Het aanvoelen van stemmingen e.d.

[LodewijkNapoleon 0]

En van die zaken die non-verbaal of heel indirect gecommuniceert worden

Nou ja, ik heb dat dus totaal niet. Vooral bij vrouwen (dat is dus mijn ervaring he?) merk ik vaak dat ze voor een groot gedeelte 'tussen de regels door' communiceren. Ik heb dan vaak zoiets van: \"zeg gewoon wat je bedoelt\", dan is een probleem veel sneller opgelost. Nu wil ik best geloven dat ik dit misschien wat in het extreme heb, en een heel groot drama is het ook niet omdat m'n ratio weer een groot gedeelte compenseert, maar niettemin, zou het niet gewoon wat handiger zijn als we heel wat 'onuitgesproken ergernissen' enzo gewoon uitspraken? Dat scheelt volgens mij juist heel wat ruzies, wrijvingen enzo.

En wat ligt er aan ten grondslag eigenlijk? Is het een vorm van angst? Dat men iets niet durft te zeggen uit angst voor de reactie?

[Michiel 14]

Een goed verstaander, pikt ook die non-verbale en tussen-de-regels door communicatie op en je kan jezelf daarin trainen. Het is nergens dat iets direct uitgesproken wordt, dat het via omwegen verteld wordt, waarna je het idee hebt "zeg dat dan meteen".

[Asteraceae 0]

Ik denk dat ik best wel veel tussen de regels door communiceer en dat waarschijnlijk doe uit angst en nog een paar kleine andere dingen

Angst voor een reactie van andere, voor het anders zijn, maar soms ook omdat ik eigenlijk wel wil dat sommige mensen dingen merken, maar ik ze dat niet wil vertellen. En ja dat zorgt voor onduidelijkheden en spanningen.

En verder denk ik (dat vooral vrouwen) het vaak ook een onbewust stukje communicatie is.

[Ann 0]

Ja uit angst doen mensen dat, omdat het te moeilijk is om rechtuit iets te zeggen.

Zelf heb ik niet het idee dat ik dat doe, als er iets is dan zeg ik dat. Als ik iets vervelend vind dan zeg ik dat ook gewoon.

Ik ben niet zo'n door de regels heen communiceerder

Als anderen het doen, dat vind ik niet erg, dan begin ik er zelf wel over. Een vraag stellen ofzo, om te kijken wat er nu eigenlijk aan de hand is.

[Gast Anon_phpbb]

Ik ben vrij direct maar betreft dingen die over mij persoonlijk gaan neem ik vaak een omweg.

[Justidee 0]

Ja man, ik ben ook zo supergevoelig, slechte mensen heb ik liever ver van mij, ik ben bang dat ik satanische mensen op mijn pad ben tegengekomen die het tegenovergestelde zeiden te zijn. Satan is de vader van de leugen remember? Ik ben ook bang dat deze gasten op een satanische wijze mij in duisternis aanvielen (ik was toen nog niet gedoopt) zodat ik daardoor ten nadele ben beinvloed (kan het zijn dat demonen je leiden om je heen ook terwijl je Jezus in je hart heb?) Het was ook zo toen jezus in de woestijn verleid werd door satan. Is het niet zo dat als Jezus in je groeit, satan je meer en meer gaat tegenwerken en pogen je te misleiden? Ik weet het wel, ik vertrouw niemand meer, doch ik heb ieder wel lief, althans ik doe mijn best, maar dit zal wel weer offtopic zijn, sorry lol

[Eli7 0]

@ Justidee

Dit is hier inderdaad offtopic, als je hier verder over wilt praten is het wellicht een beter idee om er een topic in PP over te openen.

[Justidee 0]

Met Licht in je hart is satan echt kansloos! En als satan merkt dat hij je gaat verliezen omdat je van Hem bent, dan wordt je pas echt gehaat door de goddelozen, omdat je hen doorziet. Bewustzijn is de Geest van God. Jemig, wat een moeilijke weg

---

Samengevoegd:

ok sorry TimonK vergeef mij mijn enthousiasme, ik draaf door

[diakio 0]

Quote:

Op zondag 16 september 2007 16:31:24 schreef Pius_XII het volgende: En wat ligt er aan ten grondslag eigenlijk?

Geen angst, maar een diep liggend verschil tussen mannen en vrouwen. Lees de boeken van Deborah Tannen en je ogen (en oren ) zullen geopend worden.

[Credible 0]

Quote:

Op zondag 16 september 2007 16:31:24 schreef Pius_XII het volgende: En wat ligt er aan ten grondslag eigenlijk? Is het een vorm van angst? Dat men iets niet durft te zeggen uit angst voor de reactie?

Of niet hoeven zeggen. Als je er van uitgaat dat communicatie in hoofdzaak bepaald wordt door non-verbale signalen dan is het niet reëel om van mensen te verwachten alles, wat ze willen overbrengen, daadwerkelijk uit te spreken. Het is tegelijk een handicap om alleen op het verbale af te kunnen gaan.

