toekomstbeeld

[Asteraceae 0]

Onder andere naar aanleiding van deze post.

link

Hoe zie jij je toekomst? Waarom studeer je? Hoe zie je je leven later en is dat allemaal te combineren?

Ik doe nu een studie, waarbij ik grote kans heb op een baan later die niet of heel moeilijk parttime is te doen. Daarnaast ben ik ook nog ambitieus genoeg om dingen goed te doen, als ik ze doe, dan wil ik ze voor de volle 100% goed doen.

Aan de andere kant, wil ik ergens ook gewoon huisje, boompje, mannetje, kindjes. En die kinderen dan niet (veel???) uitbesteden aan andere, als je ouder wordt, dan is dat ook een keuze.

edit: post gelinkt ipv gequote

[Sacerdos 0]

Leef bij de dag of je er morgen nog ben weet je niet volgens de statestieken en gezondheid zal dat best wel.en de toekomst de echt toekomst is de Hemel voor hen die Jezus aan geroepen hebben om behoudenis.

Tijdens de aardse wandeling moet men goed zorgen voor zichzelf en die je lief zijn ,maar daarin zal er geen zorgen zijn alles krijgt men om niet.

[Gast Anon_phpbb]

Kan je niet 'gewoon' eerst aan paar jaar werken en dan kinderen, en als ze groot zijn weer gaan werken? Kinderen en carrière tegelijkertijd kijkt me wel moelijk/onmogelijk als er geen parttime-werk mogelijk is.. Of je man moet huisman worden.

Ik had zelf altijd precies hetzelfde als Joëlle.. Maar ik merk wel dat dit niet echt geaccepteerd wordt.. en ik krijg er ook steeds meer moeite mee. Het kost zoveel geld, ik heb straks kennis die ik niet gebruik, afhankelijk zijn van een man kan ook eigenlijk niet blabla... dus ik ben wel meer met m'n 'carrière' bezig nu. Ik heb nu ook een richting gekozen die wat minder leuk is, maar voor de toekomst wel beter.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 12:23:34 schreef Luxuria het volgende: Kan je niet 'gewoon' eerst aan paar jaar werken en dan kinderen, en als ze groot zijn weer gaan werken? Kinderen en carrière tegelijkertijd kijkt me wel moelijk/onmogelijk als er geen parttime-werk mogelijk is.. Of je man moet huisman worden. Ik had zelf altijd precies hetzelfde als Joëlle.. Maar ik merk wel dat dit niet echt geaccepteerd wordt.. en ik krijg er ook steeds meer moeite mee. Het kost zoveel geld, ik heb straks kennis die ik niet gebruik, afhankelijk zijn van een man kan ook eigenlijk niet blabla... dus ik ben wel meer met m'n 'carrière' bezig nu. Ik heb nu ook een richting gekozen die wat minder leuk is, maar voor de toekomst wel beter.

Het belangrijkste is denk ik dat je deo volente een man vind waarmee je bij wijze van spreke samen een 'b.v.tje' hebt. In een eigen zaak is het heel duidelijk; daarin moet het hele gezin meewerken, als het al niet actief is, dan nog zeker passief. Wél, het Christelijk gezin is eigenlijk ook precies dat, ookal zou de man gewoon een 9 tot 5 baan hebben, en de vrouw thuis zitten. Of beiden parttime werken. Het grote geheim zit 'm vooral hierin:

1. Samenwerken.

2. Het belang van het gezin altijd voorop.

Mijn vader was vroeger altijd een carriëretijger, maar hij heeft het geluk mogen smaken om ontslagen te worden. En toen hij later weer aan het werk kwam, had hij inmiddels een tijd doorgebracht waarin hij de waarde van een gezin steeds beter leerde kennen, en eigenlijk zijn nieuwe werk ging doen steeds in het teken van het gezin.

Zoals zo vaak hangt het niet aan precies heel strakke regels, maar morele uitgangspunten. Waar ligt de focus? En als het kernpunt uit de focus verdwijnt, dan moet er het e.e.a. bijgesteld worden.

