leeftijdsverschil

[Mystique 1]

Ik zou bijna iets hebben met een gozer (?) van 28. Ruim 10 jaar ouder. De leeftijd viel ik niet zozeer over, maar ik vond en vind het wel erg veel. Er zit zo'n wereld van verschil. Ik ben geestelijk nog niet uitgegroeid, tot je 21e maak je nog zoveel mee, vorm je jezelf nog zoveel meer. Anderzijds hebben we niets omdat hij eerst met zichzelf in het reine moest komen, dus zo 28 is hij ook weer niet...

En ik heb een vriendin van 19 die totally in love is op iemand van 39. Gescheiden, vader van 2 kinderen. Ik vind het ziekelijk als ik eerlijk ben.

[Dostojevski 0]

Rudibu en vele anderen zeggen al dingen waar ik het mee eens ben: aan de ene kant valt er geen peil op te trekken. Aan de andere kant ondergaan veel (en dus niet alle) mensen zo tussen hun 18e en 25e een veranderingsproces doordat ze gaan studeren/ werken en op zichzelf gaan wonen. Je relatie moet zo'n proces maar net kunnen doorstaan. Dat lijkt me echter geen reden om nú niet aan verkering te beginnen: je kunt altijd zien hoe de boel er over vijf jaar voor staat. Je zit niet voor eeuwig aan die gast vast totdat je met 'm getrouwd bent. Ik ben overigens zelf net 26 geworden en als ik er zo over nadenk: ik denk dat er op Credible wel een paar 17/18/19-jarigen zitten waar ik wel wat in zie.

[Joëlle 0]

Lieve Kip,

ik snap wel waar je mee zit, en als eerste wil ik zeggen: trek je niks aan van eventueel rot-commentaar op school. Dat deden ze bij mij ook en sommigen zijn beslist niet subtiel.

Mijn pa en ma schelen 8 jaar. Kregen verkering toen hij 17/18 was (weet t nie precies) en mn ma is zoals je weet ouder. nou is dat natuurlijk precies andersom en ik begrijp ook alle bezwaren over volop in ontwikkeling zijn, maar aan de andere kant is het ook gewoon logisch dat je 'n knul kiest die wat ouder is want de meesten van onze leeftijd... Umh, ja, je snapt me wel

9 jaar is veel. Maar als 't echte liefde is is het te doen. Pfi

(ps. en ik zal je met liefde plagen, net zoals jij bij mij doet )

[WonderfulStar 0]

Mijn moeder was 24 en mijn vader 36 toen ze trouwden. Ook een groot verschil, maar in verhouding misschien toch iets minder groot dan iemand van 17 en 26.

Zoals de rest ook al zei, het ligt helemaal aan jullie situatie. Wat zijn karakter is, hoe hij in het leven staat enzo, en omgekeerd natuurlijk.

Ik zou zeggen; ga er voor. Als je het niet probeert weet je ook niet of het wat word/kan worden. Als naderhand toch blijkt dat het verschil te groot is en jullie niet bij elkaar passen (wat overigens ook vaak genoeg voorkomt bij stellen met minder leeftijdsverschil) kunnen jullie altijd nog de keuze maken om er een punt achter te zetten. Niet dat ik zeg dat je alles en iedereen maar moet 'uitproberen' maar als je om hem geeft en graag met hem verder zou gaan en hij ook van en met jou, laat je gevoelens dan niet overspoelen door reacties uit je omgeving. Het gaat om júllie.

Sterkte ermee meis

[Dostojevski 0]

Vergeet ook niet dat dit "slechts" een relatie is, nog geen huwelijk, je zit niet aan iemand vast, dus leer elkaar nu maar gewoon goed kennen, dan kan je altijd zien hoe dat loopt. Een relatie niet aangaan omdat hij wel eens uit zou kunnen gaan, lijkt me niet slim.

