Gedichten-topic 3

[Lizzy! 0]

Iemand wordt uit je leven gegrepen

Er is verdriet en grote rouw

God, Uw wil wordt niet begrepen

Is dit nu Uw Godd'lijke trouw?

Hij, in de bloei van zn leven

wordt weggerukt, zo onverwacht

En zij, die achter zijn gebleven

hebben op hun lippen een klacht

Een klacht tot God,

God, wij begrijpen U niet

Is dit dan nu ons lot?

Dit intense verdriet?

Dan grijpt God in,

Hij troost de Zijnen

Ooit komt er een nieuw begin,

waar alle verdriet zal verdwijnen

Eigenlijk nog niet helemaal af. Hoorde vandaag op school dat er een jongen is verongelukt, vreselijk Ken hem niet, maar toch.. vandaar dit gedicht. Neergepend wat ik op dat moment dacht, vind hem zelf niet echt goed. Misschien komt er nog weleens een verbeterde versie

[Taam 1]

Elke traan is er één teveel

Elke traan die ik laat ondanks mijn wil

Elke traan die valt is er één te veel

Elke traan die ik om je laat is er één teveel

Elke traan die je me bezorgt tegen mijn wil

Elke traan die jij laat vallen.

[Annatar 0]

Nice.

[Corientje123 0]

Mooi!

[Dagmar 0]

Je vingers dansend op de toetsen

Klanken die mijn oren raken

Mijn hoofd op hol laten slaan

En het verblijdt me dat

Mijn geplaag je niet deert

Maar een enkel lief woord

Je concentratie verbreekt

Je vingers tokkelend op de snaren

Klanken die mijn oren strelen

Mijn hoofd op hol laten slaan

En ik betreur het dat

Ik niet kan blijven luisteren

Maar op een zeker moment

Je weer moet laten gaan

Je handen op mijn rug

Aanrakingen die mijn huid laten vlammen

Mijn hoofd op hol laten slaan

En ik weet dat

Je verboden bent

Maar mijn lippen herinneren, en verlangen

Je nek weer te beroeren

[Eru Iluvatar 0]

Opa

elke dag van elke week, van mijn zes-jarig leven

leek op elkaar, eentonig in een eindeloze rij

ik keek naar de zondag uit, dat was niet moeilijk toe te geven

de koffie of de taart bestonden dan niet eens voor mij

een kerkdienst leek een jaar, of soms wel eeuwenlang te duren

en ik weet eigenlijk ook zelf wel hoe dat kwam

ik verheugde mij dan al op die kostelijke uren

dat iemand eindelijk eens weer wel tijd voor me nam

je was mijn moeders vader, dus ook jij kon uren praten

en ik vertelde jou altijd mijn favoriete mop

als jij iets zei verstreek de tijd, ik had niets in de gaten

alsof het echt gebeurde riep jij bij mij die beelden op

je vertelde over oma, of oorlog vijftig jaar geleden

jij had meer meegemaakt dan ik ooit dromen kon

ik wist dat er nog meer was, dus ik was nooit tevreden

ik ben nog steeds benieuwd naar hoe het allemaal begon

je vader was een visser, net als zijn vaders voor hem

totdat het hele land een gevecht werd opgeschrikt

je ging bij het verzet, en was net als de echte Friezen,

je vader, ooms en broers, voor onderwerping niet geschikt

maar door een stomtoevalligheid of door die foute buren

ging het onomkeerbaar en vreselijk fout die nacht

veertien mannen werden opgepakt in die nachtelijke uren

niet iedereen heeft het er toen weer levend afgebracht

dat je nooit alles vertelde had vast een goede reden

het moet moeilijk zijn geweest, er over praten kon je niet

een geheim is ook gestorven, toen jij bent overleden

er is nu alleen een briefje wat jij oma achterliet

wat daarin was te lezen was het belangrijkst in jouw leven

'zeg tegen mijn familie dat ik van hen allen hou

we doen ons best, we komen om dit briefje af te geven'

maar twee slechts overleefden; jij en het briefje voor je vrouw

je was voor mij een voorbeeld en je was mijn favoriet

maar wie liefde wil ontvangen krijgt uiteindelijk ook verdriet

en wat er die nacht gebeurde weet niemand, ook ik niet

maar de herinnering blijft leven, in mij en in dit lied

het geheim is wel gestorven, toen jij bent overleden

maar ik heb nog het briefje wat jij oma achterliet

Uiteraard opgedragen aan mijn opa. Een geweldige en dappere man.

[Eru Iluvatar 0]

Zon

Als het koud is in December

en je zou zo graag de zon weer zien

trek je je jas aan, loopt naar buiten

want daar vind je hem misschien

je kan uren blijven zoeken

maar vaakt verbergt hij zijn gezicht

je kan wel om een wonder roepen

maar vaak blijft de hemel dicht

en als de zon dan eindelijk

van achter de wolken is gekomen

staat hij laag dus altijd nog

achter huizen, achter bomen

hij gaat al bijna onder,

steekt jouw horizon in brand

maar geeft nog net, aan alles

wat jij ziet een gouden rand

[Holla 0]

Mooi

en herkenbaar.

[GreenEyes 0]

Paranoia

Wrede wervels waterdamp

hebben het op mij voorzien;

in complot met randen, drempels,

en computers bovendien.

[Dwarrel 43]

* Dwarrel staat elke keer weer verbaasd om kenneth zijn acties...

