar dan is nog de vraag; in hoeverre kun je je fantasie de vrije loop laten gaan en kun je bepaalde personages laten bestaan? Ik ben zelf een enorme neuroot, en dat merk ik ook wel terug in mijn geloofsleven, me sterk afvragen of iets ethisch is. Ik hoor wel eens van anderen, dat waar ik een te groot geweten heb, anderen misschien weer iets te makkelijk zijn en dat je daar toch balans in moet zien te vinden.

Ik zou het zelf helemaal niet erg vinden om een verhaal te schrijven over een misantropische clown en dan een heel grimmige sfeer neer te zetten met zwarte humor. Maar goed, dan krijg je weer de vraag, in hoeverre is dat ethisch? Het zijn mijn personages dus ik mag er alles mee doen wat ik wil, maar toch.Ook houd ik heel erg van ironie en ook met betrekking tot geloof. Reve was iemand die dat goed kon.Overigens ben ik nog eens van plan wat meer van Jan Willem Otten te lezen, een tot het katholicisme bekeerde schrijver.Ik weet vrij weinig over hem, maar ben benieuwd hoe hij zijn geloof in zijn schrijven integreerd.

[Esther 0]

Interessant topic, BookerT. Je bent als schrijver natuurlijk een soort god in de door jou gecreëerde wereld... dus ja, hoe ver ga je dan? En waar komt de ethiek om de hoek?

Er zijn vast wel een aantal schrijvers hier die er wat over te zeggen hebben

[Eulogía 0]

Mijn ervaring is dat, als je iets niet zeker weet, dat je het dan beter niet kan doen.

Het lijkt al alsof je twijfelt en als iemand iets doet uit twijfel of ongeloof, leidt het niet tot goede dingen.

Het best kun je dingen doen uit geloof, waarbij je geweten of de Heilige Geest je vertelt wat ethisch is en waarbij je dat opvolgt. Ik geloof inderdaad dat je een personage alles kan laten doen, maar het kwaad probeert je gedachten te besturen en wil dat soort personages laten bestaan, terwijl God je goede gedachten wil geven. Het is beter om opbouwende verhalen te maken. Dat is beter voor je zelf en beter voor lezers. De duivel houdt van zwartgallige verhalen, die mensen angst geven, leugens, depressiviteit enz. Door verhalen te schrijven/lezen, beïnvloedt je je gedachten en goede gedachten doen je goed, slechte gedachten doen je niet goed.

[BookerT 0]

Maar het probleem is dat niet heel de wereld opbouwend is. Zo heb ik een verhaal in mijn hoofd wat gaat over verlies en berusting daar in. Het leven is voor mij een constante cirkel van winnen, verliezen, en opnieuw beginnen....Bijbelverhalen zijn immers ook niet altijd opbouwend....En wat moet ik me voorstellen bij opbouwende fictie? En hoe zorg je er voor dat diezelfde fictie niet moralistisch word?

[Eulogía 0]

Ik zie de hele Bijbel als opbouwend. Sommige dingen kunnen best confronterend zijn, maar het lezen van de Bijbel zal een mens uiteindelijk altijd goed doen.

De wereld is inderdaad niet opbouwend, maar een gelovige zou los moeten staan van de wereld. Ik geloof dat het leven van een christen altijd een opgaande lijn hoort te hebben. Een christen kan best te midden van omstandigheden terechtkomen, maar die omstandigheden zullen de christen niet raken (psalm 91) en de christen zal beter uit die omstandigheden komen.

Kijk bv. naar het Bijbelboek Esther. Hoewel je natuurlijk niet een bijbelboek kan schrijven, kun je wel een verhaal schrijven over geloofshelden. Mensen die Gods wil doen en die een zegen zijn voor anderen en overwinnen over situaties.

[Étoile 0]

Quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 13:58:03 schreef Barbapapa het volgende: Mijn ervaring is dat, als je iets niet zeker weet, dat je het dan beter niet kan doen. Het lijkt al alsof je twijfelt en als iemand iets doet uit twijfel of ongeloof, leidt het niet tot goede dingen. Het best kun je dingen doen uit geloof, waarbij je geweten of de Heilige Geest je vertelt wat ethisch is en waarbij je dat opvolgt. Ik geloof inderdaad dat je een personage alles kan laten doen, maar het kwaad probeert je gedachten te besturen en wil dat soort personages laten bestaan, terwijl God je goede gedachten wil geven. Het is beter om opbouwende verhalen te maken. Dat is beter voor je zelf en beter voor lezers. De duivel houdt van zwartgallige verhalen, die mensen angst geven, leugens, depressiviteit enz. Door verhalen te schrijven/lezen, beïnvloedt je je gedachten en goede gedachten doen je goed, slechte gedachten doen je niet goed.

ah maar wat is dan goed en slecht ? Ik kan een onzettend blij verhaal lezen, maar er sjaggerijnig en geërgerd van worden, terwijl een verhaal met wat depressive elementen of een trieste toon, me juist goed kunnen doen. Waarom wil je mensen en boeken zo classificeren?

