Gedichten-topic 3

[gewoon Paul 8]

Quote:

Op zondag 15 februari 2009 10:56:42 schreef Tamar het volgende: wooden shoes, of clogs, maar dat geeft niet. Clomps snappen we ook

Ja, net als bij dijk - daik toch?

[Jipperd 0]

T.

het gevoel van weer gelukkig

samen met jou zijn

een knuffel, een kus

een glimlach en een lief woord

kwam weer helemaal terug

toen ik je weer zag

vandaag

Het gevoel van toen,

samen met elkaar,

"wij" zijn,

de knuffels, de kussen

je glimlachjes

je lieve woorden

waren weer helemaal terug

en ik was weer overstag

[Liset 0]

Quote:

Op zondag 15 februari 2009 22:38:28 schreef Jipke het volgende: T. het gevoel van weer gelukkig samen met jou zijn een knuffel, een kus een glimlach en een lief woord kwam weer helemaal terug toen ik je weer zag vandaag Het gevoel van toen, samen met elkaar, "wij" zijn, de knuffels, de kussen je glimlachjes je lieve woorden waren weer helemaal terug en ik was weer overstag

Mooi!

[Dwarrel 43]

* Dwarrel komt er net achter dat ze al heeel lang niet geschreven heeft...

[Dwarrel 43]

Het is niet hetzelfde

als het één wel gebeurd

maar het andere niet mag...

Het is niet hetzelfde

als de beweging hetzelfde is

maar de ondergrond anders

Niet hetzelfde

als gevoelens er wel zijn

maar de uitwerking niet mag...

Niet het zelfde

Als de dag erna het ene is opgelost

maar het andere nog mee-zweeft

Niet hetzelfde

want het moet ook anders

maar soms.... liever niet.

[LodewijkNapoleon 0]

Piunieren, met de voetjes in de klei,

piunieren, onbezorgd en blij.

Het blad is nog grotendeels onbeschreven,

de mogelijkheden zijn even eindeloos als de horizon.

Maar er is ook houvast, het gebed van getijden,

als een vast baken tegen de getijden van buiten.

De ene dijk die er beschermd is van aarde,

de ander van geest.

Ik heb nachtmerries hier,

maar hou me vast aan de dromen daar.

Sommige plantjes hebben een stokje nodig,

dat hun helpt de richting aan te geven van de groei.

Soms moet een mens zich heel klein maken,

om vervolgens door Hem te worden opgericht.

Maar voor het scheepje in de veilige haven is,

voelt het de kracht van de storm.

Er is niets aan de hand,

zolang je maar op de vuurtoren bij de haven blijft gericht.

In Hem is van alles mogelijk, zolang je maar niet aan het doe-het-zelven slaat.

maar vertrouwt op het vakmanschap van de Timmerman.

Weten wat je kunt is weten wat je nodig hebt.

Je zwakke kanten onder ogen zien is je sterke kanten ontwikkelen.

Echte groei is niet de wereld naar je hand zetten,

maar haar aanvaarden zoals ze is. Vrede sluiten i.p.v. de strijd aangaan.

Af en toe zijn er nog huizenhoge golven, die het zicht op het licht ontnemen,

alsof ze bewust de illusie van afstand willen bestendigen.

Maar de kracht van het baken is sterker dan de grootste afleiding,

de haven komt in zicht. Thuis, eindelijk thuis!

[LodewijkNapoleon 0]

Intellectueel bejaard, soms bijna seniel.

Emotioneel onvolmaakt, soms bijna infantiel.

De één zegt: "je staat stil",

de ander zegt juist: "je wil te snel en veel teveel".

Hoe meer ik vorder,

hoe duidelijker is het beeld daar:

Zie de menselijke paradox,

hij is prins én bedelaar.

Niet tijdens de intocht, maar aan het Kruis

werd Hij pas écht koning.

Zijn boodschap: "toon liefde tot het uiterste".

en eeuwige liefde is je beloning.

Mocht ik alles vergeten, dít is wat ik wéét.

en Hij zorgt ervoor dat ik het niet meer vergeet.

[dingo 166]

Heer blijf bij mij

nu de dood over mijn vader praalt

en de kist in de groeve daalt

ik weet dat hij bij U is

voor mij is alleen droefenis

Heer blijf bij mij

[Gilrea 0]

Stilzwijgende gesprekken

Zomerzon door ons heen

Hemelse ogen

Lach om je lippen

Op je wangen een blos

Verliefd

[LodewijkNapoleon 0]

wat leuk.

