Spring naar bijdragen

De vette hap uit de muur


Aanbevolen berichten

Zo mar en gedachte tussendoor; volgens mij is de zonde hier wel aardig mee vergelijkbaar.

Heel vaak wordt het doen van God's wil vergeleken met iets wat je moet doen om dat het nu eenmaal moet, maar feit is dat je je er op een gegeven moment ook beter door gaat voelen.

Ik kwam toen tot de vergelijking met een vette hap uit de muur, zo'n kroket die nog half warm en plakkerig is. Het komt geregeld voor dat je rond een uur of 3 al trek begint te krijgen in de warme maaltijd. Dan heb je twee keuzes, of je spaart de honger op en dan is het eten van de warme maaltijd ook écht een beloning, óf je neemt de vette hap, dat is even een beetje lekker, maar nog voor dat de kroket op is, smaakt 'ie al niet meer, dan proef je écht het 'uit de muur'-smaakje. Eenmaal opgegeten is je alertheid ook weg, want van vet eten wordt je vaak slaperig en écht lekker op de maag ligt het ook niet. Ook je smaak is weg en je voelt je op zo'n vieze manier vol.

Lijkt mij een redelijke vergelijking zo op de vroege morgen. widegrin.gif

Link naar bericht
Deel via andere websites

Hahaha ranzig!!

Wat je schrijft herken ik wel een beetje. Ik weet niet of ik jouw lijn of bedoeling precies volg, maargoed, ik vind het ook lastig om jouw eerste punt te volgen naar aanleiding van je vergelijking, maar misschien ligt het aan mij.

Toen ik het las kwam het begrip ongeduld omhoog.

Ik ben een persoon dat als ze iets bedacht heeft het ook meteen wil doen. Zo'n impulsieveling, die niet goed kan wachten. Aan de ene kant een goede eigenschap: het maakt je flexibel en je zult niet al je ideeen eeuwig laten liggen. Maar aan de andere kant is het niet zo'n heel goede eigenschap. Sommige dingen hebben gewoon wat meer bezinning nodig, wat voorbereidingskennis en wat naslagwerk. Ik ben hier soms niet zo goed in.

Zo is het ook met het luisteren naar God. Als ik wat aan Hem vraag luister ik niet goed. Ik vertrouw er te weinig op dat Hij antwoord geeft,

wacht te kort op antwoord en bedenk dan maar dat Hij vast de ideeën die ik heb in mij gelegd heeft, en dat ik dus m'n gang kan gaan. Ik trek m'n eigen plannen. Onder het mom van verschillende excuusjes, zoals die hierboven er 1 is, verdoezel ik het feit dat ik niet goed luister. En waarom niet? Het is niet dat God dat niet waard is. Dat is weer een heel ander onderwerp, maar het veroorzaakt wel het febo-fenomeen, het vette hap idee.

Eenmaal die vette hap genomen ga je verder op dat idee, en niet op het oorspronkelijke eten wat God je had willen voorschotelen.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Quote:

Hahaha ranzig!!

Wat je schrijft herken ik wel een beetje. Ik weet niet of ik jouw lijn of bedoeling precies volg, maargoed, ik vind het ook lastig om jouw eerste punt te volgen naar aanleiding van je vergelijking, maar misschien ligt het aan mij.

Toen ik het las kwam het begrip ongeduld omhoog.

Ik ben een persoon dat als ze iets bedacht heeft het ook meteen wil doen. Zo'n impulsieveling, die niet goed kan wachten. Aan de ene kant een goede eigenschap: het maakt je flexibel en je zult niet al je ideeen eeuwig laten liggen. Maar aan de andere kant is het niet zo'n heel goede eigenschap. Sommige dingen hebben gewoon wat meer bezinning nodig, wat voorbereidingskennis en wat naslagwerk. Ik ben hier soms niet zo goed in.

Zo is het ook met het luisteren naar God. Als ik wat aan Hem vraag luister ik niet goed. Ik vertrouw er te weinig op dat Hij antwoord geeft,

wacht te kort op antwoord en bedenk dan maar dat Hij vast de ideeën die ik heb in mij gelegd heeft, en dat ik dus m'n gang kan gaan. Ik trek m'n eigen plannen. Onder het mom van verschillende excuusjes, zoals die hierboven er 1 is, verdoezel ik het feit dat ik niet goed luister. En waarom niet? Het is niet dat God dat niet waard is. Dat is weer een heel ander onderwerp, maar het veroorzaakt wel het febo-fenomeen, het vette hap idee.

Eenmaal die vette hap genomen ga je verder op dat idee, en niet op het oorspronkelijke eten wat God je had willen voorschotelen.

Inderdaad, daar komt het ongeveer wel op neer. yes.gif

Link naar bericht
Deel via andere websites

Quote:

jup, zonde is je eigen instant oplossing voor een probleem/verlangen/wat dan ook, waarin je eigenlijk op God zou moeten vertrouwen. En ook ik vertrouw er niet zo vaak op dat God echt zich aan zijn beloftes houdt, dat Hij echt het beste met mij voorheeft.