[Olorin 155]

Quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 13:51:52 schreef BookerT het volgende: Ik zou het zelf helemaal niet erg vinden om een verhaal te schrijven over een misantropische clown en dan een heel grimmige sfeer neer te zetten met zwarte humor. Maar goed, dan krijg je weer de vraag, in hoeverre is dat ethisch? Het zijn mijn personages dus ik mag er alles mee doen wat ik wil, maar toch.

Tis fictie toch?

Ik zie niet wat er mis is. Je moet alleen wel oppassen wat de bodoschap is die je er mee uitdraagt, bewust of onbewust.

Als ik een verhaal maak over een entiteit die macht wil hebben over de mens en genot beleeft door dingen (en mensen) kapot te maken, dan zie ik voor mezelf niet in wat daar bezwaarlijk aan is. Alleen wat wel bezwaarlijk zou zijn is als ik met het verhaal bij jou een verknipt moraal er in probeer te indoctrineren, dat mijn doel is dat alle lezers dat zo als die entiteit willen gaan leven ofzo.

Of zoals de NSB versie van de 'Van den vos Reynaerde' waar gewoon de rassenleer in die fabel gepropt is.

Ook moet je oppassen met verbanden met de werkelijkheid. Je maakt een verhaal over iets en ondertussen leest iedereen er uit dat het over volk X gaat wat er gewoon enorm slecht vanaf komt. Of dat je dat entiteit verhaaltje van me neemt en sugereerd dat die entiteit God is.

[Eulogía 0]

Quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 14:19:48 schreef Karin het volgende: [...] ah maar wat is dan goed en slecht ? Ik kan een onzettend blij verhaal lezen, maar er sjaggerijnig en geërgerd van worden, terwijl een verhaal met wat depressive elementen of een trieste toon, me juist goed kunnen doen. Waarom wil je mensen en boeken zo classificeren?

Tjsa, wat is goed en slecht? Dat kun je uit de Bijbel halen en dat kan de Heilige Geest je in je hart laten weten. Misschien dat mijn post daarna nog een aanvulling is? In de Bijbel staan ook niet alleen maar happy-verhalen, maar ze zijn wel opbouwend.

[Dubito 0]

Christelijke schrijvers kunnen ook heel spannend schrijven, vol met kwade personages. bv Tolkien, Lewis.. Het verschil is dat bij hen er geen stukjes hersenen rond spatten of verkrachtingsscenes plastisch beschreven. Bij een Stephen King zie je dat wel (die hersenen in elk geval)

Van mij hoeft dat niet zo nodig, ik hou niet van horror

maar goed, dat is een genre fantasy, er zijn natuurlijk een heleboel andere genres.

Mijn tip: vraag jezelf steeds, zou ik dit aan mijn moeder laten lezen? Ja? Go.. Nee? No Go

[Eulogía 0]

Quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 14:44:05 schreef Dubito het volgende: Christelijke schrijvers kunnen ook heel spannend schrijven, vol met kwade personages. bv Tolkien, Lewis.. Het verschil is dat bij hen er geen stukjes hersenen rond spatten of verkrachtingsscenes plastisch beschreven. Bij een Stephen King zie je dat wel (die hersenen in elk geval) Van mij hoeft dat niet zo nodig, ik hou niet van horror maar goed, dat is een genre fantasy, er zijn natuurlijk een heleboel andere genres. Mijn tip: vraag jezelf steeds, zou ik dit aan mijn moeder laten lezen? Ja? Go.. Nee? No Go

Inderdaad, in de Bijbel komen ook kwade personages voor en gebeuren ook bizarre (gewelddadige) dingen

Ik zou dan alleen het verhaal zo schrijven dat de lezer eventueel verontwaardigd wordt over de slechtheid van bepaalde personen en er niet een bewondering voor krijgt enz. Ook zou je kunnen laten zien dat slecht gedrag misschien lijkt te lonen, maar dat dit uiteindelijk tot ellende leidt.

[Gast Anon_phpbb]

mijn mening is eigenlijk dat de grens ligt bij wat God verboden heeft. Dan krijg je wel saaie boeken en films, maar ja.. Als je logisch nadenkt; waarom zou je dan een film maken en daarin je personages laten doen wat door God verboden is? Alsof je wilt uitdragen dat het eigenlijk wél mag, of normaal is.

Ik denk trouwens ook dat je de invloed van fictie op een mens niet moet onderschatten.

[Eulogía 0]

Ik geloof niet dat boeken en films die volgens Gods wil zijn, saai zijn. God zelf is alles behalve saai en alles wat van God komt is alles behalve saai. Er zijn mensen die van het christendom iets saais hebben gemaakt, maar dat is absoluut niet de bedoeling geweest. Een leven met Jezus Christus is een groot avontuur met overvloed, wonderen, tekenen en krachten. In de hemel is het ook niet saai, dus Gods koninkrijk op aarde is ook één sensatie. God heeft onmetelijke bronnen aan creativiteit en nieuwe dingen. God is ook de Schepper, de Creator, dus Hij ís creatief!

In de Bijbel lees je ook dat waar gelovigen de goede boodschap vertellen, er opschudding is en verbazing.

