'Moeten' dat een bevrijding wordt

[LodewijkNapoleon 0]

Niemand hoor je ooit klagen over de plicht om adem te halen, toch zijn er zat regels/geboden/etische voorschriften (ik probeer het even oecomenisch te houden ) in het Christelijk geloof die eigenlijk dezelfde strekking hebben, nl. de mens laten terugkeren tot z'n natuurlijke staat, maar die door buitenstaanders en ook niet zelden Christenen vaak worden begrepen in termen van 'moeten'. Nu is een stuk 'moeten' op zich niet verkeerd, maar men verliest gauw uit het oog dat deze regels e.d. een doel hebben, en dat je er als mens ook, in de brede zin van het woord, gelukkiger van wordt.

Het leek me dus wel aardig om hier een topic over te openen waarbij we allemaal een bijdrage doen over een dergelijke regel die we in het begin maar deden omdat we wisten dat het juist was, maar die we later ook echt als een bevrijding hebben ervaren.

Ik trap wel af. De Kerkgang is zoiets simpels. Eerst deed ik het een beetje tegen wil en dank, onwennig ook. Ik begreep de dienst niet helemaal en die Kerkbankjes zaten zo verschrikkelijk. Nu mis ik het echt als ik een keer niet zou kunnen.

[Justidee 0]

Het enige wat er in me opkomt is het gaan naar de supermarkt, waar ik voorheen wel een hekel aan had. Maar nu haal ik elke dag iets, als ik wat nodig heb, en wordt het dus geen 'moeten' meer!

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 21:27:10 schreef Pius_XII het volgende: Ik trap wel af. De Kerkgang is zoiets simpels. Eerst deed ik het een beetje tegen wil en dank, onwennig ook. Ik begreep de dienst niet helemaal en die Kerkbankjes zaten zo verschrikkelijk. Nu mis ik het echt als ik een keer niet zou kunnen.

Erg herkenbaar. Toch heb ik nog wel eens dat het gewoon een te grote opgave is. Vermoeidheid en het alleen moeten gaan spelen daarbij voor mij ene grote rol. Toch heb ik wel een beetje spijt als ik weer is niet gegaan ben.

Wat ook meespeelt is dat er niet altijd een mis is en dan ga ik naar het klooster, maar dat is niet mijn parochie, toch anders. Ondanks dat het prachtige sobere missen zijn die daar gevierd worden en het klooster kerkje altijd vrijwel vol zit.

[Annatar 0]

Het bidden van het getijdengebed!

[Thorgrem 430]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 22:30:06 schreef Tom het volgende: Het bidden van het getijdengebed!

Dat moet jij toch doen?

Ik kan me er helaas niet toe zetten. Misschien moet ik binnenkort het boekje maar meenemen zodat iemand het me voor kan doen hoe het nou precies moet. (en uitleggen via internet heeft geen zin, op de een of andere manier kan ik er niet mee overweg (klein getijdenboek)).

[Liset 0]

@ Justidee, ik heb zo'n vermoeden dat dat niet de essentie van het topic is; de boodschappen.

Ik herken het wel, maar dan meer op korte termijn: Het bidden. Soms moet ik van mezelf bidden. Ik heb er dan geen zin in, maar God verdient het gewoon, dus moet ik het ook doen.

Naderhand weet ik dat ik het goede heb gedaan en ik voel me dan zooooveel beter dan voorheen.

En ja op langdurig termijn; Dat zijn "moeten" die nog moeten gebeuren Dat komt ook wel, maar ik heb er meer discipline voor nodig. Ik weet ook dat het beter voor me is en dat ik er uiteindelijk beter en gelukkiger van word, maar de keuze zelf is niet altijd even makkelijk hé.. en de weg er naar toe al helemaal niet

[Olorin 155]

Dat "moeten" herken ik wel, dat bevrijdende wat minder. Maar dat zou ook kunnen liggen aan dat ik het dan snel vergeet dat ik iets voorheen als moeten gezien heb.

Er zijn dingen die ik niet moet doen, die ik dan niet doe, (of iig voorneem niet te doen ), waarvan ik wel door heb dat het niet zonder reden is (en spijt heb en schuldig voel als ik dan toch weer faal), ook al zie ik de reden niet altijd. Maar als bevrijding zie ik het niet echt.

[Annatar 0]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 22:32:52 schreef Thorgrem het volgende: [...] Dat moet jij toch doen? Ik kan me er helaas niet toe zetten. Misschien moet ik binnenkort het boekje maar meenemen zodat iemand het me voor kan doen hoe het nou precies moet. (en uitleggen via internet heeft geen zin, op de een of andere manier kan ik er niet mee overweg (klein getijdenboek)).

