Zelfverzekerdheid

[LodewijkNapoleon 0]

Ik ben dit ook een beetje aan het kaderen in Christelijk perspectief. Als ik een beetje aansluit op wat grofweg in de maatschappij leeft, kom ik grofweg op drie trappen uit.

1. Onderdanigheid

Een houding die eerder een gebrek aan houding suggereert, je bent een speelbal van je omgeving en er wordt vaak over je heen gelopen.

2. Aggresiviteit

Je gaat je verzetten tegen wat je als druk van buiten ervaart, maar in feite ben je nog steeds reactionair bezig en eveneens speelbal voor je omgeving. Bovendien ben je zo mogelijk nóg kwetsbaarder voor écht gevaarlijke mensen.

3. Assertiviteit

De houding die je leert op Goldsteintrainingen e.d. Er vind meer wisselwerking plaats tussen jezelf en je omgeving. In plaats van een muur met gaten zoals onder punt 2 ontstaat er het 'schild van de klantvriendelijkheid' bij gebrek aan een betere term. Een mild-vriendelijke, doch ietwat afstandelijke houding. Je durft pijnpunten, zij het met een omweg, te benoemen, en in- en uitgaand verkeer is nu mogelijk, maar door een filter. Kortom, je vind je plaatsje onder de zon door 'onderhandeling'.

Het laatste is een beetje een containerbegrip geworden. Het kan een opstapje zijn naar meer én beter. Het kan ook consolidatie zijn en uitmonden in arrogantie e.d. Op zich ben je dan nog steeds niet 'veilig' voor kwaadwillenden. Als het 'schild' wat ál te kunstmatig overkomt, kunnen echt kwaadwillende mensen er nog steeds vrij gemakkelijk doorheen kijken om je te raken.

Er is nog een vierde trap mogelijk, en daar komt het specifiek Christelijke m.i. om de hoek kijken. Maar mijn probleem is een beetje dat ik wel weet waar het ongeveer zit, maar niet lekker kan verwoorden.

Heel oecomenisch kan ik ook, wat dat betreft, het verhaal van Adolphe Monod plaatsen:

KLIK

Weliswaar maakte hij dat mee voordat hij ging sterven. Maar zo'n houding, liefde voor de mens, liefde voor de wereld, in totale zelfverzekerdheid, zondere enige muur t.o.v. de buitenwereld, volgens mij valt op goede theologische gronden en ook uit de praktijk te beweren dat het voor iedereen is weggelegd.

Dit is een beetje hardop denken in de lijn van: dit en dit.

Bovendien is de verdeling in trappen natuurlijk wat te beperkt en schematisch. Maar wie denkt er mee? Wie kan dat vierde punt, ook m.b.t. dat verhaal van Adolphe Monod goed omschrijven? Aanvullingen, opmerkingen. enz.

[Propje 0]

dat 'assertiviteit' heeft voor mij altijd een wat nare bijsmaak.. Veel mensen die ik ken hebben dat woord opgepikt bij psycholoog/psychiater en gebruiken het nu al 'positief woord' voor puur egoistisch gedrag..

[Olorin 155]

'Assertiviteit' doet mij denken aan een studie die mijn persoonlijkheid wilde veranderen. Nou ja, zo voelde dat toen wel een beetje.

[WonderfulStar 0]

assertiviteit an sich is niets verkeerds, er zijn alleen mensen die het verkeerd gebruiken.

[Mister_L 0]

Die Goldstein training heb ik erg positieve ervaring mee

Ik heb gewerkt met autistische kinderen en heb met een erg autistische jongen de stap genomen om hem 'gewenst' gedrag aan te leren mbv de Goldstein training. En het verbaasde me eigenlijk hoe goed dit werkte

[WonderfulStar 0]

assertiviteit vind ik een goed iets. ik denk dat het merendeel van de mensen baat bij een assertiviteitstraining zou hebben. hoeveel mensen er geen nee kunnen zeggen of zonder het te merken over zich heen laten lopen...