'bitchy' gedrag bij vrouwen

[WonderfulStar 0]

ik ben niet echt bitchy (okee, met mensen die ik goed ken soms wel, en dan ook grappig bedoeld, zodat beide 'partijen' begrijpen dat het niet serieus is en niemand zich dan ook gekwetst voelt)

maar ik ben wel rete-agressief de laatste tijd. Voel echt veel agressie in mn hoofd en in mn lijf en ik weet niet wat ik daarmee moet. meestal kan ik meredelijk inhouden maar laatst ben ik op de kliniek letterlijk met spullen gaan smijten. Vanmorgen moest ik flink mn best doen om mn moeder geen dreun voor der hasses te verkopen... en zo nog veel meer. En dan voel ik me ook nog beledigd als je psychiater zegt dat ik labiel ben

[Nynthe 1]

^Lekker met spullen smijten kan echt heerlijk opluchten. Werkt op die momenten veel beter dan een knuffel

[RawRanX 0]

Fundamentalistische bitch dus...?

[LodewijkNapoleon 0]

Ik zat hier nog over te denken;

Quote:

Op dinsdag 05 februari 2008 18:14:12 schreef Light Jr. het volgende: Dat snap ik ook best. Maar als je zonder reden, of imo om een flutreden, bitchy bent, vind ik het terecht als je niet helemaal serieus genomen wordt hoor. Mensen zonder reden bitchy behandelen kan niet vind ik. Tsja, jij denkt daar wellicht anders over... En idd vind ik het ook gewoon onweerstaanbaar schattig als een vrouwtje aan het bokken is. Ik vind vrouwen zo vaak schattig, mijn zusjes en moeder ook.

Ja nu ja bij mij is het meestal ook een gevoel, dat je er óf om moet lachen, óf bijna vertederd raakt.

Erdoor geraakt worden werkt eigenlijk alleen als je jezelf ervoor open stelt.

Wat zou je hier nou voor houding tegen aan moeten nemen? (behalve je lachen inhouden en geen aai over de bol geven?). Ik bedoel als een pubermeid dit doet, dan is het misschien juist goed om je niet in te houden, leren ze alleen maar van.

Maar aan de andere kant, als het echt een uiting is van geestelijke nood, dan is het natuurlijk goed om dat te kunnen onderscheiden.

[Holla 0]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 17:16:45 schreef Pius_XII het volgende: Ik zat hier nog over te denken; Ja nu ja bij mij is het meestal ook een gevoel, dat je er óf om moet lachen, óf bijna vertederd raakt. Erdoor geraakt worden werkt eigenlijk alleen als je jezelf ervoor open stelt. Wat zou je hier nou voor houding tegen aan moeten nemen? (behalve je lachen inhouden en geen aai over de bol geven?). Ik bedoel als een pubermeid dit doet, dan is het misschien juist goed om je niet in te houden, leren ze alleen maar van.

Wat leren ze er dan van?

Quote:

Maar aan de andere kant, als het echt een uiting is van geestelijke nood, dan is het natuurlijk goed om dat te kunnen onderscheiden.

Misschien hoeft het niet per se een uiting te zijn van geestelijke nood (althans, dat klinkt zo zwaar) maar kan het ook gefrustreerdheid om iets zijn die nogal ongelukkig naar buiten komt.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op woensdag 11 maart 2009 17:37:18 schreef Holla het volgende: Wat leren ze er dan van?

Dat het contraproductief gedrag is? Maar das zeker te rationeel he?

Quote:

Misschien hoeft het niet per se een uiting te zijn van geestelijke nood (althans, dat klinkt zo zwaar) maar kan het ook gefrustreerdheid om iets zijn die nogal ongelukkig naar buiten komt.

Ok grijstinten...