Het is misschien een cliché, maar ook hier weer waar; het kernpunt is leven zoals God het wil, niet alleen vanuit een 'gebod', maar omdat de mens dan alleen het gelukkigst wordt. Dat betekent dan ook dat ál je andere activiteiten daarop gericht moeten zijn. Dat je geen gescheiden spirituele levens moet leiden. Carriëre, studies, hobby's, ja liefdesbanden, het kan allemaal prima zijn, maar altijd ten dienste van...

Aan de andere kant, Hij laat je vanzelf wel struikelen als je dit uit het oog verliest, en als je niet luistert, dan blijft Hij tackels uitvoeren, net zolang tot je het begrijpt.

En dan nog iets: de kennis die je opdoet, is nóóit, maar dan ook nóóit weggegooid, het kan alleen wél zo zijn dat het er later op een andere manier uitkomt.

[Asteraceae 0]

-

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 13:05:42 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Ik heb een geweldig vakgebied, ik vind school ronduit stom, maar ik ben echt heel erg dol op mijn vakgebied. Maar het is ook het vakgebied waarin mijn vader werkzaam is en ik heb altijd gevonden dat hij veel te weinig thuis was en vroeger was dat nog een heel klein beetje te overzien, maar de afgelopen tien jaar is dat alleen maar erger geworden. Ik wil dat beter doen, dus zelfs als ik een man heb die huisman wil worden, dan is het nog niet te combineren. Tenminste, niet als ik op die manier wil werken.

Hoe verhoudt zich dat tot je geloof? (voor alle duidelijkheid; open vraag!)

[Asteraceae 0]

-

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 13:12:20 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: niet?? denk ik

Zou dat dan een reden zijn om het hele plaatje eens aan een grondige revisie te onderwerpen? (weer-> open vraag)

Mijn achtergrondgedachte bij deze vraag is dit; ik geloof dat God de bron van alles is, en dat als je gelukkig wilt worden, alles ook in het teken van aansluiting met die bron plaats moet vinden. Natuurlijk moet iedereen zijn eigen afwegingen daarin maken, maar dat kleurt dus mijn antwoorden.

[Asteraceae 0]

-

[Dubito 0]

Ik studeerde vooral omdat ik uit een familie komt waar iedereen studeerde, tot overgrootouders aan toe. De meeste van die voorouders werden of wetenschapper of predikant. Naar carrière werd weinig gekeken. Onbewust heeft die traditie zich bij mij ook voortgezet, ik heb nooit nagedacht over wat een goede carrière stap is, het interesseert me gewoon weinig. Een academische carrière trok me uiteindelijk niet omdat het te specialistisch is, ik kan niet jaren nadenken over een detail van een detail van een subtheorie van een theorie.

Of je wat doet met je studie, interesseert me ook niet. Elke vrouw (of man) die studeert en daarna niet gaat werken in een bedrijf maar gaar werken aan een gezin krijgt mijn volle waardering. Ik denk namelijk dat de samenleving beter en niet slechter wordt als er ook zulke mensen bestaan.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 13:23:43 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: nee, want volgens mij heb jij daar een topic over geopent, toen speelde God ook geen rol in mijn studiekeuze, God is meer een kernvoorwaarde, als school enzo een randvoorwaarde is. Daarnaast moet ik ook dan nog gewoon de verantwoordelijkheid voor mijzelf dragen.

Wat denk jij dan dat ik zeg? Want ik heb nu het idee dat je niet begrepen hebt wát ik eigenlijk gezegd heb, los van of je er mee eens bent of niet.