[kelskip 0]

dank u zeer mensen.

ik zeg mischien niet zo veel terug, maar k lees alles en hou t in mn achterhoofd. ben erg blij met alle reacties!!!!

nu denk ik niet dat we binnenkort al een relatie zullen krijgen(o.a. omdat hij net uit een andere relatie komt stappen)

we vinden zelf inderdaad ook dat we eerst elkaar gewoon goed moeten leren kennen en kijken of de genegenheid, die we zeker allebij voor de ander voelen, ook omgezet kan worden in verliefdheid e.d.

hoewel k wel moet zeggen dat k t best veel over m heb

tot nu toe lopen we niet echt tegen het leeftijdsverschil aan, afgezien van het feit dat hij op sommige gebieden meer ervaring heeft, maar tja

nuja, het is inderdaad nog een beetje bezien hoe het allemaal gaat lopen, maar t gaat vast allemaal wel goed komen

[Gast Anon_phpbb]

Ik heb eenzelfde soort probleem. Was net op zoek naar wat de Bijbel zegt over leeftijdsverschillen omdat ik weet dat ze gelovig is.

Het zit zo, ik ben 26 en heb al een heel leven achter de rug, ik heb er echter voor gekozen om weer terug naar school te gaan en wel gewoon in het reguliere onderwijs. Nu zit er een 16 jarige meid in mij klas waar ik erg goed mee kan vinden. Ze is erg volwassen voor haar leeftijd en onze gespreksonderwerpen zijn ook van veel hoger niveau dan dat ik had verwacht. Nou gaan we ook redelijk met elkaar om, waar ik me erg goed bij voel. Ik denk zij ook, we hebben veel lol samen.

Nou merk ik dat ik verliefd begin te worden, maar uit bescherming voor haar probeer ik dat tegen te gaan, te ontkennen. Maar ik heb wel in mijn achterhoofd dat als zij er voor open zou staan ik daar wel verder in zou willen gaan.

Ik heb nog nooit een relatie gehad met zo'n groot verschil en vraag me af of het er toe doet, of het wel kan. Als je niveau enigzins gelijk is, waarom dan niet?

Iemand advies?

[LodewijkNapoleon 0]

Quote:

Op zondag 30 september 2007 22:13:21 schreef GooseJ het volgende: Ik heb nog nooit een relatie gehad met zo'n groot verschil en vraag me af of het er toe doet, of het wel kan. Als je niveau enigzins gelijk is, waarom dan niet? Iemand advies?

Ja, niet doen. Het kan er inderdaad op lijken dat je op hetzelfde niveau zit, maar schijn bedriegt. ëcht waar, binnen de kortse keren ben je eerder een mentor/surrogaatvader dan een gelijkwaardige partner. Niet alles is maakbaar.

[Timon 0]

Ik sluit me bij Pius aan. Ik zeg daarbij niet dat het perse niet goed KAN gaan, maar verkijk je niet op leeftijdsverschil. "Volwassen" meisjes van 16 zijn nog geen vrouwen van 21 oid.

[ZusterSara 0]

Ik denk ook dat je eerder een vader-figuur gaat ( of kunt gaan) worden. Niet per definitie, maar gelijkwaardig is het dan niet. Dat kan absoluut goed gaan als je dat allebei wilt. Mensen houden het ook vaak lang vol, maar of je het daarmee redt... Ik heb het in ieder geval niet gered. Of dat met leeftijdsverschil te maken heeft, kan. Maar jouw persoonlijk is over een jaar 2 zo'n beetje klaar en gevormd en zij heeft nog een hele weg te gaan. Dus doe het rustig aan... misschien moet je een paar jaar wachten, als ze de moeite waard is om te wachten.

Volg je hart, met beleid.

Succes

[LodewijkNapoleon 0]

Ik denk dat 21 á 22 een mooie grens is. Zeker bij Christelijke meisjes. (ja sorry, bij algemene situaties met algemene antwoorden moet je wat generaliseren). Ik ben 28 en ik zou sowieso geen verkering nemen met een meisje van 18 á 19 uit die doelgroep (tenminste als ik m'n verstand erbij heb, en daar gaan we maar vanuit ), nog even los gezien van m'n levenstaat. Een meisje van 22 met een man van 35 is ook opvallend, maar toch weer iets anders. Zeker in een land als Nederland maken veel jongeren tussen de 16 en 22 nog een flinke na-puberteit door. Iets wat ik overigens niet meteen kan onderbouwen hoor, maar destemeer uit ervaring heb meegemaakt.Bij mezelf gebeurde er ook nog ongelovelijk veel tussen die leeftijden. Daarna werden alle ontwikkelingen veel geleidelijker.