Moeten is dwang. Ik ben nog steeds 100% leek en heb dus technisch gezien geen verplichting om de getijden te onderhouden. Seminaristen worden echter wel gevraagd om het breviergebed te bidden en zo bij te dragen aan het doorgaande gemeenschappelijke gebed van de Kerk. Het is sowieso onderdeel van ons dagritme en een cruciaal aspect van ieder priesterleven. Door het ritme en het leven in gemeenschap is het onderhouden van de getijden voor mij wel een stuk gemakkelijker geworden.

Het is erg lastig om het breviergebed te leren bidden aan de hand van een getijdenboek. Het Nederlandse brevier is heel onhandig in elkaar gezet en is eigenlijk totaal onbegrijpelijk voor een normaal mens. Je kan het beste naar een priester of diaken gaan, die kan het je wel leren. Als je eenmaal weet hoe het zit, is het hartstikke gemakkelijk.

Dan is het enkel nog een kwestie van discipline.

[Justidee 0]

@ Liset: Owkee, maar ik weet ff niets anders te verzinnen...

[Liset 0]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 22:53:06 schreef Justidee het volgende: @ Liset: Owkee, maar ik weet ff niets anders te verzinnen...

Zeg dan gewoon niks!

[anastasia 0]

Dagelijks mediteren/stil zijn/aanwezig zijn. In het begin is het oervervelend om zelfs maar 5 minuten stil te zijn, maar al snel merkte ik dat kort mediteren net zoveel energie oplevert als een paar uur slapen.

Nu moet er in mijn manier van geloven helemaal niks, behalve dat wat je van je zelf "moet" Er zijn wel adviezen, maar omdat de weg verschilt per individu is het aan jezelf om dat toe te voegen waar je op dat moment aan toe bent.

[Justidee 0]

Het mooie zou zijn om 24 uur per dag te Mediteren/In God te zijn!

Dat alles wat je doet in Zijn Licht is, en Hij zorgt er dan ook voor dat je alles op je pad krijgt wat je daarvoor nodig heb. Het lijkt me geweldig om zo te leven, voor eeuwig ja, nu op aarde al het Eeuwige voelen, en de wereld eigenlijk al gedag zeggen en niets meer willen, omdat je eigenlijk al dood ben.

Dus daarbij kan ik me wel aansluiten bij Anastasia.

Ik heb daar ook soms moeite mee maar dat kan dus ook een natuurlijke staat worden: "Het mediteren, stil zijn en aanwezig zijn." Dus heb ik toch nog iets gevonden Liset

[Annatar 0]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 23:09:06 schreef Justidee het volgende: Het mooie zou zijn om 24 uur per dag te Mediteren/In God te zijn! Dat alles wat je doet in Zijn Licht is, en Hij zorgt er dan ook voor dat je alles op je pad krijgt wat je daarvoor nodig heb. Het lijkt me geweldig om zo te leven, voor eeuwig ja, nu op aarde al het Eeuwige voelen, en de wereld eigenlijk al gedag zeggen en niets meer willen, omdat je eigenlijk al dood ben.

Dat doet me in bepaalde opzichten denken aan het monastieke leven.

[anastasia 0]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 23:13:54 schreef Tom het volgende: [...]Dat doet me in bepaalde opzichten denken aan het monastieke leven.

Yup, maar de kunst is dat te doen zonder monnik/non te worden...en dat is wel mogelijk, maar knap lastig...als ik het op mijn 65e nog niet onder de knie heb, dan zal er niks anders opzitten dan toch maar het klooster in te gaan

[Justidee 0]

Ja maar hetgeen wat God je dan geeft op je aardse weg dan ook gewoon van genieten hoor uiteraard Maar het niet perse moeten hebben, en daar dus God voor opzij te zetten. Als Goddelijk wezen hier op aarde als mens leven bedoel ik. Weten wie je bent en toch als een aards mens leven, als Licht in duistenris en Levende onder doden, ik ben wel kampioen off-topic posten geloof ik

[Holla 0]

Eerlijk zijn tegen God.

[Justidee 0]

Ja dus ook niet je aardse verlangens enzo verloochenen en die als het door God gegeven word afkeuren of weigeren, als God het geeft is het gezegend en heilig, immers...

[Liset 0]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 23:20:35 schreef NienkeJ het volgende: Eerlijk zijn tegen God.

Ben benieuwd wat je daar precies mee bedoelt...