[Asteraceae 0]

-

[Taquoriaan 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 12:08:04 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Onder andere naar aanleiding van deze post. link Hoe zie jij je toekomst? Waarom studeer je? Hoe zie je je leven later en is dat allemaal te combineren? Ik doe nu een studie, waarbij ik grote kans heb op een baan later die niet of heel moeilijk parttime is te doen. Daarnaast ben ik ook nog ambitieus genoeg om dingen goed te doen, als ik ze doe, dan wil ik ze voor de volle 100% goed doen. Aan de andere kant, wil ik ergens ook gewoon huisje, boompje, mannetje, kindjes. En die kinderen dan niet (veel???) uitbesteden aan andere, als je ouder wordt, dan is dat ook een keuze. edit: post gelinkt ipv gequote

Ik studeerde eerst Duitse taal en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ik was er niet helemaal happy mee en had halverwege het eerste jaar besloten ermee te stoppen en me aan te melden voor de studie van mijn tweede keus: Geschiedenis.

Toen kreeg ik op de een of andere vreemde manier de openbaring dat God wou dat ik psychologie ging studeren. Ik haalde daar mijn wenkbrauwen bij op, omdat ik mezelf niet zag als psycholoog. Ook mensen in mijn omgeving zetten grote vraagtekens bij mijn keus. Ik heb het toch maar gedaan omdat God het van me vroeg.

En nu ben ik dus bijna afgestudeerd als Arbeids/Organisatiepsycholoog met als hoofdvak voor de bachelor neuro/biopsychologie en pas nu krijg ik in de gaten waarom God wou dat ik psychologie ging studeren: hij heeft een plan voor mij in Zijn kerk, waarbij psychologie een stuk handiger is dan geschiedenis.

Ik weet niet of iemand hier wat aan heeft, maar dat is dus waarom ik nu studeer: omdat God het zo wil (kennelijk).

Edit: hoe zie ik mijn leven later? Euhm... kennelijk wil God graag dat ik een religieus leven ga leiden in dienst van de Kerk. Dus dat ga ik denk ik op termijn wel doen. In de tussentijd probeer ik mezelf daarop voor te bereiden door mijn studie af te maken, wat werkervaring op te doen en over een jaar of vijf of wat ga ik eens kijken hoe ik 'een religieus leven leiden in dienst van de Kerk' concreet ga invullen.

Dat kan zijn door in te treden, maar ook door me te laten wijden als Maagd, en dan oblaat Benedictines (seculier ipv religieus dus) worden terwijl ik gewoon blijf werken als AOP Psychologe. Of heel iets anders, maar dat merk ik dan vanzelf wel.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 15:38:26 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Dat ik God een plaatsje moet geven in mijn leven

Nee, dat vind ik niet. Ja, ik wens het je toe, en in mijn antwoorden ga ik een beetje uit van dat jij God een plaats geeft in jouw leven, dat klopt. Maar dat is subtiel iets anders.

In dit topic stel je een vrij concrete vraag; je hebt allerlei verlangens voor wat de toekomst je zal brengen.

Mijn antwoord daarop is dat het het handigst is als je dicht bij de bron blijft, ook aangezien je, volgens eigen zeggen, behoorlijk wat bronwater nodig hebt.

Ãls jij de vooraanname, want dat is het, deelt dat God de bron is vanwaaruit al het andere voortkomt, en ook daar ging ik van uit, dán lijkt mij de vraag hoe je geloof zich dan verhoudt tot je toekomstplannen een vrij logische vervolgvraag.

Als dan het antwoord luidt: niet, dan zijn wellicht mijn vooraannames onjuist, óf dat het wellicht een onderwerp is voor jou om eens in de toekomst bij stil te staan. Óf niet.

[Asteraceae 0]

-

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 16:09:54 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Zeg ik dat?

Mijn interpretatie van:

Ik doe nu een studie, waarbij ik grote kans heb op een baan later die niet of heel moeilijk parttime is te doen. Daarnaast ben ik ook nog ambitieus genoeg om dingen goed te doen, als ik ze doe, dan wil ik ze voor de volle 100% goed doen.

Aan de andere kant, wil ik ergens ook gewoon huisje, boompje, mannetje, kindjes. En die kinderen dan niet (veel???) uitbesteden aan andere, als je ouder wordt, dan is dat ook een keuze.