Wel een lastig fenomeen want ik herken wat je schrijft. Het vreemde is alleen dat ik de emoties en non-verbale signalen van mensen uit mijn nabijheid (gezin, familie) minder goed aflezen dan van mensen die verder van mij afstaan (collega's, cliënten)

[audacity 0]

Quote:

Op zondag 16 september 2007 21:06:58 schreef Rudibu het volgende: [...]Of niet hoeven zeggen. Als je er van uitgaat dat communicatie in hoofdzaak bepaald wordt door non-verbale signalen dan is het niet reëel om van mensen te verwachten alles, wat ze willen overbrengen, daadwerkelijk uit te spreken. Het is tegelijk een handicap om alleen op het verbale af te kunnen gaan. Wel een lastig fenomeen want ik herken wat je schrijft. Het vreemde is alleen dat ik de emoties en non-verbale signalen van mensen uit mijn nabijheid (gezin, familie) minder goed aflezen dan van mensen die verder van mij afstaan (collega's, cliënten)

misschien is je verwachtingspatroon anders bij de vrouwen die dichtbij staan. Misschien verwacht je van hen gewoon meer en duidelijkere communicatie.

[~Joos~ 0]

Ik denk niet dat op een non-verbale manier communiceren, persé uit angst voortkomt. Ik merk bij mezelf dat ik het non-verbale ook weleens 'gebruik', en dat dat een bepaalde band smeed. Dus dat ik bij bepaalde goede vrienden bijna kan zien wat hij/zij denkt, dat je dingen niet hoeft uit te leggen, maar dat ze het direct snappen. Dat vind ik een fijn gevoel, en heeft wat mij betreft niets met angst te maken.

Maar goed, als ik echt iets vervelend vind, zeg ik dat gewoon, om misverstanden te voorkomen.

Denk toch wel dat vrouwen er meer gebruik van maken en er gevoeliger voor zijn.

[Nynthe 1]

Iedereen spreekt tussen de regels door, iedereen communiceert op een non-verbale manier. 80% van de communicatie is non-verbale communicatie. En omdat het overgrote gedeelte non-verbaal verloopt is het gewoon erg handig als je tussen de regels door kan lezen. Letten op iemands mimiek, lichaamshouding, toon en dergelijke zegt vaak al heel erg veel.

In het geval van ergernissen gaat het vaak over mensen die de ander niet willen kwetsen /liever de confrontatie uit de weg gaan enz enz, maar waar je dus wel merkt dat er wat is. De grondslag hoeft hierin niet te liggen in angst, maar ik heb het idee dat het vaak aan een stukje 'onkunde' ligt. Niet iedereen kan dat wat hij wilt/ voelt/denkt omzetten in woorden op zodanige manier dat de boodschap op de correcte manier overkomt. Is vaak ook erg moeilijk, want je boodschap wordt altijd gekleurd door iemands eigen persoonlijkheid. Ik kan exact hetzelfde op exact dezelfde manier vertellen aan verschillende mensen, en toch kan het dan voorkomen dat het op andere manieren overkomt.

Al die vormen van ruis kunnen er voor zorgen dat je iets gewoon maar uit de weg gaat, omdat het lastig is en je er niet al te moeilijk over wil doen. Kan angst zijn, maar ook een stukje laksheid. Dat je je dag niet hebt, wil niet zeggen dat je dat met de hele wereld wilt delen. Iedereen heeft wel eens een rotdag.

Ha, lang verhaal (was weer eens lekker op dreef) Maar punt is: Ja, we communiceren veel tussen de regels door, daar kunnen verschillende redenen voor zijn en niet iedereen is even goed in het 'lezen' van communicatie.

[Naeva 182]

Er ontstaat in mijn ogen vaak pas een probleem op het moment dat een van beiden denkt geweldig goed tussen de regels door te kunnen lezen. Diegene gaat er op dat moment vanuit dat zijn/haar interpretatie de enige mogelijke (dus: juiste) is en legt de ander daarmee woorden in de mond. Dat zorgt niet zelden voor ergernissen, ik spreek uit ervaring.

Verder herken ik me wel een beetje in de post van ~joos~. Het is niet zo leuk om altijd alles zo recht voor z'n raap te zeggen.

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op maandag 17 september 2007 00:00:02 schreef Hester het volgende: Er ontstaat in mijn ogen vaak pas een probleem op het moment dat een van beiden denkt geweldig goed tussen de regels door te kunnen lezen. Diegene gaat er op dat moment vanuit dat zijn/haar interpretatie de enige mogelijke (dus: juiste) is en legt de ander daarmee woorden in de mond. Dat zorgt niet zelden voor ergernissen, ik spreek uit ervaring.