[LodewijkNapoleon 0]

Overigens zijn gevoelens van verliefdheid natuurlijk niet persé verkeerd. Ik zou GooseJ willen aanraden om die toch vooral uit te leven, maar dan binnen deze kaders. Dat verlegt het perspectief terecht wat meer van 'niet mogen' naar 'wel mogen'. En het is meteen een goede oefening.

[Jyoti 0]

Ik vond vroeger altijd dat leeftijd niet veel uitmaakt, maar ik ben er uiteindelijk toch van teruggekomen nadat ik zelf een relatie gehad heb met iemand van 13 jaar ouder (ik was 16 toen we begonnen, en hij 29). Onze relatie heeft twee jaar en half geduurd en had vele mooie kanten, maar achteraf gezien zat het toch niet helemaal juist. Je leven is totaal verschillend (ik zat op de middelbare school en woonde nog gewoon thuis, hij werkte al jaren en had in een eerdere relatie al een paar jaar samengewoond), wat onvermijdelijk zorgt voor een zekere ongelijkheid. Doordat je zelf volop aan het ontwikkelen bent tijdens je tienerjaren kan het ook 'gevaarlijk' zijn wanneer je vriend een pak ouder is: hij heeft ongetwijfeld al een uitgesproken eigen visie op vele levensvragen waar jij nog niet echt uit bent, waardoor hij misschien (en dat kan net zo goed onbewust) zijn eigen visie te veel opdringt en je zo de kans ontneemt om rustig op je eigen tempo volwassen te worden. Verder zijn twintigers over het algemeen gewoon bezig met andere interesses, waardoor je erg veel niet kan delen. En als je iemand leert kennen die een pak ouder is maar wel nog volledig de interesses heeft van een tiener dan is dat op het moment zelf wel leuk, maar als jij doorheen de relatie wel volwassen wordt en je zit met een partner die mentaal eeuwig een tiener blijft groeit zo'n relatie op den duur ook scheef.

Ik zeg niet dat een relatie met een groot leeftijdsverschil niet kan werken, natuurlijk is het mogelijk, maar het zou naïef zijn om niet te erkennen dat zulke moeilijkheden vroeg of laat opduiken. Denk er samen eens goed over na voor je aan een relatie begint, en overhaast niks.

[Gast Anon_phpbb]

Ik ben in eerdere relaties ook late puberteitsproblemen tegengekomen met mijn vriendinnen, alleen scheelde ik daar maar 3 tot 2 jaar mee. Daar is toen de relatie ook op stuk gegaan omdat we van elkaar vervreemden.

Ik sta er alleen versteld van dat de 16-jarige in kwestie volwassener op me overkomt als mijn exen. Qua gedrag, qua gespreksonderwerpen... Ze staat serieus in het leven, houd zich bezig met zelfontwikkeling en ontplooiing, meer dan ikzelf.

Vandaar mijn twijfels. Ik ben niets van plan, ik wil de situatie laten zijn zoals deze nu is. Als er iets is voorbestemd dan gebeurt het, maar ik zal zeker geen initiatief nemen.

Bedankt voor jullie advies en verhalen!

[MarinusCopy 0]

behalve als het om kinderen of jongeren gaat (tot een jaar of 16-18) is mi alles geoorloofd wat leeftijdverschil betreft. Liefde laat zich nu eenmaal niet beperken door leeftijd. Ik hou drie regels aan waar het om relaties(en/of sex) gaat: vrijwilligheid, de mogelijkheid om beslissingen te nemen en veiligheid.

[Propje 0]

hmm leeftijdsverschil hoeft opzich echt geen probleem te zijn..

mijn ouders scheelden tien jaar.. ok slecht voorbeeld.. die zijn nu gescheiden