core business van God

[LodewijkNapoleon 0]

Ik werp, geinspireerd door Robert's topic, en wat ik de afgelopen maanden heb meegemaakt, ook eens een balletje op.

Dat waar God het meest mee bezig is, dat is het laten struikelen van de mens

Hij zal vast nog een heleboel andere 'taken' hebben, maar ik kan me voorstellen dat dit hetgeen is waar Hij z'n handen vol aan heeft.

Ik denk dat God's wil, God's leiding in je leven voor iedereen zichtbaar en voelbaar is. Als je er maar naar leert te luisteren. En dáár zit 'm het grootste probleem. We bouwen allemaal structuren om onze eigen gang te gaan. Om je af te sluiten. Vaak niet eens gewild, soms zelfs omdat we denken dat we niet anders kunnen.

Objectief gezien kun je zeggen dat ik bijv. een hoop ellende heb meegemaakt waar ik niets aan kon doen. En je zou ook nog kunnen beredeneren dat de 'verdedigingsmechanismes' die je tegen ellende van buitenaf ontwikkeld menselijk gesproken begrijpelijk, logisch zijn.

Máár, áls ze objectief gezien niet goed zijn, en er wellicht toe leidden dat ik mezelf en m'n omgeving daar (wellicht zonder of met verminderde schuld) veel pijn mee ga doen, dan moeten ze, even objectief, doorbroken worden. Om als het ware de spreekwoordelijke zondigheid die van vader op zoon wordt doorgegeven, te stoppen.

Volgens mij doen ze in de hulpverlening ongeveer hetzelfde; 80% van de tijd is men bezig met het doorbreken van, afleren van. En hoemeer je opgesloten zit, hoe harder de smak soms kan zijn om een patroon te doorbreken.

Kortom, is is niet zozeer moeilijk om God te volgen, maar wel om van alle ruis af te komen.

[Jon 0]

Ik ben het niet helemaal eens met je stelling. Volgens mij heeft God zijn handen vol aan het voorkomen dat men struikelt. Wat goed is voor God en voor je omgeving is automatisch het beste voor jou, al lijkt dit soms niet het geval. Het doet me denken aan een passage uit 'Ik omhels je met duizend armen' van Giphart:

"Er ligt een vogel te creperen in een vrieskoud weiland. Een man loop langs en hoort de vogel. Jij overleeft de nacht niet, denkt de man, kijkend naar het zielige bundeltje verlepte veren. Dan ziet de man een dampende koeienvlaai en hij duwt het verkleumde beestje in de warme stront. En hij loopt door. Een halfuur later komt er een andere man voorbijgelopen. Hij hoort de opgewarmde vogel uitgelaten kwetteren. Wie heeft jou hierin gedrukt, denkt de andere man,waarna hij zich voorover bukt om de vogel naast de vlaai te zetten. Nog voor de eerste zonnestralen hem kunnen verwarmen, sterft de vogel van de kou. Ergo: zij die je in de stront duwen hebben niet altijd het slechtste met je voor, zij die je uit de stront trekken doen niet automatisch het goede. En zij die in de stront zitten moeten niet te luid kwetteren."

[Annatar 0]

Ik denk dat je wel voor een groot deel gelijk hebt Pius. Dit is iets dat ik langzaam maar zeker ook steeds meer ontdekt. Het in de gaten houden krijgen en doorbreken van mijn eigen structuren is een van de moeilijkste dingen die er is en vergt een absolute zelfreflectie. Zeker niet gemakkelijk.

[anastasia 0]

God is niet echt bezig met je te laten struikelen, wel met aanwezig zijn en dan struikel je soms wel over hem, omdat ie dichterbij was dan je dacht

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zondag 01 februari 2009 02:01:16 schreef anastasia het volgende: God is niet echt bezig met je te laten struikelen, wel met aanwezig zijn en dan struikel je soms wel over hem, omdat ie dichterbij was dan je dacht

Een beetje dit idee dus?

Er is een overstroming en een priester die vast zit in die overstroming met het water al tot op zijn kniën. komt er een motorboot langs met mensen erop die zeggen: stap toch in, straks verdrink je nog!

Maar die priester zegt rustig: nee, God zal mij wel redden! dus die motorboot gaat verder.

Na een tijdje staat er water al tot aan zijn middel, komt er terug een motorboot voorbij met mensen die zeggen: stap toch in, straks verdrink je nog!

Maar die priester zegt rustig: nee, God zal mij wel redden! dus die motorboot gaat verder.

Na een tijdje staat het water tot aan zijn kin, en weer komt er een motorboot voorbij met mensen die zeggen:stap toch in, straks verdrink je nog!