Alweer: zó herkenbaar. En het is helemaal erg als je dus eerst een hele tijd fabelachtig goed gokt, en er dan ineens razend naast zit.

[Credible 0]

Quote:

Op zondag 16 september 2007 23:53:24 schreef Nynthe het volgende: Iedereen spreekt tussen de regels door, iedereen communiceert op een non-verbale manier. 80% van de communicatie is non-verbale communicatie.

Er zijn zelf mensen die beweren dat slechts 7% van de communicatie puur verbaal is. In wat normaal onder verbaal wordt verstaan zit namelijk ook nog verschil in intonatie, volume, stemklank.

Het valt me op dat er mensen zijn die de communicatie graag 'zuiver' en 'duidelijk' willen hebben. Dat zou de communicatie ten goede komen. Iets nastrevenswaardigs dus.

Je kunt je ook afvragen of non-verbale communicatie niet juist iets van een hoger niveau is. Communiceren met elkaar zonder alles met de beperking van woorden uit te hoeven leggen. dan moeten we ons juist richten op het leren verstaan van elkaars signalen.

[Nynthe 1]

Oooh, dat is een mooie inderdaad! 'non-verbale communicatie is misschien juist wel iets van een hoger niveau'

Want over het algemeen gesproken (tenzij er sprake is van een stoornis zoals bijv doof-stomheid) is iedereen in staat om te praten. Maar je moet het echt leren om non-verbalen communicatie op te pikken.

Intressante gedachte!

[Credible 0]

Quote:

Op maandag 17 september 2007 00:00:02 schreef Hester het volgende: Er ontstaat in mijn ogen vaak pas een probleem op het moment dat een van beiden denkt geweldig goed tussen de regels door te kunnen lezen.

Haha, ja, heel herkenbaar.

(Denken) goed tussen de regels door te lezen is een ding, de vaardigheid hebben dat even te checken bij de ander . . . die kunst verstaan minder mensen.

[Jyoti 0]

Sommige dingen zijn ook gewoon moeilijk in woorden te zeggen. Ik heb gewoon van die momenten waarop ik de fut niet heb om iets te verwoorden, en gewoon nood heb aan een bemoedigende glimlach of begrijpende blik of samenzweerderige grijns. Die dingen zeggen soms net het juiste, waar woorden misplaatst zouden zijn.

[Nynthe 1]

Quote:

Op maandag 17 september 2007 00:13:50 schreef Iriacynthe het volgende: Sommige dingen zijn ook gewoon moeilijk in woorden te zeggen. Ik heb gewoon van die momenten waarop ik de fut niet heb om iets te verwoorden, en gewoon nood heb aan een bemoedigende glimlach of begrijpende blik of samenzweerderige grijns. Die dingen zeggen soms net het juiste, waar woorden misplaatst zouden zijn.

Ook erg herkenbaar! Ik heb soms van die dagen dat ik zelf niet eens weet waarom ik me rot voel, laat staan dat ik dan een ander goed moet kunnen uitleggen wat er is.

[Ann 0]

Ja ik heb dagen dat ik liever niet wil spreken, dat ze me met rust laten. En soms worden er dan vragen gesteld en dan irriteert me dat, omdat ik wil zwijgen

[ThijsK 0]

Ik merk voor mezelf dat ik redelijk sterk ben in non-verbale communicatie op te pikken. Natuurlijk moet je oppassen dat je geen situaties krijgt zoals Hester beschrijft, want daar loop ik wel vaak tegenaan. Het is dan soms wel de vraag of die persoon daadwerkelijk dat niet bedoeld met zijn/haar non-verbale communicatie of dat hij/zij dat alleen zegt dat het niet zo is.

[The Black Mathematician 82]

Hahaha, ik had een vriend die beweerde telepathisch te zijn. Maar als hij langskwam om een biertje te drinken dan voelde hij nooit aan dat het op een gegeven moment zo laat werd dat hij van mij wel weer eens weg mocht, en dat terwijl volgens hem drank 'de gave' versterkt...

[ThijsK 0]

flauw

[audacity 0]

ff een stom vraagje aan alle mannen. Dit snap ik nou echt niet.

Laatst stond ik in mijn studentenhuis in de keuken, ik zat met mijn boodschappenlijstje in mijn hoofd, maar ik was nog niet van plan boodschappen te doen. Ik gil naar mijn huisgenoot: "...., hoeveel rollen wcpapier zijn er nog?" Roept hij terug: "ik ga morgen wel halen".

Dat snap ik niet....als ik aan mijn mannelijke huisgenoot vraag hoeveel rollen wcpapier er nog zijn, dan wil ik informatie, waarom vat hij het dan op als een indirecte boodschap dat hij wcpapier moet gaan halen.....terwijl ik zelf wcpapier wilde gaan halen.

(en ik heb wel meer van dit soort voorbeelden de laatste tijd gehad, waarvan ik zoiets heb van, spreek ik chinees ofzo...)