[Jon 0]

Marieke

Hun kamer

aan de rozengracht

ruwe lijnen in nieuwe huid

en wand verbeten

je ziet zijn schreden

breed gekerfd

ze lopen dood;

hij had haar de

zonsopgang beloofd

maar trekt nu

zijn gordijnen dicht

gehuld in zonnebril

richting westermarkt

de straat in;

die zij voor hem verliet

[Jon 0]

1,80

Gelokt met zoete wijn en sigaretten

Door een rookgordijn van leugens

Ontdaan van sjalen,parels

En de alom geliefde surrogaat vader

En nu door twee man sterk beteugeld

Strijdkrachtig en dat maakte haar nog wulpser

Haar tranen zoet

Meewerken was de laatste troef

Gestationeerd in standjes

Mijn god wat vonden ze het prachtig

Mijn god wat vonden ze het prachtig

Geschaafd

Verwond

Verscheurd

Alles voor een drankje van 1,80

[Jon 0]

Hoer op de bank

Draadjes pikkend;

niet van mijn jarretels

dan wel van de dieproze bank

ik slaap langer dan verwacht

vanavond tikt slechts

de regen op het raam

bestel ik chinees voor

een en wacht ik op

het samen

in het bekende licht

dat mijn aangezicht

wat minder onaangeraakt kleurt

[Morphogenesis 4]

Jon, maak je die gedichten zelf?

[Jon 0]

ja...

[Gilrea 0]

[Jon 0]

Quote:

Op dinsdag 28 april 2009 13:52:36 schreef Gilrea het volgende:

[Morphogenesis 4]

Quote:

Op dinsdag 28 april 2009 11:00:52 schreef Jon het volgende: ja...

Knap

Ik kan nul komma nul dichten..

Ik kan wel rijmen, maar dan krijg je de meest idiote\debiele\niet kloppende\ rare effecten

[Jipperd 0]

"is het wel verstandig?"

vroeg zij zich af

terwijl hij haar teder kuste

en zijn hand haar lichaam betastte

"moet ik dit wel doen?"

dacht zij

toen hij haar beetpakte

zich naar binnen drong

zonder enige emotie

"nee," dacht zij

"dit was niet wijs"

toen hij van haar afging

en zij zich slechts kon bedekken

met haar dunne armen

ze besefte opeens

"ik ben gebruikt"

[gewoon Paul 8]

de mensen van voorbij, zij blijven met ons leven

de mensen van voorbij, ze zijn met ons verweven

in liefde in verhalen, die wij zo graag herhalen

in bloemengeuren, in een lied, dat opklinkt uit verdriet

de mensen van voorbij, zij worden niet vergeten

de mensen van voorbij, zijn in een ander weten

bij God mogen ze wonen, daar waar geen pijn kan komen

de mensen van voorbij, zijn in het licht, zijn vrij

Opgedragen tijdens de begrafenis van mijn oma, 20 maart 2009.

[Caesarion 0]

Quote:

Op zaterdag 02 mei 2009 04:15:37 schreef Jipke het volgende: "is het wel verstandig?" vroeg zij zich af terwijl hij haar teder kuste en zijn hand haar lichaam betastte "moet ik dit wel doen?" dacht zij toen hij haar beetpakte zich naar binnen drong zonder enige emotie "nee," dacht zij "dit was niet wijs" toen hij van haar afging en zij zich slechts kon bedekken met haar dunne armen ze besefte opeens "ik ben gebruikt"

Lekker smakeloos.

[Josminator 0]

Waarom?? Mooi gedicht juist.

[Caesarion 0]

Ja een leerzaam einde, niet mooi. Plat.

[Dwarrel 43]

Wat wil je horen?

Hoe het vroeger was?

of twee jaar geleden,

of vorig jaar?

Hoe het gister was,

of vanmorgen,

hoe het volgende week gaat,

of in de toekomst?

Wil je het echt weten

of roep je maar wat?

[Jipperd 0]

Quote:

Op zondag 24 mei 2009 12:10:56 schreef Caesarion het volgende: Ja een leerzaam einde, niet mooi. Plat.

plat ja, zoals die sex ook plat was...