Je hebt hier veel energie voor nodig, dat lijk je hier in mijn ogen te zeggen. Veel bronwater zogezegd.

Quote:

Maar hoe blijf je dan dicht bij de bron?

Mijn visie, en denk ik, een vrij veel voorkomende visie in het Christendom; door te luisteren naar wat God van je vraagt, je verlangens aan Hem voor te leggen, en in Zijn handen te leggen. Te bidden en te vragen om Zijn wil te doen, ook als dat niet overeenstemt met wat je denkt dat je zelf wil. Je te voeden met de Bijbel, de sacramenten en vooral heel veel liefde. En nooit doel met middelen verwarren. Je doel is denk ik toch vooral gelukkig worden?

Hoe denk jij zelf dicht bij de bron te blijven?

Quote:

Vraag is vrij, logisch, ik weet alleen niet hoe ik het antwoord beter formuleer. Het eerdere antwoord dan he, niet het niet.

Ok, maar als je vertrekt vanuit de bron, God als basisvoorwaarde, wat je zélf al zegt, hoe kom je dan bij dat 'niet'?

[Asteraceae 0]

-

[WonderfulStar 0]

toekomst? geen idee....

ik kan niet werken, school red ik niet, ik zit nu bij een dagbesteding en dat zal voorlopig wel zo blijven omdat ik niet goed genoeg functioneer voor een studie of een baan.

er is weinig om naar uit te kijken op dat gebied.

verder wil ik geen kinderen.

het enige plan wat ik heb voor de toekomst is dat ik wil trouwen. als het daar de tijd voor is.

voor de rest denk ik dat mijn leven er over 20 jaar nog precies het zelfde uit zal zien.

[audacity 0]

ik kom uit een kunstzinnige familie, was de eerste die ging studeren aan de universiteit. Ben cultuurwetenschappen, als iets wat ik gewoon leuk vond. Ik heb aan het begin van mijn studie heftige twijfels gehad of je als (charismatisch) christen wel actief kon zijn in de kunstwereld, waardoor ik weinig tijd tijdens mijn studie heb besteed om een netwerk op te bouwen, wat je wel nodig hebt om de kunstwereld in te komen. Ik heb mijn studie heerlijk gevonden, zeker mijn tweede master, was helemaal te gek, maar de kansen op de arbeidsmarkt in de kunstwereld zijn heel klein. Of ik wat met mijn studie wat kan voor de kerk, ik weet het niet. Ben in elk geval blij dat men in mijn huidige (hervormde) gemeente heel positief staat to het feit dat ik cultuurwetenschapper ben. Dat had ik nog neit eerder meegemaakt.

Over 10 jaar woon ik denk ik alleen in sloppenwijken van Rio de Janeiro tussen de straatkinderen als missionair werker of als gewone professional....moet nog even gaan bedenken welke relevante werkervaring ik nog moet behalen....

Vroeger wilde ik graag trouwen en kinderen krijgen.....maar nu weet ik het niet zo goed. Ik heb zoveel mis zien gaan in mijn familie en ik wil niet verantwoordelijk zijn dat ik later een gezin sticht en het vervolgens ook verpest....

[Sacerdos 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 16:59:46 schreef WonderfulStar het volgende: toekomst? geen idee.... ik kan niet werken, school red ik niet, ik zit nu bij een dagbesteding en dat zal voorlopig wel zo blijven omdat ik niet goed genoeg functioneer voor een studie of een baan. er is weinig om naar uit te kijken op dat gebied. verder wil ik geen kinderen. het enige plan wat ik heb voor de toekomst is dat ik wil trouwen. als het daar de tijd voor is. voor de rest denk ik dat mijn leven er over 20 jaar nog precies het zelfde uit zal zien.

Eindelijk een persoon voor realiteit die niet in de glazenbol wil kijken;juist voor jou is er toekomst in groot verschiet.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 16:32:19 schreef zoveel vragen nu nog antwoorden het volgende: Niet in mijn ogen, mijn punt is sowieso dat het niet haalbaar is.