[Holla 0]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 23:22:35 schreef Liset het volgende: [...] Ben benieuwd wat je daar precies mee bedoelt...

Ik geloof dat ik, wanneer ik God wil dienen, Hem ook moet betrekken bij alles in mijn leven. Maar ik heb de neiging om me beter voor te doen dan ik ben, voor God. En dan 'moet' ik eerlijk zijn; van mezelf, het hoort bij wat ik geloof, van God. Vind ik erg moeilijk..

Uiteindelijk zorgt het wel voor 'bevrijding' en weet ik dat het goed voor me is

[Mark1987 0]

Hmja, ik herken het ook wel. Niet zo zeer de kerkgang, dat heb ik altijd met ontzettend veel plezier gedaan, en nog steeds. Alleen het tijd apart zetten voor God heeft me in het verleden best wat discipline gekost. Tien minuutjes bidden voor het slapen gaan is niets bijzonders, maar daar heb ik geen voldoening aan, en dat begon ik steeds meer te merken.

In de tijd dat ik hier in Redding zit heb ik letterlijk uren per dag doorgebracht in de prayer house van de kerk hier, gewoon om God op te zoeken en in Zijn aanwezigheid te zijn, pressing in for more of Him (excuses voor het Engels maar ik kan er geen juiste Nederlandse benamning voor vinden.. ) In het begin leek het net of God er niet was, of Hij in Nederland was gebleven ofzo. Maar ik merkte dat hoe meer ik tijd ik met Hem door bracht, hoe kwalitatief beter en vooral productiever die tijden werden.

Eigenlijk pas sinds afgelopen vrijdag is het zo dat ik gewoon een constant verlangen heb om dicht bij God te zijn, gewoon omdat ik merk dat het zo goed is. Het is alsof de wereld een nieuwe dimensie heeft gekregen, en dat alleen omdat ik er voor koos om veel tijd met God door te brengen hier, ondanks dat ik God niet ervaarde zoals ik wilde in het begin.

Voor de rest heb ik eigenlijk nooit iets als moeten ervaren. Of nouja, er zijn een aantal dingen die een gelovige "moet" doen in mijn ogen, een aantal opdrachten, geboden, hoe je het maar wil noemen. Maar die zie ik niet als moeten, meer als een voorrecht om ze voor God te doen, omdat mijn allergrootste verlangen is om in alles wat ik doe God te eren en aanbidden, omdat ik om die reden gemaakt ben en omdat ik weet dat het goed is.

[Yapie 0]

Ik herken het ook wel. Met kerkgang bijvoorbeeld... dat je het inderdaad dierbaar wordt omdat er een stuk eigen geloofsbeleving plaatsvindt daar, waar je aan gehecht raakt...dat je God er ontmoet.

[Justidee 0]

Mijn allergrootste verlangen is De Schepper te dienen waar Hij me ook zend hier op aarde, en zoveel mogelijk goed te doen in Zijn Ogen, maar dat doe je automatisch als je Hem kent en Zijn Wil doet, en ik geloof dat ik nog zoekende ben, though approaching

[HenkG 0]

Ont-moeten

Geen verplichting, dan kun je elkaar werkelijk leren kennen en dus ontmoeten.

Moeten is verder inderdaad een gevoelige snaar geworden voor velen. In het Engels hebben ze de ideale oplossing om uit te leggen wat het verschil is tussen 'moeten' en 'moeten':

must - verplichting oproepend;

need to - nodig hebbend.

En die laatste, daar draait het om in het leven met God, inderdaad net als bij ademhalen.

[Ann 0]

Hmmm... kan eigenlijk op niks komen.

Ik heb ook nooit iets als moeten ervaren.

Misschien dat me later nog iets te binnen springt.

Behalve dan zaken voor school enzo.... maar geen van al heeft bevrijdend gewerkt

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zondag 23 september 2007 23:25:45 schreef NienkeJ het volgende: Ik geloof dat ik, wanneer ik God wil dienen, Hem ook moet betrekken bij alles in mijn leven. Maar ik heb de neiging om me beter voor te doen dan ik ben, voor God. En dan 'moet' ik eerlijk zijn; van mezelf, het hoort bij wat ik geloof, van God. Vind ik erg moeilijk.. Uiteindelijk zorgt het wel voor 'bevrijding' en weet ik dat het goed voor me is

Heel herkenbaar.

De neiging om juist m'n 'meer zwarte' kanten voor God 'verborgen' te houden heb ik soms ook nog wel. Eerst denk je dan; Hij ziet het tóch wel, maar je moet het dan expliciet aan Hem vertellen, dat is dan toch wel weer een heel verschil.