[GreenEyes 0]

Winter in Amsterdam

Miniscule mice, dodge

thundering trains, then

forage some fries.

Dizzying swarms, of

swift-fleeing birds, cloud

snap-frozen skies.

Black solemn stems, with

wisp-white tendrils, that

claw at the sky.

Half-sunken boats, house

camouflaged swans, as

herons traipse by.

Scarf-obscured men, stroll

past purple lights, spy

window-trapped girls.

Whereas I take, a

keener int'rest, in

ice-cream at Swirls.

[Ignatius Maria 0]

Hm... het was me nog niet eens opgevallen, maar nu ik het zo lees lijkt het bijna een kerstgedichtje, dat is het dus (voor de goede orde) niet. Je weet wel, metaforen en beeldspraak enzo.

[BookerT 0]

ik voel een leegte

een vreselijk koud gevoel

niemand ziet mijn pijn

en mijn nachtelijk gewoel

ik zou wel willen schreeuwen

en willen krijsen bovendien

maar ik weet donders goed

wat ik denk, wil niemand zien

de pindakaas smaakt niet

het beinvloed mijn humeur

zo'n houdbaarheidsdatum

dat verkomt een hoop gezeur

dood,verderf en wreedheid

ellende, grimmigheid alom

ik zit wenend in een hoekje

ik vertrek met stille trom

[MarinusCopy 0]

Ik dicht ook maar meestal is het resultaat wat zwaarmoedig.

Het geluid van de apocalyps

Het gerommel komt nader

De apocalyps komt er aan

We moeten ons haasten

Het is tijd om te gaan

Breng naar buiten uw doden

En wel nu meteen

Ik verzamel de resten

Van mijn leven bijeen

'k Sla een blik naar de hemel

slaak vertwijfeld een zucht

De apocalyps komt nu nader

Met een vreeslijk gerucht

Ik zie hem al komen

over heuvels en dalen

ik ren nu de straat op

zou ik het nog halen?

Oh, kommer en kwel

Oh, ellende en pech

Winterdips zuigen

Maar het vuilnis is weg

Marinus

[Raido 0]

Doet me denken aan:

You may keep me as a sinner

A servant for suffering

I tore the skins from the liars

And send them burning to the sea

Now tear down all the liars

We must make them pay for all

We will rule and dominate you

Your worthless soul belongs to us

Now march

Like a slave that's who you are

Now run

Before the beast is free

No darkness for us all

We pray for eternal night

No darkness for us all

We hope the sun will never shine

Stand tall and mighty in front of your wife

She will see when her family falls

Your suffering will begin tonight

There's no guiding light, it's the end for your light

[MarinusCopy 0]

Quote:

Op donderdag 27 december 2007 11:56:24 schreef Raido het volgende: Doet me denken aan:

Ik zie wel wat overeenkomsten maar ik snap het gedicht niet helemaal; is het een schromelijke overdrijving van de huwelijksnacht?

[Raido 0]

Nee ik vind het meer een soort van Apocalypsachtige tekst waar de mannen heel stoer voor de vrouwen ter bescherming staan

[MarinusCopy 0]

Bij mij is het meer een verwijzing naar mijn winterdip waar de werkelijkheid soms word door vervormt wordt tot een melancholieke tranentrekkende karikatuur van zichzelf.

Ik moest me vandaag haasten om de vuilnis buiten te zetten. De naderende vuilnisauto maakte zijn vuiniswagengeluid en ik dacht: Als de apocalyps een geluid maakt is het dit. Deze brainfart was zo idioot dat ik hem besloot vast te leggen voor het nageslacht.

Maar het thema is dus: (winter)depressie en de surrealistische invloed die het soms heeft op de dagelijkse dingen (zoals het vuilnis buiten zetten) waar je normaal niet bij stilstaat en niet de apocalyps.

Mocht iemand dat gemist hebben.

[Dwarrel 43]

zomaar opeens

ben je daar

voornamelijk

als het niet uit komt

meestal zie ik je

al van verre

maar soms

zo heel soms

verras je me enorm

[snuffie 0]

Draag me

Wilt U me dragen Papa?

want ik ben zo moe

Ik moet verder,

maar ik weet niet meer hoe

Als ik vooruit kijk,

zie ik hoge golven in een diepe zee

En ik durf niet meer verder,

krijg alleen maar heimwee

Heimwee naar vroeger

een onbezorgd kind

Lachen om alles,

dansen in de wind

Maar nu is dat weg

een hoofd vol met gedachten

Die maken me moe

slapeloze nachten

Draag me Papa,

hoor mijn bede

Houd mij dicht bij U

geef me Uw vrede

[Étoile 0]

Als je in plaats van Papa Vader had gezegd, had ik het een erg mooi gedicht gevonden . Je gebruikt namelijk vrij plechtige en beeldende woorden (vooral in de laatste strofe, maar ook het dansen in de wind, hoge golven in een diepe zee) en daar doet een plat 'papa' dan een beetje aan af vind ik.

[Dwarrel 43]

* Dwarrel is het niet met Karin eens

ik vind hem mooi zo!

[Asteraceae 0]

ik vind hem heel mooi

[Dagmar 0]

Ik ook. Herkenbaar...

[Dwarrel 43]

zo "even" alle 40 krabbels die hier stonden maar nog niet op papier over geschreven