Ok, als dat ongeveer het dilemma is;

Welke van de twee zaken zou je het liefst willen als je moest kiezen?

Bij welke van de twee zaken zou je het beste lief kunnen hebben & God kunnen dienen?

Is er een manier mogelijk dat je de twee kan combineren door misschien op bepaalde punten de lat minder hoog te leggen?

Is er een persoon op een redelijke afstand met zowel affiniteit met je geloof als met de bedrijstak (b.v. ouderling die ook dat beroep doet?), die je jou eens kan laten ondervragen/doorzagen zodat je prioriteiten kan stellen zonder dat diegene te dichtbij komt? Dus zeg maar iemand die ook de uiterst vervelende vragen gaat stellen en je op dat vlak niet 'spaart'?

Kun je misschien je partner interesseren in deelname?

Dat zijn zo wat overdenkingen die bij me opkomen.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op dinsdag 02 december 2008 16:59:46 schreef WonderfulStar het volgende: toekomst? geen idee.... ik kan niet werken, school red ik niet, ik zit nu bij een dagbesteding en dat zal voorlopig wel zo blijven omdat ik niet goed genoeg functioneer voor een studie of een baan. er is weinig om naar uit te kijken op dat gebied. verder wil ik geen kinderen. het enige plan wat ik heb voor de toekomst is dat ik wil trouwen. als het daar de tijd voor is. voor de rest denk ik dat mijn leven er over 20 jaar nog precies het zelfde uit zal zien.

Liefde, liefde und noch mal liefde!

[anastasia 0]

Aan al die zinnige vragen die Pius stelt wil ik aantoevoegen dat je het gelukkig ook nog allemaal niet helder hoeft te hebben. Je bent nog zo jong, het zou een (klein) wonder zijn als je het nu al allemaal helder op een rijtje zou hebben. Ouder worden is een heel goed recept voor dit soort moeilijkheden.

Er kan tussen nu en het moment van echt moeten kiezen nog zoveel gebeuren wat je een ander perspectief oplevert of een oplossing of zelfs een heel andere weg dan je ooit voor mogelijk hield. Leef nu, maak keuzes die voor het nu goed zijn, op welke manier je in de toekomst in het leven staat is gewoon nog erg onduidelijk. Geniet dus van je studie en kijk wat het leven je voor je voeten legt.

[E-line 0]

Ik heb nooit geweten wat ik wilde worden, ik weet het nog steeds niet. Maar ik ben intussen al wel wat. En ik zal vast nog veel andere dingen worden.

Klinkt vaag, maar concreter blijft het op hetzelfde neerkomen:

na het VO kon ik niet kiezen wat ik wilde studeren, ben toen lerarenopleiding Nederlands gaan doen, vanwege het Nederlands (niet omdat ik leraar zou willen worden). Daarnaast bijles gegeven, in Remedial Teaching gerold, dat heb ik intussen zo'n 5 jaar gedaan. Met m'n studie gestopt (ik moet écht niet voor de klas), deeltijd informatiedienstverlening en -management gaan studeren. Na 1,5 jaar ook daarmee gestopt omdat ik overspannen werd. Intussen verkering gekregen, en inmiddels ben ik huisvrouw en studeer ik Algemene Cultuurwetenschappen, geef af en toe nog RT.

Maar wat ik wil worden? Moeder, actief in de kerk en samenleving, maar concreter dan dat... geen idee. Ik heb ook niet het idee dat ik het per sé wil weten. Ik heb ook niet het idee dat het erg was dat ik het afgelopen jaren nog niet wist, de onafgemaakte studies en het werk waren zinvol. Waar God mij uiteindelijk voor wil gebruiken, weet ik niet. Ik denk wel dat Hij mij afgelopen jaren ook al gebruikt heeft. Waarschijnlijk niet alleen in de carrière-gerelateerde onderdelen van mijn leven.

[Mister_L 0]

Mijn toekomstbeeld is nog redelijk blanco