Maar die priester zegt rustig: nee, God zal mij wel redden! dus die motorboot gaat verder.

Na een tijdje is de arme man verdronken. in de hemel vraagt hij aan de goede Vader: Vader, waarom hielp u mij niet?

Zegt God: kerel, ik stuurde verdorie 3 motorboten langs!

Maar het is een beetje een semantische kwestie denk ik.

[Olorin 155]

Quote:

Op zondag 01 februari 2009 13:00:39 schreef Pius_XII het volgende: Maar het is een beetje een semantische kwestie denk ik.

Ik ken blijkbaar de protestantse versie, want daar was het een man en niet specifiek een priester.

Aan de andere kant zouden wij protestanten juist die priester variant juist wel mooier moeten vinden.

Dat zou een protestant immers nóóit zijn overkomen.

[Aviator 0]

Admod note: Post verwijderd, MarinusCopy, zulke posts zijn niet bedoeld voor topics als deze

[Aviator 0]

@ Pius_XII: Om eerlijk te zijn begrijp ik je niet zo goed en gok ik dat ik er toch iets van begrijp

Als je bedoeld wat Bonaventura zegt dan kan ik me daar in vinden

Echter, ik zou Dat waar God het meest mee bezig is, dat is het laten struikelen van de mens anders verwoorden, zoals in het verhaal van de pottenbakker.

De vergelijkingen van Jon en Anastasia vind ik ook wel mooi en toepasselijk.

Het moeilijkste voor de mens is denk ik de mens zelf, jezelf "tegen komen" en daar inderdaad mee om leren gaan, leren veranderen en desondanks ook nog van jezelf houden... Het proces wat je tijdens je hele leven doorwandelt.

[mirt 0]

Quote:

Op vrijdag 30 januari 2009 13:00:04 schreef Pius_XII het volgende: Ik werp, geinspireerd door Robert's topic, en wat ik de afgelopen maanden heb meegemaakt, ook eens een balletje op. Dat waar God het meest mee bezig is, dat is het laten struikelen van de mens

Ik heb ook wel eens gedacht dat God onze therapeut en het leven (niet uitsluitend, het gaat er gelukkig niet in op) therapie. Laten struikelen kan prima in een therapie passen. Is mijn ervaring tenminste wel.

[Eulogía 0]

God zorgt er juist voor dat mensen niet struikelen.

Spr. 4

12 Bij uw wandelen zal uw schrede niet belemmerd worden,

wanneer gij loopt, zult gij niet struikelen.

Ps. 91

De Allerhoogste hebt gij tot uw schutse gesteld;

10 geen onheil zal u treffen,

en geen plaag zal uw tent naderen;

11 want Hij zal aangaande u zijn engelen gebieden,

dat zij u behoeden op al uw wegen;

12 op de handen zullen zij u dragen,

opdat gij uw voet niet aan een steen stoot.

[Étoile 0]

Dat zat ik ook te denken. Bijvoorbeeld psalm 23 geeft toch een ander beeld?

[MarinusCopy 0]

Als ik christelijk zou zijn én God als een vader zou zien zou ik zeggen dat God verschillende mensen op verschillende manieren benaderd. Zo is het voor sommigen nuttig om eens flink op de bek te gaan (dat is wanneer God je laat struikelen) en voor anderen is het nuttig om beschermt te worden a la psalm 23. Ook verschillende situaties bij een persoon kunnen een verschillende reactie van God uitlokken.

[Eulogía 0]

Mensen die struikelen, maar hun hoop hebben gevestigd op de Heer, zullen door Zijn kracht door kunnen gaan.

Jes. 40

30 Jongelingen worden moede en mat, zelfs jonge mannen struikelen, 31 maar wie de HERE verwachten, putten nieuwe kracht; zij varen op met vleugelen als arenden; zij lopen, maar worden niet moede; zij wandelen, maar worden niet mat.

Wie is gevallen, wordt door de Vader opgericht.

Ps. 145

14 Een steun is de HEER voor wie is gevallen,

wie gebukt gaat richt hij op.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 17:55:59 schreef mirt het volgende: Laten struikelen kan prima in een therapie passen. Is mijn ervaring tenminste wel.

Ja evenzozeer is m.i. het grootste gedeelte van therapie laten struikelen, verstopte dingen naar boven halen, emoties triggeren.

Het aanleren van nieuwe truukjes e.d. maakt er maar een relatief klein deel van uit.

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 17:41:25 schreef Diana het volgende: Echter, ik zou Dat waar God het meest mee bezig is, dat is het laten struikelen van de mens anders verwoorden, zoals in het verhaal van de pottenbakker.

En hoe ging dat verhaal ook alweer?

Quote:

De vergelijkingen van Jon en Anastasia vind ik ook wel mooi en toepasselijk. Het moeilijkste voor de mens is denk ik de mens zelf, jezelf "tegen komen" en daar inderdaad mee om leren gaan, leren veranderen en desondanks ook nog van jezelf houden... Het proces wat je tijdens je hele leven doorwandelt.

En dat 'jezelf' tegen komen, dat is toch 1 op 1 gerelateerd aan God tegenkomen?

---

Samengevoegd:

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 18:21:34 schreef Karin het volgende: Dat zat ik ook te denken. Bijvoorbeeld psalm 23 geeft toch een ander beeld?

ja, óp het moment dat dát je ook echt Jezus volgt. Misschien dat hier ook een verschil zit tussen de verschillende Protestantse leren en het katholicisme?

Laat ik het zo zeggen, als je God wilt volgen qua intentie, maar het qua daden niet goed doet, dan laat Hij je, net als in therapie, gecontroleerd struikelen.

Enerzijds is dat noodzakelijk, want God kan niet buiten Zijn eigen rechtvaardigheid en wetmatigheid (oorzaak -> gevolg), maar anderzijds zorgt Hij er dan wél voor dat de struikeling er altijd op gericht is om je weer naar Hem te richten.

[Gast Anon_phpbb]

-

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 18:19:28 schreef Barbapapa het volgende: God zorgt er juist voor dat mensen niet struikelen.

Amen. En dan kan je die Bijbelteksten eigenlijk zelfs wel achterwege laten, want de Heer spreekt op dit vlak klare taal tot ons in ons dagelijks leven.

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 20:41:46 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...]Dat lijkt me ook ja. Het idee van God de therapeut is aantrekkelijk, omdat het een snelle uitweg biedt uit het mysterie van het kwaad. Maar ik denk dat je er God ernstig mee tekort doet.

Psalm 64 geeft licht over het mysterie.

Vers 9: Hun tong doet hen over zichzelf struikelen; al wie naar hen ziet, schudt het hoofd.

(Jac. 3 sluit hierop aan.

Vers 2: Want wij struikelen allen in velerlei opzicht; wie in zijn spreken niet struikelt, is een volmaakt man, in staat zelfs zijn gehele lichaam in toom te houden.)

[mirt 0]

Misschien zouden we het niet de core-business van God moeten noemen.

En ik heb het idee dat Pius met struikelen iets anders bedoelt dan sommigen hier. Misschien bedoelen we er wel allemaal wat anders mee.

Struikelen wordt vaak gebruikt voor in zonde vallen. Maar je kunt het ook meer psychisch bedoelen. Als je dan psychisch een 'klap' hebt gehad, maar je merkt dat je daarna dichter bij God leeft, dan vind je het zelf heel gewoon om in die 'klap', in dat 'struikelen' God's hand of zijn liefde te zien.

Kunnen wij trouwens wel bepalen wat een core-business van God zou zijn?

[Eulogía 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 21:08:59 schreef mirt het volgende: Kunnen wij trouwens wel bepalen wat een core-business van God zou zijn?

Ik denk het wel. Of we kunnen het niet bepalen, maar wel afleiden van de Bijbel.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 02 februari 2009 21:08:59 schreef mirt het volgende: Struikelen wordt vaak gebruikt voor in zonde vallen.

Dat bedoel ik in ieder geval niet. Ik bedoel juist het doorbreken van zondige structuren waarin we verzeild raken.

Quote:

Kunnen wij trouwens wel bepalen wat een core-business van God zou zijn?

Niet vóór Hem nee.

Maar ik meen het vaak om me heen te zien. Vaak zie je dat mensen vrij overduidelijk steeds om één of enkele thema's heen dansen die hun leven bepalen. Logischerwijs zouden ze dat dan aan moeten pakken, maar heel creatief verzinnen ze de meest ingenieuze constructies om er maar niet aan te hoeven. Van een afstandje bezien zit er best humor in soms. Maar vaak is het ook gewoon erg triest.

In ieder geval, die ontwijkstructuren, die doorbreekt God dan, dat is wat ik ermee bedoel.

[Rafox 0]

Ik dacht in dit verband aan

"en iedere rank die wel vrucht draagt snoeit hij bij, opdat hij meer vruchten draagt"

[Étoile 0]

Ah, maar hij sloopt niet de hele struik he

[Rafox 0]

neej maar t mes gaat er wel in ja, ik herken het wel