Is zonde dan tendiepste wel een oplossing?

Link naar bericht
Deel via andere websites

Quote:

Ik vind de vergelijking niet helemaal kloppen. Ik ben namelijk dol op vette hap. Zo nu en dan wanneer ik naar huis ga met de trein pak ik een kroketjes end ie zijn dan best nog goed te eten en zeker nog wel warm. Ik voel me daardoor ook niet op een vieze manier vol.

Aha, je bent al zover heen dat je geweten is dichtgeschroeit en je gevangen zit in structuren van zonde. e_53.gif

En het avondeten dan?

Link naar bericht
Deel via andere websites

Quote:

[...]

Ik had toch al gezondigd door teveel te drinken dus toen dacht ik: "laat ik het dan maar goed doen ook"
e_53.gif

Zoveel heb je toch niet gehad?

Maar stiekem als ik vertrokken ben langs de snackbar gaan is not done. Ik ben een groot liefhebber van snackbar voedsel.

Link naar bericht
Deel via andere websites

Quote:

[...]

Ik weet niet meer hoeveel.
bloos.gif

Teveel dus.
yes.gifwidegrin.gif

Ik weet het nog wel. smile.gif

Maar topsport vergt nou eenmaal oefening, uithoudingsvermogen en grens verleggend te werk gaan. Gewoon voor jezelf een weekend schema opzetten en op een gegeven moment kun je erg veel aan. knipoog_dicht.gif

Link naar bericht
Deel via andere websites

En toch hè, beste Pius, vind ik je vergelijking niet alleen vergezocht maar des te meer kwetsend. Hoe vaak heb ik wel niet genoten van een gehaktstaaf, kroket of frikadel. Als ik me even flauw voelde vanwege gebrek aan voedsel en het avondeten nog ver uit zicht was waren het juist de kleffe hapjes uit de muur die mij erdoorheen hielpen. Ik heb gesmuld van de warme vette zooi.

Aangezien de hele cultuur tegenwoordig afstevent op het punt dat er alleen maar lightproducten bestaan is het voor mijn magere lichaam steeds meer van levensbelang om iets te eten waar meer dan 3 caloriën inzitten.

Sowieso vind ik het nie kunnen om zulke smaad uit te storten over een groot gedeelte van de horeca. Beetje de trots van Nederland, de frikandel, en aanverwanten te beledigen en ze te vergelijken met zonde.

Ik zou je eigenlijk moeten vastbinden op een stoel en je bekogelen met bitterballen. widegrin.gif

Link naar bericht
Deel via andere websites

Quote:

En toch hè, beste Pius, vind ik je vergelijking niet alleen vergezocht maar des te meer kwetsend. Hoe vaak heb ik wel niet genoten van een gehaktstaaf, kroket of frikadel. Als ik me even flauw voelde vanwege gebrek aan voedsel en het avondeten nog ver uit zicht was waren het juist de kleffe hapjes uit de muur die mij erdoorheen hielpen. Ik heb gesmuld van de warme vette zooi.

Aangezien de hele cultuur tegenwoordig afstevent op het punt dat er alleen maar lightproducten bestaan is het voor mijn magere lichaam steeds meer van levensbelang om iets te eten waar meer dan 3 caloriën inzitten.

Sowieso vind ik het nie kunnen om zulke smaad uit te storten over een groot gedeelte van de horeca. Beetje de trots van Nederland, de frikandel, en aanverwanten te beledigen en ze te vergelijken met zonde.

Ik zou je eigenlijk moeten vastbinden op een stoel en je bekogelen met bitterballen.
widegrin.gif

Kijk, kijk, agressie, ontkenning, verdekt schuldgevoel, goedpraterij...

Alle kenmerken van een dichtgeschroeid geweten. dis.gifnooo.gifwidegrin.gif

Link naar bericht
Deel via andere websites

De hele beginpost doet me aan één woord denken: Discipline; en dat is iets wat me de laatste tijd steeds meer bezig houd.

Ongeduldig als ik ben, wil ik meteen alles geregeld hebben, ik wil meteen duidelijkheid (in alles), ik wil meteen eten als ik trek heb, ik wil meteen drinken als ik zin in een colaatje heb, ik wil meteen m'n geld uitgeven als ik m'n loon binnen heb, ik wil meteen verkering als ik verliefd ben en zo kan je de lijn oneindig doortrekken.

Als ik gedisciplineerd zou zijn, zou ik de tijd nemen om naar Gods antwoord te luisteren. Ja, ik bid wel, maar luister ik naar Hem? Ik ben bang dat ik toch teveel naar me zelf luister en de beslissingen maak die mij het beste uitkomen.

Elke keer maak ik weer de beslissing om meer naar God te gaan luisteren, bid ik tot Hem dat ik Zijn weg wil volgen en meer van Hem wil zijn dan van mezelf.

Maar dan loop ik rond een uur of 4 langs de cafetaria, komt er weer zo'n vlaag van een verschrikkelijk lekkere frietgeur voorbij en dan denk ik; Ach, één frietje speciaal kan toch geen kwaad.....

Link naar bericht
Deel via andere websites
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid