Het verhaal van de vogel en de bloem

[sniffing_around 0]

Hoi allemaal,

Omdat ik van verhalen hou, vooral de verhalen die iets duidelijk maken, het onderstaande verhaal, wat gaat over een vogel en een bloem. Het orgineel - wat veel langer en beter is als mijn samenvatting - lees je hier.

Het verhaal heeft een moraal wat ik jullie echt niet wilde onthouden

De samenvatting is als volgt:

Er was eens een mooi gekleurd vogeltje, wat de gewoonte had iedere dag vroeg in de morgen te gaan zingen, om haar Heer te vereren. Op een gegeven moment trekt dit de aandacht van andere beesten, die ervan kunnen genieten, helemaal enthousiast worden en allerlei vragen gaan stellen. Waarom doe je dat? Gewoon, om mijn Heer te vereren. Ze vinden allemaal dat dit vogeltje toch een heel bijzonder talent of gave heeft gekregen.

Daarna komt het circus op gang. Ze wordt overgehaald om met haar talent te gaan "dienen". Eerst zingt ze mee samenkomsen van de plaatselijke kerk, vervolgens wordt ze daar zangleider/worship leader en moet ze les gaan geven in zingen. Tijdens zo'n samenkomst waren er andere beestjes die gingen profeteren. Ze heeft een speciale zalving en de Heer zal haar een internationale bediening/ministry geven! En dus gaat ze CD's inzingen/produceren, ze gaat on tour en wordt als gezegend beschouwd. De fondsen voor het rondreizen kunnen zonder problemen ingezameld worden en tijdens het reizen zingt ze zo ongeveer overal, in kerken, zalen, seminars etc. Het valt haar allemaal best zwaar, maar ze houdt nog steeds van zingen.

Na verloop van tijd groeit de ministry. Ze heeft een hoofdkantoor gekregen, medewerkers en meer. Een succesvolle, gezegende ministry! Op een gegeven moment is ze moe van het vliegen en reizen, ze strijkt neer om wat uit te rusten. Terwijl ze om zich heen kijkt, ziet daar een prachtige bloem. Ze stellen zich aan elkaar voor. De vogel is opgegaan in haar bezigheden en nieuwe wereldje. Tot haar verbijstering blijkt de bloem aan zo ongeveer niets mee te doen, maar zich gewoon alleen op haar Heer te richten. De bloem vraagt aan de vogel waarom ze nu eigenlijk met al die activiteiten aan de slag is gegaan.

Wie heeft haar dat gevraagd?

De Heer!

Echt?

Nee, eigenlijk die andere dieren om haar heen.

Waarom die rugzak?

Ja, hij is best zwaar maar noodzakelijk voor mijn ministry.

Hmm.. maar de last van onze Heer is licht. Hoe dan dat nou?

Tijdens het verdere gesprek blijkt dat de vogel eigenlijk niet meer weet hoe ze nu haar Heer nu eigenlijk moet dienen. Ze is zo opgegaan in haar activiteiten dat ze eigenlijk de weg is kwijtgeraakt. En dus gaat ze aan het einde van het verhaal terug naar haar oude stek, waar ze als vanouds in de morgen ging zingen voor haar Heer, die haar nog meer mooie liedjes gaf om te zingen.

Let op: De samenvatting is echt een slap aftreksel van het Engelstalige orgineel. Daarom adviseer ik echt het orgineel te lezen.

Toen ik dit las, vielen mij wat dingen op.

Iedereen is anders, heeft andere talenten. Net ls het vogeltje en haar zangtalent.

In haar onschuldige, natuurlijke vorm, was ze volledig op haar Heer gericht.

Wat voor soort beestje zijn wij en was/is onze aandacht ook op onze Heer gericht?

Er is een type vogel wat graag met z'n veren pronkt. Dat had onze Schepper ook zo bedoeld om voortplanting mogelijk te maken.

Wij zijn soms vreemde vogels, die zo trots als een pauw met onze talenten of gaven zouden willen pronken.

Niet met de reden die door onze Schepper had gepland, maar gewoon omdat we last hebben van een te groot ego.

Het vogeltje uit het verhaal liet zich overhalen om iets te doen wat geen natuurlijk gedrag is, maar door anderen werden beschouwd als de roeping van de Heer. Als wij iets gaan doen, denken we er dan eigenlijk wel goed over na waarom we dat nu eigenlijk doen en voor wie? Past bepaald gedrag in ons natuurlijke gedrag zoals onze Schepper dat had bedoeld?

Het zangvogeltje ging les geven in zingen. Maar wel aan heel andere beestjes. Mijn ervaring met muziek is dat je "het hebt" of niet. Als je het niet hebt, kun je wel de theorie aanleren, maar gaat het in de praktijk nooit meer worden als middelmatigheid. Bepaalde dingen zitten gewoon niet in de aard van het beestje. Beestjes die van een andere soort zijn zullen weer andere dingen moeten leren. Ze kunnen van elkaar genieten en elkaar aanvullen, maar zullen nooit hetzelfde zijn. En alles moet denk ik primair op onze Heer gericht zijn. De rest is secondair.

Ik heb me laten vertellen dat in iedere gelijkenis van Jezus een belangrijk "staartje" zit. In het sluitstuk van dit verhaal zit dat in ieder geval. Want het vogeltje komt een bloem tegen die op een natuurlijke manier functioneert tot eer van haar Heer. Die haar vraagt waarom ze nu eigenlijk doet wat ze doet. Vervolgens gaat het vogeltje weer terug naar de situatie zoals die oorspronkelijk door haar Heer is bedacht. En ze voelt zich gelukkig, komt beter tot haar recht en wordt meer gezegend. Het ego wordt minder gestimuleerd, maar haar Heer meer vereerd. Misschien dat ook wij af en toe moeten nadenken en als we ontspoord zijn teruggaan naar de zuivere bedoeling van onze Heer.

Ook zien we in dit verhaal dat de gaven/talenten van het vogeltje in de eerste plaats bedoeld zijn voor haar Heer. En omstanders/voorbijgangers kunnen meegenieten. Maar die laatsten moeten niet iets doen waardoor die prioriteitenvolgorde veranderd wordt.

Tot zover het verhaal en de gedachten die ik erbij kreeg.

Ik hou niet van bla bla, maar wel van situaties waarbij we datgene wat we vanuit de Bijbel kennen kunnen terugkoppelen naar de praktijk van ons leven. Zelfreflectie heet dat...

Misschien leuk om wat over na te denken en van gedachten over te wisselen?

[Yara 0]

De opdracht van Jezus, voordat hij werd opgenomen was: Ga heen en maak alle volken tot mijn discipelen.

Ook in de vergelijking van de talenten worden diegene beloond die iets met hun talenten hebben gedaan.

Het vogeltje in het verhaal heeft een zangtalent. Het is een gave van God. Zij gebruikt dit eerst alleen als middel voor haarzelf om God te aanbidden. Later dient ze ook een gemeente en veel later gebruikt ze haar talent overal.

Ik denk dat je je talenten wel mag gebruiken. Ik denk niet dat je dat voor jezelf moet houden. Als zij overal kan zingen tot eer van God is dat een sterk getuigenis naar velen toe. Ik denk dat het, zolang zij zelf haar prioriteiten goed op een rij houdt, een mooie bediening kan zijn. Zolang zij, als zij ergens optreedt, dat tot eer van God doet en haar oog op hem gericht houdt, als zij werkelijk God aanbidt, het goed is wat ze doet.

Zanglessen geven aan beestjes die nooit zijn bedoeld om te zingen is inderdaad niet de bedoeling denk ik. Ieder heeft naar kunnen zijn eigen talenten en gaven gekregen. Op die manier kun je die beestjes ook afleiden van hetgeen wat hun talent of gave is.

[Rafox 0]

Het is altijd weer de vos die het gedaan heeft....

Ik proef wat frustraties in het verhaal tegen de manier waarop talent in een gemeente wordt gespot. Zoals het in het verhaal gaat is niet principieel fout, zolang de lijn met God wordt bewaakt.

Ik denk dat het meeste talent in een gemeente, of het nou zingen is of spreken of wat anders, eigenlijk per definitie door anderen wordt ontdekt. Dat is Gods weg. Een eigen innnerlijke overtuiging en de anderen die het ook zien zitten.

[Robert Frans 1.554]

En toch zegt het verhaal mij veel. Want het valt me op hoe merchandistisch het modernere christendom soms kan zijn. Merchandistisch, met commerciële trekken. Elk idee heeft een eigen kantoor met directeur, een eigen ministry en soms een eigen kerk nodig. Met boeken, cassettes, CD's, websites, dagboeken, posters, ansichtkaarten, nóg meer boeken, getuigenissen, conferenties, noem maar op.

Denk aan Doelgericht Leven. Of het Gebed van Jabes. Of Willow Creek. Hour of Power. Maar ook talenten schijnen op merchandistische wijze te moeten worden uitgebuit. Conferenties. CD's. Toespraken. Posters. Concerten. Tournees. Promoties. Kleding. Een christelijke zanger lijkt soms echt net zo te werken als een gewone popidool. De vraag is dan of God daarmee echt gediend wordt.

Gebruik je talenten, wordt er dan geroepen. Laat heel de wereld horen hoe gezegend je wel niet bent. Maar zou enkel je eigen parochie of gemeente niet genoeg moeten zijn? Is het werkelijk noodzakelijk om zo'n beroemdheid te worden, met alle roem, applaus en geldstromen, om de Heer te dienen? Is het niet voldoende om gewoon af en toe voor God in het bijzijn van misschien maar honderd man tijdens een viering te zingen?

Nee, ik denk dat die bloem wel gelijk heeft. Ze doet me denken aan de kluizenaars van weleer, die met hun gebed de wereld droegen. Of aan kloosterlingen, die afgesloten van de wereld leven. Zij dienen de Heer met nederigheid en hun gebeden, lofzangen en bestuderingen van Gods wijsheden bïnvloeden de wereld misschien wel meer dan zo'n christelijk popidool met zijn eigen ministry.

Er zijn heel veel christenen die goed kunnen zingen en met hun gezang ook mensen raken. Alleen zij hebben geen eigen wereldwijde poppenkast, maar blijven gewoon op hun eigen plek, in hun eigen parochie of gemeente. Zij blijven trouw verbonden met hun eigen kerk en hoeven niet de lasten te dragen die het vogeltje droeg. Ik geloof er niets van dat deze christenen minder met hun gaven zouden doen.

[Mark1987 0]

Je moet gewoon naar God luisteren. Sommige mensen worden geroepen om iets als aanbiddingsleider te worden, sommige mensen worden daar niet voor geroepen maar hebben toch talent. Is het dan zo dat het 1 beter is dan het ander? Lijkt me niet. God dienen kan op veel manieren, en God heeft voor iedereen gewoon een ander plan. Zolang je gewoon naar God blijft luisteren zal het altijd goedkomen, daar ben ik van overtuigd.

[sniffing_around 0]

Misschien laat het verhaal zien dat we de bedoelingen van God centraal moeten zetten. Jezus bouwt zijn gemeente en daar zijn we ook in betrokken naar elkaar toe. Maar de oogjes moeten wel de goede kant op staan. Richting Jezus dus en niet richting ego of wat mensen menen te weten.

---

Samengevoegd:

Soms willen mensen bouwen wat alleen Jezus kan. Vlees kan geen geest bouwen om het maar zo te zeggen.

[Eli7 0]

Admot note: Een 'm' toegevoegd aan de topictitel.

[Robert Frans 1.554]

Ik denk dat het verhaal dus vooral wil waarschuwen voor het merchandistische en commerciële waarover ik het al had. Het vogeltje had al genoeg aan haar persoonlijke aanbidding door het zingen. Daar was helemaal geen publiek bij nodig. Vervolgens wordt haar gave ontdekt en wordt er ontzettend mee aan de haal gegaan. Onder het mom van dat God het zo wil, zodat het vogeltje er moeilijk tegenin kan gaan.

Dat is wat mij zo tegenstaat soms. Een goed boek moet meteen een marketinghype worden. Een goede zanger moet meteen een idool zijn. De schrijver of de zanger moet meteen een beroemdheid worden in de christelijke wereld en de christelijke commercie moet er meteen op inspringen. Onder het mom van het benutten van je gave. Alleen het vogeltje ervaarde er steeds meer last van.

In de katholieke Kerk stond vóór Vaticanum II tijdens de Mis het koor uit het zicht, op de koorzolder. Ook nu wordt aangedrongen het koor een bescheiden plaats te geven in de kerk. En ik denk dat daarmee de bedoeling van het benutten van je gaven duidelijk wordt: ten dienste van God en je naasten, maar wel zoveel mogelijk in het verborgene. Zonder roem, zonder merchandising, zonder applaus.

[Mark1987 0]

Quote:

Op zaterdag 31 maart 2007 12:28:19 schreef RobertF het volgende: Ik denk dat het verhaal dus vooral wil waarschuwen voor het merchandistische en commerciële waarover ik het al had. Het vogeltje had al genoeg aan haar persoonlijke aanbidding door het zingen. Daar was helemaal geen publiek bij nodig. Vervolgens wordt haar gave ontdekt en wordt er ontzettend mee aan de haal gegaan. Onder het mom van dat God het zo wil, zodat het vogeltje er moeilijk tegenin kan gaan.

Daarom zeg ik ook dat je het met God moet overleggen. Dat mensen aan je trekken hoeft geen probleem te zijn, dat is volstrekt normaal in deze wereld denk ik. Een gave betekent in deze wereld gewoon dat je die moet gebruiken, en mensen stimuleren je daarin ja. Ik denk dat God die gaven ook wel geeft om Hem mee te dienen hoor, zou wat zijn als Hij alles voor Zichzelf zou opeisen, dat is niet de God die ik ken iig

Wat betreft die commercie e.d, ik denk ook niet dat dat op zich fout is. Het gaat weer gewoon om naar God luisteren. God wil iedereen overvloedig zegenen, en dat kan via die weg gaan, en dan is daar gewoon niets mis mee. Als mensen zelf gewoon op geld uitzijn en God daar in principe voor gebruiken is het een ander verhaal, en gewoon fout natuurlijk. Maar daarom zeg ik ook weer: luister naar God, wat wil Hij?

Quote:

Dat is wat mij zo tegenstaat soms. Een goed boek moet meteen een marketinghype worden. Een goede zanger moet meteen een idool zijn. De schrijver of de zanger moet meteen een beroemdheid worden in de christelijke wereld en de christelijke commercie moet er meteen op inspringen. Onder het mom van het benutten van je gave. Alleen het vogeltje ervaarde er steeds meer last van.

Ik geloof dat als God je roept zo'n gave te gebruiken dat je er absoluut geen hinder van ondervindt. Als je mensen ziet instorten komt dat meestal omdat ze gewoon teveel willen doen zonder dat ze aan God vragen wat Hij nu eigenlijk wil dat ze doen. Dus: luister naar God, wat wil Hij? En dat kan heel goed zijn dat God wil dat je arena's vol gaat krijgen met concerten, zodat Hij kan bewegen door jouw muziek. Het kan ook zijn dat God jou gewoon voor Zichzelf wil, maar dat weet je alleen als je dus luistert naar God.

Quote:

In de katholieke Kerk stond vóór Vaticanum II tijdens de Mis het koor uit het zicht, op de koorzolder. Ook nu wordt aangedrongen het koor een bescheiden plaats te geven in de kerk. En ik denk dat daarmee de bedoeling van het benutten van je gaven duidelijk wordt: ten dienste van God en je naasten, maar wel zoveel mogelijk in het verborgene. Zonder roem, zonder merchandising, zonder applaus.

Ik vind het toch iets anders dat een koor ergens verborgen moet zijn in een dienst dan dat je bekend wordt met muziek.

En dat applaus dat mensen geven bij aanbiddingsmuziek is nooit voor de band hoor, dat is 100% voor God!

[sniffing_around 0]

Let op, het verhaal gaat over het vogeltje en zelfreflectie. Misschien dat we daar onze aandacht op kunnen richten

Zelfreflectie is kijken naar jezelf. Even voordoen hoe dat gaat:

Ik voel me een vreemde vogel die nog maar weinig soortgenoten is tegengekomen. Hoewel ik bepaalde dingen kan, betekent dat niet dat ik ze ook moet doen of in bepaalde omgevingen zou moeten doen. Ik weet dat ik in het wild, mijn meest natuurlijke omgeving, het best functioneer. En dus moet ik me bijv. afvragen of ik wel op dit forum m'n liedje moet fluiten, of dat nou inderdaad wel opbouwend is voor anderen en wat ervan gevonden wordt. Niet primair door anderen (want die kunnen ernaast zitten), maar door mijn Schepper, die bedacht heeft wat mijn natuurlijke omgeving moet zijn. Ook moet ik daarbij luisteren naar de stem van mijn Herder (niet te verwarren met de stem van mijn ego), zodat ik weet wat ik moet doen. Maar goed, dat is weer een ander verhaal, het verhaal van schapen en herders, wat ik voor morgen bewaar