hocus-pocus

[Snusa 0]

Ik hoop dat dit verhaal niet te lang en te saai is. Ik kon het gewoon niet met minder woorden vertellen zonder het goed te laten uitkomen. Bedankt voor de tijd, in ieder geval .

Hocus-pocus was ooit mijn geloof.

Inderdaad.. dat klinkt een beetje raar. Maar ik dacht serieus dat het kon. Nou was het iets minder hocus-pocus (Harry Potter beschouwde ik nogsteeds als een sprookje ) en iets meer natuurreligie, maar naderhand kwam het op hetzelfde neer: geloven in krachten die er niet zijn.

Ik ben (en wordt) Christelijk opgevoed. Ik geloofde dus wel altijd in God, maar op gegeven moment kom je toch zelf voor een keuze te staan; ik begon te twijfelen en pikte ook dingen mee van andere religie. Ik weet niet meer hoe ik erbij kwam (waarschijnlijk door het internet), maar ik kwam uit bij 'Wicca'. Daar ben ik me via het internet in gaan verdiepen en later heb ik ook biebboeken erover thuis gehad. Ik geloofde in de kracht van de natuur en in de kracht van de geest.

Even voor de duidelijkheid: wicca wordt vaak gezien als hekserij, maar dat is het niet (hoewel het zoooo vaak verkeerd wordt uitgelegd). Bij hekserij gaat het om bepaalde magische invloeden van edelstenen, van tekens, kaarten (bij kaartleggen) en al die 'onzin'. Bij wicca gaat het erom hoe je het zelf interpreteert (de kracht van de geest). Een edelsteen dragen, deed ik dus niet omdat ik dacht dat de edelsteen bepaalde krachten had, maar omdat ik wist dat als ik geloofde dat de steen kracht had, deze mij ook zo zou beinvloeden. (Ok.. dat is een zin om nog drie keer over te lezen, maar makkelijker kon ik het niet vertellen )

Naast de 'kracht van de geest' geloofde ik ook in 'de kracht van de natuur'. Dat is iets ingewikkelder om uit te leggen, maar het komt er op neer dat je van de natuur houdt op een manier zoals je houdt van een mens. Je personificeert (moeilijk woordt ) de natuur eigenlijk.

Er zijn zoveel dingen te verklaren: de maan heeft krachten (kijk maar naar eb en vloed), horoscopen zijn waar (ze komen altijd uit.. let maar eens op ). Zo kan ik nog heel lang doorgaan...

In die tijd - die zeker een jaar heeft geduurd - schaamde ik me voor God. Ik wist dat hij bestond en dat hij op mij neerkeek, maar ik wilde er niet aan toegeven. Een aantal keren hield ik het niet meer uit om mijzelf zo voor de gek te houden dat ik wanhopig bad tot God of Hij mij op het goede pad wilde leiden, maar daarna sprak ik mezelf toe dat het onzin was.

Ik beelde mezelf allerlei dingen in om het maar goed te praten dat ik met wicca bezig was - want ik had er op sommige momenten echt plezier in. Op gegeven moment was het zelfs zo ver dat ik wat ik nu als 'het roepen van God' beschouw, toen beschouwde als mijn geweten wat mijn ouders me ingepraat habben door me met een geloof op te voeden.

Uiteindelijk kon ik het niet meer aan en ben ik langzaamaan steeds meer naar de Christelijke ideeeen toe gaan neigen. Vooral omdat ik inzag dat ik het Christendom gewoon niet achter me kon laten. Een van die momenten dat ik dat inzag was toen ik iets deed waarbij je een boek open moet slaan, een willekeurig woord kiezen en dat voor de komende dag moet meenemen als 'richtlijn' voor die dag. Daarbij - zo had ik gelezen - werd vaak de Bijbel gebruikt. Maar dat kon ik gewoon niet. Ik kon het niet met de Bijbel doen.

En heel, heeeeeel langzaam kwam ik erachter dat ik andere religie ben gaan zoeken, omdat ik het Christendom ouderwets vond. Toen begon mijn zoektocht naar 'hippere' Christendom. En die heb ik gevonden: jeugdkerken, internetsites en zelfs bij mij op school vond ik wat ik al die tijd zocht.

Ik wilde niet nadenken over de wat en waarom van die wicca-tijd. Ik vond het eerst tijd om stevig in het geloof te staan met Jezus. Daarna kwam ik erachter dat wicca eigenlijk net zoals alle andere religie is, maar dat ik me er niet goed bij voelde omdat ik alleen was. Het ging allemaal om je eigen en je ik. Als ik zelf in de put zat, was er niemand om op terug te vallen. Nu weet ik dat er in het Christendom wel Iemand is op wie je altijd terug kan vallen. Je bent altijd samen. Het klinkt soms een beetje eng, vond ik, maar ik heb het vooral als heel fijn gevonden.

En, na lang denken, zag ik ook in waarom wicca toch anders is dan alle andere geloven. Bij wicca dank je de natuur. Bij alle andere geloven een God of in ieder geval een hogere Macht. Als je verdrinkt en je iemand gooit je een reddingsboei toe, wie bedank je dan? De reddingsboei of de persoon die het gooide?

Vandaag de dag probeer ik mensen niet zo zeer te overtuigen van het Christendom (als het even kan natuurlijk wel ), maar vooral om te gaan geloven in Iets van een hogere Macht, of het nou in de vorm van de Islam, Jodendom of wat dan ook is.

Ik zie dit als een kleine (grote?) redding van mij. Ik ben beter gaan leven en voel me veel beter. Nu heb ik het gevoel echt iets toe te voegen aan de wereld. En dit alles heb ik te danken aan de Almachtige.

Susan.

Mede mogelijk gemaakt door: God.

[Jipperd 0]

GAAF!

[Snusa 0]

Quote:

Op maandag 23 april 2007 23:27:57 schreef Jipke het volgende: GAAF!

Waah.. jij bent snel met reageren

[Eli7 0]

Klinkt als een mooi getuigenis.

Mag ik vragen wie Jezus Christus nu voor jou is?

[Snusa 0]

Quote:

Klinkt als een mooi getuigenis.

Dank je. Vind ik ook wel eigenlijk...

Quote:

Mag ik vragen wie Jezus Christus nu voor jou is?

Tuurlijk. HIJ is Degene die voor mij geleden heeft om alles wat ik bewust fout doe te kunnen vergeven wanneer ik dat vraag. Door Hem hoef ik niet te lijden. Kort samengevat . HIJ is zoveel voor mij, maar Hij betekend ook gevoelsmatig heel veel voor mij. En dat is iets wat niet uit te leggen is in woorden.

[annzie 1]

Wauw, echt cool zeg! Heb er voor de rest eigenlijk niet zoveel over te zeggen

[Annatar 0]

Ik moet wel een beetje lachen om de titel van die topic. De woorden hocus pocus zijn een verbastering van de woorden "hoc est corpus" die door de priester woorden uitgesproken bij de consecratie van de Hostie. Zo zie je maar...

[Snusa 0]

Quote:

Op dinsdag 24 april 2007 17:23:54 schreef Tom het volgende: Ik moet wel een beetje lachen om de titel van die topic. De woorden hocus pocus zijn een verbastering van de woorden "hoc est corpus" die door de priester woorden uitgesproken bij de consecratie van de Hostie. Zo zie je maar...

Hier is het lichaam? Dat wist ik niet.. leuk

[Annatar 0]

Quote:

Op dinsdag 24 april 2007 17:32:27 schreef Snusa het volgende: [...] Hier is het lichaam? Dat wist ik niet.. leuk

"Dit is mijn lichaam."

[Ignatius Maria 0]

"Hoc est corpus meum", dan toch?

[Annatar 0]

Quote:

Op dinsdag 24 april 2007 18:52:33 schreef KennethB het volgende: "Hoc est corpus meum ", dan toch?

Ohja, woordje vergeten. Ik heb nog veel te leren.

[Robert Frans 1.537]

Quote:

Op dinsdag 24 april 2007 18:58:03 schreef Tom het volgende: [...]Ohja, woordje vergeten. Ik heb nog veel te leren.

Yep, over zes á zeven jaar zou dat een ongeldige Mis betekenen, meneer.

[Ignatius Maria 0]

Quote:

Op dinsdag 24 april 2007 19:01:25 schreef RobertF het volgende: [...]Yep, over zes á zeven jaar zou dat een ongeldige Mis betekenen, meneer.

Over zes jaar is het ook geen meneer meer, of tom. Dan is het vader.

[Thorgrem 430]

Quote:

Op dinsdag 24 april 2007 19:04:37 schreef KennethB het volgende: [...] Over zes jaar is het ook geen meneer meer, of tom. Dan is het vader.

Mijn biechtvader spreek ik meestal bij de voornaam aan, dat heeft hij het liefst. Misschien is dat karmel eigen?

Eigenlijk spreek ik hem maar heel weinig aan bij zijn naam. Als we in gesprek zijn dan ishet altijd duidelijk dat ik tegen hem praat, ik hoef hem zelden te roepen.

[Ignatius Maria 0]

Ik weet het niet, in de biecht vind het passender om hem vader of eerwaarde te noemen, hij zit daar dan immers in de persoon van Christus om het sacrament te bedienen.

[Holla 0]

Deze discussie mag ergens anders, dit is een Getuigenissen-topic, dus graag ontopic blijven

[Snusa 0]

Quote:

Op dinsdag 24 april 2007 18:07:26 schreef Tom het volgende: [...]"Dit is mijn lichaam."

4 jaar Latijn en ik kan nog nieteens zo'n zinnetje vertalen

[Lientjj 0]

Mooi getuigenis!

Maar nu snap ik nog één ding niet: Je hebt ook ergens een topic gestart over dat de duivel/satan niet bestaat. Maar waarom dat dan? Je hebt nu toch zelf ervaren dat dat wel zo is?

[Snusa 0]

Quote:

Op zaterdag 02 juni 2007 15:27:02 schreef Lientjj het volgende: Mooi getuigenis! Maar nu snap ik nog één ding niet: Je hebt ook ergens een topic gestart over dat de duivel/satan niet bestaat. Maar waarom dat dan? Je hebt nu toch zelf ervaren dat dat wel zo is?

Ik ben inmiddels overtuigd van het bestaan van de duivel . Maar nogsteeds vind ik dat het mijn eigen schuld is en dat ik zelf deze keuze heb gemaakt.

[Lientjj 0]

Quote:

Op zondag 03 juni 2007 11:03:16 schreef Snusa het volgende: [...] Ik ben inmiddels overtuigd van het bestaan van de duivel . Maar nogsteeds vind ik dat het mijn eigen schuld is en dat ik zelf deze keuze heb gemaakt.

Hoe bedoel je dat? (Dikgedrukte )