[Étoile 0]

En wat nou als je graag saai wilt zijn? Saai is ook maar een constructie met een cultuurgekleurde invulling.

[Eulogía 0]

Quote:

Op dinsdag 10 maart 2009 15:11:52 schreef Karin het volgende: En wat nou als je graag saai wilt zijn? Saai is ook maar een constructie met een cultuurgekleurde invulling.

Dat mag. Jezus Christus is gekomen om mensen vrij te maken. Hij heeft ervoor gezorgd dat ieder mens vrij is om zo saai te zijn als hij/zij zelf wil

[LodewijkNapoleon 0]

Als de intentie goed is, dan kan er denk ik een hoop.

[Hongerige Wolf 0]

Op literair gebied is alles toegestaan wat mij betreft, zolang het maar GOED is.

[BookerT 0]

Ik ben echt een perfectionist vrees ik, ook in geloof.

Ik hou er juist van mensen te beschrijven die net een beetje anders zijn, die net iets hebben wat verwondering of afkeer oproept als het ware

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 13:54:01 schreef Hongerige Wolf het volgende: Op literair gebied is alles toegestaan wat mij betreft, zolang het maar GOED is.

En wanneer is het goed?

---

Samengevoegd:

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 12:50:32 schreef Pius_XII het volgende: Als de intentie goed is, dan kan er denk ik een hoop.

wel een beetje makkelijk..

[Machiavelli 0]

Maar het punt is dat het lastig is concrete lijnen te trekken en te zeggen 'tot zover en niet verder'. Dat hangt ontzettend van de context af, hoe goed de schrijver is en soortgelijke.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 20:36:04 schreef Machiavelli het volgende: Maar het punt is dat het lastig is concrete lijnen te trekken en te zeggen 'tot zover en niet verder'. Dat hangt ontzettend van de context af, hoe goed de schrijver is en soortgelijke.

precies.

[Gast Anon_phpbb]

Natuurlijk kán dat wel. Het is alleen zoals ik al zei; niet zo leuk, beetje saai.. Maar je kunt best de grens trekken bij hetgeen door God verboden is voor ons, échte mensen. Dus; God verbiedt bijv. liegen, dan laat je je personage ook niet liegen etc. etc..

[Machiavelli 0]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 20:50:19 schreef Luxuria het volgende: Natuurlijk kán dat wel. Het is alleen zoals ik al zei; niet zo leuk, beetje saai.. Maar je kunt best de grens trekken bij hetgeen door God verboden is voor ons, échte mensen. Dus; God verbiedt bijv. liegen, dan laat je je personage ook niet liegen etc. etc..

Weet je wat voor boek je dan krijgt? Saai, onherkenbaar voor willekeurig wie dan ook en onverkoopbaar. Wij leven in een gevallen wereld, zijn gevallen mensen en niet in staat tot de perfectie die jij hier beschrijft. Waarom zouden onze karakters dat dan wel zijn?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 20:50:19 schreef Luxuria het volgende: Dus; God verbiedt bijv. liegen, dan laat je je personage ook niet liegen etc. etc..

tenzij het een onderwijzend stuk is dat moet laten zien hoe slecht liegen is enzo.

overigens is liegen ook relatief he? een rol spelen, in een toneelstuk kan je misschien ook wel als 'liegen' beschouwen.

Het geeft al een beetje weer wat het zwakke punt is van een moraal die alteveel uitgaat van gefixeerde wetjes en regeltjes. Goed voor kinderen, maar ook dan slechts ter opvoeding. Want als het zo blijft, dan krijg je dit:

link

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 20:56:27 schreef Machiavelli het volgende: [...]Weet je wat voor boek je dan krijgt?

Ja, zei ik toch ook al?

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 20:56:27 schreef Machiavelli het volgende: Saai, onherkenbaar voor willekeurig wie dan ook en onverkoopbaar. Wij leven in een gevallen wereld, zijn gevallen mensen en niet in staat tot de perfectie die jij hier beschrijft. Waarom zouden onze karakters dat dan wel zijn?

Omdat we van God niet moeten berusten in deze gevallen wereld, in het feit dat we altijd fouten zullen maken, maar moeten streven naar perfectie .. zelfs al is dat niet mogelijk.

[Machiavelli 0]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 21:02:25 schreef Luxuria het volgende: Omdat we van God niet moeten berusten in deze gevallen wereld, in het feit dat we altijd fouten zullen maken, maar moeten streven naar perfectie .. zelfs al is dat niet mogelijk.

Maar daarom hoeven onszelf niet, door middel van fictie, wijs te maken dat die perfectie haalbaar is. Het enige wat dat bereikt is teleurstelling en frustratie bij mensen die door dergelijke literatuur ervan overtuigt raen dat zij aan bepaalde gedragsvoorwaarden moeten doen om tot Gods kinderen gerekend te mogen worden.

En terzijde, er zijn maar weinig fictieboeken die voor mij de noodzaak voor Christus zo duidelijk maken als dat in The Lord of the Rings gebeurt. Een verhaal met gevallen karakters in een gevallen wereld.